Mijn trip terug in de tijd deel 2

Ines reed haar rolstoel terug naar ons huis en vroeg of ik haar kon helpen naar boven te gaan. Ik tilde haar uit haar rolstoel en zei: met jouw spier opbouw moet je nu toch onderhand zelf de trap op kunnen? Ze antwoordde: kunnen misschien wel, maar dit voelt veel fijner. Ik zei: dus jij maakt misbruik van de situatie en halfweg de trap zette ik haar op de trap. Ze keek me zielig aan en zei: doe het voor mij, alsjeblieft til me de trap op. Ik zei: ok vooruit dan maar weer en ik tilde haar naar boven en zette haar op de bank. Twintig minuten later toen iedereen klaar was gingen we met het busje en de auto van Chi naar het ziekenhuis. Bij de ingang stond Jose op ons te wachten.

Nadat ze iedereen begroet had gingen we naar de afdeling waar we ook hartelijk ontvangen werden. We gingen in de vergaderzaal zitten en ook de directie kwam bij ons zitten. Het werd een interview dat bijna twee uur duurde en waarin ook werd uitgelegd dat er altijd de mogelijkheid bestond dat dit zou terugkeren en dat het daarom zo belangrijk was om het vervolgtraject goed aan te houden. Dat betekent: iedere maand een check up voor de eerste drie jaar, daarna elke drie maanden voor de volgende drie jaar en daarna een keer per jaar een check up. We vroegen de meest domme vragen zoals: mag ze vliegen. Het antwoord was: ze mag alles doen, maar ze moet haar energielevels goed in de gaten houden. Als ze denkt dat iets niet goed is, dan is dat vaak ook zo. In dat geval kom je onmiddellijk voor bloedonderzoek.

Je bent in goede handen bij Jenna en ik weet zeker dat zij er alles aan doet om jou zo gezond mogelijk te houden. Oh, voor we het vergeten, we hebben hier nog wat spullen voor je nieuwe baby. Er kwam een roltafel vol babyproducten binnen. Genoeg om Donata in tranen te laten uitbarsten. De directeur kwam naar haar toe en zei: we zijn blij dat we jou hebben kunnen helpen, niet iedereen komt er zo goed vanaf. Donata vroeg of ze even op de afdeling met een paar patienten mocht praten en een van de hematologen zei: er ligt hier een jong meisje van ongeveer jou leeftheid met hetzelfde wat jij hebt, maar in een erger stadium, zou jij haar eens willen toespreken. Donata zei: dat zou ik heel graag doen. Ze werd naar de patiente toegebracht en moest een mondkapje voor. Ines, Liana en Jenny volgden en filmden van buiten de ruimte.

Donata liep naar het meisje toe, die in een hele negatieve spiraal zat en begon met haar te praten. Ze zei: twee jaar geleden zat ik in dezelfde situatie waar jij je nu bevindt. Ik heb hier ook gelegen. Donata liep naar het raam en vroeg naar haar laptop. Die werd gebracht en ze zei: kijk, dit was ik toen ik hier was. Ze liet haar de facebook pagina zien en zei: als je mijn verhaal wilt lezen, dan hoef je alleen maar op mijn facebook te kijken. Daar staat mijn verhaal van begin tot einde. Ook hoe ik bij de paus ben geweest. Het meisje zei: ben jij bij de paus geweest? Donata zei: ja, daarom hangt die oorkonde hier in de gang, die heeft dit ziekenhuis gekregen omdat ze mij hier behandeld hebben. Ze vroeg: heb je daar fotos van? Donata zei: sterker nog zelfs een video. En ze liet de video zien.

Het meisje was onder de indruk en Donata zei: ik ben nu beter verklaard, maar weet dat het terug kan komen. Mijn grootste wens was een kind te krijgen, die wens is in vervulling gegaan. Het meisje vroeg: maar is leukemie niet erfelijk dan? Donata zei: nee, je kan het niet aan je kind geven. Ze ging verder en vroeg of het meisje een laptop had. Ze zei: nee, ik heb geen laptop. Donata zei: zolang jij hier in het ziekenhuis ligt, mag jij die van mij hebben. Kom laten we voor jou ook eens een facebook pagina maken waarin je al je gevoelens in kan schrijven, dat heeft mij enorm geholpen. Ze liep terug naar het raam en vroeg om een camera. Ik gaf haar die van mij en ze maakte een paar fotos en zette die over op de laptop. In tijd van een half uur hadden ze de facebook pagina opgezet en zei Donata: laat mij je eerste vriendin zijn.

