De stille kracht – 7

John heeft me laatst zijn verhaal laten lezen. Uiteraard ben ik het eens met de strekking van zijn verhaal. De crux zit hem in het woord ‘zijn’. Ik herken me in, zijn interpretatie en ik herken zelfs mijn gevoel goeddeels echter ik denk dat een duo schrijverschap aan dat laatste meer recht zal doen. Ik hoop dat de lezers het hier mee eens zullen zijn.
Cita:
“Ik heb een brief gekregen van Harto. Hij wil met ons praten.” Maaike, reikt me de brief en kijkt me onzeker aan. Ik neem de brief aan en lees hem door. Vreemd. Maaike bezoekt hem om de 14 dagen. Ik alleen op zijn verjaardagen. Nu wil hij ons blijkbaar samen spreken. “Maak maar een afspraak.” Mijn schoonzus bloost en knikt. “Wat is er Maaike?” “Èh niks.” “Kom op meid. Toen je voor mij kwam werken hebben we wat afgesproken.” Ze knikt weer “Èh, ja altijd eerlijk zijn anders … …” “Nou dan.” Ze kijkt onzeker naar de grond. “I.. i..ik hou niet meer van hem.” tranen lopen over haar wangen. “Dat gevoel van vroeger is helemaal weg. Ik heb ’t geprobeerd echt.. maar ik voel niks meer… en van jullie moeten we bij elkaar blijven.” “Heb je er al met Harto over gesproken tijdens je bezoek?” “Nee, dat durfde ik niet. Hij is al zo verdrietig de laatste tijd.” Ik leg een arm om haar schouder, wat me verbaasd. Dit is namelijk de eerste keer dat ik haar een teken van genegenheid geef, maar het voelt goed. “Maak je geen zorgen meid. Je zult nu leren dat eerlijkheid, hoe moeilijk soms ook, uiteindelijk het meeste oplevert.” Ze knikt. “Zal ik dan maar weer aan het werk gaan.” “Is goed lieverd.”
Even later zit Maaike weer achter haar naaimachine. Vanuit het raam in mijn kantoor kijk ik op het naaiatelier waar naast Maaike nog vijf dames bezig zijn. Ik kijk naar mijn schoonzus. “Waar is die snol gebleven? Zeker, ze is nog steeds druk met haar uiterlijk, welke vrouw niet? Ze is veranderd. Niet alleen uiterlijk, maar ook innerlijk. Wie had vijf jaar geleden kunnen denken, dat zij ooit bevrediging zou kunnen halen uit het naaien van traditionele kleding. Voor zover John en ik hebben kunnen nagaan, heeft ze geen seksuele partners meer gehad sinds de strafexpeditie. Meteen de dag erna had zij haar relatie met haar schoonheidsspecialiste beëindigd. Het duurt even voordat ik besef dat Maaike ook naar mij kijkt. Voor een moment maken we oogcontact en ik meen te zien hoe zij kort haar lippen tuit, alvorens zich beschaamd af te wenden.
“Een Euro voor je gedachten.” Ik draai me om en kijk in het goedlachse gezicht van Nicole, die net van achteren binnenkomt. “Zo de kids zijn op school afgeleverd. Wat kan ik doen baas?” Ik spreek een grotere order met haar door, waarbij men op de kebangs een logo van het bedrijf geborduurd wil zien. Nicole trekt een stoel bij. “Wat zou je ervan vinden als we een eigen borduurmachine zouden aanschaffen in plaats van de borduursels als aparte applicaties door borduurpunt te laten aanmaken? Ik weet van Annie dat zij ervaring heeft met zo’n machine. Bovendien worden die tegenwoordig softwarematig aangestuurd en daarbij kunnen onze mannen ons ongetwijfeld van dienst zijn.” “Weet je wel wat zo’n ding kost.” Ze lacht en knikt. “Die, die ik tweedehands uit een failliete boedel heb opgekocht 1780 euro.”

Ze maakt haar vest los en toont me ons logo op haar blouse ter hoogt van haar rechterborst. Gelijk steek ik mijn hand uit en wrijf over het stiksel. Ze grijpt mijn hand en drukt die hard tegen haar borst. Ik kijk haar geschrokken aan. Gelijk laat ze mijn hand los. “Sorry Citta,, ik wou niet!” Ik schud met mijn hoofd. “Nee Nicole, sorry dat ik zo verschrikt reageerde.” Beste lezer; u moet weten dat Nicole zich al sinds het begin van onze vriendschap zich tot mij voelt aangetrokken, dat is op zijn op zijn minst deels wederzijds. Uit liefde voor onze mannen, maar ook uit angst en onzekerheid hebben we dat gevoel in de ijskast gezet.

Ik trek een stoel tegenover mij. “Kom zitten Nicole.” Ik neem haar handen in de mijne en leg ze in mijn schoot. “Het gaat niet over hè.” Ze schud met haar hoofd, een traan biggel over haar wang. Ik heb jullie gisteren weer gezien.. in de keuken. Toen John je befte.” Ik kijk haar aan . “Maar het rolluik was dicht.” Ik ben naar jullie terras geslopen en heb door het raam van de bijkeuken gegluurd… Ik kon er geen weerstand aan bieden. Ik wilde op dat moment niets liever dan in John’s plaats innemen… … Waarom zeg je niks, ben je boos op me?” Nu is het mijn beurt om met mijn hoofd te schudden. “Eigenlijk vraag ik me ook soms af hoe het zou zijn? … hoe het zou voelen?” “Als ik?” “Ja gekke meid… Als jij…” Een glimlach verschijnt om haar lippen. Ik voel hoe zij haar handen dieper in mijn schoot duwt. “Ik kijk haar aan en houdt haar tegen. “Alsjeblieft Nicole… Het is niet dat ik niet wil. Maar ik wil eerst met John praten… Ik wil hem geen pijn doen en al helemaal niet verliezen. Hoe zit dat overigens met Vincent? Heb je al met hem..” Ze knikt. “Al vaak. Hij heeft dezelfde gevoelens.” “Voor mij?” “Nee gekkie… Voor een neef van hem. Die gevoelens heeft hij al lang. Daar is hij ook altijd eerlijk over geweest. Ongeveer twee jaar geleden hebben ze voor het eerst.. Eens in de paar maanden komen ze bij elkaar.” “Ben jij dan niet…” “Jaloers? Eerst wel. Maar nadat ze bij elkaar zijn gekomen lijkt het altijd alsof Vin nog verliefder op me is dan voorheen… en dan bedoel ik echt niet alleen tussen de lakens.” “Is die neef niet getrouwd?” “Jawel, zij kijkt vanaf een stoel toe als ze… “ “Zou jij dat ook willen?” “Nee, dat is iets van hem. Ik gun het hem, maar hoef daar niet bij te zijn.” Ik lach. “Waar zijn toch mijn gelovige en geremde buurtjes gebleven.” “Die hebben, door jullie geprikkeld, veel en lang nagedacht… In de bijbel staat dat God een God van liefde is… Wat kan er dan fout zijn wanneer mensen die liefde delen, zonder daarbij anderen te kwetsen.” Nu ben ik het die Nicole’s handen diep in mijn kruis duwt. “Ik ben trots op je lieverd. Ik hou van je, maar laat me eerst met John praten.” Ze knikt en pakt de telefoon. ‘Hallo meneer Vincent. U kunt vanmiddag die borduurmachine hier afleveren. Wellicht dat u vennoot John u kan helpen sjouwen.’ … … ‘Is goed. Wij zorgen voor de koffie.”
John:
Vincent komt de hal binnen. “Ik ben even naar de bakker partner, onze meisjes willen samen koffie drinken.” “Is prima Vin, dan zorg ik dat de expres bestellingen klaar staan als je terugkomt.”
