“Gaan jullie met Oma Riet mee naar huis? Dan blijf ik bij mama.” Ik loop met ze mee naar mijn moeder en Bertus. “Willen jullie met onze schatten, naar Molenhoek gaan en ze naar bed brengen. Als er iets is bel ik.” Bertus staat als eerste op. “Jongen. Alles wordt geregeld. Ga jij nou maar naar Cita.” Ik neem afscheid van de meisjes, Ze slaan hun armpjes om me heen. Niet huilen, mama wordt weer beter.” Ik schaam me. Twee meisjes van net 3 steunen mij, in plaats van andersom. “Tot morgen papa.” Mijn moeder geeft me een stevige knuffel en ook Bertus drukt me aan zijn borst. “Ik weet niet wat ik moet doen John.” “Jij doet zo al meer dan ik mag verwachten Bertus. Dank je.”
“Ik heb een slaapstoel naast haar bed gezet John. Ik neem tenminste aan dat jij je vannacht niet laat wegsturen.” “Zou je dat dan willen?” “Professioneel gezien wel, maar als het mijn vriend was die daar lag, dan kregen ze mij ook met geen 10 paarden weg.” “Dank je wel Gertie.” Ze overhandigt me een plastic draagtas. “Alsjeblieft John, hierin zitten wat toiletspullen, ondergoed en een pyjama.” “Als je wil, mag jij je op de personeelsbadkamer, naast de zusterpost even fris maken. “Dank je Gertie, dat wil ik graag doen, maar ik bedenk me net dat ik Cita’s broer nog moet bellen… Hebben jullie Cita’s mobieltje gevonden?” Ze knikt “De sportkleren liggen in een dichtgebonden zak onder in het nachtkastje, ik vrees dat je die kunt weggooien. Haar ID-card, sleutels en mobieltje liggen in het laatje.”
Gertie loopt samen met mij Cita’s kamer binnen. Zij controleert de apparaten en aansluitingen. Ik loop om het bed heen en pak het mobieltje uit de la. Ik ga in de stoel zitten, zoek en vind Harto in de contacten. Ik kies het nummer en zet het mobieltje aan mijn oor. “Zusje, ben jij dat???”klinkt het verrassend verbaasd, aan de andere kant. “Èh nee, met John, Cita’s verloofde.” “Wat moet je John?” “Ik wil je vertellen dat Cita een ongeluk heeft gehad, ze is er slecht aan toe.” “Ze leeft nog?” “Ze ligt in coma. De artsen weten niet of ze het haalt.” Het klinkt alsof hij een zucht slaakt. “Waar zijn de meiden?” “Mijn moeder en haar vriend, zijn thuis bij hen. Ze zijn net al even bij Cita geweest… Zal ik je mijn nummer geven?” “Dat is nergens voor nodig.” Nog voordat ik van de verbazing ben bekomen heeft hij het gesprek afgebroken. Ik kijk naar Cita. Haar hartslag is weer versneld. Voorzichtig ga ik naast haar op het bed liggen en leg een arm om haar heen. Langzaam zakt haar hartslag weer. “Ik ben zo weer terug liefje. Ik ga alleen even douchen.” Op de gang kom ik Gertie met een collega tegen. Mag ik je even voorstellen aan Roel , John. Hij is er vannacht. “Ik geef de verpleegkundige een hand. “Als je vannacht niet kunt slapen of behoefte hebt aan wat gezelschap, als ik niet bezig ben, vindt je me op de zusterpost.” “Dank je.”
Ik poets mijn tanden, met het wegwerpmesje scheer ik me. Ondanks alles knap ik op van het douchen. Wanneer ik de pyjama uit de zak pak moet ik even lachen. Het is een dikke klassieke flanel Pyjama. Ik ga even bij mijn liefje langs, druk een zoen op haar mond en loop naar de zusterpost. Wanneer ik binnenkom legt Roel zijn tijdschrift weg. Ik wil bezwaar maken maar dat wuift hij weg. Ongevraagd schud hij mij een kop thee in. “Van Gertie begreep ik dat het helemaal geen ongeluk was.” Ik schud mijn hoofd. “Nee het moet opzet zijn geweest. Ik heb Cita de berm in geduwd, hij moet zijn stuur hebben omgetrokken om haar toch te raken. Maar waarom?” “Heeft ze vijanden?” “Dat kan ik me niet voorstellen, ze is docente op Hoge school in Nijmegen.” “Nee, dat is nou niet bepaald de actie van een student met een slecht rapport.” De telefoon gaat. ‘Met Roel; Braincare unit.’ ‘Ja Meneer, hij zit net tegenover me. Ik zal hem even geven.’ Voor jou John. Recherche. Ik neem de telefoon over. Een rechercheur Hermsen staat me te woord. Hij spreekt met me af dat hij me morgen tussen 10 en 11 uur thuis komt horen.
Ik leg neer. Nog geen 5 minuten later gaat de telefoon weer. . ‘Met Roel; Braincare unit.’ ‘Sorry meneer, maar wij geven geen informatie over onze patiënten, per telefoon.’ “Het was een Janssen. Hij vroeg of Cita hier wordt behandeld.” Ik kijk de verpleegkundige aan. “Indirect heb je verteld dat ze hier is.” Hij denkt even na. “Shit je hebt gelijk.” Hij neemt de telefoon. “Die rechercheur… Hermsen?” Ik knik. ‘Centrale, met Roel. Kun je me doorverbinden met de Recherche.’ Hij krijgt Hermsen aan de lijn en vertelt van het telefoontje en vraagt of het geen wijsheid is om een agent te laten komen ter bescherming. Even later legt hij op. “Hermsen is ervan overtuigd dat we spoken zien.”
Blijf je even hier. Ik loop snel even een ronde. Na 10 minuten is hij terug. Misschien maak ik me wel onsterfelijk belachelijk. Maar als ik aan de stem van die zogenaamde Janssen terugdenk krijg ik de creeps. Wil jij de koolzuursneeuw blusser achter op de gang even ophalen John. Wanneer ik met de blusser voren kom haalt Roel net het bordje weg naast Cita’s deur. Uit zijn witte jas haalt hij het bordje met: Personeelsdouche Hij loopt naar de personeelsdouche en hangt naast die deur het bordje: Braincare Unit 3 – C. Suwandi. Hij kijkt me aan en lacht “Die zijn morgen vroeg gauw genoeg weer omgehangen.” Waarvoor heb je dat blusapparaat nodig. “Geleerd van een oud collega in de psychiatrie. Ik was toen leerling daar en werd door een psychotische patiënt bedreigd. Hij stond klaar om met een hamer mijn schedel in te rammen. Mijn collega gaf hem toen enkele stoten uit de koolzuursneeuwblusser. Dat is zo alle Jezus koud dat je meteen verstard. We hebben die patiënt toen overmeesterd en op de isoleercel kunnen zetten.” “Neem jij het blusapparaat maar mee naar Cita’s kamer. Trek die borgpen er maar vast uit.” “Maar jij dan?” Als ik je nodig heb dan hoor je me wel en als ik ronde moet lopen of naar een patiënt moet, dan ga jij op de zusterpost zitten.” We drinken samen nog een kop thee, voordat ik met een stapeltje tijdschriften naar Cita’s kamer ga.
“Hallo schatje, ik ben er weer. Slaap maar lekker door. Roel en ik zullen op je passen.”
