Vorig leven in klooster 2

Dit is het vervolg van Vorig leven in klooster 1 over mijn belevenissen uit mijn vorig leven in het klooster rond 1700.

1. Vertwijfeling

Ik kon die nacht de slaap niet vatten. Allereerst door de behoefte de laatste hand aan mezelf te leggen..Maar was dat niet zeer zondig? Was ik vanavond al niet zondig genoeg geweest door me zo te laten gaan bij Pater Benedictus? Penispictus dacht ik even met mijn perverse geest. De gedachte aan wat hij met me had gedaan vanavond in zijn cel vulde me zowel met schaamte als opwinding. Het was mijn eerste seksuele ervaring, en ik was meteen goed ontmaagd. Dit uit boetedoening om de pater te verzoenen die ik zo’n gemene streek had geleverd door in zijn cel in te breken.. Wanneer zou hij ontdekken wat ik in zijn bijbel had geschreven? Ik moest die bladzijde eruit zien te scheuren. Ik had zo’n spijt. Hij zou meteen begrijpen dat ik ’t had gedaan en dat dàt de werkelijke reden van mijn bezoek aan zijn cel was.
Misschien kon ik de bijbel stiekem omwisselen, maar dat zou hij gelijk doorhebben. Hij had er ook zijn eigen aantekeningen in geschreven , dingen in aangestreept enzo.
Kon ik er met Adelbert over praten? Zou ik hem alles vertellen? Van de ‘afstraffing’ cq les in ‘zelfbeheersing’, en dat ik er stiekem wel van genoten had, en me had laten gaan? Nee, dat durfde ik niet. Hij was m’n enige vriend hier, als hij me zou laten vallen dan had ik niemand meer die ik in vertrouwen kon nemen.

Ik probeerde te bidden, maar bleef piekeren, en schaamde mij tegenover God. Kon Hij me vergeven? Of was ik uit Zijn gratie?
Intussen stapelde de lust in mijn kruis zich nog steeds op. Mijn handen gleden automatisch steeds naar onderen, met moeite wist ik me tot nu in te houden.. Maar m’n gedachten kon ik niet tegenhouden, die gleden vanzelf naar ’t gebeuren net. Ik zag de pater in zijn naaktheid met opstaande leuter. Zijn kalme maar toch lust verradende ogen op mijn blote achterste gericht. Hij had me ermee opgezweept.. zelfs met zijn bijbelteksten, en ja, zelfs ook nog zijn keiharde woedende klappen op m’n blote kont, waar ik om had gevraagd. Die stonden nog als laaiend vuur in me gebrand en deden alle gevoelens die ’t opriep weer oplaaien. Het zachtjes tasten van zijn vinger in mij, daarna zijn harde kruis, zijn krachtige wapen die me stevig had geïnfiltreerd.. O nee, hou op Melchior..hou op.. Maar die mengeling van hard en zacht .. nu eens langzaam, prikkelend, dan weer snel, overweldigend.. Dat had de morbide gevoelens en tenslotte de jubelende overgave aan de bevrijding bij me teweeg gebracht.
En hij had mij met zijn overvloedige zaad bezoedeld. Ik voelde er nog steeds wat van uit mijn opengescheurde anus gutsen. Het voelde geil en ik geneerde me diep voor deze gevoelens.
Draaiend en woelend kneep ik me tenslotte toch in de ballen, en met 3 of 4 stoten in de washand in mijn andere hand zondigde ik opnieuw..Mijn schuimende golven barstten uit het dakje van mijn paddenstoel. Dat luchtte op. Maar het ontspande me geenszins.

Tegenstrijdige gevoelens, soms paniek, hielden me uren lang wakker. Ik zou willen dichten, maar ’t licht van m’n kaars zou onder de deur door allicht door iemand gezien worden. Het was al laat, het zou vreemd zijn als ik nog op was. Ik was toch al in strafperiode, door mijn onoplettendheid waardoor bijna brand was uitgebroken. Als er nog één zonde ontdekt werd zou ik uitgesloten of zelfs geheel uit het klooster verjaagd worden. Zou ik dan nog kunnen overleven als men wist van mijn ‘ketterij’, waarvan ik zeker door ’t klooster naar de buitenwereld toe beschuldigd zou worden als reden van de uitzetting? Dat zou mijn einde zijn. Maar was ik nog wel waardig hier te blijven?
Al deze gedachten spookten door mijn hoofd, waardoor ik pas kort voor de nachtmis in sliep. Die miste ik. Ik sliep dwars door de bel en ’t hanengekraai heen.

2. Onder de pij

Natuurlijk was dat opgemerkt, en wel door Pater Benedictus. Hij had me laten slapen, om de dienst niet te verstoren, zo zei hij de volgend ochtend direct na de ochtendmis, toen hij me bij zich riep.

