Niemand zeggen 6

Met een glimlach liep Sofie het gebouw in waar ze werkte. Ze begroette de receptioniste vriendelijk en liep naar de lift. “Wacht even,” zei de receptioniste en kwam met een dikke envelop naar Sofie toe. “Deze heeft een cliënt van Stephan gebracht, maar hij neemt zijn telefoon niet op. Kun jij die naar hem toe brengen?”
Sofie pakte hem aan en antwoordde: “Natuurlijk, geen probleem.” Ze stapte de lift in en kon de glimlach niet van haar gezicht halen. Ze had nooit verwacht met haar baas naar bed te gaan, maar het was fantastisch. Gelukkig slaagden ze erin hun werk er niet onder te laten lijden, hoewel ze wel vaak aan hem dacht.
Toch wist ze niet goed hoe ze hun relatie moest omschrijven. Haar beste vriendin had beloofd een date voor haar te regelen, maar ze wist niet of ze dit wel kon doen. Ze had geen relatie met Stephan, maar kon ze wel met anderen daten? Zolang ze niet met anderen naar bed ging, zou het waarschijnlijk geen probleem zijn.

Ze stapte de lift uit en liep naar Stephans kantoor. De deur was gesloten. Was hij er nog niet? Was hij druk bezig? Ze klopte aan.
“Ja?” klonk Stephans stem kortaf. Ze ging naar binnen en glimlachte, maar verstijfde toen ze twee mannelijke agenten tegenover hem zag. Naast Stephan zat een man die een grijs overhemd droeg. Op tafel lagen papieren uitgespreid.
“Sorry,” zei ze zwakjes. “Ik kreeg deze mee van de receptie.” Ze legde de envelop op het bureau.
“Dank je, Sofie,” zei hij koeltjes. Snel trok ze zich terug en sloot de deur. Wat was er aan de hand? Was iemand achter hun geheim gekomen? Ze kon het zich niet voorstellen. Bovendien was het niet iets waar de politie zich mee bezighoudt. Het is niet tegen de wet om met je baas te neuken. Zat Stephan in problemen? Of een cliënt?
Ze stapte de werkkamer in en zag haar collega’s bij de koffiehoek staan. Ze ging naar Simone. “Wat is er aan de hand? Ik zag Stephan in zijn kantoor met die twee agenten en die andere man. Zijn er problemen?”
Simone haalde haar schouders op. “Die agenten kwamen opeens onaangekondigd binnen. Stephan liet ze wachten tot zijn advocaat erbij was. Ik heb iets over fraude gehoord, maar meer weet ik niet.”
Fraude? Sofie kon zich niet voorstellen dat Stephan iets te maken zou hebben met iets illegaals.
Ze bleef met de beker in haar hand bij de rest van het team staan. Ze maakten zich allemaal zorgen om Stephan.
“Hoe zag hij eruit?” vroeg Simone. “Hield hij zich goed?”
Sofie knikte. “Afgezien van die twee agenten zag ik niks speciaals. Er lagen papieren op tafel en hij was kortaf. Hij zag er normaal uit, niet boos of terneergeslagen of zo.”
Roy keek op zijn horloge. “Van hier staan afwachten wordt niemand beter. Laten we maar gaan werken, we helpen hem niet door niks te doen.”

Ze gingen allemaal naar hun bureau om te gaan werken. Sofie startte haar computer op en pakte een brief uit het postbakje dat op de hoek van haar bureau stond. Een cliënt had wat extra stukken opgestuurd die ze nodig had om een offerte op te kunnen maken. Ze dronk van haar koffie en probeerde te werken, maar haar gedachten bleven bij Stephan.

