Paul had hem al verteld dat het huis indrukwekkend was. Het lag aan de rand van de kleine stad, een stuk van de weg af, en door de bosschage kon je het huis zelf niet vanaf de weg zien. Maar als je dan voorbij de bosschage was, was het er meteen in al zijn grandeur, bepaald niet kleintjes en zeker niet doorsnee. Hij reed langzaam met zijn auto over het brede grindpad dat begon bij het openstaande hek. Het eindige in een splitsing bij het huis, de ene tak voerde naar links, naar een garage, leek het, en de andere naar een ruime rechthoekige plek, omgeven door laurier-struiken, die hij als bestemming koos om te parkeren. Hij liep de brede trap naar de voordeur op en drukte op de bel. Er gebeurde niks, en hij begon zich af te vragen of hij op het juiste adres was. Het huis aan de andere kant van de straat was een vergelijkbaar huis… Dit was een buurt waar hij wel vaker kwam, want dat hij zijn vak hier moest uitoefenen was op zich logisch… Maar Paul had gezegd dat de villa ‘Beukenhof’ heette en die naam stond bij het hek. Paul had ook gezegd dat de vrouw die de afspraak gemaakt had een tikkeltje excentriek was. Het was net alsof ze een soort van code gebruikte toen ze de afspraak maakte… Net toen hij nog een keer wilde aanbellen, ging de deur open. Verbaasd keek hij naar de vrouw die hem ontving. Ze was gekleed in een lange satijnen jurk en ze droeg een glas – dat op een glas Martini leek – in haar hand.
‘Hallo. Tjeetje, je kwam snel.’ zei ze. ‘Ik hoop dat je niet altijd zo snel komt.’ Ze lachte zachtjes en knipoogde. Toen zag ze zijn auto staan.
‘Oh, is die auto van jou?’ vroeg ze.
‘Ja, dat is hij. Waarom? Mag ik daar niet parkeren?’
‘Misschien kun je hem iets verder door zetten, daar bij die Abelia struiken? Weet je, mijn buurvrouw, nieuwsgierige oude koe.’
Ze tikte tegen de zijkant van haar neus en glimlachte. Hij kon zich niet voorstellen dat ook maar iemand zijn auto of de voordeur van het huis kon zien… maar hij liep terug naar zijn auto en parkeerde hem op de aangewezen plek.
‘Mooi,’ zei ze, ‘kom binnen.’
Hij volgde haar naar een gigantische entreehal, en vandaar door een deur naar een soort van wachtkamer.
‘Martini?’ vroeg ze. ‘Of prefereer je iets anders? Ik heb het meeste wel in huis.’
Hij was niet zo’n drinker. Af een toe een biertje, maar sterke drank of cocktails? Niet echt zijn ding. Het was nog niet eens 4 uur en hij moest de piano nog stemmen. Maar blijkbaar had ze geen antwoord nodig. Voordat hij iets kon zeggen, kreeg hij een glas Martini in zijn hand gedrukt.
‘Alsjeblieft, proost!’
Oké, ook goed, dacht hij en nam een slokje. Wow, over vuurwater gesproken…
‘Dit… eh, dit smaakt heel goed.’ zei hij.
Ze glimlachte alleen maar.
‘Ik moet zeggen dat je wat jonger bent dan wat ik verwachtte. Niet dat ik ga klagen, snap me niet verkeerd. Verre van dat. Maar toch… doe je dit werk al langer?’
Hij vertelde haar dat zijn opa al jaren in de business zat en dat hij er als vanzelf ingerold was na zijn middelbare school.
‘Ah, mooi,’ zei ze, ‘ik heb in ieder geval goede recensies van jouw… ehm… werk. Een aantal van mijn vriendinnen is zeer over jou te spreken. Mijn vriendin Cristina zegt: “Een van de beste”, dus… laat je niet onder druk zetten.’ Ze lachte weer.
‘Zo te zien kom je regelmatig in de sportschool? Work out? Dat soort dingen?’
‘Ik zwem in competitie verband.’ antwoordde hij. ‘Niet dat ik me zal kwalificeren voor de Olympische selectie, maar verder kan ik wel een baantje trekken.’
‘Ja, ik wed dat je dat kunt.’ zei ze. ‘Ik wed dat je dat kunt.’
Ze liep naar hem toe en toen ze vlak bij hem was, liet ze haar gemanicuurde vingers over zijn schouders en bovenarmen glijden.
‘Oh ja!’
Ze nam nog een slok van haar Martini.
