De mysterieuze voetbalploeg (6)

Vrijdagmiddag zestien uur
Terwijl mijn ouders nog niet thuis zijn, geniet ik van het leven op de boerderij tussen de koeien. Het is een warme zomerdag, de zon hangt hoog aan de hemel en verwarmt de weilanden met haar stralen. Ik loop langs de omheining en kijk naar de koeien die loom grazen. Hun rustige, regelmatige kauwbewegingen hebben iets kalmerends, bijna hypnotiserends. Ik besluit om de stal in te gaan en de emmers met vers water te vullen. De geur van hooi en koeienmest is onmiskenbaar aanwezig, een geur die niet weg te denken is bij ons thuis. Terwijl ik de emmers vul, voel ik een warme snuit tegen mijn arm duwen. Het is Bella, onze oudste koe. Ze is altijd nieuwsgierig en volgt me overal.

Terwijl ik Bella over haar kop aai, voel ik iets bijzonders onder mijn hand. Ik kijk naar beneden en zie dat Bella net een kalfje heeft gekregen. Mijn hart maakt een sprongetje van vreugde. Het kleine diertje ligt daar, nog nat van de geboorte, met grote nieuwsgierige ogen die de wereld om zich heen verkennen. “Wow, Bella, je hebt een prachtig kalfje gekregen,” fluister ik tegen haar terwijl ik voorzichtig het kleine wezentje bewonder. Bella kijkt me trots aan, alsof ze wil zeggen: “Kijk eens, dit is mijn kleintje.” Ik blijf even bij Bella en haar kalfje staan, genietend van het wonder van nieuw leven op de boerderij. Het is een herinnering aan de cyclus van het leven, aan de verbondenheid tussen mens en dier die hier op de boerderij zo duidelijk voelbaar is.

In de verte hoor ik een mannenstem. Het is niet de stem van mijn vader, want mijn ouders zijn nog enkele dagen op reis. Nee, dit is de stem van Hans, de inseminator van de koeien. Hans is een kloeke man met een dikke buik en een altijd vrolijke glimlach. Hij heeft een Duits accent omdat hij zijn hele leven in Duitsland heeft gewoond, maar hij is toch een gewone Belg. Terwijl ik naar zijn stem luister, merk ik dat er iets geruststellends is aan zijn aanwezigheid. Hans is al jaren een vaste waarde op onze boerderij, en hoewel hij er een beetje grof uitziet, heeft hij een hart van goud. Ik kan niet ontkennen dat ik hem een knappe man vind, met zijn ruige uiterlijk en zelfverzekerde houding.

“Hé Stan!” roept hij terwijl hij naar me toe loopt. “Hoe gaat het met Bella en haar nieuwe kalfje?” “Het gaat goed, Hans,” antwoord ik met een glimlach. “Ze heeft net een prachtig kalfje gekregen.” Hans knikt goedkeurend en komt dichterbij om het kalfje te bekijken. “Dat is mooi nieuws,” zegt hij terwijl hij Bella zachtjes op haar flank klopt. “Ze heeft goed werk geleverd.” Ik kijk naar Hans terwijl hij met de dieren omgaat. Er is iets aan zijn manier van doen, een zekere vanzelfsprekendheid en tederheid die ik bewonder. Ondanks zijn imposante verschijning, is hij altijd zachtaardig met de koeien, alsof hij precies weet wat ze nodig hebben. “Heb je hulp nodig met iets?” vraag ik, blij om zijn gezelschap en bereid om wat tijd met hem door te brengen. “Nou, eigenlijk wel,” zegt Hans terwijl hij naar de schuur wijst. “Ik moet nog wat spullen klaarzetten voor de inseminatie vanmiddag. Zou je me een handje kunnen helpen?” “Tuurlijk,” antwoord ik enthousiast. Samen lopen we naar de schuur, waar ik hem help met het voorbereiden van de benodigdheden. Terwijl we werken, praat Hans over zijn ervaringen op verschillende boerderijen en de technieken die hij gebruikt. Ik luister aandachtig, genietend van zijn verhalen en de rustige, ritmische manier waarop hij praat.

