Mandy’s onderzoek

Mandy is 17 en niet al te groot. Redelijk slank gebouwd, blauwe ogen en blond haar. Op het moment heeft ze vrij grote volle borsten en flinke tepels van het zogen. Ze is namelijk een paar maanden geleden moeder geworden van een flinke dochter. De vader is onbekend. Vorig jaar op vakantie met haar ouders had ze sex met twee Duitse jongens. Ze had al een paar dagen met hen opgetrokken en zij waren de enige van haar leeftijd op de camping. De hele dag lagen de drie in hun zwemkleding bij het zwembad. De laatste dag was Mandy met de jongens mee geweest in hun tentje. Ze hadden gevreen. Ze was ontmaagd door de beide jongens. Mandy vond het heerlijk en de beide jongens waren om beurten in haar strakke maagdelijke kutje klaargekomen. Mandy wist niet eens of het vrienden of broers waren. Geen email of telefoonnummers, geen achternamen. Ze dacht dat ze Karl en Thomas heten. Meer wist ze niet van hen. Na haar ontmaagding waren ze weer met zijn drieen het zwembad in gesprongen en hadden ze afscheid genomen om nooit meer iets te horen van elkaar. Een week of vier later kwam Mandy er achter dat ze dus zwanger was. Haar ouders waren er niet blij mee maar ondersteunden en hielpen Mandy zoveel mogelijk met wat ze konden. Kochten samen met Mandy op rommelmarkten e.d. een babyuitzet bij elkaar. Ze verbouwden Mandy’s slaapkamer een beetje zodat er plaats was voor een wiegje en commode om de babyspullen kwijt te raken. De eerste maanden had ze vaak hoofdpijn en was ze vaak misselijk en moest ze vaak braken. Ze was zelfs afgevallen. De rest van de zwangerschap ging volgens plan. Alleen de laatste weken waren zwaar. Haar tenger gebouwde lichaam was nog niet klaar om een baby te dragen. Haar ingewanden zaten klem door haar dikke buik gevuld met baby. Ontlasting was lastig en ze moest konstant plassen. Ook had ze pijn in haar rug, benen en enkels. Verder vond ze het wel leuk. Op school vonden haar medeleerlingen het best cool en interesant dat ze met een dikke zwangere buik rondliep. Niemand was afkeurend. Iedereen was lief voor haar. De bevalling verliep ook redelijk goed. Omdat ze nog zo jong was was alles extra pijnlijk. Het was natuurlijk ook haar eerste kindje en natuurlijk was ze onervaren. Haar moeder was de hele tijd bij haar en hielp haar enorm. Zij had natuurlijk ervaring en wist hoe het was. Nog maar 17 jaar geleden was ze bevallen van Mandy. Haar enige kind, dat wel. Mandy had een dochtertje gekregen. Ze noem haar Katja, beetje Duitse naam en klonk een beetje als Karl. Mandy was flink uitgeschuurd en had flink wat hechtingen nodig. Nu drie maanden later heeft Mandy er nog steeds last van. Vorige week ging Mandy naar de huisarts. Overigens een wat ouderwetse mopperige man. Nog steeds heeft Mandy plasprobleempjes. Ze moet vaak plassen maar kan nooit goed uitplassen en heeft altijd plasdrang. Vaak verliest ze spontaan urine. Zodoende heeft ze altijd een maxi maandverbandje in haar onderbroek. Sinds de bevalling draagt ze geen strings meer maar degelijke slips om haar maandverbandjes in vast te plakken. Vorige maand is ze samen met haar moeder bij de huisarts om voor de eerste keer in haar leven een recept voor de pil aan te vragen. Ze gaat binnenkort weer met haar ouders en kindje Katja op vakantie. En voorlopig vind Mandy een kindje wel genoeg. Ook komt het plasprobleem ter sprake. De huisarts doet het af dat het wel vaker voorkomt bij bevallen vrouwen. Mandy moet er maar mee leren leven. Hij schrijft wel een recept voor om bij de apotheek een soort van luierbroekjes te kunnen ophalen. Speciaal voor vrouwen met urineverlies. Maandverband is hier niet echt geschikt voor stelde de huisarts. Sindsdien heeft Mandy net als haar dochtertje ook een luiertje aan. Mandy vond het eigenlijk helemaal niet leuk. Maar op zich vind ze het dikke luierbroekje best lekker zitten. Ze heeft zich zelf in de spiegel gezien en vind het best sexy staan haar luierbroekje. Helaas vallen de jongens die ze aardig vind niet op een luiermeisje. Mandy heeft het opgegeven om bij iedere aandrang, bijna ieder half uur soms al, direct naar de wc te rennen. Soms laat ze haar plasje maar lekker gaan. Haar moeder vind dat maar niks en is verder gaan zoeken en neemt geen genoegen met de reactie van de huisarts om het maar zo te laten en er mee te moeten leren leven. Ze heeft dan een gespecialiseerde prive kliniek gevonden. Heeft contact