Na een klein uurtje komt Roel binnen. Hij controleert alle aansluitingen en verwisselt een spuit in een infuuspomp. “Ik moet nu ronde lopen. Ga jij even op kantoor zitten? Er is verse thee.” Een half uurtje later is hij terug. We drinken nog een glas thee samen, voordat ik weer maar mijn liefje ga… Ik wil net gaan zitten als ik iets hoor vallen. Ik open de deur op een kier. Een man in een zwartleren pak met een bivakmuts kijkt naar de bordjes op de gangmuur. Voorzichtig duw ik de deur weer dicht. Ik pak het blustoestel en ga in een hoek van de kamer staan. Ik hoor de klap van een deur die hard wordt dichtgetrokken. Roel roept en ik ren gewapend met het blustoestel de gang op. Ik hoor gevloek uit badkamer komen. Iemand probeert van binnen de deur eruit te rammen. “John, Bewaak die deur. Als het hem lukt erdoorheen te komen geef je hem een paar stoten koolzuursneeuw.”Wat ga jij doen?” “Ik ben zo terug.” “Blijkbaar heeft onze gevangene een mes. Af en toe zie ik de punt van een mes even door de deur steken. Roel komt terug met een lege infuuszak. Hij knipt een gaatje in de bovenkant , haalt een flesje helderwitte vloeistof uit zijn schort en schud de inhoud in de zak. Gelijk ruik ik een scherpe mij onbekende penetrante geur. Hij reikt mij het slangetje van de zak. “Schuif onder de badkamerdeur John, zo ver als je komt. Dan knijpt hij de infuuszak leeg, trekt de slang onder de deur uit en loopt weg. Hij komt terug met een natte handdoek die hij tegen de onderkant van de deur drapeert. “Zo, dat zal onze vriend wel rustig maken.” “Wat was dat Roel?” “Ether… het eerste anaesteticum, na alcohol.” “Het geluid in de badkamer verstomd.” “We lopen samen naar de zusterpost. Op een van de monitoren knippert een oranje lichtje.” “Bel jij de recherche? 9 . voor de centrale en zeg maar dat Roel 5908, je heeft gevraagd je door te verbinden. Laat ze ook de hoofdwacht naar boven sturen. Ik moet een infuus verwisselen op unit 6.”
“Na zeker 3 minuten krijg ik een verveeld klinkende rechercheur Hermens aan de lijn. Ik stel me voor “Jullie nemen toch alle gesprekken op hè Hermens.” “Rechercheur Hermes voor U.” Het spook is hier RECHERCHEUR Hermens. Het ligt verdoofd op de badkamer en als U niet binnen 10 minuten hier bent, dan neem ik het recht in eigen hand.” Ik gooi de hoorn op de haak.
“OK man, pas op met dat mes. Ik breng je wel naar je kameraad.” Ik kijk voorzichtig de gang op en zie dat Roel bedreigd wordt met een mes door, alweer een man in zwartleer met een bivakmuts Hij staat met zijn rug naar mij toe. Ik sluip over de gang naar Cita’s kamer en pak het blustoestel.
Even later sta ik met de blustuit in de aanslag. De ‘leatherboy’ komt achteruitlopend naar mij toe, Roel niet uit het oog verliezend. “Ik moet even de sleutel van kantoor pakken.” Op het moment dat Roel de zusterpost induikt geef ik de eerste stoot koolzuursneeuw. Geschrokken draait leatherboy zich om, ik trakteer hem gelijk op een tweede, iets langere, stoot. Zijn mes klettert op de grond. Hij kijkt geschrokken van mij naar het blustoestel, maar zet het dan op een lopen en verdwijnt door de klapdeuren van de afdeling. “Hij heeft geluk. Dat leren pak heeft de ergste kou van hem vandaan gehouden.” Roel loopt de zusterpost op, pakt een stoel en zet die tegenover de badkamer. Hij pakt het blustoestel en gaat op de stoel zitten. “Alles onder controle John. Ga jij nou maar naar je vrouwtje.”
Cita’s hartslag is weer boven de 110. Voorzichtig ga ik naast haar op bed liggen en sla mijn arm om haar heen. “Is al goed liefje. Ik ben bij je. De meisjes zijn goed verzorgd.” Ik kus in haar nek en streel haar armen.
Wat is dat Roel. Wat is dit zootje en wat zit je met dat blusapparaat op de gang. Je laat me door de partner van een patiënt naar boven dirigeren en tot overmaat van ramp kom ik in de lift ook nog deze meneer van de recherche tegen.” “Waar is overigens die hysterische meneer Meijers die meent mij hier naar toe te moeten chanteren.” Ik kom uit Cita’s kamer en trek voorzichtig de deur achter me dicht. Ik ga met mijn gezicht bijna tegen het gezicht van Hermens aanstaan. “Dank zij jou, was bijna de tweede aanslag op mijn vrouw gelukt.” Hij doet een stap terug en kijkt me arrogant aan. Iets in me knapt, ik bal mijn vuist en geef hem een kaakslag. Dan gaat alles heel snel. Voordat ik het besef lig ik met handboeien om op mijn buik.
“Ik hoor hoe Roel roept. Ik til mijn hoofd op. Roel staat in de deur van de badkamer. “Hermens, lul. Ik hoop dat je nog een stel handboeien bij je hebt, deze hitman begint namelijk bij te komen. De rechercheur stapt naast Roel en kijkt de badkamer in. Hij trekt wit weg. Duwt Roel achteruit. Doe die deur op slot, snel. Hij grijpt in zijn zak naar zijn portofoon. ‘Peters, vraag versterking en dan naar boven.. Braincare. Neem je wapen mee… Snel.” Hij knielt naast mij neer en bevrijdt me van mijn handboeien. “Ik geloof dat ik me moet excuseren.” Nu is het Roel die opspeelt. “Excuseren… Sorry, omdat ik u hysterisch noemde… Sorry dat het mijn schuld zou zijn als uw vrouw nu wel dood zou zijn.
Als ik mijn werk met dezelfde toewijding als u zou doen. Dan gingen hier heel wat meer mensen dood. Als Nec speelt dan zetten jullie 500 agenten in. Maar van een vrouw die ternauwernood een aanslag heeft overleeft nemen we zelfs de partner niet serieus.” De hoofdwacht legt een hand op Roels schouder. “Rustig Roel.” “Sorry Henk. Moet IK rustig zijn? We hebben een Hitman in de badkamer en een tweede met de koolzuursneeuw blusser in de vlucht kunnen jagen. En dat was beslist niet dankzij onze vriend en helper Hermens. Weet je wat… Ik ga mijn ronde lopen. Ik zie hoe tranen over zijn wangen lopen. “Roel, alsjeblieft. “Roel zwaait de opmerking van de hoofdwacht weg en loopt achter op de gang een kamer binnen. “Ik kijk de hoofdwacht aan. “Mag ik Henk zeggen.” Hij knikt. “Henk als Roel niet was geweest, dan waren mijn vrouw en mogelijk ik er niet meer geweest.” “Dat geloof ik meneer. Roel is af en toe een eigengereide Jandoedel. Maar hij is een vakman pur sang en een geweldige collega.”
Enkele minuten nadat de tweede rechercheur is gekomen wordt de hitman afgevoerd. Voor de klapdeur van de afdeling posten nu twee geüniformeerde agenten.
Ik ben uiteindelijk toch in slaap gevallen in de stoel naast Cita’s bed. Ik schrik wakker doordat ik een hand op mijn schouder voel. Het is Roel. “John, de dokter komt zo om Cita te onderzoeken. De recherche is hier om ons te verhoren.” “Ik wil me eerst aankleden.” “Je buurman heeft voordat hij naar Duitsland reed een tas met kleding gebracht. Je moeder heeft die voor je ingepakt… De badkamer is opgeruimd. Er moet alleen nog een nieuwe deur in.” lacht hij.
Er zijn twee nieuwe rechercheurs. Zij verontschuldigen zich. Hermens bleek op non actief gezet. Er liep reeds een geheim onderzoek naar hem op verdenking van corruptie. Zijn collega Peters had vannacht nog de commissaris gebeld, nadat hem duidelijk was geworden hoe de vork in de steel zat.
Nadat Roel en ik ons verhaal hebben verteld. Verteld de vrouwelijke rechercheur dat de gearresteerde verdachte een bekende van hun is en banden heeft in de Kickbokswereld. Bovendien verdenkt men hem er van dat hij banden heeft met de georganiseerde drugs criminaliteit.
Bij mij gaat een complete kerstboom van lichten branden, maar ik hou me gedeisd. ‘Ik wil nadenken. Ik wil met mijn lief praten.’ De rechercheurs nemen afscheid van ons en ik van Roel nadat ik hem omarmd en bedankt heb.
