Voetjes op de grond (12)

De volgende morgen was ik al vroeg wakker. Met toenemend genoegen liet ik de gebeurtenissen van de avond voordien in mijn hoofd nog eens passeren. Misschien had ik dat beter niet gedaan, want gaandeweg maakte dat goed gevoel plaats voor een soort onrust waar ik me allesbehalve lekker bij voelde. Hoe zou Suzanne reageren? Zou ze me het niet kwalijk nemen dat ik haar als het ware had verleid? Was ik niet veel te snel en veel te ver gegaan in mijn poging om haar liefde voor mij terug te winnen? Wat gedaan als ze me zou verwijten dat ik misbruik maakte van de situatie? De emotionele spanning die zich beetje bij beetje opbouwde werd zo groot dat ik al gauw wist dat er van slapen niets meer in huis zou komen. Anderzijds was opstaan ook geen optie, want ik wilde niet dat Suzanne wakker zou worden door mijn gestommel in huis. Woelend lag ik de minuten af te tellen tot de wekker acht uur aangaf. Langer hield ik het echt niet uit en na een snelle douche begon ik alvast met de voorbereiding van het ontbijt. Mijn innerlijke spanning klom naar een hoogtepunt toen ik Suzanne de trap hoorde afdalen. Zodra ze me echter met een vriendelijke glimlach op haar gezicht een goede morgen wenste, was het me duidelijk dat ik me nodeloos zorgen maakte. Ze oogde zo ontspannen en tegelijkertijd straalde ze zoveel meer energie uit dan wat ik in de voorbije dagen had gezien. Helemaal gerustgesteld was ik toen ze haar hand op haar buik legde en me toevertrouwde dat zowel zij als de baby voor het eerst in weken een perfecte nachtrust hadden gekend. Tijdens het ontbijt zaten we al gauw te kletsen als goed vriendinnen. De intieme gebeurtenissen van de avond voordien waren geen gespreksonderwerp maar het was duidelijk dat die dingen toch niet als ongemakkelijk tussen ons hingen. Terwijl Suzanne een douche nam, ruimde ik de keuken op en nadat ik haar behulpzaam was bij het aankleden, gingen we de deur uit voor een korte wandeling, vlakbij in het gemeentebos. Een hele tijd zaten we daar op een bankje bij de vijver te praten over de dingen die de voorbije jaren in onze levens de revue gepasseerd waren. Uiteindelijk schetste Suzanne me een beeld van de emotionele rollercoaster waarin zij terechtkwam toen Ben haar verliet. Dankbaar omdat ze me in vertrouwen nam en tegelijk ook wel om haar mijn medeleven te betuigen, nam ik haar hand in de mijne. Het was een spontaan gebaar, waarop zij wellicht even spontaan reageerde door met haar schouder tegen die van mij aan te leunen. Een klein gebaar slechts, maar het liet mijn hart wel sneller slaan. Tegen de middag aan steeg de temperatuur alweer tot boven de dertig graden. De hittegolf was nog lang niet voorbij, dus bleven we binnen. Ik vond het een goed idee toen Suzanne voorstelde om de babykamer dan maar te behangen. Niet dat ik veel ervaring had met behang en lijm, maar ik ging ervan uit dat het me met haar steun wel zou lukken. We lachten allebei toen ze zei dat haar hulp hoofdzakelijk zou bestaan uit aanwezig zijn en morele steun bieden, maar dat viel achteraf gezien nog goed mee. Ze bleek een kei te zijn in het betere meet en knipwerk en aan het eind van de middag waren de kale, beige muren veranderd in een speelse kakofonie van dansende troeteldiertjes tegen een zachtgroene achtergrond. Het resultaat zag er superleuk en kindvriendelijk uit. Alleen het kinderbedje mankeerde nog om het plaatje helemaal af te maken. Suzanne liet zich op een stoel zakken en toen pas viel het me op hoe rood aangelopen haar gezicht was. Pff, zei ik, als ik al smelt bij deze hitte, hoe moet jij er dan niet aan toe zijn? Zal ik het raam openzetten? Ik denk dat het dan alleen nog warmer zal worden, Marianne. Wat dacht je van nog eens een lekker bad om af te koelen? Ik hoopte dat mijn stem niet te verwachtingsvol klonk. Dat lijkt me precies wat ik nodig heb. De speciale glans in haar ogen toen ze naar me glimlachte liet me zowat fladderen en