“Je laat Godverdomme mijn dochter met rust. Jij perverse klootzak. Ze neemt per direct ontslag. Mocht je haar nog één keer benaderen dan zal ik mijn vriend, de commissaris van politie, in stelling brengen.”
Geslagen draai ik me om. Achter mij hoor ik de deur dichtslaan. De bos bloemen die ik voor de moeder van Anja had meegebracht laat ik achteloos op het tuinpad vallen. De doos sigaren die ik de vader van Anja had aangeboden had hij zelf al over mij heen de tuin in geslingerd.
Het begon allemaal circa 3 weken geleden. Gek genoeg ook met ruzie. Maar dit keer was het mijn inmiddels ex verloofde die de deur achter zich dicht sloeg.
Ik besef, dat ik dit keer, wel erg met de deur in huis val.
Ik ben Jeroen. 26 jaar en Souschef in restaurant ‘Eten met IQ’. Het restaurant wordt gerund vanuit een project voor begeleid leren, werken en wonen voor verstandelijk gehandicapten. Nadat wij de eerste 2 jaar hebben gedraaid op subsidie zijn we nu kostendekkend. Met dien verstande dat de salarissen voor de drie aangetrokken professionals, waaronder ik, zeker niet marktconform zijn te noemen. Dat wordt wat mij betreft echter ruimschoots goed gemaakt door het plezier en de warmte van onze gehandicapte collega’s maar ook door onze klanten. Ons restaurantje trekt toch een ander cliënteel dan een sterrenrestaurant.
Ik woonde al dik twee jaar met mijn vriendin Gracie samen, zij stoorde zich in toenemende mate aan mijn, zo als zij het noemt, afwezige carrière honger. Ze vond dat ik nu ik ervaring had zou moeten solliciteren in de betere restaurants van het heuvelland. Nadat ik ook nog eens een aanbod van een sterrenrestaurant , waar ik een paar jaar eerder stage had gelopen afwees, was dat voor haar de druppel. Blijf jij dan maar lekker hangen bij je kwijlende en gestoorde collega’s Ik had gedacht dat je mij een mooi leven zou bezorgen en nu blijf je voor een middelmatig loon hangen in je retarded restaurant.” “Nou, lieve schat. Voor mij is nu eenmaal plezier en bevrediging in mijn werk, belangrijker dan geld en aanzien.” “Weet je wat lul, dan zoek je ook je andere bevrediging maar in je werk. Ik haal morgen mijn spullen wel op als je naar je ‘dierentuin’ bent.” Met een klap slaat de deur dicht.
Even later zit ik bij een biertje mijn zojuist stukgelopen relatie te overdenken. Eigenlijk gaat het al maanden achteruit. Gracie toonde steeds minder respect voor mijn werk en erger nog voor de mensen waarmee ik samen werk. Ik snap dat eigenlijk niet. Want zij heeft met haar vmbo opleiding tot schoonheidsspecialiste nou ook niet bepaald de zilvervloot naar binnen gehaald. Ja. Gracie, zij doet haar naam eer aan. Ze is gracieus een ranke, hoogbenige brunette met een stel stevige C cup tieten die gemaakt lijken om lief te hebben. In bed had ze me nooit gefrustreerd. In tegendeel zowel haar strakke kutje, haar kontje alsook haar pijpmondje waren dag en nacht geopend. Maar nu ik relativerend zit terug te kijken is dat ook gelijk alles wat wij de laatste maanden nog echt hebben gedeeld. Het is misschien maar goed zo. Ik besluit Gracie maar een handje te helpen. Ik ruim haar uitgebreide garderobe, die voor driekwart van mijn rekening is gekocht, in een aantal koffers en dozen en zet die in het halletje.
Wanneer ik de volgende dag om 9 uur ’s avonds van mijn werk thuis kom staan de koffers en dozen nog steeds in de hal. Ik loop door naar de badkamer want zo’n middag en avond in een warme keuken maken je lichaamsgeur nou niet bepaald beter. In de badkamer ruik ik het zoete parfum van Gracie en ik zie dat de douchecabine nog maar pas is gebruikt. Ik loop gelijk door naar de slaapkamer. Daar ligt Gracie, al naakt in bed. Ze haalt net twee glimmende vingers uit haar kale kutje. Kijk eens Jeroentje. Gracie is al helemaal nat van verlangen. Ik voel dat kleine Jeroen zich in mijn koksbroek meteen meld bij dit geile tafereel. De mond van grote Jeroen spreekt echter een andere taal. “Wat doe je hier? Ik dacht dat ik mijn bevrediging maar elders moest zoeken.” “Ze trekt nu haar verleidelijkste pruillipje op. “Kom nou Jeroentje, straf je stoute meisje maar met die dikke lul van je. Spuit mijn stoute meiden mond maar vol met je roompistool.” Kleine Jeroen schreeuwt erom om bevrijdt te worden. Maar grote Jeroen is nog niet klaar. Ik trek een stoel aan en ga naast het bed zitten. “Gracie.. Wat wil je van me? Wil je dat ik ga werken om jou een luxe bestaan te financieren zodat jij thuis mooi kan zitten wezen? Net als je ma. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik verwacht van een partner dat ze respect heeft voor mijn werk, maar ook haar eigen deel aan het huishouden bijdraagt.” Haar verleidelijke glimlach verandert in een gefrustreerde grimas. “Dus jij verkiest die gestoorde lelijke gedrochten boven dit raspaardje?” “Ja Gracie, als je het me nu zo vraagt. Sorry dat ik het nu pas zie.” “Wat zie jij nu pas??” Haar ogen spuiten vuur. “Ik zie nu pas dat jij inderdaad een heel mooi raspaardje bent… “Even wordt haar blik wat milder” “Maar van binnen ben je lelijk. Je spuit gift naar mensen die niet het geluk hebben gehad om zoals jij in een perfect lichaam geboren te worden. Weet je wat.. Eigenlijk zijn zij veel mooier dan jij.”
