Mijn fantasie Voer voor psychologen 1

Beste lezer. Wanneer je een verhaal verwacht waar vanaf het begin de seksspetters afspatten dan adviseer ik deze serie over te slaan. Ben je echter geinteresseerd in de opbouw van een voor velen waarschijnlijk bizarre, maar in mijn ogen mooie relatie, lees dan verder en laat je wellicht verrassen. Hallo,, met Kim van de vrijwilligers centrale; spreek ik met dhr. van Bree. Ja Kim, daar spreek je mee, maar zeg gerust John. Meneer van Bree,,, eh ik bedoel John. Je had je opgegeven om ondersteuning te bieden bij gehandicapten. Wanneer de familie even een time out behoeft. Klopt dat? Ik vertel Kim dat dat klopt en zij vraagt mij of ik mij zaterdag a.s. voor een kennismakingsgesprek wil melden bij mevrouw Dirkx in Geleen. Ze geeft me de adresgegevens door en ik beloof me op de afgesproken tijd te melden. Hoe kwam het zo? Zoals gezegd ik ben John nu 46 jaar. Nadat ik c.a. 25 jaar als verpleegkundige gewerkt had heb ik de overstap gemaakt naar de ICT. Ik heb zogezegd van mijn hobby mijn werk kunnen maken. Maar nu, ik ben sinds 7 jaar gescheiden, de kinderen zijn de deur uit, staan op eigen benen en hebben pa’s zorg ook niet meer nodig, kruipt het bloed blijkbaar toch waar het niet gaan kan. Enige tijd geleden zag ik een reportage over de problemen die mensen, die een chronische ziek of gehandicapt familielid verzorgen, ondervinden bij het af en toe eens vrijaf nemen van hun zorgtaken. Die zaterdag bel ik om 11:00 uur aan op het afgesproken adres. Het duurt een hele tijd voordat ik iemand een trap af hoor komen en de deur open zwenkt. Hallo, ik ben John, John van Bree stel ik me voor. Aangenaam Mia Dirkx, maar zeg u gerust Mia Kom binnen alsjeblieft Al in de hal zie ik dat hier een gehandicapt iemand woont. Er is een traplift naar boven en onder de trap zie ik een rolstoel staan. Mia loopt voor en neemt me mee naar de woonkamer waar ik al een drietal kopjes en een roomstelletje zie klaarstaan. Neem plaats John.. Koffie? Graag Mia. Terwijl ze doorbeent naar de keuken neem ik haar even in me op. Ik schat haar zo’n 60 jaar, ze is vrij klein c.a. 1meter 60. Ze heeft een grijs halflang geknipt koppie, en voor zover ik kan zien een aardige bos hout voor de deur. Ook haar brede heupen en kont mogen er wezen. Al gelijk haalt ze mij uit mijn overpeinzing. Blijkbaar stond de koffie al klaar in de keuken want ze komt gelijk al weer terug met een thermoskan, vult twee van de kopjes en neemt tegenover mij plaats. John, je moet weten dat ik dit een beetje moeilijk vind. Het is de eerste keer dat ik een wild vreemde in huis haal om tijdelijk de zorg van mijn dochter over te nemen. Nou Ria, dan zijn er dat twee. Ik ben ook best gespannen. Ik heb weliswaar dik 25 jaar als verpleegkundige gewerkt, maar dan kwamen de patiënten min of meer naar mij toe. Dat ik hier nu zit om door jou, terecht, kritisch bekeken te worden, is ook voor mij vreemd. Nadat dit uitgesproken is zitten we al snel geanimeerd te babbelen en vertelt Mia me over haar dochter Marieke die geboren is met een open rug. Sinds de geboorte had zij alle zorgen voor Marieke op zich genomen. Dientengevolge was haar oudste dochter veel aandacht te kort gekomen. Toen haar man van haar scheidde maakte zij dan ook de keuze om bij Pa te blijven. Inmiddels is de relatie tussen moeder en dochter gelukkig heel goed en ziet Evelien, zoals ze heet, zelfs in dat de scheiding voor haar vader een vlucht was voor de zorgen van Marieke. Inmiddels woont Evelien in het noorden van het land met haar man en