Het meisje heette Carla en Donata logde in op haar facebook en maakte Carla haar vriendin en poste: ik ben vandaag terug in het ziekenhuis voor een gesprek en zit nu bij een meisje dat hetzelfde probleem heeft wat ik had. Ze heeft hulp van iedereen nodig, dus alsjeblieft, ondersteun haar net als jullie mij ondersteund hebben haar naam is Carla Verbiest. Donata sloot haar facebook en opende de pagina van Carla de vrienden verzoeken kwamen direct binnen. Carla keek erna en vroeg: wat moet ik nu doen. Ik zei: accepteren. Dan kunnen mensen jouw verhaal ook volgen. En nu schrijf jij elke dag een stukje over hoe je jezelf voelt, wat er gebeurt, de leuke dingen en de minder leuke dingen, mag allemaal, zolang je maar geen afbraak doet aan het personeel hier, die zijn er voor jou.

Donata zei: ik kom vanmiddag nog even terug en breng je nog een cadeau. Zorg goed voor de laptop, het was mijn redding. Tot slot deed ze haar ketting af en nam het hartje ervan af maar liet de medaille van het vaticaan eraan zitten en zei: deze is door de paus gezegend en zal jou net zoveel kracht geven als het mij gedaan heeft. Ze zei: het hartje kan ik je niet geven, dat is van iemand anders. Carla keek op haar facebook en zag dat ze inmiddels een paar honderd vriend verzoeken had. Donata zei: begin nu maar vast je eerste stukje te schrijven, stel je voor aan iedereen en vertel je verhaal. Ik kom vanmiddag terug ok? Donata liep de kamer uit en zei: let goed op haar. En zorg dat de laptop bij haar blijft want daar staan ook dingen op van mezelf. Ze heeft haar eigen account en zal misschien her of der wel wat hulp kunnen gebruiken. Maar nu heeft ze afleiding van haar ziekte.

Donata zei: ik heb haar mijn laptop gegeven voor zolang ze in het ziekenhuis is. Ook heb ik haar mijn medaiilon van het vaticaan gegeven. Ik zei: ik ben trots op je. De arts zei: misschien dat dit haar positief beinvloed, dat is altijd helpzaam. Ik zei: blijven jullie even hier, Donata en ik gaan heel even winkelen. We liepen naar de computerwinkel die twee straten verder zat en ik zei: ik moet een laptop hebben. Gemiddelde specificaties met voorgeinstalleerd windows en office. De verkoper bracht een Dell laptop en zei: deze is klaar voor gebruik. Het is een demomodel en dus geef ik er extra korting op. Ik zei: mooi, nu nog een simpele camera. Hij zei: een Nikon coolpix? Ik zei: met bluetooth zodat deze direct naar de laptop kan overzetten. Geen probleem zei hij, ik zal de software er voor je opzetten.

Toen dat gedaan was gaf ik de laptop aan Donata en zei: zet haar facebook er maar op. Donata deed dat en we liepen ermee terug naar het ziekenhuis en terug naar de afdeling. Daar werd de wifi ingesteld en zei Donata: je zal haar wel regelmatig even naar de kamer moeten brengen waar ze internet heeft. De arts keek haar aan en Donata zei: deze krijgt ze van mij. Met deze camera erbij. Hij keek mij aan en vroeg: en als ze het niet halen mocht? Donata zei: dat heb je bij mij toch ook nooit gezegd. Heb vertrouwen in god en mij. Donata deed haar mondkapje weer om en liep de kamer in waar Carla met de laptop bezig was. Ze zei: sorry Carla, maar de laptop moet terug naar de eigenaar, maar hier heb jij je eigen laptop, compleet met camera, die mag jij voor altijd houden.

