3) Ik voelde me alles behalve op mijn gemak toen we een anderhalf uur later, tussen twee rijen mensen door, de trap van het stadhuis op liepen. Mijn nervositeit kwam niet door de aanwezigheid van de talrijk opgekomen vrienden van Marco en Maggi en de respectievelijke familieleden. Nee, dat lag uitsluitend aan de jongeman aan wiens arm ik de trap beklom. Als Maggi’s getuige was ik gekoppeld aan de getuige van Marco. Het was Barry, het negentienjarige broertje van mijn zwager in spé, een absoluut onaantrekkelijke kerel met een gezicht vol acne. Bovendien bleek hij niet echt opgelet te hebben, de dag dat hem het begrip tact’ was uitgelegd. Zijn onverholen nieuwsgierige blik in mijn behoorlijk diepe decolleté toen ik uit de ceremoniewagen stapte, was me niet ontgaan. Meteen had ik spijt van mijn jurkkeuze. De wijnrode, zijdeachtige galajurk zat me als gegoten, daar niet van, Mijn rode, kanten bh eveneens, maar in de winkel had ik al mijn twijfels gehad. Zover open, zowel voor als achteraan, dat vond ik eigenlijk een beetje te gewaagd. Maar Brit, met wie ik ten tijde van de aankoop nog samenwoonde, had me over de streep gehaald. Op het ogenblik dat ik de ogen van Marco’s broer als het ware op mijn borsten voelde branden, betreurde ik het me nogal dat ik naar mijn toenmalige vriendin had geluisterd. Het kon niet anders dan dat ik hem bij hrt uitstappen ongewild gedurende een paar seconden een erg diepe inkijk had gegund. Toen ik naast hem stond en onwennig mijn arm achter de zijne haakte bleek dat ook zo te zijn. Wauw, zei hij, blijkbaar de grootste moeite hebbend om zijn blik van mijn boezem af te wenden, mooi gerief zeg! Ook toen we even later tussen de mensenhaag doorliepen, waren zijn ogen bijna constant op mijn rondingen gericht. In normale omstandigheid stoorde het me niet als een man een blik op mijn borsten wierp, maar dit waren geen normale omstandigheden en al helermaal geen normale man. De fotograaf van dienst nam foto’s van elk koppel apart, waardoor het op de trap aanschuiven en beurt afwachten was. Toen het bijna onze beurt was, vond hij de tijd rijp voor een volgende, weinig flaterende opmerking. Wat jammer dat jij voor de wijven bent, meid, anders wist ik het wel! zei hij luid, zijn woorden kracht bij zettend met een vette knipoog en een venijnig kneepje in mijn arm. Zijn wijzende vinger in de richting van mijn bovenlichaam gaf duidelijk aan wat voor wetenschap’ hij in gedachten had. Het zal waarschijnlijk niet helemaal kloppen, maar voor mij voelde het in ieder geval aan alsof alle blikken van de mensen om ons heen op mijn decolleté gericht waren. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, en dat allemaal door de schuld van die overjaarse puber. Uitgerekend met hem moest ik op de foto. Liefst van al was ik gaan lopen, maar dat kon ik Maggi niet aandoen. Gelukkig moest ik in de trouwzaal niet naast hem zitten. Straks nog een keertje aan zijn arm de trap af, nog één keer samen met die hufter in de auto tot aan de feestzaal, maar dan had ik het wel gehad met Barry, zeker weten. Nu was ik ook eventjes van hem verlost, zodat ik mijn aandacht op de feitelijke trouwplechtigheid kon richten. Het was nog even wachten op de ambtenaar van de burgerlijke stand. Maggi was met haar toekomstige man in gesprek, waardoor ik haar onopvallend kon bekijken. Wat zag ze er mooi uit in haar trouwjurk, die jongere zus van mij. Oogverblindend mooi zelfs en op hetzelfde moment doken de beelden van de voorbije nacht weer op in mijn hoofd. Spontaan kreeg ik het warm, maar dat niet alleen. Ik voelde tegelijkertijd mijn hart overstromen van warme en tedere gevoelens voor haar. Ik schrok nogal want ik herkende dat soort gevoel maar al te goed. Het had niets amicaals of zusterlijks in zich. Het had zelfs niets met erotiek te maken, iets wat na onze heerlijke nacht samen best wel had gekund. Nee, het was een honderd procent vlinders in de buik’ gevoel dat ik voor het eerst had meegemaakt toen ik destijds Brit leerde kennen. Ik kneep eens flink in mijn arm om mezelf tot de