“Ze begint te janken en springt uit bed. Ze jankt maar ik zie geen tranen. Ze is een hysterische jongedame die haar zin niet krijgt. Zelfs niet met al haar verleidelijkheden. Ze grijpt haar kleren van een stoel en verdwijnt in de badkamer. Je zie me nooit meer terug… Bel me maar niet ik kom niet.”
Even later hoor ik weer de deur dichtslaan. Haar spullen staan nog steeds in de hal.
De volgende dag, als ik van mijn werk kom, is de hal leeg. Ik kijk in ons sleutelschaaltje. De sleutel heeft ze gehouden.
De volgende dag op mijn werk stapt Ruud zenuwachtig op mij af. Ruud is een 30 jarige verstandelijk gehandicapte man die piepers kan jassen en groente kan schoonmaken als geen ander.
“Wat is er Ruud?” Hij articuleert moeilijk, zeker wanneer hij zoals nu nogal gespannen is. “Jeroen, je moet mu helpuh.” “Waarbij moet ik je helpen kerel?” Hij kleurt rood. “Ik geloof dat ik èh, verliefd ben op Anja.” “Dat is erg mooi Ruud, maar waarom vertel jij me dat?” “èh ik durf dat niet aan haar te vertelluh… Wil jij met Anja, pratuh,, voor mij.” “Hmm Ruud, dat lijkt me niet zo’n goed idee. Maar misschien dat we wel samen met haar kunnen praten. Zou je dat willen?” “Ja Jeroen, gaan we nou?” “Nee Ruud, ga nu even door met je werk. Anja is bezig met het indekken van de tafels. Als dat straks is gedaan dan zal ik haar even vragen om te komen praten.” “Is goed Jeroen.”
Ik kijk even het restaurant in. Anja is inderdaad druk met indekken en geeft instructies aan Trees die op een duidelijk lager niveau als Anja functioneert. Maar samen leveren zij uitstekend werk. Anja is een jonge vrouw van 24 jaar met het syndroom van Down. Desalniettemin is het haar gelukt om twee jaar geleden haar vmbo diploma te halen. Inmiddels is zij zo goed als zelfstandig in de bediening en één door onze klanten gewaardeerde gastvrouw. Trees assisteert haar en helpt bijvoorbeeld bij het indekken van de tafels en het uitdragen van de gerechten.
Een half uurtje later komt Anja de keuken in. “Jeroen.. De tafels zijn klaar. Trees is alleen de glazen nog even aan het oppoetsen.” Even moet ik glimlachen. Haar door haar wat dikkere tong, licht nasaal klinkende spraak klink charmant. “Ik had net al even binnen gekeken meid. Het ziet er weer prachtig uit. Vooral je idee om een klein vaasje met een rode roos en een takje gipskruid op elke tafel te zetten, maken het plaatje compleet.” Ze glundert van trots.. “Anja, Ruud wil je zo even wat vertellen en hij heeft mij gevraagd er even bij te blijven.” Nu begint ze heftig nee te schudden. “Nee Jeroen, ik weet wat hij me wil vertellen. Trees heeft me verteld dat hij verliefd op me is. Ze wonen in dezelfde woonvorm.” “Vind je hem dan niet aardig Anja?” “Jawel, ik vind hem erg aardig… Maar ik ben verliefd op een ander…” En dan bijna onverstaanbaar fluisterend er achteraan. “Ik hou van jou,, Jeroen.”
Nu was het mijn beurt om met open mond, dom te kijken. “M. m. Maar Anja ..” “Ik weet het Jeroen, je hebt een vriendin. Ze is je hier eens komen ophalen.. ze is een erg mooie vrouw. Daar kan ik niet tegenop.” Ik zie hoe twee tranen over haar wangen lopen. Ik weet niet waarom ik het op dat moment zeg. “Mijn vriendin is bij me weg Anja. Ze is niet blij met het werk dat ik hier doe.” Ze wrijft haar ogen droog en er verschijnt weer een klein glimlach. “Ik ga Trees nog even helpen.”