“Je weet wat je moet doen als boetedoening en eerbetoon aan God, onze lieve Heer,” zei hij streng.
Ik deed of ik niet begreep waar hij op doelde en schudde mijn hoofd.
“Je weet toch wat je moet doen om je ziel te redden van aardse genoegens, mijn jongen?” ging hij door.
Ik knikte nu aarzelend.
“Wat dan, Melchior?”
“Zegt u het maar pater, ik doe alles wat u nodig dunkt,” zei ik onderdanig.
“Heb jij vannacht weer toegegeven aan je onreine behoeften, dat je zo diep sliep om 3 uur dat je de mis hebt gemist?” Benedictus keek me streng aan.
Ik liet m’n hoofd zakken en schudde aarzelend van nee.
“Ik peinsde over mijn zonden pater,” zei ik benepen.
“Je weet, hoe meer je je overgeeft aan persoonlijk genot, hoe zwaarder je beproevingen zullen worden, nietwaar?” vroeg Benedictus retorisch.
“Ja pater.” Ik kon op één of andere manier niet bang zijn, slechts een gespannen verwachting zat in m’n lijf.. Zou hij mij weer zijn hardheid tonen? Ik bedoel, die van zijn geslacht.. Het was ’t enige dat mijn zelfzuchtige onzedige hoofd bezighield. Ik voelde als ’t ware de geilheid van Benedictus en bespeurde bij hem een kleine twinkeling in de ogen, maar ik zou ’t me wel verbeelden. Nu aan mijn eigen lust toegeven zou mij fataal worden, ik moest me beheersen.
Maar ik werd ondergedompeld in zijn erotische uitstraling… Zijn krachtige forse lichaam betoverde me, en ik zag weer de gedaantewisseling voor me van gisteravond, waarin zijn beheerstheid omsloeg in vurige passie. Vaag herinnerde ik me mijn dromen van vannacht, dat ik hem ontving, in mijn cel, in mijn hunkerende aars. Met ’t ochtendgloren was de droom vervaagd. Maar ik had nog het zalige gevoel, en zat vol inspiratie voor een gedicht erover, die ik uiteraard niet noteerde. Dat zou mijn doodvonnis betekenen. Maar ik verlangde ernaar ’t diepste wezen van mijn emoties te verwoorden in een oneindig gedicht.. Een lofzang op God en zijn Heiligdom, de schepping van de mens, gebouwd naar Zijn evenbeeld, compleet met geslachtsdelen, die in een samenkomen met een geliefde door magnetische krachten samentrekken en zich vullen met genot..
Dit diepe verlangen van mijn ziel voltrok zich als golven van scheppingsdrang, van verbinden met.. ja deze man, met zijn geometrische gelaatstrekken en krachtige postuur.. O nee, werd ik paranoia? ik was toch zeker geen homo? Of nu wel? Zou dat de straf zijn voor mijn wandaden, waar Paulus in de brief aan de Romeinen over schreef, dat ik nu in lust tot een man was ontbrand?

Het was alsof Benedictus mijn vraag onmiddellijk beantwoordde, want op dat moment stapte hij dichter bij, liet me voor hem knielen, en voor ik erop bedacht was sloeg hij zijn pij over mijn hoofd en zat ik eronder, met mijn snoet pal voor zijn, ja waarlijk ontzaglijk grote heiligdom, hard als graniet.
Hij hoefde mij niets meer te zeggen. Als in een zwevende droom nam ik zijn stierenlul in mijn mond en zoog de top, de rand, de schacht, en nam hem vol automatisch dieper en dieper in mijn mond, alsof die daarvoor ontworpen was..
“Bouwt uw huis op een rots, niet op drijfzand,” murmelde intussen de pater de woorden van Jezus..”Neem mijn naaldvormige rots, mijn steunpilaar, mijn orgelpijp zo diep je kan in je op.. ” Hij dreef z’n vaartuig met ferme stoten heen en weer in m’n mond en ik zoog gulzig terwijl Benedictus hijgerig doorsprak. “Slik ‘m in, als een smakelijk stuk vlees, en ontvang mijn room..roomser dan de Paus, dat zo zal aanspoelen over je heerlijke tong.. Ik giet ’t uit als duizenden druppels ochtenddauw.. Dus laat me niet los als ik begin te vibreren en je instraal..” Hij hield mijn hoofd vast door de pij heen als ter bevestiging, en ik wou niets liever dan dan zijn rots, zijn menhir, zijn heerlijke zuil, megaliet, zijn levende steen, opslokken. Nu en dan likte ik met mijn tong langs zijn toompje, waar hij zeer gevoelig op reageerde. Ik voelde hem verder verharden en opzwellen en proefde het roomse room met tussenpozen, dat in kleine dropjes door mijn keel gleed, terwijl Benedictus steeds krachtiger in mijn mond stootte..
Ik zat als een offerblok voor Benedictus die loodrecht boven mij troonde, zijn staf, die als een vulkaan begon te rommelen en broeien, in mijn heilig altaar: mijn slurpende en slikkende natte krater.
En daar kwam de vulkaanuitbarsting.. ik voelde het op me afstormen. En ja, ’t maakte ook iets los in mijn harde stam in opstand..die wou meedelen in de pret, aangemoedigd door zijn soortgenoot in mijn mond. Maar ik moest het in de kiem trachten te smoren anders zou het te laat zijn. Ik greep Benedictus bij de dijen vast om mijn hevig verlangen op hem af te reageren en van mezelf af te wenden. Dat had onmiddellijk effect op hem.. Hij liet zijn vloeistoffen als een kokende kolkende massa door mijn mond en keel schieten, onder een paar flinke bevingen en diepe zuchten. Ik slikte alles gulzig door, of het nu lekker smaakte of niet.

