Inge’s Tiener Hulpje 1

[Solo I Hetero I MILF I Groepsex I Tieners I Op het Werk I Verzoekverhaal] ‘Ik heb echt een extra persoon nodig, lieverd.’ Zei Inge tegen haar vriend. Ze lag in lepeltje lepeltje houding in bed met haar vriend. Zijn ene hand lag over haar middel, de andere onder haar hoofd door, waar ze op rustte. Ron zuchtte. Hij wist dat deze dag zou komen. Een derde erbij! Het was net middernacht. Hij was duidelijk moe. Het liefst had hij het niet. Maar hij had haar beloofd anders zelf zijn extra best te doen. Door zijn eigen drukte, gelukkig, kwam het er maar niet van. Nu vroeg zijn vriendin voor de zoveelste keer om iemand extra. Hij kon het niet telkens afschuiven. Of hij, of een ander. ‘Wilde je een jongen of een meisje schat?’ Zei hij de knoop doorhakkend. Een glimlach kwam op het gezicht van Inge, wat hij niet kon zien. Maar haar blijdschap was wel te horen in haar stem. ‘Maakt niet uit. Niet te oud natuurlijk, wat we afgesproken hadden.’ Zei Inge en ze verloste zich van zijn greep en draaide naar hem om. Ze kon net het silhouet van zijn gezicht onderscheiden in het donker, en zijn ogen. ‘Het liefst iemand van rond de 18. Misschien zelfs 16 of 17. Hij of zij hoeft geen ervaring te hebben. Het spreekt toch voor zich. Enkel om voorlopig de druk van je af te nemen.’ zei Ron zacht en voelde haar knikken. ‘Zullen we het er verder morgen maar over hebben?’ -‘Is goed lieverd. Dank je wel. Je bent moe, ga maar lekker slapen. Ik moet ook slapen. Morgen vroeg op.’ Zei Inge en kuste hem op de mond. De kus werd een korte, lichte tongzoen. Ze bedankte nogmaals en draaide om in dezelfde positie als voorheen. Ron legde zijn hand op haar middel, op haar mooie, kleine lovehandle. Ze had het enkele jaren terug nog niet, maar het misstond haar zeker niet. Zijn hand gleed omlaag en rustte op haar buik. Niet dik of mollig, maar wel lekker zacht, warm vlees. Zijn andere arm schoof onder haar hoofd en nam haar weer in een knuffelhouding door zijn hand op haar zware borst te laten rusten. Haar tepel kwam net tussen twee vingers. Hij kneep er niet in. Het lag er vredig tussen. Haar tepelhof voelde hij nog verspreid onder twee vingers. Zijn schoot kwam tegen haar billen en de knieën trokken ze samen op. Zijn halve slappe penis werd netjes ingekapseld tussen haar mooie volle billen. Ze vond het een heerlijk gevoel. Soms voelde ze hem kloppen daartussen. Na nog een keer samen welterusten gezegd te hebben, duurde het niet lang of ze vielen samen naakt in slaap. Daar hielden ze wel van. Koud of warm, het was altijd lekker zo samen onder de dekens. Inge had enkele jaren geleden een lingerie- bad- en kledingwinkel overgenomen in Scheveningen. Het draaide goed zo op het eerste gezicht toen ze er interesse in had. Een stel dat het al jaren daarvoor runde wilde naar het buitenland verhuizen. Ze hadden genoeg van het werkklimaat hier in Nederland. Dat was de reden dat ze het van de hand deden en voor een niet al te onaantrekkelijke bedrag. Toen Inge al jaren ervoor een idee had een soortgelijke winkel voor zichzelf te beginnen, steunde haar vriend Ron haar. Maar dat was voordat Ron nog werk had. Toen de knoop eenmaal was doorgehakt en de zaak was overgenomen had Ron net kunnen beginnen in een boekhouders kantoor. Dat geld kwam alleen maar goed van pas. Dat begreep Inge ook. Ron steunde haar nog steeds en hielp haar zo vaak hij kon. Maar het beloofde fulltime in de winkel met haar staan, lukte niet. Naarmate de jaren verstreken werd zijn werk enkel drukker. Op kantoor werd Ron steeds meer gewaardeerd, Ron kreeg steeds meer werk kreeg en verdiende meer. Hij was nou eenmaal goed in zijn werk. Na de overname kwamen enkele minpuntjes van de zaak aan het licht. Niet alles leek zoals het was. Van buiten leek het wel koek en ei, zon- en maneschijn, maar het eiste veel discipline en werkuren van Inge. Zowel werk- als privé-uren. Toen het eerste jaar verstreken was, begreep Inge waarom het andere stel ‘ervan af’ wilde; ze verlangde nu al naar rust. Het eerste jaar hadden ze nog maar net afgesloten of