drie kinderen. Evelien had haar en Marieke uitgenodigd om eens te komen logeren. Marieke wilde echter niet mee en vond dat het tijd werd dat Mia eens tot haar zelf kwam en alle aandacht op Evelien en de kleinkinderen moest richten. Daarom de aanvraag bij de vrijwilligers centrale. Opeens hoor ik het gezoem van de traplift. Daar zul je haar hebben, zegt Mia. De verzorging nam vanmorgen wat extra tijd in beslag. Ze begint wat dunne plekken op haar billen te krijgen en ik wil koste wat het kost voorkomen dat ze doorligwonden krijgt. Dan komt Marieke binnen. Behalve enkele gezichtstrekken lijkt ze in niets op haar moeder. Ze neemt me kort van top tot teen op en rolt op mij toe. Ik sta op, steek mijn hand uit en stel me voor. Aangenaam Marieke, zegt ze met een gespannen glimlach om haar lippen en een blos op haar wangen. Enerzijds ben ik blij dat er eindelijk iemand is gekomen, anderzijds twijfel ik nog, Waarover twijfel je, als ik vragen mag? Nu neemt Mia het over. Nou John, eigenlijk hadden we. Ma, ik kan voor mezelf spreken! oh Ja sorry meid. Wat Ma wilde zeggen dat ik eigenlijk liever een vrouw als ondersteuner had gehad, maar we wachten al maanden. Toen de vrijwilligerscentrale vertelde dat jij een verpleegkundige achtergrond had, hebben we besloten om in ieder geval eens kennis te maken. Als ik vragen mag Marieke, hoe uitgebreid is je handicap en welke zorg heb je nodig. Want ik weet dat de ene spina bifida patiënt de ander niet is. Dat is al een pluspunt John, lacht ze nu Wat bedoel je? Wat ik bedoel is dat je mij vraagt naar mijn beperkingen en niet mijn moeder. Je moest eens weten hoeveel mensen, ook artsen en verpleegkundigen, mijn moeder aanspreken in plaats van mij rechtstreeks. Dan kan ik enorm pissig worden. Nou John, ik zal je niet vermoeien met de precieze wervels, maar mijn handicaps zijn dat ik nauwelijks kracht in mijn benen heb. Daarnaast heb ik vreemde gevoelssensaties in mijn benen. Ik ben deels incontinent van urine en moet af en toe gekatheteriseerd worden. Ik ben gelukkig niet incontinent van feces, zolang ik mijn voedingspatroon een beetje in de gaten heb ik met mijn stoelgang gelukkig geen problemen. Op de plaats van mijn spina bifida heb ik een lichte scoliose. Op dit moment dreig ik te gaan doorliggen op mijn billen. Dat is waarschijnlijk te wijten aan de afname van mijn spier en vetweefsel aldaar. Werk je Marieke? Ik kan me voorstellen dat je niet gemakkelijk ergens wordt aangenomen met je handicap. Ja John, gelukkig werk ik en Ja je wordt niet aangenomen met zo’n handicap. Ik heb verschillende boekhoud en fiscale diploma’s. Het is me gelukt om enkele kleine bedrijfjes aan te trekken waarvoor ik de boekhouding doe. Dat kan gewoon vanuit thuis. De laatste jaren met de toename van zzp-ers heb ik eerder te veel dan te weinig werk. Terwijl ze zo vertelt bewonder ik de levenslust en de openheid die deze jonge vrouw ondanks haar handicap uitstraalt. Mia schud onderhand nog een keer koffie bij. Wat denk je Marieke? Wacht even Mia, ik heb een voorstel Marieke je wil natuurlijk geen kat in de zak kopen. Als ik je nou eens een keer vrijblijvend kom assisteren. Dan kun je daarna beslissen. Klikt het niet. No hard feelings, klikt het, dan kan Mia snel naar je zus en je nichtjes. Met dat assisteren heb je niet je tweede pluspunt gescoord, dat klinkt beter dan verzorgen. En je voorstel. Mag ik je een hand geven? Afgesproken, zeg maar wanneer . Precies een week later maar dan om 9 uur bel ik weer aan. Meteen zwaait de deur open en wordt ik hartelijk door Mia begroet. Ze gaat me voor de trap op en loopt een grote slaapkamer op. Marieke zit half rechtop in bed en begroet me met een verlegen en gespannen gezichtuitdrukking. Goeie morgen Marieke, heb je goed geslapen? Ja John, vannacht geen rugpijn dat is jammer genoeg niet altijd zo. En jij? Heb jij goed geslapen? Als een roos Marieke, ik slaap over het algemeen uitstekend. Zullen we dan maar beginnen zegt Mia. Ja Ma,,, wij beginnen en jij gaat naar beneden alvast een lekker bakkie koffie maken. ?