Ik wou hem pijpen

Ik had nooit verwacht dat hij zou ingaan op mijn aanbod. Hij stond te wachten voor het verkeerslicht; ik stond met mijn fiets voor het zebrapad op een niet al te druk kruispunt. Hij was gekleed in een roodzwart, strak leren pak, droeg een zwarte helm en zijn vizier had op opgeslagen. Hij zat wijdbeens op zijn zwarte, diepglanzende motor. Hij was slank en ik schatte zijn leeftijd, voorzover ik iets kon zien, op niet ouder dan dertig. Hij bevond zich nog geen twee meter van mij vandaan, doch leek mijlenver. Hij merkte dat ik naar hem keek en zijn hoofd draaide iets bij, in mijn richting. Hij had koele, donkerblauwe ogen, een gave, blanke huid en (voorzover ik dat kon zien) regelmatig gevormde trekken. Mijn hart begon zwaar te pompen en mijn bloed zwoegde zich kloppend door mijn halsaders, terwijl mijn benen begonnen te trillen en mijn maag zich samentrok tot een blok spieren. Het was de spanning; ik maakte dit niet zovaak mee, of eigenlijk was het de eerste keer dat dit gebeurde: ik had geen ervaring in het uitdagen en uitnodigen van Anonieme motorrijders. Maar zijn antwoord op mijn langdurig staren naar zijn kruis en vlugge blikken naar zijn ogen (die ik niet ?â?¡n durfde te zien) was zijn hand die naar beneden gleed en op zijn kruis bleef liggen. Ik streek heel voorzichtig over mijn lippen, uitnodigend, geil, opgewonden (smerig, vuil, laag bij de grond, onwaardig, zou mijn vader zeggen). Maar de jongen op de motor (wanneer is een man een jongen en andersom?) was geinteresseerd. Het licht sprong voor hem op groen; hij trok op en terwijl hij de hoek omreed en naar me keek. Ik bedacht me geen twee keer, draaide mijn fiets om en reed achter hem aan. De maan scheen haar witte, kille licht; ik fietste als een gek, licht zwetend, achter hem aan, zag hem vaart minderen en een donkere straat inrijden. `Hij kan daar wonen…’bedacht ik. Maar hij reed zo langzaam, dat ik me nog steeds uitgenodigd voelde achter hem aan te rijden. Hij stond stil, met zijn rug naar me toe, wijdbeens. De lamp van zijn motor verlichtte een donkergrijze volvo. Ik fietste de stoep op, reed langzaam dichterbij, dacht dat mijn hart het begeven zou. Naast hem kwam ik tot stilstand. Nu had ik een grens over-schreden: er was geen weg meer terug. `Ik kan de weg vragen…’dacht ik toch nog. `Ik… ben je geinteresseerd?’ vroeg ik haperend. Ik was blij dat mijn stem niet oversloeg. `Nee, geil,’was zijn antwoord. Hij had een wat hese, lage (stoere) stem. Ik zag dat zijn geleerde handen zich rusteloos om de handvatten bewogen. `O,’was het enige dat ik kon zeggen. Daarna, me een zin herinnerend die ik me had voorgenomen te vragen aan de jongen die, als hij alleen met me was, zich eveneens had laten ontvallen dat hij geil was: `Kan ik je daarmee helpen?’ -`Dat hangt ervan af,’was zijn enigszins laconieke antwoord. Het bijzondere van de situatie drong tot me door: een wildvreemde man op een motor zag dat een jongen (student, oordelend op uiterlijk) van ongeveer 20 naar zijn kruis keek en duidelijke signalen gaf dat hij iets met zijn mond van plan was te doen voor hem. En diezelfde motorrijder stopt een tweetal straten verderop om te horen in hoeverre dat aanbod daar bij het kruispunt, geldt: wat wordt er verder verlangd, welke restricties gelden er, wat zijn de voorwaar-den? Ik haalde diep adem en verzamelde genoeg moed: `Ik… ik zou je graag afzuigen. Ik verlang geen wederdienst…’ -`Ik heb dit nooit eerder gedaan…’ Ik hoorde dat hij twijfelde. `Ben je goed?’ -`Ik doe mijn best, ik wil het graag doen — ik doe het zonder condoom.’ Ik zag dat hij grijnsde. Hij bekeek me nogmaals, ik dacht met minachting, en knikte toen. `Deal. Je pijpt me, meteen daarna stap ik weer op.’ Ik knikte. `It’s a deal,’herhaalde hij, nu nadenkend. `Even verderop, rechts van de prof. van Duin straat, zie je wel?, is een parkje…’ -`Oke,’zei ik dankbaar: hij nam het van me over. Hij reed weg, zonder zich nog om mij te bekommeren. Ik reed achter hem aan; mijn hart had het nu minder zwaar, de ergste spanning was eraf. Ik was benieuwd hoe het was om hem te pijpen. Hij was met zijn motor het park ingereden. Ik keek op mijn horloge. Half twee. Ik zag een man zijn hond uitlaten; bij een lantarenpaal hingen drie zwarte jongens rond. Ik besloot dat ik het niet zo’n goede plek vond. Dat vond hij ook toen ik bij hem kwam. Hij klapte juist zijn mobiele telefoon dicht en keek me aan. `Het is me te druk hier. Heb jij geen kamer waar we heen kunnen?’ -`Liever niet.’ Hij wist een plek waar het gegarandeerd rustig was; het was voor mij een half uur fietsen, maar dat had ik er wel voor over. We reden tegelijkertijd weg. Toen ik aankwam op de plek waar we hadden afgesproken, was hij er al. Hij zat op zijn motor en rookte een cigaret. Zijn ogen bekeken me somber, peinzend. Ik zag pas toen ik stilstond, dat hij zijn helm had afgezet. Hij had dik, kort zwart haar, een forse kaak en een gave huid. En ik schatte hem zesentwintig, zevenentwintig op zijn hoogst. Hij had zich niet geschoren en een zwarte waas op zijn kin en wangen maakte hem een stoere, prototype hetero. We bevonden ons in een wijk waar alleen kantoorgebouwen stonden. Enkele torens waren in aanbouw en hoge kranen zwaaiden rusteloos heen en weer in de wind. Zijn motor stond al op slot. Ik zette mijn fiets tegen een hek dat een grote bouwplaats omringde. Hij trok een hek open en wurmde zich naar binnen. Ik volgde hem. We liepen zwijgend naar een donkere hijskraan en in de schaduw hiervan bleven we staan. `Hier…’ En daar knielde ik voor hem neer, met mijn knieen in de koude modder, terwijl hij wijdbeens toekeek hoe ik mijn hoofd op kruishoogte bracht. Zijn handen maakten behendig zijn leren pak los en haalden uit het duister (hij droeg een zwarte onderbroek) een half harde, aan de top glanzende penis tevoorschijn. Hij hield zijn penis vast terwijl hij hem op mijn tong legde. Met zijn andere hand duwde hij mijn hoofd naar zich toe en zo schoof zijn sterk ruikende penis in mijn mond. Zijn geur, de smaak van zijn zijdezachte voorvocht vulden mijn mond en neus. Ik sloot mijn lippen en begon te zuigen en zacht heen en weer te bewegen. Dit liet hij een tijdje toe. Zijn penis werd hard in mijn mond. Zijn cigaret viel naast me neer op de grond en nu pakte hij het serieus aan. Zijn beide handen vatten mijn hoofd beet en hij begon me tegen de bewegingen vanuit zijn heupen in te duwen. Zijn penis schoof hierbij akelig ver mijn keel in en uit, in en uit. De smaak van vers voorvocht vulde mijn mond. Hij duwde zijn penis steeds verder naar binnen en porbeerde hem daar te laten, maar merkte dat ik het er moeilijk mee had en merkte schamer op: `Je kan niet echt deepthroaten he?’ Ik kon geen antwoord geven. Hij trok zijn penis terug uit de diepten van mijn mond, tot alleen zijn eikel en een centimeter of twee van zijn schacht in mijn mond overbleven. Hij pakte zijn eigen penis beet en begon zich af te trekken. `Zuigen,’zei hij enkel. Ik deed wat me gezegd was. Zijn vuist bonkte af en toe tegen mijn lippen en kin, wat me behoorlijk pijn deed. Mijn tong begon dik aan te voelen, maar ik genoot. Zijn bewegingen werden langzamer; ik voelde zijn penis verdikken en verstijven en met als enige stimulans mijn zuigende mond, kwam hij klaar. Zwijgend, zonder kreunen. Zijn lauwwarme sperma vulde mijn mond; toen hij kwam was hij op zijn tenen gaan staan, nu zakte hij weer naar beneden. Zijn penis liet hij in mijn mond. Ik hoorde dat hij een nieuwe cigaret opstak. Ik slikte langzaam zijn zaad door, bewoog met mijn tong, heel voorzichtig, over zijn eikel, tussen zijn voorhuid tot hij zich terug trok. Zijn penis glansde van mijn speeksel en zijn zaad. `Lik maar,’zei hij met iets van een lach in zijn stem. Het was iets van ongeloof, minachtig, neerbuigendheid. Ik likte hem schoon. Daarna veegde hij zijn slappe penis droog met zijn zakdoek. Hij borg zijn penis niet op, in plaats daarvan deed hij een stapje opzij en wachtte even. Ik dacht dat hij een spelletje speelde en bewoog mijn hoofd naar hem toe. Ik was net te laat, gelukkig. Een dikke straal urine viel naast me neer; spette in de modder en op mijn kleren. Een paar druppels kwamen terecht op mijn hoofd. Ik ging staan. `Bedankt,’zei ik zacht, mijn mond nog kleverig, mijn lippen dik en beurs. Hij zei niets en zette zijn helm op, startte zijn motor en reed weg. Ik fietste langzaam naar huis. Het begon te regenen en ik opende mijn mond om het koele regenwater op te vangen, tevreden.”