Carla zat te huilen op het bed en vroeg: waarom? Donata zei: lees mijn verhaal, dan weet je waarom ik dit voor jou doe. Ik ga deze week naar Italie om mijn ouders te bezoeken maar kom jou daarna weer opzoeken. Iedereen hier kent mijn email adres dus als je met mij wil praten kan dat gewoon per computer. Iedereen hier weet hoe dat werkt. Wij gaan zo meteen terug naar huis om mijn koffers te pakken zodat we mijn ouders mijn baby kunnen laten zien. Ik laat jou achter en denk eraan, positief blijven, zo overwin je dit, dat en de hulp van mij en het vaticaan zullen zeker ook helpen. Donata verliet de ruimte en zei tegen de verpleegsters: zorg dat die spullen niet de ruimte uit gaan. Daar letten we op zei de zuster. Liana had alles op film staan en zei: dat heet paying it forward. Geweldig wat jij zojuist gedaan hebt. Ik zei: als er iemand vragen heeft, laat ze mij maar bellen.

De dienstdoende arts zei: verwacht dan maar een telefoontje. Ik zei geen probleem. We waren ongeveer een uur thuis toen mijn telefoon ging. Ik nam op en kreeg een vrouw aan de telefoon. Ze zei: mijn naam is Anja Verbiest. Ik heb begrepen dat jullie vanmorgen bij Carla, mijn dochter, geweest zijn. Wat hebben jullie in godsnaam met haar gedaan. Ik vroeg: hoezo wat hebben wij met haar gedaan? Ze zei: vandaag, voor het eerst in bijna drie maanden heb ik een glimlach op haar gezicht gezien. Ik kreeg even het gevoel dat Carla zich beter voelde. Ik zei: misschien moet je even praten met het meisje dat daar verantwoordelijk voor is, haar naam is Donata en hier heb je haar.

Ik gaf de telefoon aan Donata en die vroeg hoe ze kon helpen. Anja zei: ik weet niet wat je gedaan hebt, maar de houding van mijn dochter is veranderd. Ze is niet langer opstandig en depressief en heeft een goed gesprek met mij gehad. Je had haar gezicht moeten zien toen er een levensgrote Teddybeer werd binnengebracht met een hart tussen de voorpoten. Het is een geschenk van het personeel van The Champions in Toys, die ook nog eens 30 knuffelbeesten voor de kinderafdeling gebracht hebben. Carla had zowaar een lach op haar gezicht. En dan wat je haar gegeven hebt, een laptop en een camera. Ze zei: als een alleenstaande moeder had ik dit nooit kunnen doen voor haar. Donata zei: ik doe enkel wat anderen voor mij gedaan hebben toen ik in precies dezelfde situatie zat, alleen konden mijn ouders in Italie de behandeling niet betalen. De man die je net aan de lijn had heeft dat allemaal voor mij geregeld. Hij heeft geregeld dat ik een kosteloze behandeling kreeg hier en heeft nog veel, heel veel meer voor mij geregeld.

Anja vroeg: ben jij dan dat meisje uit die documentaire die wij hebben zitten kijken? Donata zei: ja, dat ben ik en als je die documentaire hebt gezien, dan weet je dat je dochter het nog heel zwaar gaat krijgen, en ze kan alle ondersteuning gebruiken die er maar is, een daarvan zijn de positieve berichten die ze op facebook gaat krijgen. Anja zei: ze heeft het zwaar gehad. Haar vriendje heeft het uitgemaakt met haar omdat hij de situatie niet aankon. Donata zei: dan is hij haar niet waardig. Mijn vriend is elke dag bij mij geweest, ondanks dat hij niet meer dan een hele goede vriend is. Hij heeft mijn ouders iedere maand uit Italie laten komen om mij op te zoeken, het enige wat ik nu probeer is een even goede vriendin voor Carla te zijn. Anja zei: en je hebt haar je hanger gegeven? Donata zei: deze is door de paus zelf gezegend en zij heeft dat meer nodig dan ik het nu heb. Wij zouden vanavond naar Italie vliegen, maar ik ga kijken of wij morgen kunnen gaan zodat we vanmiddag nog even bij Carla kunnen gaan kijken.

