In navolging van mijn serie de ‘Stille Kracht’, bij deze het vervolg op deze serie. Na dit deel volgen nog 5 Hoofdstukken (circa 60 A4) Deze liggen allen al klaar.
Veel lees en liefdes plezier gewenst…
Die dinsdag zijn we met zijn allen al vroeg op de zaak. Wij zijn vast van plan om van ons grote vrienden dankdiner een succes te maken.
Veel handen maken licht werk blijkt ook nu weer van toepassing. Ruim voor de aankomst van onze bevriende gasten zijn alle benodigde voorbereidingen gedaan en zitten wij aan de centrale werktafel te wachten op het moment dat we echt los kunnen gaan.
“En Anja? Waar gaat de huwelijksreis naar toe?” Mijn liefje trek haar schouders op. “Dat weet ik niet Boy. Dat is Mama’s geheim.” Boy kijkt Ans ondeugend lachend aan. “Ook geen tipje van de bruidssluier, Mams?” Mijn schoonmoeder schudt energiek met haar hoofd. “Zelfs dat niet. Ze krijgen hun vliegtickets van de taxi chauffeur die hen, in de ochtend na het huwelijk, op het vliegveld afzet.” “Spannèèèènd.”
“Wij niet trouwù. De papa meneer van Treez, wil ut niet. Onse begleidstè seg niet nodig.. Zij doet ook hokkuh met vrient. Is ook vet.” Bart slaat Ruud op z’n schouder. “Gelijk hebben jullie Ruud. Dat trouwen kost je alleen maar geld. Komt Trees vanavond niet?” Hij knikt enthousiast. Jawel. “Ze komp met d’r mamz . Mamz is wel liev..”
Ik herinner me dat ik één keer het twijfelachtige genoegen heb geproefd om met de dominee kennis te maken. Kort nadat Trees bij ons was begonnen had hij met onmiskenbare tegenzin ons restaurant bezocht. Hij was meegekomen omdat zijn vrouw er bij herhaling op had aangedrongen. Hij begreep niet waarom de heer juist hem de beproeving van zo’n kind had opgelegd. Wat ik hem niet vertelde was dat ik niet begreep waarom de Heere, in al zijn vooronderstelde wijsheid, zo’n lieve vrouwe en zo’n lieve meid met een gevoelloze hork als echtgenoot en vader had opgezadeld.
Anja’s lippen in mijn nek halen mij uit mijn overpeinzingen. “Ik ga met Boy al naar binnen. De eerste gasten kunnen zo komen.” Ik knik. “Gerda.. help jij Boy, alvast bij de drankjes. Anja en ik ontvangen onze gasten samen. “Mà.. maar Jeroen?” Ik druk een zoentje op haar voorhoofd. “Wen er maar aan liefje.”
Op hetzelfde moment dat ik Anja mijn arm aanbied doet Boy dat bij Gerda.” “Kom op Gerda schat. Zij de babbel en wij de drank.”
Onze vrienden blijken ook nu mensen van de klok. In minder dan een half uurtje hebben Anja en ik iedereen persoonlijk ontvangen,naar de tafeltjes begeleid en zijn al onze gasten van een, al dan niet alcoholische prosecco voorzien.
Ik wil net mijn aan mijn welkomstwoord beginnen als de ingangsdeur weifelend wordt opgeduwd. Anja stoot me aan. “Daar komt nog een mevrouw.”
Ik ga uit van een vergissing als ik zie hoe de vrouw haar blik gespannen speurend laat rondgaan. Ik stap op haar af.
“Goeie avond. Zoekt u iemand?” De vrouw kijkt me met een verdrietige oogopslag aan. “È. Ja.. Ó daar zit ze… Sorry meneer..” “Jeroen.” “Sorry Jeroen..”Ze steek haar hand uit. “Wilma Jussen, aangenaam. Mijn dochter Saskia zij had..” “Dat is waar ook. Excuus Wilma.. Ik begeleid u naar uw tafel.”
Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Hoe kon ik dit vergeten. De enige nog vrije stoel. Aan het gespannen trekje om haar mond te oordelen heeft Saskia haar moeder al gezien. Stein die met zijn rug naar de deur zit, heeft nog niets in de gaten. Ik zie hoe Saskia haar handen over het tafeltje op de zijne legt en iets tegen hem zegt. De vrouw legt een trillende hand op mijn onderarm.. “Laat maar Jeroen. Dit moet ik zelf doen.”
Saskia staat op en neemt haar moeder in haar armen. Pas nu valt mij op hoe ze op elkaar lijken. Het enige dat Saskia van Stein lijkt te hebben geërfd is zijn lengte voor het overige is zij een kopie van haar nog steeds knappe moeder.
Ik ben opgelucht als ik zie dat Stein, ook nadat zijn nog echtgenote heeft plaatsgenomen, geen enkele poging doet om op te staan. “Mag ik jou ook een prosecco aanbieden Wilma. “Èh ja graag.”
