De eerste week waarin ik mijn werk combineer met de opvang van Satira en Setia vliegt voorbij. Met een regelmatige portie aandacht en activiteit zijn de meisje goed in staat om ook met elkaar te spelen en knutselen. Wanneer Cita thuiskomt is het meestal ‘family quality time’. Als de meisjes naar bed zijn zitten we vaak tegenover elkaar aan de eettafel, onze laptops voor ons, om achterstallig werk in te halen. We genieten van elkaar en de meiden. Het zijn alleen onze ruggen die protest aankondigen tegen de slechte werkhouding.
De donderdagmorgen voor haar verjaardag moet Cita college geven tot twee uur in de middag en de vrijdag heeft ze de hele ochtend supervisie gesprekken met studenten. Samen met de meisjes beraam ik de verjaardagsverrassing voor mijn liefste.
Die donderdag: Cita is nog geen kwartier de deur uit; er wordt aangebeld. “Maak de deur maar open meisjes, dat is opa Bertus.”
“Hey Bertus, fijn dat je mij wil helpen.” “John jongen, dat spreekt toch vanzelf.” “Jullie zijn de kinderen, die mij en wijlen mijn Toos nooit vergund waren. Dat ik mijn oude dag nog mag delen met je Ma en dan ook nog eens opa mag zijn van twee van die schatten. Ik had gewild dat mijn Toos… Begrijp me niet verkeerd John.” “Is al goed Bertus. Ik vindt het alleen maar geweldig dat jij en ma zijn samengekomen. Dat doet niets af aan hetgeen jij met Toos of Ma met mijn vader hebben gedeeld. Integendeel zelfs.”
Anderhalf uur later leveren wij de meisjes af bij oma Riet en rijden nadat de aanhanger is aangekoppeld, door naar de Ikea. Omdat ik tevoren op internet heb opgezocht in welke rekken de spullen liggen die ik wil hebben, staan wij al een uur later weer voor mijn moeders woning.
“En… Zijn mijn mannen geslaagd?” “Helemaal mama… Zijn de meisjes lief geweest? … Lief jongen? Ze zijn om op te vreten.” We eten snel de door mijn moeder gesmeerde broodjes bij een lekkere kop koffie en vertrekken met z’n vijven richting Molenhoek.
Terwijl mijn moeder met de kleintjes in de weer gaat, sjouwen Bertus en ik de pakketten naar de logeerkamer. Gelukkig missen we dit keer geen schroefjes of ander materiaal en alles staat al snel op. “Mama, meisjes kom eens kijken.” “Mooi jongen, ik denk dat je hiermee iemand erg blij maakt.” “Doen jullie hier werken papa John?” “Ja Setia, maar mondjes dicht. Dit is een verrassing voor mama.” Ik knipoog en de schatten knipperen met beide ogen terug.
Ik trek de deur van de logeerkamer dicht. Gelukkig gaat Cita hier niet snel naar binnen. “Ik ga de kar een stuk verder op een plein stallen.” “Ben je niet bang dat ie gestolen wordt Bertus.” “Nee, ik heb straks al even gekeken. Ik kan hem met mijn disselslot en een ketting vastleggen aan een lantaarnpaal. Bertus is nog maar net binnen, wanneer de Suzuki van Cita de oprit opdraait.
“Riet, Bertus… Wat leuk dat jullie er zijn.” “Ja meid, we waren wat gaan toeren en voordat we het wisten waren we hier in de buurt en besloten even op een bakkie aan te komen.” Liegt Bertus.
“Eten jullie mee?” “Nee meid, dank je wel. Maar we hebben nog plannen voor vanavond en bovendien zien we ons overmorgen op je verjaardag.”
De volgende morgen ga ik met de trein naar mijn werk. Tijdens mijn middagpauze ga ik naar een juwelier. Samen met de meisjes heb ik enkele dagen eerder op internet ringen uitgezocht. Ik twijfelde lang. Het was Satira die zeer beslist haar keuze op een apart paar ringen had laten vallen. Door met een schuifmaat een andere ring van Cita op te meten was ik haar maat te weten gekomen. Al na het tweede telefoontje vond ik een juwelier in Nijmegen, die mij verzekerde de ringen deze vrijdag, gegraveerd en wel, te kunnen leveren.
Wanneer ik in Molenhoek op het station aankom. Bel ik deze keer niet voor een lift naar huis. Met mijn hartvormige helium ballon in een grote draagzak, wandel ik naar huis. Stiekem ga ik via de garage naar binnen. Ik verstop de ringen en de ballon en ga via de voordeur naar binnen. Gelijk hangen de meisje aan me en geven geen rust voordat ze allebei een dikke knuffel hebben gehad. Cita staat in de keuken en zet net een andijvie schotel in de oven. “John lieverd.. Waarom heb je niet even gebeld, ik had je opgehaald van het station.” We kussen elkaar. “Ik wilde even wandelen lieverd.” Ze kijkt me kritisch aan. “Ik besef dat ze me doorziet. Ze weet dat ik lieg. Maar besluit blijkbaar toch om niet door te vragen. Die avond is Cita stiller dan anders. Wanneer ik in bed mijn arm om haar heen sla. Draait ze naar me toe. Tranen staan in haar ogen. “Dat moet je niet doen John. Je moet niet tegen me liegen. Dat werkt niet bij me. Ik zie dat.” “Maar liefje…” “Nee John, niet liefje. Vanavond niet. Mijn vader loog bijna constant tegen mama. Ik haatte hem daarvoor. Denk daar maar eens over na.” “Sorry dat ik je zoveel verdriet doe Cita… Morgenvroeg zal ik je alles vertellen… Beloofd.” Ik lig nog uren wakker en merk dat ik niet de enige ben. Ik moet me verbijten om mijn stilzwijgen niet te verbreken.
Om half zeven worden we wakker doordat de meisjes voorzichtig tussen ons in kruipen. Ik druk een zoen op Cita’s lippen die zij met weinig enthousiasme beantwoord. Ik ga vast koffie zetten. Blijf jij nog maar even met de meiden liggen. Ik loop linea recta naar de garage en sluip zonder geluid te maken naar de logeerkamer. Ik bind haar ring aan het koortje onder de hartvormige heliumballon en duw de ballon in de bovenst bureaula. “Meisjes komen jullie met mama naar hier?”
Aan de hand van haar dochters komt ze verbaasd binnen. Ze ziet de twee bureaus, de verstelbare bureaustoelen, haar mond valt open. “Maar John? Hoe?” Ik neem mijn liefje in mijn armen. “Gefeliciteerd met je verjaardag Cita. Wil je alsjeblieft niet meer boos op me zijn?” Tranen staan in haar ogen. “waren Bertus en Ma, hiervoor..?” Ik knik. Met haar vuistjes slaat ze op mijn borst. “Pengangu! Moet je me zo onzeker maken?” “Ik had je gewaarschuwd liefje… Maar in dat licht denk ik dat het niet goed is als je die bovenste la openmaakt. Laten we maar gaan ontbijten.” Ze kijkt van mij via de lachende gezichtjes van de meisje, naar de la. “Ze maakt zich uit mijn omarming los en trekt de la met een ruk open. Op het moment dat de ballon langs haar opstijgt deinst ze terug. Mijn berekening was goed. De ballon blijft aan het plafond hangen en de ring hangt precies ter hoogte van haar gezicht. Ze pakt de ring en leest de gravure. ‘4ever yours … John’ Ik ga door mijn knieën en pak haar handen. Ik kijk naar haar op. “Cita… wil je met me trouwen?”
Ze kijkt me ongelovig met open mond aan. Dan zakt ze door haar knieën en valt huilend in mijn armen. “Ja, John Meijers… Ik wil je vrouw zijn.” We zijn allebei in tranen. Over Cita’s schouder zie ik dat Setia ook tranen in haar oogjes heeft. Satira legt haar armpje om haar zus. “Niet huilen Setia… Mam en papa John zijn heel erg blij.” We nemen de meisjes tussen ons in en knuffelen elkaar.
Later zitten we aan tafel. Ik heb lekkere broodjes en beleg gehaald en Cita heeft eitjes gekookt.