Anja zei: je hebt geen idee wat dit voor haar, en voor mij betekent. Donata zei: ik weet juist wel hoeveel dat betekent, daarom doe ik dat. Toen ik dat hoorde ben ik direct online gegaan en heb ik onze tickets een dag verplaatst zodat we nog even terug konden gaan naar Carla. Toen Donata het gesprek beeindigd had zei ze: een nieuw plan voor vanmiddag. Ik wil dat JJ en jij met jullie kinderen naar het ziekenhuis gaan. Jenna en ik samen met de filmploeg komen in het busje. Het gaat iets speciaals worden, geloof me maar. Nadat we een late lunch gehad hadden gingen we terug naar het ziekenhuis. Daar aangekomen liepen we tegen de arts aan die we die morgen gesproken hadden. Hij zei: ik weet niet wat Donata gezegd of gedaan heeft, maar Carla is heel anders, ze eet, ze drinkt, neemt haar medicijnen. Wat ben je goed bezig en hij kneep Donata zacht in haar wang. Donata vroeg of ze Carla naar de mediaruimte konden brengen.

Toen dat gedaan was vroeg ze aan JJ en mij om met onze kleintjes bij het raam te gaan staan. Liana was intussen weer volop aan het filmen. De kinderen keken in de ruimte en ik zei: Michiko, Sachiko. Ik kreeg meteen antwoord: ja tante. Ik zei: kijk eens naar dat meisje. Ze heet Carla en is erg ziek. Zwaaien jullie eens naar haar. Beide kinderen zwaaiden naar Carla en gaven zelfs handkusjes. Donata zei: goed onthouden, haar naam is Carla. Michiko zei: Cala en Donata zei: goed zo, goed onthouden he. Hierna ging Donata bij Carla naar binnen. Ze vroeg hoe het ging. Carla zei: nu ik een deel van jouw verhaal gelezen heb, begin ik te begrijpen dat jij weet waar ik voor sta. Donata zei: dat weet ik heel goed, en als ik over iets meer dan een week terugkom, zal ik je elke dag komen opzoeken. Jenna kwam binnen en Donata zei: jullie kennen elkaar? Carla zei: ja, we hebben elkaar ontmoet. Donata zei: Jenna was er voor mij zoals ik er voor jou ga proberen te zijn.

Jenna betekent heel veel in mijn leven en wij zijn getrouwd en hebben twee kinderen. Carla schrok en zei: zijn jullie lesbisch? Jenna zei: ja, we houden ontzettend van elkaar. Carla vroeg: en die kinderen? Hoe hebben jullie dat geregeld? Donata zei: dat zal ik je vertellen, mits je dit voor jezelf houdt. Carla zei: ok. Donata zei: zie je die man daar met zijn vriendin en hun kinderen? Carla knikte ja. Als je mijn verhaal gelezen hebt, en zoals je moeder mij verteld heeft als je goed naar de documentaire gekeken hebt, dan weet je dat ik vaak over een speciale man praat. Hij is die man. Zijn naam is Gerrit en hij heeft mij geholpen, en ook Jenna geholpen om kinderen te krijgen. Met medeweten van zijn vriendin heeft hij seks met ons gehad en ons zwanger gemaakt. Hij heeft ons gezin compleet gemaakt. Wij, Jenna en ik, zijn beste vriendinnen van zijn vrouw en ook met Gerrit hebben we een hele speciale band.

Ik ga je nog een geheimpje vertellen wat zelfs Jenna tot op de dag van vandaag niet weet, ik ga aan JJ, dat is de naam van zijn vriendin, en Gerrit vragen of ik nog een kind van hem mag hebben. Carla zei: WOW, in mijn wildste gedachten had ik dit niet kunnen verzinnen. Donata zei: en nu komt het mooiste van dit verhaal: ik wil dat jij daar de peettante van wordt. Ik heb van je moeder gehoord hoe jouw vriendje er vandoor is gegaan. Neem van mij aan als hij dat al niet kon hebben, dan gaat hij de komende maanden absoluut niet overleven. Je bent beter af zonder hem en met een grote groep ondersteunende mensen, kom jij hier glansrijk doorheen. Wij zorgen daarvoor.

