Way out of my leage – 1

Hier zit ik dan de moeder van Monique Dirix. Greetje, ligt tegen mij aan gekroeld op de tweezitter, te slapen. Mijn kruis is vochtig en mijn keel droog. Een vol glas wijn staat net buiten mijn bereik. Ik blijf stil zitten, dit is wat Greetje nu nodig heeft. Mijn gedachten gaan weemoedig een paar jaar terug in de tijd. Monique doet de boekhouding voor architectenbureau Broeders & Geelen. Ik werk als senior consultant voor een IT bedrijf dat gespecialiseerd is op boekhoud- en ondersteuningssoftware voor het mkb. Wij hebben kennis gemaakt toen ik daar de nieuwe boekhoud software installeerde en implementeerde. Er was vrijwel gelijk een vriendschappelijke klik geweest en na enkele dagen had ze mij bedeesd gevraagd of ik niet eens bij haar thuis wilde langskomen om haar PC na te kijken. Het oude beestje was niet meer vooruit te branden en ook haar internet verbinding zorgde constant voor problemen. En of ik dat wilde. Monique is de vleesgeworden natte droom van zowat elke man vanaf zijn puberteit totdat hij zijn laatste adem uitblaast. Dit ondanks dat zij toen ook al halverwege de dertig was. Ze was ca. 1,85 meter lang en slank. Haar schier eindeloze benen waren op een mooie wijze gespierd en eindigden in een goed gevormde heuppartij met een kont om in te bijten. Haar tietjes verdienden het predicaat klein maar fijn. Naar mijn bescheiden mening een B cup. Haar donkerbruine haar droeg zij halflang waarbij een van haar mooie oren steeds vrij bleef. Ze had een open innemend en goedlachs gezicht, met een paar minieme lachrimpeltjes om haar soms wat mysterieuze en melancholieke bruine kijkers. Dus dat afspraakje was snel gemaakt. Niet dat ik dacht ook maar enige kans te maken bij dit raspaardje. Ik was namelijk precies het tegenovergesteld van Monique. Met mijn 1,72 kon zij gemakkelijk de kale plekken op mijn toen 46 jarige bolle koppie zien. Ondanks mijn sportieve inspanningen had ik niet kunnen voorkomen dat zich een kleine welvaartsbumper had ontwikkeld. Wijlen mijn echtgenote, die er best mocht wezen, had mij zeker niet gekozen om mijn looks. Het was mijn hardwerkende, humorvolle en betrouwbare inborst die haar, zeker niet op het eerste gezicht, vlindertjes in haar buik hadden bezorgd. Die vlindertjes waren wederzijds en gebleven totdat zij, na een lange lijdensweg uiteindelijk aan longkanker overleed. Ironisch genoeg had zij in haar hele leven nooit een sigaret aangeraakt. Na enkele computeravonden’ bij Monique raakten wij bevriend. Het bleek dat wij beiden van fietstochten door het Limburgs heuvelland, de Belgische Ardennen en de Duitse Eifel hielden en omdat wij beiden alleen waren, mijn kinderen waren toen al het huis uit, gingen wij gedurende de weekends regelmatig een dagje op pad. Route uitstippelen, fietsen op de fietsdrager van de auto, en er op uit. Onze vriendschap verdiepte zich, zij opende zich voor mij en vertelde gefragmenteerd over zichzelf. Ik voelde al snel dat ik niet moest aandringen. Wanneer ik begon te vragen klapte zij dicht en dan gleed een schaduw van verdriet over haar mooie gezicht. Gelukkig, verdween deze na enkele gevatte opmerkingen van mijn kant ook weer snel. Maar het was duidelijk. Deze mooie vrouw had littekens op haar ziel. Rond haar 25e had zij samen met haar toenmalige vriend een sportschool gehad. Toen zij er na enkele jaren achter kwam dat hij de jonge vrouwelijke klanten niet alleen aan de toestellen maar ook tussen de lakens begeleidde, had zij hem op straat gezet. Zij had een moeilijk jaar gehad omdat ze hem had moeten uitkopen. Ontrouw mag dan wel een scheidingsgrond zijn, in een