De arts met enkele assistenten zijn nog bij Cita. Hij geeft mij een hand. “Meneer Meijers, u ziet een nederig man. Het is een klein wonder. De aanvankelijke zwelling van mevrouw Suwandi’s hersenen heeft niet doorgezet. Ik wil niet over een nacht ijs gaan. Maar als dit zo blijft sluiten we morgen haar schedel weer.” Op dat moment komen mijn moeder, Bertus en de meisje binnen.” Gelijk schiet Satira de arts aan. “Doe jij mijn mama beter maken?” De arts zakt door zijn knieën. “Vanaf vanmorgen denk ik dat dat gaat lukken liefje.” “Oma Bena, doet je helpen.” “Dat is heel fijn meisje. Ik kan alle hulp gebruiken.” De artsen nemen afscheid en ik leg de meisjes weer bij Cita op bed.
“Jongen, ik blijf hier met de meisjes we hebben speelgoed bij ons… Jij zult waarschijnlijk veel dingen moeten regelen. Bertus is je chauffeur.” Bertus salueert. “Tot uw dienst meneer.”
Thuis aangekomen begin ik een belrondje naar Cita’s en mijn werkgever. Van het opnemen van verlof wil mijn baas niks weten. Hij wil gewoon dat ik eind van de week even contact opneem.
Bertus komt de werkkamer binnen met twee dampende mokken koffie, wanneer de bel gaat. Ik open de voordeur. Voor de deur staan een voor mij onbekende dame van naar ik schat 50 jaar met mijn ‘schoonzus’ Maaike. “Hallo John… Ik kom de meisjes ophalen.” Mijn mond valt open. “Mevrouw Scheepers, ik zal het woord doen.” “Maar hij heeft geen recht. De moeder ligt in coma.” De vrouw toont mij een identiteitsbewijs. “Jeukens. Kinderbescherming mag ik binnenkomen.” Ik laat de vrouwen binnen. “Ik kom Satira en Setia Suwandi halen. Ze zijn voorlopig onder voogdij gesteld van dhr. Harry Scheepers en zijn , hier aanwezige echtgenote. Dit als zijnde de enig bekende familie van mw. Suwandi.” “Waar zijn de meiden John. Ik wil ze meenemen.” “Waar is je champion Maayke.” Ze kijkt me trots en arrogant aan. “Hij heeft een gala in Engeland.” Bertus staat op knappen. “Maar u kunt de meisjes toch niet.. John heeft ze..” “Sorry meneer. Maar meneer Scheepers staat in zijn recht. Meneer Meijers heeft geen enkel recht op de kinderen.” “Maar waar is meneer Scheepers, zijn gala is belangrijker dan een bezoekje aan zijn in coma liggende zus en zijn zorgen over zijn nichtjes.” Ik leg mijn hand op zijn arm. “Laat maar Bertus.” Ik kijk mijn ‘schoonzus’ in haar ogen maar spreek tegen mevrouw Jeukens. “Ik weet niet waar de meisjes zijn. Maar dat is ook niet mijn verantwoordelijkheid. Ik heb geen enkel recht, dus ook geen enkele verplichting. Ik heb ze na de aanslag op mijn vriendin niet meer gezien.” Maaike springt op en rent naar de meidenkamer. Ik zie een glimlach om de lippen van mevrouw Jeukens, ze knipoogt naar me. “Zolang ik de meisjes niet vindt kan ik ze ook niet aan de zorg van de rechtmatige voogden toevertrouwen.” “Waar zijn de meisjes, lul. Wacht maar tot Harto met je klaar is.” “Mevrouw Scheepers toch ik denk niet dat de kinderrechter dreigingen tegen de vriend van u schoonzus kan waarderen… Zullen we dan nu naar het Radboud gaan. Misschien dat de meisjes bij hun moeder zijn?” Ze kijkt me triomfantelijk aan. “We gaan!” “Tot ziens Maaike.”
Gelijk bel ik met mijn moeder. Ik leg haar de situatie uit. “Neem rustig de tijd ma. Laat de meisjes rustig afscheid van de Cita nemen.” “Bertus. Rij jij ons naar het ziekenhuis, ik moet nog wat regelen.” Vanuit de auto bel ik met de afdeling. Gelukkig krijg ik Gertie aan de lijn. Dat spaart veel uitleg. “Is goed John. Ik zal je moeder en de meisjes, via de branddeur van de afdeling begeleiden. Volg jij maar de bordjes leveranciers dan wacht ik je daar met hen op je.”
“Kijk Bertus, daar staat Gertie.” Nog terwijl ik het portier open, komen ma en de meiden, naar buiten gelopen. “Dank je Gertie, als ze komen vertel dan alsjeblieft.” Ze lacht. “Niemand van ons team heeft behalve jou, bezoek bij Cita gezien.” Ik pak haar spontaan in mijn armen en druk een zoen op haar voorhoofd.” “Hoho John. Ik denk niet dat mijn Roelie het goed vindt dat een vreemde man me kust.”Ik kijk haar verbaasd aan. Ze knikt. “Ja Roel, is niet alleen mijn collega, maar sinds enige tijd ook mijn vriendje. Straks na mijn dienst ga ik mijn lekker verdwenen, want vannacht moet hij weer werken.” “Dan verwen hem maar extra goed.” Ze knipoogt. “Dat zal ik doen. Pas goed op de meisjes, wij passen wel op Cita. Bovendien staat er nog steeds een agent voor de afdeling.”
Wanneer we weer mijn straat inrijden staat tussen de auto’s verscholen, een motorrijder op een zwarte motor. “Doorrijden Bert. Links, en dan weer links. We gaan naar onze achterburen.”
We stappen snel uit en bellen aan bij onze achterburen. Verbaasd doet Nicole open. “Kunnen we gelijk doorlopen. Ik leg het je zo wel uit.” “Meisje ga maar door naar de speelkamer. Kim is daar aan het spelen. “Mama, leg jij Nicole even alles uit. Dan ga ik naar die motorrijder kijken.” “Ik ga met je mee jongen.” We lopen door de garage. Ik wil via een paadje naar onze straat lopen. In de garage valt mijn oog op twee honkbalknuppels. Ik kan mij herinneren dat Vincent heeft verteld dat hij tijdens zijn studie honkbal heeft gepeeld. “Jij ook een Bertus?” Hij knikt.
Vanachter de struiken zien we hem. Hij zit op zijn motor. Aan zijn postuur en helm meen ik de man te herkennen die op de dijk foto’s maakte van Cita. Ik fluister. “Ik sluip om de auto’s heen. Als ik achter die Ford ben, neem jij dan een aanloop en lazert hem met zijn motor om.” Bertus knikt. “Hij zal niet weten wat hem overkomt.”
Ik heb nog niet goed en wel mijn positie bereikt of Bertus zet aan. Wanneer hij vlak bij de man is, hoort die wat en draait zich om; dan is het al te laat . Met de honkbalknuppel raakt Bertus zijn zij. Hij smakt met zijn motor zijdelings op het asfalt. Even snakt hij naar adem, dan zie ik dat hij een pistool trekt. Ik haal uit. Op het moment dat mijn knuppel zijn onderarm raakt hoor ik het bot kraken. Zijn pijnkreet wordt gesmoord door zijn helm. Het pistool klettert voor Bertus op de grond. Snel raapt hij het op, en richt op de man. “Zo kerel, geef me één reden om de schieten.” De man zakt achterover. “Maak de sluiting van je helm los.” Hij schudt met zijn hoofd. Ik zet mijn Knuppel op zijn onderarm en zet druk. Gelijk gaat zijn goede arm naar boven. Even later hoor ik een klik. “Houd jij hem goed onder schot Bertus, dan trek ik zijn helm af.” “Doe maar John.” “Kijk Bertus. Zo ziet zo’n held uit die mijn liefje bijna de dood in heeft gereden. Hij kijkt ons giftig aan. Bel de politie maar. Je kunt me niks bewijzen. Ik klaag jullie aan voor poging tot doodslag. “Wordt jij ook al bang Bertus?” Ik duw weer met mijn knuppel op zijn gewonde arm. “Je mobieltje lafaard.” “In mijn rechter jaszak. Daar kom ik niet bij met links.” bijt hij me toe “Dan zou ik maar snel mijn best doen. Anders maakt je linkerarm zo ook kennis met mijn knuppeltje.” Na enig priegelwerk houdt hij het toestel in zijn hand. “Dank je wel knul. Kijk eens Bertus een echte I-phone.” Ik ga snel naar zijn afbeeldingen map. Het doet me weer pijn wanneer ik Cita op een foto op de dijk zie liggen.
