Linda

In de schaduw van een iets vooruitspringend huis stond een man een sigaret te roken. Hij keek de zonverlichte straat af, wachtte. Na een tijdje kwam een grote auto de straat door en stopte voor het huis tegenover de wachtende man. Uit de auto stapte een blonde vrouw in een chique jas, haar lange benen staken in hooggehakte laarsjes. Ze ging naar binnen. De auto reed weg. Het was erg warm. De man wachtte nog even, verschoof toen iets aan zijn uniformpet en stak toen resoluut de straat over. Hij slikte iets weg en belde aan. De deur ging open. “De post! ” riep hij naar boven. “Een aangetekend stuk! ” Hij hoorde haar de trap afdalen. Tenslotte kwam ze tevoorschijn uit het donkere trapgat. Hij zag haar grote borsten in haar zomerjurk dansen op haar stappen. Onder de jurk schemerde haar slipje. Ze tekende ongeinteresseerd op het houten klembord en nam het pakje in ontvangst. “Prettige dag verder. ” zei hij, tikte aan zijn pet en liep weg. De deur viel achter hem dicht. Hij vatte weer post aan de overkant, hield nu de ramen op de tweede verdieping in de gaten. Hij voelde zijn hart bonzen. Weken liep hij nu al achter haar aan. Ze hadden nooit een woord gewisseld, ze wist het waarschijnlijk niet eens. Hij schatte zijn kans. Ze was getrouwd met een dikke, kale, doch in de horeca goed boerende man die erg wantrouwend was. De hele dag hield hij zijn personeel in de gaten waardoor er weinig tijd overbleef voor zijn mooie vrouw. Die zich waarschijnlijk verveelde. Hij zag haar achter het raam staan en de straat afspeuren, toen ze hem zag lachte ze en wenkte naar hem. Nog eens stak hij de straat over, de deur opende zich. Binnen deed hij de deur zachtjes achter zich dicht. Ze stond boven aan de trap. Zodra hij boven was greep ze hem bij zijn uniformjas. Hij werd bedwelmd door haar aanwezigheid. Ze keek hem aan. “We hebben zeker een kwartier. ” Zei ze en wierp zich in zijn armen. Hij graaide wellustig in het weelderige vrouwenvlees dat hij zo lang begeerd had. Kneedde haar mollige kont en haar schouders. Ze giechelde en trok hem naar binnen. Drie tellen later liet ze zich op bed vallen en trok hem over zich heen. Hij sjorde haar jurk omhoog en liet zijn hand haar broekje in glijden. Zijn tastende vinger vond haar klitje dat nog half in de plooien van haar geslacht verborgen lag. Intussen zoende hij haar borsten. Ze knoopte haar jurk open zodat hij erbij kon. Hij likte en zoog aan de tepels die zich al oprichtten. haar handen gleden over haar rug, graaiden in zijn kruis waar het hevig klopte. “Nog tien minuten, ” zei ze, “schiet op nou! ” Hij knikte, God wat was het warm in die PTT jas. Op een arm steunend maakte hij zijn gulp open. Als aangenaam verrast sprong zijn bevrijdde knuppel naar voren. “Wow! ” riep ze. Ze spreidde haar benen en hield haar slipje opzij. Met een lange zucht ging zijn stamper haar gulzige gleuf in. Ze neuriede een melodie van grote wellust, steeds hoger. Zich als drenkelingen aan elkaar vastklampend worstelden ze het hele bed door. Zijn pet viel af. Opeens liep ze rood aan. Wild begon ze met haar onderlichaam terug te stoten. Ze klemde al haar armen en benen om hem heen. Haar pulserende schede deed hem ook komen. “Toe maar, ” hijgde ze, “maakt niet uit, alles veilig, doe het maar. ” Hij voelde zijn deel in haar diepte trillen, daarop spoot hij in haar met een diepe zucht. Ze giechelde alweer. “Nog een minuut, ” zei ze. “Morgen heb ik meer tijd, kom om een uur bij