Ik loop de keuken in. Ruud kijkt al reikhalzend naar me uit. Ogenblik nog Ruud, ik moet nog even iets bespreken met Bart.” Bart is een goeie aankomende kok met het hart op precies de goede plek. Hij heeft Ruud zelfs geïntroduceerd bij enkele van zijn vrienden en hij is zelfs al een paar maal met hen gaan stappen. Ik vertel Bart kort van Ruuds vraag aan mij en het feit dat Anja zijn liefde niet deelt. De rest van het verhaal laat ik er buiten. “Vertel jij het hem maar Jeroen, dan vang ik hem zo in de keuken wel op. Bart loopt weer de keuken in en stuurt Ruud naar me toe. Als hij mijn kantoortje opkomt. “Waar is Anja? “Zij wil niet praten Ruud. Ze vind je aardig maar ze is niet verliefd op je.” Zijn gezicht schakelt gelijk op donder.. “Kutwijvùh, ze kunnù mu allemaal gestoluh worden.” Kwaad beent hij de keuken in. Ik zie door mijn ruitje hoe een vergiet met broccoli roosje en enkele aardappelen door de keuken zeilen. Dan is Bart al bij hem en slaat een arm om hem heen. Even later zit Ruud onbedaarlijk te huilen. Bart knipoogt naar me en beduidt dat alles wel goed zal komen.
Het is een goede gewoonte in ons restaurant dat de nagerechten worden uitgeserveerd door de jongens en of meisjes die in de keuken hebben gewerkt. Zij krijgen dan steevast een applaus van de gasten. De trots die dan steeds weer van hun gezichten straalt is goud waard en ik ben ervan overtuigd dat gasten naast ons goede eten ook hiervoor komen.
Terwijl enkele gasten nog koffie of een extra drankje nuttigen komt Anja naar me toe met een zenuwachtig glimlachje. “Één van de gasten wil je spreken.” Ze begeleidt me naar een tafeltje waar twee vrouwen zitten. Een van de dames is een nog mooie roodharige vrouw van naar ik schat halverwege de vijftig jaar. De andere vrouw is beduidend ouder maar straalt ook nog steeds een warme charme uit. De jongere vrouw van de twee staat op en reikt mij haar hand. “Zo, dan leer ik eindelijk de baas van mijn dochter kennen. Ans Hoogervorst , aangenaam.” “Jeroen Jeurissen. Het is een genoegen kennis te maken met de moeder van mijn beste kracht.” “Wil je niet even bij ons komen zitten en een glaasje wijn met ons drinken.” Ik kijk even om me heen. Ik zie dat een aantal gasten aanstalten maakt om te vertrekken. Anja, zou jij met de gasten willen afrekenen en laat Trees even een glaasje rode huiswijn brengen. “Ja Jeroen, glundert ze.” “Meneer Jeurissen. Ik ben blij eindelijk kennis te maken.” “Niet voor het een of ander mevrouw. Maar uw dochter werkt hier al twee jaar dus alle gelegenheid om ons al eens eerder met een bezoekje te vereren.” “Touchez , dochter .. lacht nu de oudere vrouw.” Trees komt net met het glas wijn. “ Dank je Trees. Je kunt alvast beginnen met het opruimen van de tafels waar de gasten al weg zijn.” Trees vertrekt met een glimlach.
“U heeft gelijk meneer Jeurissen, maar mijn dochter wilde nog niet dat wij kwamen. Ze wilde eerst de perfecte gasvrouw worden.” “Mijn excuses mevrouw.. Noem me gerust Jeroen. Maar dat wist ik niet.”Goed Jeroen, als jij me ook bij mijn voornaam noemt. En dat laatste , dat kon je ook niet weten. Ik apprecieer je directheid en je eerlijkheid. Ik heb er alles aan gedaan om Anja te laten uitgroeien tot een zo zelfstandig mogelijke jonge vrouw. Bij de laatste etappe van die opdracht ben jij van onschatbare waarde geweest.” “Ze heeft het helemaal zelf gedaan mevr.. Ik bedoel Ans. Je hebt een geweldige dochter. “Onderschat je eigen invloed niet jongen. Ze was altijd een onzeker en angstig vogeltje.. Het is jou gelukt om haar zelfzekerheid te geven om ook onbekende situaties met open vizier tegemoet te treden.” Inmiddels is het restaurant leeg en Anja komt even erbij zitten. “Zo meid, ben je bijna klaar? Rijd je zo met mij en Oma mee naar huis?” “Nee Mam, Ik moet Trees nog helpen met opruimen. Bovendien ga ik altijd met Trees, met de bus en let op dat ze op de goede halte uitstapt.” “Anja, als je wil ga je lekker met je Ma en je Oma mee naar huis.” “Ik vraag wel of Ruud met Trees met de bus wil gaan.” “Maar Ruud is toch op zijn driewiel fiets.” “Maak je geen zorgen lieverd. Ik regel dat wel.” “Mag ik de rekening van u vraagt Ans nu aan haar dochter.” “Graag mevrouw.” Met een lach van oor tot oor loopt ze nu vol trots naar de kassa waar zij het tafelnummer intikt.” “Even later is ze terug met de rekening. “Mag ik die rekening even zien Anja?” Weifelend overhandigt ze mij de print. Ik neem hem over en verscheur de rekening. “Je moeder en oma waren vanavond onze gasten… Dames, ik hoop u na vanavond nog regelmatig in ons etablissement te mogen verwelkomen.” “Daar kun je van op aan Jeroen.” klinkt het bijna gelijktijdig uit twee monden.
