De stagiair (deel 1)

Zoals bij mij al eerder het geval was, vraag ik me af waarom ik in godsnaam aan deze opleiding ben begonnen. Small business is dan wel de weg om de zaak van mijn vader over te nemen, maar leuk is anders. Mijn pa is een extraverte man, die exact weet wat hij wil, in tegenstelling tot mij, want ik ben een stuk ingetogener en misschien zelfs wel ietwat verlegen. De kamer in de studentenflat voldoet ook niet echt aan de eisen van de gemiddelde 20-jarige, dus in combinatie met de stage-opdracht die ik gekregen heb, zien de komende weken er niet echt uit als een feestje. In mijn autootje rijd ik naar het bedrijf toe, alwaar ik de komende weken stage mag lopen. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in dameskleding voor 40-plussers en overige benodigdheden (wat dat ook moge zijn). Het raadplegen op Google wees namelijk uit dat ze kleding verkopen en nog meer, maar hiervoor diende ik een account aan te maken, wat ik dus niet heb gedaan. Ik baal sowieso dat ik naar dit bedrijf gestuurd word, aangezien enkele studiegenoten bij veel coolere bedrijven mogen gaan stage lopen. Het bedrijventerrein dat ik op rijdt maakt een troosteloze indruk en ook de parkeerplaats van het bedrijf, waar ik mag gaan werken, ziet er niet erg uitnodigend uit, hoewel er enkele vette wagens geparkeerd staan, waaruit ik herleidt dat het bedrijf in elk geval succesvol is. Door de draaideur, loop ik richting de receptie, alwaar een dame van middelbare leeftijd me vriendelijk groet. Ik groet haar terug en zeg ik ben Jonas van de Small Business opleiding. Ik kom stage lopen . De dame kijkt me aan over haar leesbril, alsof ik een of ander buitenaards wezen ben, waarna ze op haar telefoon een toets indruk. Mevrouw Klinkers, er staat hier een jongeman die zegt dat hij stage komt lopen spreekt ze duidelijk hoorbaar door haar headset, terwijl ze mij aan blijft kijken, alsof ik zojuist uit een feesttaart ben gesprongen. De andere kant van de lijn zegt blijkbaar iets terug, waarop zij weer zegt ja, maar het is dus een mannelijke stagiaire , waarbij ze het woord mannelijk’ wel heel expliciet benadrukt. Na enkele tellen zegt ze okay, ik begrijp het . Ze drukt weer op de telefoon en zegt, nu wel voor mij bedoelt je wordt zo opgehaald . De receptioniste heeft haar woorden nog niet uitgesproken, of een deur aan de zijkant van de receptie zwaait open, waarna een in mantelpak gestoken dame, recht op me af stapt. Annet zegt ze, mij een hand toestekend. Jonas, ik kom stage lopen zeg ik, alsof de dame dit niet weet. Weet ik zegt Annet ik ben de secretaresse van mevrouw Klinkers. Volg me maar . Annet gaat me voor door de deur naast de receptie, zodat we in een ruimte komen, met diverse deuren, die allen gesloten zijn. Ik zal je even door het bedrijf leiden zegt Annet. Hier liggen dus alle kantoren zegt Annet, die vervolgens elke deur aanwijst en erbij vertelt wie waar kantoor houdt en welke functie ze bekleden. Voorts loodst ze me door het gehele bedrijf en krijg ik letterlijk bij elke ruimte die ze me laat zien een ellenlange uitleg. Kort gezegd komt het erop neer dat het een postorder bedrijf is, dat gespecialiseerd is in dameskleding en accessoires: niet echt een leuke branche voor een 20 jarige jongeman. Het is een groot pand, met diverse magazijnen en pakketverwerkingsruimtes, waarvan ik niet alles te zien krijg. Aan het einde van de ronde door het bedrijf besef ik pas dat ik geen enkele man ben tegen gekomen en dat alle dames in hetzelfde mantelpakje gekleed gaan als Annet, met slechts een klein verschil sommigen dragen een colbert en anderen een gilet. Terug in de hal waar de kantoren gevestigd zijn kijkt Annet op haar horloge. Mevrouw Klinkers heeft een uur voor je ingeroosterd, dat over exact 5 minuten ingaat zegt Annet, alsof het een militaire operatie betreft. Aangezien ik zojuist 2 uur achter de dame aan door het bedrijf gewandeld heb en de indruk heb dat ze eerder een spontane vrouw, in plaats van een pietje precies is, schiet ik in de lach. Annet’s blik verstard echter en haar toon dempt als ze zegt misschien is het handig als ik je wat voorinformatie geef over mevrouw Klinkers . Mijn lach verdwijnt direct en maakt plaats voor aandacht, want haar woorden klinken vrij serieus, als ze zegt mevrouw Klinkers is een hele goede werkgeefster en een uitstekende zakenvrouw, maar ze is ook erg veeleisend en duidelijk in wat ze verwacht . Eh okay reageer ik, omdat ik me geen houding weet te geven. Als mevrouw Klinkers je iets vraagt, neem dit dan letterlijk en voldoe aan haar verwachtingen vervolgt Annet, waarbij ik frons, omdat ik haar uitleg ietwat overdreven vind. Fronsen doe je dus niet in het bijzijn van mevrouw Klinkers zegt Annet belerend, waarna ze wederom op haar horloge kijkt en zegt het is tijd . Ze gaat me voor naar een deur, waarvan ze me eerder verteld heeft, dat