Ik dwong me mijzelf niet aan te raken maar het leek of zijn sappen door mijn scrotum trokken.
Hij hield mijn hoofd over zijn slapper wordende vlees vast tot hij op adem was gekomen en de laatste schokken tot stilstand kwamen.
“Hopelijk heb ik je bevrijd van je spookbeelden, Melchior,” zei hij nog licht hijgend. “Ik kan de klok niet terugdraaien, gedane zaken nemen geen keer. Maar het gaat om de uiteindelijke som van alle delen. Valt die positief uit, dan kun je het hemelrijk van de goddelijke gelukzaligheid van Gods’ heiligdom binnentreden in onsterfelijkheid en eeuwige extase. Je ziel kan gered worden door dat alleen te verlangen, zuiver en alleen daarnaar. Alle eigendunk, dwaasheid, wanhoop en wanorde zullen verdwijnen. Neem dat als uitgangspunt en einddoel, dan wordt je onbenullige zelf volledig uitgeschakeld en ben je één met God.”
Mijn penis was iets gekrompen door dit betoog maar had nog steeds flinke afmetingen. Benedictus had me losgelaten en ik kroop onder zijn pij uit. Hij streek de plooien ervan glad.

Mijn hart klopte nog als een bezetene en alles broeide en tintelde in mijn lijf terwijl ik opstond. De sappen van de pater proefde ik nog op mijn tong. Mijn eigen sap wou zich naar buiten dringen, en ik kon de pater niet aankijken.
“Wat sta je daar nog, ga aan ’t werk Melchior..”
“Ja pater..” probeerde ik zo neutraal mogelijk te zeggen maar mijn stem klonk trillerig.
Ik wilde de kamer aflopen.
“Of moet ik je weer geselen?” zei Benedictus toen ik me net omdraaide naar de deur. Ik keek wat angstig en hoopvol tegelijk om.. Wat bedoelde hij? Zijn blik stond strak en verried niets van mogelijke andere bedoelingen dan een pure lijfelijke afstraffing, zonder ‘beheersings-les’.
“Nee pater,” zei ik weer wat bibberig. Dat kon evengoed van angst als van de nog in mij brandende verlangens zijn. Want niets liever rende ik nu naar de latrine om mij daar vlug van de spanning in mijn kruis af te helpen.
“Want mijn handen jeuken om jou je onwelvoeglijke, liederlijke gedachten en daden af te leren..” ging Benedictus door, nog steeds op kalme toon, zonder iets van lust of wat ook te verraden.
“Ik zal mij netjes gedragen pater, ik zal direct gaan bidden in de kapel als u dat goeddunkt.”
“Zal dat helpen, of heb je een stevige afranseling nodig?” Het klonk, gek of niet, zeer uitnodigend.. Wat was ik graag met de blote billen over zijn schoot gaan liggen voor een flink pak slaag.. en dan in mijn onderkleed al dat opgewekte kwalijke verlangen spuiten.. Ik voelde het schaamrood naar mijn kaken trekken om deze walgelijke gedachten. Snel schudde ik dan ook mijn hoofd en draaide mij weer om.
“Ga dan hard aan ’t werk Melchior, dat zal je helpen je gedachten te verzetten,” waren de laatste woorden van Benedictus voor ik de kamer uit liep.

3. Ontheiligd

Makkelijk gezegd. Ik kon ondanks het zware werk dat ik moest doen wegens mijn strafperiode mijn gevoelens maar met moeite onder controle houden. De hele dag dacht ik aan het heerlijk stuk vlees wat ik klaar had gezogen, het opgewonden zachte gehijg van de pater, het spuiten in mijn mond.. Ik proefde het nog lang na, en dat deed me telkens sidderen van genot.. Mijn plasser richtte zich continu op onder mijn pij en ik moest bukken om te zorgen dat er niet een puntje vooraan in ontstond.. Telkens kriebelde mijn onderkleed tegen mijn eikel, wat ook weer erotische prikkelingen veroorzaakte. Tenslotte moest ik mij toch op de latrine ontladen. Liever was ik naar de pater teruggekeerd voor een pak rammel, maar mijn verstand wist mij daarvan te weerhouden.
Ik liep risico dat hij mij in diskrediet zou brengen over gisteravond. Tot nu was dat niet gebeurd.
Het was een geheim tussen pater Benedictus en mij. Hij zei niemand iets over de gestolen sleutel en mijn inbraak in zijn cel, en ik hield mijn mond over zijn schandalige afstraffing, waar ik tot mijn eigen schande wel enorm van genoten had.
Eigenlijk verlangde ik continu stiekem naar meer, maar uiteraard hield ik zulke gedachten in bedwang, voor ik God of Pater Benedictus niet meer onder ogen durfde komen.
Maar nog meer vreesde ik voor de dag dat hij zou ontdekken wat ik in zijn bijbel had geschreven. Want nu was wel zeer duidelijk dat ik dat moest hebben gedaan. Met een haast ondraaglijke angst en spijt wachtte ik de dag des onheils af. Het kon niet lang uitblijven.