terwijl zij even langs haar kamer ging, liet ik het bad alvast vollopen. Met haar bolle buik voorop kwam Suzanne poedelnaakt de badkamer binnen. Zonder de minste schroom toonde ze me haar gezwollen blanke borsten met de roze harde tepels, maar evengoed het blonde driehoekje onder haar zwangere buik. Mijn blik daalde verder af langs haar lange benen, tot mijn ogen bij haar blote voeten uitkwamen. De voeten die me jaren geleden zo in verwarring hadden gebracht. Bij het zien van haar ongelakte teennagels stokte mijn adem. Eventjes moeilijk slikkend, probeerde ik mezelf in de hand te houden. Wat verlangde ik naar haar lichaam, haar warmte, haar mond. De verrassing om haar gedurfde verschijning moest wel in mijn ogen af te lezen zijn, en toch was het duidelijk dat zij mijn verwondering best aangenaam vond. Ik hielp haar in het bad, waarna ik net als de dag voordien op de toiletpot ging zitten en toekeek hoe ze het koele water met haar handpalm her en der over haar blote huid sprenkelde. Wat zag ze er stralend mooi uit. Ze had haar haren achteraan samengebonden, maar een paar verdwaalde slierten over haar bolle wangen gaven haar gezicht een extra leuke expressie. En toch, het zijn altijd de ogen die het verschil maken en dat was nu niet anders. De hare stonden groot en helder, met een vreugdevolle fonkeling die ik nog niet eerder had gezien. Het leek alsof de rustige, ontspannen manier waarop ze me aankeek de kracht in zich droeg van een fysieke aanraking. Ik zag Suzanne’s blik afdalen van mijn hoofd naar mijn borst. Hoe ongelooflijk het ook mag klinken, het voelde aan als een vederlichte streling op mijn tepels, die zich dan ook prompt begonnen te roeren. Hoe zit het met je benen? vroeg ik na een korte stilte. Ach Suzanne tilde haar rechterbeen uit het water op. Een beetje teveel behaard, ben ik bang. Het was het antwoord waar ik op rekende. Zal ik ze voor je scheren? Alleen als jij dat zelf wil. Natuurlijk wel. Gelijk sprong ik op, ervan uitgaand dat ik in het lavabokastje wel wat scheerspullen zou vinden. We willen de baby toch geen hartverzakking laten krijgen als die straks ter wereld komt. Terwijl Suzanne het uitproestte, vond ik wat ik zocht. Met de scheerlotion in de ene hand en het scheerapparaatje in de andere liep ik terug naar het bad en ging op de rand zitten. Ze tilde haar been weer op en legde haar voet in mijn schoot. Mijn zomerse bermuda werd daarbij wel een beetje nat, maar daar kon ik niet mee zitten. Wat had ik graag haar charmante voetje in mijn handen genomen en helemaal droog gelikt, maar daar was eventjes geen tijd voor. Er wachtte mij op dat moment een veel belangrijkere taak. Langzaam, met tedere langer halen, smeerde ik de lotion uit over haar been, waarna ik het scheermesje met delicate bewegingen over haar huid liet gaan, beginnend vanaf haar onderbeen. Na het scheren van haar kuiten en scheenbeen liet ik mijn vinger over haar huid gaan om er zeker van te zijn dat ik geen plekje had gemist. Haar dijbeen was mijn volgende doel. Daarvoor moest ik me vrij diep over haar heen buigen, maar dan nog maakte haar goedkeurende zuchtje me duidelijk dat ze er niet echt moeite mee had dat haar volledige naaktheid aan mij te tonen. Ik kende haar intussen voldoende om er zeker van te zijn dat ze een beetje opgewonden geraakte van de tedere bewegingen op haar huid. Dat gold trouwens ook voor mezelf, want mijn lichaam zond het ene verwachtingsvolle signaal na het andere uit. Zodra ik klaar was met haar ene been volgde er een onhandig moment waarin we moesten uitzoeken welke de beste positie was om haar andere been aan te pakken. Uiteindelijk belandde ik zittend op de tegenoverliggende smalle badrand, maar om voldoende steun te hebben moest ik daarvoor wel met mijn voeten in het water. De behandeling van haar andere been was net zo prikkelend en mijn opwinding steeg nog een level hoger. Die van Suzanne ook, want telkens ik hoog bij de binnenkant