‘Ik heb ook een zwembad. Vast wel een stuk kleiner dan wat jij gewend bent. Maar het is verwarmd. En, daar het in de kelder is, heel erg privaat. Die ouwe koe van hiernaast zal niks te zien krijgen. Misschien straks, als je klaar bent, kunnen jij en ik… wel…’
Paul had gezegd dat hij zich van een eerder bezoek meende te herinneren dat de piano een Baby Grand van een topmerk was. Hij keek om zich heen om te zien of hij iets zag wat op Paul’s omschrijving leek, maar geen piano te zien…
‘Jouw piano…?’ zei hij, proberend om bij zijn eigenlijke reden van het bezoek te komen.
De vrouw fronste haar wenkbrauwen.
‘Mijn piano?’
‘Ja.’
‘Oh, mijn piano,’ knikte ze, ‘ja, mijn piano. Ja, die heb ik. Maar ik denk dat hij een beetje uit de toon is. Er wordt niet meer zo vaak op gespeeld als eigenlijk nodig is. Mijn dochter was degene die er meestal op speelde. Maar sinds ze op kamers zit… ja… je snapt het wel. Er moet inderdaad eens naar gekeken worden. Waarom? Speel jij ook piano?’
‘Een beetje,’ zei hij, ‘maar niet zo mooi als ik zou willen…’
‘Ik denk dat je mij daar maar een oordeel over moet laten vellen.’ onderbrak ze hem. ‘Kom maar mee, hier staat hij.’
Ze opende een stel dubbele deuren die naar een ruimte leidden die nog groter was dan die waar ze waren. Hij zag tot zijn genoegen dat de piano in een soort van afgeschermde hoek stond – geen direct zonlicht door de grote ramen die op de tuin uitkeken, en dus geen temperatuur-schommelingen die daardoor opgewekt konden worden.
Ze opende de klep boven de toetsen.
‘Wees mijn gast.’
Hij keek om zich heen om een plek te vinden waar hij zijn glas kon neerzetten.
‘Oh… geef dat maar aan mij.’
Hij gleed op de pianokruk en sloeg een lage A aan, daarna een C en hij luisterde aandachtig naar het geluid dat uit de piano kwam. Het klonk niet verkeerd. Hij speelde een paar toonladders en een paar arpeggios. De piano reageerde lekker op de toets-aanslagen en had een mooie klank. Er waren weliswaar enkele noten die een beetje plat klonken, maar al met al was hij helemaal niet vals.
‘Het is een mooi instrument en hij klinkt best goed.’ zei hij.
Hij wist niet waarom, maar hij zette vol bravoure “my one & only love” in. Waarschijnlijk omdat hij dat het beste in zijn vingers had. Hij gaf de Martini de schuld, maar eigenlijk wilde hij een beetje opscheppen…
‘Prachtig!’ kirde ze, toen hij klaar was.
Ze leunde naar hem toe en kuste hem lichtjes in zijn nek. Het was niet ongewoon als zijn klanten hem een kopje koffie of thee aanboden, of op een warme middag een koel drankje… Maar zij was de eerste klant die hem een Martini ingeschonken had en hem in zijn nek gekust had. Nou ja, Paul had hem gewaarschuwd dat ze een beetje excentriek was…
‘Goed. Ik stel voor dat we aan de slag gaan.’ zei hij.
Zij glimlachte.
‘Ja, ik denk het wel! Laten we naar boven gaan.’
Naar boven? Jee, hoeveel piano’s had deze vrouw? De meeste mensen – zelfs heel rijke mensen – hielden het er bij een, zeker als het een Baby Grand van een topmerk was, zoals de hare. Maar let wel, zijn opa, die het niet kon aanzien als een piano verwaarloosd werd, had er 3 in zijn kleine huisje gepropt. Dus daar had je het al, je kon het nooit weten… Hij volgde haar terug naar de hal en via de grote trappartij kwamen ze op een overloop, die groter was dan de zitkamer van de meeste andere mensen. Daarna volgde hij haar door weer een stel dubbele deuren naar wat hij eerst als weer een zitkamer aanzag. Maar toen hij eens goed om zich heen keek, realiseerde hij zich, dat dit de grootste, meest luxueuze slaapkamer was, die hij ooit gezien had.
‘Oh jee. We hebben onze glazen vergeten mee te nemen.’ zei de vrouw.
‘Maar dat geeft niks, dan nemen we toch gewoon nieuwe.’
Ze trok een deur open van wat een kast leek, maar het was een ruime en van veel soorten drank voorziene bar.
‘Hetzelfde maar? Ik denk niet dat het een goed idee is om zo snel al op iets anders over te gaan.’