zakelijk conflict is dit van geen betekenis. Het feit dat zij met het Universitair ziekenhuis Maastrichtse een contract kon sluiten. Een collectief abonnement voor het personeel, had haar een forse klantenkring bezorgd en was waarschijnlijk de redding geweest van haar sportschool. Een van die klanten, een jonge chirurg had al snel een oogje op haar laten vallen. Voorzichtig geworden door de ervaring met haar ex had ze hem eerst een tijdje laten spartelen. Maar ze was al snel gevallen voor de knappe, charismatische en ietwat arrogante uitstraling van de man. Ze had zich met huid en haar aan hem gegeven en werd ziende blind. Hun relatie bestond nog geen jaar toen hij een aanstelling kreeg in het AMC in Amsterdam. Hij had niet hoeven bedelen. Ze verkocht de sportschool ver onder de prijs en volgde haar geliefde naar het noorden. Ze kocht een klein appartement aan de rand van Amsterdam en werkte in loondienst bij een sportschool. Ze was zo verliefd dat het voor haar niet vreemd was dat zij niet gingen samenwonen. Hij kocht een eigen luxe appartement aan de grachtengordel. Na 5 jaar was hij opgeklommen tot een ook buiten Nederland befaamd, snijartiest. Zijn bezoekjes aan haar en hun gezamenlijke activiteiten waren almaar minder geworden. Op een dag, ze hadden net een onstuimig seksmoment beleefd en Monique lag nog uit te hijgen van haar orgasme, had hij haar doodleuk verteld dat hij zich had verloofd met een veelbelovende Gynaecologe. Ze was weliswaar niet zo knap als Monique maar deed wel meer recht aan de verplichtingen van zijn stand. Hij had zelfs de brutaliteit gehad om Monique te vertellen dat zij niet bang hoefde te zijn. Hij zou haar regelmatig bezoeken en met zijn toverstafje blij maken. Zijn verloofde was lief maar de seks . Monique had hem uit haar bed, uit haar appartement en uit haar leven gegooid en was berooid teruggekeerd naar de ouderlijke boerderij in Limburg. Ze had zich geschaamd. Met name haar vader had haar herhaaldelijk gewaarschuwd. Hem was met zijn boerenverstand al snel opgevallen dat Victor er voor zorgde dat Monique geen onderdeel uit maakte van het echte’ leven van dr. Mirandolle. Natuurlijk in de eerste jaren van hun relatie ondernamen zij veel samen. Ze maakten stedentrips en gingen samen op vakantie, maar voor feesten of etentjes met zijn collega’s werd ze nooit uitgenodigd. De laatste tijd waren er alleen nog, de overigens wel bevredigende, seksmomenten overgebleven. Al die tijd had Monique in de overtuiging geleefd over niet al te lange tijd Mw. Mirandolle te worden en een gezin te stichten. Met hulp van haar ouders had ze de scherven weer opgeraapt en had zij haar boekhoud diploma’s gehaald. Al tijdens de stage was haar een vaste baan aangeboden bij het architectenbureau waar ons levenspaden zich voor het eerst kruisten. We fietsten al meer dan een jaar samen toen zij me stralend vertelde dat ze verkering had gekregen. Ken ik hem? Ik denk het wel. Het is Michael, de junior architect op mijn werk. Ik kon mij vaag de grote zwartharige man herinneren. Hij had op mij een nogal arrogante indruk gemaakt en was nogal neerbuigend naar leerlingen en secretaresses. Fijn voor je Monique, ik gun je wel een leuke relatie. Hoe vinden je bazen het dat de boekhoudster een relatie heeft met de junior? Gekkie; dat mogen ze toch niet weten. Ze zien het niet graag dat collega’s een relatie met elkaar hebben. Maar, als Michael over een paar jaar senior partner is, kunnen ze ons geen haarbreed meer in de weg leggen Mijn nekharen gingen onwillekeurig recht overeind staan. Monique lieverd pas op. Trap nou niet in dezelfde valkuil als