van haar dijen uitkwam, stuurde haar lichaam die specifieke, intieme signalen uit die maar moeilijk anders te interpreteren waren. Het zorgde ervoor dat ik de moed vond om datgene ter sprake te brengen waar ik al minstens tien minuten mee zat. Weet je, Suzanne Er is nog een plekje dat wel wat verzorging kan gebruiken. Ik weet het, schat, zei ze met een zucht. Het voltallige personeelsbestand van de verloskamer zal vast wekenlang nachtmerries overhouden aan mijn bevalling. Als je wilt, kan ik ook dat voor je fiksen hoor. Je bent veel te goed voor mij, zei ze met een glimlach, maar als jij er geen probleem mee hebt, dan graag. Het enige probleem waar ik mee zat, dat was dat ik eerst haar been nog moest afwerken. Eenmaal daarmee klaar liet ik het grootste deel van het water weglopen tot er nog slechts een tiental centimeters overbleef. Ondertussen had ik een schaartje en een kam uit haar make-uptasje gehaald. Met die spullen in de hand klom ik in het bad en knielde tussen haar benen. Het was wel een beetje een strakke pasvorm maar omdat ik haar had waar ik haar wilde hebben, ondervond ik het al bij al nog als vrij comfortabel. Met mijn aandacht op haar weelderige, blonde struik gericht, was een eerste, grove snoeibeurt zo gebeurd. Haar kutje was al gauw zoveel duidelijker zichtbaar en het leek wel alsof haar lipjes samentrokken bij iedere knippend geluid van het schaartje. Even dacht ik dat ze me niet helemaal vertrouwde, maar naar haar opkijkend, zag ik meteen dat ik geen reden had om daarover in te zitten. Met haar ogen gesloten en haar hoofd achterover leunend op de badrand, straalde ze zoveel rust uit dat ik er zelf ook rustig van zou worden. Alleen het roze tongpuntje dat speels tussen haar lippen pookte was zo sexy dat het binnen in mij allesbehalve rustig werd. Ik moest mezelf tot de orde roepen om vooral geconcentreerd te blijven, want ondanks mezelf was ik vastbesloten om van haar blonde donsjes iets heel moois te maken. Een hele tijd liet ze me zwijgzaam mijn gang gaan en daar was ik beslist niet rouwig om. Haar lipjes waren al snel zo spiegelglad als maar kon en weldra was er tot ruim boven haar klitje eveneens geen stoppeltje meer te bekennen. Uiteindelijk kon ik me om de echte afwerking bekommeren die ik in gedachten had, simpelweg omdat de structuur van haar schaamhaar daar gewoon om vroeg. Vanaf haar liezen werkte ik met het scheermes naar het midden toe, er zorgvuldig over wakend dat ik in perfecte symmetrie bleef. Het resultaat was een fraai kerstboom modelletje, ondersteboven welteverstaan, maar dan zo ragfijn dat het van op een afstandje meer weg had van een pentekening dan van een bosje schaamhaar. Net toen ik eventjes de tijd nam het resultaat te bewonderen, verbrak Suzanne de stilte Misschien is het gemakkelijker voor je als je gelijk maar alles wegscheert, zei ze plots. Oh nee! reageerde ik geschrokken. Dat gaat niet gebeuren. Laat ons dat alsjeblieft maar niet doen. Scheer jij jezelf dan ook nooit helemaal? vroeg ze lacherig. Blijkbaar vond ze mijn reactie best amusant. Euh, nee, bekende ik met een opkomend blosje. Ik ik hou er wel van als er een klein beetje mysterie overblijft. Zo’n mysterie ben ik niet meer voor je, giechelde ze. Ik zou zelfs denken dat er voor jou aan mijn lijf nog weinig of niets overblijft om te ontdekken. Dat betwijfel ik. Zelf nu ook lachend, spatte ik wat water over haar schoot om de laatste haarrestjes weg te spoelen. Eenmaal daarmee klaar pakte ik er een spiegeltje bij zodat ze zelf het resultaat kon zien. Ik was blij als een kind dat net in de snoeptrommel mocht grabbelen toen ze zich heel tevreden en dankbaar toonde over het eindresultaat. Zodra ik mijn eigen benen en voeten had afgedroogd, hielp ik Suzanne uit het bad. Dit was vertrouwd terrein en ik mag wel zeggen dat ik tijdens het afdrogen al heel wat minder timide was dan een dag eerder. Ik durfde het zelfs aan om haar een beetje te knuffelen. Ze stond het probleemloos toe en ging er zelfs een stukje in mee, maar na een tijdje wilde ze toch naar haar kamer om wat te rusten. Nadat ik de badkamer had opgeruimd ging ik met de wasmand onder de arm haar kamer binnen om haar kleren van de vorige dag gelijk ook maar op te ruimen. Je lijkt al helemaal klaar voor je bevalling, grapte ik. Suzanne lag met geopende badjas en haar benen lichtjes uit elkaar boven op de bedsprei, zodat ik moeiteloos haar naakte glorie in ?