Nympho 2

Bas pakte zuchtend de telefoon op. Toen hij echter een jonge meisjesstem aan de andere kant van de lijn hoorde, veerde hij verheugd overeind. “Oh, hallo Els, waar kan ik je mee van dienst zijn? ” “Ik wilde even bij je langs komen om je iets te vragen. Heb je het druk? ” “Nee hoor, kom gerust langs. Voor jou heb ik altijd tijd, dat weet je toch? ” “Goed, dan kom ik eraan “, antwoordde het meisje. Toen haakte ze in. Bas kamde snel nog even zijn haren en ging toen nonchalant achterover in zijn stoel zitten. “Binnen! ” riep hij, toen er op zijn deur geklopt werd. Er kwam een uiterst aantrekkelijk meisje binnen. “Dag Bas, fijn dat je even tijd voor me vrijmaakt. ” “Ga zitten, kindje! ” Ze ging tegenover hem zitten en keek hem op zo’n verleidelijke manier aan, dat zijn lul bijna uit zijn broek barstte. “Wat is er aan de hand? ” “Nou kijk, zoals je weet ga ik morgen verhuizen “, begon ze aarzelend. “Een paar vrienden hadden me beloofd dat ze zouden helpen, maar ze hebben allemaal afgezegd. Ik zit een beetje met mijn handen in het haar, want het lukt me natuurlijk nooit om de zware dingen in mijn eentje de trap op en af te sjouwen. Daarom wilde ik je vragen of je me misschien kon helpen. Het gaat eigenlijk alleen om de ijskast, een wasmachine en een bed. De rest kan ik zelf tillen. ” “Joh, daar hoef je toch niet zo’n drukte over te maken! ” lachte Bas. “Natuurlijk help ik je. Zeg maar hoe laat ik bij je moet zijn. ” “Ik had gedacht een uur of zeven. ” “Afgesproken, ik ben om zeven uur bij je. ” Voordat hij wist wat er gebeurde, was het meisje opgestaan en om zijn werktafel heengelopen. “Je bent een schat! ” fluisterde ze, terwijl ze haar armen rond zijn nek sloeg en hem een stevige kus op zijn wang gaf. “Nog een, graag! ” lachte hij. “Dat sjouwt straks wat gemakkelijker. ” Hij tuitte de lippen en sloot de ogen. Gespannen wachtte hij af of ze het aan zou durven om hem op de mond te zoenen. Even later kreeg hij antwoord op zijn vraag. Ze drukte haar warme, vochtige lippen op zijn mond. Hij had de grootste moeite om zich te beheersen. Het liefst had hij haar op zijn werktafel getrokken en haar een goeie beurt gegeven. “Jezus, Els, hou op! ” hijgde hij. “Straks vergeet je nog dat je bijna vijftien jaar jonger bent dan ik. ” “Misschien val ik wel op oudere mannen, wie weet? ” lachte ze uitdagend. Nog voordat hij iets had kunnen zeggen, stond ze alweer bij de deur. “Nou Bas, tot morgen dan. ” “Uhhhh… ja, tot morgen, Els! ” Bas verkeerde ineens in een opperbeste stemming. Eindelijk zou hij de kans krijgen om alleen met de supersexy telefoniste te zijn. Hij besloot dit heuglijke feit te vieren door uit te gaan eten. Snel belde hij zijn vrouw. “Hallo Marijke, met Bas. Ik bel je even om te zeggen dat ik vanavond niet thuis eet. Ik moet overwerken. Oh, en voordat ik het vergeet, morgen eet ik evenmin thuis. Ik heb een van de meisjes hier beloofd, dat ik haar zal helpen met een verhuizing. ” Gelaten luisterde hij naar de protesten van zijn vrouw. Toen onderbrak hij haar woordenstroom. “Als ik jou was, zou ik mijn mond maar houden. Ik dacht zo dat je weinig recht van spreken hebt, vind je ook niet? ” beet hij haar toe. “Goed, je weet dus dat ik niet thuis kom eten. De groetjes! ” Snel hing hij op. Hij was helemaal niet van plan om over te werken. Eerst ging hij ergens een lekker hapje eten en daarna zou hij wel verder zien. Hij voelde er verdomd veel voor om zich vanavond eens lekker door een hoertje te laten verwennen. Nou ja, hij zag wel… Hij had er een hekel aan om zijn vrouw zo te behandelen, maar het was haar eigen schuld. Iedere ander vent had allang een scheiding aangevraagd, hij niet. Dat kwam, omdat hij, ondanks alles, nog steeds gek op haar was. Hij hoopte dan ook dat ze snel een oplossing voor haar probleem zou vinden, want haar voortdurende neiging om zich met andere kerels in te laten, brak hem met de dag meer op! Hij ging trouwens, als reaktie op haar schandalige gedrag, zelf ook steeds vaker vreemd. Regelmatig zocht hij de rosse buurt op, waar hij zich door de hoeren liet verwennen. Ook op zijn werk liepen er genoeg vrouwtjes rond, die de moeite waard waren. Met name Els, de aantrekkelijke telefoniste had zijn speciale aandacht. Net als Pauline, een manziek type, die een etage hoger werkte. Mensenkinderen, wat een prachttieten had dat mens. Net twee grote meloenen. Maar Els vond hij toch het leukst! Ze had een uitgesproken knap gezichtje, dat omlijnd werd door lange, blonde haren. Ze droeg doorgaans opvallend korte rokjes, zodat men een lekkere aanblik had op stevige en mooi gevormde benen. Verder had ze kleine, parmantige tietjes, die recht vooruit staken en een lange, sierlijke hals. Haar wespentaille deed haar weelderige heupen en zware dijen nog beter uitkomen. Kortom, Els was een mooie, sensuele vrouw. Een blik op haar wulpse mond, waarvan de volle lippen altijd iets van elkaar schenen te wijken en je kreeg als vent gegarandeerd een enorme erektie. En zoniet, dat was er iets mis met je. Wanneer Els door de gangen liep, was er geen man die zich niet even omdraaide om naar haar op en neer deinende billen te kijken en het moest gezegd worden: ze had een geweldige reet! Bas voelde zich gevleid, dat ze uitgerekend hem had gevraagd om haar te helpen. Er waren genoeg collega’s van haar eigen leeftijd die maar al te graag zijn plaats zouden innemen. Zou ze misschien een oogje op hem hebben? Hij hoopte vurig dat dit zo was. In gedachten stak hij zijn leuter al in haar sappige poesje. Het was niet te hopen dat ze nog maagd was, daar was hij niet zo happig op. Veel liever zag hij dat anderen de baan voor hem vrij hadden gemaakt. Maar goed, dat merkte hij hopelijk allemaal morgen wel. Maar zolang kon hij niet wachten. Eerst, zo nam hij zich voor, zou hij zich eens lekker vol eten in het restaurant van Franco, en daarna zou hij zich op zijn gemak naar de rosse buurt begeven. Vooral in de omgeving van het station werkten verdomd mooie teven. Dat hij voor hun gunsten moest betalen, deerde hem niet in het minst. Integendeel, de zakelijke aanpak van de hoeren beviel hem wel. Je had tenminste nooit gedonder of gezeur bij die schatjes! Zolang je maar betaalde! Hij kon nauwelijks wachten tot het half zes was.”