Nog geen half uur later duwen wij ons karretje met daarop een borduurmachine en een grote doos met gebak de bedrijfshal van CCC binnen. “Hallo dames rondje gebak van de zaak.” Binnen een mum van tijd zijn de zes naaiwerkplekken verlaten en wordt koffie ingeschonken. Cita en Nicole komen uit hun kantoortje. Cita wijst naar de borduurmachine “Is dat hem?” Ik knik “Een wonder met 6 naalden liefje… Jullie logo hadden we binnen een uur geprogrammeerd. Je begrijpt wel dat we onze directeuren salarissen moet doorberekenen.” Cita lacht “Directeuren? Volgens mij zijn Julie gewoon twee zzp-ers.” Ik leg mijn arm om haar schouder “dzp-ers liefje, directeuren zonder personeel.” Zoals altijd wanneer de directeuren van TSF-erotics bij Cita’s Culture Clothes op bezoek gaan hebben de dames van het naaiatelier de grootste lol. Ze genieten zichtbaar van de kwinkslagen tussen hun ‘bazen’. Alleen Annie, een van Cita’s meest vaardige naaisters is stiller dan anders. Het is opvallend dat Maaike dit als eerste opvalt. “Wat is Annie, waarom ben je zo stil?” “Èh mijn broer is dominee. Hij zegt dat het bedrijf van John zondige apparaatjes maakt en verkoopt.” Ik hoor op. “Wat zijn dat; zondige apparaten, Annie?” Ze kleurt tot in haar haarwortels. “Apparaten die vrouwen zich van mannen laten afkeren.” De vrouw wil opstaan en weglopen. “Annie, als je nu wegloopt hoef je niet meer terug te komen.” Zelfs ik schrik van Nicole’s reactie. De vrouw kijkt Nicole aan, “Maar ik ben jullie beste naaister.” “Dat klopt helemaal Annie, maar geeft dat jou het kleinzielige recht om vrouwen te veroordelen omdat ze willen genieten? Ben je getrouwd? Kom je klaar tijdens de seks met je man?” Annie’s stoel schiet achteruit en ze probeert weer te ‘vluchten’. Het is Maaike die Annie terug duwt in haar stoel. “Hier lopen we niet weg… Nicole vroeg je wat Annie.” “NEE verdomme. Nee, ik kom niet klaar als we seks hebben. Daar kan Piet niks aan doen, hij is gewoon te opgewonden , hij is te snel.” “Goshie. Arme Pietje toch. Moet zijn vrouwtje zichzelf… met haar vingers…” Weer kleurt de vrouw. “D..d..dat gaat Julie niet aan.” “Nee Annie dat klopt.. Maar als ons dat niet aan gaat. Wat gaat jou dan aan wat andere vrouwen doen om klaar te komen. Bovendien gebruiken Cita en ik die apparaatjes ook, samen met onze mannen. Heb jij het gevoel dat wij ons van hun afkeren? Is je broerminee ook getrouwd. De ca 45 jarige kleine en ietwat gezette vrouw bloost en knikt “Ja. Met Sara… Zij had stiekem zo’n vibradinges besteld. Toen hij het ontdekt heeft, heeft hij het in de haard gegooid. Tegen Sara heeft hij gezegd dat zij later in de hel, net zo zal branden.” “Halleluja praise the Lord… Wat is het toch heerlijk als je je mannelijke gestuntel achter de bijbel kunt verstoppen. Annie denk eens na.” Zegt Nicole. “Ik ben ook gelovig. Maar zou een god van liefde, mij als vrouw willen onthouden van een van de mooiste dingen uit zijn schepping?” “Wat bedoel je Nicole? Kinderen krijgen?” “Nee vrouwke, dat is het allermooiste. Ik bedoel het vrouwelijk orgasme. Waarvoor zou het zijn geschapen als ik het niet zou mogen beleven. Voor de voortplanting is het namelijk niet nodig dat een vrouw klaar komt.” “Nee dat weet ik!”schiet uit Annie’s mond. Iedereen schiet nu in de lach. Ze weten allemaal dat Annie 4 kinderen heeft en dat het waarschijnlijk eerder aan haar mans desinteresse dan aan de anticonceptie ligt dat het er niet meer zijn. “Zullen we dan maar weer aan het werk gaan.” Zegt de vrouw nog steeds blozend. Terwijl ze weg loopt tik ik op haar schouder. “Je mag zo’n zondig apparaat van ons wel eens proberen.” Geschrokken kijkt ze me aan. “Èh , ik denk maar beter van niet.” “Het mag Annie, het moet niet.” Ze knikt en gaat weer aan het werk. Vincent en ik nemen afscheid van onze lieverds en gaan weer naar ons eigen pand.

“Moet je kijken John. “Die vibramotertjes uit Taiwan kosten inkoop nog niet de helft van de onze.” Ik kijk hem aan. “Kijk de specs eens.” “Oh ja, je hebt gelijk. Geen lagertjes en erger nog bij dat stroomverbruik zijn de accu’s in minder dan de helft van de tijd leeg.” “Laten we het maar houden op onze Europese partners, ook gezien de garantievoorwaarden.” Ik pak de telefoon. ‘Hallo Gertie…’ ‘waarvoor ik bel. Zijn jullie er al aan toegekomen onze nieuwe vinding te testen?’ … … ‘Fijn meid, ik ben blij dat te horen; en dan bedoel ik echt niet alleen voor onze business. ..”Nee hou hem maar. Cadeau van de zaak, voor bewezen diensten zullen we maar zeggen’
Vincent kijkt me nieuwsgierig aan. “En was ze blij met de urethra elektrode?” “Blij? Eerder dolgelukkig. Ze hoeft met die elektrode in, niet haar pijndrempel te overschrijden om klaar te komen. Al hele lichte prikkelingen hebben haar een loeiend orgasme bezorgd. Ik hoorde haar gesnik door de telefoon.” “Mooi voor haar en mooi voor onze productlijn.” Ik knik, en minder mooi voor jou, Want jij moet weer op pad om een fabrikant te vinden die aan onze kwaliteitseisen voldoet.” “Dat doe ik met plezier partner.””Zolang jij blijft uitvinden en knutselen, gaat deze jongen met liefde op pad. IK heb overigens vanavond al een etentje met Carl van Silicon& Jelly Parts in Düsseldorf.”

Cita:
Die avond zitten we samen op de bank nadat de kinderen naar bed zijn gebracht. Bij Satira en Setia heeft het voorlezen plaats gemaakt voor een kort nagesprek van de dag en een vooruitblik op morgen. Bena wil met haar 4 jaar nog haar verhaaltje voorgelezen krijgen.
