Een opwindende kerstavond

Het was een echte rotdag voor Ruben. Wat er op deze werkdag mis kon gaan, ging ook mis. Hij had zich uit de naad gewerkt om die defecte printer weer aan de gang te krijgen. Uiteindelijk kon hij dat apparaat half uit elkaar halen om een onderdeel te vervangen. Lang verhaal kort, vrijwel de hele middag kon niemand iets uitprinten en zat iedereen op hem te mopperen. Zelfs de directeur was een paar keer mopperend polshoogte komen nemen. Zodra dat ding eindelijk weer kon printen werd iedereen gelukkig weer vrolijker.
Ruben werkte al een paar jaar zelfstandig als ICT-er. Dat hield in dat hij dagelijks naar verschillende bedrijven ging om problemen op te lossen. De meeste problemen kon hij redelijk snel oplossen, maar hij had ook minder goede dagen: dan was hij uren bezig met één klus en mopperde zijn opdrachtgever dat hij tijd aan het rekken was om een ‘dikke factuur uit te kunnen schrijven’. Deze dag kon hem gestolen worden.
Het liefst zou hij na deze werkdag gelijk naar huis gaan en op de bank neerploffen, maar zijn agenda liet dat niet toe. Het was gebruikelijk op kerstavond iets te gaan drinken met vrienden om even bij te kunnen kletsen. Hun kerstreceptie. Hij had zijn vrienden jaren geleden op school leren kennen. Ze hadden regelmatig via WhatsApp contact, maar elkaar ontmoeten was lastig; de een woonde verder weg, de volgende kon geen vrij krijgen, weer een ander had een andere afspraak… Kerstavond was de enige datum die elk jaar vast stond.

Vlak bij het café zag hij een vrouw op de stenen rand van een plantenbak zitten. Ze had haar benen over elkaar geslagen en was met haar gsm bezig en keek niet op toen hij langsliep.
Toen Ruben het café in liep, werd hij begroet door duizenden kerstlampjes en harde kerstmuziek. In de hoeken stond een versierde kerstboom en overal hingen lampjes en kerstkransen aan de muren. Hij werd begroet door Wham – Last Christmas, dat luid uit de speakers kwam. Hij zag zijn vrienden al snel aan een tafel in de hoek zitten.
Op elke tafel stond een kerststukje met een grote, rode strik en een aantal kleine kerstballen erin. Op de bar stonden kleine versierde kerstboompjes. Hij vond het allemaal erg overdreven, maar zijn vrienden leken het leuk te vinden.
Een meisje van een jaar of twintig liep rond met een dienblad in haar handen, waar glazen wijn en bier op stonden. Achter de bar stonden de eigenaars van het café, een man en vrouw die hij beiden rond de 40 jaar schatte. Mensen lachten en zongen met de muziek mee.
Ruben wurmde zich tussen de mensen door en wist uiteindelijk zijn vrienden te bereiken. Ze begroetten elkaar hartelijk en hij ging zitten. Zoals gewoonlijk begon het gesprek met wat flauwe grapjes. Thomas zat midden in een scheiding, Richard had een nieuwe vriendin, Anton was verhuisd, Thimo was voor de derde keer dit jaar ontslagen, de vrouw van Maarten was zwanger en Ruben… Tja, voor Ruben was niet veel veranderd. Hij werkte nog steeds zelfstandig als ICT-er en had nog steeds geen vriendin.
“Ben je niet stiekem homo?” grapte Maarten.
Ruben grijnsde. “Misschien moet ik dat eens overwegen, dan zal ík in ieder geval mijn partner niet bezwangeren. Als ik eruit ben, ben jij de eerste die ik mee uit vraag.”