Een moment later kreeg hij weer een glas Martini in zijn handen gedrukt, terwijl ze vroeg of het warm genoeg in de slaapkamer was. Hij verstond haar niet goed – de schuld van de vroege Martini – en antwoordde:
‘Ja, het is hier best wel warm.’
‘Dan kun je misschien beter je shirt uittrekken.’
Hij lachte.
‘Ik heb het mijne al uitgetrokken,’ lachte zij.
Ze tikte met haar glas tegen het zijne.
‘Proost!’
Hij beantwoordde haar toost.
‘Je gelooft me niet.’ zei ze.
Hij fronste zijn wenkbrauwen.
‘Geloof je niet?’
De vrouw glimlachte en trok zachtjes aan de ceintuur van haar satijnen jurk. De jurk viel open.
‘Zie je? Geen shirt. In feite helemaal niet zo veel meer. Wat vind je ervan? Bevalt het je?’
Hij wist niet wat te zeggen en nam een flinke teug van zijn drankje. Hij wist niet of het van de drank kwam, eerst het glas beneden, nu hier het volgende, haar goed geserveerde koude drankjes zetten hem in vuur en vlam. Over zijn tong, door zijn keel, naar zijn maag… En daar stopte het niet! De hitte ging verder, helemaal tot in de punt van zijn ontwakende pik. Verdomme! En dan vroeg zij of het hem beviel? Hij schatte haar een eind in de 40, waarschijnlijk dichter bij de 50 dan bij de 40. En het was geen wandelende tak, ze had volle vrouwelijke vormen, heel aantrekkelijk… Haar volle borsten waren verpakt in een beha met de kleur van melkachtige koffie. De onderkanten van de cups waren van satijn en de bovenkanten waren van kant, versierd met felroze geborduurde bloemen. Tussen de cups zat een kleine felroze strik. Haar bijpassende slipje had een satijnen middenstuk, waarnaast aan beide zijden het felroze borduurwerk zat…
‘Ja, het is het best wel warm.’ zei de vrouw.
Ze stapte op hem af, pakte zijn vrije hand en duwde hem tegen haar met satijn bedekte kruis.
‘Ik weet zeker dat je het kunt voelen.’
Toen kuste ze hem. Dat was het punt dat ze – net als Julius Caesar duizenden jaren geleden – de Rubicon overstaken. Nu was er geen weg meer terug. Ze namen nog een flinke teug van hun drankjes en plaatsten de bijna lege glazen op een laag tafeltje.
‘Zo… waar waren we gebleven? Oh ja…’
Ze begon zijn shirt open te knopen. Terwijl ze daar mee bezig was, legde hij zijn hand weer op haar met satijn bedekte kruis, dat zowaar nog heter aanvoelde dan daarnet. Hij gebruikte zijn middelvinger om haar kruisje op zij te duwen en haar volle buitenste schaamlippen te onderzoeken. Verrukt merkte hij dat het precies was waar hij op gehoopt had! Ze hadden zelfs precies de juiste bedekking met kort getrimd schaamhaar. En tussen haar prachtige buitenste lippen voelde hij haar gladde hete perfecte spleetje… Nadat zij zijn shirt open geknoopt had, maakte ze zijn riem los.
‘Ik denk dat jouw broek ook uit moet.’ fluisterde ze. ‘Je hebt daar iets dat in een verontrustend tempo aan het groeien is. Een mooi exemplaar van de reuze broek python denk ik. Je zou nog iemand de schrik op het lijf jagen met zoiets.’
Ze wierp hem weer haar ondeugende glimlach toe.
‘Nou… het is aan jou. Jij hebt de leiding. Dit is allemaal een beetje nieuw voor mij…’
‘Huh? En dat moet ik geloven?’
Hij liet zich door haar uit zijn broek helpen, meteen gevolgd door zijn boxershort. En het leek hem alleen maar eerlijk dat zij zich comfortabeler zou voelen als hij haar slipje zou uittrekken, wat hij aan haar voorstelde.
‘Ik hou van de manier van jouw denken…’
Beiden naakt vanaf hun middel naar beneden, kusten ze elkaar zachtjes en lieten het praten aan hun vingers over. Hij genoot van haar handwerk en zij leek ook heel blij met wat zijn vingers deden.
‘Oh jaaaa, verdomd ja!’ kreunde ze.