“Ik schaam me dood John. Als ik nog eens aan je twijfel, dan geef je me gewoon een pak voor mijn broek.” Ik schud nee. “Niks daarvan liefje… Als; dan op je blote billen.” Ze lacht. Staat op en loopt weg. “Daar twijfel ik aan John.” Ik ren achter haar aan. Op onze slaapkamer zet ik haar klem. Leg haar over mijn knie, sla haar badjas om hoog en trek haar slip omlaag. Onder toeziend oog en de lachende gezichtjes van de meisje geeft ik Cita een aantal flinke petsen op haar billen. Gelukkig ontgaat hen dat mijn bovenbeen nat wordt en herkennen Zij nog niet de weeïg zoete geur die mijn neus streelt.
Cita staat de rest van de ochtend in de keuken om allerlei lekkere Indonesische hapjes klaar te maken. Ik versier samen met de meisje, met veel plezier, de woonkamer met slingers en ballonnen.
Wanneer mijn moeder en Bertus aanbellen staat Cita net onder de douche. Moeder heeft een giga bos bloemen in haar handen. “Waar is de jarige?” Setia rent naar de gang. “Mama; oma Riet en Bertus zijn er met heel veel bloemen.” Cita komt de woonkamer binnen. Niet alleen mijn mond valt open. Ze heeft een blauwsatijnen met bloemmotieven borduurde, geklede Sarong aan, top op haar enkels. Een gouden kettinkje siert haar rechter enkel en haar voetjes zijn gestoken in de meest sexy sandaaltjes die ik ooit gezien heb.
Het is mijn moeder die als eerste reageert. “Meid wat zie jij er mooi uit.” Ze neemt Cita in haar armen en feliciteert haar, onderwijl drie zoenen op haar wangen drukkend. Bertus volgt haar goede voorbeeld en kijk zijn schoondochter bewonderend aan. “Rietje; Ik geloof dat ik jou ook zo’n Indonesische jurk ga kopen.” “Als je dat maar uit je hoofd laat. Zo’n sarong is niets voor zo’n molenpaard als ik.” “Nou Ma, dat moet je niet te snel zeggen. Juist bij vrouwen die iets forser zijn worden hun lichaamsvormen op decente wijze benadrukt.”
Even later worden ook mijn smaakpapillen voor het eerst vergast op exotisch Indonesisch verjaardagsgebak. “Cita ik moet op kookles bij je. Moet je die bink van mij zien. Die loopt anders over naar de eerst beste Indonesische weduwe.” “Dat zal nooit gebeuren Rietje.” De bel gaat. “Wie is dat mama?” “Ik denk ome Harto en tante Maaike. Setia springt op om samen met Cita de deur open te doen. Er komt een jonger afgietsel van Cita’s vader de kamer in. Hij wordt gevolgd door een blonde snol (elk ander woord zou haar te veel eer aan doen) in een kort jurkje bezet met rode glinsterende pailletten. Haar omvangrijke roomwitte boezem wordt voor circa een derde tentoongesteld. Ik sta op om mij schoonbroer in spe een hand te geven. Hij steekt ook zijn hand uit. Voor dat ik besef wat me gebeurt voel ik een sterke steek in mijn maagstreek en sta ik naar lucht te happen. “Harto!!! Kappen!” “Wat kappen zusje?” “Een echte vent laat nooit zijn verdediging zakken, bij iemand die hij nog niet kent.” Hij pakt mijn hand. “Aangenaam… Harry Scheepers alias de Puma… Je hebt zeker al van mij gehoord ik behoor tot de top 10 in de Kickbokswereld.” Weerwillig schud ik zijn hand. “John Meijers, een kleine jongen in de ict wereld. Met de slechte eigenschap om onbekende familie a priori te vertrouwen.”Zijn ogen schieten vuur. “Hoor je dat Harto? Hij vind zichzelf een kleine jongen.” Ik reik haar mijn hand. “Maaike Scheepers.” “Aangenaam Maaike. Je doet je haarkleur alle eer aan.” Ze strijkt met een hand door haar ontplofte haardos. “Oh Dank je John.”
Plotseling wordt op de achterpui geklopt. “Daar zul je de buurtjes hebben.” Meisjes doen jullie open?” Ze stormen naar de deur. “Mama mogen wij met Kim en Jeroen in de tuin spelen.” “Is goed schatjes.” De buren komen binnen. Nicole heb ik wel eens gezien terwijl ze buiten de was ophing. Van Vincent weet ik dat hij vaak dagen achter elkaar voor zijn werk van huis is. “Aangenaam, John. Ik ben blij dat ons buufje nou ook een vriend heeft.” Inmiddels zit iedereen. “Sorry Vincent. Trots staat ze in het midden van de woonkamer. John is niet mijn vriendje. Iedereen behalve ik kijkt Cita verbaasd aan. Ze heft haar rechter hand op en toont haar ring. Hij is mijn verloofde!” Het is een feest van felicitaties en zoentjes alleen Harto houd zich afzijdig. “Cita spreekt hem aan. Ben je niet niet blij voor me broer?” Hij kijkt kritisch van mij naar Cita. “En de meisje dan?” “De meisjes erken ik als mijn eigen, evenals overigens het kindje dat nu bij Cita in haar buik groeit. “Voordat we weer worden vergast op felicitaties en zoenen, zie ik een vreemde blik van verstandhouding tussen Maaike en haar man. Zijn blik naar mij is nu ronduit vijandig.
“Wat willen jullie drinken?” “Blijf jij maar bij onze gasten schatje. Je bent al de hele morgen in de weer.” Ik neem de eerste bestellingen op en haast me naar de keuken. Onderhand ik de glazen en de bestelde drankjes pak bewerk ik ook mijn smartphone. Ik stel hem zo in dat ik over 10 minuten gebeld wordt. Ik roep de vier kinderen en geef hun elk een flesje ranja mee.
Bertus en ma hebben blijkbaar meteen een klik met onze buren. Ik zie dat Cita een gesprek met haar broer en schoonzusje probeert gaande te houden. “Maar wil jij dan geen kinderen Maaike?” “Zeker wel… Maar ik heb geen zin mijn kut aan gort te laten scheuren door zo’n wicht naar buiten te persen. En moet je jou tietjes kijken. Daar kan zo’n babymuiltje niks aan kapot zuigen. Ik heb het bij mijn zus gezien. Haar tepels wijzen nu naar haar tenen.” Ik geef Harto zijn gevraagde biertje en Maaike haar likeurtje. “De man van je zus Maaike? Is hij minder van haar gaan houden?” Ze kijkt me aan alsof ze het in Keulen hoort donderen. “Èh, hoe bedoel je. Hij is maar een buschauffeur. Zij is niet met een Champion getrouwd, zoals ik.” “Oh ja Sorry meid. Je hebt helemaal gelijk. Op een rooie loper met je man en hangmemmen dat gaat niet samen.” Weer ontgaat haar mijn cynisme. Ze knikt en lacht me toe. “En dan nog wat… Weten jullie wat ik echt smerig vind?” Cita en ik schudden synchroon ons hoofd. “Poepluiers!” Harto zet het pijpje aan zijn mond en drinkt het in een keer leeg. Hij zet het met een klap voor zich op tafel. Hij kijkt me strak aan “Ober mag ik nog een biertje.” “Maar natuurlijk meneer de kampioen. Ik zal u gelijk twee meenemen?” Cita volgt me naar de keuken. Ze zoent me van achteren in mijn nek. “Sorry John. Hij is mijn broer, de enige echte familie die ik nog heb.” Ik draai me naar haar om en zoen haar op de mond.“ “Ik zal me gedragen liefje.” “Hij is een macho John , maar verder..” “Hij is stout mama…Heel erg stout.” We kijken allebei naar Satira, die zich meteen nadat ze dit gezegd heeft omdraait en weer gaat spelen.
“Alstublieft meneer. Uw biertjes.” “Dank je , ik hoop dat je nog genoeg koel hebt liggen.”Op dat moment gaat mijn telefoon. “O… Hallo baas.” … … “Alstublieft zeg, moet dat nou? Mijn aanstaande viert haar verjaardag. “ … … “OK, goed dan… Ik zal even bij SNS inbellen en de Ideal module resetten.” Ik excuseer me en vertrek naar onze logeer, annex werkkamer. Terwijl ik de deur uitloop hoor ik nog iets van ‘zielige loonslaaf’ uit de mond van mijn schoonbroer.