toen met je dokter. Och Henry, hou toch op. Je lijkt al op Pappa. Je kunt Michael niet zoals ik hem ken. Hij is een heel andere man dan Victor. Jullie oude mannen kunnen gewoon je dochters niet loslaten. Michael had dat meteen door na de kennismaking met Pa. Die oude man kan ik mijn zak steken, Monique. Zo bedoel ik het niet Henry. Is al goed lieverd. Ik hoop alleen dat je gelukkig wordt Dat ben ik al Henry. Des te beter We fietsten stilzwijgend door. Bij de auto aangekomen bind ik de fietsen op de fietsdrager en we rijden naar huis. Henry kom je even mee naar binnen dan pakken we samen nog een pilsje. Lekker Monique , de kinderen komen morgen pas op bezoek, dus ik heb de tijd. Een uurtje later zaten we in de gezellig woonkamer van haar appartement. De aanvankelijk wat onderkoeld sfeer had weer plaats gemaakt voor onze normale, goedlachse kameraadschappelijkheid. Proost Henry. Gezondheid meid.. Dan gaat de bel. Monique loopt naar de deur en ik hoor haar in de hal verrast zeggen. Michael; jij hier We zouden toch morgen gaan eten. Meen je dat liefje, dan heb ik me zeker vergist. Ik heb voor straks een tafeltje gereserveerd in de Leuf en je weet zelf hoe moeilijk daar op zaterdagavond een plaatsje te krijgen is. Ze komen samen de woonkamer binnen. Michael dat is Henry mijn vriend en fietskameraadje, waarschijnlijk kun je hem nog wel van de zaak. Hij stapt op me toe en steekt zijn hand uit. Ik sta op. Aangenaam Henry. van Gaalen, architect. Die houding, die arrogantie, dit keer zijn het niet alleen mijn nekharen die recht overeind staan. Monique lijkt blind voor de houding van haar vriend. Michael, jij ook een pilsje? Neen liefje, dat wil ik mijn smaakpapillen niet aandoen, maar als je een whisky hebt.. Heb ik schat. Dan schud mij maar een in, met twee blokjes ijs alsjeblieft. Michael maakt geen aanstalten om te gaan zitten, kort daarop krijgt hij zijn whisky door Monique aangereikt. Dank je liefie. Komt toch zitten Michael. Weerwillig zinkt hij even later naast een stralende Monique op de tweezitter. Proost jongens. zegt Monique terwijl zij haar glas naar haar lippen brengt. Proost meid. zeg ik en drink mijn glas in een teug half leeg. Bij meneer de architect komt uitsluitend een gefluisterd cheers over zijn lippen, hij nipt van zijn whisky waarbij hij mij onverholen vijandig aankijkt. Het lijkt me dat je maar snel moet douchen liefie, je riekt. Bovendien moeten we op tijd weg. De chef van de Leuf, die laat je niet wachten. Meen je dat Michael? Meneer knikt alleen maar. OK dan Sorry Henry, maar drink gerust je pilsje op. Dan ga ik mij alvast mooi maken voor die lieve schat. Ze staat op, komt naar me toe en neemt op onze gebruikelijke Limburgse manier afscheid met drie zoentjes. Prettige avond meid, we spreken nog wel eens af.. zeg ik. Zeker Henry, fijne dag morgen met je kids. Dank je meis, tot gauw. Op dat moment besef ik al dat het vandaag waarschijnlijk ons laatste gezamenlijke fietstochtje is geweest. Nadat Monique in haar slaapkamer is verdwenen drinkt meneer zijn whisky in een teug leeg. Dat zul wel lekker vinden gezoend te worden door zo’n klasse vrouw. Ik weet echt niet wat zij in je ziet. Dat is dan wederzijds Ik weet ook niet wat zij in jou ziet. Ik wist niet dat wij ons al tutoyeren. Ik ook niet, maar goed voorbeeld doet volgen. Lach ik hem spottend toe. Het lijkt me dat U nu beter kunt gaan. Gek toch. Ik ben het alweer met je eens. Zijn onaangedane, arrogante houding is alleen nog een pose. Meneer’ kookt van woede. Ik drink rustig mijn laatste slokje bier, sta op en loop naar de hal. Op de drempel draai ik me om en kijk hem aan. Ooh