Geheim verlangen 5

Nog steeds heeft Paul niks van zich laten horen. Ik zit rechtop in bed en staar naar mijn telefoon. Mijn berichtjes zijn gelezen, maar geen reactie. Het doet pijn dat hij me negeert. Sinds zijn ouders hebben gezegd dat hij niet bij hen is, zit ik me helemaal op te vreten vanbinnen. Ik typ ‘schat, laat wat horen, ik maak me zorgen’, maar verwijder het weer. Ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat hij gewoon rust wil, maar toch blijf ik me zorgen maken. Is hem iets overkomen? Is hij alleen op de Veluwe, of is hij bij een vriend?
Wat als hij bij een vrouw is?
Met een zucht leg ik mijn telefoon naast mijn bed en doe het licht uit. Ik ga languit liggen en trek de deken over me heen. Natuurlijk is hij niet bij een andere vrouw. Ik sluit mijn ogen en probeer tevergeefs niet meer aan Paul te denken. Ik ben Edwin ontzettend dankbaar voor alles dat hij voor me doet. Hij respecteert mij en mijn huwelijk en ik vertrouw hem blindelings.
Ik denk na over de aflevering van Bridgerton, en hoe Edwin vervolgens suggereerde dat ik mezelf van top tot teen zou moeten strelen. Wat een stompzinnig idee! Wat zou ik ermee moeten bereiken? Dat ik opeens in vuur en vlam sta?
Maar misschien brengt het in ieder geval wat ontspanning. Zoals ik me nu voel, lig ik over drie uur nog wakker.

Ik haal diep adem en probeer me te ontspannen. Ik concentreer me op mijn ademhaling. Adem in, twee, drie, vier. Vasthouden, twee, drie, vier. En uit, twee, drie, vier… Ik herhaal dit een paar keer als een mantra, tot mijn hoofd inderdaad wat leger wordt. Er keert een zekere rust over me heen en ik begin me te ontspannen. Ik hoor zijn woorden nog in mijn gedachten nagalmen: ‘misschien moet je straks in bed eens op ontdekkingsreis gaan, van top tot teen’.
Ik weet dat hij me wil helpen, maar het is al jaren hetzelfde. Het lukt me gewoon niet om opgewonden te raken en van intimiteit te genieten. Maar toch lijkt Edwin me oprecht te willen helpen. Ik heb gezien hoe hij seks had met Sonja… Ze leken er allebei van te genieten. Ik zou er wat voor geven om dát te kunnen voelen.

Mijn gedachten gaan terug naar het stukje dat Edwin had geschreven. Ik las het hardop voor terwijl hij achter me stond. Met zijn handen ging hij over mijn lichaam terwijl ik door moest blijven lezen. Ik vertrouwde hem en hij heeft me op geen enkele ongepaste plaats aangeraakt, al weet ik zeker dat Paul dit ongemakkelijk zou hebben gevonden. Edwins handen deden iets met me. Ik voelde me kwetsbaar, ongemakkelijk, nerveus… maar het voelde aangenaam en ontspannend. Ik heb nog nooit zoiets intiems meegemaakt.
Als ik mijn hoofd opzij draai, merk ik dat mijn vingers mijn hals strelen. Heel zachtjes glijden mijn vingertoppen over mijn huid. Omlaag, tot mijn sleutelbeen. Omhoog, tot ik ter hoogte van mijn oor kom. Het voelt heerlijk ontspannend… maar opwindend? Nee.
Mijn vingers hebben een eigen wil, ik hoef ze niet te sturen. Als vanzelf komt mijn andere hand ook omhoog en lig ik mijn schouders te strelen. Een volkomen rust heerst over me. Vaag hoor ik Edwin op de gang, die waarschijnlijk naar bed gaat.
Misschien blijft hij bij mijn kamerdeur staan en probeert hij te luisteren. Ik heb tenslotte toegekeken hoe hij met Sonja bezig was… Het is niet eens zo’n gek idee dat hij zou willen horen of zijn woorden effect hebben. Zou hij zoiets doen?