Ik wek mijn laptop uit slaapstand en scan gelijk ons netwerk op alle mobiele devices. Ik vind drie, die geheel onbeveiligd zijn: Bertus53, Blondie-Bigtits en ThePuma. Ik voel een glimlach opkomen. ‘Een echte vent laat nooit zijn verdediging zakken…’ Snel installeer ik de door mijn bedrijf ontwikkelde spyware en een trace App op de telefoontjes van de Puma en Blondie. De deur gaat open en Harto stapt binnen. “No hard feelings, man… Ik kan het gewoon moeilijk verkroppen dat mijn zusje weer op zo’n woezie valt. Ik heb haar met verschillende echte kerels uit onze kringen in contact gebracht. Maar blijkbaar heeft zij liever zelf de broek aan in een relatie.” “Dat zal het zijn Harto.” Lach ik. “Harry voor jou jongen. Dat Indo gedoe heb ik ver achter me gelaten… Wat ben je eigenlijk aan het doen?” “Ik heb er net voor gezorgd dat de Internetbetalingen naar de SNS bank weer zonder problemen verlopen.” Lieg ik. “Ja , ja… Al dat internet geneuzel… Als ooit de stroom uitvalt dan zijn het toch alleen de echte mannen die zich nog kunnen voortplanten.” Ik klap mijn laptop dicht, sta op en ga weer naar de woonkamer. Net voordat we binnengaan fluister ik van achter in Harry’s oor. ‘Succes met voortplanten Champion.” … … “Maaike, we gaan!” “M.m.. maar Harto, ik heb nog, ik ben…” Ze kijkt haar man aan, pakt haar handtas en staat op. Samen met Cita begeleid ik mijn schoonbroer en schoonzus naar de deur. Het afscheid is op zijn zachts gezegd koel.
“Wat heb je gezegd, John? Dat hij zo..” “Straks liefje, laten we naar onze gasten gaan.” De kinderen blijken inmiddels binnen te zijn. “Satira help je mij even met de chips en de nootjes?” ‘Mag ikke ook meehelpen papa John?” Ik aai Setia door de haren “Natuurlijk lieverd.” Trots brengen ze schaaltje voor schaaltje weg. Ik wil net de zakken wegruimen als Satira terugkomt. “Mogen wij ook een kinderbakje, dan gaan we op onze kamer kleuren.” “Tuurlijk lieverd… Maar vertel eens. Waarom vind je oom Harto stout?” Ze trekt haar schoudertjes op. “Dat voelt ikke zo.”
De rest van de middag verloopt uiterst gezellig. Het blijkt dat we meer met de buren gemeen hebben dan verwacht. Jeroen is 6 jaar en komt uit een eerdere relatie van Nicole. Haar vriend hield het na twee jaar voor gezien toen bleek dat zij na de geboorte van Jeroen met geen mogelijkheid haar tiener figuur kon terugkrijgen. Kim was de liefdesbaby van Nicole en Vincent, hetgeen niets afdoet aan zijn liefde voor Jeroen. Vincent zit ook in de IT, hij is niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk een kop groter dan ik. Hij is consulent voor een Amerikaans IT concern voor de Benelux en Duitsland en daarom met zijn woorden “te vaak van huis.” Nicole blijkt sinds het begin van de maand werkeloos te zijn. Haar job in de bibliotheek is wegbezuinigd. “Die sarong staat je beeldig Cita, maar zit dat ook lekker?” “Dank je Nicole. Ik vind het heerlijk om te dragen. Maar eigenlijk is het een combinatie. De sarong is een grote vierkante lap die met een bepaalde techniek om het middel word gewikkeld. Bovenom draag ik een Kebaja. Dat is een traditionele blouse. Doordat ik ze van dezelfde stof maak, lijkt het een geheel.” Mijn moeder kijkt verbaasd naar Cita. “Meid je gaat me toch niet vertellen dat je dat zelf gemaakt heb?” “Ja, Riet…Als dochter van een traditioneel naaister heb ik dat al met de moedermelk binnengekregen.” “Meid , ik kom bij jou op naailes.” “Anders ik wel” valt Nicole mijn moeder bij.
Op de een of andere manier komen we uit bij het thema sporten. Vincent en Nicole zijn eigenlijk fanatieke mountainbikers, maar door werk en kids komen ze nauwelijks nog aan gezamenlijke toertjes toe.” Nadat blijkt dat Cita en ik ernaar snakken om regelmatig samen de joggingschoenen aan te trekken wordt de afspraak gemaakt dat we in de weekends over en weer de kids gaan opvangen om zo elk ons eigen sportmomentje te creëren. “Gelijk morgen dan maar?” “Ik kijk Cita aan.” Ze knikt, haar ogen glanzen. “Vinden jullie het goed als wij om half negen op de fiets springen? Ik verheug me er nu al op achter Nicole’s lekkere kont aan te fietsen.” Vin.. Alsjeblieft zeg.” Beschaamd kijk Nicole om zich heen. Het is Bertus die de situatie ontspant. “Schaam je niet meid. Je moet juist blij en trots wezen. Ik kijk nog steeds met veel liefde naar de derrière van mijn Rietje en daar ga ik me echt niet voor schamen.” “Ma geeft Bertus een zoentje op zijn wang. “Dat hoef je ook niet vent.” We spreken af dat Kim en Jeroen met ons ontbijten terwijl zij door de bossen trappen. Nadat ze gedoucht zijn halen zij dan de kids op en gaan samen met hun wandelen in het bos.” We praten gezellig verder over politiek, god en de wereld, soms op prettige wijze onderbroken door vragende en spelende kinderen. De tijd vliegt en het is al na zevenen wanneer Nicole en Vincent met de kinderen afscheid nemen.
“Zullen wij dan ook langzaam gaan Bertus?” “Als ik mijn flesje nog even mag leegdrinken BOB.” Mijn moeder lacht. “Dat mag jij als je belooft thuis ook nog een stukje te rijden.” Met dat ze het zegt kleurt ze rood. “Cita slaat een arm om mijn moeder.” “Schaam je niet Riet, geniet er maar van. John is ook nog niet van me af vanavond.” Bertus drink zijn pijpje leeg. “John , jongen. Ik vrees dat we moeten overwerken.” “Moet papa nog werken?” vraagt Setia die net weer de kamer binnenkomt. We schieten in de lach. “Ja meisje, maar hij gaat pas werken als jullie al slapen. Vind je dat goed.” Ze knikt met een serieus gezichtje. “Dat is goed mama.”
Het is na negenen. De meisjes liggen al in diepe rust, alle sporen van de verjaardag zijn opgeruimd en na mij staat nu Cita onder de douche… Ik heb inmiddels een fles wijn opengemaakt en neem die met twee glazen mee naar de slaapkamer. In afwachting van mijn liefje lig ik ineen zwarte zijden short op bed. Het is de tweede keer die dag dat mijn mond openvalt bij het zien van Cita. Ze stapt de slaapkamer binnen. Haar haren gewikkeld in een handdoek. De gebloemd flanellen pyjama die ze draagt verhuld al haar lekkers. Haar mooie voetjes zijn gehuld in oma pantoffels en zelfs haar enkelkettinkje is verdwenen. Zonder mij een blik waardig te keuren gaat ze naar de toilettafel en begint ze haar gezicht te crèmen. “Wat moet dit voorstellen. ..Cita?” “Hoezo Softie. Vanmiddag mijn broer de deur uit pesten en nou de grote meneer uithangen.” Ze kijkt me aan via de spiegel. “Wat heb je hem eigenlijk in zijn oor gefluisterd toen jullie de kamer weer binnen kwamen”” “Hij had me eerder duidelijk gemaakt dat ik inderdaad maar een watje ben. Dat als er geen stroom en computers meer zouden zijn, alleen zijn soort zich nog zal voortplanten“ “Ik heb hem alleen maar veel succes gewenst bij het voortplanten.” “Jij vieze Penggangu… hoe durf je. Hij had je nog veel harder moeten raken.”