ja meneer de architect Mocht mij ooit ter ore komen dat je Monique bedriegt of anderszins krenkt dan ben je voor mij. Typisch, wanneer het arbeidersvolk het met intellect en argumenten niet meer red dan word gedreigd. Ik stap op hem toe en kijk hem strak in de ogen. Hij deinst zowaar even achteruit. Dat was geen dreiging jongen . Dat was een belofte! En,,, deze arbeider houdt zich aan zijn beloften! Ik draai me om, loop naar buiten en trek rustig de deur achter mij dicht. Terwijl ik naar mijn auto loop voel ik tranen over mijn wangen lopen. Mijn ervaringen met meneer de architect ten spijt twijfel ik later toch aan mijn eigen oprechtheid. Was het echt uitsluitend zorg om het welbevinden van Monique of werd ik gedreven vanuit jaloezie. Was ik niet toch gewoon een oude gekrenkte man die, tegen beter weten in, op meer had gehoopt? Ik besluit, misschien wel laf, de bal bij Monique in de goal te laten. Ze heeft mijn telefoonnummer en mijn adres. Tot nu toe was het meestal Monique geweest die het initiatief had genomen tot onze afspraken. Ik was altijd huiverig om mij op te dringen en had altijd al een wat meer afwachtende houding gebezigd. Een paar maanden na onze laatste fietstocht. In de daaropvolgende week heb ik een afspraak voor onderhoud aan de software en de server van het architectenbureau waar Monique werkt. Mijn baas komt met een brief van het architectenbureau mijn kamer binnen. Henry, ik heb een brief gekregen van Broeders & van Geelen. Wat schrijven ze Peter? Ik moet er volgende week na toe voor de jaarlijkse updates en het onderhoud. Ze schrijven dat zij in plaats van jou een andere consulent wensen. Ze zijn bang voor een ongewenste belangenverstrengeling door de relatie die jij onderhoudt met een van hun medewerkers. Ik ben met stomheid geslagen en besef dat ik mijn baas alleen maar schaapachtig aankijk. Klopt dat Henry, heb jij een relatie met een van hun medewerkers? Ik knik. Ja Peter,,, tot voor drie maanden terug maakte ik regelmatig een fietstocht met hun boekhoudster. Vriendschap Peter,, verder niets. Nadat zij een relatie kreeg met een van de junior architecten heb ik niets meer van haar gehoord. Doe maar rustig Henry, we sturen de volgende week gewoon Kees. Ik ken jou lang genoeg om van je integriteit overtuigd te zijn. Maar in deze crisistijd is elke klant belangrijk. Ik begrijp het Peter. Enkele weken later komt Peter, met een brief met het logo van Broeders & van Geelen mijn kantoor binnengestormd. Godverdomme wat willen ze nou? Wat bedoel je Peter? Hier lees zelf Ik lees.. Geachte.. bla die bla’ Al onze goede ervaringen met uw bedrijf en uw service ten spijt, zijn wij hooglijkst verbolgen over het feit dat u eenzijdig en zonder overleg vooraf onze vaste senior consultant dhr. Eggen heeft vervangen door dhr. Rademaker. Dhr. Eggen is bekend met ons bureau en onze medewerkers en derhalve verliepen alle contacten erg soepel en hadden updates en onderhoud altijd maar een minimale impact op onze bedrijfsvoering. Daarnaast stak ook zijn deskundigheid en educatieve capaciteit met kop en schouders uit boven die van uw consulent dhr. Rademaker. Wij eisen dan ook op korte termijn een onderhoud waarop u uw beweegredenen voor deze eenzijdige wijziging baseert. Met vriendelijke groet; S.van Geelen. Henry ik heb een afspraak gemaakt voor aanstaande dinsdag en jij gaat met mij mee! Die dinsdag, ten kantore van (zoals dat zo mooi heet) Broeders & van Geelen treffen wij op de goedlachse en aimabele heer van Geelen. Wat fijn meneer Smeijsters, ik zie dat u meneer Eggen al heeft meegenomen. Jawel meneer van Geelen, ik denk dat er sprake is