®?®n blik kon vangen. Ach, Marianne Het is zo lekker koel op deze manier. Vind je het erg? Ben je gek. Na gisteren weet je wel beter, dacht ik zo. Ondertussen dropte ik haar wasgoed in de mand en ging dan op de rand van haar bed zitten. Ja, na gisteren zei ze met een zucht. ÔÇÿJouw moeder vermoordt me. Hoe bedoel je? Nou Je moeder deed me het voorstel dat jij tijdelijk bij me zou komen inwonen om mij door deze moeilijke periode te helpen. Ze had vast niet voor ogen dat ik je zou meenemen in een lesbisch avontuur. Ach zit daar maar niet over in hoor. Dat zal wel meevallen, reageerde ik glimlachend. Mijn moeder weet dat ik op vrouwen val en ze weet wat ik voor je voel. Ik verdenk haar er zelfs van dat ze mijn hulp met voorbedachtheid bij jou heeft aangekaart. In de stilte die volgde op mijn woorden vroeg ik me af of ik niet te ver was gegaan. Bijna Spaans benauwd kreeg ik het toen de stilte bleef duren. Sinds ik bij haar in huis kwam was Suzanne nog geen enkele keer ingegaan op welke zinspeling dan ook als het ging om mijn gevoelens voor haar. Waarom zou dat nu plots anders zijn? Had ik het haar niet te moeilijk gemaakt met mijn onbezonnen loslippigheid? Een zucht van opluchting ontsnapte aan mijn mond toen ze eindelijk haar hand uitstak en liefdevol op mijn wang legde. Ik ben blij dat je gekomen bent, Marianne, zei ze op fluistertoon. Ik wou dat ik even zeker kon zijn als jij Voor mij is het momenteel allemaal een beetje verwarrend, begrijp je? Ik knikte en slikte snel een brok in mijn keel weg. Wat dacht je van een nieuwe cr?¿mebeurt? vroeg ik in een impuls. Zonder haar antwoord af te wachten klom ik op het bed en reikte over haar heen naar de pot vitaminecr?¿me die de vorige dag op het nachtkastje aan die kant van het bed was blijven staan. Het was niet te vermijden dat mijn buik bij die beweging de hare raakte en hoe subtiel die aanraking ook was, ik kreeg er spontaan de rillingen van. Marianne? Hmm? Heb jij jezelf gisterenavond nog geholpen na wat wij daarvoor hadden gedaan? Geholpen? Hoe bedoel je? Uiteraard wist ik goed genoeg wat ze bedoelde, maar omdat ik mezelf rood voelde aanlopen, wilde ik wat tijd winnen. Heb je liggen masturberen? Ja, bekende ik. Haar zoveel directere formulering liet me zo mogelijk nog feller blozen en toen ik weer rechtop kwam zitten, zag Suzanne dat natuurlijk ook. Ze moest erom glimlachen. Dat had ik best graag willen zien, zei ze, weer ernstig kijkend, maar weet je wat ik nog leuker zou vinden? Euh, nee Zeg het maar. Het zou leuk zijn als jij ook naakt zou zijn terwijl je me opnieuw insmeert. Als jij dat wil, graag hoor. Toen ik gelijk mijn T-shirt begon uit te trekken, realiseerde ik me dat ik nogal gretig was in het tonen van mijn enthousiasme, maar wat dan nog? Bij wijze van spreken had ik wel willen sterven voor een dergelijke uitnodiging. Suzannes aandacht was helemaal op mij gericht op het moment dat ik mijn witte bh ook maar snel uittrok en met het puntje van haar tong likte ze even langs haar bovenlip. Jouw borstjes van weleer zijn echte borsten geworden, schat, zei ze. Een vergelijking met de hare had iets van kersen vergelijken met mandarijntjes, maar door haar woorden alleen al werden mijn tepels trotse, harde knopjes die fier vooruit priemden. Ik merkte dat Suzanne daar oog voor had en tegelijk kreeg ik het gevoel dat ze nauwelijks kon wachten op het moment waarop ze haar lippen er omheen kon sluiten. Wat ze me meteen daarop zei kwam dan ook als een verrassing. Misschien was dit toch geen goed idee, Marianne. Het zien van jouw prachtige, strakke lichaam zorgt ervoor dat ik me voel als een opgeblazen rund. Zeg zoiets niet, Suzanne! reageerde ik fel. Als vanzelf knielde ik naast haar buik en schepte wat cr?