Pas na ruim anderhalf uur hoorde ze stemmen op de gang. Al snel kwam Stephan met zijn advocaat de werkruimte in en ging regelrecht naar de koffiehoek.
“Wat was dat allemaal?” vroeg Simone nieuwsgierig.
Stephan pakte zijn koffie en leunde met zijn rug tegen de muur. “Een aanklacht dat we te weinig belasting betalen en mogelijk geld helpen witwassen.” Hij maakte een gebaar naar zijn advocaat. “Dit is mijn advocaat, Theo Riddinck. Mocht iemand je benaderen over deze situatie, verwijs hem dan door naar Theo en ga er verder niet op in. Als ze iets willen inzien, doe dat alleen als Theo of ik erbij zijn. Hij zal zo wat visitekaartjes neerleggen met zijn gegevens, in principe kun je hem altijd bereiken.”
Roy keek hem aan. “Waar komen deze beschuldigingen vandaan?”
“Daar geven ze voorlopig geen antwoord op,” antwoordde Stephan. “Ik kan je verzekeren dat er niks aan de hand is, maar mocht je iets verdachts zien, trek dan aan de bel.”
Er heerste een stilte. Theo nam een slok koffie en viste een stapeltje visitekaartjes uit zijn zak. Hij legde ze op het aanrecht. “Ik moet naar een andere afspraak,” zei hij. Zijn stem was prettig en leek iets zangerigs te hebben. Hij zag er knap uit en ondanks zijn nette kleren heel benaderbaar. Hij keek Stephan aan. “Bel me als er iets is. We gaan dit uitzoeken.” Hij gaf Stephan een hand.
Sofie keek hem na toen hij vertrok, vervolgens keek ze naar Stephan. Hij dronk zijn beker leeg en schonk hem vervolgens weer vol. Sofie vermoedde dat hij wel wat sterkers kon gebruiken. Ze richtte haar aandacht weer op haar werk. Ze wist niet wat ze kon zeggen of doen om hem te helpen.

“Ga je mee lunchen?” vroeg Roy vrolijk aan Sofie.
Sofie schudde haar hoofd. “Nee, ik heb zelf lunch mee en ik loop achter met mijn werk. Ik hoop dat een beetje in te kunnen halen.”
“Niet mee zitten,” stelde hij haar gerust. “Iedereen is een beetje achterop geraakt na vanochtend. Het is niet het einde van de wereld.”
Sofie glimlachte. “Dank je wel, Roy. Smakelijk.” Ze zwaaide haar collega’s na en pakte vervolgens haar broodtrommel. Ze at haar boterhammen en werkte ondertussen door.
“Ik dacht dat je met de rest mee was,” hoorde ze Stephan zeggen. Ze keek op en zag hem naar de koffiehoek lopen.
“Dat dacht ik van jou ook,” merkte ze op. “Hoe gaat het met je?”
Stephan haalde nonchalant zijn schouders op. “Het gaat prima. Ik had gewoon geen zin om te gaan lunchen. Ik ben al de hele tijd bezig verloren tijd in te halen.”
Sofie keek hem ondeugend aan. “Ik vind het wel een stoer idee dat je de overheid zou oplichten. Ik wist niet dat je zo’n bad boy was.”
Stephan pakte zijn beker en keek haar met donkere ogen aan. “Ga zo door en ik leg je over mijn knie,” antwoordde hij met een hese klank in zijn stem. “Normaal doe ik niet aan billenkoek, maar er is altijd ruimte voor uitzonderingen.” Hij kwam dichterbij en zette langzaam zijn beker op haar bureau.
Ze keek met pretoogjes naar hem op. “Misschien vind ik dat wel fijn,” antwoordde ze hees. “Wie weet word ik daar wel heel opgewonden van.”