van een behoorlijk misverstand en dat wil ik zo snel als mogelijk uit de wereld hebben. Mijn idee man, maar zullen we die meneren maar in de kast zetten. Ik heet gewoon Sjir. Wij schudden elkaar de hand en ook Peter en ik noemen onze voornaam. Terwijl een secretaresse binnenkomt met de bestelde koffie keuvelen we nog even belangeloos door. Goed Peter, ter zake. Ik kan me voorstellen dat jij zo’n kundig medewerker ook op andere plaatsen goed kunt slijten. Maar om hem zonder voorafgaand overleg, zoals ik van dhr. Rademaker begreep voorgoed bij ons vandaan hebt gehaald steekt ons toch wel behoorlijk. Peter grijpt nu in zijn tas en overhandigt Sjirr de brief die aan de basis lag van zijn besluit. Hij kijkt al snel op van de brief. Wat vreemd. Het is weliswaar ons briefpapier en ook de stijl en opmaak is die van ons kantoor. Hij is niet met de hand ondertekend,.. hmm. Ogenblik. Hij drukt op de intercom op zijn bureau. Hallo, Nelie Kun je even binnenkomen. Is goed Sjirr. De secretaresse komt binnen. Kijk eens even naar deze brief met referentienummer: b&G150912-07_nh Jij bent de opdrachtgever dat zie ik aan de hoofdletter G van van Geelen, Hij is op 15 september 2012 verzonden, het is de 7e uitgaande brief van die dag. Getuige het nh (Nelie Hanssen) op het eind heb ik hem gemaakt Goh Nelie dat alles staat in onze referentie nummers? Ja Sjirr, dat was een ideetje van Henry toen circa 3 jaar geleden het digitale brievenboek is ge?»nstalleerd. Kun je die brief ook opzoeken in ons systeem? Natuurlijk. Ze loopt om ons heen en tikt snel op het toetsenbord bij de computer op het bureau van Sjirr. Hier heb ik hem al. Dat is een brief aan de firma Aldeco in Geleen, Sjirr houd de brief naast het scherm. Dat is een heel andere brief Nelie. Hoe kan dat? Het arme mens kleurt rood. D.d dat w.weet ik niet. Nu meng ik mij in het gesprek. Dat kan iedereen hier op kantoor Sjirr. Het was jullie uitdrukkelijke keuze om ook de reeds verzonden brieven niet te beveiligen. Dus als iemand een al verzonden brief opent, hem wijzigt, print en vervolgens sluit zonder hem op te slaan, dan heb je een heel andere brief, zonder dat hiervan sporen in het systeem achterblijven. Maar wie doet zoiets? Dat weet ik niet Sjirr. zeg ik. Dat ik wel mijn vermoedens heb dat verzwijg ik. Even later verontschuldigd de door dit voorval duidelijk toch wat van zijn stuk gebracht Sjirr zich bij ons en na nog wat afspraken met betrekking tot de samenwerking in de nabije toekomst nemen Peter en ik afscheid. Terwijl we naar buiten lopen zie ik in een hoek van de kantoortuin Monique zitten. Loop maar alvast Peter, ik kom er zo aan. Alleen nog even iemand de groeten doen. Is goed Henry, dan steek ik me buiten even een lekker sigaartje op. Monique zit aan een bureau met de rug naar mij toegekeerd. Als ik vlak bij haar ben tik ik voorzichtig op haar schouder. Hallo Monique hoe is die? Ze draait zich in een ruk om. In eerste instantie kijkt ze verheugd maar al gelijk verstart haar mimiek. Henry, maar wat doe jij hier, we hebben nu toch een andere consultant. Nee Monique, Henry is back, zeg dat ook maar tegen je vriendje. Ik zeg niets tegen mijn vriendje, zoals jij hem noemt sneert zij. Toen ik laatst ben gaan douchen heb jij hem gedreigd, hij zegt dat je jaloers bent en mij voor jezelf wil hebben, maar we waren toch alleen maar goede vrienden. Monique denk even na. Hoe kan ik,,, dwerg op leeftijd, een jonge vent van 1meter 90 in de bloei van zijn leven bedreigen? Ik heb je held alleen maar een belofte gedaan. Maar gezien het feit dat we vrienden WAREN, zoals je het zo mooi zegt, kan ik mijn belofte net zo goed intrekken. Hoezo belofte Henry? Wat bedoel je? Vraag je Ridder meid, vertrouw vooral niet op ouders en vrienden! Tranen springen in mijn ogen en ik draai me snel om. Maar Henry Je hebt mijn telefoonnummer en adres Monique Het ga je goed. Heb je een spook gezien Henry? vraagt Peter wanneer ik buiten kom. ?