Grappig genoeg was hij het helemaal met haar eens. Zij was zijn eerste “oudere vrouw” – zowel figuurlijk als letterlijk. Zijn vleselijke genoegens waren tot dat moment gelimiteerd geweest tot 3 vrouwen, of beter meisjes. Alle drie jonger dan hij. Hij dacht dat Jantien 19 was – misschien 20. De andere twee waren iets ouder geweest. 21. Maar ja, hijzelf was slechts 22. En nu was hij hier met een vrouw die waarschijnlijk oud genoeg was om zijn moeder te kunnen zijn. Jantien en Marij waren zwemsters met slanke gespierde lichamen. Lucy was geen zwemster, maar ook heel fit. En zijn nieuwe Martini-drinkende speelkameraad? Ze was in haar geheel een zachtere versie. Ze was zeker niet dik, maar je kon haar wel lekker vastpakken, dan had je echt iets beet… Haar borsten – ze zaten dan nog wel verstopt in haar sexy beha, maar die was goed gevuld. Ze had een klein buikje en een heerlijk mollige schaamheuvel, bedekt met zacht haar… En dan had je nog haar achterste. Terwijl de vingers van zijn rechterhand zich bezig bleven houden met haar gladde gleufje – naar binnen en weer naar buiten in haar hete gaatje, haar clit omcirkelend en haar kutsap over haar hele kruis verspreidend – ging zijn linkerhand op zoek naar wat ze daarachter verborgen hield… Hij werd niet teleurgesteld. Haar rechter bil voelde aan als het perfecte kussen: precies de juiste grootte, precies de juiste zachtheid. Gewoon perfect. Hij zag zichzelf, aan het eind van een drukke werkdag, thuiskomen, zich neervlijen en zijn hoofd daar te rusten leggen… Hij overdacht nog steeds deze prachtige mogelijkheid, toen hij merkte dat de vrouw hijgde en kreunde en giechelde, terwijl ze probeerde om zijn hand tussen haar dijen te pletten.
‘Oh ja! Jaaa, ja! Oh fuck… jaaaa!’
Ze trilde over haar hele lijf en leunde zwaar tegen hem aan.
‘Tjee, dat was fantastisch. Verdomd lekker! Ik kan bijna niet meer op mijn benen staan, ik zak door mijn knieën…’
‘In dat geval, zal ik je dan maar op het bed leggen?’ stelde hij voor. ‘Misschien met het gezicht naar beneden? Dan kan ik jouw prachtige kont bewonderen.’
‘Vind je mijn kont prachtig?’
‘Ik vind haar prachtig. In feite… ik denk dat het de mooiste kont is die ik ooit gezien heb.’
‘En gaat deze adoratie verder dan alleen maar kijken?’ vroeg de vrouw.
‘Ik denk dat het dat zou kunnen doen.’ zei hij. ‘Wat denk jij?’
‘Nou, ik neem aan dat het van jou afhangt. Maar persoonlijk, ik denk dat het best aangenaam zou kunnen zijn als… wel… je weet wel. Jij hebt nu de leiding.’
‘Heb ik die? Nou, in dat geval, dan zal ik er eens een kussen onder leggen.’
Hij greep naar een van de kussens op het bed en duwde dat onder haar heupen.
‘Oh ja, perfect. Hoe uitnodigend. Misschien moet ik die perfecte kont eens een tik geven. Ik hou van huid die een beetje rozig is. Wat vind jij ervan?’
Voordat de vrouw ook maar kans kreeg om ja of nee te zeggen, gaf hij haar enkele korte maar felle tikken. Afwisselend op de linker bil en dan op de rechter. Keer op keer.
‘Oh, mmm.’ kreunde ze. ‘Ik ben ook wel ondeugend geweest, vind je ook niet?’
Er volgden nog enkele tikken.
‘Het voelt nog lekker aan ook nog…’
‘Spreid jouw dijen maar eens iets meer. Dan kan ik die lekkende kut van je tegelijkertijd vingeren.’
Zonder te aarzelen spreidde de vrouw haar dijen en hij stopte meteen twee vingers in haar gladde gleuf. Hij haalde ze enkele keren heen en weer en bracht de natte vingers omhoog naar haar pulserende kontgaatje, waar hij haar geil uitsmeerde.
‘Oh ja!’ kirde de vrouw.
Marij was het enige meisje geweest dat hem af en toe toegestaan had om haar kontje te vingeren. Jantien en Lucy hadden een “alleen maar voordeur”-beleid gehad… Misschien was zijn Martini-drinkende vriendin de verrassing van de dag… Had zij geen “alleen maar voordeur”-beleid. Ze reageerde in ieder geval positief op zijn vinger, dus dat was een goed begin en was er meer mogelijk. Maar ja, wie niet waagt, wie niet wint. Hij doopte zijn vingers weer in haar natte kutje en zorgde ervoor dat ze goed gesmeerd werden met haar geil. Dan terug naar haar kontgaatje, er omheen wrijvend, het centrum opzoekend en meer druk uitoefenend…
‘Oh, ja!’ zei ze. ‘Oh, verdomme, ja. Stop met plagen, duw ze erin!’
