De mysterieuze voetbalploeg (4)

De maand juli is voorbij gevlogen, elk moment van de dag heb ik doorgebracht op de boerderij, waar ik mijn ouders moest helpen. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat was er altijd werk te doen. Ik heb nog geen tijd gehad om de inhoud van de usb-stick en het dagboek van dichtbij te bekijken. Telkens wanneer ik eraan denk, word ik overvallen door de angst om betrapt te worden.

Ondanks de drukte en het constante gekrioel van gedachten in mijn hoofd, vond ik af en toe ook een kostbaar moment voor mezelf onder de lakens. Het was als een zeldzaam geschenk van ontspanning, een oase van rust te midden van de woelige zee van verantwoordelijkheden die op mijn schouders rustten. Maar zelfs in die momenten van privé genot kon ik nooit volledig opgaan, want de vrees voor ontdekking hing altijd als een zware mantel over mijn hoofd.

Ik heb mezelf herhaaldelijk laten genieten onder de lakens in mijn bed, het vet van mijn buik zachtjes deinend bij elke beweging. De herinnering aan het intense genot dat ik had ervaren dankzij dokter Bernard tijdens het medisch onderzoek, wond me op en joeg mijn verlangen naar meer aan. Het was zalig om dat gevoel van genot te herbeleven, vooral in het gezelschap van Bernard, die al een soort vaderfiguur voor me was geworden. Zijn strenge, maar geruststellende blik, zijn kalme aanwezigheid – het waren allemaal elementen die mijn opwinding enkel deden toenemen.

Maar telkens wanneer ik voelde dat ik bijna tot een hoogtepunt kwam, stopte ik abrupt. De angst om de lakens te bevuilen, om sporen achter te laten van mijn verlangens en lusten, was te overweldigend. Het voelde alsof elke daad van genot werd overschaduwd door de angst voor ontdekking en de mogelijke gevolgen ervan. Hoe zou ik kunnen uitleggen aan mijn ouders waar die vlekken op de lakens vandaan kwamen? Hoe zou ik kunnen verklaren dat mijn genoegen plaatsvond terwijl zij onwetend elders vertoefden? Met mijn net volwassen lichaam trilde ik van opwinding en nervositeit bij elke tedere aanraking. Mijn bescheiden piemeltje reageerde steeds gretig op de herinneringen die ik heb mogen beleven met de ervaren dokter van het voetbalteam.

Het is zover, twaalf augustus, nog exact dertig dagen tot de start van het nieuwe voetbalseizoen. Maar het is ook de dag waarop ik eindelijk eens een ouderloze avond heb. Mijn ouders gaan namelijk naar de jaarlijkse dorps barbecue op het dorpsplein, ze vertrekken elk jaar rond vijf uur ’s avonds. De hele dag heb ik me tussen de koetjes en kalfjes in het zweet gewerkt om zo snel mogelijk klaar te zijn. Om vijf voor vijf ben ik dan eindelijk klaar (of toch bijna), en ik zie mijn ouders ook vertrekken met de fiets.

Terwijl ik me klaarmaak om met de fiets naar de bibliotheek te vertrekken, voel ik toch nog een onweerstaanbaar verlangen dat me naar de stallen trekt. Daar, ergens achteraan, in de afgelegen schaduwen van de boerderij, trek ik gehaast mijn broek naar beneden. Mijn dikkige lichaam voelt onhandig in de strakke kleding, en mijn handen trillen van opwinding terwijl ik mijn kleine penis tevoorschijn haal. Nu ze niet thuis zijn, is dit mijn kans om ongegeneerd te genieten.

Het feit dat Hans, onze vertrouwde inseminator die al vanaf mijn jeugd op de boerderij werkt, nog steeds aanwezig is, voegt nog een extra dimensie van opwinding toe. Terwijl ik tegen een houten balk leun, verlicht door het zwakke licht dat door de kieren van de schuur valt, begint mijn hart sneller te kloppen bij de gedachte aan zijn aanwezigheid. Hans is altijd een imposante verschijning geweest, met zijn rossige korte haren en stevige gestalte. Ik kan het niet helpen dat mijn gedachten afdwalen naar de indrukwekkende grootte die ik vermoed in zijn broek te huizen, in schril contrast met mijn eigen bescheidenheid.