êh ja Peter, zo kun je het gerust noemen. Snap jij nou waarom dat met die brief? Heb je vijanden op dit kantoor? Als dan hooguit ?®?®n en geloof me, dat ga ik tot op de bodem uitzoeken. Mijn baas kijkt me serieus aan. Henry pas op onderzoek goed! Maar beloof me dat je niets onderneemt voordat je met mij overlegt hebt. Is goed baas. Nog diezelfde avond log ik van thuis in op de systemen van B&vG. Ik download de logbestanden waarin alle activiteiten van de medewerkers op het systeem worden gelogd. Ik zoek gericht na activiteiten van Galbak van Gaalen’ in het brievenboek. Het duurt niet lang of ik vind het bewijs dat hij de betreffende brief heeft geopend en 10 minuten later een print opdracht heeft gegeven. De brief is daarna gesloten zonder opnieuw op te slaan. Ik besef dat dit weliswaar een sterke aanwijzing is maar eigenlijk ook niets bewijst. Het sterkt mij wel mijn besluit om in de aanval te gaan. De hierop volgende dagen ben ik druk op zoek naar hackertools en pas er enkele zo aan dat ik ze ongemerkt kan installeren in de systemen van B&vG. Vanaf dat moment worden alle activiteiten en alle mails van Monique’s prins automatisch doorgestuurd naar een door mij speciaal hiervoor aangemaakt, bijna niet naar mij te herleiden, mailadres. Van Monique hoor ik niets meer. Totdat ongeveer een maand later een postbode aanbelt met een aangetekende brief. De brief komt van een notariskantoor. Ik scheur de grote envelop open. Uit de envelop valt een kleinere envelop en een geschreven briefje met een stempel van de notaris. Hierop staat in ambtelijke bewoordingen dat de notaris van zijn cli?½nt dhr. B. Dirix, de opdracht heeft gekregen deze brief na zijn overlijden te laten overhandigen aan mij. Wat shit voor Monique, maar waarom een brief voor mij na zijn overlijden?’ Ik heb haar vader een aantal keren ontmoet. Hij kwam wel eens op bezoek terwijl ik na een van onze tochten nog een biertje of een kopje koffie met Monique dronk. Meestal bleef het dan niet bij die ene koffie of dat enkele pilsje. Hij was een gezellig prater en duidelijk erg begaan met het lot van zijn prinses. Een keer had hij, terwijl Monique in haar keukentje bezig was gevraagd of wij wat met elkaar hadden. Toen ik dit ontkende en wees op mijn leeftijd , leek hij teleurgesteld. Ze heeft geen goed handje met mannen, had hij me nog toegefluisterd. toen Monique weer binnenkwam. Snel trek ik de brief open en vouw de handgeschreven brief open. Beste Henry, Enkele maanden geleden kreeg ik te horen dat ik niet lang meer te leven had. Het hoe en waarom zal ik je hier en nu besparen. Feit is ik ben niet meer. Ik heb met mijn lieve schat Greetje een geweldig mooi leven gehad en ben niks te kort gekomen. Uit onze liefde is een geweldige prinses voortgekomen die in bijna alles een jongere uitvoering is van haar moeder. Alleen bij het zoeken naar haar prins had zij tot nu toe geen gelukkige hand. Maar dat wist je al. Toen zij enkele maanden geleden met haar nieuwe vlam aankwam, schrok ik me rot. Weer zo’n glad gepolijst, arrogant en achterbaks misbaksel. Ik had hem meteen door en dat besefte hij ook. Het lukte hem toen nog om mijn Greetje met zijn gladde babbel en een enorme bos rozen een rad voor ogen te draaien. Maar ook zij weet inmiddels beter. Monique vertelde me dat jullie vriendschap