Voetjes op de grond (2)

Tijdens het daaropvolgende schooljaar, direct na de kerstvakantie om precies te zijn, stormde Danielle als een wervelwind onze klas en tegelijk ook mijn leven binnen. Door een belangrijke promotie van haar vader werd het gezin verplicht om te verhuizen naar onze regio. Aanvankelijk was het Danielle goed aan te zien dat ze allesbehalve ingenomen was met de verhuis van de grootstad Amsterdam naar de bescheiden provinciestad waar wij school liepen. Ze had het zichtbaar moeilijk met de strenge regeltjes en de, in haar ogen, bekrompen mentaliteit die er heerste op haar nieuwe school. Haar subtiele verzet tegen orde en gezag werkte echter meer op onze lachspieren dan dat we er ons aan ergerden. Al gauw ontpopte ze zich tot een leuke, joviale meid die met iedereen goed opschoot. Daarnaast zag ze er ook nog eens heel leuk uit. Groot, blozend gezond, goudblond haar, én rondborstig voor een meisje van onze leeftijd. Bovendien kleedde ze zich net dat tikkeltje uitdagender dan wat bij ons in die tijd gebruikelijk was, waardoor ze het hart van menige jongen van onze klas behoorlijk sneller liet slaan. Maar niet alleen van de jongens Weldra ook het mijne. Waar ik het aan verdiende, dat begreep ik zelf niet, maar om een of andere reden zocht ze me steeds vaker op. Beetje bij beetje werden we vriendinnen die, eenmaal binnen de schoolmuren, vrijwel altijd met elkaar optrokken. Daardoor was ik er meermaals getuige van hoe ze een jongen die haar avances probeerde te maken resoluut een blauwtje liet lopen. Ook een meisje dat op een nogal doorzichtige manier bij haar op een goed blaadje probeerde te komen, was hetzelfde lot beschoren. Het moet ergens rond Pasen zijn geweest dat Danielle me toevertrouwde dat ze wat blij was met mij als haar beste vriendin. Jij bent helemaal niet klef, zei ze. Jij klit tenminste niet aan me zoals de meeste meiden hier wel doen. Dank je, mompelde ik, mezelf koesterend in haar spontane knuffel. In werkelijkheid was ik in stilte al een tijdje smoorverliefd op Danielle, maar bang als ik was dat ik haar vriendschap daardoor zou verliezen, durfde ik daar niets mee te doen. Nou ja, niets ? Op een woensdagmiddag, toen ik een keer bij haar op bezoek was, liet ze me een boekje zien wat ze enkele dagen voordien per toeval had aangetroffen in de kleerkast van haar moeder. Een boekje boordevol foto’s van blote, seksende mensen. Van internet was er in die tijd nog geen sprake en een pornobioscoop was absoluut taboe voor minderjarigen. Dus had ik zoiets nog nooit gezien. Danielle bladerde er naar mijn smaak veel te snel doorheen, dus aan het einde vroeg ik haar of ik het nog een keer mocht bekijken. Lachend duwde ze het boekje in mijn handen, waarna ze opstond uit de bank en zei dat ze wat te drinken ging halen. Ze was de woonkamer nog niet uit of ik had de pagina die ik absoluut nog eens wilde zien al gevonden. Moeilijk was dat niet, want het betrof de middenpagina. Op de foto, twee bladzijden breed, waren twee prachtige, volledig naakte vrouwen te zien in een heel opwindende pose. Vanzelf werd het onrustig in mijn onderbuik bij het zien van hoe die twee meiden hun benen in elkaar hadden geschoven. Languit liggend op een groot kingsize bed, persten ze hun gladgeschoren kutjes tegen elkaar aan, terwijl ze elk een been van de andere vrouw tussen hun borsten geklemd hielden. Zichtbaar genietend lagen ze op de tenen van de ander te sabbelen. Dit totaalplaatje kwam zo opwindend op me over, dat ik het al gauw