Met mijn broek op mijn enkels voel ik de ogen van de koeien op me gericht, nieuwsgierig en onwetend. Maar het is Hans waar mijn aandacht volledig naar uitgaat. Met bedreven handen begin ik mezelf te bevredigen, gehaast en toch intens. En terwijl ik bezig ben, voel ik mijn eigen opwinding groeien. Mijn kleine penis staat meteen stijf, verlangend naar meer. Het geluid van naderende voetstappen doet mijn hartslag versnellen, maar ze lijken weer weg te ebben. Ik onderdruk mijn kreunen, wetende dat Hans niet mag horen wat ik doe. Met ingehouden adem laat ik uiteindelijk een zinderende lading tussen het hooi op de grond vallen. De spanning van de afgelopen dagen komt tot een explosieve ontlading.

Als ik mijn broek weer omhoogtrek, staat Hans plotseling voor me. Zijn blik glijdt naar het bewijs van mijn lust op de grond. Een ondeugende glimlach speelt om zijn lippen terwijl hij me aankijkt. Ik voel een rilling van opwinding door me heen gaan bij het besef dat hij alles heeft gezien. “Je hoeft je niet te verontschuldigen,” fluistert hij, zijn stem doordrenkt van suggestie. “Ik begrijp het volkomen, vooral op jouw leeftijd.” Een speelse knipoog voltooit zijn opmerking, waarna ik snel mijn weg vervolg richting mijn fiets en de bibliotheek, mijn hart nog steeds bonzend van opwinding.

Ik loop vluchtig richting mijn fiets, dit is ook een moment waarop ik weken heb gewacht. Wat staat er op die verdachte usb-stick die ik heb meegekregen van dokter Bernard? Ik bereid me zo goed mogelijk voor, ik neem alvast mijn koptelefoon om ervoor te zorgen dat alleen ik het kan horen, ik wil absoluut vermijden dat het wordt afgespeeld voor de hele bibliotheek. Ik heb zo mijn vermoedens dat het inhoud bevat die het daglicht niet mag zien.

Bij de bibliotheek aangekomen, zie ik mijn kans schoon, denk ik, de usb-stick stevig in mijn zak geklemd. Mijn ouders zijn totaal niet in de buurt, de bibliotheek is open en ik heb maar een dik uur de tijd voordat deze sluit. Ik haast me naar binnen, maar net wanneer ik bijna bij de computers ben, spreekt Lisa me aan. “Hey Stan,” zegt Lisa, haar glinsterende ogen en betoverende glimlach gericht op mij. Lisa, het knapste meisje uit de klas, superslim en altijd met een glimlach die mijn hart sneller doet kloppen. “Heb je zin om met mij naar de barbecue te gaan?” Mijn hart gaat tegen duizend per uur. Het is een kans die ik niet had verwacht, een mogelijkheid om eindelijk wat tijd met haar door te brengen. Maar dan herinner ik me de usb-stick. Dit is niet het moment om afgeleid te worden. Met een zucht bedank ik haar, terwijl ik voel hoe mijn kansen met haar wegglijden. Al vlug denk ik bij mezelf wat voor een dom kalf ik hier ben geweest. En dan dringt het tot me door. Moet ik voorzichtig zijn? Is Lisa me misschien achtervolgd?

Eenmaal binnen bij de computers, sluit ik de usb-stick aan. Mijn handen trillen van opwinding terwijl ik wacht tot de bestanden worden geladen. Maar dan slaat de paniek toe. Ik besef me dat ik mijn koptelefoon ben vergeten! Mijn hart zinkt in mijn borstkas. Ik kan niet riskeren dat de inhoud van de usb-stick voor de hele bibliotheek te horen is. Ik kijk nerveus om me heen, maar gelukkig lijkt niemand aandacht aan me te besteden. Ik loop meteen naar buiten en doorzoek doorzoek snel mijn fietstas en gelukkig vind ik mijn koptelefoon. Met bevende handen sluit ik hem aan op de computer. Een golf van opluchting stroomt door me heen als ik het klikken van de verbinding hoor. Ik adem diep in en uit en concentreer me dan op het scherm voor me.