“Ik draai het toestel naar hem toe.”Wat kan ik niet bewijzen? Ik kom uit de IT, we kunnen zelfs bewijzend dat deze foto met dit toestel is gemaakt. En geloof me de technische recherche zal je ook nog gisteravond in het ziekenhuis plaatsen. Ik ben een boon als die irritatie in je nek niet van verbrandingen door koolzuursneeuw komen.” “Was jij dat?” Ik knik “Sorry man. Je was ook zo heetgebakerd, ik dacht dat ik je moest blussen.”
Ik wil net de politie bellen wanneer ik snel sirenes dichterbij hoor komen. Nicole komt uit het paadje gelopen. “Je moeder heeft de politie gebeld. Ze maakte zich zorgen.”
Gelukkig blijken de agenten op de hoogte te zijn van alles en is er maar weinig uitleg nodig. Ze nemen contact op met rechercheur Geraeds. Even later reikt hij mij de telefoon “Wanneer het jou schikt kom ik over ongeveer een uur bij je langs om je verklaring op te nemen.” “Is goed, maar mijn schoonvader gaat al terug naar het zuiden.” “Is uitstekend. Wanneer het nodig is kan ik hem nog altijd horen.”
We gaan terug naar het huis van Nicole. Ik spreek met mijn moeder en Bertus af dat zij de meisjes mee naar huis nemen en voorlopig even bij Bertus intrek nemen omdat zijn adres bij niemand bekend kan zijn. Wanneer ik mijn schatjes uitleg dat zij bij oma gaan slapen zijn ze even verdrietig. Maar wanneer Bertus belooft morgen weer met ze naar Mama op bezoek te gaan lachen ze weer. Nadat ik ze heb uitgewaaid, bedank ik Nicole. “Je komt strak wel bij ons eten. Vin, heet gebeld, hij is om half zes thuis.”
Thuis zet ik een pot thee en ‘duik’ de werkkamer in. Ik sluit mijn mobiel op mijn laptop aan en zet alle bestanden uit Harto’s en Maaike’s telefoon over. Al snel vind ik het bewijs. Voor mij staat onomstotelijk vast dat Harto de opdrachtgever voor de aanslag op Cita is. De berichten aan zijn ‘adjudanten’ zijn echter zo indirect dat een meester Max of Spong, deze bij de rechter van tafel zullen vegen. Ook is er berichtenverkeer tussen Harto en Maaike met betrekking tot het gezag krijgen over Setia en Satira. ‘Het zijn potverdomme gewoon hebbedingetjes voor ze.’ Opeens vind ik tussen de berichten van Maaike aan Harto, ook berichten van Maaike die aan rechercheur Hermens zijn gericht. Ik lees het laatste bericht. Hallo Stoere politieman. Blondie’s pruimpje verlangt weer naar je politieknuppel. Harto huurt een vaste hotelkamer in het Bastion voor zijn zaken besprekingen. Kom je morgen om 10 uur, naar me toe. De Puma met zijn kattenpikje is dan naar Rotterdam. Er is weer een container met Columbiaanse sneeuw aangekomen.’
Ondanks alle ellende voel ik een glimlach over mijn gezicht trekken. Mijn besluit staat vast. Dit materiaal gaat niet naar de politie. Ik weet nog niet hoe. Maar ik zelf zal de ondergang van de champion voorbereiden en uitvoeren. Op wat er daarna overblijft, mogen advocaten en rechters zich de tanden uitbijten.
Het verhoor door rechercheur Gerads verloopt kort maar krachtig. Hij vertelt me dat de officier van justitie voornemens is een onderzoeksteam samen te stellen om een diepgaand onderzoek naar de handel en wandel van mijn schoonbroer in te stellen. Ik luister quasi geïnteresseerd en neem even later afscheid van de politieman.
Ik kijk op mij horloge, het is bijna een uur. Ik bel met het ziekenhuis. Na even wachten krijg ik Gertie aan de lijn. “Naar omstandigheden maakt ze het prima , John. Boven verwachting zelfs.” “Ze staat op het OK schema voor morgen om elf uur. De dokter gaat haar schedel weer sluiten. Haar hersendruk is nagenoeg normaal en ook alle andere functies zij stabiel.”
“Dank je Gertie. Put Roel straks niet te veel uit, hij moet vannacht nog werken en ik kom weer om hem gezelschap te houden.” Ik hoor hoe ze lacht. “Is goed John, Hij mag op zijn rug blijven liggen. Ik zal het werk doen.”
Ik verbreek het gesprek en zit voor me uit te staren. Ik voel vermoeidheid als een warme deken over heen komen en besluit, naar bed te gaan.
Op onze slaapkamer kleed ik me uit en kruip onder het dekbed. Cita’s geuren dringen zich aan me op. Ik voel tranen opwellen en begin stil voor me uit te huilen.
Ik moet van heel ver komen, als ik de telefoon hoor overgaan. “Hallo met John Meijers.”
“Hallo John, met Vincent. Je zou toch komen eten. Ik kijk op de wekker en zie dat het al kwart voor zes is. “Ik was in slaap gevallen Vincent. Ik kom er zo aan.” “Doe rustig man. Nicole heeft een ovenschotel gemaakt. Die houden we gewoon nog even warm.
Een half uur later schuif ik ‘gewassen en gestreken’ bij onze vrienden aan tafel.
“Het heeft weer voortreffelijk gesmaakt Nicole. Dank je wel… Zou je het goed vinden als ik je man even ontvoer? Ik zou graag wat adviezen van hem hebben.” “Vincent kijkt Nicole aan.” Ze lacht. Nee jongen je hoeft de tafel niet mee af te ruimen. Ga nou maar.”
Op onze werkkamer laat ik Vincent eerst rustig alles doorlezen. Na een tijdje kijkt hij op. Wat voor een smeerpijp. Heb je dit al allemaal aan de politie doorgegeven.” Ik schud mijn hoofd. “Ik wil hem zelf laten lijden. Ik wil niet dat een dure advocaat hem behoedt voor de gevangenis of dat hij vlucht naar het buitenland.” “Wat wil je van mij John. Ik ben wel groot maar geen echte held. Bovendien heb ik Nicole moeten beloven…” “Stil maar Vin. Ik wil je expertise. Het laatste dat ik wil dat jij of je gezin ook in de vuurlinie komen.”
“Zeg maar John, waarmee kan ik helpen?” “Ik zou willen weten welke kamer Harto in het Bastion heeft afgehuurd. Ik zou daar camera’s willen om hem te kunnen filmen tijdens zijn zaken.” “Hij lacht. “De Bastion keten maakt net als Best Western gebruik van ons security pakket. Neem je Lappie mee. Dan gaan we nu naar Vinnies spy en security room.”
Op zijn werkkamer start hij een grote HP all in one PC op. Na wat zoekwerk en het intoetsen van wat codes verschijnt plotseling het beeld van een hotelreceptie op een deel van de monitor. “Vin, ga jij de kinderen nog even instoppen, dan haal ik vast wat te drinken voor jullie. Alle twee een wijntje?” “Nee , dank je Nicole, ik ga straks nog naar Cita.” “Jij Vin?””Nee liefje doe mij maar een Cola. Maar schud John maar een flinke bel in. Ik breng hem wel naar het Radboud.”