En inderdaad, nog geen week later, mijn strafperiode in verband met de door mij veroorzaakte brand was dus nog niet eens voorbij, kwam hij er mee aanzetten op mijn cel.. Z’n ogen spuwden vuur.
“Heb jij dit gedaan?!” vroeg hij op een toon die ik nog nooit van hem gehoord had, terwijl hij de bijbelpagina voor m’n neus hield.
“N..nee pater..” bibberde ik.
Hij bleef me strak aankijken, trok m’n gezicht bij m’n kin op en herhaalde de vraag nog 5 keer.
“Je had een pen in de hand herinner ik mij, toen ik je op mijn cel betrapte,” klonk het bars. “Heb je het toen gedaan?”
Ik kon hem niet aankijken en mijn stem werd steeds pieperiger terwijl ik bleef ontkennen. Hij geloofde mij niet en was laaiend.
“Het is ongelooflijk.. je obscene gedrag naar mij, je seksuele obsessies.. en nu nog de duivel over mij uitroepen! Ik sta versteld van zo veel durf… nee waanzin.. Je kunt niet bij zinnen zijn geweest toen je dit deed. Je moet zelf door de duivel zijn bezeten.. Zijn ongure persoon zal wel aan jou verschenen zijn om je dit te laten doen. Hoe kon je anders zó ontaarden..Ik had dit niet van je verwacht. Je hebt me zeer misnoegd.”
Ik kreeg nog een hele tirade over me heen en hoe ik ook probeerde ‘het goed te maken’, het zag er niet naar uit dat ik nog een keer vergeving kreeg met wat boetedienstjes.. Hij was echt ziedend. Hoe verleidelijk ik ook mijn deken afsloeg, en voor hem knielde om me te laten slaan, hij trapte me alleen maar één keer verachtelijk en zei toen dat ik morgen voor de abt zou worden geleid.

Dat geschiedde dus en het werd nog erger dan ik al vreesde.
Benedictus beschuldigde mij van onzedelijke betasting van hem. De abt vroeg mij: “Is dat waar Melchior?”
Ik ontkende natuurlijk, maar Benedictus begon nog meer voorbeelden van mijn ‘ongepaste gedrag’ te geven en zei dat ik aardig de weg kwijt leek. Het was niet bij één ‘misser’ gebleven, herhaaldelijk zou ik hem hebben lastig gevallen, en zelfs zeer perverse ideeën hebben, waarover hij al eerder gedichten van mij had gevonden. Dat gaf me de doodsteek.
“Dat is niet zo fraai Melchior,” zei de overste, terwijl hij me zeer misprijzend aankeek. Ik kreeg een hele preek over mijn duivelse gedrag, en dat dit niet makkelijk vergeven kon worden. Het zou me in elk geval heel veel kosten. En zo kreeg ik een nog hardere straf dan ik al had. Nog meer zwaar werk, nog meer afranselingen.
Ik balde mijn vuisten samen van woede, ontplofte zowat van binnen, maar ik wist mij ternauwernood te beheersen en gelaten mijn lot te ondergaan.

Weken van marteling, slavendrijverij en korte nachtrust volgden om mijn straf te voltooien. Ik raakte steeds uitgeputter, doch sleepte me er van dag tot dag dapper doorheen, met ’t idee er straks van af te zijn, als mijn straf erop zat.
De lijfstraffen waren ook niet mals, en de verkrachtingen door Benedictus waren niet meer zo fijn als de eerste. Hij dwong me de ene dag z’n ding diep in m’n mond te nemen en te zuigen tot ik ‘zijn heilige zaad’ had gesmaakt en doorgeslikt, de andere dag wurgde hij mij bijna terwijl hij met zijn ballen op mijn gezicht zat om die om en om te zuigen tot hij kwam en mijn gezicht volspoot.
Dan weer neukte hij mij hard en ruw. Soms kwam hij daarvoor midden in de nacht in mijn cel, waardoor ik nog minder nachtrust kreeg. Steeds weer onder het mom van ‘afstraffing’, wat het nu ook wel was, want op deze manier genoot ik er niet erg meer van. Zelfbeheersingslessen had ik al haast niet meer nodig, mijn lust was vergaan, mijn libido uitgeput.

