2. Warming-up
Ik liep achter haar aan naar de ingang van het gebouw, volgde haar de trap op en stond bij haar voordeur stil die zij open maakte. ‘Kom erin’, zei Jolene de halsbanden losmakend waardoor de hondjes konden doorlopen. Ik stapte over de drempel naar binnen en maakte op de deurmat de veters van mijn bemodderde loopschoenen los en trok deze uit. ‘Kom maar mee dan zal ik je de douche wijzen en ik zal ondertussen ook wat pakken dat je zolang kunt aantrekken’.
Ik liep achter haar aan door de nette ingerichte gemeubileerde woonkamer richting de douche. Daar aangekomen bekeek ik de ruimte en spullen die ik zag. Het bleek een smaakvolle, nieuwe doucheruimte te zijn. Niet zo vreemd natuurlijk bedacht ik me, met een nieuw huis komt een nieuwe inrichting. De douchecabine zag er luxe uit, de wasmachine met daarnaast een wasdroger waren van een gerenommeerd merk. Verder beschikte de ruimte over alle gangbare artikelen die je normaal gesproken kunt aantreffen in een badkamer. Ik bekeek mezelf in de spiegel en besefte dat ik er nogal verwilderd en vies uit zag. Jolene merkte dit glimlachend op. ‘Hier heb je een ochtendjas voor na het douchen. Ga lekker je gang, doe alsof je thuis bent dan was ik ondertussen je kleren en zet een kop thee voor straks’. Ze liep de douche uit en sloot de deur achter zich. Ik kleedde me uit en legde al mijn vieze en bezweette kleren op een stapeltje voor de wasmand. Ik bekeek de plek op mijn heup waar een lichtblauwe plek was ontstaan die ik nog een beetje voelde. De ruime douchecabine openend zette ik de kraan met verschillende standen waterstraal aan en al snel was het water heerlijk warm. Ik bekeek goedkeurend het merk shampoo, de conditioner en de douche crème die op het plankje stonden en besloot ze allemaal te gebruiken.
Het water was snel warm en kletterde heerlijk op mijn lijf. Ik hoorde ondertussen de deur van de badkamer weer open gaan en Jolene er met mijn kleren aan de weer gaan waarna ik even later de wasmachine aan hoorde slaan en Jolene weer verdween. Opgefrist en schoon deed ik na enkele minuten de kraan uit, pakte de klaarliggende handdoek en wreef mezelf stevig droog. Ik twijfelde even omdat ik geen schoon ondergoed bij me had maar besloot schouderophalend de ochtendjas dan maar gewoon aan te trekken. Mijn lange bruine haar kammend besloop me de gedachte dat ik me in een wat vreemde positie betrof. Haar uitnodiging had eigenlijk eigenlijk wel een verleidende toon gehad waar meer hoop dan spijt in door had geklonken. Het klonk gewoon anders dan alleen spijt en goedmaken. Ik overwoog de mogelijkheid dat Jolene mogelijk lesbisch was en wel iets in mij zag maar verwierp dit ook meteen weer. Maar, hoewel ze het wel kort had over een ex-vriendje leek de manier waarop ze naar me keek wel iets flirterigs in zich te hebben. Vreemd genoeg verontrustte me dat in het geheel niet. Integendeel, ik voelde me zelfs een zekere mate van vereerd en ik was nieuwsgierig wat me deze ochtend mogelijk te wachten stond. Ik liep met nat haar de douche uit de huiskamer binnen.
