13) De beslissende vergadering was in volle gang. Voor Sonja kroop de tijd voorbij. Uiteraard was de uitkomst van de directieraad bepalend voor haar toekomst binnen het bedrijf, maar er was meer. Tot nu toe had Carl haar geen enkele reactie gegeven op haar briefje. Toen hij naar de vergadering vertrok had hij haar wel gevraagd of ze hem succes wenste, maar meer ook niet. Haast op automatische piloot was ze tot bij hem gelopen en nadat ze eerst zijn stropdas netjes recht had getrokken, had ze hem met een vluchtige kus op de wang dat succes ook toegewenst. De glimlach die Carl haar daarop toestuurde, was hartverwarmend maar tegelijk ook onvoldoende om haar onzekerheid weg te nemen. Wilde Carl met haar verder..? Ze wist het niet en dat knaagde voortdurend aan haar gemoedsrust. Sonja probeerde wel om gewoon haar werk te doen, maar eigenlijk was de spanning te groot. Voor de zoveelste keer werd haar blik als het ware naar het glazen bureauklokje gezogen. Kwart over twaalf, zag ze. De directieraad liep uit. Al vanaf het moment dat Carl naar de vergadering vertrok, stond de deur naar de gang wagenwijd open maar nog altijd was er geen beweging te zien. Sonja had nu graag een vlieg willen zijn, zo nieuwsgierig was ze naar wat er tijdens de vergadering gebeurde. Er stond dan ook heel wat op het spel. In de eerste plaats voor Carl uiteraard, maar ook voor haar zou een beslissing in het nadeel van haar overste grote gevolgen hebben. Als de directieraad voor het plan van Opdebeeck zou kiezen, en hij de nieuwe distributiemanager werd, dan kon zij haar baan als secretaresse wel schudden. Wim Opdebeeck zou het haar nooit vergeven dat zij zich tot het uiterste had ingezet om Carls plan goedgekeurd te krijgen. Dat ze net als Carl ontslagen zou worden, dat was weinig waarschijnlijk, maar een degradatie tot receptioniste of iets dergelijks zat er dan zeker aan te komen. Om half één klonk er eindelijk gestommel op de gang. De eerste persoon die van de vergadering terugkeerde was Wim Opdebeeck. Met gebogen hoofd slofte hij als een geslagen hond aan haar deur voorbij. Van de zelfzekerheid die de man uitstraalde toen hij een paar uur eerder in de omgekeerde richting liep, was geen spoor meer te bekennen. Dat was alvast een goed voorteken. Met kleine tussenpozen zag ze leden van de directieraad een voor een langskomen, maar nog altijd geen Carl. Sonja kon haar nieuwsgierigheid nu helemaal niet meer bedwingen. Ze stond op, stapte tot in de deuropening en loerde de gang in. Aan het einde van de gang, voor de dubbele deur van de vergaderzaal, zag ze Carl staan glunderen, terwijl hij lachend handen schudde en schouderklopjes in ontvangst nam. Sonja was nu hélemaal overtuigd van een goede afloop. Ze ging haar kantoor weer binnen. Genietend van het gelukzalige gevoel dat haar plots overviel, durfde ze nu de deur achter zich te sluiten. Het is gelukt! riep Carl toen hij tien minuten later binnenkwam. Kom hier, Sonja, en laat me je op passende wijze bedanken. Ik weet dat ik in herhaling val, maar zonder jou was het me nooit gelukt. Zijn enthousiasme was oprecht en zijn lach zo breed dat Sonja zonder de minste aarzeling op hem af stormde en zich zonder nadenken door hem liet omarmen. Wat volgde was een welgemeende stevige knuffel, en na een paar zoenen over en weer tilde hij haar bij haar middel van de vloer op. Met zijn assistente in zijn sterke armen begon hij aan eenzelfde soort zwierige dans zoals hij dat twee dagen eerder ook al had gedaan. Omdat haar duizeligheid ditmaal achterwege bleef, klemde ze haar armen stevig rond zijn nek en met haar onderbenen opgetrokken, genoot ze al gauw even intens als Carl van hun spontane rondedans. Ik