êh o ja, je hebt gelijk meid, ik ga al. John voordat we beginnen. Ik vind het best moeilijk om me voor je bloot te geven, Niet dat ik je zal opwinden. Daar heb ik het lichaam niet voor. Maar ik,,, sinds mijn puberteit heeft nooit een man mij naakt gezien. Mijn specialisten zijn beiden vrouw. Ik kan je geruststellen Marieke. Ik heb tijdens mijn loopbaan als verpleegkundige altijd de hulpbehoevende mens gezien. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in mijn patiënten nooit de vrouw of het meisje zag. Die instelling kan je in dat beroep voor veel problemen behoeden. Marieke drukt op een afstand bediening en komt hierdoor nog wat rechter in bed te zitten. Ze begint haar katoenen pyjama jas los te knopen. John kun je mijn rolstoel even naast het bed zetten en wil je even een handdoek op de zitting leggen. Ik pak een handdoek uit het rek en leg deze strak op de zitting van de rolstoel die ik naast haar bed schuif. Automatisch haal ik de de armsteun aan de bedkant uit de rolstoel om haar de transfer te vergemakkelijken. De vakman aan het werk. glimlacht Marieke. Wanneer zij alle knoopjes los heeft help ik haar uit haar jasje. Ik zie dat Marieke , waarschijn als gevolg van haar rolstoel gebruik een gespierde schoudergordel en armen heeft. Dan wordt ik getroffen door haar mooie B cup tietjes. Roomblank met een bol tienerachtig lichtroze tepelhofje met een klein donkerroze tepeltje. Ik roep mezelf meteen tot de orde. John kun jij me helpen met mijn pyjama broek? Ik probeer mijn billen wat op te duwen dan kun je mijn broek uittrekken. Het kost haar zichtbaar moeite om met haar deels verlamde benen voldoende kracht op te bouwen om haar onderlichaam ook maar ?®?®n centimeter omhoog te duwen. Voorzichtig maar in een vloeiende beweging trek ik haar broek naar beneden. Op het moment dat ik haar benen wil optillen om haar broek helemaal uit te doen. wacht even John ik wil m’n benen een voor een zelf optillen , dat is een goede oefening. Met zichtbare moeite brengt ze minimale beweging in haar onwillige en magere onderdanen en trek ik haar broek uiteindelijk over haar enkels. Marieke ligt nu naakt op bed met alleen nog een broekluier om. Ze is duidelijk beschaamd op het moment dat ik naar de luier kijk. Met een hoogrood hoofd maakt ze nu zelf haar luier los en klapt deze naar voren. Een warme maar niet onaangename urinelucht bereikt mijn neus. Marieke trek zich nu recht en schuift zichzelf nu in de rolstoel. Ik fixeer de handdoek op de zitting om te voorkomen dat die zich onder haar bips oprolt. Dan rolt Marieke mij voor naar de aangepaste badkamer. Het toilet en de douchestoel zitten op dezelfde hoogte als de zitting van haar rolstoel. Zo kan zij met minimale hulp van het een naar het ander ÔÇÿoverstappen’. Zonder mijn hulp ÔÇÿparkeert’ zij haar stoel naast het toilet en schuift over. John, op het planchet heeft moeder een katheter klaargelegd. Wil jij die even inbrengen? Natuurlijk Marieke. Moet dat elke morgen? Moeten niet John, maar sinds Ma me elke morgen katheteriseert