Jolene zat op haar fauteuil, keek op van haar kop thee en ik zag daarbij haar ogen een iets opgloeien. Met een blos op haar wangen zei ze, ‘zo, dat ziet er veel beter uit. Kijk, ik heb een lekkere kop thee voor je gemaakt’, en ze schoof een dampende mok heerlijk geurende jasmijn thee naar me toe. Het was inmiddels behaaglijk warm in de kamer. ‘Je kleren draaien in de machine hoor’, zei Jolene. ‘Een half uurtje of zo en dan zijn ze wel schoon en droog. Ga lekker zitten, woon je hier ver vandaan?’ Ik streek de badjas onder mijn billen en ging op de bank tegenover haar zitten en noemde de straat en wijk waar ik woonde waarop Jolene op besliste toon zei dat ze me in dat geval ook weer thuis zou afzetten want dat was te ver om terug te lopen. Ik besloot niet tegen te sputteren. De wijze waarop Jolene zich opstelde na het kleine incident in het bos beviel me uitermate. Ik keek naar de hondjes die ons op haar kussen gadesloegen en nestelde me, alsof ik thuis was, met opgetrokken knieën op de bank.
‘Dat lijkt me toch een hele klus zo in je eentje; je werk, je huishouden en ook nog twee hondjes erbij te hebben’, stelde ik. ‘Nou ja, het is soms wel passen en meten maar met wat hulp lukt het me allemaal nog prima hoor’, antwoordde Jolene. ‘En de hondjes luisteren heel goed, ik heb met ze een training gedaan waar ik veel profijt van heb. Het ongelukje van vanmorgen is dan ook geheel aan mezelf te wijten. Over het algemeen red ik me prima. De tijden waarop ik moet werken zijn goed in te passen en ik werk maar 3 dagen per week. Het parttime principe wat Jolene nu schetste rijmde in mijn beleving niet met de materiële zaken die ik in de korte tijd dat ik haar huis was had gezien. Nieuwsgierig opperde ik nonchalant dat deze wisseldiensten een goede verdienste boden. ‘Nou dat valt tegen hoor’, zei Jolene lachend, ‘onze cao is nou niet dermate dat het een vetpot is’. ‘Wat doe je precies in de gezondheidszorg’, vroeg ik. ‘De afdeling waar ik werk houdt zich vooral bezig met de wijze waarop gezondheidsklachten het beste kunnen worden benaderd. Dat kan variëren van toepassen van medicijnen, fysieke behandeling, psychisch, sociaal, alternatieve geneeswijzen etc.’ ‘Maar dan begeven jullie je toch op al gebaande paden?’
‘Integendeel’, zei Jolene, ‘er worden steeds weer nieuwe methodes uitgeprobeerd en ontdekt. Soms wordt er zelfs terug gegrepen naar geneeswijzen uit de oud Romeinse tijd’. Oh, leg eens uit, hoe werkt zoiets dan?’ ‘Nou als voorbeeld, er komt iemand met klachten over hoofdpijn, dan kan dit heel veel verschillende oorzaken hebben niet waar? Onze afdeling gaat dan een intensief gesprek aan met de patiënt om te kijken of er een diepere oorzaak kan zijn. We pellen als het ware alle mogelijke oorzaken af door ze stuk voor stuk te elimineren. De patiënt moet zich in die gesprekken heel open en kwetsbaar durven opstellen waarna er uiteindelijk hopelijk een oorzaak tevoorschijn komt die we kunnen behandelen’. ‘Klinkt mij nog steeds in de oren als een methode die sinds jaar en dag wordt gedaan’. ‘Dat klopt wel enigszins met het beeld dat de meeste mensen kennen van de reguliere gezondheidszorg maar geloof me, onze afdeling durft ook de onorthodoxe methodes toe te passen. Maar uit oogpunt van piëteit richting onze patiënten en methodiek kan ik je daar nu niet meer over vertellen’. ‘Ik snap het’, zei ik, ‘maar ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jullie methoden. Temeer omdat ik voor een verzekeringsmaatschappij werk bij de ziektekosten divisie waar innovatie een van de beleidsspeerpunten is’.