denk dat ik beter een andere keer terugkom, want hier heeft men duidelijk iets te vieren, klonk plots een heldere mannenstem. Jos Terburg stond hen vanuit de deuropening met een brede glimlach op zijn gezicht te bekijken. Sonja was even van haar melk nu de grote baas van de NV Terburg Huishoudelektro plots in haar kantoor stond en dat nog wel op zo’n genant moment. Carl leek er echter totaal niet door van zijn stuk gebracht. Kom gerust binnen, Jos, zei hij kalm, terwijl hij Sonja terug neerzette. Natuurlijk hebben wij iets te vieren. Vind je het gek? Nee hoor, zei Jos met een grijnslach. Ik weet maar al te goed dat mevrouw Scholten jou door dik en dun gesteund heeft en dat het voor een stuk haar overwinning is. Zo is dat, Jos, bevestigde Carl, terwijl in zijn ooghoek zag hoe Sonja stilletjes naast hem stond te blozen. Ik kom je nogmaals persoonlijk feliciteren, Carl. Daarnet voor de voltallige vergadering kon ik dat niet met zoveel woorden zeggen, maar ik wist dat ik op je kon rekenen. Ik wist dat jij je hier uit zou redden. Oh ja? reageerde Carl ongemeen scherp. Daar heb ik vooraf niet al te veel van gemerkt. Een klein zetje in de juiste richting zou anders welkom zijn geweest. Geloof het of niet, beste Carl, maar dat zetje heb ik je wel degelijk gegeven. Hoe denk je dat mevrouw Scholten aan dat plan van Opdebeeck is geraakt? Dat wist Carl inderdaad nog steeds niet en dus keek hij net zo lang van de een naar de ander, tot Sonja met een knikje de woorden van de grote baas bevestigde. Carls mond viel open van verbazing. Sonja, waarom heb jij…? Omdat ze dat niet mocht. Jos Terburg brak Carls vraag af nog voor hij ze kon stellen. Ik heb mijn secretaresse vrijdagmiddag opgedragen om, in alle discretie, jouw assistente een kopie te bezorgen van het plan van Opdebeeck. Jij begrijpt vast wel dat ik daarmee mijn boekje ver te buiten ging. Als dat uitlekte, dan kwam niet alleen jouw positie in gevaar. Mijn functioneren als algemeen bestuurder zou meteen ook in vraag gesteld worden, en terecht. Ik zou zoiets ook nooit gedaan hebben als ik niet had geweten hoe Opdebeeck op een schandelijke manier jouw ideeën inpikte. Carl, jij en ik mogen allebei onze handjes kussen dat mevrouw Scholten zo discreet en loyaal is geweest. Voor de rest vertrouwde ik voor de volle honderd procent op jouw talent en inzicht. En op die van Son mevrouw Scholten, vulde Carl aan. In een spontaan gebaar legde hij een arm om haar schouder. Zonder deze grote dame had ik het nooit gered, Jos. Glimlachend keek Jan Terburg hen een paar keer om de beurt aan, waarna hij goedkeurend knikte. Jullie nooit geziene samenwerking is een zegen voor ons bedrijf. Jullie vormen een fantastisch team. Maar goed, dit gezegd hebbende, wil ik een vervolg van de festiviteiten niet in de weg staan. Jullie hebben het verdiend. De algemeen directeur had de deurkruk al in de hand om de deur te sluiten toen Carl plots een ingeving kreeg. Jos? Ja? Kun jij ermee leven als wij twee deze namiddag vrijaf nemen? Ik heb mijn secretaresse namelijk een etentje beloofd als het goed zou aflopen. Jos Terburgs glimlach werd binnen twee seconden een hartelijke schaterlach. Carl en Sonja keken elkaar vragend aan, niet wetend wat er zo grappig was aan Carls vraag. Doen! zei Jos, zodra hij uitgelachen was. Absoluut doen, Carl. Geniet er maar van, allebei. Ben je nu boos op me? vroeg Sonja toen ze weer alleen waren. Boos? Omdat je me niet vertelde hoe jij aan die informatie kwam? Ja, dat bedoel ik. Welnee, malle meid, antwoordde Carl oprecht. Waarom zou ik? Het zal best moeilijk voor je zijn geweest. Nu ik alles weet vind ik het zelfs heel knap van je dat je er onder die druk toch in geslaagd