niet meer droog hield in mijn slipje. Tegelijkertijd betreurde ik het enorm dat ik mijn ware gevoelens en verlangens tegenover Danielle niet kon uiten, want ik had op dat moment niets liever willen doen dan dit opwindende standje met haar uitproberen. Veel te snel kwam Danielle terug met onze drankjes en om mezelf een houding te geven, klapte ik het boekje maar snel dicht en liet het zo achteloos mogelijk naast me op de bank vallen. Ik had er geen idee of zij mijn rode kop opmerkte, maar ze zei er in ieder geval niets over. Diezelfde avond nog werden de grote tepels van juf Heleen definitief geschrapt als voedingsbron voor mijn intiemste fantasieën. Nooit voordien had ik mezelf zo verwoed en gedreven liggen soppen als die avond. Het droombeeld wat ik voor me zag, waarbij Danielle en ik onze kutjes tegen elkaar lagen op te schuren, terwijl we elkanders voeten likten, kusten en masseerden, maakte me dronken van wellust. Het resultaat was er dan ook naar en alleen door snel een hoek van het hoofdkudden in mijn mond te proppen, kon ik voorkomen dat mijn huisgenoten wakker werden van mijn gegil. Eenmaal weer tot rust gekomen, realiseerde ik me pas hoe gek mijn fantasie wel was. Ik wist niet eens hoe Danielle’s kutje of haar voeten er uit zagen. Wat zou jij ervan denken als wij samen voor een week naar Zuid-Frankrijk zouden gaan? vroeg Danielle twee weken voor de zomervakantie. Oh ja Heel graag! reageerde ik meteen. Mijn hart leek wel te zweven van blijdschap bij het vooruitzicht dat ik zeven dagen én nachten met haar zou samenzijn. Even snel kwam ik echter weer met beide voeten op de grond. Wij twee Zonder begeleiding ? Dat vindt mijn moeder nooit goed. Kom nou, Marianne, dat kun je niet menen. Vorige maand werd jij zeventien, zeg. Op die leeftijd hoeft jouw mammie je handje toch niet meer vast te houden? Nee maar jij kent mijn moeder niet! antwoordde ik grimmig. Meen je dat écht? vroeg ze met een blik verwondering. Ja, helaas wel. Nou Dan schakel ik mijn moeder in om de jouwe op andere gedachten te brengen. Ach Danielle Ik weet dat je het goed bedoelt, maar het haalt toch niets uit. Wacht nou eerst maar eens af, zei ze glimlachend. Mijn moeder kan heel overtuigend zijn, neem dat maar van me aan. Danielle had grotendeels gelijk wat haar moeder betrof. Ik mocht met mijn vriendin op vakantie, maar wel op twee voorwaarden. Ten eerste moest ik eerst nog goede cijfers zien te halen, maar daarin zag ik geen probleem. Daarnaast moest ik beloven om de laatste twee weken voor de start van het nieuwe schooljaar weer mee te helpen in de basisschool waar mijn moeder werkte, maar deze keer dan wél zonder morren. Ik haastte me om dat te beloven. Meteen daarna werd het me duidelijk dat onze moeders een compromis hadden gesloten. Onze vakantiebestemming zou niet Zuid-Frankrijk worden, maar wel een hotelletje in Cadzand. Het was dat of niets. Danielle reageerde behoorlijk furieus, want ze vond die tussenoplossing maar niets. Zelf had ik er lang niet zoveel moeite mee. Ik vond het immers al geweldig dat ik eindelijk een keer zonder pa en ma op vakantie mocht, en dan nog wel met mijn grote liefde. Ik kon haast niet wachten tot het zover zou zijn. We maken er het beste van, zei Danielle tijdens de busrit naar Cadzand. Ik hoorde het haar graag zeggen, zo kende ik mijn meisje’ weer. Ze was immers niet het type dat bleef zeuren bij een teleurstelling. Toch vroeg ik me af of haar interpretatie van het beste’ even ver reikte als de mijne. Ze trok nooit