Met haar gezicht op onweer zat Jolande in haar ruime tuin te lunchen. Ze had net te horen gekregen dat ze in de polls voor het parlement gezakt was. ‘Kijk niet zo somber, het is een poll en de opinies wijzigen zich altijd,‘ zei Richard. Jolande schudde met haar hoofd. ‘Nog maar een maand geleden stond ik er in alle polls heel goed voor! En nu dit?‘ ‘Het zijn maar polls.‘ Haar gezichtsuitdrukking verried dat zijn antwoord geen indruk op haar maakte. ‘Geef me een goede reden waarom ik je nu niet meteen zou ontslaan?‘ Richard haalde zijn schouders op. ‘Je bent nu eenmaal dol op wat oudere, dikkere, kale mannen zoals ik. Blijf kalm, dit kost nu eenmaal wat tijd.‘ ‘Echt waar? Ik dacht dat de tijd al bijna op was. Of ben ik verkeerd voorgelicht?‘ ‘Oké, stop dat sarcasme. Ik denk nog steeds dat onze kansen goed zijn. We hebben de polls bekeken en we denken dat er nog genoeg zwevende kiezers zijn die we kunnen overhalen om op jou te stemmen. De andere kandidaten staan niet zoveel hoger dan jij.‘ Jolande knikte. ‘Mooi, maar vertel eens, waarom heb ik niet alle vrouwenstemmen bereikt? Ik ben een van de weinige vrouwen die voor een zetel gaan.‘ ‘Dat maakt tegenwoordig niks meer uit. Zelfs een lesbische kandidate zou niet alle homoseksuele stemmen krijgen. De mensen kiezen niet meer op basis van wat zich in hun eigen kruis bevindt. Ze kiezen of met hun verstand of met hun hart.‘ Jolande slaakte een zucht, leunde even achterover en beet in haar broodje. ‘Wat is je plan? Heb je uberhaupt een plan?‘ ‘Er zijn een paar opties.’ ‘Zoals?’ ‘Meer toespraken voor de LGBT gemeenschap.’ ‘Dat hebben we toch al gedaan, dus dat zet geen zoden aan de dijk!’ ‘Meer spotjes op tv. Andere kandidaten zijn veel zichtbaarder. Misschien moeten we daar meer op in zetten.‘ Jolande keek hem gefrustreerd aan. ‘Bewegen we naar links of rechts?‘ ‘Op dit moment maakt dat nog niks uit, de hele kiezersgemeente zwabbert heen en weer. Ze zetten zich allemaal af tegen de gevestigde orde en populisme maakt de dienst uit. Ze willen iets nieuws.‘ ‘En waar betaal ik jou dan voor? Zoek dan een manier om mij ‚nieuw‘ te maken!‘ ‘Ik weet daar iets,‘ zei Richard na een korte aarzeling. ‘Het is een idee dat al enkele dagen in mijn hoofd speelt, maar ik weet niet zeker of jij het iets gaat vinden.‘
‘Op dit moment wil ik alles wel uitproberen. Ik luister.‘ ‘Oké, het liberale electoraat snakt naar een openlijke homoseksuele kandidaat. Laten we hen die geven, een lesbische kandidaat…’ Jolande keek hem verward aan. ‘Ik geloof niet dat ik je volgen kan.‘ ‘We creëren kleine toespelingen, die waarschijnlijk groots opgepikt zullen worden in de media. Geef hen het idee dat je een nog niet uit de kast gekomen lesbiënne bent. Als ze je er naar vragen, kun je het beleefd ontkennen en jouw ideeën over vrouwenrechten nog eens naar voren brengen.‘ Jolande staarde hem aan, gevolgd door een geforceerd lachje. ‘Richard, ik vind je aardig, dus ik doe alsof je dit niet gezegd hebt. Dit is het meest belachelijke idee dat je ooit geventileerd hebt!‘ ‘Ik heb je nooit horen klagen toen ik je steunde bij jouw pogingen om burgemeester te worden, wat al twee keer gelukt is.‘ ‘Daar heb je een punt,‘ gaf Jolande toe. ‘Denk er eens over, jij bent knap, een prachtige vrouw. Ik denk dat een hoop mannen alleen maar op jou zullen stemmen omdat ze je een stuk vinden. En in een debat praat je iedereen onder tafel. Een verhaal als dit zou je meer media aandacht opleveren dan alle andere kandidaten samen.‘ ‘Dat is alleen maar voer voor de roddelpers,‘ zuchtte Jolande. ‘Ook, maar het is fantastische PR. En nog gratis ook. Het zal geen dubbeltje van ons mediabudget kosten en het verhaal zal overal te horen zijn.’ ‘Van al jouw gekke ideeën is dit toch…’ ‘Ik stel het alleen maar voor omdat ik weet dat je dol bent op gekke ideeën.’ Jolande wierp hem een speelse maar afwijzende blik toe. ‘Dus stel dat ik instem met jouw plan, hoe zou dat moeten uitpakken?‘ ‘Simpel. Je doet je gewone dingen. Maar dit keer met een vrouw. Het zal in scene gezet zijn, maar niet te… Het moet er heel gewoon uitzien. Ik heb enkele contacten in de media en zal ervoor zorgen dat zij die scene voor hun lens krijgen.‘ ‘En wie is die andere vrouw?‘