bent om het voor jezelf te houden. Je hebt juist gehandeld, Sonja, zit daar maar niet over in. Vertel me liever waar we gebleven waren voor Terburg binnenkwam. Bij dat dansje. Sonja’s antwoord werd begeleid door een ondeugende knipoog. Juist ja dat doet mij er aan denken dat ik je nog helemaal niet verteld heb hoe het er op de directieraad aan toeging. Wil je het horen? Ik dacht dat je het nooit zou vragen Meer dan belangstellend ging ze er helemaal voor zitten en spitste haar oren. Ik ben er helemaal klaar voor! Uiteraard wilde Sonja zijn verhaal maar al te graag horen. Het was niet helemaal duidelijk of hij het nu bewust of onbewust deed, maar Carl stelde haar geduld nogal op de proef door een veel te grote bocht als inleiding te nemen. Uiteindelijk kwam hij toch tot hetgeen ze graag wilde weten. Naarmate zijn verhaal vorderde werd hij wel steeds enthousiaster. 14) Het liep perfect! zei Carl, bijna uitgelaten. Mijn god, Sonja, je had het gezicht van Opdebeeck moeten zien. Het was onbetaalbaar. Toen ik aan het einde van mijn uiteenzetting vroeg of er nog vragen of opmerkingen waren, bleef het muisstil. Midden die stilte keek ik Opdebeeck aan en zag hoe hij, groen van nijd, naar beneden zat te staren Meyer en Pasmans, maar vooral Van Camp, probeerden nog wel om hem met niet al te subtiele gebaren duidelijk te maken dat het zijn beurt was om het woord te nemen. De sukkel leek daardoor alleen nog verder ineen te krimpen, tot hij uiteindelijk als een geslagen hond de vergaderzaal uitvluchtte. Dat ons voorstel met twaalf stemmen tegen drie werd goedgekeurd, heeft die onderkruiper niet eens meer meegemaakt. Sonja glimlachte breed. Dat betekent dat we nu écht wel alle reden hebben om te vieren. Absoluut, reageerde Carl, tamelijk droog. Maar eerst wil ik je nog iets belangrijks vragen, Sonja. Kom eens mee. Enigszins verwonderd om de plotselinge ernst in zijn stem stond ze toe dat hij haar omhoog trok, en met haar hand in de zijne volgde ze hem tot in zijn kantoor. Zodra de deur dicht was, leidde hij haar tot achter zijn bureau, waar hij haar met zachte dwang liet plaatsnemen in zijn bureaustoel. Toen ze zat, viste hij een roos uit de vaas en na het natte gedeelte van de stengel te hebben afgebroken, duwde hij de bloem in haar linkerhand. Terwijl hij met twee handen haar rechterhand vast nam, knielde hij voor haar neer. Sonja, sprak hij rustig en bedachtzaam, ik heb hiermee bewust gewacht tot we zekerheid hadden over onze toekomst binnen dit bedrijf. Nu we dat achter de rug hebben, durf ik je eindelijk te bekennen hoe jij de voorbije maanden stormenderhand mijn hart hebt veroverd. Pas de laatste dagen durfde ik het aan mezelf toe te geven. Als er één vrouw op deze wereld rondloopt waar ik mijn leven mee wil delen, dan ben jij dat, Sonja Scholten Lieve Sonja, wil je met me trouwen? Het liefst van al had Sonja hem haar antwoord willen toeschreeuwen maar de stortvloed aan emoties die haar overviel, leken haar mond dicht te schroeien. Ze kon ook niet verhinderen dat twee dikke tranen langs haar wangen naar beneden rolden. Tranen van geluk omdat haar knappe baas zijn vrijgezellenbestaan wilde inruilen voor een leven met haar. In hoeverre Annie’s overtuigende woorden, het briefje en de bloemen haar hadden geholpen om Carl te doen kiezen voor een leven met haar, was iets wat ze niet kon inschatten. Het deed ook niet ter zake. De liefste en de charmantste man die ze kende, wilde haar. Dat was uiteindelijk het enige wat er echt toe deed. De gespannen trek om zijn mond deed Sonja beseffen dat ze hem intussen onfatsoenlijk lang op haar antwoord liet wachten. Ze dwong eerst Carl en daarna zichzelf om op te staan en met haar