Orient Bay 2

Het wordt dus een stranddag voor de beide dames, waarvoor ik ben uitgenodigd. En dat heb ik graag geaccepteerd, zeker na de onverwachte orkaan van opwinding in de douche van Jan. Het is een bijzonder sfeertje. Twee prachtige dames die elkaar aantrekkelijk vinden en zij mij kennelijk ook. We kiezen een afgelegen plekje aan het verre einde van het naaktstrand onder een aantal palmbomen om nog een beetje beschut te zijn voor de fel schijnende zon. Prachtige vogeltjes, geel met zwart, dansen brutaal rond het niet gebruikte zakje suiker dat bij het koffiekopje op het tafeltje naast mij ligt. Geobsedeerd door de suiker pikken ze het zakje open. Ik vraag ernaar bij de vrolijke jongen die de gebruikte koffiekopjes komt weghalen. “˜Dat zijn coereba’s, in het Nederlands suikerdiefjes’, zegt hij met een heerlijk Antilliaans accent. Dat had ik kunnen weten. “˜U hebt al een mooi uitzicht vandaag’, zegt hij met een knipoog naar de twee dames die voor mij op de zonnebedjes liggen, “˜maar het wordt misschien nóg mooier. We hebben hier vandaag en morgen de Heineken Regatta’. Op mijn vraag wat dat is antwoordt hij: “˜Het is een zeilwedstrijd waarbij enorme catamarans in de baai over het water scheren. Orient Bay is een standaard plek om aan te doen vanwege de altijd aanwezige gunstige wind. Het duurt twee dagen, dus morgenavond zal er wel een feestje zijn…’ Aangezien de twee Amerikaanse dames zacht met elkaar liggen te praten, praat ik nog even met hem verder in het Nederlands. “˜Gisteren en vanochtend zag ik een bijzondere vrouw lopen. Jij moet haar ook hebben gezien, want jij zette een parasol voor mij op toen ze langskwam. Bruin opgestoken haar, zongebruind. Ze loopt door het water hierheen en over het strand weer terug.’ De jongen lacht sympathiek. “˜U heeft smaak, meneer. Ik denk dat u Odette bedoelt, zij woont in het dorp. De notarisvrouw.’ ‘Notarisvrouw?’ “˜Zij was getrouwd met de Franse notaris uit Marigot. Helaas is hij een paar jaar geleden overleden. Zij is teruggegaan naar Frankrijk met haar dochter maar heeft haar huis hier aangehouden en komt zo nu en dan. Als ze er is loopt zij elke ochtend een heel eind in het water door de baai, ik denk om fit te blijven.’ Ik dank hem voor de informatie. Daarna kijk ik mijmerend over het water en denk aan die nymfachtige verschijning zo ’s morgens vroeg. Intrigerende vrouw. Elegant en toch zo in zichzelf gekeerd. Zelfbewust en zich toch zo onbewust van haar impact op anderen. Op mij bijvoorbeeld. Ik hoop haar nog een keer te zien deze week. Na een uurtje in de zon verschijnen aan de horizon de eerste catamarans. Grote, meest witte boten die met twee enorme drijvers op het water liggen. Mooie, felgekleurde zeilen met bekende internationale bedrijfsnamen en logo’s. Deze regatta is dus meer dan gewoon een zeilwedstrijdje. De catamarans verzamelen bij de noordpunt van de baai. De boten draaien om elkaar heen, waarschijnlijk om voor de start een gunstige ligging te zoeken ten opzichte van de wind. Het zijn er minstens dertig, met nog wat bootjes van de organisatie er omheen dobberend. Als ze vanuit ons gezichtspunt min of meer op één lijn liggen, klinkt in de verte een toeter. De catamarans spuiten weg, in onze richting. Hoewel ik weinig met zeilen heb is dit wel mooi om te zien. De combinatie van witte boten, veelkleurige zeilen en het blauwgroene water is bijzonder. Grote schuimsporen worden achtergelaten. Sommige boten laveren van links naar rechts. Langzaam kunnen we mensen onderscheiden die de boten bedienen. Het lijken een man of zes per boot te zijn. Eén persoon aan een groot stuur midden op de boot, drie voor het bedienen van de zeilen door als een bezetene aan een lier te draaien. Als het hard gaat komt één drijver finaal uit het water, waarbij de boot dreigt om te vallen. Twee personen