Carla zat te huilen en zei: waarom ben ik je niet eerder tegen gekomen. Jouw woorden geven mij moed. Donata zei: het zal meer dan moed moeten zijn, je zal moeten doorzetten want ik verwacht echt dat jij peettante wordt. Ze ging verder en zei: zie je die filmploeg? Die gaan morgen mee om een vervolgreportage te maken op de documentaire. Ze hebben gisteren en vandaag staan filmen, en jij gaat deel uitmaken van deze film. De crew heeft inmiddels met de doctoren gesproken en mogen als we terugkomen uit Italie ook een interview met jou doen, dat is als je daarin interesse hebt. Carla keek Donata aan en zei: zeker weten heb ik daar interesse in. Ze zei: je hebt die vrouw in de rolstoel zien zitten? Ja zei Carla, wat is daarmee. Donata zei: jij is van Radio Television Portugal en heeft de documentaire gemaakt. Ze heeft ook een zware tijd achter de rug, en daarvoor heb ik voor jou dit boek meegebracht.

Ze heeft er een voorwoord speciaal voor jou ingeschreven en het boek getekend. Als je dat boek leest weet je meer van die man daar. Ik was niet de enige die hij geholpen heeft. Donata zei: maar nu is het zaak dat ik je even laat zien hoe je met mij in contact kan komen. Eerst stuur je me een email met de tijd daarin zodat ik weet dat je wil praten. Dan de dag erna op de afgesproken tijd open je teams en geef je mijn email adres in en druk je op verbinden. Je krijgt dan een beveiligde verbinding met video met mij of iemand die in onze groep zit. Ik stuur je vanavond een lijst me alle emailadressen van iedereen die meegaat naar Italie zodat je ook hen kan bereiken. Je kan chatten met JJ, Lila, Gerrit, Ines en iedereen kan je dingen vertellen wat er bij ons gebeurt en jij kan vertellen hoe het met je gaat, ook als je een beetje depressief bent. Oh en ik zal je ook nog een adres geven van een website die je eens moet bekijken, daar staan heel veel fotos op, het merendeel naaktfotos, en als je goed kijkt zie je er ook fotos van Jenna en mij staan.

Die website is van Gerrit en hij specialiseert zich in naaktfotografie. Ik zal je even een paar fotos van zijn vrouw laten zien. Carla zat stomverbaasd te kijken naar de fotos van JJ. Ze zag ook de fotos van Ines met de tweeling aan haar borsten. Carla zei: dit zijn heel andere fotos dan ik dacht toen je naaktfotos zei. Donata zei: hij maakt fotos als kunst en heeft zelf twee fotoboeken gepubliceerd. Die zijn beide volledig uitverkocht tegen 5000 exemplaren. Donata sloeg de laptop dicht en zei: dat is genoeg voor vandaag. Tijd voor rust en vanavond mag je beginnen in dat boek wat ik je gegeven heb. Over iets meer dan een week kom ik weer bij je op bezoek, en vanavond stuur ik je de lijst met emailadressen zodat je met ons kan praten. Nu is het tijd om te rusten. Rust is belangrijk. Oh, en als ik terugkom breng ik je iedere dag wat fatsoenlijk eten.

Carla zei: want het eten hier smaakt naar karton. Dat zegt iedereen. Nu mag je nog even zwaaien naar iedereen en dan ga je terug naar je kamer. Oh, en voor de goede orde: je mag je laptop daar niet gebruiken, maar dat hebben ze je vast al verteld. Carla zei: ja, dat weet ik inmiddels. Oh en als je die website wil bezichtigen, doe dat dan waar niemand bij is. Hier weten ze niet dat Jenna ook model is geweest. Donate streek door haar haren en zei: als ik jou was zou ik het kort laten knippen, dan merk je het niet zo als je haren gaan uitvallen. Je krijgt waarschijnlijk toch een andere kleur haren terug. Ik was bijna zwart, en kijk me nu, blond, een echt dom blondje.