op met jongens en koos mij als haar beste vriendin, maar voelde zij ook werkelijk iets voor mij? Stiekem hoopte ik erop dat die week aan zee een mijlpaal zou betekenen binnen onze vriendschap. Het grote omslagpunt, zeg maar, waarbij we onze vakantie nog zouden starten als gewone vriendinnen, maar dat we terug zouden keren als geliefden. In de dagen die aan ons vertrek vooraf gingen, had ik mezelf ingeprent dat deze vakantie mij de ideale gelegenheid bood om Danielle te overtuigen van mijn oprechte gevoelens voor haar. Alleen Er zou dan wel eerst een zetje van haar kant nodig zijn, anders zou ik er nooit over durven te beginnen. Ik nam me voor om heel alert te zijn voor elke mogelijke hint van haar in die richting, hoe subtiel die ook mocht zijn. Als vanouds liet ik me door Danielle op sleeptouw nemen en de dagen waren een aaneenrijging van leuke momenten. Was het weer eens wat minder, dan flaneerden we door de winkel/wandelpromenade van Sluis of gingen we zwemmen in het subtropisch bad van het Roompot park. Bij mooi weer maakten we leuke wandeltochten en picknickten we in de duinen, om later op de dag lekker in het zonnetje te relaxen op het strand. Het zal niet verwonderen dat ik er telkens naar uitkeek om haar mooie, strakke lichaam met zonnecr?¿me te lijf te gaan. Toch genoot ik er minstens evenveel van als haar kleine, zachte handen beurtelings mijn rug, mijn buik en mijn dijen insmeerden. Om nog maar te zwijgen over wat er door me heenging als ze mijn voetzolen onder handen nam, want wat ik daarbij voelde, was helemaal te gek voor woorden. Ach, als Danielle me voorgesteld zou hebben om topless te zonnen, dan was ik daar ongetwijfeld in meegegaan. Zover kwam het echter nooit. Ze deed tijdens zo’n insmeerbeurt haar schouderbandjes wel eens omlaag, maar verder bleven de kleine lapjes stof van haar bikinicups op hun plaats, net als haar sexy ogende zwembroekje. Ook op onze hotelkamer hielden we het al bij al netjes en zedig. Spontaan voelde ik aan dat ze op haar privacy gesteld was in de badkamer. Naakt door de kamer lopen deden we al evenmin en toch had haar lichaam door al dat zwemmen en zonnen na enkele dagen niet al teveel geheimen meer voor me. Nou ja, op een paar kleine plekjes na dan. Gek genoeg vond ik alles aan Danielle even mooi en perfect, behalve haar voeten. Haar eeuwig roodgelakte teennagels trokken’ me niet zo en verder waren haar voeten me net iets te glad, te gaaf en te poezelig. Maar ja, niemand is perfect, hield ik me voor en dus bedekte ik dat mankementje moeiteloos met mijn alsmaar groter wordende mantel der liefde. Tegelijk kostte het me steeds meer moeite om mijn liefde en verlangens voor haar verborgen te houden, maar omdat ik op geen enkel moment een signaal ontving dat zij meer in me zag dan een leuke vriendin, durfde ik geen enkel initiatief te nemen. Ik had nog steeds geen idee hoe ze zou reageren en was bang dat ze me zou afwijzen. Eigenlijk was dat de enige, maar tegelijk wel een serieuze domper op de feestvreugde. Overdag lukte het me nog aardig om mezelf daar overheen te zetten en de rol van de leuke vakantievriendin te spelen, maar iedere avond lag ik te tobben in mijn bed. Luisterend naar haar rustige, regelmatige ademhaling, overliep ik in gedachten de voorbije dag om na te gaan of ik nergens een kans had gemist om Danielle te zeggen hoeveel ik van haar hield en hoezeer ik naar haar verlangde. Iedere avond weer was het antwoord negatief en uiteindelijk was ik telkens toch wel blij dat we