‘Iemand die ik voor je zal uitkiezen.’ Jolande trok een wenkbrauw op. ‘Dus mijn politieke carrière gaat in de handen van een willekeurige dame liggen?’ ‘Nee, natuurlijk niet. Ik heb voorwerk gedaan. We hebben een speciaal iemand nodig. Iemand die weet wat er speelt, hoe dit te doen en te verkopen. We hebben een professional nodig die jouw beeld een beetje bijschaaft.‘ ‘Klinkt toch een beetje vaag.‘ ‘Vertrouw je me?‘ vroeg Richard. ‘Natuurlijk vertrouw ik jou.’ ‘Dan neem mijn advies aan. In deze politiek moeilijke tijden kan het geen kwaad om eens een nieuwe strategie uit te proberen.’ Jolande haalde haar schouders op. ‘Dat moet ik je nageven, dit is zeker een nieuwe strategie.‘ ‘Dus je doet het?‘ ‘Ik zal er eens een nachtje over slapen, geen toezegging! We gaan verder op onze ingeslagen weg en de polls goed analyseren. Ik laat het je weten.‘ Richard glimlachte en nam een slok van zijn koffie. ‘Jij houdt van een gokje. Jij doet het. Ik zal de noodzakelijke regelingen treffen.’ ‘Ik hoop voor jou dat het gaat werken,’ zei Jolande hoofdschuddend…
In vele opzichten was Jolande geschikt voor het politieke circus. Ze had er alle vaardigheden voor. Haar vader was een succesvol zakenman en haar moeder was een schrijfster en een motiverend spreker. Jolande had gewoon de juiste genen van hen meegekregen. Die genen maakten haar ook competitief. Op de middelbare school was ze verkiesbaar voor klassevoorzitter en ze zorgde ervoor dat zij dat werd ook. Op de universiteit leidde ze alle forum debatten en bij haar rechtenstudie was ze de beste pleiter. Vaak genoeg noemden haar rivalen, maar ook anderen, haar een ‚bitch‘. En ze kon bot en keihard zijn als ze haar doel niet bereikte. Het zat gewoon in haar competitieve aard, ook al zag ze er uit als een prachtig lief vrouwtje… En zoals sommige reporters opmerkten, ze zou er alles voor over hebben om te winnen.
Enkele dagen later, vroeg in de ochtend, ging de bel bij Jolande. Richard had geregeld dat ze de andere vrouw op haar gemak in haar privé sfeer kon ontmoeten. Jolande liep naar de deur, gekleed in een outfit die net niet te chique was. Ze had dan wel ingestemd met deze afspraak, maar ze had nog niet toegezegd dat ze Richard’s plan zou uitvoeren. Toen ze de deur opende, was ze aangenaam verrast. De vrouw voor haar deur zag er fantastisch uit. De onbekende vrouw droeg een luchtig zomerjurkje. Aan haar voeten pumps die haar lange benen nog langer leken te maken. Op haar lippen droeg ze een gewaagde vuurrode lippenstift die haar knappe gezicht complementeerde. Het was niet haar natuurlijke schoonheid die haar zo bijzonder maakte, net zo min als de krachtige combinatie van haar pumps en de rode lipstick, maar haar zelfverzekerde uitstraling. Ze kon een gelouterde filmster zijn. Jolande was verrast, dit had ze niet verwacht. Ze stak haar hand uit. ‘Hallo, goedemorgen. Jij bent…’
‘Mia.’ De vrouw nam de uitgestoken hand aan en de vrouwen begroetten elkaar met een stevige handdruk. ‘Ik ben Jolande, kom binnen.’ Mia stapte naar binnen, waarna ze meteen haar pumps uittrok en blootsvoets de woonkamer inliep, die ze bewonderend in zich opnam. ‘Leuk stulpje heb je hier,’ zei ze. ‘Dank je. Kan ik je iets aanbieden? Koffie, nog een broodje als ontbijt?’ ‘Nee, dank je, alleen een kopje koffie. Richard zei dat het niet lang zou duren…‘ Jolande knikte. ’Zeker. Waarvan ken je Richard eigenlijk?‘ ‘Dat is een lang verhaal, maar eigenlijk zijn we maar verre bekenden. We hebben gezamenlijke vrienden en blijkbaar waren mijn diensten vereist.‘ ‘Oh, woon je ook hier in de buurt?‘ Mia schudde haar hoofd. ‘Nee, ik woon in het centrum van de stad, niet in de buitenwijken.‘ ‘Dat dacht ik al, je ziet er betoverend uit, geen plattelandse uitstraling,‘ zei Jolande zachtjes. ‘Dat zegt men,’ lachte Mia. ‘Wat doe je precies voor werk? Sorry voor al die vragen, maar Richard’s idee is best wel een beetje vreemd.’ Mia glimlachte, reikte in haar tasje en haalde er een visitekaartje uit, dat ze Jolande overhandigde. Jolande keek er naar, het bevatte slechts een bedrijfsnaam, geen adres, geen email, geen enkele manier van contact informatie. Er stond alleen maar: ‚Hoge Hakken, Rode Lippenstift‘. Jolande keek Mia verbaasd aan, maar voor ze iets kon vragen, zei de vrouw: ‘We zijn een private onderneming, we adverteren niet.‘ ‘Wat doen jullie precies?‘ ‘Zie ons maar als een agentschap voor vrouwen-emancipatie. Om ze op ieder mogelijk vlak te ondersteunen.’ ‘Ik ben nu wel toe aan een kopje koffie,‘ zei Jolande.