Mijn handen glijden langs mijn armen. Het kietelt een beetje en ik krijg een beetje kippenvel. Ik ben me bewust van elke millimeter die ik aanraak. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld.
Mijn handen gaan naar mijn borstkas, net boven mijn borsten. Mijn benen beginnen een beetje onrustig te worden. Paul heeft me nog nooit zo aangeraakt, maar het voelt geweldig.
Als mijn handen over mijn borsten glijden, voelen mijn tepels opvallend hard aan. Als kleine knopjes staan ze op mijn borsten. Zodra mijn vingers er overheen glijden, merk ik door een schok die door mijn lijf gaat hoe gevoelig ze zijn. Instinctief leg ik mijn handen plat op mijn borsten en zet wat meer druk op mijn vingers. Een zucht ontsnapt over mijn lippen en mijn ademhaling wordt zwaarder en onregelmatig.

Mijn linkerhand blijft bij mijn borsten, maar mijn rechterhand zakt verder naar beneden. Over mijn ribben, over mijn buik, over mijn venusheuvel… Tot hij tussen mijn benen komt en er plots een tinteling door mijn onderbuik raast. Jeetje, wat is dit? Zo gevoelig heb ik het nog nooit meegemaakt. Gevoelig en vochtig.
Mijn vingers gaan op verkenning tussen mijn benen. Alsof ze een eigen wil hebben gaan die opzij, alsof ze mijn hand meer ruimte willen geven.
Ik raak het kleine knopje weer aan en opnieuw gaat er een aangename tinteling door mijn lichaam.

Plotseling besef ik wat ik aan het doen ben. Ik lig mezelf te betasten! Beschaamd ruk ik snel mijn handen weg en trek mijn pyjama aan ruk de deken weer over me heen. Wat bezielde me?
Maar wat was het een apart gevoel, en zo… fijn. Is dit zoals het kan zijn? Als dit het is, hoop ik dat Paul een keer op dezelfde manier mijn lichaam streelt.
Ik ga op mijn zij liggen en trek de deken dicht om me heen. Edwin heeft makkelijk praten met zijn gelul over ‘luister naar je lichaam’. Het voelt verkeerd mezelf zo aan te raken.
Hoe moet ik hem morgen onder ogen komen?

Ik kan aan niks anders denken, Linda. Het idee dat je in je bed ligt en je handen langs je lichaam gaan, elke centimeter strelend… Ik zou er wat voor geven om daarbij te kunnen zijn. Om de reactie van je lichaam te kunnen zien, om je ademhaling te horen versnellen, om het verlangen in je ogen te zien toenemen…
Soms baal ik ervan dat je met Paul bent getrouwd. Hij doet je zoveel te kort, je verdient zoveel beter. Jouw handen hadden de mijne moeten zijn.
Ach, wat denk ik wel niet. Natuurlijk kan dat niet, je bent verdomme getrouwd, maar dat betekent niet dat ik het niet zou willen. Als ik bedenk wat je allemaal ligt te ontdekken, voel ik beneden al wat reageren.
Ik zou het nooit tegen je zeggen, maar ik wil je. Op sommige momenten is het zo moeilijk van je af te blijven en om je niet te verleiden, maar wat wil ik het fucking graag.
Waar ligt de grens? Vanaf welk punt gaat iemand vreemd? Is zoenen al verkeerd, of enkel als de kleren van het lijf gaan? Of pas vanaf de seks zelf? Bij iedereen liggen die grenzen anders.
Hou op, eikel. Je moet zoiets niet denken. Hier mag ik niet tussen komen.
Ik zal er niet tussen komen, dat durf ik te beloven. Maar ik zal erover blijven dromen. Ik wil je, mijn lieve Linda, maar ik weet dat dat niet zal gebeuren.