Adelbert zei mij te willen helpen, maar dan moest ik wel wat terugdoen. Hij had mij immers al een keer geholpen met mijn wraak op Benedictus. Nu vroeg hij mij te helpen wraak te nemen op Simonis. Dat vond ik een aardige monnik en ik geloofde hem niet dat die hem onzedelijk betastte. Ik weigerde dus om hem daarmee te helpen, want de man had mij niks misdaan. Adelbert reageerde boos maar ik hield voet bij stuk. Toen zei hij nog wel meer voor mij terug te willen doen, wat ’t ook was. Hij wilde mij zelfs aan vrouwen helpen, hij wist een manier af en toe uit het klooster weg te komen, bv. door een positie te krijgen waarbij we inkopen mochten doen.

Maar ik zat nog in mijn strafperiode en wou die volbrengen. Want ik hoopte daarna weer in ’t reine te zijn en weer aan mijn normale werk te kunnen. Dus ik weerstond Adelbert’s aanbod en ploeterde gestaag door tot ik eindelijk klaar was met mijn straf. Adelbert was zo vriendelijk mij toch belangeloos af en toe te helpen met mijn akelige taakjes. Daar was ik hem zeer dankbaar voor, het verlichtte iets, al viel ’t me allemaal toch steeds zwaarder. Toen eindelijk de dag van mijn ‘verlossing’ aanbrak was ik dan ook zeer opgelucht en verheugde me weer mijn oude taken te hervatten en normaal te kunnen leven.

4. Onverwachte ontwikkelingen

Maar toen de normale routine weer begon was ik niet meer zo enthousiast. Ik was steeds moe en wou alleen maar slapen. Doch de monniken waren streng. Ik was jong, moest me niet zo aanstellen. Zij konden ’t ook, elke ochtend vroeg op de ochtendmis verschijnen, en de dagelijkse taken uitvoeren, dus kon ik het zeker wel.
’t Viel me echter allemaal zo zwaar dat ik weer overwoog weg te vluchten. Alleen had ik intussen een goede band opgebouwd met Adelbert en dat hield me tegen. Hoe kon ik hem verlaten? Hij had me zo geholpen en had ’t zelf al zwaar genoeg, zoals hij zei, met de broeders die hem lastig vielen. Ik wou er nu ook voor hem zijn. Verder had ik de zorg voor de melkgeit gekregen, en me inmiddels zeer gehecht aan ’t beestje.
Ik begreep niet dat ik weken later nog steeds zo moe was. Ik vreesde dat ik misschien een virus had opgelopen door het strontscheppen en dagelijks de pot schoonmaken. Of misschien iets van Benedictus en zijn vunzige praktijken. Dat was al even geleden, ja hij had me sinds mijn straf afgerond was met geen vinger meer aangeraakt.. Het leek wel of hij er geen lol meer in had als ik ervan leek te genieten. Of hij durfde toch niet meer, nu hij mij ervan beschuldigd had.. Ik kon hem misschien eens aangeven.

Wat ’t ook was, ik was te moe om te vluchten. Waar moest ik heen, waar kon ik heen? Hier had ik in elk geval een bed en eten.
Misschien trok ’t nog bij.. Maar ik had de haat van Benedictus over me afgeroepen, en hij bleef toch één van mijn mentoren, dus het was een akelige tijd.
Ik sprak er met Adelbert over, en hij vond dat ik met mijn hoofdmentor, Simonis, moest praten,.
Ik wist niet of het verstandig was, maar ik kon allicht eens vragen naar een medisch onderzoek.
Dus zo geschiedde.
Simonis was zowaar vriendelijk en begripvol, en liet een dokter komen.
Ik bleek niets te mankeren. Het ‘zat tussen de oren’.
Dus ja, dat werd opnieuw biechten en bidden om genade voor mijn zonden, weet ik wat. Het hielp niet.

Ik sprak dus enkele dagen later weer tot Simonis, dat ik mij nog geen haar beter voelde.
Hij zei toen dat hij had nagedacht, en vroeg zich af of het voor mij niet beter zou zijn zendelingenwerk te gaan doen.
Ik keek verrast op.. Hij legde uit wat het betekende. Ze zochten nog missionarissen voor het diepst van zwart Afrika: Congo, Nigeria, Kameroen. Daar leefden nog zeer primitieve volkeren, en die moesten tot het christendom bekeerd worden. Ik zou met een oudere broeder van een ander klooster samengaan.
Het leek mij wel een avontuur. En beter dan hier doorgaan in de verziekte sfeer. Want niet alleen Benedictus keek op mij neer, de meeste anderen ook, daar hij allen had opgestookt en natuurlijk niemand mij geloofde, als pas ingetreden jonge blaag.