en ik leegdruppel heb ik geen blaasontstekingen meer gehad. Dat is meer dan genoeg reden om van moeten te spreken. zeg ik. Ik was even mijn handen en pak de katheter en de ampul katheterslijm. John we hebben ook handschoenen. Wat jij wil Marieke, ik doe het liever zonder, ik voel dan beter wat ik doe. Precies wat Ma zegt. Doe maar John. Ik breek de sluiting van de ampul met de katheter slijm. Spreid haar schaamlipjes en spuit ene beetje van het desinfecterende glijmiddel in de plasbuis van Marieke. Vervolgens breng ik met een vloeiende beweging de katheter in die meteen begint te druppelen. Ik ben blij, het is jaren geleden dat ik dit nog heb gedaan, maar blijkbaar is ook dit net als fietsen en verleer je het niet. G??h John, jij doet dat nog handiger als Ma Als je nu even een bakkie gaat doen met Ma, dan kan ik mij even met rust ontlasten en leegdruppelen. Ik roep wel als ik je weer nodig heb. Ik ga naar beneden en tref Mia in haar keukentje. Zo John, hoe ging het, zit mijn meiske nu op het toilet? Koffie? Het is wel te merken dat vrouwen multitasking zijn Mia, dat zijn drie vragen in een zin. Het ging goed Mia, Ja Marieke zit nu op toilet en Ja ik lust nu wel een bakkie. Lachend schud Mia twee kopjes vol. Kom John dan drinken we de koffie in de woonkamer. Mia opent vervolgens een kruisverhoor. Waarom gescheiden? De relatie met mijn kinderen? Waarom ict en niet meer verpleegkundige? Ik beantwoord al haar vragen naar eer en geweten en constateer dat mijn antwoorden haar bevallen. Haar houding ten opzichte van mij veranderd . ik kan dit echter niet plaatsen. Jo??hn, kom je,, ik ben zover. Snel drink ik mijn laatste slok koffie en loop de trap op. Op de badkamer zit Marieke al op de douche stoel. De katheter heeft ze blijkbaar al zelf verwijderd want die ligt naast het toilet en ze heeft de douchekop al in haar hand. Draai jij even het water open John, De temperatuur staat standaard goed ingesteld. Nadat Marieke zich heeft afgespoeld reikt ze mij de douchekop. John, houd me alsjeblieft warm, terwijl ik me was. Even later wisselen wij. Marieke besproeit haar lichaam en ik was haar benen en voeten. Dan zet ik de douchekop vast in de houder. Met een enorme krachtinspanning trekt Marieke zich op vanuit de stoel. Ik was nu snel haar rug, waarop ik enkele operatie littekens ontwaar, en haar bips. Wanneer zij weer in haar douchestoel zakt is ze buiten adem. John, wil jij me alsjeblieft afdrogen? Ik pak een grote badhanddoek en begin haar te drogen. Alleen je bips nog Marieke. Ja John, ik probeer zo weer even te staan. Wanneer Marieke staat droog ik haar bips en leg en droge handdoek in haar rolstoel. Ik neem haar heupen, draai die in de richting van de rolstoel en trek haar in een beweging in de stoel. John dat had Ma nog niet bedacht, dat bespaart me een transfer. Ze rijdt nu zelf terug naar haar slaapkamer. John? Zou je mijn rug en benen willen masseren om de doorbloeding wat te stimuleren? Natuurlijk Marieke. Ze buigt nu maximaal voorover in haar stoel. Wat doe je nu? vraag ik. Zo kun je beter bij mijn rug komen, toch. Marieke, als ik je masseer dan doe ik het goed. Op je bed dus, niet zo even terwijl je in je stoel zit. Maar Ma Luister nu even naar de vakman Marieke. Waar is overigens massage olie of body lotion? Massage olie heb ik niet, body lotion staat op mijn toilettafel. Ik pak de fles en lees het opschrift van de neutrale verpakking. Niet ideaal, maar voor deze keer doet hij het. Inmiddels is Marieke naast haar bed gerold en is aan de transfer begonnen. Ik