Ik voel me gespannen en zet het geluid van de tv zacht. “John .. We moeten praten.” Hij kijkt me nieuwsgierig aan. “John… Nicole… Eigenlijk ook ik.. we… We hebben er al eens eerder over gesproken, je weet wel lang…” Hij knikt en drukt een kus op mijn voorhoofd. “Nicole en jij zijn er achter gekomen dat jullie niet langer weerstand kunnen bieden aan jullie wederzijds verlangen.” Ik knik en voel opluchting nu hij uitspreekt, wat ik maar niet over mijn lippen kreeg. “Wat zit je nu beschaamd naar de grond te staren. Kijk me alsjeblieft aan Cita.” Met moeite kijk ik naar hem op. “Ik ben verbaasd liefje. Verbaasd en eigenlijk ook trots.” Ik begrijp hem niet, dat ziet hij aan me. “Ik ben verbaasd dat Julie dat verlangen 5 jaar naast jullie neer hebben kunnen leggen en trots dat jou liefde voor mij daar mede debet aan was.” Ik hoor mezelf stamelen. “Ùh v…vind je het dan goed?” “Goed? Laten we zeggen dat ik het een opwindend idee vind en dat ik je niet in de weg wil staan.” “Geen voorwaarden?” Hij schud met zijn hoofd. “Nee lieverd. Ik zou er alleen heel graag eens bij zij, maar daar moeten jullie, je dan allebei goed bij voelen.” Ik wordt overspoeld door een warme liefdesgolf en kus zijn hele gezicht. Even laat hij het gebeuren, dan gooit hij me van zich af. Hij kan me lezen en weet precies wat ik nodig heb om m’n schuldgevoel en opwinding in overeenstemming te brengen. “Naar buiten Cabo!” Ik begrijp hem niet, nog voordat ik kan vragen trekt hij me bij mijn haren door de keuken, naar buiten, achter het terras op. Door de beweging springt onze terras en tuinverlichting aan. Het is koud. “Uitkleden slet!” Nog terwijl ik mijn blouse losknoop zie ik Nicole voor haar keukenraam staan. Kort daarop staat ook zij op haar terras en begint met het losknopen van haar blouse. “Zo zo, onze buurslet is solidair met mijn cabo.” Al na enkele minuten sta ik naakt. “Bekijk haar maar goed Cita. Bekijk haar en bedenk of dat is wat je wil.” Pas nu besef ik dat het voor het eerst is dat ik Nicole helmaal naakt zie. Het is zoals John al jaren geleden zei. Ze is precies mijn tegenovergestelde. Ik ben een kleine donkere pinda, zij een blanke blonde godin. Alles wat aan mij klein is, is bij haar groot, te beginnen bij haar groten D-cup tieten met gezwollen tepels in grote donkerroze tepelhoven. Hoe anders is mijn B-cupje met kleine bruine tepelhofjes en de harde koffieboontje in het midden. Haar heupen zijn breed en haar bipsen zijn gevuld. Nicole gaat in een terrasstoel zitten, spreidt haar benen en trekt haar kut open. “Zo, daar gaat een wereld open.” Ik besef dat Nicole’s showtje voor mij, ook John niet ontgaat. Ik voel een steek van jaloezie. Ik knoop zijn broek los, maak zijn gulp open en haal zijn burung naar buiten. Ik gooi een stoelkussen op grond, kniel neer en wil net zijn stevige tamp diep in mijn mond nemen wanneer hij achteruit stapt. “Bewijs me maar dat jij mijn cabo wil zijn. Waarom zou ik niet gewoon die buurslet te grazen nemen? “Mijn Angst hem te verliezen, mijn jaloezie, maar ook tomeloze opwinding schreeuwen om aandacht. “Neuk mijn cabo bek, doe met me wat je wil John, maar asjeblieft maak me niet zo bang.” “Ik maak jou bang? Wie moet er bang zijn? Wie kan me verzekeren dat, wanneer je straks de smaak van de vouwenliefde te pakken hebt, je mijn burung überhaupt nog kan waarderen?” Ik voel zijn onderliggende onzekerheid. “Je doet jezelf tekort John… Jij bent het die ik wil. Ik wil jou, van jou zijn. Ik zou het niet kunnen verdragen je te verliezen. Jij bepaalt.” Hij bukt, neemt mijn hoofd in mijn handen. “Mondje open!” Ik zie hoe hij speeksel verzameld in zijn mond, dat hij vervolgens langzaam in mijn mond laat lopen. Ik heb dit wel eens in een porno film gezien en walgde toen van die scene. Nu het mijzelf overkomt voel ik alleen liefde en opwinding. “Ik kijk hem aan. Dank je John, laat me je drinken. Laat me alles van je drinken. Het kost geen enkele moeite wanneer hij zijn pik even later tot diep in mijn keel schuift. Rustig en met lange halen neukt hij mijn mond en keel. Mijn verlangen naar meer groeit echter onophoudelijk. Ik zet mijn handen op zijn kont en neem het van hem over. Ik wil misbruikt worden. Het duurt niet lang of John neemt weer over. Zijn handen klauwen in mijn haar , terwijl ik een vinger in zijn anus duw. Met een serie krachtige, niets onziende stoten, spuit hij zijn zaad rechtsreeks in mijnkeel. Mijn lijf voelt vloeibaar, mijn kut, kont en mond smelten ineen. Ik ben alleen nog lillend neukvlees, zijn neukvlees. Ik klem me aan hem vast en voel hoe zijn burung in mijn mond aan kracht verliest. Langzaam laat ik hem naar buiten glijden om hem gelijk in mijn hand te nemen. Ik kijk naar boven. “Ik wil het al zo lang John. Alsjeblieft geef het me.” Hij schudt met zijn hoofd.“ Ik blijf hem strak aankijken, dan zie ik een kort knikje. Kort voordat de eerste druppeltjes van zijn goudsap op mijn tietjes vallen voel ik zijn nog halfstijve pik een beetje opzwellen. Langzaam zwelt zijn straal aan. Ik richt op mijn tieten en voel hoe zijn hete urine door mijn schaamspleet op het kussen druipt. Ik doe mij ogen dicht en richt op mijn gezicht. Het voelt heerlijk… Ik ben van hem. Als vanzelf doe ik mijn mond open en drink mijn liefste. Een tweede orgasme kabbelt door mijn lichaam.

John:
Tot mijn verbazing richt ze mijn straal op haar gezicht. Ik zie overgave, maar ook opwinding. Dan gaat zelfs haar mond open. Ze drinkt van mij… Terwijl ze dat doet zie ik dat kleine schokjes door haar mooie lijfje trekken. Nadat de laatste druppeltjes op haar kin zijn gevallen opent zij haar ogen. Geen spoortje van walging of afkeer. Alleen maar liefde. Ik kan niet anders, zak door mijn knieën en kus mijn liefste. “Waarom heb je me zo lang hierop laten wachten?” “Ik weet het niet Cita. Ik denk uit schaamte… Uit angst je te vernederen.” “Jij zou me nooit vernederen John… Dat zit niet in je. Jij hebt nog nooit iets gedaan wat ik niet zelf wilde.” Ik help mijn liefje overeind. Ze kijkt naar het terras van onze achterbuurtjes. Van Nicole is niets meer te zien. Het rolluik is naar beneden gelaten. “Ik hoop dat Nicole niet te erg is geschrokken… Weet ze?” Mijn liefje schud met haar hoofd. “Kunnen we naar binnen gaan John, ik krijg het koud. Ik knijp in haar tepelboontjes. “Wacht even lieverd.” Ik loop naar de bijkeuken, haal een handdoek uit de droger, ga weer naar buiten en droog mijn liefste.
We lopen gelijk door naar de badkamer, waar we samen onder de douche gaan. Door het warme water en de aanrakingen van mijn lief meld mijn burung zich terug. Cita pakt hem vast. “Kun je wachten jongen? Ik heb zo’n lekker bevredigd gevoel, ik wil dat vasthouden.” “Liefje op jou wil ik nog veel langer wachten. Jij weet als geen ander uitstel om te zetten in een feest van erotiek.”
Die avond liggen we vroeg in bed. Cita kruipt dicht tegen me aan. Waarom heb je me zo lang laten wachten John? Je wist al jaren dat ik je urine wilde.” Ik denk even na. “Ik denk om dezelfde reden waarom jij zo lang gewacht hebt met Nicole. Misschien zijn we beiden bang om ongewild onze relatie in gevaar te brengen.” Nu is het Cita die even stilvalt “Kan dat dan gebeuren John?” “Ik denk het niet liefje… Maar anderzijds, wat is zeker in het leven? Maken die onzekerheden het soms niet juist ook extra spannend?” “Hmm, ja… Maar we moeten wel blijven praten… Blijven praten en eerlijk zijn.”