In eerst instantie lijkt het Ruud maar niks om Trees met de bus naar huis te begeleiden en zijn geliefde fiets in de bijkeuken achter te laten. Maar nadat Bart hem ervan had overtuigd dat een echte kerel een jonge dame niet alleen met de bus laat gaan, verdwijnen beiden gearmd naar de bushalte.
Ik fiets terug naar mijn flatje en besluit nog een wijntje te pakken. Morgen is het maandag. Maandag en dinsdag zijn we gesloten. Ik moet alleen dinsdag de menu’s voor de komende week naar Bart doorsturen. Hij gaat dan op woensdagmorgen alles vers halen bij onze leveranciers.
Het was me het dagje wel. Eerst het akkefietje tussen Ruud en Anja. Dan nog de moeder en oma van Anja. En,, als een mantra blijft het door mijn hoofd zingen: ‘Ik hou van jou,, Jeroen. ’
Ik schud mijn derde glas in. ‘Dat kan toch niet.. Ze heeft het syndroom van down.. Ze kan toch niet verliefd op mij worden.. Een normale man. .. Ben ik wel een normale man? In de ogen van mijn ex zeker niet,, immers ik geniet ervan om te werken met lelijke ‘gedrochten’. De wijn zet mijn brein in overdrive. ‘Maart ze zijn niet lelijk.. Ja ze zijn anders, ze zijn authentiek op hun eigen manier.. En Anja.. Ik probeer mij haar voor mijn inmiddels vertroebelde geest te halen. Ze heeft duidelijk de trekken van het down syndroom. Haar amandelvormige ogen, het kleine mondje en daardoor groot lijkende tong. Ze is klein. Ik schat 1,55 meter. Heeft korte benen en armen en kleine handen met korte vingers. Dan treft het me als een donderslag bij heldere hemel. Ze is weliswaar precies het tegenovergesteld van Gracie,, maar ze is mooi. Op haar manier is Anja wellicht nog mooier dan Gracie ooit zal kunnen worden. Het is al bijna vier uur in de nacht wanneer ik met een stijve nek op de bank wakker word. Ik sleep mezelf naar mijn bed en val in een onrustige slaap.
Het is al na tienen als ik de volgende dag wakker word. Ik heb geslapen maar een onderhuidse onrust is gebleven. Ik kruip onder de douche en doe mijn best de onrust van mij af te spoelen.
Ik zit net aan mijn tweede bak senseo wanneer de deurbel gaat. Ik loop gekleed in uitsluitend mijn short en badjas naar de deur en trek hem open. “Goeie morgen, Jeroen.” “èh , ùh, Anja… Goeie morgen ,, wat kom jij doen?” “Mag ik binnenkomen Jeroen?” ‘èh , Ja natuurlijk,, sorry, kom binnen.”
Terwijl ze binnenstapt bekijk ik haar wat nauwkeuriger. Ze heeft zich leuk opgemaakt. Ze draagt een vlotte blouse waardoorheen ik vaag een zwart bh-tje meen te zien. ‘bh-tje denk ik. Ik heb nooit bewust naar haar borsten gekeken. Ik zie twee halve bolletjes , naar ik schat een b cupje, die op haar borstkastje lijken geplant. . Hoe anders is zij als Gracie. Haar tieten vormen en natuurlijke glooiende overgang tussen haar hals, rug en bovenarmen. Mijn ogen dwalen naar onderen. Ze draag een korte spijkerrok waar haar bolle maar goedgevormde beentje onder uitkomen. Haar voetjes zitten in sandaaltje met een laag hakje waar haar mooi gelakte teennageltjes eigenwijs uitsteken. “Wat zit je naar me te kijken Jeroen. Lacht ze verlegen. “Ooh sorry, Anja.. Maar ik geloof dat ik nog niet goed wakker ben.” Ze tilt nu een wit papieren zakje omhoog. “Ik heb broodjes meegenomen. Twee croissants en twee kadetjes.” “Kom door meid, dan gaan we naar de keuken.” Even later zitten we samen te ontbijten. Ik heb me nog een dubbele senso gemaakt en zij zit genotvol aan haar mok thee te nippen. “Hoe wist je eigenlijk waar ik woon Anja?” “Al onze adressen staan toch op het prikbord in jou kantoortje. Ik heb dat van jou laatst overgeschreven en de buschauffeur gevraagd me te waarschuwen waar ik moet uitstappen.”