Ze lachten en zo ging het een tijdje door. Af en toe kwam het meisje kijken of ze weer iets wilden bestellen of kwam ze de lege glazen en flesjes van tafel halen. Ze was heel vriendelijk en een lust voor het mannelijk oog. Ze had een normaal figuur – niet te dun, niet te dik. Haar donkerblonde haren had ze opgestoken in een staart. Ze had mooie, slanke benen en elegante pumps aan haar voeten. Hij kreeg direct medelijden met haar, als ze daar de hele avond op zou moeten lopen…
Haar benen werden enigszins warm gehouden door een zwarte panty. Of zouden het kousen zijn? Van die dingen die zichzelf omhoog hielden, of misschien wel jarretels. Een zwart rokje hield het voor hem geheim, maar hij vond het idee wel leuk dat het in ieder geval kousen zouden zijn. Helaas zou hij het antwoord niet krijgen. De rok kwam tot vlak boven haar knieën. Hij had wat korter gemogen, wat hem betrof.
Boven die rok droeg ze een wit bloesje met knoopjes, waarvan ze de bovenste twee knoopjes niet had vastgemaakt. Even speelde hij met het idee zijn glas – geheel per ongeluk, natuurlijk – te laten vallen. Dan zou hij de scherven bij elkaar rapen tot zij kwam helpen. Ze zou moeten neerhurken, waardoor hij kon gluren wat ze onder haar rokje verborg. En als hij overeind zou komen, kon hij mooi even haar bloesje in kijken. Hij kon zien dat ze een donkere beha aan had, maar meer dan een vage vlek kon hij niet ontdekken door de dunne stof van haar bloesje.
Maar zo’n man was hij niet. Hij kwam niet verder dan fantaseren en stiekem even kijken, maar hij zou nooit onder een rok gluren of in een bloes kijken.

Ruben keek op zijn horloge. Hij had nog niets gegeten en wilde naar huis. Hij kwam overeind. “Ik ga er vandoor,” zei hij. “Ik zou bij mijn zus langsgaan en morgen moet ik er ook vroeg uit. Ik zie jullie snel weer.” Hij legde een bankbiljet op tafel voor de drankjes.
Ze namen afscheid van elkaar. Ruben had helemaal geen plannen, maar hij wilde niet zeggen dat zijn avond bestond uit een pizza op de bank en een film op tv. Hij had een drukke week gehad en was toe aan een rustige avond.
Eenmaal buiten zag hij de vrouw nog op de rand van de stenen plantenbak zitten. Ze had haar armen over elkaar geslagen en haar handen onder haar armen verborgen. Ze zat te rillen van de kou. Bij elke stap dat hij dichterbij kwam, kon hij zien hoe bleek ze was. Ze had geen tas bij zich. Ze droeg een spijkerbroek en een donkerrode winterjas. Hij kreeg medelijden met haar.
“Goedenavond,” begroette hij haar voorzichtig. “Is alles in orde?”
Ze keek op, maar gaf geen antwoord. Haar lippen begonnen blauw te worden. Hij moest haar helpen, hij zou het zichzelf nooit vergeven als hij haar zo zou achterlaten. Het verhaal van het meisje met de zwavelstokjes kwam in hem op. Nee, dit meisje zou niet doodvriezen.
“Mijn auto staat hier vlakbij,” zei hij. “In de parkeergarage. Wat dacht je ervan in mijn auto te zitten met de verwarming aan? Enkel om te praten, natuurlijk,” voegde hij er snel aan toe. “Ik beloof je dat ik je niet zal aanraken. Je ziet eruit alsof je wel een luisterend oor en verwarming kunt gebruiken.”
Ze bleef hem wantrouwig aankijken, maar knikte uiteindelijk. Ze volgde hem naar de parkeergarage, waar ze de trap af liepen.