Ik loop naar de bar waar Boy me met een vragende blik opwacht. “Met of zonder?” “Met.. Maar laat maar. Deze doe ik effè zelf.” Hij knikt begrijpend en reikt mij een al klaarstaand glas.
“Uw prosecco Wilma.” “Dank je.” Terwijl ik haar het glas aanreik kijk ik naar Stein die met tranen in zijn ogen in zijn eigen glas staart. Ik loop om het tafeltje heen. Bij het langslopen leg ik mijn handen op zijn brede schouders, buig naar hem toe en fluister in zijn oor. “Gun jezelf die kans, vriend. Wraak maak niemand gelukkig. Ook en vooral jou niet.”
De avond wordt een succes. Onze ‘vrienden’ en hun gelieven genieten zichtbaar van het gepresenteerde drie gangen menu. Het applaus voor onze keukenkanjers, tijdens het uitserveren van de desserts, is letterlijk oorverdovend.
Bij het afscheid bieden zich een paar partners van onze klussers, waaronder de vrouw van Stein, aan als vrijwilliger.
“Dat had je goed gezien Jeroen?” “Wat boy?” “Nou, dat met de vrouw van Stein. Ik was eigenlijk een beetje bang voor een scene.” “Ik ook.. Maar ik vertrouwde op hun dochter Saskia. Niet onterecht naar nu blijkt.” “Nee zeker niet. Stein, hij bood haar zelfs zijn arm aan bij het weggaan.” “Ik moet er niet aan denken dat Bart..” Ik kijk hem aan. “Maar stel dat.. Als je hem dan uit wraak je rug zou toekeren, gesteld dat je nog steeds van hem houd, zou jij daar dan gelukkiger van worden?
“Hmm.. Nee, maar het lijkt me wel heel moeilijk.” Blijkbaar heeft Anja meegeluisterd.” Ik voel haar arm om mijn middel. “Ik voel me heel erg verdrietig als ik denk aan jou met een andere vrouw.” Ik kijk haar aan. “En Mama is geen andere vrouw?” “Nee natuurlijk niet.. Mama, zij is als ik.” Boy die net als Bart weet van onze intieme ‘familierelatie’ kijkt. “Maar als Jeroen seks zou hebben met die Gracie.. Wat dan?” Aan de uitdrukking op haar gezicht is te zien dat alleen de gedachte, mijn liefje veel verdriet doet.“ “Èh.. Ik weet ’t niet.. Ik ben maar een down en zij…” Ik draai me om, pak haar onder haar armen en til haar op de bar. “Kijk me aan Anja… Alsjeblief schatje, zo mag je niet denken. Jazeker je hebt down, daar kan niemand om heen. Maar dat is niet wat jou definieert.. Het is niet wat jij bent.” Ze kijkt me nog steeds wat onzeker aan. “Maar wat ben ik dan?” “Jij bent een lieve invoelende en ja, ook een heel erg mooie vrouw en partner. Ik prijs me gelukkig dat ik jou liefde verdien en zal er alles aan blijven doen om in de focus van jou liefde te blijven.” Zoals eigenlijk altijd veranderd haar stemming en zodoende ook haar gezichtsuitdrukking, als bij toverslag. Haar glimlach breekt weer door en uit haar ogen spreekt onmetelijke liefde Ik besef dat dit maar één van de dingen is waarom ik van haar hou.
“Komen jullie nog helpen of mag ik deze klus met mijn keukenkanjers alleen doen? Ik wil dat alles is voorbereid voor maandag. De eerste dagen zal het sowieso nog druk genoeg worden.” “Sorry Bart, je hebt gelijk. We komen er aan.” Ook nu maken vele handen licht werk. Nog geen uur nadat de laatste gasten zijn vertrokken is al het werk gedaan.
“Goeie morgen liefje.” “Goeie morgen Jeroen.. Vind je het erg als ik nog even blijf liggen?” “Samen?” Ze knikt zichtbaar opgetogen. “Wil je vrijen?” Ze trekt haar schouders op. “Ik weet ’t niet.” Ik ga op mijn zij liggen en streel met een hand haar gezicht, hals en het boven het dekbed uitstekende deel van haar borstjes. Al na korte tijd ligt ze met gesloten ogen te spinnen als een tevreden katje. Ondanks het feit dat ik haar tepeltje zie opstijven vermijd ik ze aan te raken. Er is iets in haar houding dat maakt dat ik besef dat zij nu geen seks wil. Plotseling komt ze overeind en kijkt me vreemd lachend aan. “Zullen we opstaan?” “Ik vind het prima liefje. Maar zojuist vertelde je dat je nog wou blijven liggen. Is er iets?” Ze schudt weliswaar resoluut met haar hoofd. Haar ogen vertellen echter iets anders.
Op het moment dat zij uit bed probeert te kruipen hou ik haar tegen. Wacht even liefje. Wat hadden we elkaar beloofd?” Ze kijkt me met haar verdrietige blik aan. “Altijd eerlijk zijn!?” Ik knik alleen maar.