in het nieuwe jaar kwam al gelijk weer een nieuw probleem opdagen. In haar kleine ‘achterkantine’ bleek er een lekkage te zijn in de wc. Ze wisten niet precies waar, maar er kwamen zoveel vervelende geurtjes naar buiten dat het soms in de winkel te ruiken was. Dat zou voor zeker voor klantverlies zorgen. Dat moest dus met spoed gerepareerd gaan worden. Een klein probleempje met grote gevolgen; een deel van de tegels van de muren en van de vloer moest eruit om het probleem te herstellen, de wc-pot moest in het geheel vervangen worden. De tegels en een nieuwe zwevende pot waren niet goedkoop, een winkel zonder wc kon niet. Veel geld hadden ze er niet voor, maar ze hadden geen keuze. De knoop werd al na de eerste factuur doorgehakt. Het was de beslissing van Inge. Die maand hadden ze bijna op water en brood geleefd. Dik anderhalf jaar daarna ging alles zo goed als zonder problemen verder. Ze hadden een lange, mooie zomer gehad. Het derde jaar was ook netjes begonnen. Weinig onkosten, zachte winter en de lente was net een zomer geworden. Ze had de kneepjes geleerd van het inkopen doen; hoe te onderhandelen, een nieuwe lijn uitzoeken voor de winkel. En niet het minst belangrijkste, de kunst van het verkopen van haar producten. Er waren genoeg klanten die twijfelden die ze dan net over de drempel heen moest trekken. Ron verdiende inmiddels beter dan dat ze deden met de zaak. Maar beiden vonden ze hun werk leuk en ze hielpen elkaar dan ook . De economie leek uit zijn dal te klimmen. Mensen kwamen en gingen. Ze waren vrolijker dan de jaren ervoor. Dat scheelde. Maar naarmate de inkomsten stegen, steeg de werkdruk gestaag mee. Ron had steeds minder tijd om haar te helpen in de winkel. Hij had het graag gedaan. Vaak genoot hij van het winkelende publiek. Soms waren ze schaars gekleed, omdat het strand bijna op steenworp afstand van hun winkel lag. De afgelopen jaar wisten ze beiden dat er een extra hulpje in de winkel moest komen. Ron hield het nog zo lang mogelijk uit. Nog paar maanden, zei hij telkens. Misschien dat de werkdruk dan minder zou worden en hij vaker in de winkel kon staan. Het ging voornamelijk om de weekenden. En juist in de weekenden nam hij vaak werk mee naar huis. Hij hoopte dat als die ene opdracht klaar zou zijn, hij minder te doen zou hebben. Maar na enkele weekenden rust te hebben, kreeg hij telkens weer nieuwe, interessante, grotere opdrachten. Aanbiedingen die hij telkens weer niet kon afslaan. Zijn vriendin begreep het. Toonde respect. Maar er moest nu ook aan haar gedacht worden, aan de winkel. Daar waar het allemaal mee begon. De vierde zomer was onderweg en de lente was halverwege al verrukkelijk. Inge was vroeg opgestaan. Al haar nodige spullen klaar gezet om mee te nemen naar de winkel. Ze had zich opgefrist, aangekleed en ontbijt gemaakt voor zichzelf en haar man. Ze liep ermee op een dienblad de trap op richting haar vriend. Hij sliep ietsjes langer. Het was weekend. Het was zijn vrije weekend na zeker een maand. Hij zou tegen de middag naar de winkel komen als het drukker werd. Hij werd nog even gewekt voordat zij vertrok. Ze legde het dienblad naast het bed op een kastje en gooide de gordijnen open. ‘Opstaan lieverd.’ Zei ze met hetzelfde blije gevoel als van vannacht. Ron lag op zijn rug, helemaal gespreid en de hele bed in beslag nemend. De deken lag onder, op en rondom hem. Hij strekte zijn arm uit terwijl de ander zijn ogen bedekte. ‘Al tijd?’ Zei hij moeizaam. Inge liep naar het bed en pakte de dienblad op. Ze ging op het rand zitten en keek naar haar vriend. Hij had een ochtend erectie. Het zag er mooi uit. ‘Kom op, wakker worden. Ontbijt. Ik ga zo. Kleintje is al wakker zie ik. Nu jij nog. Of zit alle zuurstof daar beneden?’ Ron begreep het en voelde het. Hij spande zijn odol aan en Inge keek er lachend naar. Het klapte enkele keren op zijn eigen buik. ‘Wil je daarmee spelen of je ontbijt nuttigen?’ zei ze pesterig. ‘Ik heb liever dat jij ermee speelt.’ zei hij, de arm van zijn ogen afhalend. Hij trok zich omhoog met zijn rug tegen het kussen aan. Inge lachte. Plaatste het dienblad op zijn schoot, net boven zijn ochtenderectie ‘Ik heb haast schat en heb al ontbeten, Ik ga straks gelijk een advertentie op de raam van de winkel plakken in verband met personeel gezocht. Zie ik je vanmiddag?’ Hij knikte en lachte. ‘En niet ouder dan 18. Want ze kosten alleen maar teveel en enkel een nul-uren contract aanbieden. De voorwaarden, huisregels en het contract zitten in het kastje boven de waterkoker.’ zei Ron. Het contract en de voorwaarden waren al een tijd terug uitgeprint. Huisregels hadden ze samen gemaakt naar hun believen. Dat deze dag zou komen stond vast; het was kwestie van aftellen. ‘Rustig maar. Ik denk niet dat ik binnen een dag slaag. Nou, ik ga nu. Goedemorgen en eet smakelijk meneertje.’ zei Inge en gaf haar man een kus. Net voor ze opstond boog ze naar beneden. Met een hand hield ze haar lange blonde haren opzij. Ze gaf een kus op zijn eikel. ‘Jij ook goedemorgen.’ zei ze lachend. Inge stond op en vertrok. Ron pakte zijn odol beet en trok er een paar keer aan. Het voelde best lekker aan, maar aftrekken deed hij niet. Misschien later onder de douche. Of misschien vanavond met zijn vrouw. Hij had geen haast. Hun leven was mooi, maar normaal geworden. Misschien een beetje te normaal. Maar allebei hadden het idee dat het wel goed was zo. Hij bekeek zijn ontbijt. Het rook heerlijk. Verse croissantjes uit de oven. Hij wist dat ze dolgelukkig was geworden met zijn beslissing. Misschien beetje zonde van het geld, maar wat zou een 18 jarige nou kosten? Misschien konden ze zelfs een deel zwart uitbetalen. Dat zouden ze nog wel bekijken. Tegen de middag was Ron klaar met zijn eigen administratie en had hij inkopen gedaan voor het huis. Hij had zijn auto geparkeerd naast het Kurhaus in Scheveningen. Net om het hoekje van hun winkel. Het was mooi weer en er konden gemakkelijk klanten in winkel staan. Niet dat zijn vrouw moeite had met het afhandelen, maar misschien had ze nog geen normale pauze genomen of wilde ze even naar de wc. Hij was nog een paar stappen verwijderd of het viel hem al op dat er geen advertentie op de raam zat geplakt. Had ze er toch van afgezien om geen personeel te nemen? Hij stapte binnen en zag hier en daar wat klanten lopen en in de rekken en schappen kijken. Daar stond Inge verderop bij de balie. Ron liep langs een stel. De man keek hem aan, terwijl zijn vriendin naar een setje keek. Hij knikte vriendelijk en de meneer knikte terug. Aan de andere zijde van de winkel zag hij een jonge vrouw die even naar de badkleding keek. Ze leek alleen. Ze had een losse doekje om haar middel heen, waardoor hij een deel van haar been er naakt tussen zag. Daarboven een los hemdje. Hij kon zien dat ze er een bikini onder aanhad. Ze was kennelijk rechtstreeks van het stand gekomen. Haar haren leken nog nat en haar hemdje was hier en daar geplakt tegen haar huid van de nattigheid. Bij haar aanzien werd hij gelijk vrolijker. Hij zou hier wel missen als hij minder zou staan. Maar dan weer, er stond geen “Personeel Gezocht” voor het raam. ‘Dag lieverd.’ Zei Inge en gaf hem een kus toen hij voor haar stond. ‘Dag moppie. Toch maar geen hulpje?’ Zei hij en dacht aan de besparing van het geld. Ze lachte nu nog vrolijker. ‘Ik heb al iemand uitgekozen!’ zei ze spontaan. Ron was verbaasd. ‘Zo snel? Wie? Ik bedoel, moest je niet afwachten? Nadenken, afwegen wie het geschikte was?’ Ze schudde bij alles haar hoofd. ‘Lieverd, er kwamen twee personen solliciteren. Een jongen en een meisje. Ik had opgeschreven dat ik personeel zocht tot 21 jaar.’ Ron onderbrak haar. ’21 jaar? Wat hadden we afgesproken schat!’ – ‘Nee rustig maar. Je laat me niet uitpraten. Ik had opgeschreven dat ik tot 21 zocht, maar ik weet heus wel dat ik niet ouder dan 18 moest gaan. Ik wilde niet te kritisch overkomen, daar schreef ik dat op. Maar luister nouÔǪ.’ Ron zuchtte. Gelukkig dacht hij. Hij moest gelijk aan een jong tienermeisje denken. Dat zou niet mis zijn als het een knap meisje was geworden. Want hij wist dat Inge heus ook op het uiterlijk gegaan zou zijn. ‘In ieder geval, als eerste kwam er een jonge meid binnen van 18 jaar. Ze zag er goed uit en had nog geen ervaring. Enkel met vakken vullen bij de supermarkt. Ze leek niet dom. En ik had het idee bij haar dat het wel goed zat. Ze was ook netjes gekleed, mooi lang, blond haar, ideaal voor hier om onze spullen te verkopen.’ Zeker weten, dacht Ron weg dromend. ‘Maar ik wilde wijs zijn en natuurlijk nog verder kijken. Ik wilde de mogelijkheid hebben om te kiezen. Later kwamen er nog een paar jonge meisjes en jongens langs die hier graag wilden werken. Toen ik de ervaring van één van die jonge jongens hoorde, was mijn keuze snel gemaakt.’ – ‘En? Wie is het uiteindelijk geworden?’ Hopende op het meisje. ‘Toen kwam Pieter.’ Van binnen was de grijns van Ron al verdwenen, maar dat liet het niet blijken aan Inge. ‘En wat was er met Pieter?’ – ‘Pieter kwam toevallig hier langs met zijn vriendinnetje. Hij had een nieuwe zwemshort nodig. Toen attendeerde zijn vriendin hem op de advertentie. Hij kon wel een nieuw baan gebruiken na zijn laatste. Hij is nog net geen 18. Dus in verband met zijn uurloon leek hij me aantrekkelijker. Weekenden werken vond hij geen probleem. En ook niet op de vrijdagavond, mocht ik dan ook een extra handje nodig hebben. Maar ik weet dat je dan 18 moet zijn. Maar dat is een kwestie van paar maanden nog. Dat zag ik niet als een probleem.’ -‘Dus? Het is Pieter geworden? Gelijk op de eerste dag?’ – ‘Ja schat.’ zei Inge blij en trots. ‘Na een halve dag solliciteren?’ Zei hij weer met ongeloof. ‘Maar het belangrijkste was, dat hij erg vriendelijk over kwam, zag er netjes uit enÔǪ.hij had al eerder gewerkt in een kleding winkel. Bij de kinderafdeling van C&A.’ Zei ze met een brede glimlach. ‘Schat, dit is een lingerie- en badkleding winkel, voor volwassenen. Dat kan je toch niet vergelijken met elkaar.’ Inges glimlach verdween een beetje. ‘Ik was echt enthousiast.’ Ron voelde zich schuldig. ‘Zo bedoelde ik het niet lieverd. Het is oke. Jij had de keuze. Ik bedoelde enkel, dat er misschien nog betere keuzes waren geweest als je wat langer had gewacht. Maar als jij hier een goed gevoel bij hebt, dan is het goed genoeg voor mij.’ zei Ron, maar denkende aan de blondine die hij was misgelopen. Inge lachte al weer breed. ‘Dus hij komt van de week weer langs?’ -‘Schat, hij zit in de keuken. Hij leest de huisregels en de voorwaarden door en zou dan het contract tekenen. Ik zit hier in verband met klanten in de winkel.’ – ‘Oh, oke. Moet ik het overnemen, wilde je naar hem toe gaan?’ – ‘Nee ga jij maar. Hij is alleen. Zijn vriendin is al weer terug naar het strand. Kan je hem ook beter leren kennen.’ Ron stemde in, gaf haar nog een kusje en ging naar achteren. Hij liep naar achteren door een klein kort halletje en schoof het gordijn opzij. Er stond geen deur. Er was geen deur verkrijgbaar in zo’n smalle maat. Vele zaken waren ge?»mproviseerd in de winkel. Dat maakte alles nog warmer. Hij stapte naar binnen en een jongeman keek hem aan. ‘Jij bent Pieter?’ zei hij en kwam met drie stappen naast hem staan. De jongen zat achter de keukentafel en leek net alle voorwaarden te paraferen en te tekenen. Hij stond op. ‘Euuh, ja meneer. Goede dag.’ zei hij beetje nerveus en stak zijn hand uit. Hij had in ieder geval manieren dacht hij en schudde zijn hand. ‘Ik ben Ron, de vriend van je werkgeefster. En eigenlijk ook je baas.’ Zei hij met een glimlach. ‘Dag meneer. Ja, ik was net klaar met tekenen. Ik zie het wel zitten hier. Het is maar voor één dag, soms anderhalf dag in de week, vertelde ze me. Een extraatje is mooi meegenomen, dacht ik. Ik ben toch vaak hier in de buurt. En het strand is mooi dichtbij. Mijn vriendin komt ook hier vandaan en we zijn vaak op het strand te vinden. Dus ja, komt allemaal goed uit.’ Ron moest een beetje lachen. Druk tienertje vond hij. Maar spontaan. Gelukkig kwam hij niet al te kinds over. Kort was hij ook niet. ‘Hoe lang ben jongen?’ – ‘1 meter 77 meneer.’ -‘Mooi. Want het is een serieuze winkel en sorry dat ik het zeg, maar we willen niet dat de klanten gaan denken dat er kinderen hier werken.’ -‘Nee nee meneer. Dat zit goed hoor. Ik heb ook wat verstand van kleren verkopen. Heb bij C&A gewerkt, weet u.’ -‘Ja, ik hoorde het. Maar ik denk dat mijn vriendin je wel verteld heeft om de lingerie afdeling voor haar over te laten. Het gaat nu hoofdzakelijk om nieuwe kleren uit te pakken en de boel netjes te houden. Voorlopig sta je niet alleen.’ -‘Natuurlijk meneer, dat begrijp ik.’ Ron draaide zich om naar het keukenblad achter zich. Hij pakte de waterkoker en plaatste het onder de kraan. Zette het toen weer aan. ‘Wilde je nog thee of wat fris uit de kast?’ -‘Euuh, nee dank u meneer. Ik moest dit lezen en tekenen en ik denk dat mevrouw op me wacht enÔǪ’ Toen schoof het gordijn weer open. ‘Gelezen? Alles oke?’ Zei Inge vrolijk en spontaan. ‘Euuh, ja mevrouw. Alles goed, dacht ik zo.’ – ‘Mooi. Ron, er is nu even niemand in de winkel. Als jij even naar voren wilt gaan dan ga ik snel nog wat doornemen met Pieter.’ -‘Breng jij mijn thee zo dadelijk?’ -‘Doe ik lieverd.’ Ron liep naar de doorgang en gaf onderweg een knipoog aan Inge dat het wel goed zat met haar keuze. Hij wilde haar zeker niet de indruk geven dat ze moest twijfelen. Kon best goed uitwerken allemaal. ‘Nou Pieter. Het stelt echt niks voor. Kan je vanmiddag al een paar uurtjes staan?’ -‘Vanmiddag? Zo snel. Nou, ikÔǪkan wel denk ik. Maar mijn vriendin ligt nog op het strand, gelijk aan het begin.’ -‘Oh, verwachtte ze je dan snel terug? Gaat ze zich ongerust maken.’ -‘Nee, dat denk ik niet. Ze weet dat ik hier ben. Ze is niet moeilijk. Maar ja, ik kan wel. Ik denk alleen niet dat ik er geschikt gekleed voor ben zo.’ -‘Dat zit goed joh. Je hebt net samen met je vriendin een zwemshort uitgekozen. Dat staat ook goed hier in de winkel. Als je wilt kan je je hier omkleden. Doe je dat aan. Je hebt geen sokken aan. Je gympies eronder staan er goed bij. En je shirt erboven is perfect. Maak je gelijk een beetje goede indruk naar de klanten van wat we hier allemaal verkopen.’ Pieter lachte. ‘Als u dat zegt.’ De waterkoker gaf een klik te horen. ‘Mooi zo, water gekookt. Ik maak even de thee en breng het naar Ron. Kan je je omkleden en zie ik je zo voor. Wilde je ook nog wat drinken?’ -‘Later misschien mevrouw.’ Inge was vrolijk. Hij leek enthousiast. Dat begon goed. Inge maakte de thee klaar en vertrok met de mok de keuken uit. Pieter stond alleen in de kantine. ÔÇ£Aardige mensenÔÇØ dacht hij nog en begon zijn broek los te knopen en stapte eruit. Nam zijn zwemshort uit het tasje waarin het netjes was gestopt toen ze het gekocht hadden. Trok het aan en ging nog voor een spiegel staan, naast de tafel. Gelukkig had hij die kleine zwembandjes weggewerkt tijdens de fitness. Zijn shirt zat straks om zijn lichaam. Je kon net wel, net niet zien dat hij een strak afgetraind buikje had. Zo kon hij in ieder geval zijn trots een beetje showen. In C&A moest hij werk uniform dragen. Dat was totaal anders dan in je zwemshort en je strakke shirt staan, wat hij graag deed en zijn figuur beter liet uitkomen. Nog even snel plassen, dacht hij. Een deur naast de spiegel, als een soort harmonika-deur fungeerde als een wc deur. Het moest wel. De ‘kantine’ was nog geen 4 bij 4 meter. Een keuken aan de ene zijde met kastjes boven en onder. Een redelijke keukentafel in het midden, waardoor er rondom misschien nog een meter aan weerszijden overbleef. Dan stonden er nog enkele stoelen, vuilnisbak en een simpele deur voor de wc. Geen wonder dat er een gordijn naar de winkel was. Het was knus. Maar al het nodige was er. Toen hij de wc-deur open schoof, keek hij godzijdank naar een frisse, schone wc. Zwarte grote vloertegels, schone witte muur tegels. Verlaagd plafond met fel licht. Genoeg wc rollen. Zwevende wc. Hygiëne was erg belangrijk voor hem en kennelijk ook voor de eigenaren. Het was logisch. Je bent maar met zijn tweeën en soms met zijn drieën hier. Je hield het netjes. Zeker als er soms klanten vroegen of ze even gebruik mochten maken van de wc. Dan wilde je je er niet voor moeten schamen. De keuken werd ook netjes opgeruimd. Dat had Pieter ook in de huisregels gelezen. Alles netjes achter laten. Hij schoof de deur achter zich dicht en deed snel een plasje. Gelukkig was het niet te krap hier. Maar hij moest zich niet voorstellen als hij het grote werk moest doen en iemand anders zat in de keuken! Nee nee, gelukkig had hij geen spontane aanvallen voor zo iets. Pieter trok de wc door en waste zijn handen. ‘Spontane jongen, toch schat?’ Ron knikte. ‘Ik zei toch dat je het aankon. Daarom liet ik het over aan jou.’ -‘Ja ja, of je had het gewoon te druk.’ En ze stootte hem aan. ‘Hij gaat vanmiddag al hier een paar uurtjes met me staan. Dus als je wilt kan je de rest van de middag vrij nemen.’ -‘Nu al? En wat als het druk wordt. Ik bedoel, het is zijn eerste dag. Houd je je met hem bezig of met de klanten?’ Dat gezegd liep er alweer een stel binnen en begroette ze. ‘Zit wel goed schat. Als er klanten komen, dan gaat hij maar goed meekijken. Leert hij ook van. En vandaag lijken de meeste klanten echt alleen maar te willen kijken.’

Pieter kwam de winkel binnen. Inge en Ron keken om. Ron zag gelijk zijn afgetraind lichaam. En hij wist dat het Inge ook opgevallen zou zijn. ‘Zo was ik vroeger ook.’ zei hij ironisch, maar wel naar waarheid. ‘Doe normaal. Hij heeft gewoon een strak shirt aan en is gewoon niet dik. Dat is alles. En praat niet zo als hij hier is.’ Ron lachte nog om haar opmerking. ‘Klaar, mevrouw.’ zei Pieter en stond bij de balie. ‘Nou, jij kan gaan Ron. En jij Pieter, wanneer er klanten zijn let je voorlopig alleen op. Als er geen klanten zijn laat ik je de indeling zien. Dan leer ik je hoe je de dozen moet uitpakken. Alles zal voor zich spreken.’ Pieter knikte. ‘En misschien komt je vriendin straks wel langs.’ Zei Inge. ‘Nou, de zon schijnt. Als ze eenmaal onder de zon ligt, vergeet ze de tijd. Ze zal wel bij die snackbar gedeelte liggen aan het strand.’ -‘We zien wel. Als je maar geen ruzie krijgt.’ -‘Komt goed mevrouw. Ik heb haar al ge-smsÔÇÖt. Maar geen reactie. Ik zeg het u, ze slaapt misschien al onder de zon. Ze ziet het vanzelf.’ lachte Pieter. ‘Nou, ik kleed me ook maar even om.’ Zei Ron. ‘Ga je naar het strand lieverd?’ -‘De zon schijnt en het is warm. Ik ben vrij; ÔÇÿtuurlijk ga ik. Mocht je me nodig hebben, dan bel je me.’ Dat was goed voor Inge. Ron ging maar naar achteren. Hij had 2 zwembroeken thuis en altijd eentje op de zaak. Dat was zo verdomd handig. Het omkleden was snel gedaan. In de winkel groette hij ze nogmaals en weg was hij, in zijn zwemshort, zomerse shirt, slippers en met een tas in zijn handen. Een beetje leesvoer, zijn zonnebril, handdoek, créme, telefoon en wat fris. Dat was alles wat hij nodig had. Binnen vijf minuten was hij op het strand. Om preciezer te zijn bij het snackbar gedeelte. Er was maar eentje die zo dichtbij was. De volgende stond weer een kilometer verder. Hier lag dus Pieters vriendinnetje te zonnen! Hij keek rond. Niks bijzonders zo op het eerste oog. Hij koos een leeg plekje uit en zorgde dat hij een ligstoel emachtigde. Voordat hij zijn handdoek open had en zijn leesvoer tevoorschijn had gehaald, kwam en een jongedame op blote voeten zijn bestelling opnemen. Als je iemands ligstoel gebruikte, moest je ook een consumptie nuttigen. Toen hij eenmaal lag en zijn tijdschrift in de handen had, zijn donkere zonnebril op deed, het drinken naast hem stond, keek hij op zijn dooie gemak in het rond. Waar lag een jong meisje te zonnenÔǪ.? Hij wist niet eens of ze jonger of ouder was dan Pieter. Korter of langer, donker, rood of blond. Hoe dan ook, hij gaf zijn ogen de kost. Na een kwartiertje liep er langs Ron een jong blond meisje. Een figuur om u tegen te zeggen. Strak in het vel. Even lang als Pieter wellicht. Even oud, misschien een jaartje meer. Was zij het vriendinnetje van hem? Ze liep door en hij bekeek haar billen in de bikini. Netjes. Haar bikinitop zat van achter met twee touwtjes vast. Mooi gebruind, dacht hij. Haar blonde haren tot net bij de touwtjes gaven haar huid een nog mooier contrast. Ze ging