De volgende morgen klop ik bij Nicole achter op de keukendeur. Vandaag is het mijn beurt om de kinderen naar school te brengen. Jeroen doet open. “Hoi ome John. Mama is nog even de haren van Kim aan het doen. Ze komt zo.” “Is goed jongen. Ga maar vast naar de auto. Satira en Setia zitten er al in.” Nog voordat ik een stoel kan pakken hoor ik geluid uit de badkamer. “Loop maar Kim… Mama ruimt nog even de badkamer op.” De kleine meid komt de keuken binnenstormen. “Hoi ome John… Hoi meisje, ga maar vast naar de auto. Ik loop snel naar de badkamer. Het is nog nooit gebeurt dat Nicole niet op zijn minst ook even mij kwam begroeten. “Wat schort er aan Nicole?” “Geschrokken draait ze om. In haar ogen zie ik onzekerheid en boosheid. Ze begint te stotteren… “I..i..Ik ben boos op je. Hoe haal je het in je hoofd om Cita zo te vernederen. Ze is de liefste, zachtaardigste vrouw die ik ken.. En jij,,, jij…” Ik pak Nicole bij haar schouders… “Ik.. Ik heb mijn liefste gegeven waar zij al jaren naar verlangd. Ik denk dat je gewoon jaloers bent Nicole.” Nu begint ze te briesen. “Ik jaloers? Meen je nou werkelijk dat ik door jou, zo behandelt zou willen worden?” Ik laat haar los en zeg op een fluistertoon. “Niet door mij Nicole… Door Cita.” Ze slaat haar ogen neer. “Dag grote meid. Ik ga de kinderen naar school brengen.

Cita:
Ik ben nog bezig met het opruimen van de ontbijtspullen als Nicole, na een korte klop, door de bijkeuken binnenkomt. “goeie morgen Cita. Hoe voel jij je nu?” Eerlijk gezegd had ik zo’n vraag wel verwacht. “In tegenstelling tot wat jij waarschijnlijk verwacht voel ik me heerlijk. Ik voel me op en top vrouw en begeert.” Ze laat zich op een keukenstoel zakken en kijkt me ongelovig aan. “Wat wil je horen Nicole? Dat ik me vernedert, bevuilt voel?” Ze knikt. Ik schuif een stoel aan. “Wie denk jij dat gisteren de regie had?” “John natuurlijk!” Ik schud met mijn hoofd. “Het is al langer mijn uitdrukkelijk verlangen dat dit zou gebeuren. Je kunt John heel erg slecht als je zou denken dat hij zoiets tegen mijn wil zou doen. Integendeel. Hij wist al lang van mijn verlangen, maar heeft er gisteren pas aan toe kunnen geven.” Beschaamt kijkt ze naar de grond. “Ik heb hem onrecht gedaan.” Nicole vertelt van het voorval bij haar thuis. “En.. heeft hij gelijk?” “Waarmee?” “Dat jij door mij overheerst wil worden?” Weer zakt haar hoofd. Met een klap sla ik met mijn vlakke had naast haar op de tafel. verschrikt kijkt ze op. Ik pak met een hand haar kin en kijk haar aan. Ik smelt wanneer ik in haar grote verdrietige blauwe ogen kijk. “Als jij je aan mij wil geven, dan doe je dat vanuit kracht. Kracht liefde en geilheid. Precies zo als ik me ook aan John geef.” “Heb je met John gesproken over…?” “Over ons? Dat heb ik. Als het gebeurt wil hij erbij zijn… Niet gelijk de eerste keer, maar… “Hoezo, ALS Cita?” Ik twijfel Nicole. Ik twijfel of jij er klaar voor bent om je vanuit je kracht te geven.” Opnieuw zakt haar hoofd .Al na een paar seconden echter kijkt ze me strak aan. “Ik ben er klaar voor Cita.. Ik ben klaar en ga je dat bewijzen.” “Daarmee maak je me erg blij lieverd. Zullen we dan nu maar naar het atelier gaan?” “Ze knikt en staat op.” “Ik wil je kussen Cita!” “Dan doe dat Nicole.” Ze neemt mijn hoofd in haar handen kijkt me aan, brengt haar mond naar de mijne en kust me. Op het moment dat ze haar lippen opent, val ik aan. Ik stuur mijn tong onstuimig op verkenning in haar mond. Wanneer zij tegenspel begint te bieden stop ik. Een zucht van teleurstelling ontsnapt haar. Ik kijk haar lachend aan. “Dat was een voorproefje lieverd.”
In de auto naar het atelier breng ik haar op de hoogte van mijn verdere voorwaarden voor ons samenkomen. Ik vertel haar dat ik wil dat zij haar fantasieën en haar diepste verlangens met me deelt. Ongeacht of deze ooit uitkomen. Verder wijs ik haar op het feit dat ik onvoorwaardelijke eerlijkheid eis. “Wanneer komt Vincent thuis?” “Als het goed is vanmiddag. Hij heeft me gisteravond nog gebeld. Hij had een goede deal kunnen afsluiten met die Duitse producent. Als het zo doorgaat dan lopen onze mannen binnen.” “Als je dat maar wat weet. Sinds die hartslagsensor in de borstband is vervangen door een armband of enkelband rijzen de verkopen de pan uit.”
We lopen het atelier binnen. Maaike en Annie zitten al achter hun machines. “Goede morgen dames. Koffie?” “Graag.” “Lekker.”
Nicole gaat gelijk aan de slag en pakt een Kebang in voor verzending. Ik ga naar kantoor en slinger het koffiezetapparaat aan. “Ik heb een afspraak gemaakt voor morgenmiddag. Er is een maatschappelijk werker aanwezig bij het gesprek. Ga je met me mee?” Ik draai me om en kijk in het onzekere gezicht van Maaike. “Uiteraard gaan we samen Maaike. Daar had Harto toch om gevraagd.” Ik zie hoe een last van haar schouders valt. “Dank je wel… Dan ga ik maar weer aan het werk.”
Nog voor dat ik goed en wel aan mijn tekentafel sta, wordt geklopt. “Kom toch binnen Annie.” Voorzichtig sluit ze de deur van kantoor. Ik ga op mijn bureau zitten. “Ùh.. Ik geloof dat ik u en uw man excuses ben verschuldigd.” “Waarom geloof je dat Annie?” “Ik heb nagedacht over wat Nicole en u man gisteren zei. Ze hadden gelijk.” Alsjeblieft laat de ge-U. Ik ben gewoon Cita of jij.” “Sorry…” Ik lach. “Dat ge-sorry is ook nergens voor nodig.” Ze draait zich om. “Wou je nog wat vragen Annie.” “…Èh ja, eigenlijk wel. Meneer John zei gisteren dat ik zo’n apparaatje kon…” “Dat kan Annie. Zeg het maar. .. De Silent Solo power? of toch liever de Silent Pair Power?” “Èh, doe maar de solo. Je zult me wel..” “Voordat je verder gaat Annie. Ik vind je en vakvrouw en een prachtwijf . Het treft me te weten dat jij niet het zelfde genot kent zoals ik dat ken.” “Mag ik wat vragen Cita?” Ik knik. “Als u.. Ik bedoel jij… Als jullie samen komen… Krijg jij dan… Ùh kom je dan klaar.” “Ja Annie, en soms zelfs meer dan eens.” “Ik benijd je Cita, niet alleen daarom.” “Dank je Annie. Ik besef terdege dat ik een bevoorrecht mens ben.” “Dat heb je verdient… Een tijdje terug heeft Maaike me alles vertelt…. Ik breng de koffie wel naar binnen.”
De volgende middag zitten Maaike en ik na verschillende controles en een oppervlakkige fouillering in een soort kale wachtkamer. Een deur gaat open. Harto in trainingspak komt samen met een vlot geklede vrouw binnen. “Aangenaam Roos Mesen; penitentiair maatschappelijk werk. Terwijl Harto ons een hand geeft kijkt hij naar de grond. Hij doet geen enkele poging om Maaike te zoenen of zelfs maar in zijn arm te nemen. Nadat Roos ons van koffie en thee heeft voorzien neemt zij het woord. Ze kijkt mij aan. “Harto heeft me alles verteld mevrouw Suwandi. Ik bewonder uw moed en die van uw partner. Hij is veranderd. In meer dan een opzicht. Hij wil jullie iets vertellen.”
