Opeens schrik ik wakker van een of ander geluid. Gedesoriënteerd kijk ik om heen en besef me dan weer waar ik ben. Ik zou durven zweren dat er iemand in mijn kamer was. Ik lig nog steeds naakt op bed en omdat het toch wel wat frisjes begint te worden, zet ik de airco uit en kruip dan weer onder een laken in bed. Al snel ben ik alweer vertrokken naar dromenland.
Langzaam open ik mijn ogen. Voor mijn gevoel heb ik een hele dag geslapen. Ik voel me heerlijk, fris, ontspannen en eindelijk uitgerust. Een gevoel wat ik al lange tijd niet meer heb mogen ervaren.
Ik heb geen idee qua tijd, maar door de kleine gordijntjes zie ik dat de zon nog steeds volop schijnt. Ik rek mij even overdreven uit en sta dan op om mijn oplader in de telefoon te steken. In het badkamertje fris ik me even op en kleed me dan rustig aan. Een korte broek, T-shirtje en mijn slippers zijn voldoende met deze temperaturen. Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat het pas 16.00 uur is. Omdat we waarschijnlijk vrij laat gaan eten, besluit ik om een rondje over het terrein te maken en om te zien of ik de andere familieleden alvast goedendag kan gaan zeggen.
Terwijl ik naar de deur loop, maakt mijn telefoon een piepje ten teken dat er een berichtje binnen komt. Ik pak mijn telefoon om te zien wie het is. Een appje. Zoë. “Ik mis je”. Meer niet.
Even twijfel ik wat ik moet doen. Moet ik reageren? Ze heeft toch al gezien dat ik het berichtje heb gelezen. Maar ik weet ook niet goed wat ik terug moet schrijven. Veel gedachten, teveel, schieten direct weer door mijn hoofd. Hier heb ik eigenlijk nu geen zin in en ik loop weer naar de deur.
Ik wil snel weer terug naar die ontspanning.
Zodra ik de deur open trek, slaat de hitte me direct in het gezicht. Oef, ook dit is Zuid Italië.
Ik loop een stukje het erf op en kijk eens rustig om me heen. Er is echt heel weinig verandert.
Ja, de olijfbomen zijn wat gegroeid, de werktuigen zijn misschien iets moderner en de schuurtjes zijn afgebroken en vervangen door grotere loodsen.
In een van de loodsen zie ik Patrizia staan. Druk discussiërend met haar vader, Mateo. Nou ja, discussie waarschijnlijk zijn ze gewoon een gesprek aan het voeren. Mateo zal inmiddels in de 60 zijn, schat ik. Een Italiaanse wijnboer, pezig, zongebruind, gepassioneerd en met een charisma waar je u tegen zegt. Maar vooral ook nog steeds een harde werker. Een man die zijn vrouw en dochters, eigenlijk de hele familie, op handen draagt. Goudeerlijk ook. In de loop der jaren heb ik ontzettend veel van hem geleerd op het gebied van wijn. Over het wijn maken zelf, het proeven, de nuances tussen de verschillende druiven soorten maar ook om er vooral van te genieten.
Ze hebben nog niet opgemerkt dat ik op het erf staan. Druk gebarend proberen ze elkaar ergens van te overtuigen. Althans zo lijkt het. Ik laat ze dan ook met rust. Zij zijn nog gewoon aan het werk en daarbij ga ik ze nu niet storen om een praatje te maken.
Ik loop vervolgens het grote woonhuis binnen waar het opmerkelijk rustig is. Niemand te zien of te horen. Blijkbaar is iedereen aan het werk. Dan hoor ik toch een schrapend geluid uit de keuken komen. Ik besluit om een kijkje nemen. En terwijl ik de royale keuken inloop, komen de heerlijke geuren me al tegemoet. Nonna staat achter het fornuis en is in een gigantische pan aan het roeren.
Als ze me opmerkt, verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht. “Luca, mijn jongen, wat is het goed om jouw te zien. Veel te lang geleden.” Rustig lopen we op elkaar af en omhelzen we elkaar kort. Ze is klein, tenger en ik ben bang dat ik iets breek als ik haar te stevig vast pak. Een kleine 5 minuutjes praten we met elkaar terwijl ze in de pan blijft roeren. Ook zij geeft aan dat het jammer is dat Zoë niet is meegekomen. Maar ze vraagt niet door. Ik geef aan dat ik nog een rondje ga maken over het terrein. En terwijl ik op sta, wil ik even in de pan gluren. Ze gaat echter voor me staan en prikt me met haar pezige vinger op de borst. “Nee, nee, nee mannetje. Strakjes, geduld. En omdat jullie Ollanders altijd zo vroeg willen eten, passen we ons voor 1 keer aan. 20.00 uur aan tafel! ”
Glimlachend, doe ik een stapje naar achteren. Ik heb allang geroken wat de pot vanavond schaft.