Even later zaten de twee vrouwen in Jolande’s intieme eetkamer, waar de geur van vers gezette koffie hing. Onder het genot van de koffie praatten ze eerst over koetjes en kalfjes, elkaar een beetje aftastend maar al snel was het ijs gebroken en kletsten ze alsof ze elkaar al lang kenden. Jolande was verrast door de chemie die ze hadden en het gesprek kwam op persoonlijke zaken. Ze vertelde Mia dat haar politieke ambities haar huwelijksleven in de weg waren gaan staan en dat ze daardoor gescheiden was. Haar streven om alles in goede banen te leidden en een richting aan te geven die goed was voor het overgrote deel van de bevolking, was gewoon dat we ze nodig had en wilde doen. En het was niet alleen de passie die ze had, ze had ook de kennis en kunde om dat te doen. En het uitdragen van haar mening of haar oplossingen aan anderen en deze daarmee ook te enthousiasmeren gaf haar een kick. Mia vertelde haar dat ze al haar hele leven een onafhankelijke vrijgevochten vrouw was. Het was natuurlijk klein begonnen, maar door hard studeren en werken, en haar positieve instelling en het najagen van haar dromen, was ze in staat geweest om iets op te bouwen. Ook had ze haar natuurlijke schoonheid in de strijd geworpen om voordeel mee te behalen, ook al viel dat laatste niet mee in een stad die natuurlijk stikte van de knappe personen… En ze nam Jolande in vertrouwen door haar te vertellen dat ze mede-eigenaar was van een kleine dansstudio en een club in het centrum van de stad. ‘Goed bezig,‘ lachte Jolande, ‘zo te horen ben je een goede zakenvrouw en heb je het goed voor elkaar.‘ Mia bloosde. ‘Veel lof van de burgemeester,‘ lachte ze. ‘Maar ik ben niet de rijke eigenaar of zo, ik ben overal maar gedeeltelijk bij betrokken als investeerder en zo. Maar het is leuk om te doen en ik kan er van leven.‘ ‘Nee, nee, niet zo bescheiden, jongedame. Over een jaar of tien ben je ik weet niet wat voor ondernemer of bestuurder. Dacht je dat ik deze positie van de ene op de andere dag gekregen heb? Echt niet!’ ‘Dank je wel voor de aanmoedigingen. Lief.’
Jolande pauzeerde even, kneep haar ogen dicht en keek nog eens naar de jonge vrouw. ‘Waarom heb ik toch het gevoel dat ik jou ergens van ken?‘ ‘Wel, lees je wel eens modemagazines of zo?‘ ‘Af en toe, als ik bij de kapper ben, of in de wachtkamer bij de dokter.‘ Mia gebaarde naar haar gezicht. ‘In het afgelopen jaar ben ik er in geslaagd om in enkele artikelen genoemd en getoond te worden. Geen echt modellenwerk, maar toch…‘ ‘Geen echt model, meid, kijk eens in de spiegel!‘ ‘Och, het is zo moeilijk om met een goede shoot in een goed blad te komen. Het zou zo makkelijk kunnen zijn, maar het is het niet. Helaas, al die jonge frisse meiden genieten de voorkeur. En ik moet ook mijn ouders financieel een beetje ondersteunen, dus ik moet toch vaste inkomsten zien te genereren.‘ Jolande was onder de indruk. ‘Daar hou ik van, een resolute vrouw met een goed hart. Een prachtige combinatie.’ ‘Hetzelfde kan ik over jou zeggen.‘ ‘Dank je.‘ ’En om over jou te spreken,’ vervolgde Mia, ‘heb je over het plan nagedacht? Richard zei dat je mij eerst wilde spreken voordat je toestemming zou geven.’