Zijn auto stond achteraan in de hoek van de parkeergarage, waar het licht van de tl-lampen nauwelijks kon komen. Ruben pakte zijn sleutels uit zijn zak en ontgrendelde de deuren. Hij wilde de deur voor haar openen, maar ze was hem voor en stapte in. Hij liep om de auto heen en nam achter het stuur plaats. Hij startte de motor en zette de verwarming aan. Rillend zat ze naast hem op de passagiersstoel.
“Mooie auto,” zei ze uiteindelijk met zwakke stem. Hij had met haar te doen, de kou was zelfs in haar stem doorgedrongen. Ze veegde haar donkerblonde haren uit haar gezicht en drukte haar armen stevig tegen haar aan.
Zijn auto zag er inderdaad netjes uit, tot je de kofferbak opende. Die lag vol kabeltjes, onderdelen, een laptop, gereedschap… Om nog maar te zwijgen over de plastic tas met lege doosjes op de achterbank. “Dank je,” was het enige dat hij erop antwoordde. “Ik ben trouwens Ruben.”
“Suzanne,” stelde ze zich voor. Ze wreef in haar koude handen. Hij keek naar haar vingers, die wit waren. Hij onderdrukte de neiging haar handen vast te pakken.
“Wil je vertellen waarom je daar zo alleen in de kou zat?” vroeg hij voorzichtig.
“Moet je niet naar je vrouw om kerstavond te vieren?” vroeg ze.
Hij schudde zijn hoofd en voelde zich opgelucht toen hij de warmte van de verwarming voelde. “Nee, ik heb geen vrouw of vriendin, maar mijn kerstavond was wel volgeboekt. Na mijn werk ben ik met wat vrienden gaan drinken. Dat doen we elk jaar op de vierentwintigste. Onze kerstreceptie, noemen we het. Na die receptie – op dat agendapunt kom ik nu – zou ik naar huis gaan en genieten van een heerlijk feestmenu, oftewel een broodje hamburger op de bank en een film. Waarschijnlijk Home Alone, die komt elk rotjaar weer op de buis.”
Ze gniffelde. “Breek me de bek niet open over die film… Maar het klinkt als een heel spannende avond.” Ze keek hem aan.
Hij vond het fijn om te zien dat ze weer wat vrolijker werd. Hij glimlachte haar toe. “Heel spannend, wie weet ga ik deel 2 ook nog zien. Maar ik weet nog niet of ik daar tijd voor heb, het lijkt erop dat ik achter op schema lig.”
Suzanne glimlachte en staarde vervolgens uit het raam. “Dit is de ergste dag die ik dit jaar heb gehad,” zei ze uiteindelijk. “Ik woonde samen met mijn ex. Onze relatie is al drie maanden verbroken, maar ik kan geen ander huis krijgen. Ik kan geen hypotheek krijgen, en de wachtrij voor een huurwoning is eindeloos. Terug naar mijn ouders is ook geen optie, helaas. Die klootzak wilde nog wel seks. Natuurlijk wilde ik dat niet, maar dat weerhield hem er niet van het toch te proberen. Vandaag werd hij weer handtastelijk, dus ik werd kwaad en begon te schelden. Frank heeft me eruit gezet.” Een traan rolde over haar wang. “Zodra ik een logeeradres heb, kan ik mijn spullen ophalen. Dit belooft een fijne kerst te worden bij het Leger des Heils.”
“Dat meen je niet!” Hij keek haar ontzet aan. Hoe kon iemand zo harteloos zijn?

Ze zaten een tijdje over koetjes en kalfjes te praten. Af en toe kwam er zelfs een klein lachje tevoorschijn op haar gladde lippen. Ze had het inmiddels een stuk warmer en zag er ontspannen uit.
“Heb je vrienden waar je terecht kan?” vroeg Ruben.
Suzanne schudde haar hoofd. “Die hebben allemaal al plannen. Ik kan een benzinepomp overvallen, dan slaap ik in ieder geval niet op straat.” Ze grinnikte om haar flauwe grap.
Ruben schudde zijn hoofd. “Doe niet zo gek. Ik heb een lege kamer die ik niet gebruik. Ik kan het logeerbed opmaken, dan kun je in ieder geval vannacht ergens slapen. Morgen kunnen we een andere oplossing vinden.”
Ze keek hem verbijsterd aan. “Maar je kent me niet eens!”
Ruben keek haar rustig aan. ‘Ik weet dat je Suzanne heet en dat je ex een eikel is. Meer heb ik niet nodig. Ergens klinkt het ook wel leuk om de kerstengel te zijn die je de weg naar de veilige stal wijst. Al woon ik in een huis in plaats van een stal. En bij mij zul je geen baby aantreffen.”
Ze lachte en keek hem vrolijk aan. “Misschien ben je de kerstman en zie ik thuis de elfjes van de kerstman die het bed opmaken terwijl jij op je lijst kijkt of ik wel lief ben geweest.”
Hij lachte vrolijk met haar mee. “Voor zover ik de lijst uit mijn hoofd ken, ben je inderdaad lief geweest, met enkele ondeugende momenten.” Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan om deze opmerking. Hij wilde niet dat ze een verkeerde indruk van hem kreeg.
Ze keek hem aan en beet zachtjes op haar onderlip terwijl ze naar woorden zocht. Ze leunde een stukje naar hem toe en zei zachtjes: “Ik heb zo mijn momenten. Bovendien… A dirty mind is a joy forever.”
Ze lachten en keken elkaar aan. Hun gelach hield langzaam op en maakte plaats voor stilte. Geen ongemakkelijke stilte, maar een stilte vol belofte. Hij had zich ongemerkt naar haar toe gedraaid. Haar lippen waren dichterbij dan hij dacht. Of was hij naar voren gekomen?

