Geheim verlangen 13

In de auto heerst een beladen stilte. Ik heb aangeboden te rijden omdat Edwin straks nog twee uur terug moet rijden, maar dat vindt hij niet nodig. De radio staat aan, al is het zacht. Een week is veel te kort, maar ik moet terug om een en ander te regelen. Edwin heeft aangegeven geen relatie te willen: hij kan niet monogaam zijn en wil zich niet binden. Hoewel onze band nu anders is, zijn we niet verliefd op elkaar. De breuk met Paul is te vers en te pijnlijk. Het was geweldig met Edwin, maar ook ik wil me nog niet gelijk binden.
Ik kijk naar hem. Zijn ene hand ligt om het stuur, de andere rust op zijn bovenbeen.
“Wat zijn je plannen voor morgen?” vraag ik.
Hij haalt zijn schouders op. “Ik heb geen concrete plannen. Ik moet weer gaan schrijven, dat heb ik deze week niet gedaan. Waarschijnlijk ga ik ook even bij mijn zus langs, daar is ook altijd wel iets te doen.”
Mijn telefoon geeft aan dat er een berichtje binnenkomt. “Wil je je zus namens mij bedanken en haar de groetjes doen?” vraag ik.
Het is een berichtje van Paul. ‘Ben om 4 uur thuis. Eet je mee?’
Ik zucht en sluit even mijn ogen. Om eerlijk te zijn heb ik geen idee. ‘Ben onderweg’ is alles dat ik terugstuur.

We komen om half een aan. Edwin draagt mijn trolley en zet die in de gang.
“Ik zou je graag een lunch aanbieden, maar ik heb helaas niks meer in huis,” zeg ik.
Edwin glimlacht geruststellend. “Geen probleem. Ik zag een bakker hier vlakbij, ik zal wat broodjes halen. Maak het je gemakkelijk, dan ben ik zo terug.”
Het is akelig stil om me heen. Het voelt vreemd hier te staan. Ik voel me een vreemde in mijn eigen huis. In tegenstelling tot Edwins georganiseerde huis lijkt het hier een warboel. Decoraties die op willekeurige plekken lijken te staan, de vitrage die scheef hangt, tijdschriften die op een hoopje onder de tafel liggen…
Ik raap de post bij elkaar en leg die op het bureau. Moet ik het snel een beetje opruimen voor Edwin? Ik kan me voorstellen dat hij hier onrustig van wordt.

Uiteindelijk kies ik ervoor eerst mijn spullen uit te pakken. Ik ga naar boven met mijn trolley, leg die op bed en pak hem uit. De kleren gooi ik in de wasmand.
Als ik bijna klaar ben, gaat de deurbel. Bijna rennend loop ik de trap af om Edwin binnen te laten. De geur van warme broodjes laat me beseffen hoeveel honger ik heb.
Ik zet borden neer en open een pak sinaasappelsap die nog in de voorraadkast stond.
“Word je niet gek?” vraag ik hem.
Hij kijkt me vragend aan. “Je zult iets specifieker moeten zijn.”
“Van het huis,” leg ik uit. “Jouw huis is zo georganiseerd, dit is veel chaotischer.”
Hij kijkt om zich heen. “Het is niet mijn huis,” antwoordt hij rustig. “Zolang het niet mijn eigen omgeving is, heb ik er geen moeite mee.”
Ik word nieuwsgierig en vraag: “Wat als het jouw huis zou zijn?”

Zwijgend blijft hij zitten nadenken en even vraag ik me af of hij wel antwoord wil geven.
“Waarschijnlijk zou ik dan niet slapen voordat alles goed staat,” antwoordt hij tenslotte.
Ik glimlach en we eten onze lunch. Ik denk terug aan afgelopen week en vind het jammer dat het alweer voorbij is.
“Ik kan niet geloven dat ik zo impulsief geweest ben,” zeg ik uiteindelijk. “Ik plan vakanties altijd maanden van tevoren in en nu besliste ik binnen een paar minuten dat ik naar jou ga.”
Edwin kijkt me rustig aan. “Heb je er spijt van?”
“Nee, absoluut niet,” antwoord ik. “Je hebt me echt ontzettend geholpen, in meerdere opzichten. Je hebt geen idee hoe dankbaar ik je ben.”
Hij glimlacht naar me. “Ik kan me er wel wat bij voorstellen. Je bent altijd welkom en ik zal er altijd voor je zijn als je me nodig hebt.” Hij kijkt op zijn horloge. “Ik ga er vandoor, dan kun je je nog even settelen voor Paul er weer is.”
We komen overeind en ik loop mee naar de voordeur om afscheid van hem te nemen.
“Zo’n week is veel te kort,” mompel ik. “Dit moeten we snel nog eens doen.”
Hij knikt en antwoordt: “Helemaal mee eens.” We kijken elkaar zwijgend aan. Geen van beiden willen we als eerste afscheid nemen. We houden elkaars blik vast, alsof dat het onvermijdelijke kan laten verdwijnen. We zeggen niks, het lijkt wel een betovering.