Daar had je het onderwerp dat Jolanda vreesde. ‘Om eerlijk te zijn, ik weet het nog niet.‘ Mia leek niet in de war gebracht door haar antwoord. ‘Zo moeilijk zal het niet zijn.‘ ‘Waarom denk je dat?‘ ‘De media zijn gemakkelijk te manipuleren. Alles wat we moeten doen, is dat we samen gezien worden als de fotograaf op zijn plaats is. Een prominente vrouw als jij met een vrouw als ik, de mensen zullen het prachtig vinden. Trouwens, we bedriegen de kiezers niet. En ik denk oprecht dat jij de beste kandidaat bent. Je hebt wat extra media-aandacht wel verdiend.‘ ‘Weet je, jij verkoopt het idee veel beter dan Richard,‘ lachte Jolande. ‘Het is veel gemakkelijker om me aan jou over te geven, zoals jij het brengt…‘ ‘Dat is omdat ik in de echte wereld leef. Het is wat ik doe. Als ik geen resultaat behaal, word ik niet betaald. Dus ik weet wat ik wel en niet kan.’ In de blikken die over en weer over de tafel gingen, lag wederzijds respect en bewondering. Aan hun koffie nippend, werkten de vrouwen het plan uit. ‘Mooi,‘ zei Jolande, ‘dat is het, laten we het zo doen.‘ Mia glimlachte. ‘Ik zal het Richard laten weten, zodat hij de fotograaf kan regelen en ervoor zorgen dat de media zijn verhaal oppikken. Roddelbladen, we komen eraan!‘ Jolande schoot in de lach. ‘Jezus, waar begin ik aan,‘ dacht ze.
Na de meeting vertrok Mia. Ze reed terug naar het centrum, waar ze leefde en werkte. Na een korte stop bij haar kleine veel te dure appartement, waar ze zich in een comfortabelere outfit kleedde – t-shirt, jeans en sneakers. Zij had gewoon van nature een uitstraling die haar attractief maakte. Ze kon alles aantrekken, maakte niet uit wat, en ze zag er geweldig uit. De rest van haar dag was vol gepland met diverse zakelijke afspraken en ze moest ook nog even boodschappen doen. Al van jongs af aan was ze groot gebracht met het idee dat je niks vanzelf kreeg. Maar als je er voor ging, kon je veel voor elkaar krijgen. En van haar vader – een vertegenwoordiger – en van haar moeder – manager bij een grote klanten-service – had ze de kneepjes van het vak geleerd. Maar een standaard betaalde baan was niks voor Mia. Ze wilde zichzelf zijn, haar eigen beslissingen nemen en haar eigen werktijden bepalen. Haar netwerk was gigantisch gegroeid en soms pakte iets goed uit en soms niet… In de middagpauze verwende ze haar gespannen spieren met een work-out in haar dansstudio en daarna ging ze met vrienden lunchen. Later die dag, nadat ze al haar afspraken afgehandeld had, ging ze nog voor een massage en een manicure-behandeling, want toevallig had ze de dag erna een fotoshoot voor haarzelf…
Na een gezellig dineertje met andere vrienden, waaide Mia nog even binnen in de club waar ze een klein aandeel in had. Het was niet zo maar een club waar je heen ging voor een drankje of om te dansen. Hij was smaakvol ingericht, er was niet op een dubbeltje gekeken. De ambiance was prachtig en de muziek en het gebruik van donkere kleuren zorgde voor een ontspannen sfeer. En wat de club apart maakte, waren de bezoekers. Alle bezoekers waren vrouwen, van alle leeftijden, nou ja, minstens 18 jaar, alle huidskleuren en alle achtergronden en sociale milieus. De vrouwen zaten aan tafels die allemaal in een afgeschermde set-up stonden of op lounchebanken, welke plekken ook voldoende privacy boden. Ze kletsten met elkaar, lachten, flirten, het maakte niet uit, alles kon, niks moest. Het ging er niet alleen om dat je je lustgevoelens kon uitleven, maar het was wel een onderdeel van het gebeuren in de club. Alles ademde intimiteit en aantrekkingskracht uit. De mengelmoes van vrouwen maakte de club speciaal. Mia liep een rondje door de club om te zien of alles op rolletjes liep en een ieder zich vermaakte, alvorens ze een plekje innam aan de bar en bij de barvrouw een drankje bestelde. Ze wilde de drukte en hectiek van de dag van zich afschudden…