Hun lippen raakten elkaar. Niet voorzichtig of verkennend, maar krachtig en dwingend. Haar hand lag op zijn wang en leek hem nog dichter naar zich toe te trekken. Hij durfde haar nauwelijks aan te raken, hij wilde niet overkomen als een verkrachter die vrouwen naar huis lokte om ze te verkrachten. Hij wilde haar enkel helpen. Wat bezielde hem om haar zo te zoenen? Of was zij degene die begon?
Hij verschoof een beetje op zijn stoel. Hij bracht zijn arm omhoog om die in haar hals te leggen, maar bedacht zich halverwege die beweging en trok zijn hand weer terug. Zijn elleboog raakte het dashboard. Hij schrok toen de radio aansprong en “All I want for Christmas, is you” uit de speakers kwam. Hij onderbrak hun gezoen direct en gaf een klap op de radio om hem uit te zetten. “Fucking Mariah Carey,” mopperde hij.
Suzanne lachte om zijn gemopper. “Ik heb zelf liever Bon Jovi dan Mariah Carey.” Waarom zei ze dit? Ze voelde zich een beetje ongemakkelijk. Ze zocht naar iets om de naderende stilte mee op te vullen, maar zweeg al snel weer. Hoe had dit zo uit de hand kunnen lopen? Niet dat ze er spijt van had, maar ze wilde hem niet afschrikken. Ze kende hem niet eens, maar toch voelde ze zich veilig bij hem. Veilig en vertrouwd. Ze voelde zich tot hem aangetrokken, en dit smaakte naar meer. Ze merkte dat er een zekere spanning tussen hen in had gehangen, een spanning die tot een spannende opwinding had geleid.
“Sorry,” zei hij onzeker. “Ik wil geen misbruik van je maken…”
Ze wuifde zijn excuses weg. “Hou toch op, ik begon toch zelf? En volgens mij wilden we het allebei. Normaal bespring ik niet iedereen, maar het voelt vertrouwd.” Ze friemelde met haar vingers.
Ruben legde zijn hand op haar handen. “Om eerlijk te zijn was ik al benieuwd hoe je lippen op de mijne zouden voelen zodra ik je zag zitten. Je zag er zo breekbaar uit, en toch ook zo sterk. Het was duidelijk zwaar geweest, en toch had je iets strijdbaars in je ogen. Ik wilde naast je komen zitten, je engelenhaar uit je gezicht strijken en je troosten. Maar ik had weinig zin in een knietje.”
Suzanne glimlachte en keek hem voorzichtig aan. “Blijven we om de feiten heen dansen, of zullen we onze kus hervatten?”

