Tijdens mijn studie had ik een paar dingen bedacht om ernaast te verdienen. Een deel daarvan is al verpakt in een andere reeks verhalen van mij, maar er waren ook veel serieuzere. Ik had van iemand anders gehoord dat een pakketcentrale nog op zoek was naar uitzendkrachten voor verschillende ploegendiensten. Na het solliciteren hoefde ik niet lang te wachten op een gesprek. De dag en tijd passen precies in mijn schema. Ik zou om tien uur in het logistiek centrum moeten zijn. Het regende een beetje, en ik besloot er niet op de scooter heen te gaan. Maar om een goede indruk te maken, wilde ik me van mijn beste kant laten zien. Dat betekende ook dat ik wat meer van mezelf zou moeten laten zien. Mijn borsten waren opgezwollen, en kwamen voor een groot gedeelte boven de halve cups van mijn BH. Dat was geen wonder, want ik was ongesteld. Passend bij de zwarte BH, droeg ik een zwarte jarretellegordel, en nylons die tot aan mijn kruis kwamen. De jarretellegordel was van leer, en zat ruim boven mijn heupen. In mijn lingerie stond ik voor de badkamerspiegel, en keek ik naar mezelf. Ik draaide me om, en zou met mezelf hebben gespeeld, als ik die afspraak niet had gehad. Een zwart jurkje in een stretchstof, zat als een tweede huid om mijn lijf.
Je kon de lingerie niet zien, maar de harde tepels op mijn borsten, lieten het geheel nog meer opvallen. Nog wat oogmake-up en blush, met bijpassende lipstick, en ik was klaar om op weg te gaan. Terwijl ik de hoge hakken aantrok, bekeek ik mezelf weer in de spiegel. Mijn kont puilde uit, en ik zag er zeker een beetje ouder uit, dan ik in werkelijkheid was. Toen ik in de auto stapte, bewonderde ik mijn achterste weer met een onderzoekende blik, en duwde ik mijn borsten weer op hun plaats, omdat de veiligheidsgordel en ik niet altijd vrienden waren, kwam die dwars over mijn grote borsten, en dat betekende, dat ik de riem niet omdeed, zoals het eigenlijk nodig was. Het duurde niet lang, maar door het verkeer werd het krap, en ik was bang dat ik niet op tijd zou zijn. Ik had nog tien minuten,
toen ik toevallig een parkeerplaats vlak naast de hoofdingang vond, en uit de auto stapte. Natuurlijk wist ik, hoe het eruit moet hebben gezien. Sexy en een beetje provocerend. Over het algemeen was dat oké, en ik wil niet zeggen dat ik het bewust zo wilde, maar ik had bijna geen tijd meer. Ik liep met grote passen op mijn hoge hakken, door de lichte regen naar de portiersloge, waar ze niet alleen op mijn parkeerplaats hadden gelet, maar ook hun ogen niet van me hadden afgehouden, vanaf het moment dat ik uit de auto stapte. Volgens mij hadden ze mijn nylons gezien, toen ik uitstapte, maar dat pleziertje gunde ik hen wel. Ik voelde dat ze me onderzoekend aankeken, toen ik het gebouw binnen liep, en stil werden toen ik de kamer binnenliep, waar ongeveer een half dozijn mannen me zwijgend aanstaarden. “Goedemorgen, ik heb een afspraak met het hoofd van de HR afdeling.” “Dat klopt. Wilt u alstublieft dit formulier invullen?” zei een van de mannen achter de grote balie, nadat hij mijn naam op de pc had gevonden. Beleefd, en niet helemaal bewust van hoe het eruit zag, leunde ik op de balie, en begon het formulier te lezen .