begeleid haar ÔÇÿonwillige’ benen op bed. Kun je zelf op je buik rollen? Ja geen enkel probleem. Terwijl ze omrolt leg ik haar benen goed. Ik begin met de massage van haar nek en voel al na korte tijd de spanning uit haar nek en schouders wegtrekken. Mijn handen steeds weer opnieuw inwrijvend met de bodylotion masseer ik de stevige spieren van haar opperrug. Bij de lange rugspieren links en rechts van de wervelkolom is ter hoogte van het heiligbeen duidelijk een kromming te zien. Hier masseer ik beduidend bedachtzamer. Ik hoor Marieke af en toe diep zuchten. Gaat het wel Marieke? Je moet zeggen wanneer het onaangenaam is Hmm John, zo onaangenaam wil ik wel elke dag worden gemasseerd. Wellicht ten overvloede masseer ik nadat ik bij haar billen ben aangekomen , ook de zijkant van haar borstkas en haar lende. Op haar magere billen zie ik inderdaad twee wat glimmende plekken. Je huid begint inderdaad wat dun te worden op je bipsen Marieke op de korte termijn is dat met wat massage, tijdige verschoningen en een schapenvacht in je stoel nog wel te reguleren. Op lange termijn adviseer ik echter wat oefeningen om je bilspieren en wellicht ook je beenspieren wat te trainen en aan te sterken. Ik zou op dit moment niet weten wat voor oefeningen het meest effectief zijn. Maar dat zoek ik voor je op. Wat lief van je, dank je Dan wrijf ik haar billen in met de lotion en begin voorzichtig masserende roterende bewegingen te maken. Je mag mijn kont gerust steviger masseren John. Mijn sensibiliteit in dat gebied is zowat gehalveerd. Niet alleen je sensibiliteit maar ook de stevigheid van je huid. Met een te stevige massage zou ik op dit moment schade toebrengen. Marieke zou je je willen omdraaien voor de massage van je benen Gelijk begint ze om te draaien en weer begeleid ik haar benen. Voor een kort moment neem ik haar nu in mij op. Het blonde koppie, met het open gezicht, haar vertederende tietjes en haar eveneens blonde wat pluizig aandoende driehoek in het kruis. Zelfs haar wat verdord aandoende benen. Het is een plaatje en voor de tweede keer die dag wordt ik geraakt. Ik zie dat ze rood kleurt onder mijn aandacht en haast mij haar borst en kruis met en handdoek te bedekken. Dank je John. Nu voel ik ook een blos opkomen. Mag ik bij je op bed komen zitten om je benen te masseren? Is goed John, ik zal je niet van mijn bed schoppen. lacht ze nu. Ik neem nu een van haar voeten in mijn handen en begin met het teen voor teen masseren. Vervolgens neem ik de rest van haar voet en daarna haar kuiten onder handen. In tegenstelling tot haar billen masseer ik haar kuispieren en later ook haar dijbeen spieren stevig door. Al die tijd ligt Marieke met gesloten ogen. Haar mimiek is ontspannen en ze lijkt te genieten. Even later wissel ik van bedkant om ook het andere been te masseren. Blijf nu maar even liggen Marieke, dan help ik je zo met aankleden. Marieke ligt nu met gesloten ogen na te genieten van haar massage. Ik zit op het voeteneinde van het bed. Een voor mij ongekend gevoel, tijdens mijn werk overspoeld me, terwijl ik naar Marieke kijk. Ik weet niet wat me gebeurt, ik kan het niet plaatsen. Na enkele minuten slaat zij haar ogen op. Zullen we dan maar John? Ma zal al onrustig zitten te worden. Ik help Marieke bij het aankleden met de door Ma. op haar verzoek klaargelegde, kledingstukken. Nadat Marieke zichzelf van haar ÔÇÿboven’rolstoel in de traplift heeft getild en de reis naar beneden aangaat, Ruim ik boven de badkamer op en maak het bed klaar. Tien minuten later loop ik naar