Een vrouw als dit was hij nog nooit tegengekomen. Hij wist niet goed wat hij nu moest doen. Moest hij haar zoenen, moest hij wachten op haar? Lang hoefde hij niet af te wachten. Suzanne bracht haar hand naar de rits van haar jas en trok die naar beneden. Onder haar jas had ze een rode bloes aan met knoopjes. De bovenste twee knoopjes had ze los gelaten.
Alsof ze zijn gedachten kon lezen, bracht ze haar handen naar haar bloesje en begon een knoopje los te maken. En daarna nog een, en nog een. Hij kon zijn ogen niet van haar af houden. Hij zette de motor uit om geen onnodige aandacht te trekken terwijl hij naar haar rode beha bleef kijken. Die zat als een tweede huid om haar borsten heen. Rood met wit kant erover, perfect voor kerst. Hij wilde haar aanraken, maar ze tikte hem met een ondeugend lachje op zijn vingers. “Handjes thuis,” zei ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen. “Straks mag jij.” Ze maakte haar broek los en wiebelde heen en weer terwijl ze hem beetje bij beetje langs haar benen omlaag trok. Ze had een rode string aan, die perfect hij haar beha paste.
“Wat vind je ervan?” vroeg ze. Ze spreidde haar benen een stukje, waardoor hij haar ondergoed beter kon zien. Was dat een vochtig plekje tussen haar benen? Dat moest wel, het zag er niet uit als een schaduw. Té plaatselijk. Zijn pik werd harder en drukte tegen zijn broek.
Ze liet haar handen over haar buik omhoog glijden, tot ze haar borsten bereikte. De bult in zijn broek was duidelijk zichtbaar. Ze liet haar vingers over haar borsten glijden. De begeerte in zijn ogen werd steeds intenser.
Ze haakte haar vingers achter haar beha en trok hem langzaam naar beneden. Haar borsten kwamen tevoorschijn, haar tepels uitnodigend en hard op de ronde bulten, die door de beha prachtig omhoog werden gedrukt en zo nog voller leken.
Hij kon zich niet langer inhouden en legde zijn handen op haar blote borsten. Ze voelden stevig, maar ook zacht, met een hard knopje erop. Ze voelden perfect. Bij elke ademhaling werden ze opnieuw in zijn handen gedrukt.

Hij kwam naar voren en nam haar tepel in zijn mond. Zachtjes zoog hij eraan, wat een zacht kreuntje als gevolg had. Ze legde haar handen op zijn schouders en sloot haar ogen. Vervolgens nam hij haar andere tepel in zijn mond, waar hij zachtjes aan knabbelde. Haar ademhaling verzwaarde. “Oh Ruben,” bracht ze genietend uit. “Wat doe je dat lekker.” Ze kwam naar voren, waardoor hij haar borsten moest loslaten. Ze greep zijn broek en maakte de knoop los. Hij leunde achterover, waardoor ze de rits naar beneden kon trekken.
Hij kwam een klein stukje omhoog van zijn stoel en schoof zijn broek en onderbroek tegelijk een stukje naar beneden. Verlangend keek Suzanne naar zijn pik, die hard omhoog stond. Ze pakte hem vast en er ging een aangename rilling door zijn lijf. Haar vingers waren zacht en warm, maar ook vastberaden. Rustig liet ze haar hand op en neer gaan over de hele lengte van zijn pik.
Hij bukte voorover, voelde de hendel en schoof zijn stoel een stuk naar achteren om haar meer ruimte te geven.
Enigszins teleurgesteld keek hij haar aan toen ze zijn pik losliet, maar dat deed ze enkel om bij hem op schoot te kruipen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en nam haar tepel weer in zijn mond. Met zijn hand omvatte hij haar andere borst. Ze drukte haar kruis tegen zijn pik, met enkel het kleine lapje stof van haar string tussen hen in. “Ik wil je in me,” fluisterde ze bij zijn oor, haar stem hees van pure geilheid.
“Ik heb niks bij me,” antwoordde hij teleurgesteld. Thuis had hij wel condooms, maar het was zeker twintig minuten rijden. Zou hij het in vijftien kunnen redden?
“Ik slik de pil,” fluisterde ze met haar lippen tegen zijn oor. Haar warme ademhaling streek langs zijn oor. “Ik heb al een tijdje geen seks gehad, het is veilig.”

Hij stond zelf ook al een half jaar droog. Zijn laatste beetje twijfel verdween als sneeuw voor de zon toen ze zijn pik vastpakte en met haar andere hand haar string opzij trok. Ze zette zijn eikel tussen haar lipjes en liet hem een paar keer heen en weer glijden om haar vocht over zijn topje te verspreiden. Hij haalde zwaar adem en legde zijn handen over haar billen, maar zorgde er wel voor dat hij haar niet hinderde in haar heerlijke handelingen.
Ze liet zich over zijn pik zakken. Allebei hielden ze hun adem even in toen zijn eikel in haar warme, natte genotsplekje gleed. Een klein stukje maar, maar genoeg om zijn eikel welkom te kunnen heten. Vervolgens kwam ze terug omhoog, tot hij bijna uit haar floepte, om daarna weer te zakken, wat verder. Dit herhaalde ze een paar keer, tot hij haar billen op zijn benen voelde. Ze zuchtte van genot en legde haar handen op zijn schouders. “Wat ben je lekker hard,” zei ze met hese stem. “Zo klaar voor me, zo lekker in me.”
Hij gromde goedkeurend en legde zijn handen op haar heupen. “En jij bent heerlijk nat en heet,” antwoordde hij.
“We laten je ruiten nog beslaan,” merkte ze ondeugend op.
“Kan me niet schelen,” gromde hij. Hij bewoog zijn heupen, waardoor hij nog iets dieper in haar gleed. Ze hapte naar adem en kwam omhoog. Ze bewoog haar heupen door ze naar voren en naar achteren te bewegen, waardoor haar kutje bij elke beweging wat meer druk uitoefende op zijn harde pik. Ze drukte haar lippen op die van hem en kreunde zachtjes.