Terwijl ik Hans help, ritst hij zijn overall los, net als mijn vader draagt hij er niets onder. Ik schrik even en kijk snel weg want mijn gezicht rood van verlegenheid. “Sorry,” zegt Hans met een verontschuldigende glimlach, “ik heb het warm.” Ik probeer nonchalant te knikken, maar ik kan niet ontkennen dat ik het aantrekkelijk vind. De zonnestralen vallen op zijn gebruinde huid, die glinstert van het zweet. Zijn brede borstkas en stevige armen tonen de kracht van een leven vol hard werken. “Geen probleem,” zeg ik snel, terwijl ik mijn best doe om mijn gedachten bij het werk te houden. “Het is inderdaad een warme dag.” We gaan verder met het klaarzetten van de spullen, maar mijn gedachten dwalen steeds af naar Hans. Ik bewonder zijn zelfverzekerdheid en de manier waarop hij zo natuurlijk met zijn lichaam omgaat. Terwijl we bezig zijn, voel ik een mengeling van zenuwen en opwinding. Hans merkt mijn onrust en legt een hand op mijn schouder. “Stan, alles goed?” Ik kijk op en zie zijn bezorgde blik. “Ja, alles goed,” antwoord ik met een glimlach, “ik was gewoon even afgeleid.” Hij knikt en gaat verder met zijn werk, maar zijn aanraking blijft nagloeien op mijn schouder. Ik probeer me te concentreren op de taak voor ons, maar de aanwezigheid van Hans en de onverwachte wending van de middag blijven door mijn gedachten spoken. Het is een intens moment van bewustzijn en ontdekking, en ik besef dat deze gevoelens een nieuwe dimensie aan mijn leven op de boerderij toevoegen.

We werken verder in stilte, maar de lucht tussen ons lijkt gevuld met onuitgesproken woorden en emoties. Terwijl de middag vordert, voel ik een groeiende band tussen ons, een die verder gaat dan het dagelijkse leven op de boerderij. En ondanks de verwarring en de nieuwe gevoelens die in me opkomen, voel ik me ook op een vreemde manier op mijn gemak, alsof ik een deel van mezelf ontdek dat ik nog niet eerder kende.

Plots vraagt Hans: “Doe je nog dingen in je vrije tijd buiten de koeien? Jongensdingen zeker?” Hij knipoogt en lacht. “Ik ken het, op die leeftijd wat de jongens doen, ik heb veel zakdoeken gebruikt als je weet wat ik bedoel.” Ik lach wat verlegen en kijk even weg, mijn wangen nog steeds warm. “Ja, eigenlijk wel. Ik ga binnenkort weer voetballen met een nieuw team.” “Voetballen, dat is leuk!” zegt Hans enthousiast. “Ik heb vroeger ook gevoetbald. Wat voor positie speel je?” “In de spits,” antwoord ik, blij om over iets anders te praten. “Ik hou ervan scoren.” “En scoor je veel?” vraagt Hans met een knipoog. “Haha, ja,” antwoord ik, licht blozend. “Jij snoeper,” zegt hij grijnzend. “Speelde je niet in het team van de KLJ?” “Ja,” zeg ik, “maar we zijn gestopt. In september voetbal ik bij OBEES.”

Wanneer ik “OBEES” zeg, valt Hans’ mond open. “Excuseer, het team van dokter Bernard?” vraagt hij verbaasd. “Ja, inderdaad,” antwoord ik, een beetje verrast door zijn reactie. “Ken je hem?” Hans kijkt me serieus aan en zegt: “Dokter Bernard heeft een speciale reputatie, Stan. Vraag maar eens aan je ouders. Hij is niet zomaar een coach. Weet je, ik heb ook nog in dat voetbalteam gespeeld, maar toen heette het nog niet OBEES.” Hans zegt dat had ik helemaal niet verwacht van jou dat je zo was. Hoe bedoel ik vraag ik terwijl ik maar al te goed wat hij bedoelt. “Komaan Stan, je weet het wel,” zegt hij met een serieuze blik. “Ik hoop dat je ouders hier niet van weten, anders zouden ze heel kwaad worden.” Mijn hart bonst in mijn borst terwijl ik Hans’ woorden probeer te verwerken. Ik begrijp precies wat hij bedoelt, en ik voel een mix van schaamte, angst en verwarring door me heen gaan. Hoe kon hij dit weten?

“Het spijt me, Hans,” mompel ik, mijn stem zwakker dan ik had gehoopt. “Ik ben er ook in gerold, maar ik wil mijn ouders niet teleurstellen.” De inseminator zijn gezichtsuitdrukking verzacht een beetje en hij slaat een arm om me heen. “Ik begrijp het, Stan,” zegt hij op een kalmerende toon. “Het is niet altijd gemakkelijk om nee te zeggen, vooral niet als je denkt dat je iets groots kunt bereiken. Maar geloof me, er zijn andere wegen naar succes dan die geleid door figuren als dokter Bernard.” Zijn woorden brengen een zweem van geruststelling, maar toch blijft de angst knagen in mijn maag. Ik kan niet geloven dat ik zo naïef ben geweest om me te laten meeslepen door de beloftes van roem en succes zonder de duistere kant ervan te zien.