Maaike en ik kijken naar Harto. “Hij staart in de beker koffie in zijn handen.” “Èh, ja… Maaike, zus… eigenlijk..” “Harto Suwandi! Kijk me op zijn minst aan als je me iets wil zeggen.” Langzaam richt hij zijn hoofd op. “Ik, èh… Ik wil jullie vragen mij te ontslaan. “ Ik begrijp hem niet. “Ik ben niet justitie broer, en als ik het goed heb mag je binnenkort voor het eerst met proefverlof.” “Dat bedoel ik niet… Ik ben verliefd…” Hij kijkt Maaike strak aan. “Verliefd op een ander… Hij heet Leo.” Harto buigt voorover en zakt op de tafel. Ik zie tranen in Maaike’s ogen, ze legt een arm om hem heen. “Roos wendt zich tot mij. “Mevrouw Suwandi… U broer is uit de kast gekomen. Hij is uit zijn eigen schaduw gestapt, mede dankzij Leo.” “Wie is Leo?” “Leo was onze sportinstructeur. Meteen nadat hij zijn gevoelens voor Harto ontdekte en merkte dat dit wederzijds was heeft hij ontslag genomen. Nu werkt hij uitsluitend nog in zijn eigen sportschooltje. Hij bezoekt Harto bij elke gelegenheid.” Harto richt zich op. “Cita, Maaike… Ik besef dat ik geen enkel recht kan doen gelden. Maar ik smeek jullie om me vrij te geven. Alleen zo kan ik aan mijn tweede leven beginnen.” Terwijl hij dit vraagt kijkt hij verdrietig, ondanks zijn gesnik zie ik geen tranen. “Zusje… Alsjeblieft vergeef me!” “Ik wil kennis maken met die Leo.” Roos overhandigt mij een kaartje. ‘Leo de Vries… Sportschool, Personal trainer & Sportinstructeur . Jou conditie; Mijn hobby.’ “Ik zal hem vandaag nog opzoeken.” Het is Harto die meteen reageert “Hij verwacht jullie.” We nemen afscheid, terwijl hij zich omdraait meen ik voor een kort moment en glimlach te zien. Maaike heeft hem al vrij gelaten. Ik ben nog niet zover.
Terwijl ik de parkeerplaats van de sportschool op rij, valt me gelijk een ding op. Geen pooierbakken, wel twee politieauto’s. We melden ons aan de balie, bij een aardige jonge dame. “Ik zou graag Leo willen spreken.” “Ogenblik mevrouw; hij is nog even bezig met een klant.” “Mag ik je wat vragen?” “Natuurlijk mevrouw.” “Hoe is je baas eigenlijk?” “Dat vraagt u aan een verkeerde mevrouw. Leo is mijn vader.” Mijn mond valt open. “Bent u Cita? De zus van Harto.” Ik knik “Ja, en dit is Maaike. Harto’s vrouw.” Ze geeft ons beiden een hand. “Aangenaam Patricia. Ik zal Pa even halen.” Ze loopt door en klapdeur de gym binnen. Ik kijk naar binnen en zie een aantal politieagenten, herkenbaar aan de logo’s op hun T-shirts stevig in de pedalen trappen. De zaal is smaakvol ingericht met zachte kleuren en ingelijste Posters van serene landschappen. Patricia spreekt een grote donkerharige man aan die net een vrouw instrueert bij een toestel. Hij draait zich om en ik kijk van afstand in een mooi maar nietszeggend gezicht. Na nog enkele aanwijzingen, komt hij onze kant op. “Hallo Cita. Ik ben blij je te ontmoeten en nog blijer dat jij de moeite hebt genomen hier naar toe te komen. Dat betekend dat je Harto nog niet helemaal hebt afgeschreven.” Hij draait zich om. “Jij moet Maaike zijn. Ik herken je van de foto’s die Harto mij heeft laten zien. Kom toch even mee naar kantoor dan kunnen we even praten… … Patricia schat, zou jij een paar flesjes sap willen brengen.” Hij gaat ons voor en we komen in een groot kantoor, voorzien van zowel een strak bureau alsook een mooie lounge set. Een wand is bedekt met een grote ruit die zicht geeft op de gym. “Is dat een spiegelruit? ik bedoel voor de sporters binnen.” Hij lacht. “Nee, hier geen geheimpjes en stiekem gegluur. De sporters in de zaal kunnen ons zien net zo goed als wij hen.” Patricia komt binnen met de sapjes en schudt ons in. Maaike drinkt haar glas in een teug leeg ,ik neem een paar slokken. “Lieverd, zou jij mevrouw Steens nog even willen begeleiden met de gewichten.” “Is goed paps.” Hij kijkt ons aan. “Jullie zullen wel erg geschokt zijn. Vooral jij Maaike, hoe vond je het toen je hoorde dat Harto verliefd is op een man?” “Ùh, eigenlijk was ik opgelucht… Ik voel namelijk niets meer voor hem.” Hij kijkt mij aan. “En jij Cita?” “Ik weet het niet Leo, ik wil het wel geloven maar iets in me verzet zich ertegen.” Ik neem nog een slok van mijn sap. Nu pas valt mij de zoute nasmaak op. “Ik ben zo slap.” Lalt Maaike naast me. Een gemene grijns verschijnt op Leo’s gezicht. Hij drukt op een knop naast de ruit en ik zie hoe in de sportzaal een jalousie voor de ruit schuift. Dit voelt niet goed. Instinctief wil ik opstaan, mijn lichaam gehoorzaamt niet. “Je gevoel heeft je niet bedrogen Cita. Jammer genoeg is het daar nu te laat voor.” De deur zwaait open. “Is het gelukt Paps.” “Zeker lieverd. Maaike is volledig van de kaart … Cita is er nog wel, maar haar pindalijfje gehoorzaamt niet meer. Zijn onze vrienden van politie nog in de gym.” “De zijn net naar de douche vertrokken en mevrouw Steens is bezig met haar laatste serie.” “Blijf jij even bij onze gasten liefje… Dan neem ik zo even afscheid van de sporters en sluit de tent.” Het kost me moeite mijn ogen open te houden. Ik besef dat ik bang zou moeten zijn. Ik sta naast mijn gevoel en voel zelfs een bepaalde mate van opwinding. Ik neem waar hoe Patricia mijn glas pakt en een paar kleine slokjes nipt. Ze kijkt me aan “Je moet ook niet zo veel gebruiken domme pinda trut. Van een beetje GHB wordt je lekker geil van teveel ga je KO.” Ze stopt haar hand onder haar rokje, schuift haar slip opzij , stopt twee vingers diep in haar kut en haalt ze weer naar buiten. Met een hand duwt ze mijn mond open en duwt de twee kutvingers in mijn mond. “Proef maar pindakut.” Ik proef haar en merk dat mijn mond nog wel onder mijn commando staat. Ik zet mijn tanden stevig in haar vingers. Op het moment dat ik een pijnkreet hoor voel ik een klap op mijn hoofd en gaat het licht uit.

John:
Het is kort na vijf uur. Mijn mobieltje gaat over, het is Nicole. ‘Hoi Nicole, heb je het verkeerde nummer gekozen? Vincent zit tegenover mij.’ Ze verteld me dat ze zich zorgen maakt. Cita en Maaike hadden om één uur een afspraak met Harto in de gevangenis. Zij had gezegd dat ze tussen drie en vier de kinderen bij Nicole zou ophalen. Nu was ze er nog steeds niet. Nicole had geprobeerd Maaike en haar op te bellen, maar beiden hadden tot nu toe niet geantwoord. “Kun jij voordat je deze kant op komt even op het atelier kijken?” “Is goed Nicole… We komen er zo aan.” Ondanks dat er waarschijnlijk 101 plausibele verklaringen zijn voor Cita’s laat komen, slaat bij mij een beklemmend gevoel toe. “Wat is vriend, je ziet helemaal bleek?” Ik leg Vincent uit wat Nicole vertelde en hij probeert me gerust te stellen. Ik merk echter dat het hem ook niet lekker zit. We sluiten ons pand en lopen de korte afstand naar het Cita’s atelier. Maaike’s bromscooter staat nog voor het pand, binnen is echter niemand te bekennen. We tillen de scooter samen op en zetten hem binnen, voordat we beiden in onze eigen auto naar huis vertrekken.
