Vroeger woonden we in een klein dorpje ergens in NW Overijssel. Het was een prachtige tijd alwaar ik mijn jeugd doorbracht, en vrienden maakte. Naast vrienden, kwamen er ook vriendinnetjes. Van nature was, en soms nog wel eens, ik erg verlegen. Ik durfde nooit de eerste stap te zetten. Gelukkig voor mij was er een meisje die me wel zag zitten en minder verlegen was. Haar naam was Karin en 16 jaar oud. Karin had nog 2 jongere zusjes, even leuk en ook even aantrekkelijk om te zien. Karin wist me op een dusdanige manier te strikken dat ik eigenlijk niet eens in de gaten had dat ik van haar was. Tenminste, zo zag zij het. Ik zag het anders en eigenlijk wist Karin dit ook. Wij woonden in het laatste huis aan een vrij rustige weg. Voorbij ons huis liep je zo een klein, maar natuurrijk parkje in. Heerlijk om daar te wandelen.
Het duurde even voordat bij mij het kwartje was gevallen, maar steeds wanneer Karin naar het park ging om te wandelen, liep ze extra langzaam voor ons huis langs in de hoop dat ik haar zag lopen en haar achterna kwam. Bijna dagelijks kwam ze langs lopen. Wanneer ik zin had, liep ik ook het park in. Daar zat ze steevast op een bankje op me te wachten. In die tijd waren er nog geen mobiele telefoons, en waren we aangewezen op goed opletten en-of alvast iets afspreken voor de volgende keer. Dit laatste gebeurde echter niet vaak, ik wou geen vastigheid.
Karin liep op een warme zomeravond weer langzaam, en stiekem naar ons naar binnen kijkend, voorbij gesjokt. Ze droeg een strak kort broekje en een gehaakt shirt waar ze niets onder droeg. Echte grote borsten had ze niet, maar wel een lekkere hand vol. Ze had lang bruin haar en dat paste weer uitstekend bij de kleur van haar tepels. Donkerbruin, en bij de eerste aanraking meteen loeihard ook. Haar tepels stonden geweldig mooi bovenop haar strak vooruit staande borsten. Een wellust voor het oog. Haar zo te zien lopen maakte me meteen geil. Verder was ze vrij lang voor een meisje, toch zeker 1 meter 85. Lange slanke benen en beslist een leuke kop. Ik zag haar lopen en wachtte een minuutje of 10 om geen argwaan in huis te wekken. Mijn moeder had namelijk altijd vrij snel in de gaten wat er zoal speelde.
In een rustig tempo liep ik richting het park. In de verte zag ik haar al op een bankje zitten. “Hey, jij hier?!”… Karin lachte. “Alsof je me niet had zien lopen bangerd”. Karin had aan alles en iedereen schijt. Ik niet, ik was altijd voorzichtig. Ze klopte op het bankje ten teken naast haar te komen zitten. Ik zag haar borsten door haar gehaakte shirtje heen. Een van haar donkerbruine tepels stak bijna door een van de gaatjes heen. Goddomme wat een geil wicht ook. Dat was Karin ook, ze was een geil meisje en steen, maar dan ook écht steengoed in tongzoenen. Ze duwde haar tong altijd vol en overduidelijk diep in m’n mond en wist me binnen 2 seconden loeihard te krijgen. Het liep altijd op een heftige vrijpartij uit. Beide waren we dan zeiknat en bloedgeil, en daar bleef het zo in het openbaar dan ook bij. Vingeren en aftrekken was er toen nog niet bij. Dat deden we zelf als we dan later weer in ons eigen huis waren.
Hoewel we beiden op een andere school zaten, kwam het regelmatig voor dat we elkaar onderweg richting huis tegenkwamen. Uiteraard stiekem friemelen en zodra het kon even lekker snel tongzoenen. Gek kreeg ze me met die zachte geile natte lap.
Zo kwamen er vele korte maar heftige vrijpartijtjes. Als ze moest oppassen thuis, wist ze me altijd zover te krijgen dat ik s avonds dan stiekem langs kwam. Zodra haar zusjes in bed lagen, lagen wij languit op de bank te vrijen. Uiteraard wisten we van elkaar dat we bloedgeil waren, maar naast wat strelen en tegen elkaar aan liggen rijden ging het helaas nooit verder. Alsof we dat zouden bewaren voor een dag waarop we beide voldoende tijd hadden. Het was vreemd, maar maakte het wel zo dat we elkaar steeds weer opzochten. Het was goed zo, we waren nog niet klaar voor het grote werk. Misschien wilde ze haar vliesje wel voor het huwelijk bewaren, ben er nooit achter gekomen.
Karin kreeg op een dag verkering met een goede, maar dodelijke saaie vent. Peter genaamd. Ik kende hem ook, ze hadden hem beter stille Willy kunnen noemen. Werkelijk niets aan deze gozer was leuk. Ik begreep dan ook in de verste verte niet wat Karin in hem zag. Gelukkig gaat het niet altijd om de buitenkant, maar deze Peter mocht z’n handen dichtknijpen met zo’n stuk naast zich! Ik was hoe dan ook blij voor Karin, ze had iemand gevonden om mee te settelen. Onze geile vrijpartijen waren voorbij. Pas vele jaren later begreep ik dat Karin het thuis zo verschrikkelijk slecht had, dat Peter niet meer dan een uitweg voor haar was. Het duurde bij mij ook niet lang voordat ik iemand gevonden had waar ik de rest van mijn leven bij zou willen blijven. Dacht ik toen tenminste. In no-time verliet ik het ouderlijk huis en woonde samen met de liefde van m’n leven. Beide een goede vaste baan en verliefd. Je bent jong en je wilt wat.
Jaren verstreken. Ik was inmiddels een jaar of 25 en op zoek naar een nieuwe horloge. Ik had een vrije dag geregeld en was al mooi op tijd naar de dichtstbijzijnde stad gereden om wat leuks uit te zoeken. Vlak voordat ik bij de eerste juwelier naar zou gaan, zie ik haar in de winkelstraat lopen, en sta als versteend voor de winkel. Is ze het echt? Ze is niets veranderd! Ja, oké… zo’n 10 jaar ouder, een mooie jonge volwassen vrouw. Ze komt dichterbij nu, ze draagt een tuinbroek van spijkerstof. Witte gympen en een wit shirtje eronder. Nog steeds lang bruin haar in een dikke vlecht. Ik zie dat ze licht opgemaakt is, ze straalt. In pak ‘m beet 5 seconden zie ik m’n jeugdige avonturen met Karin voorbij komen. Meteen weet ik weer hoe ik me altijd bij haar voelde, hoe ze smaakte en vooral hoe retelekker ze kon tongzoenen en vroeg me dan ook af hoe we in rap tempo toch uit elkaar gegroeid waren en ons eigen pad hadden bewandeld. Ze liep bijna recht op me af en had me nog steeds niet gezien. Zou ik snel de winkel invluchten, of nog even wachten en kijken of ze me nog kent? Ze zag er meer dan aantrekkelijk uit en was slechts enkele meters van me verwijderd. Ik bleef staan wachten. Dan dat ene moment… Ze keek me recht in de ogen aan met die grote bruine kijkers.
“Karin.. ?”
Wordt z.s.m. vervolgd.