“Heb je de medische test al ondergaan?” vraagt Hans, zijn toon nu bezorgd. Ik knik langzaam. “Ja,” mompel ik. “En ik heb ook de sporttas gekregen.” Hans knijpt even bemoedigend in mijn schouder. “Oké, we moeten dit samen aanpakken,” zegt hij vastberaden. “Ik zal je helpen om hieruit te komen, maar we moeten voorzichtig zijn. Dokter Bernard is niet iemand met wie je zomaar ruzie wilt krijgen.” Ik knik, dankbaar voor zijn steun. Samen zullen we een plan moeten bedenken om uit deze benarde situatie te ontsnappen, voordat het te laat is. “Wil je verdergaan met het team?” vraagt Hans, terwijl hij me aankijkt met een mengeling van bezorgdheid en nieuwsgierigheid. Ik aarzel even, maar besluit dan eerlijk te zijn. “Ja, Hans,” zeg ik zachtjes. “Ik wil het graag ontdekken hoe het zal zijn. Het lijkt allemaal zo opwindend en ik voel me aangetrokken tot de mogelijke scènes in de kleedkamers.” Hans knikt langzaam, alsof hij mijn gedachten begrijpt. “Ik snap het, Stan, je bent jong en je wil nog alles ontdekken,” zegt hij op een begrijpende toon. “Maar we moeten voorzichtig zijn.”

“Heb je ‘het’ al eens gedaan met iemand?” vraagt Hans, zijn stem zachter dan eerst. Ik voel me rood worden en kijk beschaamd naar de grond. “Nee, Hans,” mompel ik. “Nog niet.” Hans knikt begripvol. “Dat is oké, Stan,” zegt hij op een geruststellende toon. “Het is belangrijk om je eigen weg te volgen en niets te doen waar je nog niet klaar voor bent. Laat niemand je dwingen tot iets waar je niet comfortabel mee bent.”

“Hé, man,” begint Hans voorzichtig, zijn stem iets zachter dan eerst. “Ik ga nu iets heel vreemds voorstellen, en ik wil niet dat je kwaad wordt, oké?” Ik kijk hem recht in de ogen en knik. “Oké, Hans,” antwoord ik, mijn stem vastberaden. “Ik beloof het.” “Ik zie al een tijdje dat je me niet onaantrekkelijk vind, misschien kunnen wij het eens samen proberen? Ik beloof dat ik voorzichtig te werk zal gaan met jou.”

Bij Hans’ voorstel val ik bijna uit de lucht van verbazing, maar tegelijkertijd voel ik me in de wolken wanneer ik begin te denken wat er zo meteen zal gebeuren. Hans met zijn heerlijke chubby figuur, gaat me alles leren. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn, maar tegelijkertijd voelt het als de juiste stap. “Ik… eh… ja,” stamel ik, mijn antwoord veel sneller uitgesproken dan ik had verwacht. Mijn stem trilt van opwinding en nervositeit. Een brede glimlach spreidt zich uit over Hans’ gezicht bij mijn instemming. “Laten we naar binnen gaan?” stelt hij voor. Ik knik enthousiast. “Ja,” antwoord ik, mijn eigen glimlach nu onmogelijk te onderdrukken. Samen met Hans loop ik richting de deur,

“Misschien kunnen we naar de slaapkamer gaan?” stel ik voor, de woorden eruit persend terwijl mijn hart sneller begint te kloppen. Hans kijkt me aan, zijn blik intens, terwijl zijn tong rond zijn lippen gaat. “Voor mij is alles goed,” zegt hij, een tinteling van opwinding in zijn stem. Maar dan, voordat we verder kunnen gaan, roep ik, “Wacht, mijn bed is misschien te klein…” Mijn stem stokt even terwijl ik me realiseer dat dit misschien niet het juiste moment of de juiste plek is. De nervositeit slaat toe, maar ik wil dit wel op een comfortabele manier doen. Ik begin te twijfelen en zeg: “Misschien moeten we de slaapkamer van mijn ouders gebruiken, zij hebben een tweepersoonsbed.” Hij knikt instemmend. “Oké,” antwoordt hij. Terwijl ik me realiseer dat ik nog even naar het toilet moet, zeg ik tegen Hans: “Ga maar vast, ik kom zo.” Tot mijn verbazing gaat hij meteen naar boven, zonder verdere vragen te stellen. Nog voordat ik kan uitleggen waar de slaapkamer precies is, lijkt hij al te weten waar hij moet zijn. Het voelt bijna alsof hij hier al eerder is geweest, maar ik stel er verder geen vragen bij. Hans is altijd een vertrouwde figuur geweest, hij is hier al jarenlang de man die insemineert. Terwijl ik naar boven loop, flitsen herinneringen aan vroeger door mijn hoofd. Hans was altijd de struise, grappige man met zijn lichtrode haren, met wie ik altijd speelde. Nooit had ik gedacht dat we ooit in deze situatie zouden belanden.