“Sweet dreams are made of this” klonk in zijn hoofd. “Who am I to disagree?” Nou, hij in ieder geval niet! Hij aarzelde niet eens. Misschien kwam het ook door de Martini. Maar hij dook naar binnen…
‘Oh, shit, ja. Ja. Ja. Ja…’
Hij duwde haar dijen nog iets meer van elkaar. Zijn duim gleed in en uit haar strakke kontgaatje, dat hem naar binnen leek te zuigen en vast omklemde. Na enkele plagende stoten, drukte hij zijn wijsvinger tegen zijn duim en duwde hij ze beide in haar knijpende opening. Dat voelde heerlijk, voor hem en zo te horen ook voor haar. Hij kroop tussen de dijen van de vrouw en duwde zijn pulserende stijve pik tussen haar volle en gladde kutlippen. Hemels, heet, nat, geil… Hij haalde hem enkele keren heen en weer, zijn staaf blonk van haar sap… Dit was het moment! Niks geen voordeur meer, als artiest ging je door de achteringang het theater binnen. Was een pianostemmer ook een artiest? Het kon hem geen moer schelen, hij vond van wel.
‘Oh ja!’ zei de vrouw toen ze zijn lul bij haar achterdeur voelde, waar zijn eikel haar kontgaatje even leek te besnuffelen, om vervolgens zonder pardon in het goed gesmeerde gaatje binnen te dringen.
‘Oh ja, dat is verdomd heerlijk!’
Het kon hem niks schelen hoe zij het noemde, hij genoot van de sensatie van de strakke kringspier om zijn pik en al snel zat die tot aan zijn ballen in haar lijf. Hij bleef even stil op haar liggen… Toen begon hij haar te neuken, eerst nog rustig, maar al snel ramde hij zijn pik in en uit haar kont. Hij voelde haar vingers onder zijn zak, ze vingerde haar kut, haar clit, probeerde met hem mee te bewegen, kreunend en kermend… Hij zag zijn zweetdruppels op haar blanke huid vallen. Ook hij kreunde, dit hield hij niet lang meer vol. Maar voordat zijn ballen explodeerden en hun hete zaad omhoog stuwden en zijn eikel zijn sperma naar buiten spuwde, kreeg zij weer een orgasme. Heftiger en luidruchtiger dan haar eerste. Hij dumpte elke druppel van zijn hete lading in haar knijpend kontje en liet zich voldaan op het warme lichaam onder zich neerzakken. Zijn geil in het kontje van een vrouw… wie had dat kunnen denken toen hij vanochtend zijn huis verliet? Hij kuste haar nek, haar hals en toen haar mond. Hun tongen speelden met elkaar, verkenden elkaars mond…
Even later gleed hij van haar af.
‘Zo, en nu wordt het tijd om jouw piano te stemmen!’
‘Mijn piano?’
‘Ja zeker, er zijn enkele noten die wel een beetje aandacht nodig hebben. Maar niks belangrijks hoor.’
Ze keek hem verbaasd aan.
‘Tjee, echt? Kun jij ook piano’s stemmen? Je bent een talentvol kereltje!’
Hij trok zijn kleren aan en liep terug naar de kamer waar de piano stond. Een half uurtje later klonken de noten weer zoals het hoorde.
‘Zo, dat is ook weer gebeurd. Dan ga ik er maar vandoor.’
De vrouw, weer gekleed in haar satijnen jurk, keek hem lachend aan en overhandigde hem een envelop.
‘Alsjeblieft, het bedrag zoals afgesproken, wat best redelijk was. Al moet ik zeggen dat ze best iets meer voor jou mogen vragen. Je moet voor jezelf opkomen, jongeman. En ik heb er iets extra’s bijgestopt voor het stemmen van de piano. Dank je wel!’
Ze glimlachte, knipoogde naar hem en kuste hem nog een keer. Nu was hij verbaasd…
Toen hij bij het huis wegreed, kwam iemand in een auto aan. De man achter het stuur leek een beetje op Rudolph Valentino. Fuck, dacht hij, en het kwartje viel. Ze zal me toch niet? Jawel! Dat verklaarde alles! Glimlachend reed hij het grindpad af…