Zijn hand pakte haar haren bij elkaar in haar nek en trok eraan, zodat hij haar dwong hem aan te kijken. “Ik zou je nu graag bij je haren grijpen en je in je mond neuken,” zei hij zacht, waardoor ze huiverde van verlangen. Ze hield van zijn dominante trekjes. “En daarna zou ik je kutje ook keihard willen neuken.” Hij bracht zijn vrije hand naar haar wang en liet zijn duim over haar onderlip glijden. “Mocht je nog op je benen kunnen staan, zou ik je kontje ook helemaal uitwonen, tot je me smeekt om te stoppen.”
“Nooit,” zei ze uitdagend en likte zijn duim. Ze zag zijn ogen donkerder worden. Om haar antwoord nog wat kracht bij te zetten, kwam ze een stukje naar voren en zoog aan zijn duim. Ze hoorde zijn ademhaling onregelmatig en luider worden. Hij voelde haar tong langs zijn duim gaan. Hij zou zo graag zijn pik in haar mond stoppen. Waarom zou hij het eigenlijk niet doen? Hij had nog wel veel werk te doen…
Hij legde zijn vingers onder haar kin, maar liet zijn duim in haar mond. Hij bracht zijn hand een stukje omhoog, waardoor hij haar dwong hem aan te kijken. “Ben je al eens in dat lekkere kontje geneukt?” vroeg hij. “Heb je al eens een pik of een speeltje in je kontje gehad?”
Ze wilde verlegen haar gezicht afwenden, maar hij liet haar niet gaan en hield haar op haar plaats. Ze schudde haar hoofd, voor zover hij dat toeliet. “Lekker,” vervolgde hij hees. “Een primeur. Daar zal ik binnenkort gebruik van maken, maar niet nu. Voor vandaag heb ik andere plannen. Sla je werk op, sluit het af en kom naar mijn kantoor.” Hij liet haar los, pakte zijn thee en liep zonder om te kijken naar zijn kantoor.
Sofie keek hem na. Ze voelde zich opgewonden en nerveus. Ze kende hem nog maar een paar dagen en had deze dominante kant van hem nog niet gezien. Was dit door de spanning van die ochtend? Ze sloeg haar werk op en sloot het bestand. Nadat ze diep inademde, kwam ze overeind en ging naar Stephans kantoor.

Stephan zat achter zijn bureau en dronk zijn thee. Zijn ogen waren op het beeldscherm gericht. Ze kwam zijn kantoor in en keek onzeker naar zijn serieuze gezicht. “Is alles goed?”
Stephan knikte zonder op te kijken. “Theo mailde me een aantal mogelijkheden. Hij verwacht dat ze binnenkort beslag komen leggen op alle computers en papieren, wat inhoudt dat ik het kantoor tijdelijk zal moeten sluiten.”
Sofie liep om het bureau heen en ging achter hem staan. Ze legde haar handen op zijn schouders en masseerde zachtjes zijn spieren. Genietend sloot hij zijn ogen, hief zijn gezicht en ademde diep in. Aangemoedigd door zijn reactie begon ze ook zijn nek te masseren. “Ik heb je de verkeerde functie gegeven,” mompelde hij genietend en sloot zijn ogen. “Je zou bedrijfsmasseuse moeten zijn.”
“En dan alleen bij jou werkzaam zijn?” vroeg ze geamuseerd.
Stephan grinnikte. “Uiteraard. Ik heb wel meer plekken die gespannen zijn en wel wat verlichting kunnen gebruiken.”