De volgende ochtend word ik wakker van een ping van mijn gsm. Paul! Ik ga direct rechtop zitten, gris mijn mobiel van het nachtkastje en kijk op het scherm. Ik zucht gefrustreerd als het een e-mail blijkt te zijn van een of andere nieuwsbrief. Ach, ik kan net zo goed opstaan. Ik trek een zwarte spijkerbroek en een licht roze truitje aan.
Ik ga mijn slaapkamer uit en bots meteen tegen Edwin aan. Van schrik verlies ik mijn evenwicht, maar in een reflex slaat hij zijn arm om me heen en drukt me tegen zich aan om te voorkomen dat ik languit in de overloop lig.
Oh shit, hij is naakt! Het bloed stijgt naar mijn wangen. “Sorry, ik…” stamel ik. Hij laat me los en ik doe een stap naar achteren. Tot mijn opuchting zie ik dat hij een spijkerbroek aan heeft en enkel zijn bovenlijf ontbloot is. Zijn haren zijn vochtig en hij heeft een handdoek in zijn andere hand.
Hij kijkt me met een ondeugende grijns aan. “Ook goedemorgen. Als je nog eens voor me valt, liever niet zo dicht bij de trap.”
Ik glimlach onzeker en doe een stap opzij. “Dank je. Voor het opvangen…” Ik veeg een pluk haren achter mijn ogen en ontwijk zijn blik. Snel stap ik langs hem heen en vlucht naar beneden.

Zijn ontblote bovenlijf overviel me, zeker na wat ik gisteravond heb gedaan. Hij zal zeker vragen hoe het was.
Ik begin de tafel te dekken en zoek naar de koffiebekers.
“Wil je worst?” hoor ik hem achter me vragen. Met een ruk draai ik me om en zie hem in de deuropening staan. Wat haalt hij nu weer in zijn hoofd? Hij heeft een donkerblauw T-shirt aan en loopt op zijn sokken. “Bij je ei,” verduidelijkt hij na een stilte.
Ik lach onzeker. “Oh ja, natuurlijk. Lekker.”
Hij komt de keuken in. “Heb je niet goed geslapen? Je lijkt zo nerveus.”
“Nee hoor, ik heb heerlijk geslapen,” antwoord ik. Ik kijk toe hoe hij met een hand het bestek en de borden een klein stukje verschuift.
“Heb je het gisteren nog geprobeerd?” vraagt hij als hij klaar is en vervolgens naar het aanrecht loopt om ontbijt te maken.
Hier was ik al bang voor. Ik durf er eigenlijk niet over te praten, het voelt verkeerd. Ik ontwijk zijn blik en begin koffie te zetten. “Het ging wel,” mompel ik.
Hij wil net beginnen met bakken, maar legt zijn spullen dan neer en draait zich naar me om. Hij kijkt me doordringend aan, alsof hij in mijn ziel kan kijken. “Het ging wel?” herhaalt hij mijn woorden. “Dat klinkt niet zo enthousiast.”
Ik ontwijk zijn blik en probeer me op het koffiezetten te focussen. “Het voelde niet goed,” mompel ik.

Ik voel zijn vingers tegen mijn pols. Van schrik draai ik me om en zie dat hij vlak voor mijn neus staat. Ik durf hem niet aan te kijken, maar het lukt me niet mijn blik af te wenden.
“Linda,” zegt hij rustig en met zachte stem. “Je hoeft je nergens voor te schamen. Het is heel normaal, bijna iedereen doet het.” Hij laat mijn pols los, maar blijft me aankijken. “Als je het mij vraagt zou iedereen het moeten doen. Hoe kan iets dat zo fijn voelt verkeerd zijn?” Hij kijkt me nog even ernstig aan voor hij weer verder gaat met het ontbijt.
Ik ga aan tafel zitten en laat zijn woorden op me inwerken. Ik geef toe dat het best wel aangenaam was, maar het voelde ook verkeerd. Zoiets doe je gewoon niet.