‘Aha, dan snap ik ook waarom je zo nieuwsgierig bent’, zei Jolene, ‘maar je moet maar van me aannemen dat we met deze bijzondere methoden opmerkelijke resultaten boeken. Mijn werk bestaat uit het mee bedenken van methoden en het begeleiden van gasttherapeuten en patiënten. Dit werk doe ik nu zo’n drie jaar waarbij vooral de patiënt het beste af is. Maar soms is het een uitdaging en vaak een feest voor de therapeuten’. ‘Klinkt geweldig interessant Jolene. Als je dit zo kunt combineren met je privé omstandigheden is dat toch een prima oplossing. En met Google en Pamper als gezelschap kun je geen betere hebben’. De hondjes stonden op bij het horen van hun naam en kwamen kwispelend op ons af. Jolene aaide Pamper over haar kop en klopte Google op zijn kwispelende kont waarna de hondjes mij nieuwsgierig aankeken. Ik keek vriendelijk naar de hondjes terug en vertoonde daarbij genegenheid. Dit moest de dieren aanvoelen want beide hondjes gingen voor me zitten en keken me met een schuine kop nieuwsgierig aan alsof ik ze iets te eten zou geven. Ik bukte me voorover en aaide beide honden over hun rug wat goed leek te bevallen want ik werd beloond met een lik over mijn hand.
Ik wilde mijn aandacht weer op Jolene richten om ons gesprek voort te zetten toen de zwarte hond, Google naar bleek, meer aandacht vroeg door plots zijn kop richting mijn kruis te duwen en aan de ochtendjas begon te snuffelen. ‘Google, nee!’ hoorde ik Jolene streng zeggen. De hond trok zijn kop weer terug, keek de bazin aan en liep terug naar het kussen. ‘Sorry hoor’, zei Jolene verontschuldigend, ‘maar honden zijn nu eenmaal nieuwsgierig naar geuren’. Ik glimlachte terug en zei met een kwinkslag dat ze zich helemaal niet hoefde te verontschuldigen, het was tenslotte haar ochtendjas die de hond rook. ‘Oh maar het is niet alleen de ochtendjas hoor waar hij zijn neus in wil steken’, zei Jolene terug. ‘Oh nee?’ vroeg ik verbaasd over dit verassende tegenantwoord. ‘Nee, Google wil nog wel eens vervelend doen door overal zijn neus in te steken’, zei Jolene lachend. ‘Nou ja’, zei ik. ‘Eerder vervelend voor jou, terwijl jij je opgelaten voelt hoef ik er alleen maar ongedaan uit te zien toch?’ Jolene lachte en met humor in haar stem antwoordde ze dat er een boel vrouwen zouden zijn die zo’n neus inderdaad helemaal niet erg vonden maar vooral deden alsof ze het erg vonden. Deze opmerking klonk me als een soort uitdagende bekentenis en prikkelde me. Ik besloot er plagend op in te gaan. ‘Nou Jolene, je klinkt nu wel alsof je hier wat meer ervaring mee hebt’. Jolene lachte nu verlegen en haar wangen kleurden rood. ‘Nou, ik weet niet of ik je dat allemaal ga vertellen hoor, maar houdt het er maar op dat je je als vrouw alleen soms wel eens laat afleiden’.
Ik ging er eens goed voor zitten, hier hing iets in de lucht waar ik stiekem wel wat meer over wilde weten. Ik pakte mijn mok thee en keek Jolene indringend aan. ‘Jolene, ga je me nu vertellen dat jij en je honden… ‘, ik wachtte even om mijn zin wat indringender te laten klinken, ‘dat jullie soms wel wat plezier aan elkaar beleven?’ Jolene’s gezicht kleurde zo mogelijk nog roder wat een zeker gevoel van tederheid in me deed ontwaken en ik zag haar innerlijke gevecht aan twijfel of- en wat ze me zou vertellen. Ik besloot haar te helpen haar over de drempel van schaamte te trekken en lachte haar toe: ‘wat geweldig, dat is weer eens wat anders dan een elektrische tandenborstel. Vertel eens, ik ben heel nieuwsgierig, hoe doe je dat, hoe werkt zoiets, wat beleef je dan?’ Jolene keek me met haar grote blauwe ogen aan, slikte eens en reikte naar haar kop thee. Ik zag dat haar handen enigszins trilden door mijn verrassende reactie toen ze een slok nam. Een te nemen beslissing was van haar gezicht af te lezen. ‘Nou ja’, zei ze, ‘als je van die momenten hebt dat je verlangen en fantasie met je op de loop gaan ruiken honden dat. En soms gaat moeder natuur dan haar gang hé’, zei Jolene op een toon dat wat haar betreft het onderwerp verder klaar was. Ik probeerde me voor te stellen hoe Jolene’s kruis in opgewonden toestand een geur afscheidde wat de dierlijke instincten in de honden deden ontwaken. De gedachte hieraan liet me in plaatjes denken en in mijn hoofd speelde zich een voorstelling af waardoor ik in een opgewonden status kwam en ik voelde mijn tepels onder de stof van de ochtendjas al iets harder worden. Dat moest Jolene op de een of andere manier hebben opgemerkt want ze keek me opnieuw overwegend aan en het leek alsof ze een besluit tot meer openheid nam.