¿me uit de pot met mijn vingers. Ik vind jou er juist zo ongelooflijk sexy uitzien dat ik best wel een beetje jaloers op je ben. Terwijl ik de cr?¿me in grote cirkels over haar buik begon uit te smeren, stak Suzanne haar hand uit. Ze raakte mijn blote heup aan en in mijn aanvoelen was het alsof haar vingers over mijn huid zweefden. Helemaal perfect voelde het toen ze haar andere hand naar haar borst bracht en met een vinger de omtrek van haar donkere tepel begon te traceren. Met de baby op komst waren haar tepels zo al erg groot, maar nu ze opgewonden raakte werden ze nog groter. Glimlachend keek ik haar aan toen ze zachtjes aan haar nippel trok, om die vervolgens weer te laten schieten. Ergens was ik er best wel trots op dat ik haar intiemste gevoelens zo gemakkelijk in kon schakelen. Suzanne spreidde haar benen een beetje meer en ik begreep de hint. Een knipoog in haar richting en de pot cr?¿me die naar het nachtkastje verhuisde volstonden om een brede glimlach op haar gezicht te toveren. Voor mij voldoende om zonder g?¬ne tussen haar benen plaatst te nemen. Liefst van al had ik eerst haar voeten aan een grondige verwenbeurt willen onderwerpen, maar doordat ze mijn hand vast nam en in die in de richting van haar schoot leidde, wist ik dat mijn hoogzwangere vriendin op dat moment andere prioriteiten had. Al gauw gleden mijn vingers zacht over haar natte gaatje. Met cirkelvormige bewegingen bevochtigde ik haar poezelig aanvoelende lipjes met haar eigen sappen, net zo lang tot ik uiteindelijk bij haar meest gevoelige plekje uitkwam. Suzanne slaakte een gesmoord kreetje op het moment waarop ik haar knopje aanraakte. God Marianne, murmelde ze weer, dit voelt zo goed. Alsof ze haar woorden extra wilde onderstrepen, begon ze haar pubis tegen mijn hand op te kronkelen. Ik begreep maar al te goed hoe ze zich moest voelen. Als antwoord op haar overduidelijke uiting van innerlijke behoefte schoof ik teder maar doelbewust een vinger in haar hunkerende poesje. Direct voelde ik haar kutje stuiptrekken rond die vinger en ook haar hese grom maakte duidelijk hoe verrukt haar lichaam reageerde op die welgekomen indringer. Is dit goed? Een overbodige vraag natuurlijk, maar ik wilde het zo graag uit haar mond horen. Is wat goed, lieverd? Met die wedervraag herinnerde ze mij eraan dat ze dit soort dingen tijdens het vrijen graag onverbloemd wilde horen uitspreken. Tijd dus voor een andere formulering. Voelt het goed dat ik met mijn vinger in je kutje zit? Het voelt geweldig. Poeh Ook voor mij voelt het heel goed, zei ik, geheel naar waarheid. Ontspan jij je nu maar en laat me voor je zorgen. Hoe Wat heb je in gedachten dan? Ik wil je vingerneuken, lieve Suzanne. Ik wil je laten klaar komen op mijn vingers. Hmm ja! Blijf praten, lieverd, kreunde ze. Dat deed ik. Terwijl ik al gauw een tweede vinger inbracht, vertelde ik haar hoe graag ik haar kutje verwende. Ik zei haar hoe lekker zacht en nat ze aanvoelde en ook hoe intens ik daags voordien haar moment van klaarkomen had ervaren. Hoe bijzonder dat voor me was en hoe graag ik wilde dat ze opnieuw voor me zou klaarkomen. Oh ja, pufte ze. Ga door en je krijgt het opnieuw te zien. Neuk mijn kutje met die vingers van je, lieverd. Ben je er klaar voor, schat, vroeg ik plagerig. Wil je dat ik sneller ga? Ja en ja Maak me klaar, Marianne Dat laatste klonk haast als een schreeuw. De schreeuw van een mooie, lieve, smachtende vrouw in hoge nood. Na nog een vinger te hebben ingebracht, begon ik ze in een heel snel tempo op en neer te pompen. Haar ademhaling werd plots hijgerig en daarna zelfs puffend toen ik haar clit tussen duim en wijsvinger van mijn vrije hand