Waar ik me op dat moment eigenlijk niet van bewust was, was dat mijn borsten niet alleen voor me op de balie drukten, maar dat ze bijna uit de cups sprongen, omdat ik me even moest strekken. Pas toen ik instinctief merkte dat twee of drie van de mannen op mijn hoogte achter de balie stonden, realiseerde ik me wat er was gebeurd. Het was nu aan mij, moet ik me in shock terugtrekken, of gewoon kalm blijven? Ik koos voor het laatste, en trok met één hand mijn BH weer recht, zodat mijn borsten nog meer werden opgetild, en de ogen van de mannen steeds groter werden. Ik glimlachte een beetje uitdagend naar hun, zonder een van de mannen in de ogen te kijken. En ook aan mijn kant van de balie, waar onder andere enkele vrachtwagenchauffeurs zich wilden inschrijven, legde ik iedereen het zwijgen op. “Dank je, zei een van de mannen, en gaf me een bezoekersbadge. Je moet dit duidelijk zichtbaar dragen, zolang je op het terrein bent.” Hij legde me alles uit, en kon het niet helpen om weer naar mijn volle borsten te kijken. Hij zwaaide het kleine identiteitsbewijs voor mijn ogen heen en weer, alsof hij een geschikte plek zocht, om het bij mij vast te maken. “Oké. Bedankt, ik zal dat doen,” zei ik tegen hem, en hij gaf me het identiteitsbewijs met een clip eraan. Mijn ogen volgden de zijne, en ik moest bijna lachen, toen zijn ogen op de gleuf tussen mijn borsten werden gelijmd. Ik trok demonstratief mijn jurkje van mijn borsten af, en knipte de ID-kaart duidelijk zichtbaar op mijn jurkje. “Dank u mevrouw, volg alstublieft het geel gemarkeerde pad naar de eerste deur, en vervolgens naar de eerste verdieping. Meldt u zich daar alstublieft.” “Bedankt. Ja, dus hier deze kant op?” Ik deed alsof ik onwetend was, en wachtte op een reactie. “Moet ik haar misschien snel even brengen? Het regent nog steeds. ” Vroeg een van de drie portiers. De anderen keken hem aan, alsof ze hem wilden vragen, waarom hij dat zo graag wilde. “Nee nee, ik zal het wel vinden,” zei ik. Ik kalmeerde de drie, en liep langzaam naar de deur die naar de bewuste afdeling leidde.
Natuurlijk wist ik dat ze me met grote ogen, en behoorlijk opgewonden na zouden kijken, maar daar genoot ik zelf ook van. Ik keek nog een keertje om en vroeg; “dus de eerste deur? ” “Ja, precies.” Ze lachten naar me, terwijl hun ogen waarschijnlijk van mijn benen of mijn kont gingen. De deur was niet echt dicht achter me, toen ik gefluister hoorde, en ook het gekreun van een van de vrachtwagenchauffeurs, die leek te klagen over de plotselinge beleefdheid van de drie. Inwendig lachte ik over het feit hoe ik sommige mannen overrompeld moet hebben met mijn lijf. Met een glimlach liep ik langs het geel gemarkeerde pad, en kon ik op mijn hoge hakken, in de lichte regen maar half zo snel lopen . Ondanks de lichte regen, was het aangenaam warm, en je kon je voorstellen hoe vochtig deze dag zou worden. Een lichte windvlaag blies onder mijn jurkje, en tussen mijn benen. Toen ik eindelijk bij de deur kwam, zag ik op een klok in het gebouw, dat het kort na tien uur was. Ik waggelde de trap op, en alsof ik ze op magische wijze aantrok, kwamen er twee jonge mannen op me af die, voordat ik mezelf kon inhouden, zagen hoe mijn borsten op en neer sprongen in mijn jurkje en dat mijn BH grote moeite had om ze op hun plaats te houden Ze droegen ook ID’s op hun shirts, maar kwamen naar me toe lopen, en zagen er niet al te blij uit. Op de overloop van de trap, merkte ik dat ze met z’n tweeën op me letten. Zeker, mijn rinkelende belletjes waren een van de redenen, maar mijn korte jurkje mocht ook zeker niet over het hoofd worden gezien. Je kon zeker mijn huidkleurige nylons zien, als je opkeek, die duidelijk te zien waren, helemaal toen ze zagen dat er een stukje van de jarretelles onder de zoom van het jurkje tevoorschijn kwamen. Boven aan de trap was de receptie. Toen de dame daar mijn ID zag, wist ze dat ik de afspraak van tien uur had, en berispte ze me dat ik te laat was.