Ik loop weer buiten, ga naar links en loop het hele erf af. Vervolgens ga ik weer 2x links en na een paar minuutjes sta ik aan de achterkant van hun gigantische pand.
Ik sta ook meteen midden tussen de wijngaarden. De “prive” wijngaarden dan wel te verstaan.
Op het perceel van ongeveer 2 ha staan alleen inheemse, oeroude druivenrassen aangeplant.
Hier wordt mee geëxperimenteerd. Wat werkt wel en wat niet. Trial and error. (Nog) niet commercieel. Jaren van proberen, mengen, combineren en vooral heel veel proeven. Als het Mateo en vooral Patrizia behaagt wordt er opgeschaald naar een van hun vele andere wijngaarden. En ook dan duurt het nog jaren voor dat de wijn ook daadwerkelijk op de markt wordt gebracht.
Ik loop een stukje de wijngaard in en kom dan uit op een kleine, open plaats met een paar stoeltjes.
Omdat de grond licht hellend naar beneden loopt, heb ik een prachtig uitzicht over de wijnranken.
Ik ga zitten op een stoel en neem het tafereel rustig in me op. Opnieuw komen herinneringen van jaren geleden direct weer naar boven. Fantastische proeverijen, zeg maar zuipfestijnen, met wild op de BBQ, met zijn allen rond een kampvuur. Om daarna heerlijke, lome sex te hebben met Zoë.
Man, wat is er allemaal verandert de afgelopen dagen? Waar zijn we mee bezig? Waar staan we in de relatie?
Geritsel tussen de bladeren, doet me opschrikken uit mijn gedachten. Waar ik Patrizia verwacht staat opeens, haar moeder Elena voor mijn neus. “Hallo Luca.”
Waar mijn kaak opnieuw de neiging heeft om naar beneden te klappen, kan ik me nog net inhouden.
“Elena!”, roep ik enthousiast en ik sta op om haar te begroeten. Ook zij pakt me stevig vast en geeft me 2 kussen op de wang. Voor mij staat Patrizia, maar dan een dikke dertig jaar ouder. Lang, zwart haar met al behoorlijk wat grijze lokken, dezelfde oogopslag met die heldere blauwe ogen. Hetzelfde perfecte figuur, met dien verstande dat haar rondingen wat voller zijn dan haar dochter.
Lachend kijkt ze me aan. “Ik heb wat lekkers meegenomen,” zegt ze dan en bukt zich om achter haar een etiketloze fles rode wijn en 2 glazen tevoorschijn te toveren.
We gaan zitten op de stoeltjes en Elena schenkt behendig 2 glazen in. “Ons laatste experiment!”
We proosten en rustig slurp ik het eerste slokje naar binnen. Heerlijk! En ik complimenteer haar dan ook met deze geweldige, nieuwe wijn.
“Niet ik, maar mijn dochter verdient de complimenten,” zegt ze dan trots.
“Nou, dan zal ik die complimenten straks persoonlijk over brengen,” antwoord ik met een glimlach.
“Dat zal ze leuk vinden!”
Vervolgens praten we zeker een half uur over van alles en nog wat. Het valt geen moment stil.
Voor de 3e keer vult Elena de glazen bij en voor het eerst zwijgen we allebei en kijken we naar de wijngaarden.
Turend over de ranken, voel ik de blik van Elena nu op mij gericht. En waar anderen het onderwerp meden, doet Elena dit niet.
“Waarom is Zoë niet meegekomen?” vraagt ze dan.
Ik blijf voor me uit staren en antwoord niet direct.
“Luca?!”
Langzaam draai ik mijn hoofd en kijk haar recht in de ogen aan. Ik denk dat mijn gezicht boekdelen spreekt, want ze wendt haar blik af.
“Verdomme, verdomme, verdomme! Wat is er gebeurt?” vraagt ze met een lichte stemverheffing.
Weer zeg ik niets.
“Wil je erover praten?”
Ik schud mijn hoofd. “Het is nog zo vers, Elena. Ik weet zelf niet wat er wel of niet aan de hand is of….och ik weet het ook even niet!”
“Prima, dan laat ik je even met rust. Maar als je wilt praten, sta ik altijd voor je klaar, ok? Dat weet je toch?
“Dank je wel, je bent een schat!”
“Is Patrizia op de hoogte van dit alles?“
Deze vraag verbaast me en ik schud mijn hoofd van nee.
“Ok, dan is het een kwestie van tijd voor dat ze ook de optelsom maakt over het waarom van je solo bezoek.”
Opnieuw begrijp ik haar niet, wat heeft Patrizia hier mee te maken?