Om een lang verhaal kort te maken, ik zou na een korte opleiding,waarbij ik wat over de de Mohammedanen en hun gebruiken, de talen in die regio e.d. leerde, naar Kameroen gaan, om daar de Kirdis, een oud volk, te bekeren. De rest moest ik daar leren. Het levensritme en de taal van die stam was nog nergens bekend, het was een kwestie van integreren en dan hun duivelse tovenarij en perversiteiten e.d. zien af te schaffen. Niet met dwang uiteraard, doch door over Jezus en zijn grootsheid en liefde te vertellen, te onderrichten in de Heilige schrift enz.. Mijn invloed zou klein zijn, ik moest niet teveel verwachten, en moest jaren geduld hebben, maar het was onze taak, zoals Jezus met de pinksterboodschap had verkondigd, om Zijn woord uit te dragen over de hele wereld, en zo ook bij de nog minst ontwikkelde volkeren. Ik zou met een expeditie meegaan per schip en een lange reis door het binnenland maken, deels over rivieren, deels te voet en te paard.
Ene pater Bernardus zou met me meegaan. Later zouden wij misschien verspreiden om elders missieposten op te zetten.

Ik dacht er niet te lang over na, het leek me wel wat, dus besloot het aanbod aan te nemen. Ik vond het wel heel akelig Adelbert achter te moeten laten, en hij probeerde het mij ook uit ’t hoofd te praten op alle mogelijke manieren. Hijzelf kreeg die kans als zendeling niet, hij wilde anders ook wel met me meegaan. Maar hij was voor andere taken voorbestemd. Ik vermoedde dat ’t een manier was van de paters om op een tactische manier van mij af te komen, en ikzelf vond het ook maar ’t beste.

5. Ontboezeming

Ik zat op één van de laatste dagen voor mijn vertrek met Adelbert na het avondmaal op een beschut plekje achter wat struikgewas heel ver achterin de kloostertuin. Terwijl we wat zaten te genieten van de avondzon begon hij ineens hartverscheurend te huilen.
“Ga toch niet.. Melchior.. ga toch niet,” huilde hij.
Ik sloeg een arm om hem heen en troostte hem dat ik terug zou komen, al was ’t over 10 of 20 jaar, we zouden elkaar weerzien. En ik zou hem schrijven. Ooit zou de brief wel met een Hollands’ schip mee gaan en bezorgd worden. En natuurlijk bad ik elke avond voor hem en hij voor mij, wij zouden elkaar niet vergeten.
Het was niet genoeg. Hij bleef snikken, en stilletjes voor zich uit staren.
Ik liet hem , terwijl ik ‘m zacht over de schouder streek. Ik was zelf ook zeer bedrukt..
“Je komt er heus wel overheen, Adelbert.. ” zei ik na een poosje weer troostend. “Het leven is steeds weer afscheid, en toch blijven we verbonden, onze vriendschap blijft eeuwig bestaan, boven alles, niets kan dat tegenhouden.”