“Het spijt me heel erg, ik wist niet dat het zo ver was.” “Het is in orde, wacht alstublieft in de vergaderruimte,” en ze wees naar een deur die open was. “Dank je,” fluisterde ik tegen haar, en ging daarna de kamer in. Ik keek om me heen, en zag een man op een van de stoelen zitten. Ook hij droeg een van deze bezoekers pasjes, en natuurlijk ontdekte ook hij mijn pasje, wat ook niet moeilijk was. Ik ging op een stoel aan de overkant van de kamer zitten, en sloeg mijn benen over elkaar. Hij nam een slok uit een papieren beker, en schraapte zijn keel. Ik vond hem wel leuk, hij was een beetje ouder dan ik, en twee armen staken onder zijn overhemd uit, die gemaakt waren om een vrouw te dragen. Ik keek hem niet direct aan, maar met vaardigheid slaagde ik er altijd in om ook hem te verrassen. Hij ontweek mijn blik. Vanuit het raam kon je de binnenplaats zien, en een overvloed aan voertuigen, en de typische kleine busjes, die in de stad waren voor het bedrijf. Plotseling kwam er een andere man de kamer binnen, die zei op een vrolijke, verfrissende toon tegen ons om hem te volgen. De man tegenover me stond op, trok zijn overhemd recht, en probeerde zijn blik te ontwijken. De man die ons ophaalde daarentegen, keek niet alleen naar me, maar bekeek me echt van top tot teen. We liepen achter hem aan, en na een paar stappen stonden we voor een grote tafel met stapels documenten er op. Niemand zei iets, zodat je mijn stappen vooral op het tapijt in de gang kon horen. We werden verzocht om aan de kant van de tafel te gaan zitten, waar niet zoveel papier op lag. Ik trok mijn rok goed, en ging rechtop zitten, terwijl mijn concurrent met gespreide benen in de stoel ging zitten, en aan zijn neus snuffelde. “Dit zijn al je collega’s,” zei de man van het bedrijf, en wees naar de berg met documenten. We waren verbaasd. En, toegegeven, ik meer dan de man naast me. Ik sloeg mijn benen over elkaar, en draaide me om naar de man, die ons over meer het bedrijf vertelde. Ik steunde mijn elle boog op mijn knie, en leunde iets naar voren om mijn kin op mijn hand te laten rusten. Ik luisterde gretig, en wist dat hij vroeg of laat mijn borsten zou zien. Hij liet zich niet afleiden, en ratelde een tekst af, die hij uit zijn hoofd moest hebben geleerd. Ik hield hem strak in de gaten, en na een tijdje merkte ik, dat hij steeds naar mij bleef kijken, en daarna zenuwachtig terugkeek naar de man naast mij. Af en toe knikten we om de beurt, en luisterden we alleen maar. Toen schoof hij ons plotseling verschillende stukken toe, en wilde dat we die zouden lezen en, indien nodig, ook zouden ondertekenen.
Omdat het in mijn geval maar een tijdelijke baan was, waren er maar twee vellen papier voor mij, maar de man naast mij had nog veel meer papier om te bekijken. De man tegenover ons gaf me een pen, en glimlachte naar me, terwijl hij zei; “het gaat heel snel met jou.” Ik zei; “Ja, ik ben er heel makkelijk in, en niet zo preuts.” Hij reageerde meteen, en zei; “Je zou geen koerier zijn, wat dacht je er van om in de afdeling acceptatie te werken, in de late dienst.” “Ah, dat klinkt nieuw voor mij, en toch interessant.” Hij zei; “Ik zou het leuk vinden om je hier bij ons te zien werken.” Onze blikken ontmoetten elkaar direct, en er ontstond een bepaalde spanning tussen ons. Bijna onderaan, tekende ik het contract, aanvankelijk voor een half jaar. Ik vroeg; “mag ik zien waar ik ga werken?” “Maar natuurlijk! Ik laat het je graag zien als we hier klaar zijn.” Toen hij naar de man naast me keek, bekeek ik het kleine identiteitsbewijs dat hij droeg van dichterbij. Het was natuurlijk geen bezoekersbadge. Er was een foto en zijn naam. Antonio en nog meer. Hij praatte met de man naast me, maar ik merkte niet wat hij zei. Ik keek naar hem en mijn ogen vielen onvermijdelijk naar de plek tussen zijn benen. Ik zag een schijnbaar lichte beweging, en moest onbewust mijn eigen benen tegen elkaar drukken. Er ging een soort kramp door mijn lichaam, en ik stelde me voor, hoe het zou zijn als hij me gewoon vastpakte, me op de tafel gooide, en me ter plekke neukte! Natuurlijk niet, maar ik hoorde hem niet meer tegen me praten, ik was op dat moment afwezig. “Zullen we dan gaan?” “Gaan…. Ja!” Hij stond op, en schudde de hand van de man naast me.