Ik kijk naar haar. Waar Gracie, onversneden erotiek en seks uitstraalde is Anja lief en straalt warmte en genegenheid uit. Heb ik gevoelens voor haar? Ja … Zijn dat de gevoelens die een man voor een vrouw voelt? “Jeroen?” Ik wordt wakker uit mijn overpeinzing en kijk haar aan. Dan fluistert ze, “Wil je verkering met mij?” Ik schrik van deze directe vraag en herken hierin het vaak kinderlijk directe van mensen met het syndroom van down. Kinderlijk direct en zonder verborgen boodschappen. “Lieverd, ik weet niet of dat zo’n goed idee is. Ik ben je baas en daarnaast..” “Ben ik,,, een Down.” “Dat wilde ik niet zeggen Anja” “Jawel, dat wilde je wel.” Ze begint nu te snikken. “Het is niet eerlijk . Ik spring op om haar te troosten. Door mijn bruuske beweging echter, vliegt de rest van mijn koffie over haar blouse. Ze schrikt en schuift haar stoel naar achteren. “OOh sorry, heb ik je verbrand?” “Nee zegt ze door haar tranen, heen ik ben alleen geschrokken.” Doe je blouse uit, dan spoel ik hem snel uit.” Ze begint meteen haar blouse los te knopen, trekt hem uit haar rok, doet hem uit en reikt hem mij aan.” Ik loop meteen naar de badkamer, doe en beetje wasmiddel in de wasbak en begin de vlek onder de lopende kraan uit te spoelen. Dan staat ze naast me en via de spiegel kijkt ze mij aan. Haar ogen staan onmetelijk verdrietig “Ben je nu boos op me?” “Ik boos op jou? meisje toch. Ik ben eerder boos op mezelf.” Ik zie dat ze me niet begrijpt. Anja, wil je mij in de keuken een nieuw kopje koffie maken, ik doe zo je blouse in de droger en dan kom ik praten.” Even kijkt ze me onzeker aan, maar dan gaat ze toch naar de keuken. Wanneer ik even later in de keuken kom staat een dampend mok koffie naast een nieuw glas thee voor haar. Ze zit met haar hoofd gebogen. Ik schuif een stoel bij, ga voor haar zitten en pak haar handen vast. Even wordt ik getroffen door haar vreemde decolleté dat tot onder de kant van haar zwarte bh-tje is bestrooid met minuscule sproetjes net als om haar neus. Langzaam heft zij haar hoofd op en kijkt me aan. “Wil je dat ik eerlijk ben Anja?” “Verdrietig knikt ze.” “Ik vind je lief, heel erg lief zelfs. Maar ik weet gewoon niet of ik verliefd op je ben.”Tranen biggelen over haar wangen.” “Het is nog maar net uit met Gracie, mijn gevoelens zitten nog in de knoop.” “Hou je dan nog van haar?” “Neen Anja, ik wil haar in elk geval niet meer terug, nog niet eens als ze met goud was behangen.”
“ZOOO, Dat is goed te weten lul!” Ik schrik op en kijk achter me. Gracie staat in de keukendeur met haar GSM in de aanslag en maakt een foto. “Ik denk ga eens kijken of die vent van je, op zijn vrije dag een verzetje kan gebruiken. Maar meneer kan een echte vrouw niet aan dus verleid hij maar zo’n achterlijk gedrocht.” Ik ben woest. Sta op en geef haar een klinkende oorvijg. Ik schrik van mezelf. Ik heb nooit eerder een vrouw geslagen. Verbouwereerd kijkt Gracie me aan. “Sorry, ik had je niet moeten slaan. Maar je geeft me nu meteen mijn sleutels en verdwijnt. Ga je niet goedschiks dan zet ik je gewoon de deur uit.” “M,m, maar dit is ook mijn woning, bij mijn ouders kan ik niet blijven. Dit had jou woning kunnen zijn als je het huurcontract mee had ondertekend en ook jou aandeel in de huur had betaald. Misschien mag je thuis nog even mag blijven als je kost en inwoning betaalt.” “Dat mochten ze willen.” Ze grijpt in haar jaszak, gooit mij de sleutelbos voor mijn voeten en beent naar buiten. “Je bent nog niet van me af Jeroen Jeurissen.” “Ik denk van wel Gracie.”