Plotseling sta ik met mijn rug tegen de muur, met mijn armen om Edwins nek en zijn mond op de mijne. Ik voel zijn handen om mijn middel. We zoenen elkaar. Het gaat krachtig en ruw.
Zijn vingers pakken mijn shirt en trekken die omhoog. We onderbreken onze kus kort om mijn truitje uit te doen, maar vervolgens vinden zijn lippen de mijne weer. Ik ruk zijn shirt uit zijn broek en trek die omhoog.
Al zoenend begeven we ons naar de kamer. Halverwege gooi ik zijn shirt op de grond. Ik haal hijgend adem en verlang intens naar hem.
Ik voel de rand van de tafel tegen mijn billen. Edwins handen glijden van mijn rug naar voren. Hij drukt mijn beha omhoog zonder zichzelf tijd te gunnen hem uit te trekken. Zijn handen vinden mijn borsten en hij trekt zachtjes aan mijn tepels. Shit, wat heb ik zin in hem!

Hij bukt zich een stukje zodat hij zijn mond over mijn tepel kan leggen. Zijn tong draait rondjes om mijn tepel. Verlangend kreun ik en sluit mijn ogen.
Terwijl hij mijn borsten verwent, vinden zijn vingers mijn broek en maakt hij de knoop los. Hij trekt de rits naar beneden. Ik verwacht dat hij mijn broek zal laten zakken, maar dat doet hij niet. In plaats daarvan glijdt zijn hand langs mijn buik naar beneden, mijn broek in. Automatisch spreid ik mijn benen. Zijn vingers glijden over mijn schaamlippen.
Hij zuigt mijn tepel in zijn mond, houdt hem tussen zijn lippen vast en laat zijn tong over het topje glijden. Ik leg mijn hand in zijn haren en grijp een pluk vast. Zijn vingers glijden tussen mijn schaamlippen door over mijn natte opening. Verlangend sluit ik mijn ogen.
“Doe je broek uit,” zegt hij, zijn stem vol lust en opwinding.

Hongerig kijk ik hem aan en trek zo snel mogelijk mijn broek uit. Ik zie Edwin zijn broek en boxer tegelijk laten zakken en eruit stappen. Zodra hij eruit is, grijp ik zijn harde pik en laat mijn hand heen en weer glijden.
Hij tilt me op door mijn heupen te pakken en zet me op tafel. Automatisch gaan mijn benen uit elkaar. Hij doet een stap naar achteren en bekijkt me, alsof hij het beeld in zijn geheugen probeert op te slaan. “Wat ben je een lekker wijf,” gromt hij en komt weer naar me toe. Hij legt zijn hand tussen mijn benen en laat zijn vinger weer tussen mijn lipjes glijden. Hij beweegt hem op en neer tussen mijn lipjes door, over mijn clitje heen, maar komt niet bij me binnen.
Ik laat me achterover zakken en leun op mijn ellebogen. Ik zucht van verlangen en kijk hem aan. Zijn andere hand glijdt over mijn buik. Zijn vinger draait een rondje om mijn navel.
Een van zijn vingers glijdt bij me naar binnen. Ik haal diep adem en maak mijn rug hol.

Verdomme, Linda, wat ben je een fucking geil wijf! Ik kan geen genoeg van je krijgen, ik wil alleen maar meer en meer.
Ik ben verslaafd aan je. Ik wil je voelen, ruiken, proeven. Ik wil jou, Linda. Ik kan je niet het lang-en-gelukkig-leven bieden dat je wilt, maar wel urenlang intens en puur genot.
Je bent zo lekker nat, Linda. Je hebt jezelf gevonden. Je bent niet meer de vrouw die pijn heeft en droog is met seks. Geen glijmiddel en geen drama. Je bent nat, zeiknat. Je geniet, je geeft en je ondergaat. Je hebt geweldige orgasmes en je schaamte is ver te zoeken. Blijf dit volhouden, Linda. Ontmoet andere mannen, leer andere kanten van jezelf ontdekken. Waag je aan een trio, probeer nieuwe dingen. Je hebt zoveel in te halen.
Je man zal je terug willen, mijn lieve, geile Linda. Hij wil je terug, maar zal je verwaarlozen. Bescherm jezelf, mijn Linda. Bescherm jezelf en dat wat we samen hebben opgebouwd. Dit is van ons, laat dat niet kapot gaan.