Ze draait zich naar mij om en gaat in kleermakerszit tegenover me zitten. “Ik ben een rare vrouw…” Ik besluit niet te reageren. “Ik heb zelf gezegd dat Mama en jij.. Dat jullie ook met elkaar seks hebben Ik wilde dat ook. Maar als ik daar nou aan denk dan voelt dat als pijn.” “Je wilt mij voor jou alleen?” Er rolt een traantje over haar wang en ze knikt. “Mà.. Maar Mama en jij.. Jullie houden ook van elkaar.” Ik neem mijn liefje in mijn armen. “Dan denkt ik dat jij dat aan Mama moet vertellen.” Ze kijkt hulpzoekend naar me op. “Ben je niet boos als je niet meer met Mama..? Zij is een echte vrouw.” Het zijn haar laatste woorden die mij boos maken.
“Dat laatste wil ik nooit meer van je horen Anja!” Ze schrikt van mijn bruuske reactie. Haar traansluizen gaan nu pas echt open. “Kijk me aan Anja.. Jij bent een echte vrouw. Een echte vrouw in alles. Daar valt door niemand iets op af te dingen. Doe dat dan vooral ook zelf niet.” Ze gooit zich in mijn armen. “Ik kan daar niet tegen Jeroen.” “Waar niet liefje. Als je boos op mij bent.” Ik duw haar een beetje van me af, kus haar op haar voorhoofd en vervolgens op haar neusje. “Soms een beetje Boos op elkaar zijn, is niet erg liefje. Dat gebeurt in alle relaties wel eens. Als we boos op elkaar zijn dan moeten wij er gewoon over praten.” “Ik wordt nooit boos op jou.” “Dat is fijn! Dan ga nou die betraande toet van jou maar snel wassen. Ik heb trek in een kop koffie.”
Haar opkomende kwaadheid wordt al snel ingehaald door begrip. Ze stompt met haar knuistjes tegen mijn borst. “Pestkop! Maar ik begrijp nou wat je bedoelt.”
De ochtend begroeting door Ans volgt het inmiddels vaste patroon.
Door de stille en ingetogen manier waarop Anja aan haar ontbijt begint, beseft haar moeder al snel dat er iets speelt. ”Is er iets schat?” “Èh nee hoor..”
Onder de tafel leg ik mijn hand op Anja’s bovenbeen. Beschaamt tilt ze haar hoofd op en kijkt Ans verdrietig aan. “Ik èh, ik wil.. Ik denk dat.. Mama , ik..” Inmiddels biggelen traantjes over haar wangen. Ik zie dat Ans iets wil zeggen en schudt met mijn hoofd. “Ùh.. Ik wil niet dat je boos wordt.. Mà.. Maar.. Jeroen.. Ik wil hem voor me alleen!” Gelijk nadat het hoge woord eruit is kijkt ze mij verdrietig en hulpzoekend aan.
“Ik ben niet boos liefje. Maar kijkt me alsjeblieft aan… .. Dank je schat.” “Ik had dit eigenlijk ook al met jou moeten bespreken maar je oude moeder was ook een beetje èh, laf.” “Mama is niet oud, hè Jeroen?” “Dat ben ik wel schatje. Maar daar gaat het nu niet om… Het voelde de laatste tijd ook niet goed meer voor mij…” “Was je dan niet klaargekomen?” Ans schiet in de lach. “Zeker wel schatje… Maar het voelde anders niet goed. Misschien ben ik wel een beetje ouderwets. Diep van binnen vind ik nog steeds dat één man, met één vrouw is, zoals het eigenlijk moet zijn.” In stilte bewonder mijn schoonmoeder om de eenvoudig en directe manier waarop zij het uitlegt. “Of twee mannen, net als Bart en Boy?” Ans lacht en knikt. “Dat ook.. Bovendien is het niet zo dat ik vind dat andere mensen die er anders over denken, iets fout doen.. Hoe anderen hun liefde willen beleven is hun eigen dingetje. Alleen voor mij..” Anja kijkt op.. Zoals zo vaak heeft haar verdriet al weer plaats gemaakt voor gelukzaligheid en ik besef eens te meer dat dit maar één van de eigenschappen is, waarom ik zo van mijn meisje hou.
“Jij wil Simon ook liever voor je zelf houe!” Op het moment dat ik zie dat een blos over mijn schoonmoeders gezicht trekt valt mijn mond open. “Ans? Jij.. en Simon?” Ze knikt beschaamd. “Het is nog pril, maar ik geloof dat wij elkaar wel zien zitten.” “Had jij dat nog niet gevoelt Jeroen?” “Nee liefje.. Jou antenne voor hetgeen er tussen mensen speelt is veel beter als die van mij.”
“Hebben jullie al gezoend, Mama?” “Ja liefje. Maar verder dan een klein kusje op de mond is er niets gebeurt.. Ik heb het gevoel dat er iets is dat Simon tegenhoudt. Na die eerste kus werd hij afstandelijker… Misschien is het wel? Hij heeft tot op ’t laatst voor zijn vrouw gezorgd. Ik kan me voorstellen dat hij bang is om zich opnieuw te binden.”
