Nathalie: Inleiding

Inleidingsverhaal: Dit moet je niet lezen maar het geeft een achtergrond van de mensen die erin voorkomen. De rest van de verhalen met deze personen zullen Nathalie (Onderwerp) noemen. Ik had haar al eerder gezien in mijn klas, of in de aula zoals we dat nu moeten noemen. Ze heette Nathalie blijkbaar en was er pas dit jaar bijgekomen. We volgen nu beiden Geneeskunde maar zij heeft het eerste jaar een andere richting gevolgd en nu pas overgeschakeld. Ze kende nog niet veel mensen maar volgens mij gaf ze daar niet echt om. Kheb zo’n gevoel dat ze wat aan de alternatieve kant is, zeker met de kleren die ze droeg: soms zou je haar echt een prinses kunnen noemen met de jurken die ze droeg. Andere keren was ze dan feitelijk gewoon gekleed maar elke keer was ze best gekleed en zag ze er goed uit. Natuurlijk viel mij eerst haar haar op, krullend rood haar: dat trekt gewoon de aandacht. Zoals ik al zei, was ze er dit jaar pas bijgekomen en veel mensen zagen haar liever gaan dan komen. Ik vermoed omdat ze haar gedrag en stijl nogal ..expressief vonden? Ik vond dat juist hetgene wat me in haar aantrok. Dus probeerde ik wa contact te zoeken, wat best meeviel. Ze is best sociaal en kiest er dus zelf voor om niet iedereen tot vriend te willen maken. Gelukkig komen onze achternamen dicht bij elkaar in het alfabet zodat we vaak in dezelfde groepen zaten voor werkjes die we moesten maken. Zo kwam ik aan haar telefoonnummer en mailadres “om snel iets te kunnen vragen “?. Wat ik vermoedelijk ook gewoon gedaan zou hebben, ze was slimmer als mezelf dus af en toe kon ik dan eens iets vragen. Nu begonnen de examens er al aan te komen en we hadden een paar examens die voor de eigenlijke reeks kwamen. Het was op een van die dagen dat we alleen ’s morgens les hadden en ikzelf had examen ’s avonds om 7 uur, een van de laatste die dag. Dus ik raap mijn moed bijeen en stuur haar een smsje of ze iets zou willen gaan drinken “om mijn gedachten niet steeds op dat examen te hebben “?. Wat later zitten we dan in het typische studentencafe wat te drinken, en eigenlijk ons eerste fatsoenlijke gesprek te hebben. Daarvoor had ik ergens wel het idee dat ze me niet onaardig vond, maar ja, wat een mens zich allemaal kan inbeelden… Maar dat viel dus goed mee blijkbaar en het gesprek vlotte goed “Dus zie je het wat zitten “? vroeg Nathalie me “Valt wel mee, ik kan er nu toch niets meer aan veranderen. Gelukkig moet ik niet 6 uur spannend afwachten tot ik uiteindelijk naar binnen mag “? “Ja das wel goe he, ma ge zult dat wel kunnen zenne. Kheb het vorige week gedaan, samen met het deel van het eerste jaar dat ik nog moest inhalen en dat ging best wel goed. Eigenlijk hoort dieje prof zich zelf graag praten “? .. Ik vroeg haar wat ze vanavond ging doen, tenslotte hadden we een lang weekend. Ze ging naar een club “Bow “? waar ik haar al eens had gezien, en met haar had gedansd maar haar vriendinnen zagen met precies niet graag afkomen dus heb ik het er maar bij gelaten en terug naar mijn eigen vrienden gegaan. We spraken af dat ik iets moest laten weten als ik vanavond ook ging. Dat ging vermoedelijk afhangen van hoe mijn examen was gegaan zei ik. Ze begon wat scheef te lachen: “Hopelijk heb je dan een goed examen. Laat in ieder geval maar iets weten, dan hoef ik niet in spanning af te wachten “? We stonden op om door te gaan en wilden elkaar totziens kussen, wat we misschien iets te ongemakkelijk deden. In plaats van elkaar schouder ofzo vast te houden en elkaars wang te kussen, namen we elkaar met een arm wat steviger vast en drukten we bijna elkaars lippen op elkaar. Beiden wat verschoten van het plotselinge contact, stappen we wat vlugger door en trek ik naar mijn auto om naar het examen te vertrekken. Ik bleef aan haar denken tijdens de rit en tijdens het uurtje dat ik nog moest wachten om binnen te kunnen gaan bij de prof. Vorig jaar liep hij ook al zo uit en zo moeilijk is dat examen nu toch ook niet. Ondanks dat was het meisje voor mij duidelijk gebuisd. De prof herkende me nog van vorig jaar en we zijn gewoon rustig verder gegaan waar we vorig keer waren opgehouden eigenlijk en een kleine 10-15 minuten later was ik alweer buiten. Gelukkig als wat, besprook ik eventjes het examen met de laatste die het exaam moest doen, wenstte hem geluk en liet hem zijn persoonlijk “blijf rustig “? ritueel doen. Altijd zat hij daar met zijn muziek in zijn oren, blijkbaar zal dat hem minder zenuwachtig houden… Nu schoot me te binnen dat ik echt wel zin had om Nathalie te zien dus stuurde ik “Hey, heb juist schitterend exaam gedaan. Jij hebt me nogal gerustgesteld zenne. Vanavond 10,30 Bow? Of gaat er een file zijn? “? “10 uur in Antwerpen station, dan stappen we ernaartoe. Proficiat he (k) “? Vervolg in Nathalie (Bow)”