Hij keek met betraande ogen op.
“Snap je het dan niet?” zei hij zacht.
“Wat, Adelbert?”
“Ik… ik heb je lief..” Op het zelfde moment zag ik zijn gezicht op mij afkomen en een volgende seconde voelde ik zijn lippen tegen de mijne.. Totaal beduusd verweerde ik mij niet, en kennelijk daardoor aangemoedigd, greep hij me nu innig bij de schouder, drukte zich tegen me aan en begon met zijn tong tussen mijn lippen te bewegen.. Half automatisch opende ik mijn mond wat, en zijn tong gleed naar binnen. Een donderslag sloeg door mijn hart.. zo’n intens gevoel had ik nooit eerder.. De lichamelijke verrukkingen die ik bij Pater Benedictus had gevoeld vielen erbij in ’t niet.. De warmte van Gods’ liefde bij een diep gebed was nog koud in vergelijking met wat ik nu voelde.. Het was boven alles verheven.. Hij klampte zich nu aan me vast of ie me nooit meer los zou laten, en ik trok hem ook nog wat steviger tegen mij aan en zo kusten wij zeker een kwartier, of langer.. ’t Was of de tijd stilstond.. Terwijl onze tongen elkaar opslokten, borrelde er een intens verlangen naar hem in mij op, mijn onderlijf stond in vlam. Zijn hand gleed over mijn zij en heup heen en weer, en een magische kracht dreef mijn hand naar zijn onderrug.. Toen hij mij tenslotte zachtjes achterover op het gras drukte en zich op mij vlijde, hield ik mijn begeerte en hartstocht niet meer in. Wild omhelsde ik hem, streelde ik over zijn hele rug, en langzaam naar zijn billen.. Hij voelde het en schoof wat omhoog, zodat ik er beter bij kon.. Ik streelde het zachte vlees van zijn rondingen.. Hij raakte uitzinnig en drukte zijn kruis tegen mijne en ik voelde door onze dikke pijen heen hoe hard hij was, net als ik.. Hij trok m’n pij wat op. Ik merkte dat ik hetzelfde bij hem deed, stukje bij beetje. Ik wilde zijn naakte vlees voelen. Ik smachtte ernaar te zien wat onder zijn lange pij verborgen zat.
Maar net toen ik voelde dat zijn vingers een stuk van mijn huid aanraakten kwam ik tot bezinning.
“Wat doen we..Adelbert,” riep ik geschrokken, hem proberend weg te duwen..
“Sshh..niks..we beminnen elkaar gewoon.” Hij gaf me geen kans meer te denken of protesteren. Zijn lippen smoorden mijne weer en zijn tong ging nog dieper en vulde mij met genot en wellust. Ik sloeg mijn arm weer innig om zijn schouders en kon mijn lust met geen mogelijkheid meer bedwingen.. Het was of jaren van verlangen in één moment tot uiting kwamen. Hier, nu, met mijn vriend, mijn beminde…Hij lag zwaar op me en schoof zich onstuimig heen en weer met z’n kruis tegen mijne. Het prikkelde al mijn zinnen.. Zijn hete gloed en passie straalde over mij heen. Het hardst ging mijn hart tekeer.. Zeker toen ik opnieuw met mijn vingers zijn pij tot op zijn bovenbenen had opgetrokken en zachtjes nu over het naakte vlees streek.. Automatisch ging mijn hand naar boven, tussen zijn benen, en tastte over zijn naakte bil.. Hij ademde steeds sneller en zoende lustiger en intenser.. Toen ik in zijn bilvlees kneep ging er een zucht door hem heen en ik voelde zijn harde door zijn pij bewegen tegen mijne. Ik wilde het uit kreunen, maar hield mij in, voor iemand ons kon horen. Ik tastte wat met mijn vinger tussen zijn billen.. wat voelde dat spannend.. Ik durfde niet verder te gaan.. Het zou te brutaal zijn..
Maar Adelbert kwam ineens overeind en, zittend op zijn knieën aan weerszijden van mijn heupen, trok hij zelf zijn pij op tot zijn middel, en ik zag zijn harde lid lonkend naar mij toesteken.. Ik greep er automatisch naar. Het was warm, heerlijk geil om het geslacht van een ander vast te houden, van iemand die ik liefhad.. Hij had me steeds genotzuchtig aangekeken met zijn zachtgroene ogen, nu sloot hij de ogen en liet me hem betasten.. Zachtjes beroerde ik zijn lid, met de andere hand over zijn dij strelend. Hij liet zijn hand intussen onder mijn pij glijden, traag maar temperamentvol, langs mijn heup, zij, buik verder tot mijn borst. Mijn rechter vuist sloot zich om zijn staaf die echt keihard was en als ik hem niet naar voren, naar me toe hield zou hij rechtop stuiteren.. Het voorvocht begon zich uit zijn plasgaatje te bevrijden, om zachtjes langs zijn eikel te stromen. Het maakte me nog geiler..Ik tastte met mijn linker hand nu onder zijn benen door, streek over zijn ballen en hij spreidde zijn benen wat. Ik tastte verder naar achter, naar de warmte tussen zijn bilspleet. Ik wilde zijn inwendige voelen.. Ik wilde hem met mijn vinger betasten zoals Benedictus bij mij had gedaan.. Hij leek het allemaal goed te vinden. “Ja, toe maar,” moedigde hij zacht hijgend aan, me tussen de half gesloten oogleden aanglurend. Zijn hand gleed ook naar mijn schaamgebied, en greep mijn harde middenstuk. Ik was zo opgewonden, ik kon me niet meer bedwingen en begon hem te vingeren. Met één vinger.. toen met twee. Hij hield zijn pij nog steeds op met één hand opdat ik hem kon zien.. Zijn lichaam was prachtig.. Het maakte me dol, hier, vlak voor mij, deze mooie naakte jongen te zien.. Ik wou ‘m helemaal zien, maar vond het ongepast te vragen alles uit te doen.. In plaats daarvan liet ik zijn penis los en schoof met m’n hand onder zijn pij naar zijn buik, bast, tepels.. Het aftasten van een andermans lichaam.. dat was idioot sensationeel. Zeker zoals Adelbert erop reageerde. Hij genoot zo mogelijk nog intenser dan ik.. Zijn grip om m’n paal verstevigde en alles prikte en jeukte in me. We keken elkaar hebzuchtig aan en wilden allebei maar één ding.. Elkaar hebben, elkaar bevredigen, tot het eind.. Heel langzaam streelde ik met m’n ene hand over de welvingen van zijn borst , de andere nog onder zijn kruis, mijn vingers steeds dieper in zijn anus.
“O Melchior.. ik wil je in me voelen.. wil je mij?” vroeg hij toen hijgerig..
Ik keek hem een tel verrast aan, en de volgende tel had ik mijn pij opgetrokken, zodat ik nu ook mijn harde naakte mannelijkheid aan ‘m toonde.. Hij leek erdoor verguld.
“Oo Melchior wat ben je mooi,” zei hij ademloos.. Hij boog weer even naar me toe en kuste me, mijn lid nog steeds vasthoudend. Hij trok er zachtjes aan.. Ik werd wild van zijn warme hand die mijn penis beroerde. Ik wilde meer, en meer.. Ik wilde hem binnendringen.. zijn begeerlijke rauwe diepte in. Mijn vlees ongetemd tussen zijn billen dringen.. Daar had ik naar verlangd..al zo lang.. zonder dat ik ’t wist..