Edwin laat zich op een knie zakken en brengt zijn mond naar mijn hunkerende kutje. Zijn tong gaat heen en weer over mijn clitje. Ik voel het genot tot diep in mijn onderbuik. Ik trek mijn benen op en leg mijn handen in mijn knieholten. Hij zuigt aan mijn knopje, likt erover en zuigt er weer aan. Een tweede vinger glijdt naar binnen en hij begint me zo te neuken. Mijn god, wat is dit lekker!
Zijn tong en vingers maken me gek van genot. Mijn lichaam schreeuwt om een aanraking, smeekt om meer. Ik laat mijn benen los en leg mijn handen op mijn borsten. Ik streel ze, kneed ze, knijp zachtjes in mijn tepels. Die prikkelingen en het intense gevoel van Edwins vingers en tong maken me gek. Ik kreun van genot en beweeg mijn hoofd van links naar rechts. “Ooh Edwin,” breng ik uit. “Ik kom bijna.”
Hij zuigt en likt aan mijn knopje… Zijn tong vliegt in een razend tempo over mijn gevoelige clitje. Hijgend knijp ik mijn ogen dicht en maak mijn rug hol. “Ik kom, ik kooooom,” roep ik uit. Het orgasme raast door mijn lijf. Ik schreeuw van genot en knijp in mijn borsten. Shit, wat is dit intens! Ik voel mijn kutje vanbinnen samentrekken.

Hij geeft een kusje op mijn clitje en laat zijn vingers naar buiten glijden. Dan komt hij overeind, leunt over me heen en kust me. Ik proef mijn eigen ziltige smaak.
Ik ben buiten adem van mijn orgasme. Ik kijk hem aan en glimlach. Zachtjes duw ik hem overeind en ga dan zelf staan. Met mijn hand op zijn borst draai ik hem om, zodat hij met zijn kont tegen de tafel staat.
Ik ga op mijn knieën zitten, pak zijn harde pik vast en lik zijn eikel. Hij gromt goedkeurend en legt zijn hand in mijn haren. Ik geniet van zijn reactie en proef zijn voorvocht. Ziltig en zoet tegelijk, en een beetje bitter. Het smaakt niet verkeerd. Ik denk terug aan vanochtend, toen ik hem in mijn mond had. Hoe hij ervan genoot en me daarna als een beest neukte. Hij had gelijk: het gaf me een gevoel van macht. Macht en trots.

Ik open mijn mond en sluit mijn lippen om zijn eikel. Ik kom naar voren en laat mijn tong langs zijn pik glijden.
Edwin pakt mijn haren in een vuist, maar belemmert of stuurt me niet. Hij ademt luid en lang uit. “Jezus, Linda,” gromt hij. Ik voel me trots dat ik hem zo laat genieten. Ik pak zijn ballen en kneed die zachtjes, mijn andere hand leg ik om zijn pik. Ik ga heen en weer met mijn mond. Naar voren en terug, naar voren en terug. Zijn heupen bewegen mee.
Mijn hand volgt de bewegingen van mijn mond. Hij kreunt en ik kijk naar boven. Met donkere ogen kijkt hij op me neer. Ik kan het genot van zijn gezicht aflezen. Het windt me op.
Ik hou zijn blik vast terwijl ik hem blijf pijpen. Zijn pik lijkt harder te zijn dan vanochtend. Hij legt zijn andere hand op mijn hoofd en de bewegingen van zijn heupen worden dwingender. Ik hou mijn hoofd stil en leg mijn handen om zijn bovenbenen. Hij neukt mijn mond terwijl ik me overgeef aan zijn bewegingen. Ik sluit genietend mijn ogen en druk mijn tong tegen zijn pik. Hij kreunt en ik luister naar zijn zware ademhaling.

Plotseling houdt hij op en probeert zich terug te trekken, maar ik verstevig mijn grip.
“Fuck, ik kom bijna,” gromt hij.
Als antwoord zuig ik aan zijn pik en beweeg mijn hoofd weer. Ik wil het. Voor het eerst in mijn leven wil ik een man leegzuigen en slikken.
Hij pakt mijn hoofd stevig vast en geeft nog een paar stoten. Zijn heupen schokken een paar keer en dan voel ik hoe hij klaarkomt. Hij gromt en kreunt van genot en leegt zich in mijn mond.
Met gesloten ogen vang ik alles op. Ik slik het door, maar verslik me bijna in de tweede straal.
Hij laat me los en ik trek me terug. Ik slik de rest door en kijk naar hem op. Hij haalt snel adem, alsof hij een stuk gerend heeft. “Jezus, Linda,” brengt hij uit.

