Karin keek me aan en meteen verscheen een grote glimlach op haar gezicht. “Ik heb pas geleden nog aan je gedacht en vroeg me al af hoe het met je ging!” Meteen pakte ze m’n hand en trok me mee de winkelstraat in. “Gezellig! Man man, hoe is het met je? Wat heb je allemaal gedaan? Ben je verliefd, verloofd, getrouwd, of wat? Zeg dan, vertel me alles!”… Ik vertelde dat ik vandaag vrij was en op zoek naar een nieuw polsklokje. Dat ik nog steeds niet getrouwd was, maar wel samen woonde. Geen kinderen, maar wel inmiddels eigen huisje tuintje boompje beestje. Hoe kon je tien jaar in 10 minuten vertellen? Karin luisterde aandachtig, was één en al oor en glimlachte voortdurend. Ik kon aan haar hele gezicht zien dat ze het leuk vond me te zien. Toegegeven, ik vond het ook leuk. Stiekem hoopte ik dat we ergens een kopje koffie konden doen om herinneringen op te doen. Ik had immers de hele dag de tijd, maar misschien had Karin wel andere plannen. Ik trok de stoute schoenen aan en vroeg haar of ze het leuk zou vinden om ergens even een bakkie te doen.
“Bakkie doen ja? Natuurlijk gaan we een bakkie doen, we hebben veel bij te kletsen toch? Vind het nu al leuk! Maar ergens hoeft niet, ik woon hier 2 straten vandaan, dus kom op, naar m’n huisje, dan kun je verder vertellen!” Was niets tegenin te brengen, Karin had haar plan al klaar en stak haar arm door de mijne. “Je hebt nog wel even de tijd toch? Of moet je nu meteen een nieuw klokje?”. Ik vertelde Karin dat ik, afgezien van een nieuw klokje zoeken, de komende uren meer dan voldoende tijd had. “Komt goed uit dan! Peter zit in Limburg en verwacht ik voor 21:00 vanavond zeker niet terug. Hé, fijn dat je ook tijd hebt. Zo leuk je weer te zien!” Al kletsend waren we een kleine 15 minuten later bij haar huis. Het was een klein rijtjeshuisje in een oude arbeidersbuurt. Voor de huisjes stonden grote oude bomen die ervoor zorgden dat het een stuk donkerder was in huis.
“Kom binnen en zoek maar een plekje op. Let niet op de rommel oké, moet nog opruimen. Doe ik straks wel. Eerst koffie, zal ik eerst even zetten. Stroopwafel erbij?”. Ik ging zitten op een van de oude rookstoelen. Tegenover me stond een klein Indisch aandoend tafeltje met wat kaarsjes die in een schaal met water dreven. De muren van het vrij kleine kamertje waren voorzien van Mexicaanse kleuren en het rook naar wierook, voor mijn smaak was het te kleurrijk, maar goed.. het was mijn huis natuurlijk niet. “Stroopwafel ja, doe maar, lekker!” Ik nam de kamer verder in me op. Hoe langer ik keek, hoe meer ik zag. Veel kleine snuisterijen, beeldjes, kralenkettingen en ook veel planten viel me op. In de vensterbank hoorde ik nu zachtjes een kleine draagbare radio spelen. Ze hadden het duidelijk niet breed. Maar mogelijk was het ook een keuze kleinschalig te leven en spaarden ze voor een wereldreis. M’n fantasieën gingen alle kanten op.
“Zo, ben ik weer”. Karin zette een klein dienblad met 2 grote mokken koffie op het tafeltje. Wat losse cupjes koffiemelk en een handvol zakjes suiker. De lepels in de bekers leken mij meer maatje soeplepel. Inwendig moest ik er wel om lachen, uiteraard geen probleem. Ik goot een cupje melk in de mok en pakte 2 zakjes suiker. Tijdens het te lang in de mok roerend zag ik dat Karin met een grote glimlach naar me zat te kijken. “Wat lach je meid, ben ik veel veranderd ja? Of zit je me nu gewoon ronduit uit te lachen?”. Ze straalde, een gezonde gloed over haar gezicht. “Je ziet er goed uit meid, weinig veranderd ook. Kan niet anders zeggen dan dat je bijzonder fraai bent opgedroogd. Je straalt helemaal, ook dat staat je goed!”.
“Je ziet het niet hé? Je hebt er in elk geval nog geen woord over gesproken! Zie je het echt niet, of wil je het niet zien?”. Ik keek Karin aan, of beter gezegd, ik bekeek haar van top tot teen. Zag wel dat ze straalde, maar het was zomer en ze bruint snel. Met haar hagelwitte tanden zag ze er dan ook al snel gezond uit. “Je bent bruiner dan anders? Op vakantie geweest, of… Nee, ik zie het niet blijkbaar. Maar vertel, wat zie ik over het hoofd?”. Ik keek haar vragend aan en bleef zoeken naar wat dan mogelijk anders zou zijn. Ze had nog steeds hetzelfde kapsel, nagels nog net zo lang als vroeger. Slechts heel licht opgemaakt, en volgens mij was ze in lengte of gewicht ook niet echt gegroeid. “Ik geef het op, ik zie niks en merk ook niets anders aan je volgens mij?”