Het is alsof de duivel ermee speelt. Precies in dit ogenblik trilt mijn GSM op tafel en zie ik Simons naam in het display.
‘Met Jeroen..’ ‘Èh o ja.. Jeroen.. Ik vroeg me af of ik je op korte termijn even kan spreken.’ Ik veins dat ik schrik. ‘Gosh, Simon.. Er zijn toch geen problemen die onze plannen in de war sturen?’ ‘Èh nee, man.. Maak je geen zorgen.. Ik wil, hoe moet ik het zeggen? Ùh, een meer persoonlijke zaak aan je willen voorleggen.’ .. ‘Wat zou je zeggen van vanmiddag om twee uur? Als je dan kunt langskomen, dan ben ik sowieso op de werkkamer bezig.’ ‘Op de werkkamer? In het huis van je schoonmoeder? Ik zou je liever persoonlijk..’ ‘Dat komt in orde Simon. Zie ik je om twee uur?’ … ‘Is goed. Tot straks.’ ‘Tot straks Simon.’
“Simon? Wat wilde hij?” Ik trek mijn schouders op. “Een persoonlijk gesprek.” “Met jou?” Ik knik. “En voordat je verder vraagt. Dat is alles wat ik op dit moment weet.”
Hoe dichter we bij twee uur komen, hoe zenuwachtiger Ans wordt. Ik kan niet anders dan concluderen dat haar gevoelens voor Simon dieper gaan dan het ‘wel zien zitten’. Zoals verwacht steekt zij met haar onrust ook Anja aan.
Nadat de suiker bij het bijvullen van de pot over het aanrecht is gegaan maan ik mijn schoonmoeder tot rust.
“Ik kan er niets aan doen jongen. Ik weet ook niet wat aan me is.” “Het is Simon, onze saaie boekhouder die op bezoekt komt Ans. Niet de koning.” Wanneer de bel gaat springen de beide dames, als door een wesp gestoken, tegelijk op uit de bank. Wanneer ik rustig blijf zitten kijkt Ans me gejaagd aan. “Zou je niet opendoen?” “Hoezo? Jullie zijn toch al opgesprongen. Ik ga alvast naar de werkkamer. Stuur hem maar door.” Ik sta op en laat hen, mij verbaasd nastarend, achter.
Een paar minuten later komt mijn blozende schoonmoeder gevolgd door een gespannen Simon de werkkamer in. “Èh Simon.. Hij heeft een mooie bos bloemen voor Anja en mij meegenomen. Anja zet ze alvast op de vaas.” “Eigenlijk zijn die bloemen vooral voor jou Ans.” Tot hun beider verbazing dirigeer ik hen naar de leren tweezitsbank in de hoek van de werkkamer. “Beginnen jullie maar vast. Ik zorg dan wel voor de koffie.” Simon kijkt me hulpzoekend aan. “Mà.. Jeroen. Ik..” “Het is duidelijk dat jullie iets moeten bespreken Simon. Ik wil daar niet als een soort van postiljon d ‘amour tussen in staan. Als ik één ding in dit huis heb geleerd is het, dat hier geen plaats is voor geheimen… Koffie, alle twee?”
“Waar is Mama?” “Die heb ik bij Simon achtergelaten in de werkkamer. Ik denk dat zij meer met elkaar te bespreken hebben dan ik met Simon.” “Je ben gemeen, Jeroen.” Ik sla mijn armen om haar heen. “Alleen maar gemeen?”
Ze kijkt lachend naar me op. “Lief-gemeen… Zal ik koffie brengen?” “Geef ze even de tijd liefje. Als ze over een kwartier niet hier zijn dan breng ik het wel.”
Mijn voorgevoel bedriegt me niet. Ik ben net bezig met het inschenken van twee mokken koffie als Ans en Simon, beiden blozend, hand in hand de keuken binnenkomen.
“Mag ik jullie voorstellen. Dit is mijn vriend Simon.” “Alleen maar vriendje Mama? Simon was toch al lang onze vriend.” “Nee liefje er is meer..” Op dat moment kijkt ze Simon onverholen verliefd aan. “Veel meer!”
“Kom zitten.. We willen alles weten. Alle ondeugende details.. Is ’t niet Anja?” Mijn liefje knikt enthousiast.” Ik zet de mokken voor hen op tafel.
“Èh ja.. Zal ik dan maar beginnen?” “Dat zou fijn zijn Siem… Die twee weten nog betrekkelijk weinig van jou. Je hebt me de afgelopen tijd, zij het steeds gedoseerd en in bedekte termen, al het een en ander over jezelf verteld.” Hij legt zijn handen om de koffiemok alsof hij zich wil eraan wil warmen en kijkt gespannen van Anja naar mij. Ans legt een hand op zijn onderarm. “Begin maar bij het begin. Er is niets waarvoor jij je zou moeten schamen.”