Na het ontbijt zet Edwin alles in de vaatwasser. “Heb je zin om naar de stad te gaan?” vraagt hij.
Ik glimlach. “Ja, gezellig! Kunnen we binnenkort ook nog even naar de manege van je zus?”
“Natuurlijk kan dat, dit is jouw week.” Hij bekijkt me van top tot teen. “Maar eerst gaan we naar de stad. Ik denk dat een jurk je wel leuk zal staan. Je hebt mooie benen.”
Ik frunnik aan mijn nagels. “Eigenlijk draag ik niet graag een jurk.”
Hij kijkt me met een jongensachtige blik aan. “Als je met me mee wilt, zul je moeten accepteren dat ik een complete outfit voor je regel. En die ga je dragen ook.” Hij geeft me een knipoog en zijn mondhoeken gaan een stukje omhoog.
Ik wil protesteren, maar hem kennende zal ik die discussie nooit winnen. Er zit niks anders op dan de situatie te accepteren.

In de loop van de ochtend gaan we naar de stad. We slenteren door de winkelstraat, kijken naar etalages en praten over van alles en nog wat. Volkomen ontspannen lopen we naast elkaar.
“Zullen we hier eens gaan kijken?” vraagt Edwin als we langs een kledingzaak lopen. Ik stem in en we gaan naar binnen. Automatisch wil ik naar een rek met truitjes lopen, maar Edwin houdt me tegen door zijn arm om mijn middel te leggen en me zachtjes tegen zich aan te trekken. “Deze kant op,” zegt hij met twinkelende pretogen. “Vandaag gaan we je garderobe een beetje aanpassen.”
Hij neemt me mee naar een rek met jurkjes. Hij laat me los en bekijkt een aantal jurken. Uiteindelijk haalt hij een zwart exemplaar uit het rek en houdt hem me voor. “Probeer die eens.”
Ik bekijk de jurk, die tot boven mijn knie komt. Mijn ogen gaan naar het rek, op zoek naar een exemplaar waar ik me prettiger in voel. “Wat dacht je van een wat langere?”
Met een ondeugende grijns kijkt Edwin me aan. “Geen denken aan. Ga hem maar passen, je zult versteld staan.”

Al snel heb ik de jurk aan en ik bekijk mezelf in de spiegel. Hij heeft een V-hals die mijn borsten mooi laat uitkomen zonder te bloot te zijn. Om mijn middel wordt hij wat ingenomen, waardoor mijn ronde vormen geaccentueerd worden. Vervolgens valt hij los naar beneden. Ik zou niet over straat durven lopen uit angst dat hij opwaait, zoals bij Marilyn Monroe.
“Kom op, laat eens zien,” hoor ik hem vriendelijk zeggen.
Ik haal diep adem en stap dan de paskamer uit. Edwin leunt met zijn schouder tegen een paal, maar gaat rechtop staan als hij me ziet. “Wauw, Linda,” zegt hij goedkeurend. “Die jurk staat je geweldig! Hij zit als gegoten.”
Ik bloos om zijn compliment. “Dank je, maar ik vind hem te kort.”
“Welnee, hij is perfect. Nu nog wat leuke schoenen eronder en het is perfect.” Zijn blik glijdt langs mijn benen omhoog. “En andere lingerie, want die beha kan echt niet.”
Ik kijk omlaag en zie een brede rand van de cup van mijn beha onder de stof van de jurk vandaan komen. “Lingerie halen? Met jou?” Ik kijk hem onzeker aan.
“Natuurlijk,” antwoordt Edwin vastberaden. “Ik wil zeker weten dat het perfect is. Paul zal zijn ogen uitkijken als hij je ziet.”