beneden. John je ontbijt toch wel even mee? Graag, als het geen moeite is. Ik ben hier de tweede keer. Maar tijdens het ontbijt krijg ik zo’n huiselijk gevoel dat het lijkt alsof dit gewoon is. De beide vrouwen keuvelen met mij alsof ik een oude vriend ben en zo voelt het ook. Wat voelt dit goed, wat een schatten. Marieke’s handicap verdwijnt uit beeld. Ik zie geen patiënt meer, ik zie een aantrekkelijke vrouw. John Jo??hn? ,,, eh, ja Marieke. Je bent met vlag, wimpel en meer geslaagd voor je ÔÇÿtoelatingsexamen’. Ik wil me graag door jou laten helpen, zodat Ma, Evelien en haar gezin kan bezoeken. Zijn er datums die je niet kunt? Misschien dat we kunnen mailen, heb je een facebook account? Dan kunnen wij elkaar als vrienden toevoegen. Ik ben er niet helemaal bij maar voordat ik ga hebben wij email adressen uitgewisseld en elkaar via Marieke’s laptop uitgenodigd om vrienden te worden op facebook. Als in trance rij ik later naar huis. Mijn gevoelens zitten in een achtbaan. Ik merk dat de moeder van een ÔÇÿpatiënte’ mij niet meer alleen kan zien als hulp van haar gehandicapte dochter en ook zij laat mij zeker niet koud. Ik heb gevoelens, nee erger nog ik wordt opgewonden van mijn ÔÇÿpatiënte’. Ik overtreed alle mogelijke regels met betrekking tot professionele distantie en ethiek. Thuisgekomen ga ik aan de slag. Ik zoek gegevens en behandeladviezen m.b.t. tot spierversterking van de benen en bipsen van spina bifida patiënten. Hierbij stuit ik ook op een site met seksualiteits tips en adviezen bij relaties met spina bidida patiënten, die ik met meer dan normale interesse doorlees. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Waar is de zorgzame, betrokken maar afstandelijke professional gebleven? Dit kan niet en dit mag niet. Ik moet Marieke, maar ook mezelf beschermen. Dit moet stoppen. Stoppen voordat ik schade toebreng. Ik besef dat het laf is.. Maar ik besluit een mail te sturen waarin ik me terugtrek als vrijwilliger. Hallo Marieke, Ik ben zeer verheugd over het feit dat ik met jou, maar ook met je Ma kennis heb mogen maken. Toch heb ik moeten besluiten om mij niet beschikbaar te stellen als je zorgassistent. Ik wil benadrukken dat dit besluit niets te maken heeft met je handicap of de hieruit voortvloeiende zorgvraag. Dit besluit berust uitsluitend op mijn gebrek aan professionaliteit. Na enige overdenking heb ik voor mezelf moeten erkennen dat ik naar jou en je Ma onvoldoende professionele distantie zal kunnen houden. Met pijn in mijn hart neem ik nu al afscheid. m.v.g. John van Bree p.s. Onderstaand vind je zoals beloofd, enkele links met betrekking tot de versterking van spieren bij spina bifida middels bewegings training en tense behandeling. Ik lees het bericht steeds opnieuw door en verander links en rechts een woord. Uiteindelijk verzend ik dit bericht. Ik voel tranen in mijn ogen branden. De volgende dag open ik in de namiddag mijn mail. Hallo professional. Thanks voor nothing. Je zet een deur op een kier en nog voordat ik die voorzichtig kan openduwen sla je hem voor mij dicht. Als dat een gevolg is van je professie dan heb ik lak aan je professie. p.s. Bedankt voor de links Groet, Marieke Dirkx Het korte mailtje is een steek rechtstreeks in mijn hart. Ondanks mijn innerlijke strijd besluit ik niet te reageren. Deze vrouwen verdienen beter. De daaropvolgende zaterdag. Ik ben juist bezig mijn bed te verschonen hoor ik de deurbel. Wie zal dat nu zijn op zaterdagmorgen? Ik verwacht geen bezoek. Waarschijnlijk weer een verkoper of erger nog iemand