armen losjes om zijn nek genoot ze van de manier waarop hij haar dicht tegen zich aantrok. Twee sterke handen sloten zich om haar middel. Twee handen die ze beslist nog heel dikwijls om zich heen zou voelen, tenminste als hij Ze moest hem antwoorden, nu! Nee, Carl, ik kan niet met je trouwen, zei ze zacht, terwijl ze hem tersluiks aankeek. Ze voelde hem verstrakken, maar vooral de plotse doffe blik in zijn ogen liet blijken dat hij met een ÔÇÿnee’ als antwoord op zijn aanzoek geen rekening had gehouden. Maar Sonja dat briefje ik dacht Ik was al een keer getrouwd, Carl. Toen ze merkte dat hij wilde protesteren, legde ze hem met een vinger op zijn mond het zwijgen op. Ze wilde dat hij eerst naar haar zou luisteren. Misschien vindt jij zoiets niet belangrijk en hou jij er een andere mening op na, maar voor mij is een huwelijk iets sacraals en trouwt een mens in zijn of haar leven maar één keer. Mocht je er nog aan twijfelen, Carl, ik hou zielsveel van je. Als jij het ziet zitten om ook zonder dat officiële strikje van het huwelijk samen met mij een mooie toekomst op te bouwen, dan word ik heel graag de jouwe. Carl had enkele ogenblikken nodig om de betekenis van Sonja’s woorden tot zich te laten doordringen. Gelukkig begonnen zijn ogen al snel weer te fonkelen. Natuurlijk heb ik daartegen geen bezwaar, lieve schat. Niemand hoeft mij te overtuigen dat jij en ik geen trouwboekje nodig hebben om samen gelukkig te worden. Dat weet ik wel zeker. Het volgende moment sloot hij haar opnieuw in zijn armen, waarna ze elkaar vonden in een lang uitgesponnen, liefdevolle kus. Misschien was het de wereld op zijn kop, maar na de passie en de hartstocht van daags voordien durfden ze nu eindelijk ook hun oprechte liefde voor elkaar te tonen. Betekent dit niet dat we nu dubbel kunnen vieren? vroeg Sonja enkele minuten later, stralend van geluk. Absoluut! reageerde Carl prompt. Schat, ik trakteer je op de meest uitgebreide lunch die er in deze stad te vinden is. Goed idee, zei Sonja, maar voor wat onze tweede reden betreft, heb ik een heel ander soort viering in gedachten, mijn liefste. Een ogenblikje. Lichtelijk verwonderd zag Carl hoe ze tot bij de deur stapte en die snel op slot draaide. Haar slinkse glimlach op het moment dat ze langs hem heen liep was hem niet ontgaan. Zou ze willen dat…? Hier én nu..? Vooraleer Carl er toe kwam om zijn vraag uit te spreken, zag hij ze al beantwoord. Zodra Sonja terug bij zijn bureau kwam, maakte ze eerst met enkele geroutineerde handelingen het overgrote deel van het bureaublad vrij. Daarna draaide ze zich naar hem toe. Met haar billen leunend tegen het zware meubel keek ze hem met zo een ontwapenende blik aan, dat Carl leek te zullen verdrinken in haar ogen. Zover kwam het echter niet, want toen ze tergend langzaam de knoopjes van haar bloes begon los te maken, volgde hij al snel elke beweging van haar geraffineerd handelende vingers. Niet zoveel later landde haar mooie, witte bloes, na een sierlijke boog, bovenop de leuning van zijn bureaustoel. Een warme, spontane lach kwam om Sonja’s mond toen ze zag hoe zijn blik naar haar in witte kant verpakte globes werd toe gezogen. De man die ze met hart en ziel beminde, toonde op een onverholen manier zijn bewondering voor haar lichaam. Het bezorgde Sonja een zodanige opstoot aan zelfvertrouwen, dat het als vanzelfsprekend aanvoelde dat ze hem nog meer zou tonen en tegelijk zijn geduld wat langer op de proef te stellen. Ze haakte haar vingers onder de zoom van haar rok en langzaam begon ze die naar omhoog te schuiven, tot op haar heupen. Helemaal zeker was ze er niet van, maar het leek er alvast op dat Carl’s gezicht ietsje roder aanliep bij elke