het standbeeld van Vondel, Ik heet Linda. ” Hij borg zijn nog gevoelige halfslappe geval op, pakte zijn klembord en zijn pet en kuste haar. “Tot morgen, ik heet Jos. ” Hij stommelde gehaast de trap af. Beneden keek hij even goed om zich heen. Toen liep hij de straat uit. Hij moest ineens onbedaarlijk lachen. Ze deden het op de raarste tijden, op de raarste plaatsen en in de raarste vermommingen. In een paskamertje moest hij haar nieuwe jurk in haar mond proppen om te voorkomen dat ze heel C&A bij elkaar schreeuwde. Ze pijpte hem op het toilet van de bioscoop. Hij kwam langs als TV-monteur, loodgieter, verzekeringsadviseur en Jehova’s getuige. Ze beleefden een waanzinnige tijd. Haar man was ongevaarlijk, ze waren erg voorzichtig en ze kon hem makkelijk om de tuin leiden. Op een keer kon ze een weekend weg naar haar zuster in Enschede. Hij had zich vermomd als een wat verlopen lifter en wachtte aan een grote uitvalsweg. Ze reed in een klein autootje. Zodra hij naast haar zat begon ze tegen hem te babbelen: “Ik heb geen slipje aan, bij de eerste parkeerplaats uit het zicht moet je me naaien. ” Haar rechterhand was van zijn knie naar zijn kruis gegleden. Ze kneep verkennend in de veelbelovende bobbel. Even later stopte ze op een parkeerplaats die door het struweel aan het oog der snelweg was onttrokken. Ze bevrijdde zijn paal uit zijn benauwde gevangenis en nam hem in haar mond. Ze likte de eikel, liet haar tong rondfladderen, langs de eikelrand, over zijn pisgaatje. Toen liet ze hem naar binnen glijden, zoog haar wangen hol rond de dikke kloppende eikel. Haar lippen vormden een perfecte sluiting rond de stam, ze zoog een vacu?â??m, langzaam verzwolg ze zijn leuter steeds verder tot hij diep in haar keel zat. Ze slikte, dat veroorzaakte een zalig gevoel. Toen liet ze weer los. Hij legde een hand in haar nek, streelde haar lange goudblonde haar. Toen dwong hij haar hoofd naar beneden. Ze liet hem nog eens zo diep in haar keel en slikte twee keer. Hij stond op springen. Ze liet weer los, haalde diep adem. Ze streelde de gespannen ballen die naar boven waren getrokken. Toen sloot ze haar lippen er opnieuw overheen, streelde de ballen en sabbelde op de paarse kop. Ze zoog opnieuw. Nu werd het hem te machtig. Met een soort oerkreet slingerde hij zijn zaad achter in haar keel. Haar mond stroomde over, ze slikte gretig. Hij dook tussen haar benen om haar te likken. Het had haar ook opgewonden, ze dreef. Hij likte en sabbelde aan haar kietelaar tot ze sidderend klaarkwam. Haar schreeuw stierf uit in een amechtig gehijg. Ze klemde haar benen om zijn hoofd. Hij had intussen weer een erektie gekregen. Ze klapte de stoel naar achteren en zei: “Ik wil boven. ” Hij ging liggen, ze kwam over hem heen zitten, hij stootte hem er van onderen in, ze zakten gezamelijk. “Blijf liggen, ” zei ze “Ik rijd je af. ” Ze voegde de daad bij het woorden reed hem heerlijk af. Hij graaide naar haar dansende borsten. “Jaa!, ” riep ze, “daar komt het weer, hij was ook al weer zo ver. Ze verstarde met wegdraaiende ogen, onderaardse klanken kwamen uit haar keel, haar hete doos schroefde zich om zijn gemartelde orgaan dat een nieuwe lading omhoog schoot haar lekkende gleuf in. Uitgeteld viel ze over hem heen. “Dat scheelt ” zei ze, “En nu naar het hotel. ” Daar deden ze alles nog eens dunnetjes over. Ze kwamen tot het besluit er met z’n tweeen gewoon vandoor te gaan. Ze namen de auto en verdwenen over de horizon. “