Nog voordat Nicole terug is met de drankjes zit hij weer naast me. Even in het hotelregister kijken… Shit ik zie geen enkele kamer op de naam Suwandie.” “Probeer het eens met Scheepers.” “Bingo! Kamer 17 wordt al 2 maanden gehuurd door De Puma bv en wordt contant betaald.
” Hij maakt een ‘uitstapje’ naar de Kamer van koophandel. “De bv staat op naam van mevrouw M. Scheepers… Ik vrees dat we, voordat we naar het ziekenhuis gaan even langs het Bastion moeten.” Op dat moment komt Nicole binnen. “Geen gevaarlijke dingen Vin, je had beloofd..” Hij legt zijn vinger op haar lippen. “Geen zorgen liefie, ik wil je straks nog veel te graag jou, je portie eiwit geven.” Nicole kijkt me beschaamd aan. “Je kunt Cita en mij geen groter plezier dan van de liefde te blijven genieten Nicole. Ik heb zostraks gedroomd; in die droom vertelde mijn schoonmoeder dat ik haar dankzij de liefde weer zou terugkrijgen.” “Ik had niet verwacht dat jij zo’n zwever was John.” “Jij hebt mijn schoonmoeder ook niet gekend.” Hij staat op, haalt een plastic kaartje uit zijn tas en schuift dat in een zwart kastje dat met zijn computer is verbonden.” Kort daarop overhandigd hij mij het kaartje. “Alsjeblieft, de keycard voor kamer 17. Geef me je laptop even” Met een usb kabel sluit hij mijn laptop aan op zijn PC en ik zie hoe hij enkele software pakketten overpompt naar mijn laptop en ze daar installeert. “Zo nog even mijn spykoffertje controleren.”Hij pakt een trolley koffertje, legt het op het bureau en opent het. Netjes in vakken liggen tal van kleine camera’s microfoontjes adapters en accupacs. “Alles voorradig. Klaar voor mission ‘Bugging room 17.”
Even later nemen we afscheid van Nicole, die er duidelijk niet gerust op is. Ik pik bij mij thuis nog snel een weekendtas op en we zijn onderweg. Vincent vertelt dat Nicole sinds ze kennis heeft gemaakt met Cita, helemaal is opgebloeid. Hij had altijd wel naar meer spannende seks verlangd, maar vanuit zijn opvoeding en angst om Nicole te verliezen had hij nooit gedurfd om echt te experimenteren. Toen hij laats was thuisgekomen, had ze hem midden op de dag zijn broek van zijn reet getrokken, zijn ongewassen pik gepijpt en ook nog alles weg geslikt. “Ik heb haar toen gepakt, Naar de slaapkamer gedragen en haar met gelijke munt terugbetaald, het was fenomenaal.” “Heb je haar ook gepijpt?” Lach ik. Hij kijkt me kort aan. “Nee gek. Ik heb haar spleet gelikt, toen ik met m’n tong over zo’n klein knobbeltje boven in haar spleet likte werd ze helemaal gestoord. Als het raam open had gestaan hadden jullie haar horen gillen.”
Hij parkeert de auto aan de zijkant van het hotel. Hij pakt zijn tablet uit zijn tas. “Niemand op de kamer, wat willen we nog meer.” We lopen door de hal. De jonge vrouw aan de receptie kijkt tv, we lopen door. De bordjes volgend, staan we even later voor kamer zeventien. Ik steek de keycard in het slot. Klik! Ik druk de klink naar beneden en we lopen de kamer binnen. “Vincent legt zijn koffer op het bed en kijkt even rond… “Een camera onder de tv en een in de kleerkastverlichting. Wat denk jij?” “Het is jou vak Vin.” Hij trekt een stoel bij en gaat erop staan. “Geef me even een SC1243.” Ik kijk hem vragende aan. Links boven in de koffer met dat klemmetje aan het snoertje.” Binnen 5 minuten is het minuscule apparaatje geïnstalleerd, door de klemmetjes om de snoeren van de kleerkast verlichting te knijpen is gezorgd voor stroomtoevoer. Hij springt van de stoel en kijkt aan de achterkant van de tv die aan met een beugel aan de muur is bevestigd. “Makkie, de tv heeft een usb aansluiting.”Even later is ook de tweede camera, zo goed als onzichtbaar, geïnstalleerd.” Start je laptop vast op John.” Vincent sluit nog een microfoon aan, in een van de nachtlampjes. “Zo de boel nog even configureren en dan wegwezen… Kijk je even mee.” Hij opent een van de nieuwe programma’s op mijn laptop. Al snel zie ik eerst het beeld van de kleerkast-cam en even later ook van de tv-cam. “123 test.” Die moet wat harder. “123 test.” Hij legt me kort uit hoe ik het programma kan bedienen en legt me uit dat de beelden en geluid via het wifi netwerk van het hotel over de hele wereld zijn te ontvangen. Mits je beschikt over de goede encryptie sleutel. “Zal ik je nu dan naar je liefste brengen.” Ik knik. “Ja ik wil bij haar zijn. Ik wil haar voelen en haar laten voelen dat ik er voor haar ben.” Onderweg naar het ziekenhuis bel ik nog even met mijn moeder. De meisjes slapen al. “We komen morgenvroeg met de meisjes naar Cita. We gaan dan wel door die achteringang.” “Is goed Ma, bel maar als jullie beneden staan dan kom ik jullie tegemoet. Kan ik dan de auto van Bertus lenen?”
Ik neem afscheid van Vincent. Mijn bedankjes wuift hij weg.
Voor de deur van de afdeling zit een mij onbekende politieagent op een stoel. Wanneer ik op hem toeloop staat hij op. “Kunt u zich legitimeren meneer?” Dan hoor ik al de stem van Roel. “Is oké kees. Dat is John, de partner van het slachtoffer.” “Sorry meneer.” “Drink je zo. Een bakje mee?” “Als meneer het goed vind?” “Natuurlijk vind ik dat goed man.” Ik zet mijn tas neer en geef hem een hand. “Zeg maar John.” Ik loop langs Roel. “Ik ga eerst even naar Cita.” “Zeker John, ze maakt het overigens uitstekend. Zoiets heb ik zelden gezien in mijn carrière.”
“Cita blijkt in een veel breder bed te liggen. Ondanks haar witte tulband ziet ze er geweldig uit.”Ze heeft nog maar een infuus in haar linkerarm en aan de linkerkant van het bed hangt een zakje dat haar urine opvangt. Ik buig over mijn liefje heen en kus haar op haar mond. Ik streel even haar lippen met mijn tong. “Hallo schatje. Ik ben weer terug. Met de meisjes is alles goed, ze slapen bij mama. Ze komen je morgen weer opzoeken. Ik blijf vannacht bij je… Ik ben zo terug liefje”
Roel zit al met Kees op de zusterpost. Op het moment dat ik binnenkom begint hij koffie in te schenken. “Ze ligt in een breder bed.” “Hij kijkt naar me op. Ja, dat is een bed voor xxl patiënten. Zo kun je naast Cita gaan liggen. Ik help je straks wel even haar wat meer naar links te leggen.” “Je bent een schat Roel.” Hij lacht. “Dat zei Gertie vanmiddag ook nog, bovendien, dat bed. Dat was haar idee.”
Kees begint wat te stamelen. “Wat is meneer agent?” “M …m..mag ik je wat vragen?” Roel knikt. “D’r lopen hier zo veel, hele mooie verpleegsters en …” “en; ik kies voor een klein en dik exemplaar.” De agent laat zijn hoofd zakken. “Ik merkte wel dat ze lief is maar..” “Keesie, Keesie. Eerstens, lief is in het geval van Gertie een understatement. Ten tweede is de helft van de mooie pleegjes hier uitsluitend in je geïnteresseerd als dokter voor je naam staat, en last but not least is Gertie in bed niet bezig met, of haar haar wel goed en is ze niet vies van het royaal uitwisselen van sappen. Integendeel zelfs.” Met een rooie boei, drinkt Kees van zijn koffie. “Dat was een mooie liefdesverklaring Roel.” “Dank je John.” Nadat zijn koffie leeg is, gaat hij terug naar zijn stoel bij de ingang van de afdeling. Ik praat Roel bij over alle ontwikkelingen van de dag. Hij luistert met open mond. “Verdomme John, zoiets verzin je toch niet.” “Ik niet, maar Cita’s broer en schoonzus blijkbaar wel.”