Ondanks het feit dat ik besef dat ze me bespeelt voel ik kwaadheid opborrelen. Ik spring van het bed. Grijp in het dikke flanel en slinger haar in een boog op bed. Ik pak de pijpen onderaan vast en trek de broek in een ruk van haar kont. Ik duw mij short naar onder en spring naakt over haar heen. Met een ruk trek ik de pyjamajas los. De knopen schieten weg en rollen over het laminaat. Cita kijkt me brutaal aan. “Kus me John!” Ik schud met mijn hoofd. “Ik kus geen cabo…”Zoek je daarvoor maar zo’n macho Kickboxheld.” Ik trek aan haar rechter tepelboontje haar tietje omhoog en zet mijn tanden in de onderkant. “Auuw.” “Kop dicht slet!” Het andere tietje krijgt dezelfde behandeling, ook daar laat ik een afdruk van mijn tanden achter. Ik rol haar tepeltjes stevig tussen mijn vingers. En zet mijn tanden nu in haar buikje. Knabbelend beweeg ik naar onder. En zet uiteindelijk mijn tanden in haar venusheuvel. De geur die mijn liefje verspreid is gekmakend, maar ik moet de regie houden. Ze stoot met haar heupen omhoog en probeert met haar handen mijn mond naar beneden te drukken. Met een ruk schiet ik overeind. Ik ga hoog op haar buik zitten. Mijn pik ligt tussen haar tietjes. Ik buig voorover en smoor Cita. Met een hand trek ik een nachtkast-laatje open en trek twee van haar sjaaltjes eruit. Ik voel hoe ze haar tanden in de zijwand van mijn buik zet. Ik verbijt de pijn, kom overeind, zet mijn knieën op haar bovenarmen en bind haar rechterarm met een van de sjaaltjes aan het bed. Ik zie hoe ze in mijn piemel probeert te bijten. Snel stop ik het andere sjaaltje in haar mond. Wanneer de rechterhand goed vastzit. Trek ik het andere sjaaltje uit haar mond en bind ook haar linker hand aan het bed. Dan stap ik van het bed. Ik trek een stoel bij. Schud een glaswijn in, ga zitten en bewonder mijn werk. Terwijl ik naar haar kutje kijkt sluit Cita haar benen. Ik negeer haar actie en schud nog wat wijn bij. “Voel jij je nou sterk, omdat het je gelukt is een klein vrouwtje vast te binden?” Ik neem nog een slokje. “Hallo … John Meijers.. Ik praat tegen jou.” “Hmm, heerlijk die wijn.” “Geef mij wat water, gek Ik heb dorst.” Ik gooi een laken over haar hoofd en haast me naar de bijkeuken. Snel grijp ik een pak appelsap en knip in de keuken een puntje ervan af. Nog geen minuut later ben terug in de slaapkamer. Cita probeert met haar tanden en hoofdbewegingen het laken van haar gezicht te halen. Met een vlakke hand geef ik een tik op haar venusheuvel. “Liggen laten Slet… Wil je nog steeds drinken. “Wat dacht jij dan, ik heb een droge strot.” Ik pak een glas en spuit met kracht de appelsap er in. Ik hoor het geluid Dit is precies wat ik wilde. Cita ligt stil en lijkt gespannen te luisteren. “Wat doe je?”Klink het onzeker onder het laken. “Ik tap je sletten drankje… Rechtstreeks van de bron… Je meent toch niet dat een cabo, haar bekje mag spoelen met duur bronwater.” Ik zet het pak appelsap onder bed, trek het laken van haar gezicht. Kijk sletje, vers van de pers. Haar ogen spuiten vuur , maar ik zie ook opwinding. Haar benen zijn niet meer strak gesloten. Haar opwinding is niet alleen te zien maar ook te ruiken. “Mondje open, dan zal ik je keeltje smeren.” Ze drukt haar kaken strak op elkaar. Ik pak een van haar tepels en verhoog de druk. Langzaam opent ze haar mond. “Zo wil ik het zien.” Tranen staan in haar ooghoeken. Langzaam kantel ik het glas en het appelsap loopt in haar mond. “Slikken cabo.” Langzaam verwijden haar ogen en ik stop met schudden. “D.. D.. dat is appelsap.” “Wat dacht jij dan? Je bent dan wel mijn sletje, maar ik zou nooit zonder overleg…” “Penggangu, neuk je cabo alsjeblieft, je weet niet half hoe ik naar je verlang.” “Dat is wederzijds liefje. Ik zet het glas neer, kruip tussen haar benen die ze maximaal heeft gespreid, zet mijn burung tegen haar natte wanita en zak voorover. Mijn liefje tilt haar benen op en legt ze over mijn schouders. Dankzij de drankjes die ik vandaag heb genuttigd lukt het me om zelfs, na Cita’s eerste orgasme, om nog extra aan te zetten. Mijn zweetdruppels vallen op haar gezicht, zij likt haar lippen. “Geef mij je zaad John, ik ben er alweer bijnaaaaaahhh, Ooooh Jaaaa.” Met een laatste en ultieme stoot offer ik mijn sperma.”
Nadat we een beetje op adem zijn gekomen maak ik haar handen los. Gelijk klemt ze zich aan mij vast. Ze kust me of er nooit een morgen meer komt.
“John, beloof me dat je me altijd zo zult blijven verrassen.” Ik kijk haar in haar diepbruine ogen en verdrink. “Ik kan dat niet beloven, maar ik zal wel mijn uiterste best doen. Maar jij moet je grenzen. bewaken.” Ik zie hoe een blos over haar getinte huidje trekt. Ze fluistert “Wanneer dat straks geen appelsap was geweest, was je niet over mijn grenzen heen gegaan. Wij indo meisjes drinken soms onze eigen urine. Dat is gezond.” Kort daarop worden we in elkaars armen door een eveneens gezonde slaap ingehaald.
“Mama, mogen wij ook appelsap?” Ik moet van ver komen. Het is half acht . Ik kijk naar mijn liefste. “Appelsap Setia?” “Ja die staat daar onder ut bed.” “Neem maar alvast mee naar de keuken liefjes. Mama komt zo. We gaan broodjes bakken. Kim en Jeroen komen mee eten en straks gaan Jullie samen met hun mama en papa naar het bos wandelen. “Jippieie!” En weg zijn ze. Cita draait zich naar mij om. “Ik voel je tanden nog steeds aan mijn tietjes.” Ik kus mijn lieverd. “Sorry schatje, dat wilde ik niet. “Niks sorry… Ik hou van dat gevoel… Ik vrees alleen dat het bed verschoont moet worden. Moet je bij mijn kruis kijken.” “Ga jij nou maar broodjes bakken met de meisjes, dan bak ik zoete broodjes bij jou door het bed te verschonen. Ze drukt een zoentje op mijn neus. Even later hoor ik hoe zij op de badkamer haar plasje laat lopen.
Ik verschoon het bed, doe een short en mijn badjas aan en loop naar de keuken. Ik geef mijn drie meiden een kusje en wil via de bijkeuken naar de garage gaan. “Wat ga je doen John.” “Mijn sportspullen liggen in een van de verhuisdozen in de garage.” Ze schud met haar mooie hoofdje. “Nee lieverd, die heb ik in de kleerkast op de logeerkamer geruimd. Een plank boven die van mij. Je sportschoenen staan naast de van mij onderin. Leg je spulletjes maar vast klaar op het bed, dan mag je gelijk uitzoeken wat ik aan doe. Ik wil lopen op mijn blauwe asics. Ik zag dat jij ook twee paar asics hebt.” “Yep, ik heb wel eens andere geprobeerd maar ben toch weer terugkomen op dat merk.”
Ik leg voor mij een korte tight en een donkerblauw hardloopshirt uit. Voor Cita leg ik een ¾ tight en een lichtblauw shirt klaar. Ook onze loopschoenen zet ik klaar. Ik kan echter geen loopsokken vinden bij Cita’s spullen.
Wanneer ik terug in de keuken kom, komen Jeroen en Kim met Vincent binnen. Vincent heeft zijn fietskleding al aan en neemt snel afscheid. De kinderen eten met smaak en babbelen aan een stuk.