Onderweg probeer ik via mijn handsfree installatie afwisselend Cita en Maaike te bereiken, echter zonder succes. Thuis is Nicole’s onrust al op de kinderen overgeslagen. Satira komt gelijk naar me toe, ze heeft tranen in haar ogen. “Ik voel mama niet!” Ik neem haar in mijn armen, het komt goed schat. Ik ga mama zoeken, jullie kunnen me helpen door aan mama te denken.” Ik sta op en kijk Nicole aan. “Kunnen de kinderen hier blijven Nicole?” “Wat voor een vraag John… Overigens nog excuses voor vanmorgen.” Ik wuif haar excuses weg. “Wat ben je van plan John?” Ik kijk Vincent aan. “Politie bellen, navraag doen bij ziekenhuizen, de gevangenis vragen hoe laat ze zijn vertrokken.” “Heeft Maaike nog steeds hetzelfde nummer?” Ik knik. “Waarom vraag je?” “Misschien dat we haar telefoontje nog kunnen peilen.” “Ga nou maar met John mee Vin. Ik bekommer me wel om de kids.”
In de woonkamer start ik mijn laptop. “Heb je dat Trace programma op die laptop John?” “Nee dat staat op mijn oude laptop. Die staat ergens op de plank in de garage en is al zeker twee jaar niet meer aan geweest.” “Begin jij nou maar met je belronde , dan zoek ik je oude laptop.”
Als eerste bel ik met de gevangenis. Men weet me alleen te vertellen dat Maaike en Cita een gesprek met Harto hebben gehad in aanwezigheid van mw. Mesen. Ze waren om half twee vertrokken. Mijn belronde langs politie en ziekenhuizen blijft zonder resultaat. Vincent zit tegenover me aan tafel en probeert mijn oude laptop te reanimeren. Hij kijkt me aan “Niks?” Ik knik. Bij de vierde poging start de laptop eindelijk door. Gelijk start Vincent het Trace programma. Aan de teleurstelling op zijn gezicht lees ik af dat hij geen signaal van Maaike’s telefoon ziet. Ik bel met de politie, waar men mij na enig aandringen doorverbind met de recherche.
‘Met Daneels, recherche’ Ik leg de situatie uit. Hij begint me gelijk gerust te stellen, ‘uw vrouw en haar vriendin zijn waarschijnlijk gewoon lekker stappen en melden zich uiterlijk morgen weer.’ ‘Kijkt u alstublieft even in uw systeem onder de naam Suwandi.’ Ik hoor een verveelde zucht. ‘Kunt u dat spellen.’Ik begin te spellen, hij spreekt me hardop na. Dan hoor ik plotseling een vrouwenstem. “ Hallo met wie speek ik?’ Ik meen de stem te herkennen van de rechercheur waarmee we 5 jaar geleden contact hebben gehad. “Met John Meijers.” “Meneer Meijers… Marieke Berns hier, wij kunnen ons nog. Wat is er met uw vrouw?” Ik leg de situatie uit. “John… Ik rij gelijk naar de gevangenis om Harto aan de tand te voelen. Verder zal ik contact opnemen met mevrouw Mesen, wellicht dat zij iets weet. Mag ik u telefoonnummer?’ Ik geef haar mijn mobiel nummer door. Zij beloofd me op de hoogte te houden.
“Zullen we om gaan? De kinderen moeten naar bed.” We lopen via de achterdeur naar binnen maar zien noch in de keuken noch in de woonkamer Nicole of de kinderen. Vincent opent de deur naar de gang. In de speelkamer horen we hoe Nicole een verhaal voorleest. We sluipen naar de speelkamer. De vloer is bedekt met matrassen. De kinderen liggen allemaal. Nicole zit in hun midden en leest voor Bena slaapt al. Satira en Setia kijken me verdrietig aan. “Wij blijven hier slapen. Ga jij maar naar mama zoeken.” Nicole draait zich naar me om. “Nog niets?” Ik schud met mijn hoofd. “Ik slaap hier bij de kinderen. Doen jullie maar wat nodig is.” Ik kus mijn meiden en neem afscheid. “Vincent loopt met me mee naar de woonkamer. “Jij ook een borreltje?” “één kleintje, voor het geval ik nog weg moet.” Hij schud twee whiskey in. “Op een goede afloop.” We stoten de glazen kort tegen elkaar. Nog voordat ik mijne half leeg heb schudt Vincent zich een tweede in. “Je belt me als je iets weet. Als je ergens naar toe gaat, ga ik mee.” Ik knik. “Dank je Vin.”
Thuis kijk ik als eerst op mijn oude laptop. Ook tijdens mijn afwezigheid is geen signaal van Maaike’s mobieltje ontvangen. Ik weet niet hoe lang ik verdoofd voor mij uit heb zitten staren wanneer mijn telefoon gaat. ‘John!’ ‘Meneer Meijers… Marieke Berns hier. Ik ben bij Harto langs geweest. Hij vertelt dat het gesprek over zijn eerste proefverlof a.s. vrijdag is gegaan. Hij zegt dat hij heeft afgesproken dat hij het weekend bij zijn vrouw zou doorbrengen. Ik heb met mevrouw Mesen gebeld, zij bevestigd zijn verhaal. Beiden weten niet waar de dames vanuit de gevangenis zijn heengegaan. Ik breng de rechercheur op de hoogt van mijn twijfel met betrekking tot het doorbrengen van het weekend bij Maaike. Ze belooft me dat zij morgen persoonlijk bij mevrouw Mesen langs te gaan voor een gesprek. “Voordat we opleggen meneer Meijers. Belooft u me geen solo acties te ondernemen?” Ik denk even na. “Geen solo actie. Beloofd!”
Ik bel gelijk met Vincent en vraag om hem hulp bij mijn zoekactie. Nog geen tien minuten later komt hij, gewapend met zijn laptop, via de bijkeuken binnen.
Ik praat hem bij. “Dus we gaan op zoek naar meisje Mesen?” Kort daarop dansen zijn vingers al over het toetsenbord. “Shit, shit, shit. De gevangenis werkt niet met een backdoorprogramma van mijn ex werkgever. Ik denk na. “Zal een maatschappelijk werkster uit de gevangenis niet ook soms getuigen voor de rechtbank?” De ogen van Vincent beginnen te glinsteren. “Heel goed kameraad en wat denk je welke firma voor de opslag en backup van alle rechtbankverslagen.” Hij gaat op zoek, zij ogen verliezen echter al snel hun glans. “Daar is niet doorheen te komen. De verslagen zijn niet geïndexeerd op de namen van getuigen. Dat kost dagen, zo niet weken.”
“ Zoek me even het telefoonnummer van de gevangenis op” “Wacht effe … … 024 576xxxx … Wat ben je van plan?” Ik toets het nummer en lieg een vinger op mijn lippen. ‘O hallo.. Danneels recherche Nijmegen. Had mijn collega u aan de lijn?’ De man aan de andere kant bevestigd. “Wij hebben mevrouw Mesen telefonisch niet kunnen bereiken, kunt u mij haar adres geven. We moeten haar dringend spreken.’ … … ’Sperwerweg 31 in Millingen. Dank je.’ ‘Èh rechercheur?’ ‘Ja?’ ‘Mocht u Roos Mesen niet vinden; morgenmiddag om een uur komt zij de gevangene Suwandi ophalen om hem naar huis te begeleiden voor zijn eerste proefverlof’ ‘Zeer bedankt, het is altijd fijn als mensen meedenken.’