Ik draai me om naar Anja. Ze zit nog steeds snikkend op de keukenstoel en kijkt me nu aan. “Ze heeft gelijk Jeroen.” “Dat ik je verleid heb?” “Nee, dat ik een achterlijk gedrocht ben.” “Ik ga weer voor haar zitten en pak haar schouders. “Nee ze heeft geen gelijk. Als er iemand achterlijk is, dan is zij dat. Ze meent dat ze alles kan krijgen alleen maar omdat ze een mooie buitenkant heeft. Jij hebt moet knokken en vechten voor wat je nu hebt en op je heel eigen manier ben je mooi. Mooier nog dan Gracie.” Ongelovig kijkt ze me nu aan. Ik buig voorover en kus haar tranen weg. Ik kijk in haar grote ogen, ze raakt m’n hart en ik kus haar op haar mondje. Na een tijdje strijk ik voorzichtig met mijn tong over haar lippen. Hier weet ze echter geen raad mee en kust me gewoon door. Wanneer ik na enkele minuten los en haar aankijk opent ze langzaam haar ogen. “Hou je nou van me…” “Ik geloof het wel Anja, maar alsjeblieft laten we rustig aan doen.” “Mag ik nog een kusje?” Ik buig weer voorover, zij sluit gelijk haar ogen en onze lippen vinden elkaar.” Nu is zij het die na enige tijd lost. “Ik kan nog niet zo goed zoenen geloof ik. Ik heb dat nooit geleerd.” “Ik vond het fijn met jou te zoenen liefje” Nu straalt ze helemaal. Dat is wat ik altijd de charme heb gevonden aan mensen met Down. Ze zij zo authentiek. Als ze verdrietig zijn dan wordt dat direct, ongefilterd en intens beleefd. Dat geld ook voor geluk en boosheid. In stilte vaag ik me af of ze ook hun passie en seksualiteit zo beleven. Geen verborgen boodschappen, zoals bij Gracie, die haar seksualiteit ook gebruikt om in haar onderhoud te voorzien.
Ik hoor de wasdroger piepen. Ik geloof dat je blouse droog is. Ik ga naar de badkamer Anja volgt mij en neemt haar blouse van mij over. Ze trekt hem aan. “Ik ben nog nooit naakt geweest voor een man,” bloost ze “Ook niet zo met alleen mijn bh. Ik ben best bang voor seks. Mam zegt dat ik moet oppassen omdat veel mannen lief doen alleen omdat ze seks willen en je niet meer willen als dat voorbij is.” Inmiddels heeft ze haar blouse weer aan en netjes in haar rok gestopt. Ik neem haar hoofd in mijn handen en druk een zoen op haar voorhoofd. “Je Ma heeft gelijk liefje. Zo’n mannen zijn er. Maar geloof me bij mij zul je nooit iets moeten doen waar je nog niet aan toe bent. Niet in je werk en ook niet daarbuiten. Ik zal je pas vragen voor meer als ik ervan overtuigd ben dat we echt bij elkaar horen. “Ik vind je lief Jeroen.” “Ik jou ook, Anja.”
Even later nemen we met een zoentje afscheid bij mijn voordeur. Ze wil niet dat ik haar naar de bus breng. Die middag ga ik aan de slag met het opruimen van de laatste sporen van Gracie in mijn flatje. Terwijl ik bezig ben spelen mijn gevoel en mijn verstand krijgertje met elkaar.
