Richard

Ik heb Sade op, zip ontspannen aan rose. Ik heb vlinders, jij komt eraan, ik weet het. Het is te lang geleden dat het zo was, dat ik de kilometers telde voordat je voor mijn deur zou staan. En er zijn nog maar een paar Het is niet laat, je bent niet laat. Je bent precies op tijd en het voelt allemaal zo spannend en vertrouwd. Jij komt eraan. Je auto, je voetstappen, de deurbel. Opeens lijkt alles heel lang te duren, de film draait langzamer, alsof ik sliep, droomde, dit moment droomde, jou droomde. Zoals al eerder, sta je daar. Voor m?â?¡j, voor mijn deur, voor mijn blozende wangen en kwispelede staart. Je bent er. De eerste seconden- onwennig. Ben je het echt, ben j?â?¡j het? Ben ik nog steeds diegene je wist dat ik was? Hoe reageren jouw ogen, jouw handen, jou lichaam? Ken je nog mijn geur, voelt het nog zo zacht aan? De omhelzing is innig, laat de onwennigheid smelten. Jij bent het, jij bent er. De bank, kaarzen, nog steeds Sade. Jij deelt mijn fles en kijkt me aan. Er is niks veranderd zeg je op het moment ik eraan dacht. Men zegt dat jij je eigen wereld creeert, en zo creeren wij onze wereld, op dit moment bestaat er geen buitenwereld. Jij, ik en Sade. Bijbabbelen, hoe gaat het nu met je, waar hou jij je mee bezig, vertel me hoe jij je nu voelt. De woorden hebben hun eigen leven, binden ons snel aan elkaar vast. Jij bent er. Gestolen momenten, zou Goethe zeggen. Dat zeg ik ook en het is de waarheid. Onze momenten wegen veel, ik voel me rijk. Tijd gaat snel en tijd staat stil. Onze gestolen tijd. Je warme lippen, mijn handen in je nek. Je ruikt lekker, kan zo veel voor mijn geest halen. Heerlijke herinneringen, heerlijke dromen. Het is warm en ik ben warm. Jij maakt mij warm, ik schaterlach en geniet. Tegelijketijd serieus en speels. Ik zoen je kwispelend. Op manier ik alleen met jou zoen, gezoend heb. De tijd staat weer stil Ik voel hoe je mij aanraakt. Verkennend, onderzoekend. Ik voel hoe jij me tot je neemt, in je hersenen, vingertoppen, lippen opslaat hoe het nu is. Om later weer terug te denken. Waar ik naar ruik, hoe ik onder je vingers beweeg. Opgeslagen, er is meer, nog veel meer. We blijven dit doen tot ons zeventigste zeg je. Zo moet ik om lachen en weet, ja, dat is mogelijk inderdaad. Aangeschoten door de wijn maar voornamelijk van jou. Opeens zijn er geen woorden meer, alleen zware ademhaling, die passen we aan elkaar. Onbewust, het gaat weer vanzelf. Ik wil je zo veel laten voelen nu, ik wil dat je me alles laat voelen. Nu, zo, we hebben zo’n haast en hebben al de tijd. Kleren op de grond, wij op de grond, je laat me wijn uit je mond drinken, kijk hoe ik reageer. Intens, diep zijn we naast elkaar, in elkaar. Het is een spel, het is genot. Kijk me aan. Jij laat mijn eigen smaak proeven, mengeling van mijn opwinding en jou. Voor eeuwen kan ik zo doorgaan. Zweet, lieve woorden, spanning, Vingers, lippen, tongen. Ik ben niet vreemd, sluit me nadeloos aan jou. Ga door, stop nu niet kijk me aan vraag ik, dit voelt zo lekker zo, ga door zo. Alles draait rond, ik hoor je, voel je ruik je. Het borrelt ?â?¡n me, roert me, laat me trillen, laat me stijgen, laat me kronkelen, laat me imploderen.. laat mij je naam kreunen. Zoenen, strelen, praten. Doorgaan. Ja, jij bent er. Het leven.. Het leven gaat door maar jij… jij blijft bijzonder “