“Mama, doe jij ons aankleden, dan gaan we samen in de tuin spelen.” “Mag John jullie ook helpen, dan ruimt mama vast de tafel af.” Ze pakken mij alle twee bij een hand en trekken me mee naar hun slaapkamer. Tien minuten later, ik heb mijn sportkloffie al aangetrokken, speel ik samen met de vier verstoppertje in onze achtertuin. Even later stapt ook Cita op het terras. Bij haar aanblik wordt het onrustig in mijn vooronder. Het is een plaatje. Haar blote voeten in de sportschoenen, het gouden enkelkettinkje, de strakke ¾ tight en het shirtje waar haar tepeltjes kleine deukjes in duwen. Dat is gewoon te veel. “Mama doe je ook mee?” vraagt Satira. “Ja liefje, ik geloof dat ik me snel voor John moet verstoppen. “Omdraaien en tellen John.” Verstoppertje wordt gevolgd door tikkertje en trefbal. Opeens horen we fietsbellen. “Baah, wat zijn jullie vies.”roept Jeroen. “Ja jongen het heeft vannacht geregend, we zijn door modderpoelen gefietst. Gaan jullie maar vast douchen dan zet ik nog een bakje koffie. Dan drinken we nog wat samen voordat wij gaan lopen. “Goed idee, maar mag het ook thee zijn?” “Natuurlijk.”
Cita en ik zitten al geruime tijd op het terras als Vincent en Nicole de tuin in stappen. De blos van Nicole en Vincent’s gelukzalige glimlach bevestigen mijn vermoeden. “Zo kerel, nog een potje modderworstelen er achter aan gedaan.” “Ja John. Ik kon geen weerstand bieden aan mijn knappe moddermeisje.” “Vinnie!” “Niks Vinnie, lieverd. We zijn echt niet de enige,” Op dat moment beseft hij dat 8 kleine oortjes meeluisteren. “die graag modderworstelen.”
Even later nemen we afscheid. “Neem gerust de tijd. Als je het goed vind gaan we na de wandeling nog pannenkoeken eten bij het Zwaantje.”
“Wat gaan we doen Cita? Jij bent hier thuis.” “Wat zou je zeggen van een rondje van een kleine 10 km. Over de kanaaldijk tot achter Malden, daar over de brug en dan langs de andere kant weer deze kant op. Dan zijn we bij mijn snelheid circa een uur onderweg.” “Dat moet lukken liefje, zeker als ik me mag vergapen aan je lekkere kontje.” Ze geeft me een stomp. “Je loopt naast me of voor me. Geile beer.”
Nog terwijl we naar buiten lopen vallen me twee zwarte quads op. Een aan het begin, een aan het einde van onze straat. De berijders dragen zwarte motorpakken en zwarte helmen. Ondanks dat ze hun best doen om niet op te vallen , zie ik ze op nog enkele plaatsen langs onze route. “Zijn jou die zwarte quads niet opgevallen?” “Je bedoelt die, die daar achter langs de dijk rijd.” Ik knik. “Nee.” “Ik heb het gevoel dat we worden gevolgd.” “Je ziet beren op de weg lieverd. Als je door de straten loopt zie je altijd wel een paar motorrijders en van die quads.” Ik besluit het met een grapje af te doen. “Zolang jij dan maar geen geile beer op de weg ziet, is het OK.” Nadat we de brug zijn overgestoken zie ik onze achtervolgers niet meer. Ik blijf er echter niet gerust op.
Precies een uur nadat we weggelopen zijn lopen we onze straat weer in. De laatste honderd meter wandelen we uit. “Ik heb genoten John, dat moeten we vanaf nu vaker doen.” Wat zou je denken van twee keer in de week? Een wat kortere loop in de week en in het weekend 10 á 15 km.” “Ik heb nog nooit meer dan 12 gelopen. Maar ik wil er graag na toe werken.”
“Zal ik maar eerst gaan douchen?” We staan in de keuken en hebben elke een flesje sportdrank gedronken. “Hoe bedoel je Cita?” “Ze haakt haar vingers achter haar tight, stroopt die naar beneden en stapt uit haar schoenen. Daarna verhuist ook haar loopshirt naar de grond. Ze gaat door haar knieën en trek ook mijn loopbroekje naar beneden. Mijn burung wordt gelijk geplaagd door groeistuipjes, nog voordat zij haar lippen over mijn eikel stulpt is hij op volle sterkte. “Ze zuigt en slurpt alsof ze mijn ballen door de plasbuis in haar mondje wil zuigen.” Al na een paar minuten voel ik dat mijn weerstand is gebroken. Ik kan mijn zaad niet lang meer tegenhouden en zeg haar dat ook. In plaats van terug te trekken verhevigt zij haar inspanning en op het moment dat de eerste golf mijn pik verlaat schuift ze haar mond tot aan de aanslag over me heen. Even later staat ze op. Ze likt haar lippen. “Heerlijk zo’n portie vers eiwit, na het sporten.” Ik grijp haar onder haar armen en zet haar op de tafel. Ik trek een stoel bij. “Genoeg gesport vandaag. Dit sportdrankje drink ik zittend.” Met twee handen spreid ik haar schaamlippen. Ik neem even de tijd om die mooie bloem te bewonderen. De geur, de smaak, de hele compositie is bedwelmend. Langzaam buig ik voorover en zet mijn mond op haar venusmondje. Met mijn tong streel ik elk plooitje. Geen nog zo klein druppeltje van haar vocht laat ik ontsnappen. Ik voel haar klitje verstijven tegen mijn neus. Beweeg mijn lippen naar boven. Twee vingers schuif ik een klein stukje in haar hemelpoortje. Ik wil het voelen, het sponsje voor in haar wanita, haar G. spot. Dan tref ik doel. “Nee, John , niet doen.. Ik ga plassen.” Ik laat me niet weerhouden. Terwijl ik haar klitje voorzichtig tussen mijn lippen neem, streel ik steeds sneller het sponzige plekje. Plotseling ligt mijn liefje heel even stil. Dan opeens beginnen haar bovenbenen te verkrampen, Ik voel hoe golfjes heet vocht langs mijn vingers lopen. Ik laat haar klitje los en probeer zoveel mogelijk van haar nectar op te zuigen.
“Wat heb je met me gedaan John, wie heeft je dat geleerd.” “Ik vrees dat die eer mijn ex toekomt. Zij heeft me laten zien dat zij kon Sprietsen, zo noemde ze dat. Ze heeft mij geleerd dat ook bij haar op te wekken. Daarna ben ik erover gaan lezen.” “Ik dacht altijd, dat dat G spot geneuzel en dat squirten aan de fantasie van porno makers was ontsproten.” Ik kus mijn liefje. “Dan weet je nu beter schat. Zoals ik sinds kort weet dat deapthroat niet een trucje is dat alleen door porno actrices beheerst word.“ Ga je mee douchen John? Ik knik. “overigens het is geen trucje. Het is een vaardigheid. Een heerlijke vaardigheid. Ik voel me dan machtig en dat is enorm erotiserend.”
“Wat zou je ervan denken als we naar het zwaantje reden om een paar pannenkoeken mee te eten? Ik denk niet dat Nicole en Vincent bezwaar zullen maken?” Wanneer we in Cita’s jeepje de straat uitrijden zie ik verscholen tussen geparkeerde auto’s weer een zwarte quad. De berijder doet zijn best om vooral niet onze kant op te kijken.
Wanneer we in het zwaantje aankomen zijn onze buren en de kinderen nog niet binnen. Ik bestel twee cappuccino’s. In de loungeset kruipt Cita dicht tegen me aan. “Zeg me dat dit geen droom is John.” Ik knijp stevig in haar dij. “Auw, wat doe je?” “Even controleren of je niet slaapt. Als je niet slaapt is dit geen droom.” “Ik hou van je, Gek.”
Nog voordat we ze zien horen we de meiden aankomen. “Mama, papa.. Komen jullie ook pannenkoeken eten?” “Als dat mag?” Nicole kijkt haar man aan. “Alleen als ik mag trakteren.” Ik sla Vincent op zijn schouder. “Dat mag je man. Maar ik zal me revancheren.”