De volgende dag. Het is circa elf uur en ik kom met een boodschappentas terug van de Albert Heijn. Anja zit op de trap voor mijn deur. “Zit je hier al lang Anja? Waarom heb je niet even gebeld?” “Ik wilde bij je op bezoek, ik heb daar niet bij nagedacht.”zegt ze beschaamd. “Mag ik binnenkomen?” “Wat een vraag liefje. Natuurlijk mag je binnenkomen.” “Ik begin met het inruimen van de boodschappen. “Zal ik alvast Koffie en thee maken?” “Lekker meisje”. Even later zitten we naast elkaar op mijn bank. Ik pak mijn laptop op schoot. “Wat ga je doen?” “Ik moet nog de menu’s samenstellen voor deze week. Dan mail ik Bart de boodschappenlijst. Hij gaat dan morgenvroeg inkopen samen met Ruud.” Ze lacht. “Ruud is nu op Trees.” “Hoe kom je daar zo op?” “Trees heeft me gebeld. In de bus terug hebben ze handje gehouden ook toen ze naar de woonvorm zijn gelopen. Gisteravond heeft hij haar een goeie nacht kusje op de wang gegeven.” “Dat is mooi … Heb je Trees ook verteld van ons.” “Nee, die gaat dat meteen overal rondvertellen, dat wil ik niet.” “Anja weten je ouders dat je hier bent?” “Nee, Pa heeft het veel te druk met zijn wethouder werk. Ma denkt dat ik naar Trees op bezoek ben.”’Heb je tegen je moeder gelogen dan?” Ze kleurt rood. “Nee niet gelogen. Ik ga vaak op de vrij dinsdag op bezoek bij Trees. Ze zei toen ik wegging dat ik Trees de groetjes moest doen. Ik heb mam toen alleen een kusje gegeven.” “Hoe zou je het vinden als ik binnenkort bij jou thuis kom praten. Ik wil niks stiekem doen in ieder geval niet voor je ouders.” Ze denkt even na… “Dat is wel goed, ik ben alleen een beetje bang van Pa.” “Hoezo liefje?” “Toen ik nog op school zat, had ik een vriendje. Toen hij eens bij ons op bezoek kwam is Pa enorm boos geworden en heeft op hem gescholden. Ik heb hem daarna ook niet meer op school gezien.” “Had je vriendje dan iets met je gedaan?” “Nee, we hadden alleen handje gehouden, echt waar.” “Wanneer is je Pa thuis?” “Hij werkt elke maandag morgen van thuis op de computer, daarna heeft hij spreekuur op de gemeente.” Ik besluit meneer Hoogervorst aanstaande maandag met een bezoek te vereren om van man tot man met hem te spreken. “Zo dan moet ik nu echt beginnen aan de menu’s liefje.” Terwijl ik op mijn laptop aan de slag ga trekt ze haar beentjes op de bank en kruipt dicht tegen mij aan.
Wat voelt dat fijn iemand die zowat in je kruipt om bij je te zijn. Zonder het eerder beseft te hebben, dat is wat ik sinds mijn verkeringstijd met heb Gracie gemist. De seks was geweldig, niets was haar te gek. Maar daarbuiten geen tederheid, geen knuffels geen warmte. Knuffels en kussen leidden tot seks of waren niet gewenst.
Ik stel de menu’s samen en schrijf de ingrediënten en hoeveelheden, die we niet op voorraad hebben, op een blokje. Geboeid volgt Anja mijn verrichtingen. “Ooh zo stel jij de menukaarten samen die ik ieder woensdag in de hoezen schuif. Ik klik op afdrukken en enkele seconden later begint de printer in mijn dressoir te zoemen. “Wat is dat Jeroen?” “Kijk maar even in die kast meisje.” Ze springt op trekt de deur van mijn dressoir open en kijkt hoe de 20 menu’s, stuk voor stuk uit mijn printer rollen.” Wanneer de printer klaar is pakt ze het stapeltje en legt dat voor mij op de salontafel.” “ben je nou klaar?” “Nee nu moet ik nog even de boodschappen van dit lijstje in een mailtje naar Bart versturen. “mag ik dat doen? Ik stuur ook mailtjes naar mijn Oma.” Ik zet de laptop bij haar op schoot en help haar een nieuw bericht te openen naar Bart. Dan dicteer ik haar de Inkooplijst. In opperste concentratie, met haar tong tussen haar lippen geklemd zit ze te typen. “Is dat alles Jeroen.” “Wat typ je onder een berichtje aan je Oma? Lieverd” “Groetjes, Anja.” “Nou, dan typ nu maar ‘Groetjes en tot morgen, Anja en Jeroen.’ Nadat ze het heeft getypt en op verzenden heeft geklikt, kijkt ze me vol liefde en trots aan.” “Wil je me dat met die menu’s ook leren Jeroen. Je moet wel veel geduld met me hebben, maar ik doe echt mijn best.” “Dat weet ik liefje, ik wil je dat graag leren.” Ik zet de laptop voor me op de salontafel en nog voordat ik weer goed en wel naar achter leun kruipt ze over me heen en kust me. Mijn verstand geeft zich gewonnen, dit gevoel is te fijn.
Uren later, verder dan wat onschuldig geknuffel en tongloos gezoen is niet gebeurt, nemen Anja en ik afscheid. “O Ja Jeroen. Gister toen ik met de bus naar huis ging, kwam die Gracie ook in de bus nadat ik was ingestapt.” Ik snap hier niets van Gracie in de bus.. Haar ouderlijk huis is de andere kant op en ze heeft toch nog haar aftandse fordje K.???” “Dat is vreemd Anja, heeft ze nog iets tegen je gezegd?’ Nee ze is achterin gaan zitten. Daarna heb ik haar niet meer gezien.” “Maak je geen zorgen liefje, het zal wel goed komen.”
De volgende dag, ik ben al enkele uren bezig, komen Bart en Ruud met de boodschappen binnen. Ruud straalt van oor tot oor. “Jeroen, Jeroen.. Trees is nou mijn meisjuh. Ze heeft me al een kusje gegévuh.” “Wat fijn voor je kerel. Je bent toch wel lief voor haar?” “Ja , Jeroen. Mu woonbegleider hep met me gepraat. Ik moet heel lief tegen d’r zijn en als zu iets niet wil, moet ik niet doordouwe. Maar dat doe ik ook niet hoor. Trees is lief. Trees krijg ook een gusprek met haar begleidster Gerda.” “Goed zo kerel. Ik ben trots op je.” Ik steek mijn hand omhoog en krijg gelijk een high five van hem terug.