En zo rekenen we de jurk af. Of eigenlijk rekent Edwin af. Ik wilde het doen, maar hij stond erop en wilde geen tegenspraak. Ik zei voor de grap ‘Je lijkt Christian Grey wel van 50 tinten grijs,’ waarop hij reageerde dat ik over de knie zou gaan in zijn kerker als ik zou blijven protesteren. Het schaamrood stond op mijn wangen en de verkoper keek ongemakkelijk, maar al snel konden we er smakelijk om lachen.
De schoenen – sandalen met middelhoge hak en zwarte bandjes over de voet – volgen al snel. Edwin weet wat hij voor ogen heeft en wil van geen wijken weten.
Zodra we de winkel binnenstapten, heef hij binnen een paar tellen al de schoenen gevonden die hij blijkbaar al in gedachten heeft en moet ik ze passen. Ik ben niet zo gewend aan hakken, maar ze zitten best lekker. De zool is minder hard dan ik had verwacht en ook aangenaam soepel. Ik betwijfel of ik ze veel zal dragen, maar toch wil Edwin ze per se meenemen.

Onze volgende stop is een lingeriewinkel. Edwin legt zijn arm om mijn middel en leidt me zo de winkel in.
De verkoopster begroet ons vriendelijk en komt naar ons toe, maar Edwin maakt met een handgebaar duidelijk dat we geen hulp hoeven. “Opdringerige verkooppraatjes hoef ik niet,” mompelt hij zachtjes tegen me. “Wat draag je graag? Een gewone slip, een hipster, een boxer? Of misschien een string? Als je aan een opoe-onderbroek de voorkeur geeft, heb je pech; die hebben ze hier niet en die krijg je niet.”
Ik lach een beetje onzeker en kijk blozend naar de rekken. Moet ik dit echt met hem doen? Kan ik niet even rondkijken met de verkoopster?
“Nou, ik…” stamel ik verlegen. “Ik eh…” Ik kijk naar een slip die vlakbij hangt. Hij is egaal zwart met een elastieken band.
Edwin volgt mijn blik. “Welnee, je moet iets anders hebben. Het moet er mooi uitzien. Sexy, verleidelijk, zelfverzekerd…” Hij loopt naar een rek en pakt er een slipje uit. Het is egaal rood met zwart kant er over. Hij kijkt naar de bijpassende beha. “Welke maat heb je? Een C-cup?”
Ik zoek mijn maat en pak hem van het rek. “Ik weet niet of dit wel iets voor mij is,” geef ik toe.
Edwin glimlacht bemoedigend. “Het zal even wennen zijn, maar ik weet zeker dat je straks niets anders meer wilt. Ga maar passen, ik wacht hier wel.”
Plotseling bekruipt een benauwd gevoel me. “Ik hoef het toch niet te laten zien?”
Edwin kijkt me ondeugend aan. “Ik zou er niks op tegen hebben, maar dat lijkt me niet nodig. Ik vertrouw op jouw oordeel.”

Ik trek het gordijn van het pashokje achter me dicht en hang de lingerie aan een haakje. Voor ik me begin uit te kleden, controleer ik of er geen spleet tussen het gordijn en het hokje zit. Ik begin met mijn truitje en beha uit te trekken om de beha te passen.
Ik bekijk mezelf in de spiegel. De beha zit perfect en voelt aangenaam aan. Met enig gepruts maak ik de schouderbandjes iets langer. Ja, nu is het perfect. Maar is dit niet een beetje obsceen?
Vervolgens is de onderkant aan de beurt en trek ik mijn broek uit. Ik heb sterke twijfels als ik het resultaat zie: de stof bedekt nauwelijks mijn halve bil.
“Zit het goed?” hoor ik Edwin vragen. “Of moet je een andere maat hebben?”
Ik bekijk mijn spiegelbeeld. Mijn god, mijn halve bil valt eruit! “Is er iets met wat meer stof?” vraag ik. “Hij verdwijnt bijna tussen mijn billen als een net in een rollade.”
Edwin schiet in de lach aan de andere kant van het gordijn. “Dat zou ik graag willen zien. Zit hij te strak?”
“Nee, hij bedekt gewoon weinig.” Ik trek aan de rand van het niemendalletje, maar natuurlijk heeft dat geen enkel effect.
“Ik weet zeker dat je er gewoon even aan moet wennen,” stelt Edwin me op geduldige toon gerust. “Vertrouw me.”
Met een zucht besluit ik hem het voordeel van de twijfel te geven. Hij zou zoiets eens moeten dragen, eens zien hoe hij zich dan voelt…
Ik trek het uit en doe mijn eigen kleren weer aan. Als ik het paskamertje uit kom, staat Edwin me met een geamuseerde grijns op te wachten. “Zullen we?” vraagt hij.