centimeter in nylon verpakte dij die ze aan hem prijsgaf. Ze zag haar lieve schat zelfs enkele keren slikken toen haar deels doorzichtige slipje beetje bij beetje zichtbaar werd. Carl wist dat ze met hem speelde en toch kreeg hij het steeds moeilijker om zichzelf in de hand te houden. Door het aanschouwen van haar kanten bh, de roomzachte stukjes blote dij boven de rand van haar nylons en haar verleidelijke zwarte stringetje was er in zijn geheugen alleen maar plaats voor de gebeurtenissen van de vorige ochtend. De herinnering daaraan maakte zijn opwinding nog groter dan ze al was en toch waagde hij het niet om de anderhalve meter die hij van haar verwijderd was te overbruggen. Instinctief voelde hij aan dat hij Sonja dit moment moest gunnen. Hij begreep dat ze er evenzeer als hij naar verlangde om hun jawoord te bevestigen op de meest intieme manier die er tussen twee geliefden denkbaar is. Door nog even geduld op te brengen zou hij voor Sonja dat moment alleen maar mooier maken en hij twijfelde er niet aan dat ze zelf wel zou aangeven wanneer ze er klaar voor was. Intussen vond Sonja het bijna aandoenlijk om te zien hoe Carl zijn best stond te doen om zich te beheersen. Ze besloot dat ze hem zo langzaamaan wel voldoende had geplaagd. Na een sprongetje plofte ze met haar billen op de rand van Carls bureau, waarna ze hem met gekromde vinger een teken gaf dat hij naderbij kon komen. Eindelijk, zei Carl met een zucht. Zijn spontane reactie ontlokte Sonja een lach. Het belette haar echter niet om alert te blijven zodra hij bij haar was. Ze wurmde haar vingers achter zijn broeksriem en trok hem nog dichterbij, tot hij tussen haar dijen stond. Liefdevol keek ze hem aan. Kus me, zei ze zacht, doch op een toon die geen tegenspraak duldde. Carl dacht er niet eens aan om geen gehoor te geven aan haar verzoek. Teder drukte hij zijn lippen op de hare. Aangenaam verrast door Sonja’s gretigheid sloot hij haar al snel in zijn armen, waarbij hij er geen enkele moeite mee had om zich tijdens het zoenen door Sonja te laten uitkleden, zoals een kleine jongen voor het slapengaan door zijn moeder. Van dat beeld van die kleine jongen bleef echter geen spaander heel zodra Sonja achterover op zijn bureau lag en vliegensvlug het stringetje van haar benen stroopte. Haar kleine handen klemden strak om de rand van het bureaublad op het moment dat Carl zijn passie aan haar opdrong en zij hem liefdevol ontving. Ook Carl werd overmand door liefdevolle gevoelens voor Sonja. Zijn mooie, lieve en trouwe Sonja, die in al haar natuurlijke schoonheid voor hem lag te stralen op het mahoniehouten blad van zijn bureel. Carl had geen haast en gunde zichzelf alle tijd om van dit beeld en dit heerlijke moment te genieten. Na enige tijd was het Sonja die de aanzet gaf tot wat meer actie. Ik ben niet van suiker, zei ze, spelend dat zijn aanhoudende sloomheid haar ergerde.
Oh nee..? reageerde Carl grinnikend. Wat wil je dan? Dit soms? Nog terwijl hij sprak, greep hij Sonja stevig bij haar heupen, om precies datgene te doen wat ze van hem verwachtte. Ja..! kirde Sonja, moeiteloos en golvend meegaand in het gewijzigde ritme van hun paringsdans. Geef het me lieveling, hijgde ze hees. Ik ben zesendertig en net nu in mijn vruchtbare periode. We hebben geen tijd te verliezen, schat Geef me jouw kind ons kind Sonja’s woorden maakten dat Carl zich volmaakt gelukkig voelde. Na een innige kus, waarin al zijn dankbaarheid en liefde verscholen lag, concentreerde hij zich vol overgave op het vervullen van haar en zijn grootste wens. Nog steviger klemde hij zijn handen om haar heupen en haast dierlijk begon hij haar te neuken. Wilde ragde hij zijn pik in en uit