niet in een tweepersoonsbed sliepen maar in een lits-jumeaux. Daardoor kon ik tenminste, al was het dan ingetogen, toegeven aan de heftige fysieke verlangens die mijn lieve vriendin bij me opriep. Terwijl mijn vingers onder het dekbed me van de ene sensatie in naar de andere tilden, zag ik het zo voor me hoe Danielle bij me in bed schoof. In mijn fantasie duwde ze mijn benen uit elkaar, waarna ze ertussen knielde en over me heen kwam liggen. Ik verbeelde me hoe ze me eindeloos opwond in een lange, hete zoen, waarbij ik spontaan mijn benen rond haar begeerlijke lichaam plooide, zodat we onze kutjes intens en heel erg lekker over elkaar konden schoffelen. Ik fantaseerde er eindeloos op los, maar helaas gebeurde alles alleen maar in mijn verbeelding. Na een kort maar heftig moment van subliem genot volgde telkens weer de grote ontnuchtering. Eigenlijk had ik alle hoop dat er nog een moment zou komen waarin ik Danielle mijn gevoelens voor haar zou durven opbiechten al opgegeven, toen we besloten om onze laatste avond in Sluis door te brengen. We hadden daar enkele leuke jongerencafeetjes ontdekt en het leek ons een goed idee om onze vakantie daar af te sluiten. Al vroeg in de avond geraakten we in gesprek met twee Duitse meiden, Agnethe en Tabea. We dronken samen een paar biertjes en lachten heel wat af bij alle hele en halve misverstanden, als gevolg van de beperkte kennis van onze wederzijdse taal. We amuseerden ons echter geweldig en toen Agnethe voorstelde om de rest van de avond samen met hen de bloemetjes buiten te zetten, vonden Danielle en ik dat allebei een goed idee. De rest van de avond sjouwden we van kroeg naar kroeg. Soms dronken we alleen maar wat, maar als er in zo’n kroeg gedanst werd, dan droegen wij uitgelaten ons steentje bij. De avond vloog voorbij en veel te snel kwam het moment van afscheid nemen. Onze Duitse vriendinnen logeerden wel in Sluis, maar wij moesten uiteraard de laatste bus naar Cadzand zien te halen. Agnethe en Tabea waren wel zo lief om met ons mee te lopen tot aan de bushalte. Daar aangekomen bedankten we elkaar voor de leuke avond, waarna we met een stevige knuffel en wat kusjes afscheid namen. Nou ja eigenlijk werd het onverwacht net iets meer dan zomaar wat kusjes. Nadat ik eerst met Tabea drie zoentjes op de wang had uitgewisseld, veranderden Danielle en ik van partner. In de overtuiging dat ik op net dezelfde manier afscheid zou nemen van Agnethe, omarmde ik haar alvast hartelijk. Het volgende moment ging er een schok door me heen, want ze perste haar lippen direct vol op de mijne. Van verbazing gingen mijn lippen vanzelf een beetje uit elkaar. Een nanoseconde later gleed haar warme, vochtige tong bij me naar binnen. Ze trok me heel erg stevig tegen haar lichaam aan en toen ze meteen daarna haar tong over de mijne begon te schuren, voelde ik spontaan aan wat er van me werd verwacht. Agnethe’s dartelende tong had zo’n prikkelend en compleet overrompelend effect op me dat ik spontaan met haar meedeed, net zo lang tot ze me van zich afduwde. “Du bist ein s???ƒes M?