Sofie liet haar handen naar voren glijden over zijn borstkas. Zachtjes liet ze haar vingertoppen met haar nagels over zijn shirt glijden. “Bedoel je dit plekje?” vroeg ze plagend.
Stephan gromde en voelde zijn opwinding toenemen. Hij leunde achterover, waardoor zijn achterhoofd tegen haar borsten kwam. Hij bewoog een paar keer heen en weer alsof hij een behaaglijk plekje tussen haar zachte kussens zocht. “Ik zou hier best aan kunnen wennen,” mompelde hij tevreden.
Sofie glimlachte en maakte het bovenste knoopje van zijn shirt los. “Anders ik wel,” zei ze en liet haar handen onder de stof glijden.
Het gevoel van haar warme, zachte handen op zijn huid maakte hem nog geiler. “Ik heb zo’n zin in je,” zei hij. “Om heel die kloteochtend eruit te neuken met je.”
Ze grinnikte om zijn grove woorden. “Ik ook,” gaf ze toe. “Maar ik heb ook zin in andere dingen.” Ze trok haar handen terug, kwam voor hem staan en hurkte neer. Zonder dat ze iets hoefde te zeggen, maakte hij zijn broek los. Ze trok zijn shirt omhoog, pakte zijn boxer en trok die een stukje naar beneden. Zijn stijve pik sprong de vrijheid tegemoet.
Terwijl ze naar hem opkeek, pakte ze zijn pik vast. Ze leunde naar voren en liet haar tong langs de rand van zijn eikel gaan. Er ging een aangename rilling door hem heen en ze voelde zijn pik reageren. Uitdagend hield ze zijn blik vast en likte plagend zijn eikel. “Je bent de beste afleiding die ik me kan wensen,” zei Stephan goedkeurend. “Neem hem in je mond.”
Ze knipoogde naar hem en nam zijn eikel in haar mond. Ze zoog eraan en liet haar tong weer langs de rand glijden. Stephans mond zakte een stukje open en hij haalde onregelmatig adem. “Hm, wat is dit lekker, Sofie,” zei hij genietend. Hij genoot van het uitzicht: Sofie die gehurkt voor hem zat met zijn eikel in haar mond en haar vingers om zijn pik.
Ze bracht haar vrije hand naar haar bloesje en begon de knoopjes los te maken. Hij keek genietend toe hoe haar borsten tevoorschijn kwamen. Ze droeg een dunne beha die weinig aan de verbeelding overliet. Hij schoof wat onderuit om haar wat ruimte te geven en legde zijn hand in haar haren. Ze nam zijn pik dieper in haar mond en drukte haar tong tegen hem aan.

Ze schrok toen ze een ping hoorde. De lift! Waren de anderen nu al terug? Ze liet Stephan los en wilde overeind vliegen, maar Stephan duwde haar naar beneden.
“Stil,” zei hij zachtjes en schoof snel een stukje naar voren om te voorkomen dat iemand zijn ontblote, keiharde pik kon zien. Hij kon nog net zijn shirt rechttrekken voordat Simone op de deur klopte en binnenkwam. Gelukkig was de achterkant van zijn bureau dicht, anders had ze Sofie zeker zien zitten.
“Pas je op dat je niet te hard werkt?” zei ze. “Een burn-out kun je nu niet gebruiken.”
Stephan keek haar kalm aan. “Ik zorg er wel voor dat ik kan ontspannen.”
Zonder iets te vragen ging ze tegenover hem op een stoel zitten. “Wat wilt je advocaat dat we doen?” informeerde ze.
Stephan voelde Sofie onder het bureau verzitten. “Gewoon verdergaan met ons werk,” antwoordde hij. “Het enige dat we kunnen doen, is verder gaan zoals we gewend zijn.”
Simone knikte. “Ik voel me zo machteloos. Kan ik iets doen om te helpen?”
Stephan voelde Sofies vingers om zijn pik. Hij verstijfde, maar wist zich snel te herstellen om te voorkomen dat Simone iets zou vermoeden. “Ik kan je verzekeren dat ik in goede handen ben.” Hij onderdrukte de neiging om achterover te leunen.
“Denk je dat Theo dit aan kan?” vroeg Simone.
Stephan voelde Sofies hand langzaam op en neer gaan om zijn pik. Hij moest Simone snel naar buiten werken, ze kende hem goed genoeg om de kleinste signalen binnen enkele tellen op te pikken…
“Ik ken Theo al jaren,” stelde Stephan haar gerust. “Hij belooft niks dat hij niet waar kan maken en hij geeft nooit o-op.” Hij had de grootste moeite om zich te beheersen toen hij Sofies tong weer tegen zijn eikel voelde. Hij keek naar zijn beeldscherm. “Sorry, ik moet nog veel doen.”
Simone kwam overeind. “Laat het me weten als ik iets kan doen.”
Stephan knikte, maar zei niks. Hij keek haar na toen ze het kantoor verliet en de deur achter zich sloot.