Terwijl Ruud nog bezig is met inruimen komt Bart binnen. “Hier collega, de rekeningen voor onze administratie. En gefeliciteerd.” “Hoezo gefeliciteerd?” “Groetjes en tot morgen; Anja en Jeroen!”
“Vind je het niet bizar Bart?” “Ik niet vriend. Anja past 10 x zo goed bij je dan dat hoertje Gracie.” “Hoezo hoertje?” “Kom nou Jeroen. Dat wijf maak toch mooie ogen naar iedere vent waarvan ze denkt dat hij haar luxe leventje wil bekostigen.” “Heeft ze dan ook naar jou???” “Wat dacht jij kerel? En als ze een man was geweest. Wie weet?” “Bart ben jij..?” “Ja collega. Ik ben homo en ben al jaren gelukkig met m’n vriendje.” “Maar dat wist ik niet.” “Dan weet je het nu schat. Maar let op! Op mijn relatie rusten taboes… Maar op die van jou waarschijnlijk nog veel meer.”
We beleven een drukke week en buiten een snelle knuffel en een kort kusje op mijn kantoor,gebeurt er tussen Anja en mij niets. Op zondagavond komt ze nog even mijn kantoor binnen. “Jeroen, ik ga morgen waarschijnlijk met Ma nog even langs Oma. Mag ik dinsdag bij je op bezoek komen?”
“Jazeker liefje. Dan gaan we samen aan het menu werken en de inkooplijst maken.” Na een korte zoen vertrekt ze, met een gelukkige lach op haar gezicht.
Die Maandag begon zoals dit verhaal:
“Je laat Godverdomme mijn dochter met rust. Jij perverse klootzak. Ze neemt per direct ontslag. Mocht je haar nog één keer benaderen dan zal ik mijn vriend, de commissaris van politie, in stelling brengen.” “De foto’s die je ex heeft gemaakt zijn voldoende voor een veroordeling.
Ik had van man tot man met haar vader willen praten, maar druip geslagen af naar huis. Thuis op de bank bij een kop koffie barst ik in huilen uit. Nu het er op lijkt dat ik Anja nooit meer terugzie dringt pas ten volle tot me door wat ze eigenlijk al veel langer voor me betekent. Ik was alleen te blind om dat te zien. Die avond zit ik voor de tv zonder iets te zien. Anderhalve fles wijn later sleep ik me naar bed.
Ik word wordt wreed uit mijn roes wakker door een bijna onophoudelijk gerinkel. Het duurt even totdat het besef tot mij doordringt dat mijn eigen deurbel is. Slaapdronken sta ik op en doe even later in alleen mijn boxer short open. Anja staat met een betraand gezichtje voor de deur. “Ik ben thuis weggelopen.” “Kom eerst maar eens binnen liefje.” Terwijl ze neerzakt op de bank ga ik naar de keuken.” Jij een kopje thee Anja?” “Ja graag, ik heb nog niks gedronken.” Wanneer ik met haar thee en mijn koffie de woonkamer binnenkomt staart ze me hulpzoekend aan. “Toen mama en ik gisteravond terugkwamen van Oma was Pa heel erg woest.” Tranen lopen weer over haar wangen. “Hij heeft op mij gescholden en gezegd dat ik je nooit meer mag zien. Ik mag ook niet meer naar het restaurant om te werken.”.. Toen zei mama dat jij best aardig was. Papa heet haar toen een foto laten zien hoe ik hier in de keuken in mijn bh zat. Toen begon mama te huilen en heeft ze mij naar mijn kamer gestuurd.” “Ik kniel voor haar neer op de bank en neem haar in mijn armen. Snikkend op mijn schouder zegt ze. “Ik blijf hier, ik ga nooit meer terug naar huis.” “Liefje, liefje toch ..”Ook mij komen de tranen. “We moeten nu verstandig zijn.” “Ik wil niet meer verstandig zijn.” “Lieverd ik breng je straks naar huis. Misschien dat je Ma wel even naar mij wil luisteren. Dat van die foto.. Dat kunnen we toch uitleggen.”
Plotseling , gaat weer de deurbel. Ik loop naar de voordeur en doe die open. Meteen wordt ik door twee stevige kerels (naar later bleek politiemannen van een arrestatieteam) vastgepakt en tegen de grond geduwd. Terwijl ik volkomen beduusd, geboeid wordt afgevoerd loopt de vader van Anja met een triomfantelijke glimlach mijn woning binnen. Het laatste dat ik hoor is een ijselijke geschreeuw van Anja.