“Èh ja.. ’t begin dus…” Hij schraapt zijn keel. Het is belangrijk om te weten dat Marieke, mijn overleden echtgenote en ik zijn opgegroeid als Jehova’s getuigen. Alhoewel dit niet staat voorschreven worden veel huwelijken binnen die besloten gemeenschap min of meer gerangeerd. Een huwelijk buiten die gemeenschap is hoe dan ook onbestaanbaar. Omdat zowel haar alsook mijn vader een vooraanstaande functie binnen die gemeenschap hadden, was onze verbintenis als het ware voorbestemd. Was is ik mijn gemeenschap trouw gebleven dan had ik zo in mijn vaders voetstappen kunnen treden en was mijn kostje als het ware gekocht.”
“Mag ik wat vragen Simon? Je vrouw en jij. Hielden jullie van elkaar?” Hij knikt verdrietig. “Heel erg. En precies dat heeft ons jarenlang parten gespeeld. Als onze gedwongen verbintenis zo goed was, dan kon toch niet zo zijn dat onze vaders het op andere terreinen mis hebben?” “Wanneer begon jullie twijfel?” “Achteraf gezien was die waarschijnlijk al lang in ons. Maar toen wij, nadat we vijf jaar getrouwd waren en nog steeds kinderloos waren, geacht werden voor een commissie van ouderlingen ons hele relationele en met name seksuele samenleven tot in detail uit de doeken te doen, zijn we er letterlijk uitgestapt. Van de ene op de andere dag hadden wij letterlijk niets meer. Geen vrienden, geen werk en geen woning.” Nu kijkt ook Ans op. “Geen vrienden dat kan ik me voorstellen, maar woning en werk?” “Marieke was full time kleuterleidster bij een door de gemeenschap gestichte kinderopvang en ik deed de boekhouding voor meerdere kerkgenootschappen, uiteraard pro bono. Maar als gevolg daarvan was ik de naar voren geschoven, preferente boekhouder voor alle zelfstandigen binnen onze gemeenschap. Ik had eerder teveel dan te weinig werk. En ons huis. Dat was eigendom van de kerk en dat huurden wij. Althans.. Er was geen huurcontact, dus ook geen huurbescherming. De volgende dag werden we letterlijk op straat gezet, door mensen die zich één dag eerder nog onze vrienden noemden.”
“En jullie ouders?” “Onze vaders voerden de regie. Marieke heeft nog enkele jaren stiekem contact gehad met haar moeder, totdat zij een brief van haar kreeg . Die brief was onmiskenbaar gedicteerd door haar vader… … Gelukkig had ik mijn spaargeld en beleggingen gedaan in de echte wereld en niet in het zogenaamde Wachttoren genootschap. Het heeft jaren geduurd voordat we ons geheel aan de invloed van die kerk hebben kunnen onttrekken. Zij schroomden er niet voor om bij onze nieuwe werkgevers leugens over ons te deponeren. Dat stopte pas nadat ik de kringopziener een brief had gestuurd waarin ik heb gedreigd om alle mij bekende financiële malversaties van het genootschap onder de aandacht, van de FIOD te brengen.” “Waarom heb je dat niet gewoon gedaan Simon?” “Omdat ik daaraan deels had meegewerkt… In die tijd geloofde ik nog dat onze ouderlingen, als afgezanten van Jehova zelf, ver verheven waren boven de aardse justitie.” Ans slaat met een vlakke hand op tafel. “Wat maar eens bewijst dat de meeste religies hun basis vinden in groepjes van mannelijke geldgeile machtswellustelingen.” Simon brengt haar hand naar zijn mond en drukt er een kus op. “En zoals ik te laat beseft zijn het gewoon geile wellustelingen. Waarom anders wilden zij mij, maar vooral Marieke uithoren over ons seksleven. Pas veel later ben ik me gaan afvragen waarom de zendingsreizen van onze vaders hen naar Thailand brachten.”
“Maar dan zul je nou toch met je billen bloot moeten, lekkere vent van me. Ik heb je verteld van mijn Roomse sexlife en de recente belevenissen met dat jonge stel aan de andere kant van de tafel.. Maar over jou ervaringen met Marieke en daarna de dames bij Madam Ilonka heb je nog maar nauwelijks een tipje van de sluier opgelicht.”