Dan staat ze op en pakt de fles en de lege glazen. Ze loopt weg, maar dan draait ze zich toch nog even om: “Doe je wel voorzichtig met haar? Ze is nogal gevoelig als het op jou aankomt. Tot straks!”
Verbijsterd kijk ik haar na. Voorzichtig, gevoelig? Waar heeft ze het over?
Ik blijf nog een tijdje zitten en laat mijn gedachten nog eens gaan over het vreemde einde van het gesprek. Ik kom er helaas niet uit.
Uiteindelijk sta ik op en loop op mijn dooie akkertje terug naar het appartement. Onderweg kom ik niemand meer tegen. Binnen gekomen zet ik de airco toch weer, pak mijn telefoon en ga op het bed liggen. Als ik mijn telefoon open, staat nog steeds het appje van Zoë in de display. Opnieuw heb ik geen antwoord paraat. Ik scroll en paar berichtjes naar boven en besluit dat ik door de zure, nee rotte, appel heen ga bijten. En ik open het filmpje.
Direct word ik weer terug gezogen naar die bewuste avond. Ik ben weer in de club.
Het tafereel is het zelfde. 3 mensen, 3 lounge stoelen, 2 vrouwen en 1 man.
Alleen is het perspectief anders, vanuit een andere hoek. Hij zit dichterbij lijkt het wel. Aan de bar?
Waarbij hij de camera stiekem op heuphoogte laat filmen. Zelfs het geluid is beter, ik kan zelfs verstaan wat Irene zegt.
“Jezus, wat heb je toch een lekkere lul, Sem! Vind je ook niet Zoë?” En triomfantelijk houd ze zijn lul vast met haar kleine handje. Zoë reageert echter niet en blijft als gebiologeerd naar Irene en Sem staren. Haar armen liggen nu losjes op de leuning van de stoel. Dan laat Irene zijn lul los en richt zich opnieuw tot Zoë.
“Wil jij er niet even mee spelen?” vraagt ze met een kinderlijk stemmetje. “Ik denk dat Sem dat niet erg vind. Sterker nog, ik weet het wel zeker! Zijn pik is gemaakt voor jou. Om jou op te vullen, je te laten komen in al je gaatjes. Om je laten genieten als nooit tevoren. Hij heeft zich gespaard vandaag. Alleen voor jouw. Je bent vandaag de enige vrouw die mag gaan genieten van deze goddelijke lul!”
Nog steeds geen enkele reactie van Zoë. Sem hoort het allemaal grijnzend aan en voelt zich waarschijnlijk helemaal het heertje. Mijn maag draait zich om bij de woorden van Irene. Ik heb het gevoel dat ik moet kotsen. Verschillende emoties schieten door mijn lichaam. Pijn, woede, verdriet en angst. Angst voor het vervolg.
Dan richt Irene zich op en gaat op handen en knieën, kruipend richting Zoë. Voor het eerst zie ik ook beweging bij Zoë, die heel lichtjes haar hoofd draait naar de aankomende Irene.
Irene gaat op haar knieën tussen Zoë haar benen zitten en duwt deze langzaam uit elkaar, zichzelf meer ruimte verschaffend. Zoë kijkt nu alleen nog maar naar Irene, haast apathisch als een standbeeld. Irene legt nu haar handen op de bovenbenen van Zoë en begint haar heel zachtjes te strelen. Van haar lies tot aan haar knie, wordt Zoë heel teder gestreeld. Van haar lies tot aan haar knie en weer terug. Steeds komt Irene een stukje dichter bij haar einddoel, lijkt het wel.
“Ik wil je een beetje in de stemming brengen, schat. Maar aan je slipje te zien, ben je al behoorlijk op weg. Een beetje voorbereiding kan geen kwaad toch? Zodat hij straks lekker soepel in je kan schuiven.”
Ieder moment verwacht ik nu dat Irene door Zoë aan de kant wordt geduwd, maar dat gebeurt niet.
Sterker nog Irene haar vingers bevinden zich nu alleen nog maar langs de randen van het slipje van Zoë. En die laat het toe. Waarom???
Steeds weer glijden haar vingers langs het slipje. Af en toe verdwijnt een vinger onder het slipje om zich langzaam toegang te verschaffen tot haar ongetwijfeld natte schaamlipjes.
Ik kijk naar het gezicht van Zoë. Haar mond staat een klein beetje scheef en haar ogen zijn wijd open gesperd, starend naar Irene. Nog steeds grijpt ze niet in en ik ben bang waar dit naar toe gaat.
“Ik weet dat je hem wilt,” zegt Irene zacht. “Wie niet? Hij wil jou al de hele avond. Hij was zelfs jaloers op Ricardo. Maar toch kon hij zich inhouden. Tot nu, tot dadelijk. Ik zie het aan je, je wilt het ook he! Dan gaat die pik in jou zuigende kut.”