orde te roepen, maar het hielp niet. De vlinders lieten zich niet verjagen…Ik was verliefd, tot over mijn oren verliefd op Maggy, mijn eigen zuster! Dat kon niet en dat mocht niet! De voorlezing van de wederzijdse rechten en plichten van de echtgenoten ging grotendeels aan mij voorbij. Ik leek wel in een roes te verkeren die me tijdelijk alle besef van tijd en plaats ontnam. Pas tegen de tijd dat het Maggi’s beurt was om haar jawoord uit te spreken en daar door de ambtenaar toe werd uitgenodigd, keerde ik tot de realiteit terug. Net op tijd om te zien hoe Maggi mij gedurende een tweetal seconden vragend leek aan te kijken. Langer duurde het beslist niet en ik was ook niet helemaal zeker dat ik het wel goed had gezien, maar in die korte tijdspanne wist ik een geforceerd glimlachje op mijn gezicht te toveren en haar bemoedigend toe te knikken. Maggi’s ja’ klonk hees en was nauwelijks meer dan een fluistering. Een forse scheut jaloezie gierde door me heen toen bruid en bruidegom hun huwelijk met een kus bezegelden. Ik wilde wel applaudisseren, net als alle andere aanwezigen, maar ik kon het niet. Verder dan mijn handen in een nerveus gebaar samendrukken kwam ik niet. Ik leed in stilte.
Eenmaal in de feestzaal, tijdens de receptie, kreeg ik mezelf gelukkig weer snel onder controle. Het feit dat ik in een recordtempo een paar glazen champagne genuttigd had, zal daaraan niet vreemd geweest zijn. Maar goed, alle hulp was welkom en wat alcohol dat hielp. Daarnaast waren er nogal wat neven en nichten die wat verderaf woonden en dus had ik heel wat bij te praten. Op het diner dat aansluitend volgde, waren zo’n tachtig gasten uitgenodigd. Veelal ooms en tantes, maar toch ook wat buren en intieme vrienden van beide families. Als Maggi’s getuige was er voor mij een plaats voorbehouden aan de eretafel, maar omdat ik als een van de laatsten aanschoof, bleef er wat plaats betrof niet veel meer te kiezen. Naast Barry was er nog een stoel vrij, maar dat was geen optie. De andere vrije plaats was tegenover Maggi, dus was mijn keuze snel gemaakt. Toch was ook dat niet echt comfortabel, gezien mijn gemoedstoestand. Op een bepaalde manier was ook mijn zusje niet in haar gewone doen, dat kon ik duidelijk merken. Er hing een vreemd soort spanning tussen ons, subtiel, maar toch duidelijk voelbaar. Soms, als ze me wat langer aankeek, kreeg ik onder haar blik de kriebels in mijn buik. Soms babbelden we gewoon wat en leek er niets aan de hand. Het gebeurde dat Maggi met Marco of met moeder praatte, maar tegelijkertijd toch oog had voor mij. Op die momenten wist ik niet goed hoe me te gedragen. Moest ik mijn blik afwenden of juist niet? Soms glimlachte ze naar me en dan bekroop me iets flirterigs, waaraan ik echter niet toe durfde geven. De hele situatie was zeker niet van die aard dat ik mijn gevoel van verliefdheid helemaal kon verdringen en dat zou er voorlopig niet op verbeteren. Ergens tussen de hoofdschotel en het nagerecht schrok ik op omdat ik plots een voet langs mijn rechter onderbeen voelde strijken. Marco zat net tegen zijn overbuur op te scheppen over zijn werk en hoe goed dat wel verdiende. Mijn zus leek geboeid naar zijn uiteenzetting te luisteren en keek mij op dat ogenblik zeker niet aan. Toch kon die voet alleen maar van haar zijn. In een reflex trok ik mijn been achteruit maar amper enkele seconden later voelde ik die voet alweer, ditmaal op mijn linkerbeen. In plaats van terug te trekken, liet ik ditmaal mijn voet staan, benieuwd als ik was naar wat mijn zusje van plan was. Maggi moet dat hebben aangevoeld. Heel even gunde ze me een glimlach, waarna ze haar blik terug op haar kersverse echtgenoot richtte. Onder de tafel viel ze echter niet stil. Haar tenen streelden over de gladde stof van mijn lange jurk, van mijn enkel tot aan mijn knie en weer terug. Een aantal keren herhaalde ze diezelfde strelende beweging en al gauw voelde het aangenaam aan. Wellicht doordat ik haar niet afweerde, durfde ze weldra wat hogerop klimmen en al gauw kwam haar voet tot ver boven mijn knie.