Hij kijkt op zijn horloge. “Tijd voor mijn ronde.” “Dan ga ik me even fris maken.” Ik kom als ik klaar ben bij jullie langs. Ik controleer dan nog even de infuuspomp en verwissel de urinezak. Dan hoef ik jullie daarna niet meer lastig te vallen.
Ik zit in badjas op Cita’s kamer, klap mijn laptop open en start het programma. In de twee schermen zie ik een zwart-wit lijkend beeld van de kamer. ‘Als het licht uit is gaan ze in infrarood modus’, had Vincent me uitgelegd. “Is dat de hotelkamer?” “Ik kijk in het goedlachse gezicht van Roel en knik. Zo gauw er beweging wordt geconstateerd of het licht aangaat hoor ik een ping en de laptop begint automatisch één uur op te nemen.” “Ook als je laptop is dichtgeklapt.” Ik knik. Zolang ik hem maar niet uitzet en de accu over voldoende power beschikt. “Hij haalt wat spulletjes van het bedkastje.”Zet hem maar daar op John, Dan kun je vanaf het bed op je scherm kijken en je kunt hem gewoon in het stopcontact steken. Terwijl ik dat doe. Verwisseld hij de urine zak en controleert de infuuspomp. “Welterusten John.” “Bedankt Roel, rustige!”
Ik doe mijn Badjas uit en sla het dekbed terug. Cita heeft geen luier aan. Er ligt alleen een celstof matje onder haar. Het plastic urine slangetje verdwijn in haar schaamspleet. In mij short kruip ik dicht tegen haar aan. Ik leg een hand op haar buikje. Het voelt heerlijk warm en vertrouwd. Ik kus haar in haar nek en voel tranen over mijn wangen lopen. “Welterusten liefje.” Ik weet niet hoe lang ik lig. Ik begin net weg te sukkelen, als ik een korte ping uit mijn Laptop hoor. Ik duw het tweede kussen, dat Roel had meegebracht, wat omhoog en kijk op het scherm. De jonge receptioniste die daarstraks tv had zitten kijken verschijnt in beeld. Ze gooit de afstandbediening op het bed en legt een pieper op een van de nachtkastjes. Ze verdwijnt even uit beeld en spreidt dan een grote handdoek uit, midden op het bed. Uit haar handtas haal ze een klein goudkleurig staafje dat ze ook op bed legt. Dan grijpt ze onder haar rok. Voordat ze op bed kruipt, verhuist haar slipje naar haar handtas. Ze pakt de afstandsbediening en na enig zappen hoor ik het onmiskenbare geluid van mensen die de liefde bedrijven. ‘Ze heeft een pornokanaal opgezet’ schiet het door me heen.
Ze stroopt haar rok op en ik kijk, via de tv-cam direct tegen een kaal poesje aan. Ze pakt het goudkleurige staafje, begint het te likken en stopt het in haar mond. Even later hoor ik een zacht gezoem. Ze spreidt haar benen en brengt het staafje naar haar kutje. Haar spleetje glinstert en op het moment dat ze de minivibe rechtstreeks tegen haar klit duwt, ontsnapt haar adem sissend tussen haar tanden en bijt ze op haar onderlip. Ik kijk even naar Cita, die met gesloten ogen rustig naast me ligt. Ik voel hoe mijn pik groeit, via de sleuf uit mijn schort kruipt en tegen haar buikje duwt. Wanneer ik weer naar de laptop kijk is het meisje verdwenen, het is Bena die op het hotelbed ligt en masturbeert. Heel langzaam verandert het beeld van Bena in dat van Cita, zij kijkt mij via de monitor aan, een glimlach ligt om haar lippen. Al na enkele minuten begint ze onrustig met haar heupen te bewegen en zie ik hoe ze diep zuchtend haar orgasme bereikt. De minivibe verdwijnt nu in haar kutje, met haar vingers streelt ze steeds onstuimiger haar klit. … ’oegh Jaaa John… Nu mijn lief de tweede keer ligt te schokken, voel ik dat mijn piemel op een heel kalme wijze, zonder dat ik hem heb aangeraakt, met kleine golfjes zijn vruchtbare lading prijsgeeft. Ik kus Cita in haar hals en kijk weer op naar mij laptop. De receptioniste stapt weer in haar slip en verwijdert de sporen van haar eenzaam avontuur. Even later is het donker in de kamer en schakelt het beeld weer op infrarood. Het plasje sperma masseer ik in de huid van Cita’s buikje. Ik fluister in haar oor. “Bedankt Bena.” Gelijk pingt mijn laptop, dit keer gebeurt echter niks. ‘Pingt de stille kracht ook?’
Ik hoor gerommel. Langzaam komt ik tot het besef waar ik ben. “Goeie morgen John. Ik moet even Cita’s infuus vervangen.” “Hoe laat is het? ‘Kwart voor zeven. Er staat verse koffie op kantoor.” Voorzichtig laat ik me uit bed zakken, doe mijn badjas aan en loop over de gang naar de badkamer waar ik me fris maak en aankleed. We zitten net aan de koffie als Gertie binnenkomt. “De aflossing.” Ze kijkt snel om zich heen en geeft haar Roel een lekkere zoen. “Weten ze hier niks van jullie?” Ze knikt. “Maar het uitwisselen van liefdesbetuigingen tijdens het werk zien ze toch liever niet.” Wanneer even later nog een andere collega binnenkomt neem ik afscheid van Roel.
Op Cita’s kamer pak ik mijn laptop van het bedkastje, zet die op het tafeltje en trek een stoel bij. Ik beantwoord wat werk mailtjes en geef mij vervanger wat tips met betrekking tot net netwerk van een klant. Gertie komt binnen met een dienblad. Ze heeft boterhammen voor me gesmeerd en een mok koffie meegenomen. Ze vult waskommen en begint Cita te wassen. Ze kijkt me lachend aan. “Het bed verschoon ik straks als ze naar de O.K. is, dan behoren die sportvlekjes ook tot het verleden.” “Ik voel een blos opkomen. Ze legt een hand op mijn schouder. “Schaam je niet John… Op de een of andere manier voel ik dat zij niet anders zou willen.” Mijn mobieltje gaat over. “Jongen, wij staan beneden, kom je?”
“De meisjes rennen in mijn armen en ik wordt stevig geknuffeld. “We hebben voor mama getekend. Maggen we die bij mam ophangen.” “Zeker wel liefjes, we zullen dat aan de zuster vragen.” Ik begroet mijn moeder en Bertus. “Hebben de schatten Julie uit bed gegooid?” “Een beetje wel jongen, maar dat is helemaal niet erg.” Dat komt goed uit. Dan kunnen ze nog even bij Cita zijn voordat ze weer wordt geopereerd.” Mijn moeder schrikt. “Nee Ma, een goed teken. Ze sluiten haar schedel weer. De zwelling van haar hersenen is als bij wonder al helemaal verdwenen.”