ñdchen, Marianne,” fluisterde ze hijgerig, “Auf Wiedersehen.” Terwijl Agnethe me nog snel een samenzweerderig aanvoelend kneepje in de hand gaf, keek ik een beetje angstig naar opzij, waar Danielle en Tabea op fluistertoon stonden te ginnegappen. Blijkbaar had mijn vriendin niets gemerkt. Gelukkig stond de dichtstbijzijnde lantaarnpaal een beetje bij ons vandaan, zodat ze de blos op mijn wangen niet kon zien. Mijn eerste échte kus met een meisje duurde hooguit tien seconden, maar liet zo’n diepe indruk na, dat ik de hele busrit tot in Cadzand naast mijn vriendin zat te gloeien. De vraag waarom ik zoiets moois niet met Danielle kon beleven, spookte al die tijd door mijn hoofd. Tabea en Agnethe zijn leuke meiden, zei Danielle, maar toch vind ik het niet echt erg dat we hen nooit meer zullen ontmoeten. Arm in arm liepen we van de bushalte naar ons hotel. Danielle’s rode pumps bungelden losjes aan de vingers van haar linkerhand, want ze had last van pijnlijke voeten. Blootsvoets over de stoeptegels lopen was echter ook geen pretje en daarom vorderden we maar langzaam. Hoe bedoel je? vroeg ik. Met Agnethe’s kus en haar lieve afscheidswoorden nog in mijn gedachten, had ik zelf net nog lopen denken dat het helemaal niet zo erg zou zijn om die knappe, vrolijke Duitse nog eens tegen het lijf te lopen. Nou, volgens mij hebben die meiden wat met elkaar. Eigenlijk weet ik het wel zeker dat ze een stel zijn. Zou je dat denken? vroeg ik verwonderd. Ik zou het echt niet weten hoor. Dat laatste was niet gelogen. Misschien had ik onze vriendinnen voor één avond heel anders bekeken als die hete kus met Agnethe op een vroeger tijdstip was gekomen. Voordien had ik echter de hele avond zo super verliefd zitten wezen dat ik me alleen maar fixeerde op Danielle. Marianne, is jou dan echt niets opgevallen? Nee, antwoordde ik oprecht. Mij anders wel, klonk het overtuigend. Nou ja, jij hebt dan ook niet gezien hoe ze elkaar minutenlang ongegeneerd zaten te tongen. Dat gebeurde toen jij even naar het toilet was. Ik kan je verzekeren dat de passie ervan van afspatte. Nadien viel het me op hoe ze elke gelegenheid aangrepen om elkaar even aan te raken. Marianne die twee zijn potten. Denk jij dat echt? vroeg ik onzeker. Ik wist waar die uitdrukking voor stond en zoals Danielle dat laatste woord uitsprak, had het een allesbehalve aangename bijklank. In een opwelling zag ik mijn grote liefde al voor eeuwig onbeantwoord blijven en tegelijkertijd deed ik alle moeite van de wereld om dat bange voorgevoel te onderdrukken. Ja, zei ze, ik weet het Auw! Het volgende moment liet ze mijn arm los en leunde ze op mijn schouder. Shit, ik ben op iets scherps getrapt. Verrek, dat doet pijn, zeg! Laat me eens kijken, zei ik, behulpzaam naast haar neerknielend. Ik nam haar rechtervoet in mijn handen, en toen ik haar voetzool naar me toedraaide, zag ik een klein beetje bloed onder haar grote teen. Waar dat precies vandaan kwam, kon ik niet zien. Daarvoor was het te donker en dat zei ik haar ook. Wat nu? vroeg ze teleurgesteld. Kun je nog steunen op die voet? Danielle probeerde het voorzichtig uit. Alleen op de hiel. We zijn er bijna, zei ik bemoedigend. Leun maar op mij, dan geraken we er wel. Eenmaal op onze hotelkamer begeleidde ik haar naar de badkamer, waar ze op de badrand ging zitten. Nadat ze haar benen over de rand zwierde en haar voeten begon te wassen, liet ik haar alleen. In de kamer trok ik zelf mijn schoenen ook maar uit, want ondertussen knelden die ook behoorlijk. Ik denk dat er iets in mijn teen zit, maar ik kan het zelf niet zien, zei Danielle toen ze even later hinkend de kamer binnenkwam. Ga maar even op je bed liggen, zei ik, dan kan ik er eens naar kijken. Zodra Danielle lag, tilde ik haar voet op en zag direct het kleine stukje glas zitten, net voorbij het voorste kootje van haar teen. Snel liep ik over en weer naar de badkamer om het pincetje uit mijn nageltasje te halen. Toen