Blijkbaar compleet afwezig, had ik hun gesprek niet eens gehoord, en stond ik nu een beetje verward in de kamer, en keek toe, hoe de mannen afscheid namen, en Antonio me met een handgebaar liet zien in welke richting van de gang ik moest gaan . Hij passeerde me snel, niet alleen om onderweg de deuren voor me te openen, maar ook om me de richting te wijzen. We bereikten snel de deur van een grote hal, en liepen de trap naar binnen af. “Daar is de pauzeruimte.” “Oké,” zei ik. Hij wees weer in een richting, en ik wist dat ik volgende week maandag, ik alles vergeten zijn. Antonio ging een kamer binnen met veel stickers en mededelingen op de deur. “Dit is de kamer van verloren dingen,” zei hij lachend. “Verloren dingen?” “Ja, leveringen die we om wat voor reden dan ook nooit zouden kunnen verwerken.” “Hebben ze geen adressen ?” “Nee, de pakketten zijn beschadigd tijdens het transport, en zo zijn de losse stukjes hier terecht gekomen” “Oh.” Ik keek als een klein kind naar de planken op de speelgoedafdeling. Er stonden schoenen, mobiele telefoons en zelfs televisies. Ik moest bij mezelf lachen, toen ik een vibrator op de plank zag staan en er met een viltstift een smiley op was geschilderd. Maar ernaast was er nog iets soortgelijks. Een oversized dildo in de vorm van een echte lul. Ik schudde mijn hoofd, toen we daar langs liepen, en natuurlijk merkte Antonio dat ook. Hij moest lachen, en zei; “Ja, zoiets wordt ook verstuurd” “Goed zo. En wat als niemand die wil hebben, dan…” Ik zei heel adrem; “Nou, die is toch veel te groot voor een vrouw?” “Oh…. Zo kan je het niet zeggen.” Hij was verbaasd over mijn reactie, en liep bijna tegen een balk aan die de planken verstevigde. Zijn ogen waren wijd open, en hij staarde naar de enorme rubberen dildo met zulke prachtige dikke aderen, alsof hij zich wanhopig wilde voorstellen, wat hij ermee moest doen. “De arme vrouw, die deze dildo in haar kutje krijgt…” “Nou, die is net groot genoeg voor sommige vrouwen,” zei ik, opgewonden lachend, toen hij stopte, en zich omdraaide. Hij keek me aan en keek me aan, vanaf de bovenkant van mijn jurkje, waarin mijn borsten verborgen waren, tot aan mijn hoge hakken. “Je bent een hele wilde vrouw, denk ik.” “En als dat zo is?” “Dan heb ik iets moois voor je.” “O ja? daar ben ik benieuwd naar,” zei ik, terwijl ik geil begon te worden. Hij pakte met een snelle beweging de enorme dildo van de plank, en liep naar een andere deur. “Kom maar mee, ik laat het je zien.” Ik liep langzaam achter hem aan naar een andere ruimte. Het was een lege ruimte, waar opgevouwen dozen werden opgeslagen.
Hij ging naar binnen, legde de dildo op een van de stapels, en knoopte toen zijn broek los. Ik liep ook de kamer in, het zwakke licht liet me niet echt goed zien wat hij uit zijn broek had gehaald. Ik duwde mijn billen ver naar achteren, en spreidde mijn nylonbenen om voorover te buigen. Ik gaf hem de kans om dichter bij me te komen, en hopelijk zijn lul te laten voelen, die al recht vooruit stond. Ik hoorde zijn adem, ging met beide handen in mijn jurkje, zodat ik mijn stevige borsten uit mijn BH kon tillen, en aan hem kon laten zien. Ze hingen zwaar en weelderig uit mijn jurkje, toen pakte hij mijn borsten vast, en kneep hij in mijn harde tepels. Zijn vingers drukten in haar borsten, en toen hij dichterbij kwam, viel het licht van de lamp op zijn grote lul. Die was nog niet keihard en niet bijzonder groot, maar er was nog steeds de enorme dildo die op de stapel lag . Terwijl ik op het punt stond om die dildo te pakken, en die in mijn kutje te rammen, zag ik zijn lul groeien, dat dankzij de harde behandeling van Antonio, die duidelijk genoot van mijn borsten. Mijn hand greep zijn lul, en ik trok hem zachtjes naar me toe, terwijl de andere hand langzaam in mijn string onder mijn rok gleed. Ik voelde de nylons op mijn benen, en hoopte dat hij dat ook kon zien, terwijl ik mijn benen nog verder voor hem spreidde. Ik kon zijn eikel bijna proeven, toen zijn handen nog steviger aan mijn borsten trokken . Hij leek te zeggen dat ik moest opstaan, en trok me toen naar zich toe. Ik voelde zijn adem in mijn nek, en hij trok me zo strak tegen zich aan, dat mijn borsten tegen zijn romp drukten. Zijn handen dwaalden over mijn billen en tilden die op om ze vervolgens met stevige handen te masseren. Ik vond het moeilijk om mijn handen tussen zijn benen te krijgen, en sloot mijn ogen, in de hoop dat het op de een of andere manier zou gebeuren. Zijn tong gleed over de huid van mijn nek, en ik dreef weg van alles wat ik dacht. Ik hield mijn hoofd een beetje schuin toen ik een lichte pijn voelde. Ik opende langzaam mijn ogen en zag de regendruppels op het raam van mijn auto. Ik sloot mijn ogen maar even en hoopte dat de regen in die tijd zou afnemen. Mijn nek deed een beetje pijn van de positie waarin ik dacht te zitten, toen ik bijna weer in slaap viel in mijn auto. Maar toen was het tijd om mijn afspraak na te komen en zuchtend keek ik naar de portiersloge aan de overkant van de straat.