Het plassen lukt niet met mijn erectie, dus ik besluit naar boven te gaan. De nervositeit en spanning beginnen zich op te bouwen terwijl ik naar boven loop. Mijn hart bonst in mijn borstkas en mijn handen voelen klam aan. Bijna struikel ik over mijn eigen voeten terwijl ik de trap oploop, maar met een zucht van opluchting bereik ik uiteindelijk de overloop. Met trillende handen open ik de deur van de slaapkamer en stap naar binnen. Mijn adem stokt als ik zie wat er zich voor mijn ogen afspeelt… De man ligt al volledig uitgekleed op het bed van mijn ouders, onder zijn dikke buik zie ik een slappe grote lul hangen. “Stan, we gaan het rustig aanpakken,” zegt Hans met een kalme stem, terwijl hij me geruststellend aankijkt. “Je moet hiervan genieten.” Zijn woorden brengen een zweem van geruststelling met zich mee, maar mijn zenuwen blijven als een knoop in mijn maag aanwezig.

Hans staat langzaam op en zoekt iets in zijn broekzak. Mijn hart bonst in mijn keel terwijl ik me afvraag wat hij tevoorschijn zal halen. Zijn bewegingen lijken bedachtzaam, bijna alsof hij iets belangrijks tevoorschijn wil halen. “We gaan dit veilig doen, hé man.” Hans haalt condooms tevoorschijn. “Ik ben op alles voorbereid,” zegt hij met een lachje, “Grote, kleine, verschillende smaken…” “Help je me even omdoen? Het mag een grote zijn bij mij,” vraagt hij, zijn toon vriendelijk en uitnodigend.

“I-Ik,” stamel ik, terwijl Hans me bemoedigend aankijkt. Zijn glimlach biedt steun in deze momenten van onzekerheid. “Je kunt het,” fluistert hij geruststellend. Met bevende handen open ik het zakje en haal de condoom uit de verpakking. Ik rol de condoom volledig uit over de intussen keiharde erectie van Hans. Wauw, dit is geweldig, begin ik bij mezelf te denken. De struise man kijkt me met een warme glimlach aan. “Het is oké om ervan te genieten, Stan,” zegt hij rustig. “Het is een speciaal moment, ik zal je helpen.”

Voorzichtig doe ik mijn T-shirt uit en trek mijn broek naar beneden. “Puik werk,” zegt Hans. “Mooi glad geschoren. Bij mij mogen er nochtans wat haartjes zijn, zoals bij mij.” Ik grijp naar een condoom, maar hij zegt: “Ik denk dat je beter een kleinere neemt.” Ik neem een andere en hij doet de condoom over mijn stijve piemel. Het voelt heerlijk.

Wanneer de condoom strak zit, begint hij met zijn lippen over mijn pikkie te bewegen. Ik kreun het uit. Deze mollige zestigjarige man verwent me heerlijk. Zijn tong likt langs mijn eikel, en ik kan het niet helpen om hard te kreunen. Hij begint steeds sneller te zuigen, zijn tong werkt over mijn hele lengte. Het gevoel is intens en ik kan het nauwelijks bevatten. “Je hebt een heerlijke jonge lul, Stan,” mompelt Hans terwijl hij even ophoudt. Zijn woorden maken me alleen maar geiler. Hij gaat weer verder, zuigend en likkend met toenemende intensiteit. Zijn handen masseren zachtjes mijn ballen, wat het genot nog groter maakt. “Oh Hans, dat is zo goed,” kreun ik, mijn stem schor van opwinding.