“Vertel op John.” Ik vertel Vincent wat ik te weten ben gekomen. “Gaan we erop af?” “Ja maar niet nadat we ons bewapend hebben. Ik haal uit de garage de plastic krat met daarin het materiaal dat we destijds hebben gebruikt bij de wraakactie op Harto. Ik vervang de accu’s uit de tasers. “Ik ga nog gauw even om; mijn koffertje met spy-speeltjes ophalen. Je weet nooit waarvoor het goed is.
Nadat Vincent is gegaan, ga ik naar de slaapkamer om me om te kleden. Ik kies voor een zwarte jeans, een zwart shirt en fleece jack. In de woonkamer stop ik alle spullen in mijn kleine fietsrugzak. Ik breng ik die met de laptop van Vincent naar mijn auto. Opeens staat Vincent achter me. “We lijken wel de Blackmangroup.” Ik draai me om en zie dat ook hij zich heeft omgekleed. Hij gooit een koffertje op de achterbank. “Ik heb de deuren al gesloten. Karren maar.”
We rijden de straat uit. “De kinderen slapen. Nicole ligt bij hen. Ze wil dat we haar bellen als we nieuws hebben.” Ik knik. Verzonken in onze eigen gedachten, rijden we naar de sperwerweg in Millingen. Terwijl we langs nummer 31 rijden fluit Vincent tussen zijn tanden. “John.. We moeten ook penitentiair maatschappelijk werk gaan doen. Moet je kijken wat voor een hut!”
Ik parkeer mijn auto een stukje verderop. We stappen uit en lopen terug naar de woning. Het naambordje naast de voordeur is vanaf de straat niet leesbaar. Wanneer ik het pad wil oplopen houd Vincent me tegen. “Bewegingsmelders John… Op die twee lampen.” Hij pakt een verrekkijkertje uit zijn zak . “Leo de Vries, Roos Mesen & Patricia… … Zal ik die Leo de Vries eens doorlichten?” “Goed idee. Ik probeer achterom te komen.” “Pas goed op bewegingsmelders John… Wacht , loop even met me mee.”Bij de auto overhandigd hij mij een richtmicrofoon met een klein paraboolspiegeltje. Hij geeft me kort uitleg. “neem maar één oordopje, dan kun je met het andere oor andere geluiden waarnemen. “
Terwijl John op de bijrijdersplaats zijn laptop openklapt ga ik op zoek naar een toegang tot de achterkant van het huis. Het duur niet lang of ik vind een beklinkerd pad dat achter een aantal woningen doorloopt. Ik herken de woning aan de vorm van het dak. Een c.a. twee meter hoge schutting scheid de tuin van het klinkerpad. Ik voel aan de poort. Die blijkt op slot te zijn. Onder het licht van de halve maan zie ik dat op c.a. 1 meter afstand van de schutting, in de rechterhoek van de tuin een houten tuinhuis staat. Ik ruk aan het houten tuinscherm. Met een korte krak komt het verweerde scherm los van de paal. Ik wring me door de opening en sta achter het tuinhuis. Ik druk me tegen het tuinhuis en sluip langs de buitenkant in de richting van een grote verlichte erker. Ik zie een grote atletisch gebouwde donkerharige man in badjas in de woonkamer . Op een salontafel staat een grote waterpijp. Ik zie nog net niet hoe hij wat korrels uit een klein zaken in de rookkom schudt. Nadat hij is gaan zitten lurkt hij genotvol aan een van de met een slang aan de pijp verbonden mondstukken. Op de eerste etage brand licht achter een melkglazen ruit. Plotseling zie ik de contouren van een vrouw die even later voor een spiegel haar haar lijkt te borstelen. Aan haar silhouet te zien is het een wat gezette vrouw met een fors bos hout voor haar deur. Wanneer de vrouw uit beeld verdwijnt floept het licht uit om nog geen minuut later weer aan te gaan. Het silhouet dat nu zichtbaar is is duidelijk van een andere vrouw. Ze is wat groter, wat niet gezegd kan worden van haar voorgevel. De vrouw begint zich onmiskenbaar uit te kleden.
Achter in de erker gaat een deur open en wat waarschijnlijk de eerste dame is uit de badkamer, komt gehuld in een badjas binnen. Ze zegt wat tegen de man die op dat moment begint te lachen. Ik pak de richtmicrofoon en richt deze op de erker. Nadat ik hem heb aangezet duw ik op het opname knopje. Vincent heeft me uitgelegd dat de microfoon dan alles wat hij opvangt opslaat op een SD kaartje. Ik stop een van de oordopjes in mijn oor. “Ben je begonnen zonder mij?” “Ja liefie,” hij reikt haar een eigen mondstuk. “maar je kunt je achterstand nog inhalen.” Ze gaat naast hem op de bank zitten en neemt een hoorbare teug uit de pijp. “Hmm heerlijk.” “Waar is Patries?” “Ze ging net de badkamer in. Waarom vraag je?” “Denk je niet dat dit een goede gelegenheid is dat onze tweede pleegdochter er tussenuit knijpt. Ze is 19 en jij hebt haar helemaal uitgewoond. Voor mij is er niet veel meer aan.” Ze kijkt hem aan en legt haar hand in zijn kruis. “Zo, mijn mannetje wil weer eens vers vlees.” Nu is het zijn beurt om onder haar badjas te grijpen. “Als ik je regenwoud zo voel, wil jij ook een nieuw speeltje.” Ze lacht verliefd naar hem. “Je kent me toch. Ik hou van de training. Als de opleiding is afgerond laat ik mijn pupil graag los… Wat denk je dat ze oplevert?” “Ik zal morgen met mijn contact in Dubai bellen.” Beiden lurken aan de waterpijp onderwijl vallen de badjassen open. De hand van de vrouw trekt loom aan zijn grote halflharde pik. Zijn hand wrijf in haar kruis dat vanaf haar navel tot diep tussen haar benen is bedekt met een zelfde donker krullentapijt als haar hoofd. Het licht op de badkamer floept andermaal uit en even later loopt een naakte jonge blonde vrouw de woonkamer in. “Zijn jullie al geil.” “De vrouw reikt haar lurkpijpje.” “Hier meis.” “Ze schud met haar hoofd. “Mag ik een flesje G. dat is veel geiler als die wiet van jullie?” “Wat levert dat voor mij op?” “Papa Leo toch. Wil jij je dochter weer in haar geile bek neuken.”Ze grijpt in de zak van zijn badjas. ”Gevonden!” Ze kijkt naar de vrouw. “Roos, die GHB zou je ook moeten gebruiken. Dat is zo ontzettend veel geiler.” “Nee laat maar Patries. Ik heb dat vroeger wel eens geprobeerd. Ik geniet veel meer van de rustige seks met mijn wiet.” De meid draait het kleine flesje open en drinkt het in een teug leeg.” Ze gaat tegenover haar ‘ouders’ in een fauteuil zitten. “Die vrouwen in de kelder van de sportschool. Wat gaat die Harto met ze doen?” Ik hoor op. “Ze hebben hem een enorme loer gedraaid. Hij zal wraak willen nemen. Als je zusje je voor 5 jaar achter de tralies brengt en je vrouw je heeft bedrogen en nu met je zus samenspant; wordt je daar niet blij van.” “Jammer. Ik zou best wel een GHB party willen vieren met die pinda kut.” “Zodat ze je weer in je vingers kan bijten?” Lacht de man… Patricia, wat zou je ervan vinden als wij binnenkort met z’n drietjes op vakantie naar Dubai zouden gaan?” “De ogen van de jonge vrouw beginnen te glanzen. “Meen je dat? Dubai? Dat is helemaal te gek… Jullie zijn de allerbeste ouders van de wereld.” Roos lurkt nog en keer