“Magge we die ophangen muvrouw” Gertie lacht. “Dat maggu jullie. Ik zal effe plakband halen.” Even later zitten de meisjes bij Cita op bed en de tekeningen hangen aan de muur. “Kan mama ons horen?” ‘Ik denk het wel meisjes. Ik denk dat ze het heel fijn vindt als Julie haar alles vertellen.” Zo hoor ik ook dat de meiden met Ma en Bertus naar het Gaija park zijn geweest. Ze vertellen in geuren en kleuren over alle dieren die ze hebben gezien. Onderhand praat ik Ma en Bertus bij over de overige ontwikkelingen. “Ben je wel voorzichtig jongen?” Ik knik. “Maak je geen zorgen ma.” “Dat doe ik wel John.” Ik sluit, mijn mobiel aan mijn laptop aan, doe mijn oordopjes in en beluister de laatste gesprekken van Harto. ‘Hallo Meester Markowicz. Ja twee van mijn jongens zijn opgepakt. Galjanov en Knevel. Wilt u hen vertegenwoordigen en, en passant, ook even overbrengen dat wanneer zij zingen, dat hun laatste hit zal zijn.’ … … ‘Ja het dubbele honorarium, zoals gewoonlijk.’ … ‘Dank je wel meester.’ Het volgende gesprek is met Maaike. ‘Hallo Snoes van me… Ik heb nog de hele dag werk in Rotterdam, maar vanavond komt Pumapik je weer lekker verwennen.’ ‘Lekker liefje, maar wanneer krijg ik die meisjes van je zus.’ ‘Even geduld snoes… We moeten even onder het maaiveld blijven.’ ‘De wouten hebben Iwan en Willem. Als je Hermens vandaag zijn premie overhandigd moet je maar even navragen wat die apen hebben gedaan.’ ‘Is goed Pumapikkie van me. Je mag vanavond weer bij je meisje achterom.’
“Ik denk dat we vannacht weer veilig thuis kunnen slapen. Willen jullie blijven logeren?” Bertus kijkt naar mijn moeder kijk. Hoe wist jij dat?” “Ik wist niets, ik had gewoon ineens zo’n gevoel.” “Ma, waar hebben jullie het over?” “Je moeder, heeft vanmorgen een koffertje voor ons twee gepakt.”
Mijn mobieltje gaat over. ‘Hai Vincent. Nee man hier is alles goed.’ ‘Shit voor je man’ … Wat heb je klaargezet? … Met manuals.’ ‘Bedankt man. Ik ga vanavond even bij Nicole langs.’
“Dat was Vincent. Hij moet 3 dagen voor een project naar Berlijn.” Gertie komt binnen met een kan koffie en twee glaasjes ranja voor de meisjes. Ik wil niet vervelend zijn. Over een half uur moet ik Cita voorbereiden op de operatie. Dat lijk me iets minder voor de meisjes.” “We gaan zo wel met ze naar huis. Wat doe jij jongen.” Ik kijk naar Gertie. “Ik zou graag op haar kamer blijven wachten als dat mag.” “Natuurlijk mag dat.”
Even later neem ik afscheid van de meisjes, mijn moeder en Bertus. “Bertus, ik heb geen wielen hier. Kan ik eventueel een beroep op je doen?” “Wat voor een vraag John.”
Gertie komt binnen met een karretje met verschillende spulletjes en spuiten. “Wil je erbij blijven John? Niet iedere partner ziet graag hoe de katheter wordt verwisseld en een extra infuus wordt geprikt.” “Ik zie het niet graag Gertie, maar het is ook niet zo dat ik er vies van ben.”
Terwijl ze met Cita in de weer gaat praat ze tegen haar. Ze legt uit wat ze gaat doen, voordat ze de handelingen verricht. Ik kijk bewonderend naar de warmte die zij ondanks de routine in haar handelen weet te leggen. “Het lijkt wel of je van haar houd” “Ik hou van al mijn patiënten op een professionele manier.” “Maar bij jullie is het op een of ander moeilijk om die professionele distantie te bewaren. Als ik met haar bezig bent voelt het alsof ik met een zusje bezig ben. Een zus die ik helemaal niet heb en waar ik al helemaal niet op lijkt” “Ik leg een hand op haar schouder. “Je lijkt misschien wel meer op haar dan je denkt… Je ben lief en tegelijkertijd sterk. Je bent intelligent en hebt zelfspot.” Ze kijkt me aan. “En ik heb net als zij een vent die voor me door het vuur zou gaan.”
Voordat ze Cita wegbrengt laat ze me nog even met haar alleen om afscheid te nemen. “Liefje, ik wacht hier op je. Je moet nog even sterk zijn en daarna gaan we samen terug knokken.”
“Zijn ze al met haar bezig jongen?” “Mama? Wat doe jij hier?” Ze geeft me de autosleutels en de papieren van Cita’s Suzuki. “De meisje spelen met de kinderen van Nicole., dus hebben Bertus en ik even de auto van Cita naar hier gebracht. Hij staat beneden, rechts van de leveranciers ingang.” Ze geeft me in zoen. “Misschien tot straks jongen. Hou ons op de hoogte.”
Ik klap mijn laptop open. Er is nog geen actie in het Bastion. Snel beantwoord ik nog een paar mails. Weer die ping. Ik schakel gelijk naar het spy-programma. ‘Mijn schoonzus gaat op een stoel zitten. Ze haalt een envelop uit haar handtas en legt die op het tafeltje. Met een tas verdwijnt ze uit beeld om een aantal minuten later terug te keren in een doorzichtig rood negligé. Ze heeft even nodig om zichzelf in een verleidelijke pose op het grote bed te draperen. Er wordt hoorbaar geklopt. ‘Kom maar binnen Sjaak, je stoeipoes wacht al op je.’ Dan verschijnt ook Hermens in beeld. Zijn eerste aandacht gaat uit naar de envelop. Hij kijkt er in en lacht tevreden. ‘Harto wil weten, waardoor Iwan en Willem zijn opgepakt.’ Hij gaat op bed zitten en begint zich uit te kleden. ‘Iwan, de lul heeft zich door een verpleger en de vriend van zijn zus laten insluiten en verdoven. “Ik heb hem zelf moeten arresteren. Omdat ik niet gelijk gereageerd heb op hun telefoontje ben ik voorlopig geschorst. Maar geen zorgen. Ze weten niks en kunnen me niks maken.’ ‘En Willem?’ ‘Daar weet ik niets van. Maar wacht ik zal even een vriend bellen.
Hij pakt zijn mobieltje en loopt uit beeld. Waarschijnlijk naar de badkamer. Hij is echter snel terug.
‘Willem heeft zich laten beetnemen door Cita’s vriendje en zijn schoonvader. Hij heeft er zelfs een gebroken onderarm aan overgehouden.’ Maaike is woest. ‘Die John hangt me onderhand me kut uit. Hij leek zo’n lief watje. Hij heeft ook al die kut van de kinderbescherming voor de gek gehouden.’ Inmiddels is Hermens naakt en hij staat aan zijn niet onaanzienlijke stijve te rukken. ‘Zal ik Sjakie dan maar in je slettenscheur dopen?’ ‘Zeg maar gerust Sjaak. Jou kan ik in ieder geval voelen, Jij vult mijn scheur lekker op. Dat Pumapikkie voel ik alleen als hij het in mijn kontje duwt.’ Ze lacht denigrerend. ‘In mijn kut verdwaalt zijn wurmpie.’ ‘Waarom heb je dan nooit een van zijn Gorilla’s ???’ ‘Dat heb ik geprobeerd, maar die schijtluizen. Die zijn stuk voor stuk bang van hem.’ ‘Jij niet dan?’ ‘Wat niet weet, wat niks betekend.’ Ik wordt getroffen door de spreekwoordkennis van mijn schoonzus. ‘Wat zou hij doen als hij het wist.’ Hierover moet ze even nadenken. ‘hmm.. Jou zou hij eigenhandig castreren en levend laten begraven ergens in de bossen’ ‘Bij mij zou hij mijn kut uitspoelen nadat ik hem huilend heb verteld dat je me verkracht hebt.’ ‘Je ben een kreng, wist je dat?’ ‘Neuk dit kreng nou maar, anders vertel ik het aan Puma.’ Dat laat hij zich geen twee keer vertellen. Alles wat volgt lijkt op een regelrechte verkrachting. Een verkrachting die Maaike minstens twee orgasmen bezorgt.
Er wordt op de deur geklopt. Ik klap snel mijn laptop dicht. De chirurg komt binnen. “Ze is nog in de verkoever kamer. De operatie is goed verlopen, haar schedel is weer gesloten. We hebben besloten morgen te stoppen met de verdoving. Dat wil zeggen dat er dan geen middelen meer in haar systeem circuleren die haar in coma houden. Vanaf dat moment moet ze het zelf doen.” “Mag ik naar haar toe?” Hij schud met zijn hoofd. “Gertie gaat haar zo ophalen. Even geduld meneer Meijers.” Ik bedank de arts en wacht op mijn liefje.