En met die laatste worden, trekt ze het slipje opzij. Haar schaamlippen zijn opgezwollen en nat. Irene duwt nu 1 vinger naar binnen. Rustig begint ze Zoë te vingeren. Al binnen 1 minuut, komt de 2e vinger erbij. En gaat ze steeds sneller op en neer. Ik hoor nu de soppende geluiden van Zoë die blijkbaar goed nat is. En geil dus. De 3e vinger verdwijnt nu ook in mijn vrouw en voor het eerst komt er geluid uit. Een licht kreuntje ontsnapt uit haar mond. Godverdomme, wat gebeurt hier. Dan trekt Irene haar vingers terug en kijkt geil omhoog naar Zoë. 1 voor 1 begint ze nu haar vingers af te likken met een smakkend geluid. Dan vormt ze een soort van kommetje met haar vingers. Vervolgens gaat ze weer met haar hand richting Zoë en in 1 vloeiende beweging schuift ze nu 4 vingers in mijn vrouw. “Oef”, opnieuw een reactie van mijn vrouw. Verrassend soepel beweegt ze nu bijna haar hele hand op en neer door de kut van mijn vrouw. Ik zie iedere keer een klein stuk van van haar vingers in en uit mijn Zoë schuiven. Haar vingers zijn nu echt zeiknat van de sappen. Ze zal toch niet haar hele hand erin duwen?
Ongemerkt heb ik mijn hand op mijn pik gelegd en wordt deze steeds harder. Tot mijn eigen verbazing word ik opgewonden van het tafereel op mijn scherm. Voor mij, voor ons, is dit vreemd gaan. Dit was dan ook nooit een onderdeel van onze afspraak. Maar ja, al onze afspraken kunnen de prullenbak in. Toch voelt het anders omdat ze met een andere vrouw bezig is, niet met een man. En ze geniet.
4 vingers pompen nu onophoudelijk, hard, diep en snel in mijn vrouw. “Sneller,” kreunt Zoë nu. Hier geeft Irene graag gehoor en ragt nu werkelijk met haar hand door mijn vrouw. Alleen haar duim steekt nog uit. Dan buigt Irene zich voorover en begint ze te zuigen en te sabbelen op het klitje van Zoë. Die begint steeds luider en sneller te kreunen en te puffen. Ten teken dat een orgasme niet ver weg is. Dan draaien haar ogen weg en is het moment al snel daar. “Jaaaaah,! Oh, mijn god, jaaaaah!” schreeuwt Zoë het nu uit. Irene gaat nog een paar seconden door en de stuiptrekkingen schieten door het lichaam van Zoë.
Trots kijkt Irene nu omhoog. Zwaar hijgend staart Zoë op haar beurt weer naar Irene.
“Zo, nu ben je klaar voor hem!”
Opeens zwenkt de camera en krijg ik alleen een beeld van de vloer te zien.
“Wat ben je aan het doen, Ricardo?” vraagt een onbekende stem.
“Ik wacht op Irene, die zoals je ziet nog even bezig is, Patrick!”
“Hmm, dat kun je wel zeggen. Dit is wel je laatste waarschuwing. Geen kleding in de club vriend.”
“Sorry, zal niet meer gebeuren. Ik had al een taxi voor ons besteld, maar het loopt toch weer uit!” hoor ik Ricardo grinnikend zeggen.
Even is het stil. “Hmm, die rooie is me trouwens de hele avond op opgevallen. Lijkt me een verschrikkelijk geil wijf. Die zou ik zo doen.”
“Dat is ze zeker en ze smaakt ook niet verkeerd, kan ik je zeggen,” antwoord Ricardo.
Beide mannen moeten vervolgens hard lachen.
“Nou, ik ga maar weer eens verder. Ik denk trouwens dat Sem haar zo meteen wel aan zijn pik wil rijgen! Doei.”
Even later draait de camera weer naar het drietal. Wat ik dan zie, doet mijn hart een slag over slaan. Sem staat nu naast Zoë, die nog steeds in de stoel zit en hijgend naar Irene staart. Hij heeft zijn pik in de hand op nog geen 30 cm van Zoë haar hoofd. Langzaam trekt hij aan zijn stijve lul. Niemand zegt of doet iets.
“Nu is hij aan de beurt!” zegt Irene vervolgens met een knikje naar links richting Sem.
Zoë reageert nog steeds niet.
Dan pakt Sem haar hand van de leuning en legt deze rustig op zijn glimmende en kloppende geslacht.
Ben benieuwd hoe dit verder gaat, hopelijk komt het vervolg verhaal snel