Vrijwel meteen nam Sofie zijn pik diep in haar mond. “Shit, Sofie, wat is dat lekker.”
Met een ploppend geluid liet ze zijn pik uit haar mond komen. Ze trok hem af en keek ondeugend naar hem op. “Vond je het spannend?” vroeg ze. “Je hebt het gesprek goed doorstaan. Volgens mij had ze niks in de gaten.”
Stephan vond het eng en moeilijk, maar het was ook ontzettend geil. Het had iets exhibitionistisch zonder dat iemand het werkelijk had gezien. “Met Simone moet je oppassen,” zei Stephan. “Ze kent me door en door. Het zou me niks verbazen als ze inmiddels al wat vermoedt.” Hij schoof zijn stoel naar achteren, kwam overeind en liep naar de deur. Hij draaide hem op slot en liet zijn sleutels in het sleutelgat zitten. “Vertel ze straks maar dat je later pauze hebt gehad,” vervolgde hij. “En dat je daarna een stuk bent gaan wandelen. Een flink stuk, want je zult straks moeilijk lopen en buiten adem zijn.”
Sofie slikte en keek hem aan. Ze was opgewonden. Ontzettend opgewonden. Ze kwam overeind, maar voor ze iets kon doen, stond Stephan al bij haar. Hij tilde haar rokje op, pakte haar slipje en trok het ruw naar beneden. Met een hongerige blik keek ze hem aan en ze ging op de rand van zijn bureau zitten.

Hij trok haar een stukje naar voren en drukte haar benen uit elkaar. Als een hongerige leeuw viel hij haar kutje aan en drukte zijn tong naar binnen. Ze gooide haar hoofd achterover en opende haar mond, maar wist een harde kreun te onderdrukken. Ze legde haar hand in zijn haren en haalde hijgend adem toen hij haar met zijn tong begon te neuken. Zijn vingers vonden haar clitje en streelden die.
“Oh mijn God, Stephan,” bracht ze met enige moeite uit. Ze begon met haar heupen te draaien, maar Stephan hield niet op. Ze beet op haar onderlip en keek op hem neer. Het was een mooi gezicht om te zien hoe hij zijn mond op haar kutje had gedrukt en ondertussen haar clitje streelde. Hij bezorgde haar een ongekend genot. Met grote moeite probeerde ze geen geluid te maken, maar kon niet verhinderen dat er een klein kreuntje ontsnapte. “Oh Stephan, ik kom, ik kom! Fuuuck!”
Hij verving zijn mond door twee vingers. Ze liet zich achterover op het bureaublad vallen en gooide zijn lege theebeker om. Kletterend rolde die een stukje over het bureau, maar ze trokken zich er niets van aan.

