College

Ik ben een 51-jarige leraar aan een HBO instelling. Het lijkt wel alsof ik al eeuwen lesgeef. Ik doceer geschiedenis en de meeste studenten lijken de lessen alleen maar te volgen om hun studiepunten te halen. Zo’n beetje het idee van: dan maar de minste van alle kwaadsten eruit pikken. Hoewel, er zijn ook wat oudere studenten, die alsnog besloten hebben om het vak te gaan volgen. Vanwege het niet al te grote aantal studenten, ben ik nog maar de enige in het vakgebied. Maar dat doet er niet toe, ik hou van het vak en van mijn werk. Het lijkt soms een beetje saai, maar daarnaast, de geschiedenis verandert niet meer, tenzij je de tijdspanne oprekt naar de huidige tijd… dus de voorbereidingen van de colleges kosten relatief weinig tijd, dus ik heb tijd genoeg om bij te blijven, bij te lezen of wat dan ook. Mijn dagen volgen dan ook meestal hetzelfde stramien en zijn bijna wel te voorspellen, tot enkele dagen geleden. Als ik geen les geef of in de bibliotheek bezig ben, geniet ik van popconcerten, tuinieren, fotograferen en wandelen. Ik probeer mijn conditie op peil te houden, dus ik bezoek ook regelmatig de sportschool. Ik gebruik die van de hoge school, wat soms aanleiding geeft tot lacherige blikken van de mede studenten. Ze plagen me dan vanwege mijn buikje of mijn witte benen, maar ik ben waarschijnlijk in een betere conditie dan zij. Maar dit even terzijde… het semester begon min of meer zoals elk semester begint. Ik begroette mijn studenten en deelde de noodzakelijke dictaten en dergelijke uit. Daarnaast probeer ik al mijn studenten van gezicht te leren kennen, het komt zo stom over als je ze tegenkomt en je ze niet herkent, al helemaal niet in de sportschool. Het semester liep al een paar weken, toen ik een email kreeg van een van de nieuwe studenten, een ietwat ouder meisje, of moet ik zeggen, jonge vrouw, die Jantien heette. ‘Ik kan wel een beetje hulp gebruiken met de laatste opdracht,’ schreef ze. ‘Ik heb enkele vragen.’ Ik krijg wel vaker emails van studenten, dus op zich niks vreemds aan Jantien’s berichtje. Ik antwoordde met een uitnodiging om aan het einde van de middag bij me op kantoor langs te komen. En later die middag klopte ze aan mijn deur. Ze was keurig gekleed, een beetje conservatief misschien. ze droeg een lichte blouse, donkere broek en een donker jasje, dat mooi contrasteerde met haar lange blonde haar. Ik bood Jantien een stoel aan en ze nam plaats, haar spullen uit haar tas halend. Ik haalde me haar resultaten tot nu toe voor de geest. Die waren niet slecht, stabiel. Blijkbaar wilde ze zelf iets meer presteren. ‘Dan vuur je vragen maar eens af,’ zei ik. En ze begon. Op zich had ze geen moeite met de theorie en mijn uitleg, maar bij deze opdracht waren er enkele dingen die haar niet duidelijk waren. ‘Goed, dan zal ik proberen om het je uit te leggen. Dan heb je straks in het college ook meer tijd om de les te volgen en steek je er meer van op.’ Jantien glimlachte. Ze keek om zich heen in mijn kantoor. ‘U heeft een gezellig kantoor, dat had ik me ook wel bij u voorgesteld.’ Ik lachte, zwaaide met mijn arm en zei: ‘Dit is mijn werkterrein, wat vind je ervan?’ ‘Veel boeken en veel foto’s.’ Ze stond op en liep naar mijn fotohoekje. ‘Ik vind de foto’s mooi, maakt u die zelf?’ ‘Ja, ik heb zelfs een eigen donkere kamer,’ antwoordde ik een beetje trots. We kletsten wat heen en weer over fotograferen en daarna beantwoordde ik haar studievragen. Jantien pakte haar spullen bij elkaar, bedankte me en vertrok. De volgende dag ontving ik een emailtje van haar, waarin ze nogmaals bedankte voor de hulp en voor het gezellige onderonsje in mijn kantoor. Ik beantwoordde het en zei dat de hulp vanzelfsprekend was en dat ze altijd welkom was. Enkele dagen later, in de sportschool, zag ik Jantien op een van de loopbanden. Ze zwaaide naar me en ik zwaaide terug en begaf me naar het rek met de gewichten. Het was leuk om haar bezig te zien. Ik vroeg me af of ik haar eerder bezig had gezien, maar kon het me niet herinneren. Maar ja, de populatie in de sportschool verandert met de