De serveerster komt. “En kids, blijven jullie pij Papa en mama zitten of gaan we naar de Bumba Pannenkoekenhoek. “Wat is dat juffrouw, als ik vragen mag?” “Als de papa’s en mama’s even willen meelopen.” In een hoek van het restaurant staat een soort van clown in het midden van een grote ronde tafel waar al een aantal kinderen omheen zitten. Op bestelling van de kinderen bakt de clown kleine pannenkoekjes met een vulling naar hun keuze. Bij de 3 ranja fonteinen mogen de kinderen hun glaasjes vullen. Vincent blijkt iemand te zijn die op de kleintjes let. “En wat is de schade van dat alles juffrouw?” “Twee euro vijftig per kind meneer. Op voorwaarde dat de ouders elk minimaal een hoofdgerecht en twee consumpties nuttigen.” Een blos verschijnt op Vincents wangen. “Sorry juffrouw. Tijdens mijn dienstreizen bleek vaker dat een schijnbaar leuke aanbieding een ongewenst staartje had. Natuurlijk eten de kinderen bij Bumba.”
We gaan terug naar onze tafel, de kinderen achterlatend bij Bumba. De serveerster haalt net de kaarten. “Ik heb enorm zin op een Chateaubriand. Wat jullie?” Ik knik. Cita heeft hier vaker gegeten. “Die moet je een dag tevoren bestellen.” De serveerster komt terug met de menukaarten. “Juffrouw, voel u tot niets verplicht. Maar zouden we twee Chateaubriand kunnen krijgen? Ik weet dat die eigenlijk tevoren besteld moeten worden.” “Ik zal even de kok vragen meneer.” Al snel is ze terug. “De kok heeft er twee in de diepvries. Hij wil ze voor u gecontroleerd ontdooien, maar dan duurt het zeker drie kwartier voordat u kunt eten.” “Prima jonge dame… Wat drinken we?” Ik kijk Cita aan. “Ik alleen Spa lieverd. Ons kindje mag geen alcohol.” “Doe jij maar Vin.” “Dank je liefje ik maak het goed met je.” De serveerster komt de drankbestelling opnemen. “Mag ik voor mijn vriend en mij een flesje droge rooie.” De serveerster knikt en kijkt naar Nicole. “Ik had graag de Sporty eiwitshake, zou je ook eens moeten proberen Cita, die is heerlijk.”Cita schudt haar hoofd en flapt eruit “Ik heb vanmiddag mijn eiwitshake al gehad.” Als ze niet meteen een rooie boei had gekregen was het waarschijnlijk niemand opgevallen, maar nu is het voor iedereen aan tafel inclusief de serveerster duidelijk wat ze bedoelt. “Doe mij maar een spa rood alsjeblieft.”
Het hoofdgerecht is een schot in de roos even als de klik met de buren. Ik heb inmiddels begrepen dat Vincent weliswaar IT-er is maar met name werkzaam is in de bedrijfsbeveiliging. Zijn firma zoekt en dicht beveiligingslekken. Installeert beveiligingssoftware, spyware, maar ook draadloze en op afstand bestuurbare mini camera’s. Nicole op haar beurt biedt aan om als wij even moeilijk zitten, de meisje op te vangen. Wij geven aan dat wij graag van haar aanbod gebruik maken, maar alleen tegen een gepaste vergoeding. Wanneer we nog een keer onze glazen laten klinken, voordat we gaan, is dat op de vriendschap.
De dagen die volgen,worden gevuld door werk, zorg voor de meiden en ochtenden van zwangerschapsmisselijkheid voor Cita. Desondanks is het zij het die voorstelt om die woensdag, nadat ik om drie uur ben thuisgekomen, een half uurtje te gaan joggen. Ze had al gebeld met Nicole die de meisjes zou opvangen. Nicole had ons uitgenodigd om daarna bij haar lasagne te komen eten. Ze was blij met een beetje gezelschap omdat Vincent pas donderdagavond van een project in Frankfurt zou terugkeren.
Kort nadat we thuis zijn weggelopen meen ik een zwarte quad te zien, maar besteed daar verder geen aandacht aan. Na een rondje van 35 minuten komen we bezweet thuis. “Samen douchen?” “Graag liefje.” Ik kan mezelf niet helpen, maar wanneer mijn liefje naakt bij me onder de douche staat, is zij niet lang de enige die staat. Mijn jonge heer salueert voor haar schoonheid. Ze kijkt me verdrietig aan. “John, niet boos zijn. Ik ben echt gelukkig met die stijve burung van je. Ik weet niet hoe het komt. Ik verlang wel naar jou, naar je nabijheid, maar even niet naar seks. Als jij dat graag wil, wil ik je best wel pijpen.” Ik kus mijn lieverd op haar neusje. “Kijk me aan Cita! Wij delen onze liefde, dus ook onze seks. Als je me pijpt vanuit je eigen verlangen… Heerlijk. Maar seks als aalmoes of uit medelijden. Daar bedank ik voor.” “Dus je bent niet boos?” “Ja Cita dat ben ik wel!” Ze kijkt me met grote vragende ogen aan. “Ik ben boos dat je aan mijn liefde twijfelt. Dat je denkt dat minder seks synoniem is voor minder liefde. Je draagt de vrucht van onze liefde, je hormonen spelen krijgertje, maar onze liefde wint.” Ik zie een traantje in haar ooghoek. “Wanneer trouwen we?” “Dat en de manier waarop, bepaal jij Cita. Ik vindt alles goed, zolang de meisjes, mijn moeder en Bertus er maar bij zijn.” “Ik ben er nog niet uit John… Enerzijds wil ik het klein en intiem houden; Anderzijds wil ik de hele wereld laten weten dat ik mijn grote liefde heb gevonden.” “Zou je met die leugen kunnen leven?” “Wat John? Hoe bedoel je?” “Was het niet je moeder die mij heeft gevonden?” “Ik geloof dat ik toch zin krijg in seks.” Ik stap uit de douche. “Te laat meid, ik ga lasagne eten bij de buurvrouw.” “Penggangu!”
Nadat de lasagne schaal zijn laatste restjes heeft prijsgegeven ga ik met de kinderen naar de speelkamer. Ondanks dat de bungalow van Vincent en Nicole en kopie lijkt van de onze heeft hij toch twee extra kamers. Na een tijdje merk ik dat de drie meiden moe beginnen te worden. Ik kijk op mijn horloge. ‘Kwart voor zeven… Bedtijd.’ Ik loop naar de keuken waar Niclole en Cita nog steeds druk in gesprek zijn. “Liefje… Zal ik de meiden alvast naar bed brengen?” “Cita kijkt op de keukenklok.” “Shit ja John, doe maar vast. Ik kom zo.”
Ik heb de meisje naar bed heb gebracht, een verhaaltje voorgelezen en goede nachtzoentjes uitgedeeld. Met een flesje Spa rood zit ik in de werkkamer en doe al wat voorbereidingen voor een release update die ik de volgende dag bij een grote klant moet doorvoeren. “Sorry John… Maar het was zo heerlijk kleppen met Nicole, bovendien geloof ik dat ze een beetje aandacht nodig had.” “Is toch prima lieverd. Maar de meisjes wachten nog op een zoentje van mama.” “Even wachten… Ik heb nog teveel adrenaline. Ik werd net bijna door zo’n idioot op zijn vierwiel motor, van mijn sokken gereden. Ik kon nog net op tijd op zij springen. “Was het een zwarte quad?” “Ik weet het niet, voordat ik kon opkijken was hij al om de hoek verdwenen.” Ik vertel haar dat ik het gevoel heb dat er mannen zijn op quads die ons in de gaten lijken te houden. Zij wuift mijn bezorgdheid echter weg. “John, je ziet spoken. Dat was gewoon zo’n bezopen aso die hier ergens op de camping ligt. Die dingen zijn hier op iedere straathoek te huur.” Ze drukt en zoentje in mijn nek en trekt haar stoel bij. “mag ik je even storen?” “Jij altijd, liefje. Bovendien ben ik bijna klaar. “ “Hoe zou je het vinden om zo wat aanschouwelijk onderwijs te geven?” Ik kijk op van mijn laptop. Een blos kleurt Cita’s gezicht. “Nicole… Zij is nog nooit èh… Ik bedoel ze heeft nog niet..” Ik leg mijn handen op de hare in haar schoot. “Je praat in raadsels liefje.” Ze kijkt me strak aan. “Ze is nog nooit gebeft en heeft nog nooit gepijpt! Zowel Vincent als zij komen uit streng katholieke nesten. Tegen beter weten in voelt ze zich zelfs schuldig omdat ze de pil slikt.” “Maar heeft ze dan wel plezier in seks? Komt ze klaar?” “Vaak wel, vooral sinds ze doggy hebben ontdekt Ze wrijft dan met haar klit ergens tegen.” “Ze kan toch ook haar hand gebruiken.” Ze lacht “John toch… Katholiek en masturberen, ze zou meteen in een zoutzuil veranderen.” “Maar wat wil je nou, komt ze kijken terwijl wij??” “Nee, ben je gek. Ze zou je niet meer durven aankijken. Ik heb haar niet verteld dat ik het jou zou vertellen.” “Jij kleine pinda intrigante, wat ben je van plan?” “Ik ga onze meisjes welterusten wensen. Jij gaat naar de keuken en schenkt je wat te drinken in. Ik kom in badjas naar binnen, we kussen elkaar, ik trek je boek naar beneden en haal mijn eiwit boost. Daarna til je mij op tafel, de rest hoef ik je niet uit te tekenen. Nicole kan vanuit haar slaapkamer in onze keuken kijken.”