“Èh ja.. Om dan maar met dat laatste te beginnen… Die dames waar jij het over hebt, dat is, ùh was, eigenlijk maar één dame, Dorien. Zij is een gezette vrouw van middelbare leeftijd..” “Zoals ik dus?” “Nee Ans.. Ze is ongeschoold, heeft twee studerende kinderen en haar nog echtgenoot is, dik drie jaar geleden, met de Noorderzon vertrokken en tot op heden onvindbaar. Zij poetste al eerder bij het etablissement van Ilonka maar daarvan kon zij de studie van haar drie meiden niet bekostigen. Op haar eigen verzoek heeft Ilonka haar toen ingewerkt en nu is zij de natte droom van zo menig man die thuis, om wat voor redenen dan ook, tekort komt.” Simons laatste zinnen laten Ans ophoren. “Heeft zij dan ook.. Met mijn ex?” Hij schudt zijn hoofd. “Te oud Ans.. Naar ik heb begrepen gingen hij en z’n vriend uitsluitend voor het jonge spul.” “En waarom jij niet? Was die Dorien goedkoper?” “Dat zou ik eerlijk gezegd niet weten.. Ik heb haar maar één keer zelf hoeven betalen. Daarna deed madame dat, omdat ik de boekhouding voor haar verzorgde. Nee, ik zie niks in jonge dames. Althans geen liefdespartner.” “Was Dorien je liefdespartner.” Over deze vraag moet hij even nadenken. “Als ik bij haar was.. Soort van.. Ze was lief voor me en deed dingen die ik uit mijn huwelijk niet kon.” “Zoals?” “Zoals aftrekken, orale seks, op z’n hondjes…” “Heb jij en je vrouw nooit, Doggystyle? Wilde zij dat niet?” “Wij waren preuts Ans.. Alhoewel er in de geschriften weinig is te vinden over geoorloofde seks binnen het huwelijk waren we bang. Bang om te vervallen in immoraliteit. We waren bang om uit het koninkrijk Gods te worden verstoten. Pas toen het te laat was tijdens de ziekte van Marieke..” Hij kijkt mij aan.
“Ze had baarmoederhalskanker.. Bizar genoeg, door brochures van de KWF leerden wij dat er meer was.. De laatste tijd masturbeerde zij zich regelmatig terwijl ze in mijn armen lag en ik haar streelde. Een week voordat ze stierf vroeg ze mij op haar borstjes te masturberen…”Plotseling lopen tranen over Simons wangen. “Ze. ze wilde mijn sperma zien en op haar huid voelen… Maar het lukte niet.. Het besef dat ik haar ging verliezen..” Hij zakt huilend in Ans haar armen. Zij streelt over zijn kalende hoofd. “Ik heb haar met moeite ervan kunnen overtuigen dat mijn falen niets met mijn door haar vooronderstelde tanende liefde voor haar had te maken. Ze is, terwijl ze zichzelf streelde, vredig in mijn armen ingeslapen. De dag ervoor heb ik haar moeten beloven dat ik mijn seksualiteit zou gaan ontdekken en uitleven.. Het is daarom dat ik zes weken na haar overlijden voor het eerst een afspraak maakte met Dorien. Pas tijdens mijn vijfde bezoek was ik in staat de liefde met haar te bedrijven. Voor mijn gevoel was Marieke daarbij.”
“Lijk ik op haar Simon?” Hij haalt een portefeuille uit de binnenzak van zijn colbert, trekt er een foto uit en legt deze op tafel. “Deze is van onze busreis naar de Costa Brava.” We kijken naar een donkerharige, onzeker naar de fotograaf kijkende, slanke vrouw in bikini. Ans fluit tussen haar tanden. “Wat een beauty.” “Dat was ze zeker.. Maar geloof me. Het was pas de laatste jaren dat wij daarvan, als was het maar een beetje ,durfden te genieten. Deze foto bijvoorbeeld. Die is gemaakt op ons balkon, tijdens de siësta. Één minuut later had zij er weer een jurkje overheen getrokken. Op de laatste maanden na vonden onze vrijages bijna uitsluitend in het donker en of onder de dekens plaats.”
Ik kijk op mijn horloge. “Het is weliswaar nog vroeg.. Maar een glas wijn lijkt me wel op z’n plaats. Ik begin zo aan aan een pasta ovenschotel. Je eet toch mee hè Simon?” “Mee-eten graag, maat dat wijntje liever een andere keer. Ik ben met de auto.”Ik kijk mijn schoonmoeder aan. “Hij is met de auto Mams!” Ze draait zich naar Simon om. “Moet je nog ergens naar toe schat?” “Èh nee. Waarom vraag je?” Ze kijkt hem strak aan. “Ik kan het in je ogen lezen Siem.. Je weet precies waarom ik dat vraag.” “Mà.. maar.. Ik weet niet.. Ik ben..” Ans staat op en gaat op zijn schoot zitten. “Liefje.. Niets moet en bijna alles mag. Het is geen examen. Ik wil je liefde voelen.” Op het moment dat zijn ogen groot worden schiet ze in de lach. “Figuurlijk Simon.. Ik bedoel dan niet per se je wormvormige voortplantingsorgaan.”
Anja legt een handje op mijn bovenbeen. “Wat is dat Jeroen?” “Mama bedoelt zijn piemel.” “Óó..dat… Zal ik alvast de wijn en de glazen pakken?” Ik kus haar op haar neusje. “Doe maar schatje. En schenk Simon ook maar een flinke bel in. Ik begin dan aan de ovenschotel.” “Mag dat wijntje nog even wachten. Ik zou voor het eten graag even langs thuis gaan om een verschoning en wat kleding op te halen.” “Één voorwaarde Simon.” “Dat ik terugkom?” Ans schudt haar hoofd. “Daar heb ik alle vertrouwen in. Nee.. Ik zou graag mee willen naar je mancave.”