“Stel je eens voor,” fluistert Edwin in mijn oor als we naast elkaar door de stad lopen, “dat je deze jurk aan zou hebben. Daaronder die mooie lingerie en je nieuwe sandalen. Je zou heel wat bekijks hebben.”
Ik glimlach en pak zijn arm vast. “Ik durf deze jurk buiten echt niet te dragen.”
Edwin kijkt geamuseerd in mijn ogen. “Je zult wel moeten, vanavond neem ik je mee uit eten en dan heb je die jurk aan.”
“Wat ben je weer bazig, meneer Grey.”
Hij lacht en neemt me mee terug naar de auto.

Fucking hell, Linda… Wat stond die jurk je goed! Ik weet zeker dat die schoenen eronder de outfit helemaal compleet maken. Die lingerie zal ik waarschijnlijk nooit zien met jou erin, maar als ik er alleen al aan denk…
Ik ben boos op je man omdat hij je zo verwaarloost. Tegelijkertijd ben ik jaloers op hem. Hij kan je aanraken en met je vrijen als hij dat wil. Ik kan enkel aan de zijlijn toekijken.
Fuck, wat stond die jurk je goed. Je borsten zagen er een stuk mooier uit dan wanneer je ze onder je T-shirt verstopt.
Ik zou er hemel en aarde voor over hebben om je in die outfit te mogen zien.
Om mijn handen langs je benen omhoog te laten glijden, onder de jurk. Ik wil je billen voelen met die mooie slip erover.
Ik wil de jurk langs je lichaam naar beneden zien glijden en zo elke centimeter van je lichaam onthullen. Ik wil je strelen door die lingerie heen. Ik wil het van je lichaam halen om zo de laatste millimeters te kunnen zien, alsof ik de laatste geheimen van je lichaam ontdek.
Ik wil zoveel met je doen. Ik wil je zo graag voelen met mijn vingers in je, met mijn tong wil ik je kutje likken en strelen en proeven en… Fuck, ik wil alles.
Vervolgens wil ik me diep in je begraven en je naar de zevende hemel neuken. Ik wil je onder me en om me heen.
Fuck, Linda. Ik wil jou.

Ik zit op de bank een boek te lezen. Edwin is even naar boven om de was te doen. Ik heb nog steeds mijn twijfels over de nieuwe aanwinst, maar ik zal proberen het beste ervan te maken.
Mijn telefoon gaat. Mijn hart maakt een sprong als ik Pauls naam op het scherm zie. Ik neem gelijk op. “Paul, wat fijn dat je eindelijk belt! Ik werd gek van de…” Ik val stil als ik gekreun hoor. Gekreun, gehijg en nog meer geluiden.
Alsof hij seks heeft.
“Paul?” roep ik, maar uiteraard komt er geen antwoord. De tranen springen in mijn ogen.
“Oh ja, dat is geweldig,” hoor ik Paul zeggen.
“Wil je dat ik doorga?” vraagt een tweede stem. Een man. Ik laat mijn telefoon vallen en doe er een stap vandaan. De tranen rollen over mijn wangen.
Edwin komt de kamer in en ziet meteen dat er iets mis is. “Linda?”
Ik staar naar mijn gsm zonder te reageren. Edwin raapt hem op en brengt hem naar zijn oor. Vervolgens verbreekt hij de verbinding, laat hem op de bank vallen en slaat zijn armen om me heen. “Linda, lieverd toch…” zegt hij zachtjes en houdt me troostend tegen zich aan.