aan de pijp, staat op en knijpt Patricia in haar tepels.”De beste ouders? Denk je dat andere papa’s en mama’s ook vieze spelletjes met hun dochters spelen?” “Als ze dat niet doen zijn ze stom genoeg. Mijn echte mama sloeg mij alleen maar. Jullie laten me klaarkomen.” Roos bukt voorover en kust de jonge vrouw. Ze laat haar badjas van haar schouders glijden. “Mama… ut begint te werken. Ik ben alleen nog een grote kut.” “Dat had ik al geroken lieverd.” Patricia laat zich uit de fauteuil op de grond glijden. Roos knielt tussen haar benen en duwt ze verder uit elkaar. Ze pakt een flesje van tafel en spuit een slijmerig goedje op de Patricia’s kale kut. Als in slow motion trekt de meid haar scheur open. Roos wrijft haar rechterhand en pols in het het glijmiddel. “Zeg het maar meisje, wat wil je dat mama doet?” “Ik wil je hand diep in me kut voelen mama, je moet met je middelvinger in mijn moedermondje poeren.” “Roos kijkt haar man aan. “Hoor je dat Leo? Je dochter wil mijn vinger in haar moedermondje.” Hij neemt nog een flinke teug aan de waterpijp en knikt. “Patries kijk me aan. Langzaam draait de meid haar hoofd. “Papa’s wil zijn pik in je kontje stoppen?” De vrouw schud haar hoofd. “Dat is te veel als Mama’s hand daar al…” “Hoor je dat Roos. Ons meisje wil van alles, maar als ik wat wil….? Kom jij maar bij me op de bank, dan spelen wij met elkaar. Dan mag Patries zichzelf plezieren. De vrouw staat op, pakt een mondstuk van de waterpijp. “Houd je pik recht Leo. Dan kan ik er lekker overheen zakken.” Even later is door de weelderige krullenbos, Leo’s toch niet onaanzienlijke neukapparaat in het regenwoud verdwenen. Terwijl hij met een hand loom de klit van zijn vrouw lijkt te bewerken lurken beiden rustig aan de pijp. Patricia lig op de grond, haar hoofd naar haar ouders gedraaid. Een speekselspoortje loopt uit een mondhoek en met haar blijkbaar wat onwillige handen probeert ze zichzelf genot te verschaffen. “Mama…..Alsjeblieft..” “Wat is er liefje?” “Help me alsjeblieft.. Ik kan ‘t niet alleen.” “Maar meisje toch… Ik kan papa toch niet, zomaar alleen laten. Hij heeft ook zijn behoeftes.” Patricia schokt met haar heupen. “Zie je dat Leo? Hoe geil ons meisje is.” Hij legt zijn mondstukje naast zich neer en brengt nu ook zijn tweede hand naar het kruis van zijn vrouw. Hij weet precies wat ze nodig heeft. Al na korte tijd zit ze te schokken op zijn schoot. “Uuuuhm Ja Leo… Trek aan me klit…. Zooo Jaa … ga door……” Haar ogen gaan open “Jaaaaargghh”
Al die tijd ligt Patricia met twee handen in haar kruis te graaien. “Doe het maar..Scheur me maar uit…. ’t Kan me niks schelen.” “Hoor ik het goed Roosje?” De vrouw knikt. “Help jij haar even overeind. Dan mag ze op papa’s vleesstaaf zitten. Langzaam staat ze op. Leo’s pik glimt. “Nou, nou slijmdiertje van me. Je hebt hem goed gesmeerd.” Roos helpt ‘haar dochter’,die maar met moeite op haar benen kan staan, overeind. “Trek je bips uit elkaar liefje, dan laat ik je op papa’s piemel zakken. Terwijl ze naar onder zakt bijt ze even op haar onderlip. Roos kijkt haar aan. Wil je mama’s handje nog wel erbij ?” Patricia knikt. ” De flacon met glijmiddel wordt opnieuw ingezet. “Roos vormt haar rechterhand tot een vuist en zet fors druk op Patricia’s voorportaal. Haar ogen worden groot en Ze kijkt naar haar kruis. Dan rollen haar ogen bijna uit hun kassen. “Alsjeblieft Mam, niet je vuist.” Roos duwt echter onverstoorbaar door. Met dat de vuist naar binnenschiet hoor ik een ijselijke kreet, zo hard, dat ik de richtmicrofoon niet nodig had gehad. Roos schenkt de jonge vrouw geen moment, rust en begint haar met de vuist te neuken. De geluiden die aan Paticia’s keel ontsnappen doen me denken aan varkens die naar de slachtbank worden geleid. “Ooorgh, lekker liefie. Ik voel je vuist langs mijn pik; maar ga niet te lang door. Ik wil straks nog in je kut spuiten.” “Hmmm lekker Leo.” Ze kijkt nu omhoog naar haar dochter die kermend en piepend met haar hoofd over Leo’s borst rolt. Tot mijn verbazing hoor ik teleurstelling wanneer Roos haar vuist terugtrekt. Ze strekt haar wijs- en middelvinger naar voren en duwt haar hand weer, in de nog openstaande roze, druipgrot. “Jaaa, mama, … Ja duw maar door, duw je vingers in mijn moedermòòò`……” Patricia’s adem stokt. Haar ogen en mond staan wagenwijd open Voor een moment ligt ze stil , maar dan begint ze steeds heftiger te schokken. Dit is duidelijk ook te veel voor Leo… “Shiiiiiit…Jaaargh.” Nadat hij is klaargekomen duwt hij de nog naschokkende vrouw van zich af. Roos trekt haar hand terug, Patricia glijdt tussen de bank en de salontafel op de grond en blijft roerloos liggen. “Moet je kijken Leo… Ze is totaal van de wereld, de trut heeft zelfs haar pis laten lopen. “ “Dat mag ze morgen zelf opruimen… Het wordt tijd dat we haar verkopen, zo neemt ze eerdaags nog een overdosis van die troep.” Ze gaat nu naast haar man op de bank zitten. Haar voeten staan op het lichaam van Patricia. “Jij hebt haar anders wel aan die troep gebracht.” “had ik een keuze dan? Anders had die lesbo kut mijn pik nooit geaccepteerd en had ze me mogelijk aangescheten bij de pleegzorg.” Ze tikt tegen zijn slappe pik. Ze heeft je goed leeg gemolken. “Kom maar mee naar boven Roosje, er is niets gebeurt wat je lekkere bekje niet kan herstellen. Na nog een paar teugen van de waterpijp staan beiden op. Het licht in de woonkamer gaat uit. Patricia ligt nog steeds op de grond.
Op de eerste etage gaat het licht aan. Ik zie niemand, maar richt wel mijn microfoon op het raam. “Wat betreft morgen Roos.” “Hoezo stier van me… Ik haal Harto om één uur op uit de Hunnerberg, kom jou hier ophalen en we rijden naar de sportschool. Wanneer Harto is vertrokken met zijn geliefde vrouwtje en zus steken we de boel in de Hens. Met de Harto bonus, de verzekeringspremie en het geld dat we voor Patries vangen kunnen we mooi opnieuw beginnen.” Wat denk je dat hij met de vrouwen gaat doen? Hij zal plezier met hen maken, maar aan het einde zullen ze dat met niemand meer kunnen delen.”“Kom hier met die pik van je. Ik wordt alweer helemaal geil, alleen al bij de gedachte.”
Ik besluit dat ik genoeg gehoord heb. Voorzichtig verlaat ik de tuin en ga terug naar de auto.
“Waar bleef je man. Ik werd al ongerust.” “Rustig Vincent.. Ik weet waar ze zijn.” Hij kijkt me aan. “In de sportschool van die Leo ?” Ik knik. “Je hebt zeker ook al het adres.” “Nee dat heb ik niet.” “Kijk John.. Daar heb je dan vrienden voor.” Lacht hij en draait de Laptop met daarop de site van de sportschool naar mij toe. “Kijk het adres en de mededeling dat ze morgen in verband met familieomstandigheden zijn gesloten.” “Gaan we?”