Wanneer Simon en Ans zijn vertrokken begin ik met het verzamelen en afwegen va de ingrediënten voor de ovenschotel.
“Ik heb twee flessen Merlot gepakt. Die past wel bij dat eten toch?” “Die past prima schatje.” “Wil jij alvast een glaasje?” “Jij niet dan?” “Ik wacht nog even. Ik wil straks nog wakker zijn.” “Ondeugd.. Wil jij je Mama beluisteren?” Ze schudt resoluut met haar hoofd. “Ik wil van jou genieten. Als ik veel wijn op heb, wordt ik een beetje èh, sufferig in mijn hoofd. Seks voelt dan niet zo diep.. Niet zo heftig. Heb jij dat niet?” “Dat heb ik ook wel, maar minder dan jij. Een bijkomend voordeel is dat ik dan minder snel klaarkom en ons genot zo wat langer duurt. Het genot van ons liefdesspel kan me niet lang genoeg duren.”
De verliefde blik die ze me toewerpt brand door tot in mijn hart. “Ik wil gauw trouwen Jeroen. Ik wil je piemel weer in mijn kutje. Als die me diep raakt voel ik je door m’n hele lijf.” “Dus straks alleen nog maar kutje neuken. Vingeren, likken en kontje neuken hoeft dan niet meer.” Ze komt gespeeld boos op me af. “Je bent een pestkop. Voor de lekker wil ik alles.. Maar voor de liefde wil ik..” Ze grijpt me in mijn kruis. “.. die lieve warme piemel in me kutje voelen.” Ik neem haar in mijn armen, til haar op het aanrecht en kus haar. Te oordelen naar de passie waarmee zij mijn tong in haar mond ontvangt is mijn lieverd al hevig opgewonden. “Ik hou enorm veel van je Anja. En ja liefje ook voor mij is er niets fijner en intensiever dan één worden met jou.” Ze kijkt me voor een ogenblik verdrietig aan. “Jij kunt dat zoveel mooier zeggen als ik.” Ik kus haar op haar neusje. “Jij laat je liefde met je hele wezen zien liefje. Wat en hoe jij bent, zegt meer dan 1000 mooie woorden.” “Wil je me vanavond met een condoom neuken?” “Wil jij dat Anja? Dat, of dat wij ons de drie weken tot aan ons trouwen in geduld oefenen. Ik vermoed zo dat Mama een mooi plekje voor ons liefdesfeest heeft uitgezocht.” “Dat is toch gewoon in zalencentrum Jool.” “Daar is het feest voor onze vrienden en genodigden.. Ons eigen intieme liefdesfeest begint daarna. “De ochtend na ons trouwen stappen wij in een taxi die ons naar een vliegveld brengt. De taxichauffeur geeft ons de tickets. Dan pas weten we waar we naar toe gaan.” Ze kijkt me samenzweerderig aan. “Jij bent slim.. Weet je echt niet.?” Ik leg een vinger op haar lippen. “Ik had het kunnen weten, als ik dat echt gewild had. Mama laat haar computer vaak gewoon openstaan. Ik twijfel er niet aan dat ik daar gegevens over de boeking zou kunnen vinden. Maar dat wil ik niet. Ik wil noch voor haar, noch voor ons deze verrassing bederven.” “Ik wil straks je zaadjes proeven Jeroen.” Ik knijp speels in haar borstjes. “Ik wil van je kutje honing proeven liefje.”
Ik wil schuif de schotel net in de oven als Anja uit de waskeuken binnenkomt. “Wacht maar effè Jeroen.. Mama stuurt me net een Appje dat ze nog even met Simon naar de ‘mens bodywear’ winkel gaat.” Ik schiet in de lach. “Wat lach je nou?” “Ik vermoed dat Simons ondergoed net als dat van mij, niet aan je moeders maatstaven voldoet.”
“Mag ik wat vragen Jeroen.” Moet ik boos worden Anja?” Ze schrikt zichtbaar van de bewust barse toon in mijn vraag. “Ben je boos op me?” “Nee schatje ik ben een beetje boos om je vraag. Jij mag me altijd alles vragen en als het al eens even niet zou schikken, dan zeg ik dat gewoon.” “Sorry, dat weet ik ook wel. Maar dit vind ik toch een beetje moeilijk.” “Wat wilde je vragen schatje?” “Ga jij de seks met mama niet missen?” “Een beetje wel denk ik. Maar ik zal nooit iets doen dat jou liefde voor mij in gevaar brengt. Mijn liefde voor jou is veel meer dan seks alleen. Ook zonder de seks zou ik bij jou willen zijn.” In eerste instantie kijkt ze me ongelovig aan, maar ik kan zien dat mijn woorden in haar brein wortel schieten. Ze stap op me af, slaat haar armen om me heen en kijkt naar me op. “Ik ook bij jou Jeroen… .. Maar.. met seks is het nog veel leuker.” Ik druk een kus op haar voorhoofd. “Lekker sexy stoeipoesje van me.”