opgenomen en een afspraak gemaakt. Een paar dagen later konden ze al komen. Wel een anderhalf uur rijden met de auto maar dat maakte haar moeder niets uit. Voor Katja was een oppas gevonden en al vroeg in de ochtend reden ze weg. De kliniek was gevestigd in een wat sjiek pand. Ze deden ook plastische chirurgie en dat soort dingen. Borstvergroting of verkleining dat soort dingen. Maar ook schaamlipcorrecties. Mandy en haar moeder kregen koffie voor het wachten Even later mochten ze de spreekkamer binnen. Ze hadden een heel gesprek met de arts en zijn vrouwelijke assistent. Mandy vertelde haar hele verhaal. De arts gaf aan dat hij eerst alles moest onderzoeken voordat hij een oordeel over een oplossing voor Mandy’s probleem kon geven. Hij gaf alvast wel enige mogelijk heden. Een spiertraining. Dit zou de controle op haar sluitspier versterken. Een simpele oplossing dus. Misschien een kleine operatie als haar spieren of blaas of wat dan ook op een of andere manier bekneld zaten sinds de zwangerschap. Of iets anders als beide voorgaande mogelijkheden niet van toepassing zouden zijn. Bijvoorbeeld het plaatsen van een katheder om haar urine op te vangen. Dit laatste antwoord viel bij Mandy nogal verkeerd. Het maakte haar overstuur. Ze zag het niet zitten om de rest van haar leven met een plaszak rond te moeten lopen. De arts stelde haar gerust. Hij gaf aan dat ze zich nu van onderen maar moest uitkleden en stuurde haar naar de onderzoekskamer. De assistente ging Mandy voor en hielp haar zelfs met uitkleden. Ze hielp haar schoenen en sokken uittrekken. Haar broek en lange blouse. Haar luierbroekje en bh bleven aan. Ze had haar voedingsbh aan. Ze gaf Katja natuurlijk nog steeds borstvoeding. Mandy lekte meestal wat en had speciale padjes voor op haar tepels zodat de melk niet in haar blousje trok. Op school was dat een keer gebeurt. Heel genant. Ze was toen meteen de klas uitgelopen en naar huis gegaan om een schone blouse aan te doen. Maar dat was vorige week. Haar moeder had toen die antidoorlekdingen voor haar gekocht. Mandy ziet alle atributen en dingen in de onderzoekskamer. Mandy ziet centraal in de onderzoekskamer een soort van bed staan. Een soort hoge tandartsstoel maar dan zonder zitgedeelte. Daar zit een rond gat met een roestvrij stalen schaaltje eronder. Aan de zijkanten ijzeren beugels met daarin ook weer een ijzeren beugel waar je je benen in kan leggen. De assistente help Mandy’s luierbroekje uittrekken. Dat is aardig nat en de assistente trok het daarom maar gewoon bij haar heupen kapot. Ze hebben hier ook medische broekjes op voorraad en zou straks wel een schone krijgen. De assistente hielp Mandy op het onderzoeksbed. Ze was wat bang en zenuwachtig. De assistente legde haar benen in de beugels. Ze maakte haar benen met riempjes aan de beugels vast. Ze duwde de beugels zo ver als Mandy’s heupen aankonden uit elkaar. Mandy vond dit erg pijnlijk. Was deze houding niet gewend. Zelfs tijdens haar bevalling gingen haar benen niet zo wijd uit elkaar. Ze voelde haar vagina bijna opengetrokken worden. Haar moeder mocht ook plaats nemen in de onderzoekskamer en zat precies in het zicht van de wijd geopende vagina van haar dochter. Ze zag haar mooie gladde poesje en opengetrokken roze schaamlippen. Haar schattig lichtbruine anus. Zo lief en schattig en toch al moeder van haar kleinkind. Ze zag een klein geel druppeltje lekken tussen haar lipjes. Het lekte uit haar urineleider. De arts kwam de onderzoekskamer binnen. Ontsmette zijn handen en trok latex handschoenen aan en ging op een krukje met wieltjes zitten. De assistente deed het zelfde en ging op een krukje naast hem zitten. De arts bestudeerde Mandy’s vagina. Hij sommeerde zijn assistente wat ze aan moest geven. Hij sprak “eendebek “. En de assistent gaf hem de eendebek aan. Ervaren plaatste hij de eendebek in Mandy’s vagina en trok haar vagina open. Hij zag dat haar vagina onlangs gehecht was. Hij gaf de hechter een compliment: “netjes gedaan, je ziet er bijna niets van, netjes gerepareerd “. Mandy’s grapte hierop als reactie: “hadden ze haar hele vagina maar dichtgehecht dan kan ze tenminste niet weer snel zwanger worden “. “Als u wil kan ik dat voor u wel doen hoor mevrouw “, antwoorde de arts. Mandy gilde daarop als reactie: “Nee, niet doen, mijn kutje niet dichtnaaien hoor ! Ik laat mij nu echt niet meer zomaar zwanger maken hoor ! ” Haar moeder