was bekoeld. Je had haar net als ik proberen te waarschuwen, maar nee, mijn prinses wist het nu zeker . Hij en geen ander. Ze vertelde zelfs dat jij die arme vent gedreigd had. Hier was zij natuurlijk niet bij geweest, maar waarom zou haar prins zoiets verzinnen. Mijn prinsesje toch. Als zij verliefd is schakelt, haar mooie hoofdje automatisch uit. Dit gaat weer mis, op welke wijze??? Ik ben er in elk geval niet meer om haar op te vangen. Hier dan nou mijn verzoek. Beste Henry, wil je er voor mijn meiden zijn. Wij hebben geen vrienden en alleen wat familie op afstand. Wanneer je op mijn verzoek in gaat maak dan gerust een afspraak met mijn Greetje. Bel haar op en zeg dat je een brief hebt van Beertje, die je haar wil laten lezen. Ik ben ervan overtuigd, dat ze je snel in haar hart zal sluiten, zoals mijn tijdelijke verblinde prinses dit ook al had gedaan. Bedankt Henry Ik ben beduusd. Na te veel cognac en een desondanks onrustige nacht bel ik de volgende morgen Greetje op. Hallo Mevr. Dirix, u spreekt met Henry, Henry Eggen. Henry? Ken ik u ergens van? Ik wil net antwoorden. Bent u Henry; de fietsvriend van mijn dochter Monique? Zij en wijlen mijn man hebben me wel eens over u verteld. Ja mevrouw dat ben ik. Waarmee kan ik u van dienst zijn klinkt het nieuwsgierig aan de andere kant van de lijn. Ik ,,, ?®h Ik heb een brief van u man. Beer zou graag willen dat ik hem u laat lezen. Mijn man is dood Henry, hij is een week geleden gecremeerd. Ja mevrouw dat weet ik. Die brief is gisteren via zijn notaris bij mij bezorgd. Het is duidelijk dat ze nadenkt. Henry schikt het als je vanavond langskomt. Vanmiddag komt Monique en die is op dit moment niet zo op u te spreken, zeker niet wanneer haar vriend erbij zou zijn. Nou acht ik die laatste kans erg klein, ik heb hem al in maanden niet meer gezien. Vanavond is prima, hoe laat mevrouw, onderbreek ik haar. Om half acht Henry, schikt u dat. Uitstekend mevrouw ik zal er zijn. We wisselen nog haar adres en mijn telefoonnummer uit, voor het geval er toch iets tussen mocht komen. Zonder al te veel moeite vindt ik het vakwerkboerderijtje. Nog voordat ik aanklop zwaait de zware deur ver open. Het is alsof Monique de deur open zwaait, alleen kijk ik nu niet omhoog in bruine maar in grijsgroene ogen. Het donkerbruine halflange haar wordt opgelicht met strengen grijs en de jaren hebben wat meer rimpels op haar gezicht getoverd. U moet Henry zijn. Ik knik en steek mijn hand uit. Zeg toch alsjeblieft jij. Ze drukt mijn hand stevig Aangenaam, Greetje. Ze stapt opzij en gaat mij voor naar de kleine maar verrassend modern en strak ingericht woonkamer. Drinkt u, ?¿h jij, een glaasje rooie wijn met mij? Graag Greetje, een glaasje kan wel. Proost Henry, waar drinken wij op? Ik moet even nadenken. Opdat Bert zijn verdiende rust en Monique echte liefde mag vinden. Ze stoot met me aan en kijkt me diep in de ogen. Ja, daar wil ik op drinken. Nadat ik mijn glas heb neergezet haal ik de brief uit de binnenzak van mijn colbert. Ik vouw hem open en reik hem Greetje die naast mij op de tweezitter zit. Ze begint te lezen en al snel zie ik stille tranen over haar wangen biggelen. Ze laat de brief uit haar handen op de vloer glijden, zakt tegen mijn schouder en begint met diepe uithalen te snikken. Ik leg mijn arm om haar schouder en streel haar hoofd , nek en rug. Langzaam wordt ze rustiger. Ze ziet het nog steeds niet Henry, hij had nog niet eens het fatsoen op de crematie te komen. Maar zij ziet het niet. Haar baas meneer Broeders was er wel en had namens de firma een groot bloemstuk mee. Maar meneer had het te druk En