“Echt niet?!?! Ik ben zwanger!!” Vol trots stond Karin op en maakte een pirouette. Ze legde haar handen op haar buik en toonde me hoe ze al gegroeid was. Eerlijk gezegd viel het reuze mee en het was mij nooit opgevallen dus. Wel leek het alsof haar borsten groter leken dan vroeger. Maar dan kon ook gezichtsbedrog zijn. “Fantastisch meid, ik ben blij voor je. Voor jullie bedoel ik, neem tenminste aan dat Peter ook blij is ja?” Even was het stil. Karin keek me aan en ik wist meteen en zonder woorden wat ze bedoelde. Ik had de vader ook kunnen zijn waren we bij elkaar gebleven. “Ja hoor, Peter is er ook blij mee”. Met een diepe zucht en een plof liet ze zich weer op de bank tegenover me vallen. “Nog niet zo lang hoor, ben nu bijna 4 maanden onderweg, maar merk het nu echt al. Ben sneller moe, en… Nou ja, zal wat vreemd klinken, maar mijn borsten zijn nu al mega en keihard! Die dingen groeien als kool, wel jammer van die blauwe aderen die nu ook steeds zichtbaarder worden”. Ik liet Karin maar even uitrazen. Ze vertelde veel in weinig tijd, maar vooral hoe haar lichaam in zo korte tijd was veranderd.
“Vind je het raar als ik je het laat zien? Ben er best trots op en ze lijken zo veel anders nu ik zwanger ben joh!”. Huh, wat bedoelde ze nou? Wou ze me haar tieten laten zien? Een echte gentleman had beslist bezwaar gemaakt, maar ik had zeker nog geile gevoelens voor haar, en nu ze me haar opgezette harde tieten wou laten zien, waarom niet? “Nou, ga vooral je gang. Om eerlijk te zijn ben ik best benieuwd hoe zwangere borsten eruit zien. Ik kan me er geen enkele voorstelling bij maken” loog ik. Kom maar op dacht ik bij mezelf, sla ik niet af. Karin ging meer rechtop zitten, maakte de gespen van haar tuinbroek los en gooide beide schouderbanden over haar schouders naar achteren. Ik zag nu meteen al wat ze met harde tieten bedoelde. “Kijk dan! Ik heb niet eens een BH aan en ze staan al hard!”. Vol onschuld en zonder enige andere bedoeling dan het laten zien van haar zwangere borsten, trok ze haar shirt uit de broek. Het shirt echter liet ze aan. Met beide handen woog ze haar borsten af en ik zag duidelijk dat ze inderdaad een flink stuk groter waren dat hoe ik ze ooit gekend had.
“En die blauwe aderen dan? Is dat heel erg? Ik bedoel… is het slechts een beetje, of overduidelijk aanwezig?”. Potdorie, ik voelde m’n lul nu al groeien en wou de rest ook zien! Ik hield me van de domme en deed zo ongeïnteresseerd mogelijk. “Ja ja, rustig. Je mag ze best zien, het is niet dat je ze voor de eerste keer ziet. Hoewel, dit formaat ken je van mij niet natuurlijk”. Ogen gericht op kwatta. Met een neutrale blik genoot ik ondertussen volop. Kom op, uit dat shirt, gooi die tieten los en laat me genieten! dacht ik bij mezelf. “Wacht, ik doe even de gordijnen aan de voorkant dicht, heb geen zin in pottenkijkers”. Karin stond op, hield haar broek vast en had in no-time de gordijnen dicht. Ze nam daarna weer plaats, pakte haar shirt aan de onderkant vast en trok het hele shirt in één vloeiende beweging over haar hoofd. Daar zat ze nu, recht tegenover me met haar lange bruine haar en ontbloot bovenlijf. Ik was sprakeloos. Haar borsten waren enorm gegroeid. Nog steeds stonden haar tepels recht en als een paar verse kersen bovenop haar harde tieten. Ik voelde m’n pik in recordtempo groeien en zat in 3 seconden met een harde neuker.
“Meid… ze zijn inderdaad wel flink gegroeid. Die blauwe aderen vallen zo te zien nog wel mee. Jij ziet ze denk ik beter zo van bovenaf bekeken, maar vanaf hier zie je het bijna niet”. Ik zag Karin heel even nadenken. “Kom eens achter me staan dan, dan zie je ze vast beter. Ik zie er best heel veel, en duidelijk ook”. Heel even voelde ik me inslecht. Ik maakte misbruik van de situatie en gaf uiteindelijk m’n mannelijke geilheid maar de schuld. Lang hoefde ik echter niet na te denken. In slechts enkele stappen stond ik achter Karin. Gelukkig wist ik mijn erectie prima te verbergen tijdens het korte loopje. “Ga eens gewoon zitten als je wilt, dan kijk ik net over je heen om het net zo te kunnen zien als jij je borsten ziet”. Ik deed er zo lang mogelijk over en wenste dat de seconden veranderden in minuten. Moest me vreselijk beheersen ze niet te pakken ook. Met mijn harde pik kwam ik steeds bijna tegen haar hoofd aan en wou het liefst mijn stamper meteen in haar mond drukken. Honderden standjes en geile wensen passeerden in hoog tempo de revue. “Ja, nu zie ik het ook, maar het is bijna niets. Ik zou me er niet te druk over maken. Uiteindelijk zal dat allemaal weer verdwijnen vermoed ik, dan ziet alles er weer normaal uit”. Ik zag haar donkerbruine tepels keihard rechtop staan. Wat een heerlijke geile knoppen. Ook deze leken groter. Hoe zou het voelen om er lang en uitgebreid op te sabbelen? “Je vertelde zostraks ook dat ze zo hard waren. Heb je daar geen last van dan ? Doet dat pijn, of is het gewoon vervelend ? En wat bedoel je precies met ‘hard’ ? Voelen ze voor jouw hard aan, of zijn ze ook écht hard bij aanraking? Zo op het eerste gezicht is dat niet echt te zien namelijk”.
Wordt z.s.m. vervolgd.