Ik sta op. “Ik ga alvast het rolluik dicht maken.” “Kutvent!” “Penispinda.” “Auw!”
De voorstelling wordt een doorslaand succes. In tegenstelling tot de andere keren rolt Cita mijn sperma nog even door haar mond voordat ze het doorslikt en mij begint te tongen. Blijkbaar is het feit dat haar vriendin meekijkt een extra stimulans voor haar. Cita’s tweede squirt verrast ons allebei.
Mijn liefje kust me en likt haar eigen nectar van mijn kin.
Ik sta op, knoop mijn badjas dicht, ga naar de woonkamer en zet de tv aan. Ik hoor hoe in de keuken de rolluiken dichtgaan. “Ik heb nog even naar Nicole gezwaaid… Wat zit je te lachen.” “Vertel haar dat ze een verrekijker moet kopen met ontspiegelde glazen. Onze tuinlamp weerspiegelde in haar gluurglas.” Ze kruipt dicht tegen me aan en we kijken samen naar NCIS. “John, op mijn verjaardag. Dat telefoontje, dat was niet je baas!?” “Nee, dat was ik zelf. Ik vertrouw je broer en zijn snol voor geen 5 cent. Ik weet niet waarom, het kwam over me heen. Ik heb hun telefoons gepeild en er spyware op geïnstalleerd. Maar ik heb er niks mee gedaan.” “Wil je me wat beloven John. Ik ben er ook van overtuigd dat Harto zich met zaken bezig houdt die niet allemaal het daglicht kunnen verdragen. Doe niks als er geen aanleiding voor is. Ik pak mijn telefoon en open het mapje waar Harto’s en Maaikes berichten en mailtjes worden opgeslagen. Onder toeziend oog van mijn liefje verwijder ik alle tot dan binnengekomen bestanden. “Dat doe ik nu elke week Cita. Als ze weer eens op bezoek komen verwijder, de spyware van hun telefoons.” “Je bent een schat John.” Het mobieltje van Cita trilt op tafel. Het blijk een whats-ap van Nicole. Het begint met een schaamsmily: ‘Wat was je sexy. Ik heb me voor het eerst… zelf…’ “Mooi is dat…Jij was sexy.” zeg ik. Gelijk begint Cita terug te appen: ‘Schaam je niet Nicole… Geniet! Was alleen ik sexy?’ Weer trilt de mobiel. ‘Ik wil ook genieten. En nee, maar sorry; Maar ik geef toch de voorkeur aan mijn exemplaar.’ ‘Dat is dan gelukkig wederzijds. Welterusten meid & denk er aan… handjes boven het dekbed.’ … … … ‘Hihihi, dat kan ik niet beloven. Trustuh!’
Die zondag hebben Nicole en Vincent ons weer afgelost. We lopen weer over de dijk. We willen nog een keer dezelfde ronde als vorige week lopen, zij het dit keer wat meer op snelheid. Ik hoor motoren achter ons, terwijl de dijk eigenlijk verboden is voor gemotoriseerd verkeer. . Wanneer ik achter mij kijk zie ik in een glimp twee zwarte quads op hoge snelheid op ons afkomen. In een reflex duw ik Cita rechts in de berm. Ik zelf duik links de dijk naar beneden. Nog in mijn val hoor ik een knal en een korte maar hevige schreeuw, die mij door merg en been gaat. Dan hoor ik alleen nog het stationair tokkelen van de quadmotoren. Ik kruip overeind en klim de dijk omhoog. Ik zie hoe een man op een quad met een grote bullbar, foto’s maakt met zijn mobiel. Pas dan valt mijn oog op Cita die bloedend en in een onnatuurlijke houding in de berm ligt. Ik ren naar mijn liefste toe en hoor nog hoe de quads wegscheuren. Ik kijk Cita aan. Ze bloed hevig uit een hoofdwond aan haar slaap. Ik trek mijn shirt uit en probeer de wond dicht te drukken. Ik voel tranen over mijn wangen lopen en hoor me zelf haar naam roepen. Opeens slaat ze even haar ogen op. John… wat…is gebeu…” ze zakt weer weg. Met piepende remmen komen twee sportfietsen bij ons tot stilstand. Als in een waas zie ik dat een man zijn mobiel pakt en begint te bellen. Een vrouw pakt me bij mijn schouders. “Laat u mij even meneer. Ik ben verpleegkundige, mijn man belt al met 112.”
Als verdwaasd sta ik even later naast de fietser. Hij reikt me een fietsjasje dat ik werktuiglijk aantrek. Dan legt hij een hand op mijn schouder. “We zagen het van afstand gebeuren. De vrouw kijkt op. “Jan bel nog eens met 112. Hou de telefoon bij mij. ‘Mijn man heeft zojuist het ongeval op de dijk bij Malden gemeld. Ik ben traumaverpleegkundige en zit bij het slachtoffer. Ik wil dat u een trauma helikopter stuurt. Het slachtoffer heeft uitgebreid hersenletsel en naar mogelijk ook nog enkele ribbreuken. Ademhaling en pols zijn op dit moment nog stabiel.’
Het wordt me voor een moment zwart voor ogen en ik voel hoe de man mij naar de grond begeleid. Wanneer ik weer een beetje tot mezelf kom, hoor ik sirenes dichterbij komen. Even later stopt een politieauto gelijk achter de fietsen. Een politieman loopt naar Cita en de ander komt naar mij en de man. Hoe is het ongeluk gebeurd. “Voordat ik kan reageren, doet de man naast mij dat. Dit was geen ongeluk. Dit was een aanslag. Mijn vrouw en ik zijn getuigen. De politieman pakt zijn portofoon. ‘Centrale hier 9540’. Spreekt u maar 9540’ ‘Verzoek om assistentie van Recherche en forensisch team i.v.m. vermoeden 287.’ Dan blijft het even stil. ‘9540… Recherche is onderweg. Ik kijk naar de kant waar Cita ligt. Zonder dat ik het gemerkt heb blijkt nu ook al een ambulanceverpleegkundige met haar bezig te zijn. De ambulance staat achter de politieauto, blijkbaar heeft hij de sirene bij zijn rit over de dijk uitgeschakeld.