Terwijl Anja wat opruimt en de tafel dekt, doe ik nog wat voorbereidingen, voor de komende week, op mijn laptop. Als Anja’s gsm trilt kijk ik even op het display en zie zodoende het bericht van Ans dat zij onderweg naar huis zijn.
“Wil jij de oven aanzetten liefje?” “Op 200 graden?” “Dat is prima.”
“Zo Simon… Is jou ondergoed en nachtkleding ook afgekeurd?” “Ja, maar in mijn geval was dat eigenlijk niet meer dan terecht. Er waren onderbroeken bij die zo versleten bleken dat je er de krant doorheen had kunnen lezen. We hebben all een grote zak in de kledingcontainer op het marktplein gedumpt. Ik heb daar gewoon geen oog voor gehad. Marieke heeft mij altijd ingekleed. Sinds haar overlijden heb ik geen kleding meer gekocht.” Ans legt een arm om hem heen en kust hem op zijn wang. “Daar gaan we dan heel snel verandering in brengen. Tenminste als jij dat goed vind.” Uit de blik waarmee hij mijn schoonmoeder aankijkt spreekt onverholen liefde. Ik voel opluchting. Min of meer onbewust heb ik mij toch zorgen om haar gemaakt. Vooral ook hoe het haar zou vergaan tijdens onze huwelijksreis. “Je zult me wel gek vinden Ans.. Ik voel nu al dezelfde verbondenheid met jou als vroeger met Marieke… Of vind je het onaangenaam als ik het over haar heb?” “Niets van dat Siempie.. Jou ongebroken liefde voor haar, maakt je in mijn ogen nog begeerlijker.. Kus me gek!” De kus die begint als een zuinig begroetingskusje tussen goede vrienden veranderd gaandeweg in een passievol tongenspel waar, zeker bij mijn schoonmoeder, de lust vanaf spettert.
Plotseling voel ik Anja’s lippen bij mijn oor. “Mama is geil.. Ik kan dat ruiken.” Ik kijk haar lachend aan. “Dan is zij niet de enige.. Dat kan ik ruiken.” Als een donderslag bij heldere hemel lost Simon de kus. “Èh excuus.. Ik had me niet zo moeten laten gaan. Al helemaal niet in gezelschap.” Ans pakt zijn kin en draait zijn gezicht naar het hare. “Simon Loosman.. Beste brave borst.. In dit huis, in dit gezelschap zijn openlijke uitingen van liefde geen taboe. Respect daarentegen is een vereiste. Wil jij dat zich onze liefde uitsluitend in het verborgene afspeelt, dan vind ik dat jammer, maar zal dat respecteren. Mijn lieve dochter heeft mij namelijk doen inzien hoe mooi en hartverwarmend het is om, binnen de veiligheid van ons gezin, de liefde taboeloos uit te leven.” Omdat ik geen idee heb hoe open Ans tegen hem is geweest met betrekking tot onze intiem relatie besluit ik me vooralsnog op de vlakte houden. Anja echter beschouwt Simon waarschijnlijk nu al als een deel van de familie. Ze kijkt van haar moeder naar mij. “Ik wil niet meer dat Jeroen seks heeft met Mama. Wij zijn van elkaar. Maar ik wil onze seks niet verstoppen.” Ze kijk mij aan. “Het is toch mooi om te zien als Mama plezier heeft en als ze klaarkomt?” Ik kan niet anders dan instemmend knikken en voel opluchting dat Simon niet al meteen is weggerend. Er speelt zelfs een, zij het wat, zenuwachtige glimlach om zijn lippen.
“Ans heeft me bij mij thuis alles verteld.” Ans knikt. “Daarom heb ik mijn auto gepakt. Ik wilde niet dat dit tussen ons in kwam te staan. Had deze schat ons recente verleden niet kunnen handelen, dan was ik, met pijn in mijn hart, alleen teruggekeerd.”
Het belletje van de oven onderbreekt ons gesprek. “Schenk jij de wijn in Anja, dan haal ik de schotel.”
Het is na twee keer opscheppen dat Simon zijn mes en vork neerlegt. “Het was heerlijk Jeroen. Ik vrees dat koken niet tot mijn talenten behoort, maar ik wil graag helpen. Ans leg een hand op zijn onderarm. “Dat komt goed uit jongen. Dan mag jij mij nu helpen met het wegruimen van de vaat.” “Graag Ans.”
“Zal ik dan voor jullie ook nog een glas wijn inschenken, voor zo meteen in de woonkamer.” “Lekker Jeroen.”
“Ik ga me zo douchen Mama, wil jij me daarna insmeren met die glanzende body olie?” “Zullen we dan maar samen douchen liefje? Dan kunnen wij daarna elkaar insmeren.” De blijdschap is van Anja’s gezicht te lezen. “Ik ga dan vast naar boven en leg al alles klaar.” “Dan zal ik nog maar even wachten met de wijntjes voor de dames.” Anja kust me op mijn mond en likt kort langs mijn lippen. “Ik ga me mooi maken Jeroen.” “Niet dat je het nodig hebt liefje, maar ik verheug me nou al op je.”