‘Oké, we kennen elkaar dan wel net maar ergens voel ik dat ik je wel kan vertrouwen. Jij mag kiezen of je hier meer over wilt horen of dat we verder gezellig keuvelen, onze thee opdrinken en ik je straks gewoon naar huis breng. Maar als ik je hierover vertel dan wil ik je niet horen over hoe erg je dit vind of dat je geschokt bent en van dat alles. Je vraagt me iets persoonlijks en ik ben bereid je in vertrouwen te nemen maar ik verwacht dan integriteit van jou maar ook dat jij openheid van zaken geeft, akkoord?’. Ik keek haar lachend en opgewonden aan; ‘stoer en helemaal met je eens! Kom maar op met je verhaal’.’ Oké, maar voordat ik dat doe wil ik meer van jou weten’, zei Jolene. ‘Vertel me over jezelf, ben je hetero, bi of lesbisch, ben je single, verliefd of getrouwd, wat zijn jouw opvattingen over seks en liefde, durf jij over je fantasieën te vertellen, enzovoorts’. Ik ging me verzitten en overwoog wat ik allemaal wel of niet zou vertellen en zei: ‘dat is een fair voorstel hoewel jij me nu ook hele persoonlijke dingen vraagt te vertellen. Ik zal je vertellen hoe ik de liefde en sex zie’.
Ik vertelde Jolene dat ik vond dat er qua vaste relaties veel mensen zijn die helaas alleen nog maar routinematig de liefde bedrijven. Dat er veel mensen zijn die sex als een soort race zien met als doel om zo snel als mogelijk naar een hoogtepunt te komen en dat er helaas veel mannen zijn die vooral aan zichzelf denken en veel te weinig aandacht schenken aan de vrouw. Maar zo zullen er ook veel mensen zijn die seks alleen beleven als er op religieuze gronden voor nakomelingen gezorgd moet worden, of lusten kennen die nooit vervuld zullen worden. Ik vertelde haar mijn opvatting van vrijen: dat de meeste mensen teveel zelf gefocust waren op het presteren wat de verbinding met hun partner naar de achtergrond dreef. Partners gaan elkaar gebruiken voor het vervullen van hun individuele behoefte in plaats van dat ze echt contact maken met elkaar. In het slechtste geval voelt vervolgens een van de twee zich gebruikt en mist het intieme contact wat nodig is om nog meer van het vrijen en van elkaar te kunnen genieten. Wat zou het toch heerlijk zijn om te kunnen genieten van je verlangens zonder het moeten presteren en zonder de druk van het moeten krijgen van een orgasme. In mijn beleving sta je op die manier veel opener naar elkaar toe wat meteen de basis moet zijn van vertrouwen. Daarnaast, zo vertelde ik Jolene, bestaat er ook de lust tot genot. De meest intieme gedachten en fantasieën die iedereen helemaal voor zich zelf houdt omdat er een barrière is die je remt om ook echt van deze lusten te durven genieten.