die mij zijn geloof wil opdringen. Met een ruk maak ik de deur open. En moet mijn blik meteen naar beneden bijstellen. Hallo John, ik zou graag even met je praten. Mag ik binnen komen? Ik sta perplex. Voor mijn deur staat Marieke in haar rolstoel en wanneer ik over haar schouder kijk zie ik voor mijn huis een zilvergrijze Astra met daarin Mia, die gespannen mijn kant op kijkt. eh m.. , Ja natuurlijk Marieke , kom binnen. Ik trek de deur helemaal open. Je kunt de openstaande deur rechtdoor pakken Marieke dan kom je in de woonkamer. Moet ik je Ma niet ook even binnenroepen. Nee John, laat maar. Ik heb Ma gezegd dat ik je even onder vier ogen wil spreken. Wil je wat drinken Marieke? Een klein glaasje water zou lekker zijn. Nadat ik twee glazen water in de keuken heb gehaald en haar een heb aangereikt ga ik gespannen tegenover haar zitten. Wat brengt je naar hier Marieke? Kun je je dat niet indenken John? gooit zij er boos uit. Ik wend mijn blik beschaamd naar beneden. Wat is dat voor een geneuzel over professionele distantie? eh Ja, je hebt gelijk Marieke, ik wil je uitleggen waarom ik me terugtrek.. Nu veel zachter John,, wil je mij alsjeblieft aankijken als je tegen mij praat? Wanneer ik even later in haar lieve gezicht kijk, springen mij tranen in mijn ogen. Marieke ik kan en mag je niet verzorgen Afgelopen zaterdag, terwijl ik je hielp,, ik kreeg gevoelens,,, gevoelens die geen plaats hebben binnen een hulpverleningsrelatie. Eerlijk,, het is me nooit eerder overkomen, maar ik zag je als vrouw. John. Ik ben een vrouw, dan wel niet geheel compleet, maar wel een vrouw. Fluistert ze. Ik,, ik zag je als een begeerlijke vrouw en voelde . Wat voelde je John? Weer zinken mijn ogen naar haar benen. Ik voelde opwinding. Kijk me alsjeblieft aan. Ik kijk weer omhoog, terwijl ik tranen ongecontroleerd over mijn wangen voel biggelen. Ik voelde opwinding en liefde, Marieke. Ik zie dat Marieke een blos op haar wangen heeft en ook zij heeft nu tranen in haar ooghoeken staan. John, ik weet niet hoe liefde voelt, Ja zeker de liefde voor mijn moeder dat ken ik. Maar toen jij me afgelopen zaterdag hielp.. Ik voelde mij ,, al bijna direct, geborgen. Ja ik schaamde me wat voor mijn lichaam, maat toch voelde het vertrouwd. Zelfs Ma, die de zorg voor mij maar moeilijk uit handen kan geven was blij en opgetogen. We waren er beiden kapot van toen je mailtje kwam en, dat mag je gerust weten, we hebben samen een potje zitten janken. Dat spijt me erg Marieke, ook voor je Ma Het voelde ook heerlijk bij jullie, alsof ik al jaren over de vloer kwam. Maar dat is het juist,,, dat mag niet Van wie niet John? Het is niet ethisch, als een hulpverlener zich aangetrokken voelt, het mag gewoon niet.. Maar is het dan wel ethisch om een hulpbehoevende vrouw en haar moeder aan hun lot over te laten? Kun je dat wel met je professie verenigen? Ik weet het niet Marieke,, het mag gewoon niet. John.. Ik zal mijn moeder vertellen dat ze volgende week zaterdag gewoon naar mijn zus moet gaan. Ik zal haar zeggen dat we hebben afgesproken dat jij me komt ondersteunen. Het is aan jou, of je laat me stikken en ik moet mezelf helpen zo goed en zo kwaad het gaat,,, of je komt me helpen. Dat is de strijd die jezelf met je eigen persoon, je professie en de ethiek moet voeren. Ik hoop en vertrouw er op dat jij het goede zult doen . Ik ga dan nu, ma wacht al veel te lang. Op de automatische piloot ga ik voor door de gang en open de voordeur. Dag John, hopelijk tot zaterdag.. Dag Marieke , doe de groetjes aan je ma. “