Ze nipte aan haar drankje en dacht na over haar laatste ‚project‘, Jolande. Hun levensstijlen konden niet verder uit elkaar liggen. Jolande’s wereld bestond uit politiek, publiekelijk optreden en diplomatiek zijn. Mia’s wereld bestond uit liefde, passie, sex en alle mogelijke leuke dingen die je uit je leven kon halen. En met haar opdracht moesten deze werelden wel met elkaar in botsing komen. De gedachte daaraan gaf haar een gevoel van opwinding. Ze hield van dit soort opdrachten. Ze wilde dat vrouwen zich open stelden voor nieuwe mogelijkheden en zichzelf toestonden om alle pleziertjes die het leven kon bieden te onderzoeken. Het gaf haar energie en voldoening. ‚Hoge Hakken, Rode Lippenstift‘ had haar de kans gegeven om een groot aantal verbazingwekkende vrouwen in het publieke leven te ontmoetten. En ze was hen allemaal dankbaar voor de mooie momenten en herinneringen die dat had opgeleverd. ‘Is alles in orde?‘ De stem van de barvrouw rukte haar uit haar gedachtenwereld. Mia keek naar de slanke jonge vrouw. ‘Ja, niks aan de hand,‘ glimlachte Mia, ‘gewoon druk, dat is alles.‘ ‘Geen gedoe, hoop ik?‘ ‘Nee hoor, en jij? Hoe is het ermee?‘ ‘Ik mag niet klagen. Kijk om je heen, wat wil je nog meer,’ lachte de vrouw. Mia keek de barvrouw begrijpend aan. Ja, zij hadden het goed, het leven kon vreemde wendingen nemen, maar dat was nu eenmaal leven, je moest er gewoon mee leren omgaan en jouw eigen weg vinden… ‘Neem ook een drankje, dan kunnen we toasten.‘ De jonge vrouw schonk zichzelf ook een glas in en hief het op naar Mia. ‘Waar drinken we op?‘ ‘Op alle nieuwe dingen die we tegen komen, nieuwe avonturen, nieuwe mensen.‘ De barvrouw tikte met haar glas tegen dat van Mia. ‘Dat is een goede reden!‘ Beide dames namen een slok van hun drankje…
Enkele dagen later stond Mia naar haar reflectie in de grote passpiegel op haar slaapkamer te kijken om te zien of haar kleding in orde was en netjes zat. Haar appartement in het centrum van de stad was niet opvallend ingericht, modern, beetje hip. Ze hield ervan om hier en daar wat lokale snuisterijen neer te zetten en aan de muur hingen enkele schilderijen van schilders die ze kende, maar die nog lang geen beroemdheden waren. Ze had een wit zomerjurkje met een bloemendesign aangetrokken, haar lokken hingen los, lichtjes opgemaakt, maar natuurlijk droeg ze wel de gewaagde vuurrode lippenstift, wat haar handelsmerk onderstreepte. Ze ging tenslotte op pad voor ‚Hoge Hakken, Rode Lippenstift‘. Ze hoefde alleen nog maar een keuze te maken voor welke pumps ze ging dragen. Aangezien ze ook een stuk moest lopen, koos ze niet al te hoge. Ze draaide nog een rondje voor de spiegel en vond dat ze er zo op uit kon. Ze was er klaar voor. Ze zette haar zonnebril op en vertrok.
De plek die ze met Jolande afgesproken had, was slechts enkele straten van haar appartement verwijderd. Terwijl ze er naartoe liep, voelde ze hoe ze werd nagekeken. Sommige mannen verdraaiden hun nek bijna om haar obscene blikken toe te werpen, andere wierpen slechts een steelse blik op haar. Wat haar plezierde was, dat ook sommige vrouwen hun blik niet van haar af konden houden. Gewone, alledaagse vrouwen die haar bewonderend bekeken, sommige zelfs met een blik van ‚zouden wij eens…‘. Mia had er een zesde zintuig voor ontwikkeld: vrouwen en seks. Al na één blik kon ze je vertellen of een vrouw het wel eens met een andere vrouwen zou willen proberen. Bi-schierig noemde ze het. Ze voelde aan of een vrouw al eens lesbische seks had gehad of niet. Die laatste categorie behoorde tot haar favorieten. Ze was dol op hetero vrouwen die toch benieuwd waren naar lesbische ervaringen en ze ging helemaal uit haar dak als zij de eerste was om dat men hen te onderzoeken. Ze hield ervan om die vrouwen de eerste stappen op de weg te tonen die hun seksuele grenzen zou verleggen, zoals alleen een vrouw die wist hoe het was, kon doen.
Mia was bij het café waar ze Jolande zou ontmoeten, gearriveerd. Ze stapte naar binnen en zag dat zij er al was. Jolande was ook casual gekleed, ze droeg een lichte dunne sweater, kaki broek en haar zonnebril had ze omhoog geduwd in haar haar. Mia zette haar zonnebril af en begroette Jolande. Ze drukte een lichte kus op haar wang. Mia voelde gewoon dat Jolande zich tot haar aangetrokken voelde. Mia viel in de categorie lesbische maagd, maar wel een die waarschijnlijk heel erg graag met haar iets zou willen proberen. Maar aangezien ze burgemeester was en in de race voor het parlement, zou dat voor haar een te wilde gok kunnen zijn. Dus zij moest haar over de streep zien te trekken… Na een vluchtige knuffel gingen ze samen aan een tafeltje bij het raam zitten, lekker in het zonnetje. De serveerster nam hun bestelling op en terwijl ze op hun koffie wachtten, vroeg Mia aan Jolande of ze nerveus was. Dit was tenslotte helemaal gearrangeerd, deze zaak, de plek waar ze zouden gaan zitten; Richard had een papparazi fotograaf geregeld, die vast ergens in het café een plekje gevonden had en die zou ervoor zorgen dat de foto’s die hij nam, over de tabloids verspreid zouden worden… De koffie werd geserveerd en beide vrouwen namen een slokje. Het duurde even eer Jolande antwoordde.