Toch wist ze me nog te verrassen toen ze plots haar voet tot in mijn schoot bracht. Verschrikt keek ik omlaag maar tegelijkertijd was ik ook gerustgesteld. Het tafelkleed kwam ruim laag genoeg, zodat niemand kon zien hoe onder het tafelblad Maggi’s voet tegen mijn kruis drukte en zachtjes op en neer bewoog. Als zij stout mag zijn, dan ik toch zeker ook, dacht ik. Zo onopvallend mogelijk liet ik mijn beide handen onder het tafelkleed glijden, tot ik haar voet te pakken kreeg. Met een hand kietelde ik haar voetzool en met de andere masseerde ik haar in nylon verpakte tenen, iets wat me een nieuwe glimlach opleverde. Ongemerkt gingen we zo een tijdje door, tot het gebak op tafel werd gebracht. Maggi trok haar voet terug en ergens vond ik dat spijtig. Het gewrijf van haar hiel over mijn schaamstreek had een bepaald soort sensatie bij me opgeroepen die naar meer smaakte. Ik had me er al bij neergelegd dat het daar ophield, toen ik haar tenen toch opnieuw op mijn onderbeen voelde. Terwijl ze zich het gebak liet smaken, klommen haar tenen opnieuw naar omhoog, ditmaal echter onder mijn jurk. Zelf kon ik geen hap meer door mijn keel krijgen, want dat lekkere gevoel was meteen weer helemaal terug. De heerlijk zachte streling van haar nylonkous op mijn naakte huid deed de sensatie met rasse schreden toenemen. Ik spreidde mijn dijen zoveel mogelijk om haar de ruimte te geven. Toch geraakte ze aanvankelijk niet voorbij mijn knie?½n. De jurk zat in de weg, maar door wat onderuit te zakken en mijn voeten wat vooruit te plaatsen, lukte het wel. Tergend langzaam gleed haar warme voetje tussen mijn dijen op en neer, telkens een beetje hoger opklimmend. Een siddering ging door me heen toen haar grote teen mijn slipje aantikte. Haar tedere wrijvingen, gecombineerd met de spanning die de kans om betrapt te worden met zich meebracht, zorgden ervoor dat ik het daar al een tijdje niet meer droog hield. Haar kleine voetje was meer dan welkom en zuchtend zakte ik nog wat verder onderuit. Het was schrikken toen moeder vroeg wat er scheelde en of ik me niet goed voelde. Ook Maggi schrok en ogenblikkelijk hield ze haar voetje stil. Niet voor lang echter, want terwijl ik moeder geruststelde door te zeggen dat ik het alleen maar warm had en er verder niets aan de hand was, voelde ik mijn zusjes voet alweer friemelen in mijn schoot. Bezorgd raadde moeder me aan om een glas water te drinken in plaats van de hele tijd rode wijn. Om er vanaf te zijn, volgde ik haar raad maar op en nam het glas aan dat ze voor me ingeschonken had. Net toen ik een grote slok nam, gleden de tenen van mijn zusje langs opzij onder mijn slipje. Haar tenen op mijn al zo gevoelige lipjes zorgden voor een ongekend heftig opwindend scheutje, zodat het leek alsof mijn hele onderlijf vuur vatte. Die felle geile opstoot kwam zo onverwacht, dat ik de grootste moeite had om de drank binnensmonds te houden. Gelukkig maar dat moeder even bij familie aan een andere tafel een praatje was gaan maken, want haar zou het ongetwijfeld opgevallen zijn dat er iets niet klopte. Nu was het alleen mijn zus die mijn reactie zag. Haar brede grijns terwijl ze naar me toe boog, gaf aan dat ze heel goed wist wat ze bij me teweeg bracht. Zal ik stoppen? fluisterde ze.