Adelbert’s pij was weer over hem heen gevallen, maar hij zat met zijn blote billen op mijn ballen en het prikkelde en stimuleerde al mijn zenuwen. Hij likte zijn vinger nat en streek ermee over mijn eikel.. Dat jeukte zo dat ik hijgde “Oh Adelbert.. kunnen wij gemeenschap hebben..ik wil niets liever dan met je de liefde bedrijven..”
Hij aarzelde niet. Ik voelde hoe hij mijn lid naar zijn gaatje toe leidde en even later er langzaam overheen zakte.. Het ging wat stroef, maar het voorvocht had mijn eikel wel nat genoeg gemaakt om hem niet al te pijnlijk voor hem te penetreren.
Het was of er 1000 kilo van mij afviel toen ik dieper in hem ging. De hele last van jarenlange tucht en zelfbeheersing viel van mijn schouders. Het was het meest bevrijdende gevoel dat ik ooit had.. Ik mocht eindelijk losbranden vanuit mijn diepste natuur en me voluit laten gaan.. Ik was niet meer te temperen en moest aan mijn driften toegeven. Aan God’s oordeel kon ik niet denken, ik was met heel mijn aandacht bij Adelbert’s verrukkelijke lijf en de hartstocht die bezit van mijn lichaam had genomen. Heel voorzichtig duwde ik mij wat omhoog en het warme vlees omsloot mijn pik langzaam bij beetje.. Nog even en ik zat volledig in zijn intieme holte.
Adelbert leunde voorover en steunde op zijn handen aan weerszijden naast me, terwijl ik langzaam op en neer in hem omhoog stootte. Heerlijk was het.. het heerlijkste dat ik ooit beleefd had. Adelbert keek mij liefdevol aan en een warmte trok door me heen als nooit tevoren. Ik wilde zijn lid echter ook weer zien en ik schoof z’n pij opzij om hem bloot te leggen.. Hij was aan ’t trillen van genot, en zijn pik stak parmantig recht omhoog, wippend onder mijn stoten. Het schudden van zijn billen deed mijn ingewanden mee resoneren en zo waren we een eenheid van vibrerend vlees, ziel en geest. Heel ons hart, heel ons lichaam en heel onze gedachten waren met elkaar verbonden.
M’n adem was één met zijn adem, we hijgden gelijkop, we trilden gelijkop, we kreunden gelijkop..Ik kon het niet laten zijn verleidelijke piemel vast te pakken. Met mijn stoten schoof hij in mijn hand heen en weer, en Adelbert begon hard te kreunen. Ik zag meer en meer voorvocht uit zijn eikel sijpelen, en mijn eikel tintelde nu zo dat het elke moment mijn lusten eruit kon gaan spuwen, recht in Adelbert’s diepte. Het was niet meer te stoppen. Ik stootte sneller en sneller en verloor mijn laatste beetje zelfbeheersing. Met veel gekreun en gezucht liet ik mijzelf gaan.. Ik doorboorde hem diep in de ingewanden, dat moest wel, ik kon me niet anders bevrijden van mijn laatste spanningen.. O goede God, gelukzaligheid.. dit was het mooiste wat me ooit overkwam.. Ik kneep iets te hard in zijn penis geloof ik, want hij begon gelijktijdig met mij te spuiten, en spuiten..Een fontein aan sperma vloeide over mijn half ontblote buik en het stroomde maar door..Hij keek mij onderwijl zo verzaligd, bezeten haast, aan..Het was of er een donderstorm door me heen woedde en alle daken van de huizen vlogen, zo raasde en stormde het in mijn lijf. Aardschokkend en sidderend lieten wij onze lawines uitbarsten tot wij volkomen bevredigd op elkaar neerzegen. Ik had mij nog nooit zo voldaan gevoeld, alsof ik vleugels had. Ik voelde me eindelijk een man.

Lange tijd bleven wij zo gelukzalig verstrengeld ineengevlochten liggen..zijn naaktheid tegen mijne, onze harten nog nakloppend.
Tot we lichte regendropjes voelden en bij zinnen kwamen.
“O.. ’t is vast al tijd voor de avondmis! ” riep Adelbert verschrikt.
We fatsoeneerden ons snel.
“Zijn we nu ook van die promiscue mannenliefde?” vroeg ik onderwijl vertwijfeld aan Adelbert.
“Mannenliefde, ja, promiscue..nee.. dat is een woord, daar geloof ik niet in.. Ik hou van je Melchior..” zei Adelbert, liefdevol door mijn haar strijkend. Ik kon zijn mannengeil nog ruiken en de opwinding tierde weer door mij heen.
We waren opgestaan, en kwamen achter de struiken vandaan, dus wij konden elkaar niet meer aanraken voor iemand het zag. Maar ik wilde bij hem zijn, met heel mijn hart, lichaam, ziel en geest. Hij zat al in mij verankerd, nu en voor eeuwig..