zij,,, Monique, ziet het niet. Ze begint weer te schokschouderen en ik hervat mijn troostend strelen. Waarom valt onze prinses toch steeds op dat soort narcistische sociopaten? Misschien valt ze wel op hun schoonheid, hun air van succes en hun gouden pik. Even schrik ik van mijn eigen opmerking. Ze tilt haar hoofd op en kijkt mij met haar betraande gezicht aan. Ik denk dat je gelijk heb Henry. Misschien zijn wij het wel zelf schuld. We hebben haar tot onze prinses gemaakt en nu is zij op zoek naar de bijpassende prins. Daar is toch niks mis mee Greetje. Het raadsel is waarom haar prinsen steeds veranderen in lelijke padden. Zij lacht en gaat overeind zitten, pakt de fles en schud onze glazen weer vol. Ik niet meer Greetje, hij is heerlijk maar ik moet nog rijden. Jij blijft hier slapen jongen, plaats genoeg. Ik spreek niet tegen. Greetje pakt haar glas en drinkt het in een teug leeg. Ik heb het haar toch goed voorgedaan. Ik heb een kikker gekozen en gekust. Hij werd mijn prins. Weliswaar niet op het witte paard maar op een boerenknol. Ze begint weer te snikken. Beertje had me lief , aanbad me en maakte me gelukkig. Ik draai me om en neem haar in mijn armen. Zij drukt zich tegen mij aan en ik druk voor een kort moment mijn lippen op haar voorhoofd. Een van haar handen valt hoog op mijn ligt bovenbeen. Waarom heb jij onze Monique niet geplukt Henry. Ze tilt haar hoofd even op en kijkt me aan. Kijk goed naar me Greetje, ik ben te oud, te klein en te lelijk. Maar heb je nooit geprobeerd Ik schud driftig met mijn hoofd. Wanneer ze ook maar de geringste aanduiding had gemaakt, ik had alles eraan gedaan om de wereld aan haar voeten te leggen en haar met huid en haar opgevreten. Maar ik wilde onze vriendschap niet in gevaar brengen. Tot mijn schrik voel ik dat, alles ten spijt, kleine Henry zich in mijn kruis begint te roeren en tegen alle wetten van liefde en verdriet tot volle wasdom komt. Ik kan alleen maar hopen dat Greetje niets merkt. Dat laatste blijkt ijdele hoop. Is het zo erg jongen? Het schaamrood schiet op mijn kaken. ?êh .. sorry Greetje, dat wilde ik niet. Niet nu! Stil maar Lieverd, soms neemt ons lijf het gewoon van ons over. Hoe bedoel je? Pssst nou Ik voel hoe haar hand langzaam maar beslist naar boven schuift en even later over mijn vleesgeworden schaamte heen ligt. Al die tijd lig haar hoofd gewoon op mijn schouder en ik streel zonder er verder bij na te denken haar nek en rug. Een combinatie van een licht parfum met haar eigen geur verwend mijn neus. Het is vreemd maar het voelt heel vertrouwd. Eerst bijna onmerkbaar begint haar hand, door mijn Jeans en shorts heen, mijn mannelijkheid te strelen. Langzaam gaat haar streling over in masseren en lichtjes kneden. Ik zak achterover in de bank en zij kroelt dichter tegen mij aan. Ik verlies alle besef voor tijd en merk nauwelijks mijn gestegen opwinding. Desondanks rolt een warme orgasme golf over mij heen. Ik voel hoe ik begin te vloeien in mijn broek. Wanneer even later de wolk van opwinding wegtrekt, wordt ik weer overspoeld door een golf van schaamte. Waarschijnlijk voelt ze mijn verstarring. Wat is het jongen? M mm..maar dat kan toch niet Wat niet Henry? fluistert zij. Eh dit niet, ik zit klaar te ko m.. Je man is net een week dood. Ze komt langzaam overeind en kijkt me met haar verdrietige ogen aan. Ik heb troost en ondersteuning nodig en jij geeft mij die . En jij jij had even iets anders nodig, daar heb ik je bij geholpen. Zoiets doen vrienden toch. Even kust zij lichtjes op mijn wang en legt haar hoofd tegen mij aan. Al na een paar minuten hoor ik aan haar ademhaling dat ze slaapt.”