nam. Het enige wat ik met haar knopje deed was vasthouden, weliswaar met een beetje druk, maar in combinatie met mijn stotende vingers bleek dat voldoende om haar te doen crashen. Oh Ik kom kreunde ze. Het orgasme kwam over haar heen in meerdere golven. Dat kon ik afleiden aan de opeenvolging van verrukte kreetjes, maar evengoed aan de manier waarop ze haar bekken telkens van het bed opdrukte om haar schoot krachtig tegen mijn vingers aan te persen. Na de vierde golf kwam haar lichaam weer tot rust en liet ze zich weer op het bed zakken. Verdomme Dat was heftig, pufte ze. Ik moest lachen om de spontaniteit van haar uitspraak en tegelijk trok ik mijn vingers terug. Suzannes ademhaling was zwaar en hijgerig. Haar bolle buik en trotse borsten gingen driftig op en neer bij elke ademstoot. Zorgen hoefde ik me daarover echter niet te maken. De gelukzalige glimlach, die wel op haar rood aangelopen gezicht gebeiteld leek, verraadde dat haar genot nog nazinderde. Ik streelde haar dijen en onderbenen en gunde Suzanne alle tijd om weer tot rust te komen. Pfff, Marianne, verbrak ze na een tijdje de stilte, zo heftig heb ik het zelden of nooit meegemaakt. Dankjewel, zeg! Graag gedaan, zei ik met een grijns op mijn gezicht. Als jij dat zou willen, dan blijf ik met plezier tot vanavond laat tussen je benen liggen om met jouw kutje te spelen. Malle meid, giechelde ze. Laat ons dat maar niet doen. Je zou me nog veranderen in een kwijlende idioot. Ik denk niet dat ik dat overleef. Dat wil ik uiteraard niet op mijn geweten hebben, maar wat zou je ervan denken als ik nu je voetjes eens onder handen neem? Jij en je fetisj voor voeten, antwoordde ze. Nou ja, ik denk wel dat ik dat nog net kan hebben. Dat was het antwoord waar ik op hoopte. Eindelijk Voor ze zich kon bedenken zat ik al gehurkt tussen haar benen. Met beide handen tilde ik haar rechtervoet van het bed op en begon die intens te strelen. Suzanne duwde de kussens onder haar hoofd weg zodat ze zich loom op het bed kon uitstrekken. Eenmaal ze comfortabel lag boog ik mijn hoofd een beetje en begon haar hele voet te likken. Eerst de bovenkant, dan langs haar enkel in de richting van haar hiel en vandaar over het bescheiden eeltplekje op haar voetzool, om zo uit te komen bij haar tenen. Ik genoot ervan om mijn tong in elke opening tussen haar schattige teentjes te wurmen. Dat genot werd nog vele malen groter toen Suzanne dat moment uitkoos om haar linkervoet op mijn rechterborst te leggen en ze met haar grote teen mijn harde nippeltje begon te strelen. Een zucht slakend opende ik mijn mond en het volgende moment zoog ik haar kleine teen krachtig in mijn mond. Terwijl ik haar voet bleef strelen kwamen uiteraard ook haar andere tenen weldra aan de beurt. Ik sabbelde, knabbelde en zoog dat het een lieve lust was en vrij snel had Suzanne in de gaten dat ik zoveel daadkrachtiger tewerk ging als zij met haar voet wat steviger tekeer ging op mijn borst. Minutenlang gingen we zo door. Met regelmaat wisselde ik van voet en Suzanne van borst. Mijn opwinding steeg en bleef stijgen, waardoor ik Suzannes stemmingswissel niet opmerkte. Plots voelde ik haar vrije voet niet meer op mijn borst en denkend dat vermoeidheid of spierpijn daarvan wel de oorzaak zou kunnen zijn, keek ik naar haar gezicht. De vraag die ik in gedachten had, kreeg ik echter niet over mijn lippen, want over allebei haar wangen rolde een dikke traan. Suzanne? Ze draaide haar hoofd van me weg en barstte in snikken uit. Niet begrijpend wat haar zo verdrietig maakte, legde ik haar been op het bed, klom over haar dijbeen en vleide mezelf zijdeling tegen haar aan. Suzanne, wat scheelt er? vroeg ik zacht,tegelijk teder mijn arm om haar heen leggend. Snap jij dat dan niet? Het leek me meer een snauw dan een vraag en haar snikken ging over in huilen. Nee, fluisterde ik met rillerige stem. Alsjeblieft, zeg me wat er scheelt, Suzanne. Ik hou van je. Je mag me alles zeggen, ?