haar, alsof hij haar probeerde te splijten. Carl keek omlaag en zag zijn natte, glimmende pik steeds sneller in haar heerlijk poes verdwijnen. Hij vond het ongelooflijk erotisch om te zien hoe Sonja’s gespannen en opgebolde onderlijf, ondanks zijn houdgreep, sierlijk meedeinde in het door hem opgelegde ritme. Sonja’s lichaam reageerde vrijwel onmiddellijk op zijn snelle bewegingen. Weldra voelde hij haar onder hem beven. De spieren in haar kutje verkrampten en begonnen zijn pik te kneden als gek. Oh god, Sonja!, hijgde Carl op het moment dat het melkproces op gang kwam en veel sneller dan hem lief was, kon hij niet anders kon dan zijn romige lading aan haar zuigende kutje toevertrouwen. Helemaal voldaan trok hij zich even later uit haar terug. Sonja nam de beide handen die hij naar haar uitstrekte dankbaar aan. Glimlachend liet ze zich door hem rechttrekken en liefdevol vleide ze zich tegen zijn borst aan. Het volgende moment kusten ze elkaar hartstochtelijk waarbij ze al strelend zo goed als geen plekje van elkanders lichaam onaangeroerd lieten. Pas toen Sonja’s rechterhand zich om zijn lid sloot en haar vingers een geraffineerde massage inzetten die niet zonder gevolgen bleef, maakte Carl kreunend een einde aan hun hete kus. Hou op, lieve schat, lispelde hij. Als je zo doorgaat, dan sta ik niet in voor de gevolgen. Onbevangen en breed lachend keek Sonja hem aan, terwijl ze onverstoord zijn pik bleef strelen. Ik denk dat ik wel opgewassen ben tegen dat soort gevolgen, schat Mij ga je niet horen klagen, let maar eens op jij. Haar woorden hielden zoveel belofte in dat Carl zich gewillig door haar liet sturen, net zo lang tot hij met de blote billen tegen zijn bureau aanleunde. De zachte druk van haar hand op zijn borst maakte hem duidelijk dat Sonja vond dat het zijn beurt was om achterover op het bureaublad te liggen. In het vooruitzicht van wat komen ging, leek hem dat een heel aanlokkelijk idee. Schuif eens wat hoger, lieverd, zei ze. Zodra hij daaraan gevolg gaf klom ook Sonja op het bureau en vleide ze zich bovenop hem. Met zijn armen strak om haar heen waren ze elkaar al gauw weer heerlijk aan het zoenen, waarbij Carl het ongelooflijk naar zijn zin had door de manier waarop Sonja, met subtiele bewegingen van haar bekken, haar nog glibberige lipjes over zijn pik liet glijden. Dit keer was het Sonja die een einde maakte aan hun kus. Met twee handen duwde ze zich op en knielde schrijlings over hem heen. Ze zette zich rechtop. Met één hand omvatte ze zijn penis en met de vingers van haar andere hand spreidde ze haar grote schaamlippen. Ooh klonk het uit haar mond op het ogenblik dat ze zich liet zakken en Carls pik moeiteloos naar binnen gleed. Voor hem voelde het aan alsof een fluwelen handschoen zich om zijn geslacht sloot en op zijn beurt kon hij een genoeglijk kreuntje niet onderdrukken. Nog eenmaal boog Sonja diep voorover voor een korte hete zoen waarna ze, met haar handen op zijn schouder steunend, zich weer rechtop zette. Zet je schrap, tijger, klonk het hees, hier gaan we. Het volgende moment duwde ze haar bekken langzaam op, om zich meteen daarna weer helemaal op zijn lans te laten zakken. Bijtend op haar onderlip keek ze hem geil aan, terwijl ze beetje bij beetje het ritme van haar golvende heupen opvoerde. Carl zag hoe ze genoot, maar hij beslist niet minder. Tijdens het weekend had ze hem al een paar keer weten te verrassen door zo resoluut het voortouw te nemen tijdens het vrijen en dat deed ze nu weer. Sierlijk én tegelijk ook in een regelmatige cadans bereed ze hem als een heuse amazone, waarbij haar prachtige borsten heerlijk zwiepende rondjes draaiden voor zijn ogen. Wat een heerlijke vrouw