Ik had best NEE’ willen uitschreeuwen, maar ik durfde mijn mond niet opendoen, bang als ik was dat ik geen woord over mijn lippen zou krijgen zonder daarbij te kreunen. Verder dan een subtiel ontkennend knikje kwam ik niet, maar dat volstond voor Maggi. Haar grote teen had zich tussen mijn schaamlippen gewurmd. Door schurend op en neer te gaan over de volle lengte van mijn spleetje, maakte ze me stilaan dronken van wellust. Mijn hele lijf schreeuwde haast dat ze door zou gaan, maar toch had ik nog net genoeg besef van waar ik me bevond en hoe onwezenlijk het was wat er in dit gezelschap met me gebeurde. Een bange gespannen blik rondom mij bevestigde echter hetgeen ik hoopte. Buiten Maggi was er niemand die op me lette. Alhoewel het super spannend bleef en eigenlijk veel te riskant, nam mijn lichaam het commando over. Mijn gevoelens wonnen het van mij verstand, zodat er mij geen keuze bleef. De hete prikkels die vanuit mijn schoot opklommen, waren veel te sterk. Ik moest en zou ervoor gaan. Onder tafel spreidde ik mijn dijen nu echt maximaal, zover als mijn jurk dat toeliet. Toen ik daarop nog maar eens een klein beetje verder onderuit zakte, ging er een siddering door me heen. Tijdens die laatste beweging had Maggi de toegang tot mijn kutje weten te forceren. Ik beet op mijn lip om het niet uit te schreeuwen van genot toen ze haar grote teen ritmisch in en uit begon te stoten. Het feit dat de fijne naad van haar nylonkous daarbij telkens langs mijn gezwollen klitje schuurde, was daar niet vreemd aan. Ook de manier waarop haar andere tenen telkens weer mijn rechterschaamlip masseerden, voelde intens lekker aan. Van ver voelde ik het naderende hoogtepunt al komen aanstormen. Mijn poesje ervoer zoveel hete prikkels tegelijk, dat het me steeds meer moeite kostte om het stil te houden, maar dat moest nu eenmaal. Hoe ze er in slaagde, dat weet ik niet, maar het lukte mijn zus om het tempo van haar pompende voetje nog wat op te drijven. Tien tellen later was het zover. Een eerste heet scheutje teisterde mijn schoot, wat me binnensmonds en ingehouden deed grommen. Op dat moment nam Maggi boven de tafel mijn hand in die van haar. Dankbaar om de uitweg die ze me bood, kneep ik tijdens wat volgde haar hand zowat tot moes. De pijnlijke grimas op haar gezicht sprak boekdelen. Onder de tafel zochten mijn sappen bij iedere nieuwe hete kramp zich langs haar teen een weg naar buiten. Maggi’s witte nylonkous was al gauw doorweekt, maar dat leek haar niet te deren. Pas toen ze mijn hele schaamstreek weer zo goed als droog had gewreven, trok ze haar voet terug. Ik was nog maar net bekomen en weer netjes rechtop gaan zitten, toen moeder terug haar plaats innam. Suzanne, hoe zie jij eruit! Ga dan toch even buiten als je het zo warm hebt, meisje. Je ziet zo rood als een tomaat. Moeder sprak zo luid, dat iedereen aan onze tafel nu wel in mijn richting keek. Als ik nog niet met die rode kop had gezeten, dan zou ik wellicht van oor tot oor hebben gebloosd. Ja, ma, prevelde ik snel, ik ga maar eens even een luchtje scheppen. In werkelijkheid ging ik niet naar buiten, maar regelrecht naar de damestoiletten. Gelukkig was er niemand anders, want ik was hoognodig toe aan wat verfrissing. Vooral onderin dan, want een niet fout te interpreteren geurtje klom op van onder mijn jurk. Dat geurtje wilde ik beslist kwijt. Met behulp van wat tissuetjes kreeg ik de boel toch enigszins schoon. Toen ik nadien voor de spiegel mijn make-up wat bijwerkte, vroeg ik me pas af wat mijn zus had bezield. Ik wist niet het niet, maar wel nam ik een besluit. Niet dat ik haar iets kwalijk nam, daarvoor had ze me teveel doen genieten, maar vroeg of laat zou ik haar terug pakken.’ Ooit zou de dag komen dat ik mijn pasgetrouwde zus zodanig zou opgeilen, dat ze me zou smeken om met haar naar bed te gaan. Getrouwd of niet, afgaande op de voorbije nacht kon dat zo moeilijk niet zijn. Dat die kans er veel eerder zou komen dan ik vermoedde, daar had ik op dat ogenblik geen weet van.”