Carla zwaaide naar iedereen en zei: wat ben ik blij jou als vriendin te hebben. Donata wierp haar een handkusje toe en zei: tot over een week of wat. Carla zwaaide naar ons en ook Michiko en Sachiko zwaaiden terug naar haar. Onderweg naar de parkeerplaats vroeg JJ: waarom heb je dit aan onze kinderen laten zien en Donata zei: daar praten we straks in prive even over, als we thuis zijn. We reden naar huis en daar aangekomen gingen Pedro, Liana en Jenny beneden bij elkaar zitten om een en ander te bekijken ik tilde Ines naar boven en pakte daarna haar rolstoel. Ook Donata en Jenna kwamen mee naar boven en Donata vroeg of ze Lila wilde halen. Ze moest haar wat vragen.

Tien minuten later zaten Lila, Jenna, Donata, JJ, Ines en ik bij elkaar en vroeg Donata of we even in de slaapkamer konden zitten. We gingen allemaal samen op het bed zitten en Donata vroeg of Lizzy Sachiko en Michiko ook kon brengen en ons daarna alleen kon laten. Toen de kinderen er waren vroeg ik wederom aan Donata waarom ze de kinderen Carla had laten zien. Ze zei: daar kom ik zo meteen op. Eerst heb ik een vraag aan jullie en dat is: geloven jullie? Lila zei: natuurlijk geloof ik. JJ zei: na wat ik gezien heb, ik ook en Gerrit, daarvan wist ik het al langer. Donata keek Jenna aan en vroeg: en jij, geloof jij ook? Jenna zei: ik heb een tijd van ongeloof gehad, maar nu ik zie hoe jij je ontwikkeld hebt, geloof ik zeker in een hogere macht. Ze keek Ines aan en vroeg: moet ik het aan jou vragen? Ines zei: nee, ik geloof heilig dat er dingen spelen waar wij geen notie van hebben Donata zei: ik ook, dat is de reden waarom Carla nu mijn medaillon draagt.

Amika heeft mij verteld wat er plaatsgevonden heeft tussen jullie kinderen. JJ zei: dat had ze niet mogen doen en Donata zei: ik ben blij dat ze het gedaan heeft, want het heeft mij een idee gegeven wat ik bij jullie wil wegleggen. Carla heeft een agressievere vorm van leukemie dan ik had. Ik wil alle help die mogelijk is om haar te helpen. Ook al is dit niet conventioneel. Lila vroeg: wat wil je doen? Donata zei: hulp van engelen inroepen. Nadat Amika verteld had wat ze gezien heeft, wil ik kijken of Georgia kan helpen. Jullie weten dat ze een engel is. Wij kunnen niet meer met hen communiceren, maar deze twee nog wel. Lila zei: ik denk dat ik weet wat je wil doen en van mij mag je. Maar voor je dit doet wil ik dat Jenna de video ziet. Ik zei: wat mij betreft mag het, en ik denk dat ik nu ook weet wat jij wil doen. Ik zei: Jenna, kom even mee naar de woonkamer, ik wil niet dat de kinderen weten dat ik dit opgenomen heb.

Met mijn laptop liet ik Jenna zien wat er gebeurd was met de kinderen. Jenna sloeg een kruis en zei: dus die praten met de ongeboren kinderen van Lila. Ik zei: ja, dat doen ze, soms urenlang als de andere kinderen al slapen. Jenna vroeg: en nu? Ik zei: dat gaan we zo bekijken. We gingen terug de slaapkamer in en Donata zei: Shelley en Sarah? Ze kreeg direct antwoord van beide. Donata zei: jullie hebben Carla gezien in het ziekenhuis, ze is erg ziek. Michiko zei: Cala ziek. Donata ging verder en zei: willen jullie aan Georgia vragen of Carla nog lang hier mag blijven. Ze wil zelf niet weg. Sachiko zei: ok tante. We bleven rustig op het bed zitten en ik gebaarde iedereen tot stilte.