week. Terwijl ik verschillende apparaten afwerkte, wierp ik regelmatig een blik in haar richting. Ze zag er heel sexy uit in haar nauwsluitende gympakje. Jantien heeft een volslank figuurtje, met brutaal bewegende flinke borsten onder de strakke stof van haar pakje. Ze had haar haar in een staart bijeen gebonden, zodat haar slanke hals en armen mooi uitkwamen. De loopband draaide op een hoge snelheid en ze had er behoorlijk de pas in. Ik zag hoe de zweetdruppeltjes zich op haar gezicht vormden. En het viel me ook op, dat ze behoorlijk grote tepels had, die duidelijk tegen de stof van haar pakje drukten. Ik had me niet gerealiseerd dat ze een prachtig figuurtje had. Terwijl ik haar gadesloeg, vroeg ik me af, hoe ze er zonder gympakje, zonder kleren, uit zou zien… Later, in het college, gaf ik les over hoe de politieke situatie zich ontwikkelde in de vroegere kolonies en ik probeerde de parallellen te laten zien met de huidige situatie. Er ontspon zich een levendige discussie en ik voelde me gewaardeerd als leraar. En ook werd ik afgeleid door Jantien, die op een van de achterste banken zat. Ze zei niet veel, maar om de een of andere reden zag ik steeds het beeld van de strakke stof over haar tepels voor me. ’s Avonds, thuis in mijn bed, dansten de knopjes nog steeds voor me en masturbeerde ik… De volgende dag had ik een berichtje van Jantien. ‘Ik merkte dat je me gisteren in de sportschool gadesloeg.’ Dat was alles. ‘Shit,’ dacht ik. Ik componeerde een antwoord, voorzichtig, niks speculatiefs. Ik wilde niks ontkennen wat klaarblijkelijk waar was, maar ik wilde mezelf niet in de problemen brengen, de kranten staan er al vol genoeg mee… oke, er zijn enkele faculteits-medewerkers die azen op studenten/studentes, maar daar heb ik niks mee. Daarnaast, leraar of niet, sexueel lastig vallen werd door de leiding zeer serieus genomen. ‘Jij bent een zeer markante jongedame,’ schreef ik na lang beraad, ‘en ik zou liegen als ik zei dat ik je niet had opgemerkt. Hoewel, ik wil niet dat je denkt dat ik ongepast wilde handelen. Het spijt me als ik je een ongemakkelijk gevoel bezorgde en ik hoop dat het niet opnieuw zal gebeuren.’ Rond de middag kreeg ik een antwoord: ‘Ik voelde me niet ongemakkelijk. Ik vond het eigenlijk wel leuk. Ik heb jou ook bekeken, je ziet er goed uit.’ Deed zij nu een toenaderingspoging? Ik overdacht het, gooide de email in de prullenbak en vergat het. Maar ’s avonds moest ik weer aan haar denken, aan haar suggestief bewegende borsten terwijl ze op de loopband bezig was… de volgende dag was Jantien niet bij het college. Het was een beetje vreemd. Ze had toch nog geen les gemist? Ik wist het niet zeker. Zou er iets aan de hand zijn? Later die middag kreeg ik een berichtje: ‘Sorry dat ik het college gemist heb. Ik hou er niet van om lessen te missen, maar er kwam iets tussen. Kan ik op je kantoor langskomen om in te halen wat ik gemist heb?’ schreef ze. Mijn handen trilden toen ik een antwoord intikte. ‘Beheers je,’ schold ik tegen mezelf. Toen ze naar mijn kantoor kwam, gaf ik haar de opdracht en een kopie van mijn notities voor de gemiste les. Ik gedroeg me zeer professioneel. ‘Dank je wel,’ zei Jantien. Ze stopte het materiaal in haar tas, liep in de richting van de deur, maar net voordat ze er was, zei ze, met de klink in haar hand: ‘Tussen twee haakjes, ik voelde me niet ongemakkelijk onder jouw blik, gisteren in de sportschool.’ ‘Dat is goed om te horen,’ mompelde ik met een knikje. Ze keek me een lang moment aan. ‘Ik hou ervan als mannen naar mijn lichaam kijken.’ ‘Je hebt een prachtig lichaam,’ zei ik zonder na te denken. Ze lachte. ‘Misschien zie ik je wel nog eens in de sportschool.’ ‘Misschien,’ zei ik. Jantien lachte opnieuw. ‘In ieder geval bedankt voor de notities.’ Ze draaide zich naar de deur. ‘Zie je later, meneer Jozef.’ De volgende dag kon in niet meer logisch denken. Een deel van me hoopte dat ik haar ’s middags in de sportschool zou tegenkomen, het andere deel deed het bijna in de broek bij de gedachte alleen al. Toen ik uiteindelijk op weg was naar de sportschool voor mijn oefeningen, was ik zo nerveus als een tiener bij zijn eerste afspraakje. Toen ik haar niet meteen zag, voelde ik een mengeling van opluchting en van teleurstelling. Maar toen zag ik haar! Ze zat op een van de banken waar je gewichten kon duwen, aan de andere zijde van de ruimte. Ze droeg een ander pakje, een zwart pakje dat intens sexy contrasteerde met haar blonde haar en haar blanke huid. Het zweet stond in mijn handen en ik probeerde me nonchalant te gedragen, te doen alsof ik haar niet gezien had. Nadat Jantien haar oefeningen afgewerkt had, merkte ze me op en zwaaide ze naar me. Ik glimlachte naar haar, mijn hart klopte als bezeten. Waarom had die vrouw zo’n effect op mij? Terwijl ik bezig was, wierp ik steelse blikken op Jantien. Haar pakje leek haar lichaam als een tweede huid te omsluiten. Ik zag elke contour van haar borsten, billen en heupen duidelijk afgetekend. Om nog maar te zwijgen over uit stekende lichaamsdelen. Een keer ving ze mijn blik op. Ze knipoogde en ik glimlachte, waarna ik me weer overgaf aan mijn oefeningen. Plots merkte ik dat Jantien haar oefeningen zo afwerkte, dat ze altijd in mijn blikveld bezig was. Of ze was op het apparaat naast mij bezig, of ze was precies tegenover me bezig. In ieder geval kon ik haar bekijken door gewoon voor me of naast me te kijken, gewoon, zonder rare bewegingen of opvallende of verdachte acties. Ik besteedde aandacht aan mijn biceps en Jantien aan haar dijbenen. Zoals ze daar op die bank lag, haar dijen licht gespreid, het gewicht met haar voeten wegduwend… ik kon alleen maar toe zien! En hoe? Vanuit mijn positie had ik een vrij uitzicht op haar benen en kruis. Ik verbeeldde me dat ik zelfs het spleetje tussen haar dijen kon zien in het strakke pakje. Was het verbeelding? Ik besloot een extra ronde te doen. Toen ik naar het volgende apparaat ging, knipoogde Jantien opnieuw naar me. De volgende morgen had ik een email in mijn inbox. ‘Vond je het leuk om naar me te kijken?’ vroeg ze. ‘Kom je weer en bekijk je me dan weer?’ ‘Je plaagde me!’ antwoordde ik. ‘En je bent een exhibionist! Maar ja, ik zal waarschijnlijk komen en jou opnieuw bekijken. Vooral omdat je er zoveel van lijkt te genieten. Ik moet alleen heel discreet zijn.’ Enkele uren later kreeg ik antwoord. ‘Ik ben inderdaad een exhibionist. Bekeken worden, windt me op. Maak je niet druk, het is ons geheime spelletje. Ik wil het echt niet verpesten door jou in de problemen brengen.’ Shit, waar leidde dit heen? Ik wist zeker dat ik zulke spelletjes niet met mijn studentes moest spelen. Hoewel, het was ontzettend opwindend om aan een opgewonden rakende Jantien te denken… Later die middag kreeg ik nog een berichtje: ‘Vond je mijn zwarte gympakje leuk? Ik had het gekozen omdat ik hoopte dat jij er zou zijn. Ik heb er meerdere die ik kan aantrekken. Jij moet me vertellen welke je de leukste vindt.’ Toen ik weer naar de sportschool ging, was Jantien er al en ze leek helemaal in beslag genomen door haar oefeningen. Ik begon mijn oefeningen volgens mijn eigen stramien en besteedde niet al te veel aandacht aan haar… in het begin. Zij bekommerde zich niet om mij, ze zwaaide niet naar me, wat wel zo gepast en gemakkelijk aanvoelde. Maar net als de vorige keer, deed Jantien haar best om steeds zo bezig te zijn op de apparaten, dat ze goed in mijn blikveld bezig was en het mij geen enkele moeite kostte om haar te bekijken, terwijl het niet opviel dat ik dat deed. Ze droeg nu een lichtblauw pakje, dat veel hoger uitgesneden was bij haar heupen dan het zwarte. De stof was licht glanzend en haar lichaam leek te glinsteren als ze zich bewoog. Ik genoot van haar bewegende borsten onder de stof. ‘Zo, wat vond je ervan?’ vroeg ze me de dag erna in haar email. ‘Leuk,’ antwoordde ik, ‘maar ik denk dat je er in bijna alles mooi uitziet. Je bent een zeer aantrekkelijke vrouw. Ik moet toegeven dat ik de zwarte toch iets mooier vond. Werd je er opgewonden van, wetende dat ik je aan het observeren was?’ Binnen 30 minuten had ik een reactie van haar: ‘Ja, het wond me op. Wetende dat jij me bekeek, observeerde, maakte me geil, oh wat was ik nat. Ik ben blij dat je me aantrekkelijk vindt. Ik vind jou ook leuk.’ De les verliep zonder gebeurtenissen van belang. Jantien was er, zoals gewoonlijk zat ze wat achteraan. Ze was net als altijd gekleed, netjes, niets opvallends. De discussies verliepen vlotjes en levendig en ik slaagde erin om bij de les te blijven. Maar die avond kon ik nergens anders aan denken dan aan Jantien, die nat werd en ik? Ik masturbeerde. Bij het volgende bezoek aan de sportschool droeg Jantien een groen pakje in dezelfde stijl als het zwarte. Het was een donkergroene kleur en het zag er prachtig uit. En je – of misschien beter – ik kon haar stijve tepels onder de stof goed waarnemen. De gedachte dat ik haar opwond door haar te bekijken, wond mij ook op. Ik had moeite om mijn oefeningen af te werken. ‘Ik vond dit groene pakje mooier dan het blauwe,’ schreef ik haar, ‘maar ik vind het zwarte nog steeds het mooiste.’ Ik pauzeerde even en tikte toen: ‘Het groene is vooral mooi omdat ik je tepels er goed doorheen kan zien.’ Er kwam geen antwoord van haar en ik begon me al zorgen te maken. Was ik te ver gegaan? Ik wilde ons spelletje niet verpesten door haar het gevoel te geven dat ze zich op een vleeskeuring bevond… hoewel, ze had toch gezegd dat ze exhibionistisch is? Toen ik enkele uren later nog niks van haar ontvangen had, begon ik me echt zorgen te maken. Zou ze nu bij de rector op kantoor zitten om een klacht tegen me in te dienen? Uiteindelijk, tegen de avond, was er dan toch een berichtje van Jantien. Verlangend opende ik het: ‘Ik heb iets speciaals bedacht voor morgen.’ Meer stond er niet in… Tijdens de lessen kon ik mijn hoofd er niet bijhouden. Ik moest voortdurend aan Jantien denken en wat ze bedacht zou hebben. Het leek wel alsof de tijd om naar de sportschool te gaan, niet bereikt kon worden. Tenslotte was het dan toch zo laat en ik haastte me naar de kleedkamers. In een mum van tijd had ik me omgekleed en ik vloog de gymruimte binnen. Gelukkig was het er nog niet druk, maar Jantien was er! En hoe? Ze zag me en we wisselden vlug een blik, maar ze reageerde verder niet naar me. Ze droeg een donkerblauw kort broekje en een afgesneden mouwloos shirtje. Van beneden haar naveltje, over haar gespierde middenrif tot boven haar onderste ribben, alles was zo mooi tentoongesteld! Het topje was alleen maar een stukje stof, dat over haar borsten was gedrapeerd. Van beneden af was het helemaal open. Jantien liep naar een ander apparaat toe en haar borsten bewogen vrijelijk onder het shirtje. Het was overduidelijk dat ze geen beha droeg. Ze ging op het pec-apparaat zitten en ze hief haar armen om de handles vast te pakken. Daarna bewoog ze die naar buiten. De stof spande zich over haar borsten en haar stijve tepels duwden overduidelijk tegen de dunne stof, bijna alsof ze erdoor naar buiten wilden komen. Jezus, de tepels moesten wel een centimeter lang zijn! Zelfs vergeleken met de grootte van de borsten van Jantien, waren haar tepels opmerkelijk fors. Bovendien kon ik ook haar tepelhofjes duidelijk door de stof heen zien en iedere contour van de parmantige, puntige borsten was duidelijk afgetekend onder het shirtje. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden… en ik was niet de enige! Ik denk dat iedere man, nee, iedereen in de zaal, Jantien begerig volgde als ze van apparaat naar apparaat bewoog. En zeker als ze op een apparaat bezig was. Als ze haar armen omhoog bewoog, hielden we onze adem in, afwachtend of het topje zover omhoog zou bewegen, dat haar borsten helemaal te voorschijn zouden komen? Als ze op haar rug lag, hunkerenden we naar de rondingen van haar borsten onder de rand van het topje en lopend op de loopband, genoten we van haar vrijelijk bewegende borsten. Jantien hield haar ogen regelmatig gesloten als ze bezig was met haar oefeningen. Ik denk dat ze dat deed om ons de kans te geven om haar met onze ogen te verslinden. ‘Vandaag was je super sexy,’ schreef ik haar later die avond. ‘Je hebt prachtige borsten, ik heb ervan genoten zoals ze bewogen onder jouw shirtje.’ ’s Nachts waren er alleen maar borsten die net niet te zien waren… ’s Morgens had ik weer een berichtje van Jantien: ‘Ik ben blij dat je van mijn showtje hebt genoten. Ik wilde mezelf aan je tonen, meneer Jozef, maar er waren zoveel anderen… het ging niet. Ik wil het wel, nog steeds… hoe krijgen we dit voor elkaar?’ Ik moest ervan slikken. Dit spelletje werd wel heel intens, hoe moest ik hiermee omgaan? Nadat ik eens diep adem had gehaald, schreef ik een regeltje als antwoord: ‘Kom vanmiddag naar mijn kantoor, dan kunnen we het bespreken.’ Lesgeven was die dag reuze moeilijk, al helemaal omdat ik geen antwoord kreeg. Had ik mijn hand overspeeld? Jantien was in de les, zoals altijd gaf ze nergens blijk van. Ik overleefde het zonder blunders te slaan. Ik wierp haar af en toe een snelle blik toe, maar kon haar niet peilen. In mijn kantoor kroop de klok naar 5 uur. Ik overwoog om op slag van 5 te vertrekken, maar ik bleef. Het werd later en later, geen enkel geluid was te horen vanaf de gang. Niemand klopte aan mijn deur… Dan een zachte klop op de deur, maar hij werd bijna overstemd door het gebons van mijn hart. ‘Binnen,’ zei ik. De deur werd geopend. Het was Jantien, natuurlijk, wie anders. ‘Hallo,’ zei ik zo gewoontjes mogelijk. Ik wist totaal niet wat te verwachten, maar ik moest me zo gewoon mogelijk gedragen. Haar nergens toe dwingen of wat dan ook insinueren. Jantien zei niks. Ze ging snel in de stoel tegenover mijn bureau zitten. Ze keek mij aan en ik keek haar aan… onze ogen ontmoetten elkaar en er was een soort van gespannen stilte. Toen begon ze haar blouse met snelle bewegingen open te knopen. Ik slikte en keek, ik durfde nauwelijks te bewegen, en al helemaal niks te zeggen. Een knoop werd geopend, dan de tweede, de derde. Na iedere geopende knoop hing haar blouse losser en losser rond haar schouders. Jantien sloot haar ogen en toen, met een plotse, bruuske beweging, trok ze haar blouse helemaal open, haar verrukkelijke borsten bloot gevend voor mijn ogen. Een absolute stilte daalde neer in mijn kantoor. Alleen het geluid van haar gejaagde ademhaling leidde me af van het prachtige schouwspel. Haar borsten waren kegelvormig, stevig, zo goed als niet hangend, mooi rond. Iedere kegel was bekroond met een felroze tepel, fier overeind staand, kloppend, stijf… Net als gisteren, verbaasde ik me over hun formaat. Ze hadden iets weg van de gummetjes bovenop een potlood. Een beetje buiten proportie vergeleken met de teerheid, de fijnheid van haar tepelhoven. Jantien kromde haar rug en duwde haar borsten naar me toe, haar ogen hield ze gesloten. Oh god, wat wilde ik ze graag vastpakken, ze aanraken, kussen, likken, aan de tepels zuigen, erop bijten… ik durfde me niet te bewegen. Hoeveel tijd er zo verstreek, ik zou het niet meer weten. Het leek wel eeuwig te duren. Tenslotte, het zal echt maar enkele minuten geduurd hebben, trok Jantien de panden van de blouse weer naar voren, over haar borsten en begon ze de knopen dicht te maken. Haar ogen open nu, ze ving mijn blik, hield hem vast en ik zonk weg in die diepe poelen. ‘Dank je wel,’ zei ze zachtjes. Ik kon alleen maar knikken. Net zo snel als ze was gaan zitten, stond ze op en weg was ze. De klik van de dichtvallende deur was het enige geluid, verder werd ik overspoeld door de intense stilte van de middag… De volgende dag had ik weer een berichtje van Jantien: ‘Heb je er net zo van genoten als ik?’ Ik overwoog hoe te antwoorden, zorgvuldig tikte ik: ‘Je hebt een mooi, prachtig lichaam, Jantien, en het bekijken ervan heeft me zeer bevallen. Ik geniet net zo van het kijken als jij blijkbaar geniet van het tentoonstellen ervan. Ik ben blij dat jij jouw lichaam aan mij wil laten zien. Ik kan niet wachten om er meer van te zien?’ Een antwoord bleef uit die dag. En ik had een hoop te vergaderen, saai, saai en nog eens saai. Door alle gesprekken en gedoe, was ik het berichtje naar Jantien bijna vergeten. Echter, de volgende ochtend, was er een berichtje dat om mijn aandacht vroeg: ‘Welk deel wil je dan nog meer zien?’ schreef ze. Het was een uitdaging, en ik zou haar niet teleurstellen. In mijn achterhoofd vroeg ik me af of ik niet te ver ging. Dit was een intens gespeeld spel en ik was niet van plan om dit te verpesten. Ik beende een tijdje rond in mijn kantoor voordat ik antwoordde. Ik ging voor mijn pc zitten en schreef: ‘Laat me je kutje zien.’ Ik wierp me de rest van de dag op mijn werk, toetsen nakijken en ik weet niet wat, maar mijn handen trilden. Om te ontspannen maakte ik een rondje over de campus. ’s Middags kwam Jantien’s reactie: ‘Je wilt mijn kutje zien, meneer Jozef? Is dat omdat je wilt zien hoe nat het wordt als jij me bekijkt? Hoe hard mijn klitje wordt?’ Oh god, dit was prachtig. ‘Je weet dat ik dat wil,’ schreef ik terug. ‘Laat mij jouw natte kutje zien, Jantien, en jouw stijve klitje. Ik wil het zien! Kom om 5 uur opnieuw naar mijn kantoor en laat het me zien.’ Het college geven was een regelrechte uitdaging, die middag. Jantien zat poeslief op de achtergrond. Iedere keer als ik haar richting uitkeek, moest ik, al was het maar voor een seconde, onherroepelijk aan haar natte kutje denken… man, het was niet te harden. Vlak na het einde van de les kreeg ik een berichtje van Jantien. Met trillende handen opende ik het: ‘Ik zal er zijn.’ In plaats van toetsen nakijken ging ik ’s middags naar de sportschool. Ik had afleiding nodig, de klok leek stil te staan. Uiteindelijk sprong ik onder de douche en ruim op tijd zat ik in mijn kantoor achter mijn bureau. Net als de laatste keer, was Jantien aan de late kant. Maar ik wist dat ze zou komen. ‘Binnen!’ zei ik zo rustig mogelijk, toen er op de deur geklopt werd. Jantien stapte naar binnen, ze droeg een leuke blouse en een kort rokje. ‘Hallo,’ zei ik, maar net als de vorige keer, gaf ze opnieuw geen antwoord. Ze ging snel in de stoel tegenover mijn bureau zitten. We keken elkaar diep in de ogen, hielden oogcontact. Er was geen geluid te horen, het was muisstil, op onze ademhaling na. ‘Laat het me zien,’ zei ik zachtjes. In een snelle beweging tilde ze haar benen een beetje omhoog en spreidde ze haar knie?½n. Daarna trok ze haar rokje omhoog en gaf ze zich bloot. Ze droeg geen slip, mijn ogen konden zich te goed doen aan haar onbeschutte schaamstreek. Wat een prachtig gezicht! Terwijl ik haar bekeek, spreidde ze haar knie?½n nog meer, trok ze haar benen nog iets meer op. Jantien gaf zich helemaal bloot aan mij! Een kort grasveldje van blond haar groeide op haar onderbuik, maar haar kutje was helemaal kaal. Ze schoor zich… ik moest haar eens vragen of ik niet een plukje mocht hebben! Haar labia waren prominent aanwezig tussen haar dijen. De kleine lipjes waren niet bepaald klein. Ze leken wel op de bloemblaadjes van een zeldzame bloem in volle bloei, compleet met een uitnodigende geur. Ze glommen van haar opwinding, het was overduidelijk dat Jantien opgewonden was. Aan de bovenzijde van haar kutje, waar de blaadjes van haar bloem bijeen kwamen, kon ik haar klitje duidelijk waarnemen, waar het verlangend zijn kopje onder zijn beschermende kapje naar buiten stak. Het was een grote, prachtige clitoris: hard, stijf, roze en vol beloftes van wild genot. Ik wilde het kussen… likken, maar net als voorheen, durfde ik me niet te bewegen. Maar mijn ogen namen alles in zich op! Ze werden aangetrokken door de nauwe opening in haar spleetje. Ik kon zo bij haar naar binnen kijken, alsof ik haar met mijn blik penetreerde, totdat ik me in haar peilloze diepte verloor… En uit die diepte straalde een intense sexuele energie, een dierlijke energie die uit haar kutje leek te stromen en de kamer volledig vulde. Het leek weer oneindig voort te duren: ik bekeek haar en zij bekeek hoe ik haar bekeek. Ze had een blos op haar wangen en ze ademde zwaar. Haar ogen wijd open, haar spleetje glansde. Met hese stem zei ik: ‘Prachtig!’ Jantien slikte. Even dacht ik dat ze zou opstaan, maar ze bewoog niet. Voor god weet hoelang kon ik niks anders dan haar bekijken, ik keek naar haar natte, open kutje, haar gezwollen kutlipjes, haar stijve klitje. Jantien heeft een van de mooiste kutjes die ik ooit gezien heb! Toen, ineens, ging Jantien rechtop zitten en duwde ze haar rokje omlaag. Ook ik leunde weer achterover in mijn stoel, ik had niet eens in de gaten gehad dat ik voorover leunde. Onze ogen vonden elkaar weer, maar we zeiden allebei niks. Zij stond op en vertrok. Heel even zat ik daar maar te zitten. Daarna knielde ik voor stoel waar ze gezeten had, waar haar mooie kutje geweest was… ik inhaleerde diep, rook haar, genoot van haar en wenste dat ze er nog zou zitten, zodat ik haar zou kunnen likken. Mijn lul was keihard. De volgende morgen had ik een serie vergaderingen en geen tijd om online te gaan. Ik vroeg me continue af of ik een berichtje van Jantien zou hebben en zo ja, wat ze geschreven had. Toen ik uitvergaderd was, vloog ik naar mijn pc. Ik glimlachte toen ik een berichtje van haar in mijn postbus zag. Ik opende het, opgewonden. ‘Vond je het mooi wat je gezien hebt? Ik hou ervan om me aan jou te tonen. Mijn kutje was zo nat, ik ben meteen naar mijn kamer gegaan en heb mezelf bevredigd. Zie je wat je me aandoet?!’ Ik tikte meteen een reply: ‘Ik geniet van hoe je jezelf aan mij geeft. Je hebt een prachtig kutje en een lieflijk klitje. Ik ben blij dat je door mijn gekijk opgewonden raakte. Had je een goed orgasme naderhand op jouw kamer? Vertel het me.’ Het wond me op dat ze haar geile gedachten aan me toe vertrouwde. Het was toch bijna niet te geloven dat dit dezelfde vrouw was als die zo rustig achter bij me in de klas zat… pas laat in de middag ontving ik een reactie van Jantien: ‘Ik had een heerlijk hoogtepunt op mijn kamer, gisteren, meneer Jozef. Gelukkig was mijn kamergenote niet thuis toen ik aankwam. Ik was zo geil, zo opgewonden dat ik niet eens mijn kleren uittrok. Ik tilde gewoon mijn rokje op, zittend op de rand van mijn bed, net als bij jou en vingerde me terplekke. Ik dacht eraan hoe jij me bekeek. Ik wilde jouw blik op mij, jouw ogen, net als daarvoor. Terwijl ik mijn klitje bewerkte, stelde ik me voor dat jij er was, daar tussen mijn dijen, mijn kutje van dichtbij bekijkend… oh, god, ik kwam zowat meteen. Ik was zo opgewonden, volgens mij kwam ik binnen twee minuten klaar. Het was echt een fantastisch orgasme, ik moest er bijna van janken… ik wenste dat jij het had kunnen zien. Zou je dat willen? Zou je me willen bekijken terwijl ik mezelf naar een hoogtepunt vinger?’ Wat was ik opgewonden, mijn lul probeerde door de stof van mijn broek heen te komen. Ik vroeg me af of zij dit eerder gedaan had, maar het maakte me niks uit, ik was helemaal in haar ban en ik antwoordde meteen: ‘Ja, ik zal het prachtig vinden als ik kan toekijken als jij jezelf laat klaarkomen. Er is niks mooier of sexier dan een vrouw die een orgasme heeft. Ik zal er zeker van genieten als jij dat genot ondervindt. Ik zal op de vloer knielen, tussen jouw dijen, zoals je het zou willen, en bekijken hoe jij jouw lieflijke klitje en poesje streelt. Spreid jouw benen wijd voor mij, Jantien. Ik wil alles zien. Ik wil elke huivering, elke beweging die jouw kutje maakt als je klaarkomt, zien!’ Een klein moment aarzelde ik eer ik op ‘verzend’ drukte. Ik was er niet meer bang voor dat ik haar ongemakkelijk zou laten voelen, ik was meer verbaasd dat we zo ver zouden gaan. Ik hoopte dat zij mijn woorden half zo opwindend zou vinden als de hare mij opwonden. Tot mijn grote opluchting verliepen mijn volgende colleges goed. Ik was bang dat ik niet helder meer kon denken of praten, maar dat was niet zo. Jantien was er ook, ze gedroeg zich zoals altijd, niks week af van het normale… Onze blikken ontmoetten elkaar een keer, ik meende dat ze knipoogde, maar het kon ook zijn dat ik me dat maar verbeeldde. Na mijn laatste les opende ik mijn mailbox. Ik had een berichtje van Jantien: ‘5 uur, jouw kantoor, morgen.’ De volgende dag vloog gelukkig voorbij. Ik probeerde om niet aan Jantien te denken, iedere keer als ik het deed, kreeg ik een stijve. Zou ze het echt gaan doen? Jawel, zij zou het doen! Zij genoot hier net zo van als ik. Wat ik me wel afvroeg was, waar dit naartoe zou leiden. En toen was het vijf uur… Jantien was laat, nou ja, later dan gewoonlijk dan. Ik begon bijna te denken dat ze niet zou komen. Maar toen was er weer die zachte klop op de deur. ‘Binnen,’ zei ik. Jantien opende de deur. Ze droeg een hoog gesloten sweater en een jeansbroek. Oh god, ging ze het niet doen? Kwam ze me vertellen dat we te ver gegaan waren? Ze sloot de deur achter zich, keek me aan en glimlachte. ‘Let op, kijk!’ zei ze zachtjes. Een adembenemende stilte vulde mijn kantoor. Jantien legde haar handen op haar broekriem en haar vingers begonnen hem los te maken. ‘Kijk hoe ik mezelf aanraak.’ Ik moest slikken en liet me in mijn stoel zakken. Zij stond voor me, opende haar jeans. Het volgende moment stroopte ze hem langs haar benen omlaag en schopte ze hem van haar voeten. Ze droeg weer geen ondergoed en het blonde grasveldje vormde een verrukkelijk eilandje op haar onderbuikje. ‘Kijk hoe ik mezelf aanraak totdat ik klaarkom,’ fluisterde ze. Ze liet zich in de stoel tegenover mijn bureau zakken en ze spreidde haar benen wijd, zichzelf aan mij tonend, zoals ze eerder gedaan had. Vervolgens plaatste ze haar voeten op de zitting van de stoel, waardoor ze zich nog meer blootgaf. Ik keek naar haar totaal onbeschutte kutje, reeds nat van haar opwinding. Ze duwde haar heupen omhoog, naar mij toe, wiegend, mij uitnodigend om haar te bekijken… oh god, hoe wulps zag ze eruit! Haar schaamlippen openden zich als een opengaande wilde bloem in volle bloei. En ik kon, mocht alles zien. Haar klitje stak duidelijk van onder zijn beschermend kapje zijn kopje omhoog, fier en trots. Even vroeg ik me af of haar kutje er altijd zo uitzag? Was deze vrouw altijd opgewonden en geil? ‘Kijk naar me,’ zei ze zacht maar dwingend, ‘kijk naar me, hoe ik me streel totdat ik klaarkom!’ Ze begon haar kutlipjes te strelen, te masseren. Met haar wijsvinger plaagde ze haar klitje, dat ze heen en weer duwde. En al dat deed ze traag, plagend, een beetje hortend en stotend. Gefascineerd keek ik toe hoe ze het stijve knopje manipuleerde. Jantien sloot haar ogen, ze leek te genieten van hetgeen ze aan het doen was. Wat was ze wellustig, helemaal niet verlegen of bedeesd. Ze streelde zichzelf vol overgave. Haar ademhaling was onrustig en haar kutje was nat… ‘Ik wil dat je jezelf met een vinger penetreert,’ zei ik, ‘ik wil het zien.’ Zij deed wat ik vroeg en duwde een vinger in haar warme holletje. Ze drukte hem zo diep mogelijk in haar spleetje en ze snakte naar adem. Toen ze hem er weer uittrok, glom hij van haar sap. Meteen verplaatste ze de vinger naar haar klitje en gebruikte hem om het harde knopje met haar eigen glijmiddel in te smeren, waarna ze haar clitoris weer masseerde met snelle, stevige bewegingen van haar hand. ‘Ja, dat is het, speel met dat kutje! Laat het klaarkomen!’ ‘Kom tussen mijn benen,’ zei Jantien ademloos. ‘Je zei dat je dat zou doen. Ik wil dat je alles van dichtbij kan zien…’ Als in een droom kwam ik uit mijn stoel en knielde ik voor Jantien neer. Langzaam maar zeker bewoog ik me dichter naar haar toe, totdat mijn gezicht nog maar zowat 30 centimeter van haar kruis verwijderd was. De aanblik van haar open, geile kutje vulde mijn gehele gezichtsveld en haar geur drong in mijn neusgaten. ‘Oh ja!’ ze snakte naar adem toen ze haar vinger opnieuw in haar gaatje duwde. ‘Dat is het! Kijk hoe ik mezelf vinger. Oh god, jaaa!’ Eerst gebruikte ze maar een vinger, maar al snel voegde ze er een tweede bij. In en uit bewoog ze hen, haar hele hand en onderarm deden mee in de bewegingen. Ik keek naar haar gezicht, haar ogen wijdopen nu, naar mij, tussen haar dijen, kijkend. ‘Ik vinger mezelf,’ hijgde ze, ‘zie je het? Zie je hoe ik het doe?’ ‘Ja, ik zie het. Ik zie hoe je jouw hete, druipende kutje met je vingers neukt!’ zei ik tegen haar, terwijl ik mijn aandacht terug bracht naar de pornografische scene voor mijn ogen. Haar spleetje stond open, het was felroze en druipnat. Bijna als een mond die haar vingers wilde inslikken… Ze neukte zichzelf uit volle kracht, haar hand bewoog snel heen en weer en haar geile p