liggen op een ligstoel vijf meter voor hem. Er lag al een handdoek en een tas naast. Ze greep in de tas en haalde er een koptelefoon uit. Ze zette haar zonnebril en de koptelefoon op en genoot van de zon. Ze lag er kennelijk al een tijdje. Zou zij het zijn? Hij keek omlaag, langs haar schouder. Een paar lekkere tieten, vond hij. Ze leek het figuur van Inge te hebben, maar dan van 10 jaar terug. Zo zag zij er ook uit toen hij haar ontmoette. Nu was ze nog steeds mooi, maar dat nam niet weg dat hij hier nog steeds op viel. Hij hield zijn tijdschrift omhoog en deed of hij er in keek. Maar zijn blikken waren op haar lichaam gericht. Nergens een ander jong meisje dat alleen lag, ze kon het makkelijk zijn. Nu besefte hij dat zijn jongeheer in zijn zwemshort groeide. Dat was moeilijk te verbergen zo. Ron richtte zich op en trok zijn shirt uit. Hij had geen sixpack meer, maar hij had geen zwembanden. Alles was plat, gelukkig. Hij smeerde zich in en ging weer liggen. Tijdschrift op zijn schoot, zonnebril op en deed of ÔÇÿie ook wilde dutten; maar hij keek continu naar het mooie uitzicht. ‘Dat is dan Ôé¼129,95 mevrouw.’ zei Inge tegen een dame die met haar man binnen was gekomen en een bikiniset had uitgekozen. Ze betaalden, bedankten en vertrokken. Toen ze buiten de winkel waren, keek Pieter naar Inge. ‘Volgens mij was dat meer voor thuis bedoeld dan voor op het strand.’ zei Pieter en Inge lachte. ‘Het was wel erg gewaagd he?’ -‘Ja, er zat nauwelijks stof aan. En er dan nog 130 euro voor neertellen.’ grapte hij verder. ‘Verkoopt u zoiets vaker, mevrouw?’ Inge knikte. ‘Absoluut. Ik heb er altijd wel een paar op voorraad van staan zoals je zag. De afgelopen jaren heb ik er ook flink van verkocht, moet ik eerlijk zeggen’ -‘Nou, ik zie nauwelijks vrouwen op het strand die dat dragen, mevrouw!’ zei Pieter bijna teleurgesteld. Inge moest lachen, ze snapte zijn teleurstelling wel. Het was een bikini die meer op een string leek met een klein driehoekje voor ieder borst. Hoe groter de borsten zouden zijn, des te minder het ook kon bedekken. Met de felste kleuren, of met een Amerikaanse vlag erop. Dat verkocht het beste, blauwe met rode strepen en sterren erop. ‘Ach gossie, zou je het vaker willen zien dan?’ vroeg ze plagerig. Pieter werd nu een beetje rood en Inge zag dat. Dat had ze niet bedoeld. ‘Het geeft niet, ik maakte een grapje. Het zou ongezond zijn als je ze niet graag zou willen zien. Ik denk dat de meeste stellen het wel zullen kopen om het elders te dragen. Hier zijn ze bekend. ?ôf ze dragen het in het buitenland of op een ander strand waar ze nauwelijks komen.’ Pieter had geluisterd maar had Inge niet in de ogen gekeken. Gelukkig had hij het nu wat minder warm. ‘Anders neem je er eentje voor je vriendin. Ze heeft het figuur ervoor.’ zei Inge, maar niet om te pesten. ‘Ik ga toch nietÔǪ.mijn vriendinÔǪ.nee nee. Dan gaat iedereen kijken naar haar!’ zei hij verrast. ‘Nou ja. Je wilt het wel graag bij anderen zien! Het is toch je vriendin. Wat kan het jou schelen als anderen ernaar kijken. Jij loopt met haar samen.’ -‘Zou uw vriend het goed vinden als u het zou dragen, hier op het strand?’ Vroeg hij ad rem. Even dacht Inge na. ‘Ja hoor, ik denk het wel. Maar bij mij zou het niet zo goed staan als bij jouw vriendin, geloof me.’ Inge bedoelde het meer in verband met haar babyvet rondom haar middel. ‘Mevrouw, geloof me. Ik weet zeker dat het u goed zal staan.’ Pieter had even niet in de gaten dat hij hierbij naar haar voorgevel keek. Het zat dan ook mooi verpakt in haar blouse, waarvan de knopen aan de voorkant onder spanning leken te staan. Inge volgde zijn blik. ‘Denk je?’ vroeg ze en keek naar haar eigen decolleté. En serieus vervolgde ze: ‘En dit dan?’ Ze plaatste haar handen bij haar middel en keek Pieter aan. Nu zag ze hoe flink rood hij was geworden, veel meer dan daarnet. Pieter begreep nu pas door dat hij wel erg persoonlijk was geworden. Niet opzettelijk, maar hij was wel erg spontaan geweest en wist nu even niks meer te zeggen. Zeker nu ze hem aankeek. ‘Oh, ik denk..datÔǪnouÔǪookÔǪeuhh, mooi. Wilt u nog thee of koffie mevrouw? Ik wilde net thee gaan zetten voor mezelf?’ Inges verbazing werd een glimlach. ‘Koffie alsjeblieft.’ De middag duurde niet al te lang en het naderde zijn einde. Het was zaterdag. Half vijf. Nog een klein uurtje. Ron zou ook zo wel komen. Na haar koffie gekregen te hebben, merkte Inge andere zaken bij Pieter op. Hij leek moeders met kinderen aan haar zijde beter te helpen dan mannen of jongere dames die advies nodig hadden. Natuurlijk hielp hij ze allemaal netjes, beleefd en vlot. Maar als ze wat ouder leken en ook nog wat wulpser waren, dan leek het of hij wat zenuwachtig werd. Het is dat de klant ook zag dat hij duidelijk nieuw was en het daarop gooiden. En zelfs accepteerden dat hij zo nu en dan moest stotteren. Ze leken het nog wel leuk te vinden ook. Maar Inge had al gezien dat hij bij anderen dit probleem niet had. Toen Inge en Pieter even weer naast elkaar stonden, terwijl een moeder en een kind wat uitzochten, observeerde Inge de klant een beetje. De vrouw was van haar leeftijd, misschien ietsje ouder dan zij zelf. Goed gevormd. Hier en daar een paar kilootjes meer, maar dat stond haar goed. Ze was druk in de weer om haar kind het één en ander aan te geven in het pashok, wat hij één voor één uitprobeerde. ‘Mooie dame, he?’ zei Inge plotseling om hem wat te plagen. Het was enkele seconden stil. ‘JaÔǪjawel.’ Ze gaf hem een elleboogstoot. ‘Ik wist het wel! Doe normaal joh. Je kan toch eerlijk zijn? Je hoeft toch niet te blozen.’ Hij moest ervan lachen. ‘Dan wil jij haar wel helpen zeker?’ Een beetje zenuwachtig keek hij om. Maar eerder verbaast van haar vraag. ‘Ha..haar?’ – ‘Ja, haar. De moeder zal het eindelijk gaan betalen. Het kindje is nog te jong, die heeft geen portemonnee.’ grapte ze weer. ‘Ga maar naar haar toe en luister naar haar wensen. Kijk maar of we hebben wat ze zoekt, of iets dat in de buurt komt. Kom je er niet uit, dan kijk je me maar even aan of je vraagt het even aan me.’ Zijn ogen werden groter. ‘O..kee.’ Zei hij weer stotterend en liep naar de klant toe. Inge keek hem even na. Best een leuke jongen, dacht ze nog. Charmant zonder dat hij het zelf in de gaten had. Toen hij naast de vrouw stond, merkte Inge op dat de dame even lang was als zijzelf. Want Pieter leek enkele centimeters korter dan de klant. Inge zag dat de vrouw de hulp van Pieter waardeerde. Inge liep om de balie en ging de lingerie die in de rekken hing even ordenen. Ze kon niet blijven staren, maar vanuit een ooghoek hield Inge ze in de gaten. Je weet maar nooit wanneer een collega je nodig heeft. Pieter liep heen en weer in de winkel en had een zwemshort gehaald voor de knul in het pashokje. Toen hij bezig was met passen, zag ze dat Pieter in een gezellig gesprek verwikkeld was met de klant. Aan het gelach te horen ging het niet enkel over kleren. Op een gegeven moment schoof de vrouw het gordijn weer even open om naar haar kind te kijken. Daarbij boog ze voorover om te checken of het goed zat en niet te strak. Ze trok zijn shirt uit. En Pieter? Hij keek eerst om, de winkel in. Hij zag Inge niet staan achter de balie en keek nog even rondom in de winkel. Inge zag dat hij zocht naar haar, maar hij zag haar niet omdat ze net even gebogen stond tussen een aantal rekken. Ze was met wat kleren bezig en stond weer rechtop. Hij had haar even nodig . Tenminste, dat dacht ze. Hij was net weer omgedraaid en had Inge weer niet gezien. En Inge zag verbaast hoe hij ineens aandachtig naar de voluptueuze billen van de dame in haar jurk keek. De vrouw had een zomerse jurk aan. Niet te strak, maar nu ze gebukt wasÔǪ.. Inge moest er van lachen. “Stiekemerd.” ging er door haar hoofd heen. Toen de vrouw overeind stond, keek Pieter haar vlug aan. Hij knikte en zei wat, waardoor de vrouw weer voorover boog en haar kind voor de spiegel plaatste. Nu zag Inge met nog meer verbazing hoe Pieter plots naar zijn kruis greep. Heel vlug zag ze hem erin knijpen en zo vlug als het kon trok hij zijn hand weer terug. Net op tijd. Hij knikte weer, lachte en ze maak