Ik vertelde Jolene, ook met de gedachte van een nabije bekentenis van haar, dat het toch geweldig zou zijn als mensen zich helemaal voor hun fantasieën of primitieve lusten open durfden te stellen, zich niet hoefden te schamen en geen angst hoefden te hebben om achteraf op afgerekend te worden voor hetgeen waarvan ze hadden genoten. Uiteraard wel binnen de strafrechtelijke grenzen, haastte ik me erbij te zeggen. En, nou ja mijn fantasieën waren een wel heel erg persoonlijk onderwerp maar, zei ik, ik ben van mening dat sex vooral bedoeld is om van te genieten op een dermate intieme, fijne en vertrouwde manier dat het eigenlijk niet moet uitmaken hoe en met wie je geniet. Het onbeschaamde, vertrouwde, intieme, vrijwillige en niet bedreigende, zijn volgens mij basisvoorwaarden om je helemaal over te kunnen geven aan je lichamelijke en geestelijk genot. Wat zou de wereld er mooi uitzien als we ook een soort geestelijk orgasme konden ervaren. Ik vind het vooral jammer dat heel veel mensen door opvoeding, kerk, familie, maatschappelijke status en wat al niet meer, zo zeer geremd worden om zich over te durven geven aan dit genot en dat ze de schaamte laten winnen. Ik ben op dit moment single en dat bevalt me prima. Wat mijn lesbische ervaring betreft heb ik ooit als puber met een vriendinnetje gezoend. Maar er zullen op dat gebied ongetwijfeld nog ervaringen te ontdekken zijn die me kunnen plezieren. Eigenlijk wil ik daarom ook niet in een hokje ‘lesbisch’, ‘hetero’ of ‘bi’, gedrukt worden’.
‘Zo’, zei ik haar uitdagend aankijkend, ‘ik heb me hier nu tegenover een vreemd iemand wel heel erg opengesteld, nu is het jouw beurt’.
Ik zag Jolene’s ogen nu gloeien en haar beamend knikken alsof ze het geheel met me eens was. Jolene vertelde me dat ze bi-sexueel van aard was met een lichte voorkeur voor vrouwen. Ze was het, zo vertelde ze me, helemaal met me eens dat sex, lust en liefde eigenlijk toch wel 3 verschillende zaken waren. Kiezen voor het een betekende niet automatisch overgaan naar het andere. Overigens moest het onderwerp geestelijke en lichamelijke gezondheid en welgesteldheid ook niet worden vergeten. In haar beleving was het vooral de vrouw zelf die besluit of ze het, door de maatschappij als zodanig bestempelde, dunne lijntje oversteekt die onderscheid maakt tussen traditioneel, gewaagd, vulgair en van hoerig tot taboes. Dat dunne lijntje is een enorme barrière bij de innerlijke vrouw. Want is het niet zo dat het erg belangrijk wordt gevonden hoe frigide je bent of hoe er tegen je aan wordt gekeken. Haar aanluisterend knikte ik instemmend en vertelde haar dat ze dit mooi verwoordde.
‘Mag ik je nog wat persoonlijks vragen Jess?’ vraagt Jolene me. ‘Maar natuurlijk, volgens mij zijn we nu hartstikke open naar elkaar dus, wat wil je weten?’ Ik zie haar aarzelen als ze naar de woorden zoekt maar kijkt me dan met een open gezicht en stralende ogen aan en zegt; ‘ik vind je een bijzonder mooie vrouw en werd al verliefd op je toen ik je zag. Wat zeg je als ik vraag of ik naar de plek op je heup mag kijken en of je zin hebt om daarna met me te vrijen?’ Ik voelde hoe mijn hart een slag oversloeg waarbij het tegelijkertijd een sprongetje maakte. Ik slikte een keer en zei, ‘nou Jolene’, ik denk inderdaad dat iemand uit de gezondheidszorg wel even naar mijn zere heup moet kijken en ik ben inmiddels al aardig opgewarmd en jij lijkt me een heerlijke vrouw om mee te vrijen dus ja, dat zou ik wel willen’, antwoord ik haar met schorre stem.