Ruben legde zijn hand in haar nek, trok haar gezicht naar zicht toe en drukte zijn lippen op die van haar. Gek van geilheid pakte ze zijn onderlip tussen haar tanden en zoog zachtjes aan zijn lip. Hij drukte zijn heupen naar voren, waardoor ze nog beter op zijn pik kon rijden. Ze kreunde van genot toen hij bij elke beweging meebewoog.
“Oh, wat is dit lekker,” bracht ze genietend uit. “Dit had ik nodig.”
“Je haalt de woorden uit mijn mond,” antwoordde hij. Met zijn vingers wreef hij over haar clitje.
Ze hapte naar adem en kreunde luid. “Ik kom,” bracht ze met moeite uit. “Ik kom, ik kooooom!” Ze kwam een stukje omhoog, greep zijn nek voor houvast en bleef zo boven hem hangen terwijl haar heupen schokten van haar orgasme.
Door de druk om zijn pik kwam ook Ruben klaar. Hij stootte nog twee keer omhoog voor hij zijn pik zo ver mogelijk in haar drukte. Ze leek hem gevangen te willen houden en nooit meer los te willen laten, zo krachtig spande haar kutje zich samen om zijn pik.

Uiteindelijk liet ze zich op zijn schoot zakken en hing hijgend tegen hem aan. “Mijn hemel, Ruben… Dat was geweldig!”
Ruben legde zijn armen om haar middel en leunde tegen de rugleuning. “Zeg dat wel, Suzanne,” antwoordde hij. “Je bent echt geweldig.”
Ze glimlachte en kwam een stukje omhoog. Ze voelde zijn pik uit zich glijden en zuchtte van het laatste beetje genot dat door haar lichaam ging.
Ruben voelde een kou om zijn pik nu ze van hem af was. Hij trok zijn broek omhoog en kwam weer op adem terwijl Suzanne haar kleren enigszins fatsoeneerde. Haar beha trok ze weer over haar borsten, maar haar bloesje liet ze open. Ze trok enkel de rits van haar jas een stuk dicht en keek hem ondeugend aan. “Zo heb je thuis wat minder uit te pakken.”
Ruben keek haar verlangend aan. “Wat mij betreft mag je ook langer dan één nacht blijven.” Hij schoof zijn stoel weer naar voren. Hij startte de motor, deed zijn gordel om en haalde een hand door zijn haren. “Straks eerst wat drinken, ik heb wel een droge strot gekregen.”
Ze grinnikte ondeugend. “Ik drink straks wel iets anders,” zei ze, een ondeugende blik op zijn kruis werpend. Hij kreunde bij de gedachte alleen al.
“Bij nader inzien worden dit toch nog heel fijne feestdagen,” merkte hij goedgehumeurd op.
Suzanne keek hem stralend aan. “Fijne, geile feestdagen,” corrigeerde ze hem.
Hij reed naar de uitgang van de garage en pakte zijn parkeerkaart. Na hem gescand te hebben, reed hij naar buiten. Hij zwaaide kort naar Ronald, die bij de uitgang in zijn kantoor zat. Ruben ving nog net een glimp op van zijn beeldscherm, waarop hij een aantal beelden van beveiligingscamera’s zag. Inclusief de hoeken van de garage. Hij zag een bordje met 2B erop aan een zuil hangen. Hoeveel zou er te zien zijn vanuit die hoek? Ronald knipoogde naar hem en stak een duim op. Ruben glimlachte flauwtjes en trok vervolgens op.