proberen de boot in balans te houden door zich op de drijver die uit het water wordt getild zo veel mogelijk uit te strekken, bijna met hun rug in het water. Een spectaculair gezicht. Er staan dan ook veel mensen in de baai op het strand te kijken. Wij liggen luxe op een bedje op de eerste rij van het schouwspel te genieten. Nog dichterbij gekomen zien we dat er ook behoorlijk veel vrouwen aan boord zijn. Ze werken hard. Tweehonderd meter voor ons stopt een motorboot. Er wordt een soort doek aan een anker uit gegooid. Het blijkt een enorme oranje boei te zijn die met hoge druk wordt opgeblazen tot wel twee meter hoog. De catamarans blijken vlak voor ons om die boei te gaan keren voor de terugreis. Zelden heb ik zoiets spectaculairs gezien. We kunnen de boten door het water horen klieven, de mensen schreeuwen commando’s naar elkaar en bij het keren om de boei klapperen de zeilen hard. Op een boot die voor onze neus keert strekt een donkere, gespierde vrouw zich uit in een soort tuig op de drijver die uit het water steekt. Ze ligt bijna op het water en haar zwarte krullen worden omgeven door zeeschuim. Ze heeft kennelijk veel plezier want ze lacht hard en breed. We zwaaien uit enthousiasme en voordat ze lenig op de boot kruipt om bij het keren op de andere drijver te gaan staan zwaait ze naar ons terug. Wat een mooi beeld is dit, zeg. Ze klimt over de boot en hangt nu aan de andere kant op de drijver. Voordat ze uitstrekt is ze een soort V, met haar billen in het water. Dan strekt ze zich uit en zwaait nog een keer. Langzaam glijdt ze uit ons beeld. Ik heb een harde strakke bilpartij in een oranje bikinibroekje op mijn netvlies, uitstekend onder haar gele zwemvest. De rust op het strand keert langzaam weer. Maar niet voor lang. Opeens duiken voor onze neus geklede mensen op. Als grote gemene deler dikke mensen, roodverbrand, rieten hoedje op, sokken met sandalen. En ze kijken onbeschaamd naar de mensen op het naaktstrand. Het zijn er niet een paar, het is werkelijk een hele parade. Ik weet niet wat ik meemaak. Omdat het toch tijd wordt voor een drankje loop ik naar de strandbar en bestel drie koude Corona’s bij de jongen van de parasols. Terwijl hij mij de ijskoude flesjes toeschuift vraag ik hem wat dit in hemelsnaam moet voorstellen. “˜Dit zijn cruisepassagiers uit Amerika’ zegt hij, “˜ze worden gawkers genoemd. Aangapers. De enorme schepen van soms wel zes verdiepingen hoog leggen per dag één eiland aan om te bezichtigen en ’s nachts varen ze naar het volgende eiland. En omdat wij een naaktattractie zijn, zijn wij het doel op St. Maarten. We kunnen er weinig aan doen, behalve als ze foto’s maken, dat is niet toegestaan.’ Teruggekomen op mijn plek zitten er zowaar een behoorlijk aantal dikkerds voor ons bij het water, net te doen of ze richting overkant van de baai kijken. We liggen per slot van rekening aan het eind van het naaktstrand en ze kunnen niet verder. Maar achter hun zonnebrillen draaien hun ogen bijna uit hun kassen in onze richting. Zowel de biertjes als de informatie deel ik met beide dames. Ze overleggen even fluisterend en moeten grinniken naar mij. “˜Als ze willen kijken, dan zorgen we toch gewoon dat er ook echt iets te “˜gawken’ is.’ Ze draaien zich om en gaan op hun buik liggen, met hun gezicht naar mij en hun benen naar de zee. Bij beiden verdwijnt één hand schuin onder hun buik. Met hun kin op het zonnebed mij aankijkend geven ze commentaar bij wat ze kennelijk doen, zodat één en ander zich min of meer gesynchroniseerd kan afspelen. En het commentaar varieert van: ‘ik spreid met duim en wijsvinger mijn lipjes’ tot: “˜veel lekkerder, die rondjes om je clit, als je eerst je vinger binnenin vochtig maakt.’ Ik zie de roodverbrande dikkerds nog roder worden. Er komen zakdoeken tevoorschijn en zweet wordt van dikke wangen afgedept. “˜Ik zit er met twee vingers in, lekker joh…’ tot: “˜maak jij ook zo’n geil geluid als je in en uit gaat?’ Tussen de dikke wangzakken zakken nu kaken en er wordt niet meer net gedaan alsof. Er wordt nu gericht gekeken, op hooguit vijf meter. En ik zie de frustratie groter worden. De dikke billen draaien in het zand en er wordt aan de stof van de korte broeken getrokken. Kennelijk is ruimtegebrek ontstaan. “˜Tijd om om te draaien’ hoor ik Janet zeggen. De dames zetten de rugleuning van hun bedjes omhoog, waarbij ze zorgen lang gebukt te staan met hun billen naar de zee. “˜Tijd om weer eens in te smeren,’ hoor ik ze zeggen. Jan gaat op haar bed zitten en Janet voor haar. “˜Wil jij mij even doen, dan doe ik zo jou.’ Hoewel ik niet kan zien wat ze uitvoeren, zie ik wel de reacties van de dikkerds. Hun ogen puilen werkelijk uit hun kassen. Tongen hangen uit opengevallen monden. En Janet kreunt luid. Jan is bezig de borsten van Janet in te oliën met haar armen om Janet heen en doet dat kennelijk heel vaardig. Ik kan mij iets voorstellen bij die sierlijke bruine handen met rode nagels. “˜Doe je ook mijn buik even?’ hoor ik Janet lief vragen. Inwendig moet ik lachen om de show die ze aan het geven zijn en de frustratie die het “˜gawken’ nu teweeg brengt bij het publiek. Het wordt bijna pijnlijk, als je gerekend hebt op stiekem kijken naar mensen die dat niet willen en het wordt zo’n overduidelijk exhibitionistische show. Beschaamd staan de eersten op, snel gevolgd door de rest. Schaamtevolle aftocht. De dames hebben enorm plezier. Dan vindt Jan het tijd voor een duik. Elegant staat ze op, haar rug naar mij toegekeerd kijkt ze naar het helblauwe water. Ze kijkt om en vraagt mij wat ik eigenlijk van hun show vond. “˜Effectief’ antwoord ik glimlachend. Dan rekt ze zich behaaglijk uit. Het prononceert haar heerlijke strakke billen. Langzaam buigt ze zich voorover tot haar handen de grond raken. Ik heb vanochtend al vast kunnen stellen hoe lenig zij is. Ondeugend kijkt zij om haar benen heen in mijn richting en zet haar voeten uit elkaar. Ik kijk naar een oester die zich langzaam voor mij open vouwt. Ik realiseer mij opeens dat zij vanochtend onder de douche mij heeft gefaciliteerd in onze vrijpartij, maar zelf nog niet heeft genoten. Dan gaat ze, nog steeds voorovergebogen, langzaam met haar slanke linkerhand aan de binnenkant van haar been omhoog. Bruine hand, fel gelakte lange nagels, opwindend. Via haar knieholte gaat haar hand aan de achterkant van haar been omhoog en streelt ze haar linker bil, gaat met haar vingers over haar lipjes en spreidt ze opeens, waardoor haar vochtige roze binnenkant nog zichtbaarder wordt. Ook voor mij wordt het nu tijd voor verkoeling. Ik sta op, neem haar hand en loop met haar het heerlijke water in. Het duurt lang voordat het zand zodanig afloopt dat we voor driekwart onder water staan. “œZoals ik zei, effectief’ zeg ik terwijl ik achter haar sta. Ik kus haar nek. Ze voelt mijn pik tegen de bovenkant van haar billen. Ze kreunt. Een beetje. Ondertussen glijden mijn handen over haar bovenbenen, haar lendenen en naar voren onder haar armen door. Mijn vingers draaien rondjes om haar borsten, zonder haar tepels te raken. Via haar buik en haar heupen naar haar billen. Datzelfde parcours leggen mijn handen rustig strelend een aantal keren achter elkaar af, erogene zones strelend zonder alarmknoppen aan te raken. Ze ademt zwaarder. Mijn lippen strelen haar schouders en haar nek, haar oren. “˜Please touch me where it matters’, zegt ze en pakt achter haar rug mijn pik vast. Ik stap achteruit. “˜On my terms’, zeg ik lachend. Ik stap iets naar rechts, zodat mijn erectie tegen haar zij drukt. Met mijn linkerhand hou ik haar beide slanke polsen rustig vast, de rechter heeft nu even alleen aandacht voor haar borsten. Over de bovenkant, langs de zijkant, onderkant en tussendoor weer naar boven. Ook dat parcours herhaal ik een paar keer langzaam. Over haar schouder zie ik haar tepels opgezwollen naar mijn vingers zoeken, maar ze niet bereiken. Ze kreunt nu echt. “˜You can touch yourself, if you want’, fluister ik in haar oor. “˜Do you want to play with your nipples?’ “˜Yes’, kreunt ze. Ik ga weer van achter tegen haar aanstaan. Mijn ballen tegen haar billen, mijn pik tegen haar rug. Ik laat haar handen los. De mijne dwalen af naar haar billen, heupen, buik, venusheuvel. Over haar schouder zie ik Jan’s handen spelen met haar borsten en tepels. Tussen duim en wijsvinger draait ze haar nu kegelvormige tepels, trekt eraan en draait ze weer. Dan glijden haar handen tot onder haar borsten, duwen ze omhoog terwijl haar duimen haar tepels blijven manipuleren. Het is zo sexy om te zien, die mooie grote natte bruingebrande borsten die behandeld worden door de vingers met roodgelakte nagels. Onder water voel ik dat ze haar benen nu tegen elkaar klemt. “˜Help me’, kreunt ze. “˜Help you with what?’ vraag ik onschuldig. “˜Touch my clit. Make me come’. “˜Why don’t you do it yourself?’ blaas ik zacht in haar oor? Haar rechterhand glijdt naar beneden over haar buik. Ze wrijft als een razende over haar knopje, haar linkerhand klauwt in haar borsten. Ik ga iets door mijn knieën, pak haar benen vast en leg ze gespreid over de mijne. Dan kom ik in één keer in haar. Ik omklem haar met mijn rechterarm onder haar borsten en mijn linkerarm om haar buik geslagen. Ik voel de onderkant van mijn eikel over haar gezwollen sponsachtige verdikking heen en weer glijden. Haar hand gaat als bezeten over haar clit. Ik voel haar verkrampen in mijn armen, nog een keer en nog een keer. Jan jammert ze een langgerekt “˜ohhh’ en komt klaar. En ik kom ook. Ik voel mijn zaad met drie, vier stralen in haar schieten. Zij leunt zwaar tegen mijn borst en hijgt. Langzaam draait ze zich om waardoor ik van haar loskom en we zoenen met open mond. Onze tongen draaien langzame natte rondjes rond elkaar. Man, wat heftig. Mijn handen glijden langzaam over haar rug en billen, terwijl mijn erectie zich langzaam buigt tot normale proporties. Onze hartstocht neemt langzaam af terwijl we nog wat ronddobberen. In de verte blazen de catamarans naast elkaar over het water. Heerlijke vrouw. Heerlijke vrijpartij. Heerlijk eiland, St. Maarten. Aangespoeld op het strand krijgen we een bescheiden applausje van Janet. Kennelijk waren we toch waar te nemen, hoewel ver uit de kust. Moe maar voldaan ga ik liggen. En loom doezel ik weg. Ik word wakker van de frisse wind; de zon is aan het wegschuiven achter de lagune. De dames zitten keuvelend bij elkaar maar wel met een handdoek om hun schouders. “˜Shall we call it a day?’ vraag ik. Ze zijn het met mij eens en gaan kijken of de mannen hun vispartijtje overleefd hebben. We kussen intiem en ze vragen of ik mee eet vanavond. Maar ik ben van plan het dorp maar eens te gaan verkennen en daar ergens een restaurantje te zoeken. Ik dank ze voor een bijzondere dag en wens ze een fijne avond. En wie weet tot morgen? Na de stranddag van mij afgespoeld te hebben loop ik aangekleed het terrein af. Ik loop door het buurtje met de veelkleurige huizen in Caraïbische stijl. Dan kom ik op een soort pleintje en zie een restaurantje met een terras. Ik neem plaats. Bij de jonge serveerster bestel ik een glas chardonnay, daarna kijk ik rustig rond. En ik zie haar zitten, de notarisvrouw. Odette. Een beetje achteraf en verdiept in een boek. Ik kan het niet nalaten om te staren, kennelijk, want uiteindelijk kijkt ze in mijn richting alsof ze het heeft aangevoeld. Als ze mij herkent, glimlacht ze en wenkt me naar haar toe. Ik sta op. L’histoire d’O, denk ik glimlachend, ik ga het meemaken.