Zijn bewegingen worden steeds sneller en ik voel dat ik op uitbarsten sta. “Hans, i-ik denk… da-at i-ik…” “Geen probleem, laat maar komen,” zegt hij, zijn stem vol verlangen. In enkele seconden wordt de condoom volledig volgespoten. “Wat een grote jongen ben jij geworden, Stan,” zegt hij trots. Hij neemt de condoom van mijn pik en begint te drinken uit de condoom. Wanneer hij klaar is, likt hij nog even het overgebleven sperma van mijn eikel.

Hans kijkt me aan, zijn ogen glinsteren van opwinding. “Je doet het geweldig, Stan,” fluistert hij terwijl hij zijn hand op mijn schouder legt. Zijn aanraking is warm en geruststellend, en ik voel een golf van verlangen door me heen gaan. Hij trekt me zachtjes naar zich toe en begint me te kussen, zijn tong dringt mijn mond binnen en ik proef de zoete smaak van aardbei gemengd met het zoutige van mijn eigen sperma. Het is intens, en ik verlies mezelf in het moment.

“Wil je mij ook nog even lekker verwennen?” vraagt hij, zijn stem laag en zwoel. Ik knik en hij gaat liggen, zijn benen wijd gespreid. De geur van zijn opwinding vult de kamer en ik voel mijn eigen erectie weer opkomen. Ik begin zijn ballen te likken, zachtjes zuigend aan de huid terwijl hij zacht kreunt. Zijn handen vinden hun weg naar mijn hoofd en hij duwt me voorzichtig dichter naar zijn lul.

“Ja, zo, precies daar,” mompelt hij terwijl ik mijn tong langs zijn schacht laat glijden. Ik neem hem diep in mijn mond, voel zijn harde dikte tegen mijn tong drukken. Ik zuig krachtig en ritmisch, mijn hand masseert zijn ballen terwijl ik mijn best doe om hem zoveel mogelijk plezier te geven. “Dat is zo goed, Stan. Je bent echt goed hierin,” hijgt hij. Zijn heupen beginnen lichtjes te bewegen, stotend in mijn mond terwijl ik zuig. Ik voel zijn pik nog harder worden en ik weet dat hij niet lang meer nodig heeft. Ik versnel mijn bewegingen, zuig harder en draai mijn tong rond zijn eikel.

“Ik ga komen,” waarschuwt hij. “Oh, Stan, ik ga… aaah!” Hij komt met een diepe kreun, zijn hete zaad vult mijn mond. Ik slik alles door, genietend van de smaak en het gevoel van zijn orgasme. Wanneer hij klaar is, trek ik me terug en hij kijkt me met een glimlach aan.

“Nu is het opnieuw jouw beurt om te genieten,” zegt hij terwijl hij me zachtjes op het bed duwt. Hij trekt mijn benen omhoog en ik voel zijn vingers mijn opening verkennen. “We doen dit rustig aan, zodat je er echt van kunt genieten,” zegt hij kalmerend. Zijn vingers glijden naar binnen en ik kreun van genot, ook dit is een heerlijk nieuw gevoel. Het is intens en ik voel me volledig overweldigd.

“Ja, Hans, meer, alsjeblieft,” smeek ik. Hij gehoorzaamt en zijn dikke vingers bewegen sneller, dieper. Ik voel zijn andere hand mijn lul grijpen, die inmiddels weer volledig hard is. Hij begint me te trekken, zijn hand beweegt ritmisch op en neer terwijl zijn vingers in mij bewegen. “Je bent zo strak, Stan. Het voelt geweldig,” fluistert hij. Ik kreun luid en mijn heupen bewegen tegen zijn hand. Hij voegt nog een vinger toe en ik voel me volledig gevuld, het is bijna te veel.

“Oh god, Hans, ik ben zo dicht bij,” hijg ik. Hij glimlacht en versnelt zijn bewegingen, zijn hand trekt mijn lul sneller en zijn vingers bewegen diep in mij. Het duurt niet lang voordat ik opnieuw klaarkom, mijn zaad spuit uit me en mijn hele lichaam schokt van het intense genot.

“Dat was geweldig,” zegt Hans terwijl hij me in zijn armen neemt. We liggen daar, uitgeput maar tevreden, genietend van het moment en elkaars nabijheid. “Gaan we over naar de volgende stap, Stan?” gaat Hans verder. “Is goed!” antwoord ik meteen. “Wat heb je het liefst, top of bottom? Kom jij bij mij op bezoek of omgekeerd?” Ik twijfel even. “We kunnen het ook beide proberen,” stel ik voor. Hans knikt en glimlacht tevreden. “Dat klinkt perfect,” zegt hij.