Na een paar minuten hoorde ik Sachinko de naam Georgia noemen en daarna volgde er een uitgebreid gebrabbel waar geen touw aan vast te knopen viel, alleen hoorden we de naam Cala tussendoor en hier blijven. Het gebrabbel ging nog een klein kwartier door waarna het stopte. Michiko keek Donata aan en zei: is ok tante. Donata pikte de kinderen om beurten op en gaf ze een dikke knuffel en zei: dank je wel. Jenna zei: als ik dit niet met eigen ogen gezien had, had ik het niet geloofd. Donata zei: meer kunnen wij niet doen, het is nu aan de engelen om hun werk te doen. Ook Lila zei: ik geloof dat dit de beste zet was die we voor haar hebben kunnen doen en ik ben trots op je Donata, dat jij hieraan gedacht hebt. JJ omhelsde haar en zei: nu ben ik echt blij dat Amika dit met je gedeeld heeft.

Jenna zei: we hebben echter nog een probleem. Donata heeft Carla iets beloofd wat buiten haar macht ligt, iets waar ik ook niets mee te maken had tot ik ermee geconfronteerd werd. JJ vroeg: en wat is dat? Jenna zei: ze heeft Carla beloofd dat ze peettante mag worden van ons ongeboren kind. Ik keek Jenna aan en vroeg: welk ongeboren kind? Donata keek mij en JJ aan en zei: het kind wat ik hoop dat jullie mij nog gunnen. JJ zei: maar jouw kind is nog zo jong. Donata zei: ik wil dat ze in eenzelfde leeftheidscatagorie zitten, zodat ze beste maatjes worden. JJ keek mij aan en zei: jij hebt hier het laatste woord in, van mij mag ze. Ik zei: als jij het ok vindt, mag ze zich melden als het zover is. Donata keek Jenna aan en zei: volgende week gaan wij proberen nog een kind te krijgen. Jenna vloog Donata om de nek en zei: dank je lieverd, ikzelf wil mijn lichaam hier niet nogmaals door laten gaan. Donata zei: ik wel, voor mij is een enig kind een eenzaam kind. En ondanks dat we al twee kinderen hebben voel ik me nog niet compleet. Donata zei: dus heb ik de waarheid verteld tegen Carla.

Nu pas voel ik dat ik alles gedaan heb om haar er doorheen te trekken. Ines keek ons aan en zei: dit had ik graag op video gehad. Ik zei: nee, dit is te gevoelig voor gewone mensen om te snappen. We gingen terug de woonkamer in en ik zag Michiko naar haar potje rennen. Ik zei: ohoh, hopelijk zijn we op tijd. Gelukkig waren we dat ook. Lizzy zei: en jij Sachiko? Moet jij niet op je potty? Sachiko schudde nee met haar hoofd en rende weg. Lizzy rende haar achterna en zei: jij gaat op potty ok? Sachiko gaf zich gewonnen en deed haar nummer twee. Ik zei: goed zo Lizzy, hou ze bij de les. Jij bent volgende week baas hier. Moeder en Stella komen hier met hun kindje, maar jij bent baas. En ik wil elke dag van jou de video van de avond ervoor uit de slaapkamer zien.

Ok? Lizzy zei: ok baas, vanaf morgen ik baas hier. Zal luie moeder en Stella veel laten werken. Ik ga in jouw stoel zitten. Ik keek haar lachend aan en zei: nee, zo werkt het niet. Jullie doen alles samen, maar jij let op dekinderen. Dat is jouw belangrijkste taak. Het werd tijd om nog een uurtje te ontspannen en Donata zei: ik ben nog niet zwanger dus ik mag nog drinken, mag ik een glas wijn? Jenna zei: ja, dat zou ik ook wel lusten. Lizzy had inmiddels de tripple opengetrokken en Lila zei: ik ga even bij Luz kijken, maar kom zo terug.

Tien minuten later kwamen ze samen terug. Ook Amika en Cara kwamen erbij en alle kinderen speelden vrolijk met elkaar. Ik vroeg: en wat eten we vanavond? Lizzy zei: jij bestelt, dus doe maar wat. Ik bestelde Chinees en in de tijd dat ik dit deed waren Moeder en Stella ook gearriveerd. Haar kind werd in de groep gezet het was een gebrabbel van jewelste. Ik hoorde een paar woorden en zei: tijd om de kinderen in de slaapkamer te zetten. JJ keek me aan en ik zei: ik heb de naam Cala al een paar keer horen vallen, ik wil meer weten. We deden de kids in de slaapkamer en lieten Lizzy oppassen terwijl wij gewoon lekker met elkaar zaten te praten. Liana, Pedro en Jenny waren inmiddels ook naar boven gekomen en lieten ons de eerste edit zien van de beelden van vandaag.