Ik grijns ondeugend en kom overeind. Ook al is hij net klaargekomen, zijn pik blijft hard. Edwin draait me om en ik leun voorover op de tafel. Hij staat achter me en legt zijn hand tussen mijn schouderbladen op mijn rug. Ik voel zijn eikel tegen mijn opening drukken.
Ik hap naar adem als hij bij me binnenkomt. Ik kreun luid en grijp de rand van de tafel vast. “Oh shit, Edwin,” roep ik kreunend uit. Ik word gek van genot, het wordt me bijna teveel.
Hij pakt mijn haren en trekt er zachtjes aan, zodat ik een stukje omhoog kom. Mijn borsten glijden op en neer over de tafel bij elke stoot. Fuck, wat is dit lekker! Luid kreunend open ik mijn ogen…

En zie een foto van Paul en mij. We waren in een dierentuin, en in de vlindertuin is deze foto gemaakt. Gelukkig lachend kijken we in de camera met vlinders en bloemen om ons heen. Ik kan de hitte van die ruimte voelen en ruik nog de benauwde lucht.
Het overvalt me. Ik krijg bijna geen lucht meer en weet me geen raad met de orkaan van emoties die losbarst. “Stop,” breng ik in paniek uit. “Stop!”
Vrijwel onmiddellijk stopt Edwin. “Doe ik je pijn?” vraagt hij.
Ik schud mijn hoofd, maar kan het hem niet uitleggen. Ik kom overeind en automatisch doet hij een stap naar achteren. Hij glijdt naar buiten, maar ik merk het nauwelijks. “Ik kan dit niet,” fluister ik. Ik grijp mijn kleren bij elkaar. “Het spijt me,” zeg ik zonder hem aan te kijken. “Ik bel je nog wel.” Ik ren naar boven.

Een paar minuten later hoor ik de voordeur dicht gaan. Edwin is vertrokken. Ik voel me alleen. Ik bèn alleen. Ik gooi mijn kleren in de wasmand en besluit een douche te nemen. Het water van de douche maakt mijn tranen onzichtbaar. Alle emoties komen eruit: verdriet, woede, verraad, onzekerheid… en schuldgevoel. Edwin en ik hadden een geweldige week en dat sluit ik af door in paniek weg te rennen. Ik hoop dat hij het kan begrijpen.
Ik draai de kraan dicht, droog me af en trek schone kleren aan.
De woonkamer voelt leeg als ik beneden kom. Ik mis Edwin nu al.

Ik hoor een sleutel in het slot en de voordeur gaat open. Ik kijk op de klok en zie dat Paul twee uur te vroeg is.
Hij komt de kamer in, gevolgd door een andere man. Ik frons mijn wenkbrauwen. Is dit zijn nieuwe vrijer?
Paul kijkt me onzeker aan. “Hey,” zegt hij zachtjes.
“Hey,” antwoord ik. Shit, mijn stem beeft.
Hij komt naar me toe en kust mijn voorhoofd. “Ik heb je gemist.”
Ik snuif, maar zeg niks. Hij heeft me vast ontzettend gemist terwijl hij met een vent in bed lag. Klootzak!
“Dit is Ron,” vervolgt Paul onzeker. “Een goede vriend van me.”
Ik kijk hem boos aan. “Die vent van je telefoontje?” bijt ik hem toe.
Paul krimpt in elkaar en knikt. “Ik ga even koffie zetten.” Hij vlucht de keuken in.

Ik zit op de bank en kijk Ron nijdig aan. Hij gaat aan de andere kant van de bank zitten en kijkt me rustig aan. “Ronald,” stelt hij zich voor zonder zijn hand uit te steken. “Maar iedereen zegt Ron. Ik kan me voorstellen hoe je je voelt, maar dit was echt niet gepland.”
Ik snuif. “Het smoesje ‘ik gleed uit en viel op zijn lul’ geloof ik niet.”
Tot mijn verbazing laat hij zich niet afschrikken. Ron kijkt me aan met een schuldbewuste blik. “We hadden dit niet gepland,” herhaalt hij. “Paul was van slag en in de war. Eigenlijk hoor ik dit niet te vertellen, maar ik wil dat je het begrijpt.”
Hij gaat dwars op de bank zitten en kijkt me aan. “Hij worstelt al een tijdje met zijn gevoelens. Hij had het gevoel iets te missen, maar wist niet wat. Hij had het moeilijk en kon geen kant op. Hij vroeg of hij een weekje bij mij kon logeren om een en ander op een rij te zetten. Hij kwam tot rust en ontspande zich. Hij begon tot zichzelf te komen. Ik heb die week een date gehad met een man. Ik ben zelf bi,” verduidelijkt hij. “Dat heeft Paul de ogen geopend. We hebben erover zitten praten. Hij is als de dood om uit de kast te komen.”