®cht wel. Ik hoopte dat ze zich naar mij toe zou draaien, maar in plaats daarvan begon ze nog feller te huilen. Het leek me beter haar wat tijd te gunnen, maar toen ze er maar niet uit leek te geraken, wurmde ik mijn hand onder haar hoofd. Door wat zachte druk uit te oefenen lukte het me om haar gezicht in mijn richting te draaien. Haar verdrietige blik, haar rooddoorlopen ogen en haar betraande wangen troffen me als een dolksteek in het hart. Koortsachtig zocht ik naar woorden van troost maar vond er geen. Uiteindelijk wist ik niets beter te bedenken dan mijn hoofd naar haar toe te buigen en een teder kusje op haar lippen te drukken. Haar huilen werd snel minder en toen ik de tranen van haar wangen begon te likken, stopte ze er helemaal mee. Alsjeblieft Suzanne, zei ik tussen twee likjes door, zeg het me zeg me wat je dwars zit. Jij, reageerde ze met een krop in de keel. Ik? Hoezo? Ja, jij Ze duwde mijn hoofd terug op het kussen. Even vreesde ik het ergste, maar gelukkig draaide ze zich wel naar mij toe. Jij bent veel te goed voor mij, Marianne. Ik begrijp niet waaraan ik dat verdiend heb. Te goed..? mompelde ik verbouwereerd. Ik hou van je, Suzanne. De woorden ÔÇÿmet hart en ziel’ wist ik nog net in te slikken. Dat was dan wel de absolute waarheid, maar het leek me niet het moment voor een dergelijke diepgaande toevoeging. Dat weet ik zo langzaamaan wel, Marianne. Nou dan? Wat is dan het pro Sttt . Haar vinger op mijn mond deed de rest. Laat het me uitleggen nu ik het nog durf. Haar rode ogen keken mij indringend aan. Mag ik? Ik knikte alleen maar. Ik wou dat ik net zo zeker kon zijn als jij, lieverd, zei ze na een kort moment van stilte. Het is pas sinds gisteren dat het besef bij me binnensijpelt dat het verkeerd was om jouw toenaderingspogingen zo koppig te negeren. Langzaam groeit het idee dat een relatie met jou een eerlijke kans verdient, maar ik ben er nog lang niet. Door de schuld van Ben heeft mijn vertrouwen in de liefde een zware deuk opgelopen. Mijn gevoelens voor jou onderdrukken wordt met de dag minder vanzelfsprekend, maar toch vrees ik dat je nog heel wat geduld met me zal moeten hebben. Geen probleem, zei ik zelfverzekerd. Haar openhartigheid gaf mijn vertrouwen dat onze liefde weldra helemaal open zou bloeien een enorme boost. Ik zal alle geduld van de wereld opbrengen, zolang ik maar bij je kan zijn Op ?®?®n voorwaarde! Oh ja? En die is? Dat ik met je mee mag naar de kraamkliniek. Ik wil bij je zijn tijdens de bevalling. Oooh Suzanne slikte moeilijk en even dacht ik dat ze opnieuw zou gaan wenen, maar dan verscheen er een brede glimlach om haar mond. Eigenlijk had ik je dat zelf al willen vragen, maar ik durfde niet zo goed Wat lief dat je dat zelf voorstelt, zeg. Je bent ?®cht veel te goed voor mij. Het antwoord is dus ja? vroeg ik voor de zekerheid. Ja, lieve schat, maar euh ook op ?®?®n voorwaarde! Je zegt het maar, zei ik vol vertrouwen. De plotse guitige fonkeling in haar ogen was me niet ontgaan. Zo zwaar om dragen zou die voorwaarde dus allicht niet zijn. Toch liet Suzanne me nog even in onzekerheid. Ze vlocht de vingers van haar hand door de mijne, waarna ze onze verstrengelde handen op haar dikke buik legde. Kus me, Marianne, zei ze toen. Ik wil dat je me kust, hier en nu..! Als het dat maar is, schaterde ik, tegelijk wellicht een nieuw wereldrecord vestigend in ÔÇÿhet naar elkaar toebuigen.’ Een nanoseconde later waren mijn lippen al op de hare. Suzanne ontving mijn mond en tong met een gretigheid die ik nog niet eerder had ervaren en het spreekt vanzelf dat ik daar wat graag in meeging. Terwijl we met onze samengevouwen handen haar bolle buik teder bleven omcirkelen, kusten en tongden we elkaar minutenlang. Gulzig, hartstochtelijk, maar boven alles liefdevol en tegelijk voelde ik me voor het eerst echt verbonden met Suzannes baby Onze baby! Ik denkt dat ons kleintje slaapt, zei ik, zachtjes op haar buik tokkelend met mijn vingertoppen. Volgens mij droomt hij, reageerde Suzanne. Lacherig drukte ze een kusje op het puntje van mijn neus. Zou het? Waarover dan wel? Over jou Zittend op het gezicht van zijn mama. Dat kleine viezerikje..! Ik proestte het uit. Zou het dan toch een jongetje zijn? Nu was het Suzannes beurt om te schaterlachen. Wie weet? zei ze geheimzinnig. Doorvragen had geen zin, dat begreep ik wel. Erg vond ik dat nu ook weer niet want zo kon ik de vraag stellen die op mijn lippen brandde. Zal ik de baby dan zijn zin maar geven, zodat hij niet wakker wordt?’ Het trillen van haar mondhoeken gaf aan hoeveel moeite Suzanne had om ernstig te blijven kijken. Dat lijkt mij een heel goed idee, zei ze. Twee seconden later zat ik al geknield naast haar en nadat ik de kussens een beetje had herschikt, zwaaide ik een been over haar heen. Toen mijn knie aan die kant steun vond op het bed, zat ik met mijn kutje net boven haar gezicht. Heel eventjes betreurde ik het dat we door haar zwangere buik niet om en om konden gaan, maar het vooruitzicht van wat komen zou, drukte die gedachte snel weer naar de achtergrond. Het was goed zoals het was, dus kon ik me maar beter concentreren op het bewaren van mijn evenwicht, zodat ik haar buik niet zou belasten. Is dit goed? vroeg ik. Suzanne antwoordde niet direct. Ze schoof eerst een extra kussen onder haar nek en positioneerde haar hoofd zodanig dat haar mond nog slechts een enkele centimeters verwijderd was van mijn geslacht. Ze deed geen moeite om te verbloemen dat ze mijn geur opsnoof en tegelijk hunkerde ik naar het moment waarop ze me zou proeven. Perfect, zei ze, al zou het nog net iets makkelijker voor me zijn als je iets naar beneden komt. Nog terwijl ik mijn knie?½n iets meer spreidde, kwam haar lange, puntige tong het tintelende vlees van mijn spleetje al tegemoet. Suzanne ging meteen voor mijn hete gaatje. Toen dat maar matig bleek te lukken, lagen haar handen direct op mijn billen. Ze trok mijn heupen naar zich toe en nu gleed haar tong wel moeiteloos tot aan haar lippen bij me naar binnen. Oh god Suzanne, kreunde ik verhit. De sensatie van haar op en neer flitsende tong in mijn vaginamond was zo overweldigend lekker dat ik de grootste moeite had om niet dubbel te klappen. Ondanks de hete scheuten die door mijn lijf gierden behield ik nog net voldoende helderheid van geest om te beseffen dat ik dat vooral niet mocht laten gebeuren. Ik moest haar buik absoluut ontzien en dus klampte ik me met beide handen aan de bedspon vast om vooral toch maar rechtop te blijven. Desondanks was het niet te vermijden dat door het veelvoud aan erogene prikkels mijn middenrif vanzelf wat ging doorbuigen waardoor mijn poesje vanzelf wat achterwaarts gleed, waarbij mijn klitje op haar lippen kwam te liggen. Een gelukkig toeval eigenlijk, maar Suzanne maalde er niet om. Zonder de minste aarzeling liet ze me meteen merken dat ze me ook hiermee graag van dienst was. Ze plaagde mijn gezwollen knopje met haar tong, sabbelde er genadeloos lekker op, of likte er in welgemikte cirkeltjes omheen. Zoveel geraffineerdheid ontlokte me een hele reeks oncontroleerbare kreuntjes, in het besef dat tot dan toe geen enkele vrouw mij zo intens lekker had gelikt. Mijn hart liep zo mogelijk nog meer over van verliefdheid. Misschien kan ik maar beter stoppen, zei ze toen ze even naar adem moest happen. Ik geloof nooit dat je moeder dit zou goedkeuren. Waag het niet! Je valt trouwens in herhaling! reageerde ik, veel heftiger dan ik het bedoelde. Seconden later begreep ik dat ze me plaagde want toen ik haar aankeek, zag ik een brede glimlach om haar mond. Haar mooie, sensuele lippen glommen van mijn afscheiding en haar speeksel. Alsjeblieft, ga door, smeekte ik veel milder, Niemand was ooit zo lief voor mijn poesje. Doorgaan deed ze. De lieve schat omklemde mijn billen alweer stevig en trok me opnieuw tegen haar gezicht. In een enigszins vaag beeld zag ik mijn