Liana zei: we moeten nog iemand vinden voor de voiceover omdat we hier geen geluid van hebben. Het was mooi om te zien hoe Donata met Carla om ging en ook het stukje dat de kinderen naar haar zwaaiden en ze terugzwaaide was mooi om te zien. Het eten arriveerde en we aten naar ons hart content en wat over was ging naar de buren. Die hadden tegenwoordig ook genoeg gratis eten, alles wat over was van Lila’s restaurant werd verdeeld, op een beetje na dat ze elke dag klaar maakte voor de kinderen. Ook die kwamen aan de beurt nadat we uitgegeten waren. Na het eten werd er nagepraat en wilde moeder en Stella weten wie het meisje in het ziekenhuis was. Donata vertelde het en de reden waarom ze besloten had haar te helpen. Zowel moeder als Stella waren erg onder de indruk van wat Donata aan het doen was.

Ze zei: Gerrit en JJ hebben mij geholpen, nu is het mijn beurt. Oh jah, en voor ik het vergeet, jullie staan ingepland om weer meermaals oma te worden. Brigitte is zwanger, Lizzy is zwanger, Lila gaat weer zwanger worden en Ik heb zojuist gevraagd of ik Gerrit ook nog eens mocht lenen om een tweede kind van hem te krijgen, en ze hebben ja gezegd. Ik zei: vergeet niet dat ook Ines nog een kind erbij wil. Moeder zei: wordt het niet eens tijd dat jij een stamboom maakt zodat je weet wie en waar je kinderen zijn? JJ zei: wat een prachtidee, als die dan klaar is stuur ik een kopie naar de paus. Lila zei: als je dat doet, ben je niet langer welkom bij ons.

JJ zei: dat was een mislukte grap. Ik zei: daarvoor zou ik je eigenlijk moeten straffen. Lizzy, de potlepel en jij mag het doen. Lizzy liep de keuken in en kwam eruit met een potlepel, zette een stoel klaar, ging erop zitten en zei: vrouw van baas, hier komen. Moet straf hebben 75 klappen op elke bil. JJ keek haar aan en zei: een enkele reis naar China is nog steeds mogelijk. Lizzy keek haar aan en zei: ok, dan maar 10 klappen met de blote hand. JJ gaf in en ging over de knie bij Lizzy. Ze kreeg 10 zachte tikjes en vijf zachte streling over haar kutje. Hierna stond ze op en zei: ok, dat was genoeg straf. Pedro kreeg een berichtje binnen of hij zijn email even wilde checken. Hij deed dit en er was een mail van zijn baas. Hij zei: als dit zo doorgaat, wordt deze documentaire nog mooier dan de originele. Ik wil dat je Donata meer opneemt bij dat andere meisje. Dat zijn echte realiteits beelden, fantastisch.

Vraag dat meisje maar of er iets is wat wij voor haar kunnen doen als bedankje. Pedro liet de mail aan Donata zien en zei: ze zijn erg onder de indruk van wat we tot nu toe gestuurd hebben. Liana, je doet erg goed werk, er zitten shots tussen waarvan jullie niet eens van het bestaan afweten, maar dat zijn vaak de beste delen, geen acteerwerk, maar gewoon realiteit. Na nog een uur zei ik: beste mensen, ik ga de kinderen naar bed doen en stel voor dat jullie hetzelfde doen, we hebben morgen een drukke dag. Te beginnen met een vlucht naar Napels om half elf. Pak wat je nog moet inpakken, en dan naar bed. Moeder, Stella en hun kind gingen naar huis en zeiden, we zijn morgenvroeg om negen uur hier. Ik zei: ok, tot morgen. Een half uur later was iedereen die de volgende dag mee zou gaan in bed.