Met een zucht van opluchting begin ik met het bekijken van de verschillende bestanden. Mijn ogen glijden over de verschillende mappen en video’s, en ik voel me heel nieuwsgierig, maar tegelijkertijd ook angstig. Wat zal ik ontdekken? Zal het misschien mijn leven veranderen? Ik ben klaar om de waarheid te achterhalen, zelfs als het betekent dat ik me in nog meer problemen stort.

Wanneer de beelden op het scherm verschijnen, voel ik een eerste rilling van opwinding door mijn lichaam gaan. Het is alsof ik in een sensuele trance ben beland, waar elke beweging en elke instructie me dieper in een wereld van verlangen trekt. Mijn toekomstige ploeggenoten beginnen met een verleidelijke introductie, hun stemmen doordrenkt van een magnetische autoriteit die mijn zintuigen prikkelt. “Dus, laten we bij het begin beginnen,” fluistert de imposante dokter Bernard met een stem die mijn huid doet tintelen. “Alles moet zijdezacht zijn, geen haartje blijft over, vooral niet daar beneden.” Mijn blik wordt gefixeerd op het scherm, waar de weelderige vormen van mega Olli dienen als het perfecte voorbeeld. Bernard neemt de rol van sensuele gids op zich, zijn woorden als een geruststellende streling in mijn oren.

“Neem wat scheerschuim in je hand en verspreid het over je huid,” instrueert hij, zijn stem zacht als zijde. “En dan komt het mesje, wees voorzichtig, het kan prikkelen.” Terwijl ik zijn aanwijzingen opvolg, absorbeer ik elk detail alsof het een heilig ritueel is dat ik moet volgen. De stem van Bernard leidt me door dit erotische labyrint, stap voor stap de betoverende procedure onthullend. “Vervolgens spoel je af met lauw water en dep je jezelf droog,” gaat hij verder, zijn woorden als een tedere streling op mijn huid. Ik voel mijn opwinding groeien, mijn verlangen brandend onder de stof van mijn broek. Elke aanraking, elke gedachte aan wat er op het scherm gebeurt, doet mijn hart sneller kloppen van opwinding. De sensatie is betoverend en ik voel mezelf verdwalen in een oceaan van lust en verlangen.

Een ondeugend tintje vermengt zich met mijn opwinding terwijl Bernard fluistert over het vermijden van irritatie door aftershave zorgvuldig aan te brengen. Een speelse nervositeit speelt met mijn zintuigen wanneer ik mij voorstel mijn vaders producten te gebruiken, alsof ze een glimp opvangen van mijn verborgen verlangens, en dit moment koesteren als een intieme grap tussen ons.
Maar dan neemt de ‘les’ een meer ondeugende wending. “Masturberen is slechts de eerste stap, je kunt ook mensen plezieren,” fluistert hij, zijn stem een verleidelijke suggestie die mijn verbeelding in vuur en vlam zet. Mijn ogen blijven gefixeerd op het scherm terwijl ik zie hoe een condoom zorgvuldig over de imposante erectie van Olivier wordt gerold, zijn mannelijkheid geaccentueerd door het beschermende omhulsel. Het is bijna alsof ik de sensatie van het latex om mijn eigen geslacht kan voelen. Een nerveuze lach ontglipt me als Bernard weer in beeld komt, zijn knipoog geruststellend maar tegelijkertijd uitdagend. “Ik ben ook maar een gewone man,” fluistert hij met een lichte grijns, alsof hij mijn gedachten leest. Het is geruststellend te weten dat zelfs Bernard, met al zijn ervaring en zelfverzekerdheid, niet onfeilbaar is.