‘Nerveus of dit plannetje opgaat? Ja, beetje wel. En als de verhalen dan opduiken, moet ik het natuurlijk ontkennen. Ik zal moeten zeggen dat we gewoon een stel vriendinnen zijn,’ lachte Jolande. ‘Ik hoop dat je je daardoor niet beledigd voelt.‘ ‘Helemaal niet, ik heb zo vaak te doen met vrouwen die hun reputatie moeten beschermen. Ik begrijp het helemaal. Niet iedereen kan helemaal open zijn over zijn of haar seksuele voorkeuren, zeker een politica zoals jij niet. Het hoort gewoonweg bij de wereld waar wij tegenwoordig in leven…‘ Jolande forceerde een glimlach op haar gezicht. ‘Dankjewel dat je ze begripvol bent.‘ ‘Hey, dit is toch deel van mijn werk!‘ Even was Jolande stil. Toen vroeg ze: ‘Vergeef me wat ik wil vragen, maar…’, ze pauzeerde voor een moment… ‘ben jij lesbisch?’ ‘Ja,‘ antwoordde Mia zonder te aarzelen. ‘Oh, eh, oké, dus dit is, eh, gewoon voor jou…‘ ‘Zeker, maar ik moet toegeven, dit gedoe met de fotograaf en de pers, dat is ook voor mij ongewoon. Maar het vrouw/vrouw spel, daar ben ik goed in,’ lachte Mia. Jolande glimlachte en knikte. ‘Heb je het altijd al geweten? Of ben je er gaande weg achter gekomen? Ik bedoel, lesbisch zijn?’ ‘Ja, ik wist het al meteen. Geen onzekerheid over wat ik voelde. Maar ik ben er niet meteen voor uitgekomen, ik hield het best lang voor me, tot op de middelbare school. Ik ging ook gewoon uit met jongens, maar daar lag geen interesse van me… Op de middelbare school moest ik met een andere studente een project doen en zij kwam er open voor uit, wat mij over de drempel hielp.‘ ‘Dankjewel om zo open met mij te zijn. Ik ben altijd geïnteresseerd in het echte verhaal achter de mensen die ik ontmoet. Zeker bij iemand die echt iets te zeggen heeft.‘ ‘Ik heb niks te zeggen,‘ reageerde Mia, ‘ik beschouw mezelf als een doodnormaal iemand die interessante dingen doet, verder niets. Ik ontmoet vaak interessante personen, inclusief een burgemeester die een gooi doet naar het parlement,‘ lachte ze. Jolande lachte ook. ‘Lijkt erop dat we dus allebei in een beetje vreemde positie terecht gekomen zijn.’ ‘Word jij ooit onze premier?’
Jolande schoot in de lach. ‘Dat zou wat zijn. Ik denk dat iedere politicus stiekem droomt om premier te worden. Maar om dat echt te worden, dat is een hele uitdaging…‘ ‘Ik zal voor je duimen.‘ ‘Waarom? Denk je dat ik het kan?’ ‘Dat weet ik niet, zo goed ken ik je nog niet, maar het zou fantastisch zijn als ik een toekomstige premier vol op de mond gekust zou hebben. En jij hebt de meest aantrekkelijke lippen die ik sinds lange tijd gezien heb…‘ ‘Dat zou…‘, verder kwam Jolande niet, want Mia gleed van haar stoel en plantte een zachte tedere kus op de lippen van de burgemeester. De eerste aanraking was licht, sensueel, maar al snel werd de kus heftiger, eisender… Toen Mia zich terug trok, keek Jolande haar verbouwereerd aan, haar ogen wijd opengesperd. ‘Dit was haar eerste kus met een vrouw, zeker weten!‘ dacht Mia. ‘De paparazzi heeft vast en zeker een mooi plaatje kunnen schieten,‘ zei ze. ‘Vond je het lekker?‘ Jolande aarzelde even, raapte zich bijeen. ‘Dat was niet verkeerd.‘ ‘Het was leuk je weer te ontmoeten, Jolande.‘ ‘G… Ga je al?‘ ‘Onze opdracht voor vandaag is vervuld,’ zei Mia, ‘we moesten de paparazzi iets voorspelen en dat is gebeurd, hij zal zijn fotokaart meteen naar de redactie brengen.‘ Jolande was in tweestrijd. ‘Zien we elkaar weer?’ ‘Vast en zeker, ik denk dat Richard nog niet klaar is met zijn plannetje.’ ’Ik heb niks met zijn plannetje,‘ dacht Jolande. ‘Er vanuit gaande dat mijn politieke carriere niet is afgelopen na deze scene…‘ Mia knipoogde. ‘Hee mevrouw, we zijn niet in de Middeleeuwen of het Vaticaan – ik zou trouwens best eens willen weten wat er achter die muren gebeurt – en een ieder die homofobe opmerkingen over ons maakt, krijgt de toorn van mijn wapenzusters over zich heen! Geniet van de rest van de dag. Het was leuk zaken met je te doen, mevrouw de burgemeester.’ Mia dronk haar koffie leeg en stond op. Ze keek Jolande aan, boog zich naar haar toe en drukte een vluchtige kus op haar lippen. Niet omdat het nodig was, ze kon het niet weerstaan, de burgemeester was gewoon zo verleidelijk…
In de dagen er na bleek, dat Richard’s plan effect had gehad. Met zijn netwerk duurde het niet lang eer – zoals hij voorspeld had – het verhaal opgepakt werd. De foto’s van de twee kussende vrouwen, of beter de kussende burgemeester werd breed uitgedragen in de media en niet alleen daar. Een greep uit de koppen:
– De burgemeester en de sexbom
– Kandidaat voor het parlement dating – wie is die vrouw?