Het is net of ik naar een film kijk, ik maak zelf geen deel uit van het gebeuren. Ik hoor hoe ik zelfs vragen beantwoord. Wanneer een helikopter met een bijna oorverdovend lawaai even verderop land ontwaak ik uit mijn trance. Gesteund door de man loop ik naar Cita. Ze ligt vastgegespt op een brancard. Een politieagent houdt een infuus zak omhoog. De ambulance verpleegkundig maakt even plaats wanneer hij mij ziet aankomen. Ik buig over mijn liefste heen en druk voorzichtig een zoen op haar gehavende gezicht. “We moeten haast maken, meneer. Uw vrouw gaat met de helikopter mee. Wij brengen u met de ambulance naar het Radboud. Onder tranen word ik begeleid naar de ambulance. De verpleegkundige neemt naast mij plaats. Nog terwijl de ambulance begint te keren horen wij hoe de helikopter wegvliegt. “Wilt u misschien iemand bellen meneer.” Ik knik. “Mijn moeder.” Ik pak mijn mobiel, maar mijn handen trillen te erg. Het lukt me niet de lijst met contactpersonen te openen. De verpleegkundige neemt mijn telefoon over. “Hoe heet u moeder?” “Meijers… Riet Meijers, maar ze staat onder moeder. De verpleegkundige geeft mij het toestel terug. Ik hoor hoe de telefoon aan de andere kant overgaat. ‘Hallo Jongen, wat fijn dat je even belt.’ ‘Mama… Er is iets verschrikkelijks gebeurd. Cita.. ze is… ze… …’ De verpleegkundige neemt de telefoon weer van me over.’ Op een rustige manier legt hij mij moeder het gebeurde uit. ‘Ja mevrouw.. Ik zal het doorgeven.’ “U moeder laat weten dat zij en haar vriend meteen in de auto springen en naar het radboud komen.” Ik knik.. “Zou u ook mijn buren willen bellen, onze meisjes… Zij passen op hun. Laat ze niets tegen de meisjes zeggen. Dat wil ik zelf doen.” De verpleger knikt. Hoe is de naam van uw buren. “èh Grasbroek” Ook dit gesprek verloopt vlot en in alle rust. “Uw buurman wenst u veel sterkte en als iets nodig is hoeft u maar te bellen.” Ik kijk de verpleegkundige aan. “U zult me wel een slappe huilebalk vinden?” “Meneer, neemt u van mij aan, dat wanneer het mijn vrouw was die dit was overkomen, dat ik dan niet anders zou reageren.”
Bij het Radboud aangekomen begeleid de verpleegkundige mij naar het centrum voor Neurochirurgie en introduceert mij bij een aanwezig verpleegkundige als de partner van mevrouw Suwandi. “Hij geeft mij een hand.” “Heel veel kracht en sterkte meneer.” “Dank je.. . voor alles.”
De verpleegkundige stelt zich aan mij voor. “Gertie van Donk” “John Meijers.” “John. Kan ik je wat te drinken aanbieden?” Pas nu voel ik dat mijn mond en keel gortdroog zijn. “Koffie als het mag.” “Suiker en melk?” Ik schud met mijn hoofd. “Zwart.”
Ze neemt me mee naar een kantoortje. “Ga zitten John.” Wat kan een warme bak koffie een geweldige drug zijn. “John… Je vrouw wordt…” “Ze heet Cita.” “Cita wordt op dit moment geopereerd. Ze heeft hersenletsel en de zwelling van de hersenen is levensbedreigend. Door een stuk uit de schedel weg te halen, probeert de chirurg de hersenen ruimte te geven.” Ik knik… Ik heb dat wel eens op televisie gezien.” “Wanneer de operatie is gedaan komt ze hier op de Braincare unit… De dokter zal je dan ongetwijfeld bijpraten over haar toestand… … Zijn er dingen die wij moeten weten?” “Gebruikt ze medicijnen.” “Èh nee… maar… ze is zwanger. Nog niet lang… maar toch.” “Ik laat je even alleen John. Ik ga dat gelijk doorbellen naar de OK.”
“Even later is ze weer terug.” “Haar toestand is nog steeds levensbedreigend John… Maar naar ik begreep is ze stabiel.” Haar pieper gaat over. “Ik moet gaan; een collega bijspringen. De koffie automaat staat twee deuren verder.”
Ik begin te ijsberen en ga uiteindelijk zitten. Ik besluit met mijn rug naar de klok te gaan zitten, pak de krant van vandaag en dwing me zelf om te lezen. Ik lees letterlijk alles. Zelfs de advertenties.. Af en toe kijkt Gertie even binnen, knikt kort en gaat dan snel door met haar werk. Wanneer ik de krant tot de laatste letter heb uitgelezen, ‘duik’ ik op de lectuurtafel. Ik pak de stapel Arts & Auto, sorteer ze chronologisch en begin de lezen. Ik leg net het tweede tijdschrift weg. “Daar zit uw zoon. Ik zal zo wat koffie brengen.” Ik kijk omhoog in de betraande ogen van mij moeder. Ik sta op en val in haar armen. Voor een moment ben ik weer, de jongen die troost zoekt bij zijn moeder, net nadat zijn vader, haar man, is overleden. “Hoe is het met haar, jongen?” Ik trek mijn schouders op. “Ze wordt geopereerd, maar het is kritiek.” Over de schouder van mijn moeder zie ik Bertus. Tranen lopen over zijn wangen.” “Bent u familie van mevrouw Suwandi.” Ik knik. Het is onmiskenbaar een moegestreden chirurg, met minuscule bloedspatjes op zijn schort die mij aankijkt. “Gaat u even zitten!” Hij trekt een stoel bij en gaat recht tegenover mij zitten. “De operatie is goed gelukt. We hebben plaats gemaakt voor haar hersenen om te zwellen. Buiten hersenletsel heeft ze alleen ribkneuzingen en hematomen die passen bij de aanrijding.” “Wordt ze weer beter dokter?” De arts kijkt ons allemaal aan. “Eerlijk gezegd: Ik weet het niet… Een groot pre is dat zij in een goede lichamelijke conditie verkeert. We houden haar nu in coma. Alle opties tussen volledig herstel tot kasplantje behoren op dit moment nog tot de mogelijkheden. Bij geen complicaties moeten we van dag tot dag kijken.” “Mogen wij haar zien?” “De verpleging zal nog even nodig hebben om haar te verzorgen en haar aan te sluiten op de monitoring. Maar daarna, wel gedoseerd. Hoe meer positieve prikkels, hoe beter… Heeft u op dit moment nog vragen?” Collectief schudden wij met ons hoofd.
Gertie komt binnen. “We zijn klaar met Cita. Als jullie willen kunnen jullie naar haar toe.” Het valt mij enorm mee. Cita ligt, met een witte tulband om haar hoofd, weliswaar verbonden met infusen en monitors, vredig op bed. Ik buig over haar heen en druk een zoentje op haar mond. Achter mij hoor ik hoe mijn moeder in tranen uitbarst, maar het is Bertus die zich, zelf snikkend, gelijk over haar ontfermd.
Mijn mobieltje begint te trillen in mijn zak. Ik kijk op het display. “Hallo Vincent.” “Hoi John excuus voor de storing. Maar met name Satira zit de hele tijd al te huilen dat ze naar Mama wil.” “Is al goed Vincent. Is het voor jou mogelijk om met de meisje naar het Radboud, afdeling Braincare te komen?” “Ik kom eraan John!” “Dank je.”
Hij moet verschillende snelheidsovertredingen hebben begaan. Nog geen twintig minuten later meld Gertie me. “Je dochters zijn er John.” “Dank je Gertie ik kom ze zelf halen.” “Jongen, wij wachten in de koffiekamer. Dank je ma.”
Vicent staat met mijn meisje voor de zusterpost. Ook hij heeft tranen in zijn ogen. “John, ik weet niet wat ik zeggen moet.. maar..” “Ik begrijp het vriend… Bedankt voor alles.” Ik kniel voor mijn liefjes. “Mama is heel erg ziek. De dokters doen erg hun best om haar beter te maken… Ze is nou aan het slapen, maar ik weet zeker dat ze het fijn vind dat Jullie hier zijn.”
Op de kamer van Cita is Gertie in de weer. “Mag ik de meisje bij Cita op bed zetten?” “Zeker John. Het is belangrijk dat ze voelt dat de mensen die van haar houden bij haar zijn.” Ik til de meiden op en zet Setia links en Satira rechts van Cita op het bed. Gelijk leggen ze hun armpjes om Cita. En gaan tegen haar aan liggen. Gertie tikt op mijn schouder en fluistert in mijn oor. “Kijk John, haar hartslag wordt rustiger en haar bloeddruk stabiliseert.”
Na een minuut of tien komt Satira overeind en kijkt me aan. “Oma is nou bij mama.. Alles komt goed!”