Stephan voelde haar kutje samentrekken om zijn vingers, alsof ze zijn vingers eruit probeerde te persen. Met schokkende heupen en ingehouden adem kwam ze klaar. Hij hield zijn vingers stil en keek neer op haar verkrampte gezicht. Wanhopig probeerde ze zo stil mogelijk op adem te komen.
Hij trok zijn vingers terug en zag ze glimmen van haar vocht. Ze was zeiknat.
Plotseling ging ze rechtop zitten en nam zijn vingers in haar mond. Hij voelde haar tong om zijn vingers heen glijden en zijn pik reageerde. Vol overgave likte ze zijn vingers en proefde haar eigen opwinding.
“Ik ga je keihard neuken,” waarschuwde hij. “Ik ga je net zo lang neuken tot je sterretjes ziet.”
“Hmmm,” reageerde ze verlangend en ze liet zich achterover zakken. Ze spreidde haar benen en hield ze vast in haar knieholten.
Stephan pakte zijn pik en liet zijn eikel op en neer tussen haar lipjes door glijden. Haar vocht en zijn voorvocht lieten zijn eikel glimmen. Met een zachte kreun drukte hij zijn pik naar binnen. Sofie kreunde en sloot genietend haar ogen. Zonder waarschuwing pakte Stephan haar heupen en begon haar stevig te neuken. Ze klemde haar kaken en lippen op elkaar om te voorkomen dat ze het uit zou schreeuwen.
Stephan genoot van haar geworstel en ging met zijn duim over haar clitje. Ze liet haar benen los en greep met een hand de rand van het bureau vast, waarbij ze zijn pennenbakje van het blad stootte. Haar andere hand legde ze op haar borst.
Stephan bleef op haar in beuken en probeerde zelf ook geen geluid te maken.
“Ik kom,” bracht ze hijgend uit. “Oh God, ik kom!”

Stephan voelde haar kutje samentrekken. Strak klemde ze zich om zijn pik alsof ze hem probeerde leeg te zuigen. Hij trok zich terug in de hoop zijn orgasme uit te kunnen stellen.
Sofie merkte al snel dat hij nog niet was klaargekomen en liet zich op haar knieën zakken. Doelgericht pakte ze zijn pik en nam hem in haar mond, nog voor hij kon protesteren. Ze pakte zijn ballen vast en kneedde die zachtjes terwijl ze hem vastberaden pijpte.
Stephan pakte haar haren vast en kreunde zacht. Hij zou dit niet lang volhouden, hij zat al op het randje toen hij zijn pik uit haar kutje trok. Hij probeerde het uit te stellen, maar kon niet voorkomen dat hij na een paar tellen zijn zaad in haar mond spoot. Zijn heupen schokten een paar keer en met beide handen hield hij haar hoofd vast. Met enige moeite slikte ze alles in en liet haar tong nog een paar keer langs zijn pik gaan. Dit genot was te intens na zijn orgasme en hij trok zich snel terug.
Sofie keek hem ondeugend aan en likte haar onderlip af. Ze pakte haar slipje op en trok het aan.
Nu pas zagen ze de troep die ze hadden veroorzaakt. De kans dat niemand iets zou hebben gehoord, was nihil. Stephan fatsoeneerde zijn kleren en haalde zijn hand door zijn haar. “Dit wordt mijn dood nog eens,” bromde hij.
Sofie lachte. “Wel een mooie manier om te gaan.” Ze keek nerveus naar de deur.
Stephan zette een raam open om wat frisse lucht in zijn kantoor te laten. “Kom over een paar minuten. Onthoud dat je bent gaan wandelen.”

Stephan opende de deur en deed de sleutels in zijn zak. Hij ging naar de werkkamer en liep naar de koffiehoek.
Simone keek naar hem. “Wat was je in vredesnaam aan het doen? Een en al gebonk en gekletter. En waarom was je deur op slot? Ik maakte me zorgen en wilde even komen kijken of alles wel goed ging.”
Stephan vloekte inwendig. Hij had geen idee dat ze zoveel kabaal hadden gemaakt. “Ik heb mijn frustraties geuit op mijn bureau,” antwoordde hij.
“Sommige mensen gaan naar een sportschool,” merkte ze op.
“En andere mensen bewerken hun bureau,” kaatste Stephan terug.
“Waar is Sofie?” vroeg Roy.
Stephan rolde met zijn ogen. “Die agenten van vanochtend stelden minder vragen dan jullie. Weet ik veel waar ze is, waarschijnlijk even een frisse neus halen.” Hij schonk koffie in en nam voorzichtig een slok. Nu pas realiseerde hij zich hoe droog zijn mond was. Hij zag Simone hem onderzoekend aankijken. Ze vermoedde iets, dat was zeker.