– Parlements kandidaat uit de kast?
– Wie is die dame met onze kandidaat?
– De burgemeester en de schoonheid met de vuurrode lippen
– Lesbische affaire? Maakt niet uit, ze is single en HOT
En naast de koppen in de media merkte Jolande dat haar facebook en twitter account ontploften. Zeker, er was ook een aantal minder positieve reacties, maar het merendeel van het commentaar was heel positief. De mensen toonden opnieuw interesse in Jolande en haar campagne. Haar sociale media vrienden en volgers verdubbelden in aantal en na een week was het zelfs verdrievoudigd.
En alle interviews of persconferenties die Jolande gaf, begonnen opeens met vragen over haar privé-leven. Men vroeg zich af of ze achter de schermen een lesbisch leven leidde. Of ze uit de kast ging komen en of die mysterieuze dame met de rode lippen haar geheime geliefde was… Jolande hield zich stug aan de raadgevingen van Richard. Ze lachte vriendelijk en herhaalde dan een van de varianten die ze afgesproken hadden: ‚ik geef liever geen commentaar over mijn privé-leven‘ of ‚ik ben hier om aandacht te vragen voor mijn campagne‘. En dan richtte ze haar aandacht op politieke vragen en kwesties. En mocht iemand alsnog naar de mysterieuze vrouw hintten, zei Jolande simpelweg: ‘Ze is gewoon een vriendin van me.‘ Om er verder niet op in te gaan…
Na een late campagne bijeenkomst, terug in de tour-bus naar huis, zaten Jolande en Richard afgescheiden van de rest van het gezelschap, na te praten. ‘De nieuwe poll-uitslagen zijn binnen,‘ grijnsde Richard. ‘Je hebt een sprong voorwaarts gemaakt. In sommige polls leid jij met 15 procent.’ ‘En dat allemaal door jouw slinkse idee.‘ ‘Wat zal ik zeggen? Als ik gelijk heb, heb ik gelijk.’ ‘Daar kan ik helaas niks tegen inbrengen,’ lachte Jolande. ‘En ik hoop dat het gedoe over mijn vriendin snel naar de achtergrond verdwijnt. Ik will niet bekend staan als ‚is ze een lesbiënne?‘ als ik win.‘ ‘Daarom gaan we ook niet in op al die vragen daarover. Laat zien waar je voor staat, dat je weet waar je over praat. Je hebt diepgang, je doet het prima!‘ ‘Precies!‘ ‘Maar…‘ ‘Wat maar?‘ ‘Ik denk dat nog een shoot met Mia nog meer voordeel zal opleveren.’ ‘Denk je dat?’ ‘Zou je het willen doen?‘ ‘Ik vind haar heel aardig. En ze is prachtige persoonlijkheid… Maar zoals ik al zei, ik wil mijn carriere niet via de roddelbladen opbouwen.‘ Richard keek haar meelevend aan. ‘Dat gaat ook niet gebeuren. Laten we het zo afspreken, als je weer een dip in de polls oploopt, plannen we nog een ontmoeting met haar in. Maar dat gaat niet meer gebeuren,‘ lachte hij. ‘We weten allebei dat niemand bovenaan in de polls blijft staan.‘ Ze keken elkaar aan. ‘Oke, ik begrijp het, plan maar een nieuwe ontmoeting in…‘
De meeste mensen weten wel wat de beste manier is om zichzelf te verwennen na een drukke gestresste dag. Soms is dat met eten of drank, kleding, muziek of een film of serie. En soms is het seks, puur en eenvoudig… Iedereen houdt van seks. Jolande was een vrouw die precies wist waar ze van hield. Een vrouw van haar leeftijd had natuurlijk een aantal bedpartners gehad. Het meeste uitzoeken van wat ze leuk vond, had plaatsgevonden in haar studententijd. Ze was geen hippie of wip-maar-raak-meid geweest, maar ze wist wat ze wel en niet wilde. En zomaar met iemand onder de dekens duiken, was nooit haar ding geweest. Geil zijn was nooit een excuus voor vrije seks-cappades. Ze moest er iets bij voelen, een connectie met de persoon in kwestie hebben… Een ander belangrijk aspect was respect, respect naar haar toe en naar de partner toe. En nu was daar opeens Mia, een vrouw…