Ik kijk hem nijdig aan. “Dat is nog geen reden om met een ander het bed in te duiken! Hij heeft mij jarenlang het gevoel gegeven dat er iets mis is met mij. Dat ik een slechte vrouw ben, dat ik geen genot kan geven. En nu blijkt dat hij me jarenlang lichamelijk heeft verwaarloosd omdat ik geen lul heb! Het probleem ligt niet bij mij, ik kan wel nat worden en van seks genieten. Hij heeft me jarenlang verwaarloosd en voor de gek gehouden. En dan hoor ik via de telefoon dat hij vrolijk in bed ligt en van een ander geniet. Een andere vent, zelfs!”
Hij laat me geduldig uitrazen. Begripvol knikt hij. Paul komt binnen en zet koffie neer. Hij wil wat zeggen, maar Ron legt hem met een blik het zwijgen op.
“Dat was een knap lullige manier om erachter te komen,” geeft Ron toe. “Maar ik ben blij voor je dat je nu weet dat het probleem niet bij jou ligt. Ik ben blij dat je er nu wel van hebt kunnen genieten.”

Verbijsterd kijk ik hem aan. Hoe weet hij dat?! “Hoe kom je daarbij?” vraag ik.
Hij blijft me rustig aankijken. “Dat heb je me net zelf verteld. ‘Ik kan wel nat worden en van seks genieten,’ zei je. Dat kan met een hulpmiddel, maar volgens mij was er iemand om je te helpen, nietwaar?” Er klinkt geen verwijt in zijn stem. Hij straalt begrip uit.
Ik kijk naar Paul, maar die zit op een stoel aan de andere kant van de salontafel en ontwijkt mijn blik.
“Het is niet erg,” vervolgt Ron geduldig. “Was dit na het telefoontje?”
Ik geef een klein knikje, maar zeg niks. Ik voel me betrapt. Ik ben geen haar beter dan Paul!

Ron komt dichterbij en pakt mijn hand. Ik blijf roerloos zitten. “Je was overvallen door je gevoelens,” zegt hij. “Je voelde je waarschijnlijk boos en verraden. Onzeker, afgedankt, gepasseerd. Je kreeg steun van iemand toen je alleen en kwetsbaar was. Op dat moment had je warmte, liefde en begrip nodig. Je hebt gevonden wat je nodig had. Datzelfde gebeurde bij ons.”
Ik kijk hem verbijsterd aan. Zo had ik het nog niet bekeken. Misschien voelde Paul zich inderdaad ook onzeker en kwetsbaar. Ron was zijn steun en afleiding…
Zoals Edwin de mijne was. Hoewel ik nog steeds boos ben, voel ik wel begrip. “Oh god,” mompel ik en begraaf mijn gezicht in mijn handen.
Ron legt zijn hand op mijn schouder. “Jullie zitten in een moeilijke fase, dan kunnen dit soort dingen gebeuren. Maak elkaar geen verwijten.”
Ik ga verzitten en Ron trekt zijn hand terug. “Misschien heb je gelijk, maar ik ben nog steeds razend. Ik ging met een ander naar bed nadat ik besloten had te willen scheiden. Ik was overdonderd en van slag. Het was een soort wraak, een hunkering naar genot. Ik had nog geen dag van seks genoten en het stelde ook geen reet voor. En dan belt mijn man en hoor ik hem genieten van seks met een ander. Een andere vent, nota bene! Heb je enig idee hoe dat voelt?”
Ron knikt begripvol en laat me uitrazen. “Het klinkt alsof jullie allebei iets misten, en dat hebben jullie allebei gevonden bij een ander. Neem geen overhaaste beslissingen, maar praat met elkaar.”
Paul vraagt opeens: “Kun je nog even blijven en ons helpen? Jij hebt dit eerder meegemaakt met je ex.”
Ron kijkt me aan, alsof hij van mij een antwoord verwacht.
Om eerlijk te zijn kan het me niet schelen wat hij doet. Het voelt alsof het al voorbij is, alsof er geen hoop is. “Zie maar wat je doet,” zeg ik rustig en drink van mijn koffie.