“Daar is ze weer John. Ik bekijk mijn liefste. Haar witte tulband heeft plaatsgemaakt voor een grote vierkante pleister. Nu pas valt me op dat haar hoofd aan de rechterkant is geschoren. Ik kus mijn liefje. “Goed gedaan meisje.” Ik zoen haar op de mond. Haar lippen voelen droog, met mijn tong maak ik ze nat. “Ik moet haar nog even aansluiten John.” Ik stap opzij, ga weer aan het tafeltje zitten en klap mijn laptop open. Maaike ligt nog op het bed. Van Hermens is niets meer te zien. Gedachteloos gaat Maaike met haar vingers door haar kut, om ze even later in haar mond schoon te likken. Dan pakt ze haar mobieltje. ‘Manfred…’ … … ‘Haal je pik nu maar uit de poetsvrouw, over 15 minuten bij het Hotel. En oh ja. Kom maar naar de kamer. Ik heb geen zin om buiten te wachten.’ Met een gemene glimlach, drukt ze het gesprek weg. “Is dat je schoonzus?”
“Ja ze heeft net haar man bedrogen met die geschorste rechercheur. Die vent staat op de loonlijst van Harto.” “Wat ga je doen?” “Ik ga mijn schoonzusje en gorilla Manfred, uitschakelen. Dan blijven alleen nog Harto en de Gorilla die met hem mee is naar Rotterdam, over.
“Mag ik even meekijken? Ik ben zo afgewerkt, en Roel ligt toch nog te slapen.” “Natuurlijk.” “Jij ook koffie?” Even later is ze terug met koffie en twee gevulde koeken. Ik kijk haar aan. “Pak ook een koek John. Anders eet ik ze alle twee.” Ik heb inmiddels het telefoonnummer van Manfreds mobieltje kunnen achterhalen. Ik open een berichtenvenster en begin te tikken in de stijl die ik inmiddels van Harto ken. ‘Manfred. Mijn bitch komt veel te kort. Om te voorkomen dat ze op gekke gedachten komt moet jij me vervangen. Prik d’r maar stevig op een matras vast. P.s. Het kan dat ze ff tegenstribbelt. Dat vindt ze geil.’ Ik lees het bericht nog even door en verzend het. Gertie kijkt me vragend aan. “Manfred krijgt dat berichtje op zijn telefoon. Voor hem komt het gewoon van het mobieltje van Harto.” “Geniaal John.” “Ze reikt me een gevulde koek.” Ik lach. “Voor deze keer dan. Ik heb overigens niet het gevoel dat Roel een afkeer heeft van je extra pondjes.” “Pondjes John? Onderdrijven is ook een kunst. Maar je hebt gelijk. Mijn lieverd speelt graag doktertje met me en ik vindt niets fijner dan dat te ondergaan.”
Maaike heeft zich inmiddels aangekleed en werkt voor de spiegel in de kleerkast haar make-up bij. Er wordt op de deur geklopt. “Kom binnen. Een lopende reclame zuil voor het gebruik van anabole steroïden verschijnt in beeld. ‘Pak die tas van het bed. Dan kunnen we gaan.’ Hij kijkt van Maaike naar de tas. Pakt de tas en slingert die in een hoek. Vervolgens grijpt hij Maaike en slingert haar op bed. ‘Wat doe je idioot.’ ‘Ik ga je neuken bitch.’ ‘Maaike kijkt hem woest aan. ‘Volgen mij is die troep die je in lijf spuit je in je kop geschoten.’ ‘Niet in mijn kop.” Hij maakt zijn gulp open en haalt zijn stijve pik tevoorschijn. ‘Wel hierin… … Kleedt je uit, voordat ik die dure spullen van je lijf scheur.’
Ze begint zich te ontkleden, ik krijg niet de indruk dat ze dat met tegenzin doet. ‘Durf je wel tegen een zwak vrouwtje.’ ‘Kop dicht Maaike, je bent niet zwak. Jij krijgt altijd alles wat je hartje begeert.’ ‘Lul niet zo lang, geef me die pik van je.’Hij duikt op haar neemt zijn pik in zijn hand en dirigeert hem naar haar voorgesmeerde gat. ‘Wat ben jij geil! Ik glij zo je kut in.’ Een cynisch lachje speelt om haar lippen. Van samen, noch van spel heeft de dommekracht ooit gehoord. Hij begint meteen te neuken als een voorhamer. We zien hoe Maaike moeite doet zijn ritme te pakken, nog voordat dat haar lukt komt de kleerkast kreunend en trillend klaar. Met moeite duwt ze hem van zich af. ‘Is dat alles wat je presteert lul.’ Beschaamd kijkt hij haar aan. ‘Ùh, ik had al lang niet meer, als je me effe pijpt komt ie zo weer terug. De tweede keer kan ik veel langer.’ Ze duikt gelijk tussen zijn benen. Het lukt haar inderdaad om binnen enkele minuten nieuw leven in zijn pik te blazen.
“Tijd voor een telefoontje.” “Wat ga je doen?” “Luister en huiver Gertie.” Ik simuleer met mijn mobieltje dat van Harto en kies het nummer van Maaike.
We zien op mijn monitor, hoe Maaike haar gsm pakt en op het scherm kijkt. ‘Hou je stil Manfred, het is Harto.’ ‘Harto schatje, waar ben je?’ ‘Sorry Maaike, ik ben niet Harto, ik ben John. De verloofde van Cita.’ ‘Maar hoe kom jij aan de telefoon van …’ ‘Op dezelfde manier als ik jou en Manfred nu in bed zie liggen.’ Ze springt uit bed en kijkt wild om zich heen. ‘Ga zitten snol en geef me Manfred even.’ … … ‘Hallo Einstein. Dacht je nou echt dat die sms van je baas kwam, of loop je altijd je gedrogeerde pik achterna.’ ‘Wat wil je van me?’ ‘Ik wil helemaal niets van jou. Maar ik ben benieuwd wat Harto van je wil als hij het filmpje ziet waarin jij zijn blonde snol ligt te neuken.’ ‘Kun je bewijzen dat..’ ‘Wat moet ik nog meer bewijzen Manfredje. Berg dat slappe wurmpje nou maar snel op. Als je je slip zoekt. Die ligt links onder het nachtkastje. Naast je blauwe trainingsbroek. Maak dat je wegkomt. Mocht ik je ooit een keer tegenkomen, waar dan ook…’ Hij geeft Maaike haar mobieltje terug. Kleedt zich snel aan en verdwijnt. Maaike brengt het toestel langzaam naar haar oor.
‘Zo is het braaf Maaike. Je moet weten dat ik je twee je hotelnummertjes heb gefilmd. Als hij ze ziet dan zal voor je champion meteen duidelijk zijn dat zijn vrouwtje zich met liefde heeft laten pakken. Jij kunt hem beter dan ik. Dus ik denk dat jij zijn reactie wel kunt inschatten.’ Tranen van zelfmedelijden lopen over haar wangen. ‘Was je net zo verdrietig toen Cita, in jullie opdracht bijna werd doodgereden trut… Je gaat nu heel goed naar me luisteren.’ Ze knikt. ‘Je doet geen enkele poging meer om Setia en Satira bij mij weg te halen en zorgt ervoor dat je vent zich ook terugtrekt. Mede dank zij mij zitten twee van zijn Gorilla’s al in de gevangenis. Manfred zullen jullie nooit meer terug zien. Hermens zijn dagen als vrij man zijn ook geteld. Neem van mij aan dat Mirko ook niet lang meer tot jullie entourage behoort.’
Ik zie hoe zie hoe ze nadenkt. ‘Maar wat wil je van Harto en mij?’
‘Dat Maaike, dat gaat Cita bepalen.’