Bijkomend probleem voor haar seks-leven – nu ze een bekende politica was – was dat ze als publiek figuur zeker niet met zomaar iemand onder de dekens kon kruipen. Stel je de potentiele public-relations nachtmerrie voor als ze met iemand met verkeerde bedoelingen seks zou hebben. Haar grootste angst was dat de persoon met wie ze een relatie zou aangaan dat alleen zou doen om te kunnen opscheppen dat hij het met haar deed. Of wat hij met haar deed of erger nog, dat er een video van hun samenzijn zou opduiken op internet… God verhoedde! Dus behalve als ze een relatie zou hebben met iemand die ze totaal vertrouwde in deze, was er eigenlijk maar een keuze. Ze masturbeerde vaak… Niet dat ze ieder vrij moment masturbeerde, maar het was een vast onderdeel van haar routine geworden en het werkte heel ontspannend. Het gebeurde gewoon afhankelijk van haar stress, activiteiten en hormoon cyclus. Een seks-speeltje zou ook leuk zijn, maar waar haalde ze zoiets vandaan zonder het risico te lopen dat iemand erachter kwam en het naar buiten bracht? Vergeet het maar, ze vertrouwde op haar vingers… Die deden wat zij wilde en ze hielden hun mond. Gedurende haar zelf stimulatie tijd had ze een eigen setje technieken ontwikkeld, waarmee ze precies kon bereiken wat ze op dat moment nodig had. En als ze een keer heel erg geil was, gebruikte ze een banaan of winterpeen als extra… Ze hield er niet van om voedsel te verkwisten, maar nadat ze het voor haar genot had gebruikt, kreeg ze het niet voor elkaar om het nog op te eten. Het idee om te denken waar het net daarvoor nog voor gebruikt was… Trouwens, ze had het toch voor een goed en belangrijk doel gebruikt! De plekken waar ze het deed waren of onder de douche, of in het bad of in bed. En haar fantasie deed de rest. Soms was die heel romantisch van aard, een enkele keer SM-achtig en af en toe beleefde ze een groepsfeestje… Als haar fantasie het niet meer wist, wilde ze ook nog wel eens on-line een verhaaltje lezen of een filmpje opzoeken.
Op een vrijdagavond was Jolande in de stemming om eens lekker te ontspannen en klaar te komen en ze spreidde een handdoek uit op haar bed. Als ze met een handdoek begon, betekende dat dat ze behoorlijk geil was, met als gevolg dat haar kutje op een gegeven moment een behoorlijk hoeveelheid vocht zou gaan verliezen als ze haar orgasme kreeg… Ze stroopte haar pyama-broek en slipje omlaag, stapte eruit en ging met ontbloot onderlichaam op het bed en de handdoek liggen. Ze sloot haar ogen, ontspande zich en liet haar vingers hun magie ontplooien op haar gevoelige en natte kutje. Haar gedachten werden overspoeld met beelden van Mia, haar vuurrode lippen, haar knappe lichaam… Ze fantaseerde dat ze weer bij elkaar waren gekomen voor een foto-moment en dat ze daarna naar haar huis gegaan waren. Mia versierde haar met haar woorden en opmerkingen en langzaam bouwde zich een zekere spanning op. Traag kleedde Mia zich uit, eerst stapte ze uit haar pumps, om vervolgens haar zomerse jurkje uit te trekken, haar naakte, perfecte gebruinde lichaam onthullend. De gedachten maakten dat ze zich nog heftiger vingerde. En terwijl ze naar een hoogtepunt toe werkte, zag ze voor zich hoe zij en Mia elkaar oraal verwenden. Jolande kwam daardoor het eerst klaar, bijna meteen gevolgd door Mia. De gedachte van Mia’s ogen die de hare vingen terwijl ze haar kutje likte, met die vuurrode lippen, haar handelsmerk, liet haar in een natte explosie klaarkomen. Kreunend kronkelde ze op haar bed en met trillende dijen en gekromde tenen, voelde ze het hoogtepunt door haar lijf gieren. Haar tepels klopten pijnlijk en waren keihard en haar gevoelige klit kon de aanraking van haar vingers niet meer hebben… Langzaam ebde het orgasme uit haar bevredigde lichaam, haar tenen nog steeds gekromd. Ze opende haar ogen en staarde naar het plafond. Jezus, wat een gedachte… Wat een gekke fantasie. Dit zou toch nooit gaan gebeuren. Waarom zou het ?
Wordt vervolgd…