ik terug bij mijn vriendin kwam, tilde ik haar benen hoog op. Snel boog ik er onderdoor, ging op het bed zitten en legde haar gekwetste voet op mijn dij. Tijdens die opeenvolgende bewegingen schoof haar zomers jurkje een flink eind omhoog, zodat ik even tegen haar hagelwitte slipje aankeek. Het was een leuke maar tegelijk ook een opwindende bijkomstigheid, waardoor ik mezelf moest dwingen om me te concentreren op de taak die op me wachtte. Met mijn linkerhand omsloot ik de tenen van haar rechtervoet stevig en mijn rechterhand bracht het pincetje in stelling. Op zich vond ik Danielle’s poezelige voetjes nog steeds niet echt aantrekkelijk. In deze houding kon ik echter de mooie, diepe plooilijnen op haar voetzool goed zien, waardoor ik plots zin kreeg om haar voet met kussen te overladen en om met mijn tong langs die overduidelijke lijnen te likken. Haar potten’ opmerking indachtig, verdrong ik die verlangens echter even snel als ze opkwamen. De kans dat Danielle zoiets zou waarderen leek onbestaande en in plaats van me over haar voet te buigen, keek ik haar aan met een ietwat geforceerde glimlach. Effen op de tanden bijten, Danielle. Ja dokter, reageerde ze droogjes. Vijf seconden later galmde haar kreet van pijn door de kamer, maar de operatie’ was geslaagd. Zodra ze uitgegild was, duwde ik het pincetje met het puntige stukje glas in haar handen. Dat zoiets onbenulligs zoveel pijn kan doen, zei ze, even naar het glasscherfje kijkend, waarna ze het samen met het pincet op nachtkastje legde. Ze wilde haar voet terugtrekken, maar met mijn vingers rond haar voet hield ik haar tegen. Doet het nog pijn? vroeg ik. Ach, het gaat wel. De wonde bloedt een beetje. Danielle, heb jij misschien ergens een plakkertje of iets waarmee we het kunnen ontsmetten? Nee Jij? Nee, ik ook niet Dan maar op grootmoeders wijze, flapte ik er uit. Ik dacht ineens aan die keer toen mijn oma het gif uit mijn teen had gezogen toen ik blootsvoets op een zieltogende wesp had getrapt die oma net voordien met een opgevouwen krant uit de lucht had gehaald. Op grootmoeders wijze ? Wat moet ik me daarbij voorstellen? vroeg ze. Dat merk je dadelijk vanzelf wel, was mijn ontwijkende antwoord. Ik was niet van plan om haar mijn plannetje vooraf uit te leggen, anders zou ze misschien nog weigeren. Eerst tilde ik haar voet op tot haar hiel op mijn linkerborst lag. Daarna boog ik voorover, stulpte mijn lippen rond haar gekwetste teen en begon er krachtig op te zuigen. Verrast als ze was door mijn onaangekondigde actie, probeerde Danielle haar voet weg te trekken. Dat liet ik echter niet gebeuren, ook al omdat ik de indruk van haar hiel op mijn borst als verschrikkelijk opwindend ervoer. De inwendige stuwing in de richting van mijn tepel was zo pertinent, dat ik haar teen vanzelf zo diep mogelijk naar binnen zoog en mijn tong er omheen liet dartelen. Got, Marianne dat kietelt, zeg maar ik moet toegeven dat het wel efficiënt is tegen de pijn. Vanaf dan probeerde ze niet langer om haar voet los te trekken en daarom durfde ik het aan om met de vingertoppen van mijn rechterhand haar voetzool te bespelen. Marianne, hou op! giechelde ze luid. Ik merkte echter hoe ze zich behaaglijk op het bed uitstrekte, met een brede grijns op haar gezicht, waardoor ik helemaal niet aan stoppen dacht. Integendeel. Voor het eerst beleefde ik iets intiems met Danielle en dat moment wilde ik zo lang mogelijk rekken. De herinnering aan haar ongezouten uitspraak, mijn vrees voor een afwijzing ja, zelfs