Mijn hart slaat over wanneer ik zie hoe Eryk, met zijn weelderige achterwerk naar de camera gekeerd, een uitnodiging lijkt te fluisteren voor het echte werk, voor de rauwe, pure lust van het neuken. De lens zoomt genadeloos in op Olivier, wiens keiharde lid langzaam zijn weg vindt naar de hongerige achterkant van de Poolse beer. Het scherm wordt een podium voor hun samenspel, hun verlangen en lust hoorbaar in de wellustige kreten die uit hun kelen ontsnappen. Bernards stem klinkt als een erotische maestro, zijn woorden doordrenkt van ervaring en zelfverzekerdheid. “De eerste keer kan wat ongemakkelijk zijn, vooral met zo’n imposante pik, maar het genot overwint al snel,” fluistert hij verleidelijk. Een tinteling van opwinding schiet door mijn lichaam bij het vooruitzicht van de sensaties die ze ervaren, terwijl ik me afvraag of ik ooit de moed zal hebben om hetzelfde te ervaren. Dan, plotseling, weerklinkt Olli’s roep: “I’m coming,” en ik kan bijna de intense bevrediging voelen terwijl Olivier zich met krachtige stoten terugtrekt, zijn condoom gevuld tot de rand. Het is een beeld dat zowel opwindend als beangstigend is, een glimp van een wereld die me zowel intrigeert als intimideert.

Met een geruststellende toon vervolgt Bernard de ‘les’. “Als je nieuwsgierig bent naar het gevoel van een pik diep in je achterste, voel je vrij om de dildo te gebruiken die we in je tas hebben gestopt,” fluistert hij, alsof het de meest natuurlijke zaak ter wereld is.

De volgende les is pijpen niet zo’n pijnlijke ervaring, maar eerder een verrukkelijke genoegdoening,” fluistert Bernard met een ondeugende twinkeling in zijn ogen. Elias verschijnt gracieus en knielt voor Bernard neer. Langzaam laat hij mijn verlangende lid tussen zijn weelderige lippen glijden, een sensatie die mijn zinnen doet duizelen van opwinding. “We kunnen niet wachten tot jij dit voor ons doet,” klinkt het verlangend. Te midden van deze erotische uitwisseling, borrelt er een onverwachte gedachte op in mijn geest. Terwijl ik Elias zie spelen met Bernards bescheiden erectie, voel ik stiekem het verlangen om zelf ook te worden bevredigd. Mijn eigen lid vertoont geen enkele intentie om te verslappen; integendeel, het lijkt alleen maar harder te worden bij de gedachte aan deze sensuele handeling.

Ik kijk rechts onderaan op het computerscherm en ik zie 18:25, de bibliotheek sluit binnen 5 minuten. Ik trek de usb stick uit en verlaat de bib, hopelijk heeft niemand dit gezien.

Met een hart dat bonst van opwinding, sprint ik naar huis als een atleet die de finishlijn nadert, sneller dan de man die net de groene trui in de Tour de France heeft gewonnen. Mijn voeten lijken nauwelijks de grond te raken wanneer ik de trappen op ren naar de zolder, waar de tas met het scheerschuim en het scheermesje op me wacht. Ik kan niet wachten om aan de eerste les te beginnen. Een gevoel van vastberadenheid overspoelt me, omdat ik weet dat ik de lieve mannen niet wil teleurstellen. Ik moet volledig glad zijn, precies zoals zij het willen. Gelukkig zijn mijn ouders nog niet thuis gekomen van de barbecue, waardoor ik deze kans ongestoord kan benutten.

Terwijl ik me volledig concentreer op het scheren, merk ik dat het vrij vlot gaat. Mijn hand glijdt soepel over mijn huid, elk haartje lijkt zich te buigen naar mijn wil. Maar dan, een plotselinge rilling van opwinding schiet door mijn lichaam. Het is alsof mijn penis, normaal gehoorzaam en onder controle, nu een eigen leven leidt. Mijn hand omklemt hem steviger, maar hij lijkt zich te verzetten, als een wild dier dat probeert te ontsnappen.

Het geluid van voetstappen op de trap doorboort de stilte, en mijn hart slaat een ritme van paniek. Daar sta ik, volledig naakt, mijn piemel in de greep van mijn hand, terwijl de gedachte aan betrapt worden een brandend verlangen in me aanwakkert. Mijn lichaam voelt als een gespannen boog, klaar om af te vuren op het moment van confrontatie. Met elke stap die dichterbij komt, stijgt de spanning in de kamer. Mijn ademhaling lijkt luider te worden, als een roep om aandacht die ik wanhopig probeer te onderdrukken. Wie is daar? Wie zal me vinden in deze eigenaardige positie? De gedachte alleen al maakt me duizelig van opwinding, mijn zintuigen gescherpt als nooit tevoren.