lachtte en zei dat het een grapje was. Mandy was nu nog steeds niet blij en opgelucht, de arts trok haar inmiddels na de bevalling alweer redelijk strak geworden vagina ver open. Erg pijnlijk. Op de maximaal geopende stand zette hij de eendebek vast. Met een klein cameraatje ging hij naar binnen. Op een monitor keek hij naar de beelden. Haar moeder vond het erg interesant. Mandy vond het gepruts in haar vagina maar niks en keek de andere kant op. De arts kon niet echt een probleem vinden. Dus nu een nog pijnlijker onderzoek. Hij zou met een dunne metalen naald met camera in haar urineleider kijken. Dat duurde even nog. De assistente maakte alles gereed en pakte de juiste instrumenten bij elkaar. De arts keek nog even of de eendenbek nog goed vast zat. Ondertussen druppelde er telkens enkele druppels urine uit haar plasbuis uit haar vagina in het opvangschaaltje. De assistente gaf de naald aan de arts die het ding in haar urineleider schoof. Ook nu weer was alles op de monitor te volgen. Het deed erg pijn. Ze was niet eens plaatselijk verdoofd geworden. Het leek een eeuwigheid te duren maar toen werd de naald er weer uitgetrokken. De arts zweeg en keek zorgelijk. Liep weg naar de spreekkamer met zijn assistente. Was daar even en riep toen Mandy’s moeder. Mandy lag toen nog ruim een half uur alleen in de beugels vastgesnoerd met haar benen weid met de eendebek wijd opengezet in haar kutje. Toen kwamen de drie weer in de onderzoekskamer. De arts ging op het krukje zitten. Mandy’s moeder er naast. “Kijk maar gerust even mevrouw, helemaal achterin ziet u de eierstokken en baarmoeder wand van uw dochter “, sprak de arts. Hij ging verder: “Ik heb niets vreemds kunnen ontdekken, waarschijnlijk is een zenuw beschadigd zodat het verkeer met de hersenen niet goed meer werkt. Maar dat kan ik verder niet onderzoeken “. Mandy’s moeder vond het grappig om in haar dochters vagina te kunnen kijken. De assistente vroeg haar: “als u wil mag u de eendebek wel verwijdere mevrouw “. Mandy’s moeder antwoorde met: “ja, leuk ! “, en begon aan de eendebek te draaien en te rukken. Dat was natuurlijk niet te bedoeling. Het deed erge pijn bij Mandy. “nee, mevrouw, rustig aan, niet zomaar eruit trekken “, legde de assistent uit. “u moet eerst de stelschroef losdraaien zodat het bekje helemaal ingeklapt en de vagina weer ontspant “, vervolgde de assistent. “pas dan mag u het instrument uitnemen “, sloot ze af. Toch nog een beetje onhandig trok ze het eendebekje uit haar vagina, het bleef wat achter haar klitje haken. Mandy dacht dat haar klitje werd geamputeerd maar het viel toch nog mee. Haar moeder mocht de riempjes losmaken en Mandy naar beneden helpen. Dat viel niet mee. Ze had vreselijke spierpijn in haar lies, benen en heupen. Ze had dan ook anderhalf uur vastgesjord gezeten. Ze kreeg haar blouse weer aan. Voorzichtig deed ze enkele stappen. De assistente gaf haar een dikke incontinentie luier om. Ze hadden hier maar een maat: de allergrootste en dikste. Haar moeder hielp haar om de broek weer aan te krijgen. Ondanks dat het een ruimvallende broek was lukte het net niet. Haar rits kon maar een klein stukje dicht maar het knoopje niet. Gelukkig had ze een riem aan die de broek van boven kon vastzetten. Depressief en met een getergt en pijnlijk onderlichaam waggelde Mandy het pand uit. De spierpijn en de dikke luier tussen haar benen hielpen ook niet echt. Depressief omdat de arts niets kon doen. Nog maar 17 maar zou ze haar hele leven als een incontinente oude vrouw een luier moeten dragen ? Of met een slangetje uit haar plassertje met een plaszak aan haar been of op haar buik ? Mandy was vastbesloten om nog een second opinion te laten doen. Ze liet het er niet bij zitten. Ze kreeg dan wel voldoende aandacht van de jongens ondanks of misschien wel juist vanwege haar baby maar de meeste haakten al snel af als ze over haar “probleempje ” vertelde. Ze wilde hoe dan ook weer snel uit de luiers. Hoe zou dit aflopen ? Bij positieve reacties vertel ik hoe het verder gaat met Mandy. — Welk meisje of vrouw wil ook eens de hoofdrol of misschien een bijrol spelen in een van mijn toekomstige verhalen? Genre: tieners/extreem/dieren/medisch/plassex/poepsex/etc. wat je maar wil. Mail mij dan (door op mijn naam te klikken) Als je wil zal ik dan als je wil jou naam of pseudoniem gebruiken en zal een verhaal bouwen met de wensen die jij aangeeft.”