om de liefde mee te bedrijven, prees hij zich gelukkig. Vrijen met Sonja was in alle opzichten een feest. Een droom die uitkwam. Carl kon zich niet inbeelden dat het ooit zou gaan vervelen, integendeel. Zeker niet toen hij merkte dat ze haar kutspiertjes in de strijd gooide. Ongelooflijk was het wat dat bij hem teweeg bracht. Dit was hemels, met voorsprong de beste seks die hij ooit had gekend. Die gedachte zette hem aan tot een tegenoffensief. Eerst zocht hij steun voor zijn voeten, zodat hij haar tegemoet kon stoten, maar daar liet hij het niet bij. Wild graaide hij naar haar borsten, wat Sonja meteen een reactieontlokte. Ja! kirde ze, doe maar lekker hard, schat. Carl aarzelde aanvankelijk, maar dan kneedde hij haar malse tieten op het randje van wat hij dacht dat pijnlijk zou zijn. Nog leek het haar niet genoeg want ze zette zich rechtop en met haar handen op de zijne, perste Sonja zijn vingers nog dieper in het vlees van haar malse heuvels. Ja, kreunde ze opnieuw. Ze had haar ogen intussen gesloten zodat ze zich helemaal op haar steeds maar aanzwellende geile gevoel kon concentreren. ooooh ..pff dit is hemels. Woest wipte ze op zijn pik op en neer en Carl had de aanvankelijk moeite om mee te gaan in haar wulpse furie, maar het lukte hem. Met alle kracht waarover hij beschikte, stootte hij haar tegemoet. Hun lijven kletsen tegen elkaar aan, hun ademhaling werd zwaar en hijgend, terwijl ze samen in sneltreinvaart naar een hoogtepunt toe werkten. Ze jutten elkaar op met geile aanmoedigende woordjes. Ze steunden elkaar en ze wachtten op elkaar waar dat nodig was. Samen gingen ze op zoek naar datgene wat volgens seksuologen meer uitzondering is dan regel. Hun moeite was niet vergeefs en het wonder voltrok zich. Binnen één en hetzelfde uur kwamen Sonja en Carl voor de tweede keer vrijwel gelijktijdig tot een orgasme. Toen ze nog eens een uur later gearmd tussen de muurhoge mahoniehouten panelen van de gang in de richting van de lift liepen, stierven ze bijna van de honger. Toch stond Sonja erop dat ze eerst langs haar loft zouden gaan. Met een reusachtige ladder in haar nylonkous en in die verfomfaaide rok kon ze onmogelijk mee naar een chique restaurant. Carl had er geen enkele moeite mee. Zelfs als Sonja hem gevraagd zou hebben om eerst over en weer naar Siberië te vliegen, dan nog zou hij akkoord zijn gegaan. Met de liefste en de meest loyale vrouw van de wereld aan zijn zijde, voelde Carl zich volmaakt gelukkig. Naast hem liep Sonja minstens even gelukkig te zijn, al had zij daarvoor nog een bijzondere extra reden. Nu ja, een reden was het niet echt, eerder een zeer sterk aanvoelen. Eigenlijk wist ze niet met zekerheid of je als vrouw zoiets wel kon voelen. Ze had er nooit over nagedacht en er ook nog nooit iets overgelezen. Zelfs Annie had er toen ze zwanger geraakte van haar tweeling met geen woord over gerept. En toch Eenmaal in de lift legde Sonja haar hand op haar buik en genoot van de zalig warme onderhuidse gloed. Carl zag het en toen hij haar met een warme glimlach aankeek, glimlachte ze liefdevol terug. Wat haar op dat ogenblik bezighield, dat vertelde ze hem echter voorlopig liever nog niet. Stel je voor dat ze het signaal dat haar lichaam uitzond verkeerd interpreteerde En toch waren de signalen nauwelijks mis te verstaan. Diep van binnen voelde het aan alsof miljoenen minuscule zwemmertjes zich verdrongen om als eerste haar eitje te mogen bevruchten. Voor zichzelf was Sonja er nu al zeker van dat ze binnen enkele weken groot nieuws zou hebben voor Carl. Ze popelde alvast van ongeduld om zijn gezicht te zien op het moment waarop ze hem zou vertellen dat hun liefdesbaby zich aankondigde. Einde”