de angst om haar mijn gevoelens te laten blijken, verdwenen als sneeuw voor de zon. Terwijl ik haar teen bleef verwennen met mijn mond, begon ik haar voet met twee handen te strelen. Aanvankelijk alleen haar voet, maar toen ik merkte dat Danielle het kussen onder haar hoofd schoof, zodat ze kon zien wat ik deed, werd ik stouter. Steeds hoger gleden mijn vingers al strelend heen en weer. Eerst tot halfweg haar onderbeen, dan tot op haar knie, en even later tot op haar dij. Omdat Danielle het allemaal liet gebeuren, durfde ik het aan om bij een volgende opwaartse beweging mijn hand een flink stuk onder haar jurk te schuiven. Ook dat liet ze gebeuren. De langzame verovering van mijn grote liefde verliep zo vanzelfsprekend en zo naar wens, dat mijn hart helemaal open bloeide en tegelijkertijd werd ik een beetje overmoedig. De volgende keer dat mijn vingers langs haar dij opklommen, ging ik helemaal tot aan haar lies. Verborgen door haar jurk liet ik mijn vingers daar een tijdlang op en neer gaan, de lijn van haar slipje volgend. Het viel me op dat Danielle zich opspande en haar adem inhield. In weerwil van mijn eigen toenemende opwinding, interpreteerde ik dat als een signaal. Een teken dat ik door kon gaan en dus schoof ik mijn wijsvinger voorzichtig onder de zachte stof van haar broekje. Marianne! schreeuwde ze uit. Eerst voelde ik haar helemaal verstijven, maar dan kwam ze plots in actie. Voor ik exact besefte wat er gebeurde, had ze mijn hand al krachtig weggeduwd, haar voet losgerukt én zat ze op haar knieën voor me. Waar ben jij verdomme mee bezig!? blafte ze me toe. Danielle Ik Ik kan het uitleggen, stamelde ik. Terwijl ik mezelf bloedrood voelde aanlopen, ging ik zelf ook maar op mijn knieën zitten. Ik wist dat er nu geen weg terug meer was en zocht naar de juiste woorden. Ik luister, zei ze streng. Ik hou van je, prevelde ik stilletjes. Wat zei je? Ik hou van je, zei ik, ditmaal iets luider. Poeh Ik hou ook van jou, maar dat wil niet zeggen dat ik zonodig in jouw slipje hoef te zitten. Haar recht voor de raap opmerking sneed me bijna de adem af en met een krop in de keel zocht ik opnieuw naar woorden. Je begrijpt het niet, Danielle, zei ik na een korte maar pijnlijke stilte. Ik hou van je op een andere manier Al maanden verlang ik ernaar om je te mogen kussen. Ik wil je beminnen. Ik wil je overal strelen en overal Genoeg! snauwde ze. Hou alsjeblieft je mond en ga als de bliksem van mijn bed! Maar Niets te maren, Marianne. Wat jij van me verlangt kan ik nooit voor je betekenen. En nu ophoepelen! Tijdens het omkleden in de badkamer liet ik mijn eerste tranen stromen. Het duurde minstens een half uur voordat ik voldoende moed bij elkaar had geraapt om terug de kamer in te gaan en mijn bed op te zoeken. Danielle had niet eens de moeite genomen om haar nachtjapon aan te trekken. Haar jurk zag ik nergens, dus lag ze met haar kleren aan onder het dekbed. Het kwam op me over als een pijnlijk aanvoelende blijk van wantrouwen en tegelijk besefte ik dat onze vriendschap flink bekoeld, zoniet definitief voorbij was. Die nacht heb ik urenlang in stilte liggen grienen. Mijn voorraad tranen leek eindeloos en ik kon niet anders dan ze rijkelijk laten vloeien. Niet zozeer onze beëindigde vriendschap was daarvan de reden. Wél het onwijs groot liefdesverdriet van een zwaar teleurgesteld zeventienjarig meisje. Op het gebied van liefde en relatie had ik nog gigantisch veel te leren, maar dat besef was er toen nog niet. (wordt vervolgd)”