hierachter het kantoor van de directrice schuil gaat. Annet klopt driemaal en na enkele seconden klinkt een buzzer, die aangeeft dat de deur uit het slot is. Ze stapt binnen en zegt mevrouw Klinkers, uw afspraak van 12 uur . Dank je Annet, laat hem binnen hoor ik een warme zachte vrouwenstem zeggen, maar ik heb de indruk dat deze vriendelijkheid wel eens gespeeld kan zijn, gezien de voorinformatie van Annet. Goedemiddag zeg ik vriendelijk doch ingetogen, als ik het kantoor binnen stap. Hallo zegt de dame die geen moeite neemt om uit haar stoel op te staan ga zitten . Haar de hand toesteken lijkt me geen goed plan, dus ietwat ongemakkelijk neem ik plaats op de stoel tegenover haar immense pianohouten bureau. Mevrouw Klinkers is een zakelijk ogende dame van midden veertig, die geheel volgens verwachting gekleed is in hetzelfde mantelpak als haar personeel, met dien verstande dat zij het bloesje wel heel goed opvult, want haar decolleté mag er wezen. Ze is niet dik, maar zeker niet slank én bovendien zongebruind, wat haar voor een vrouw van haar leeftijd zelfs aantrekkelijk maakt, doch veel seksualiteit straalt ze vooralsnog niet uit, want haar kapsel is keurig opgestoken en haar make-up is net als de rest van haar voorkomen erg zakelijk. Small business zegt mevrouw Klinkers, terwijl ze me strak aan kijkt. Ik knik verlegen, doch bevestigend, aannemend dat ze doelt op mijn opleiding. Haar gezicht betrekt, ze staat op en loopt om haar bureau heen, waarna ze met haar armen over elkaar schuin voor me tegen haar bureau aan geleund gaat staan. Leren ze je op school niet om te spreken, als je iets gevraagd wordt? vraagt ze op bitse toon, waarbij haar vraag retorisch klinkt. Excuus mevrouw antwoord ik zacht, terwijl ik mijn blik van af weg wendt, omdat het vreemd voelt om tegen haar op te kijken. Doordat ik mijn blik echter naar beneden richt zie ik dat de rok van haar mantelpakje iets korter is als die van haar werkneemsters, waarbij zij de enige is die panty’s en pumps draagt. Excuus mevrouw Klinkers zegt ze corrigerend, dus ik herhaal haar woorden, op een ongemakkelijke hakkelende manier. Ze lijkt te ontdooien, want ze lacht zacht om mijn reactie, waarna ze zegt gelukkig, ik dacht al dat ik je over de knie zou moeten leggen om je manieren te leren . Ik kijk haar verbaasd aan, maar haar blik is bloedserieus, dus ik doe er het zwijgen toe en knik vriendelijk, misschien wel ietwat onderdanig, want deze dame weet wat ze wilt en hoe, dat is me nu al duidelijk. Wat je hier gaat leren zegt mevrouw Klinkers is D.E.P., oftewel dep . Mijn vragende blik is nieuwsgierig genoeg, zo blijkt althans voor haar om verder te vertellen, dus ze vervolgt discipline, eerlijk, progressie , waarmee ze de afkorting verklaart. Van mijn medewerksters verwacht en krijg ik discipline, daarom bejegenen we elkaar eerlijk en boeken we gezamenlijk progressie zegt mevrouw Klinkers, om haar afkorting iets meer betekenis te geven. Haar woorden zijn zo zelfverzekerd, dat ik niet eens de neiging voel om vragen te stellen, maar simpelweg aandachtig luister. Ik zal het je uitleggen zegt mevrouw Klinkers want het concept is vrij simpel. Om uniek te zijn in de markt bieden wij een uitmuntend product tegen een concurrerende prijs, op unieke voorwaarden. Dit kan alleen als je gedisciplineerd bent. Omdat ik discipline verwacht bied ik ook iets dat eerlijk is, zowel voor de klant als mijn medewerkers, want mijn medewerkers krijgen werk voor de tijd die ervoor staat. Zijn ze eerder klaar en voldoet het product, dan betaal ik de overige tijd gewoon uit. Zijn ze trager door geneuzel, dan maken ze het werk in eigen tijd af, wat vrijwel niet voorkomt voegt ze er arrogant aan toe. Van inkoop, marketing en sales, verwacht ik dat ze eerlijk zaken doen, zodat mijn prachtige bedrijf ook daadwerkelijk als eerlijk ervaren wordt zegt mevrouw Klinkers, waarna ze een loftrompet steekt over de progressie die ze reeds geboekt heeft, van kleine eenmanszaak tot het immense pand, waarin ze heden vertoeft. Discipline is ook net gekleed gaan zegt mevrouw Klinkers vervolgens, waarna ze mij gebaart om op te staan. Zoals je gezien hebt dragen alle dames een maatpak zegt ze, terwijl ze mijn jeans en jasje afkeurend gadeslaat. Daar heb ik helaas de middelen niet voor, mevrouw Klinkers antwoord ik voorzichtig. Ze glimlacht vanwege mijn respectvolle reactie, waarna ze achteloos op het knopje van haar telefoon drukt. Gaan we regelen zegt mevrouw Klinkers zelfverzekerd mijn coupeuse zal je voorzien van de benodigde kleding, zodat je niet afwijkt van het overige personeel . Dat wordt lastig mevrouw zeg ik voorzichtig, waarna zij haar kin minachtend ophaalt, om aan te geven hoe dat zo’. Uw overige medewerksters zijn allen vrouwelijk mevrouw leg ik voorzichtig uit. Jou aanwezigheid heeft een functie zegt ze, terwijl ze op de knop van de deur drukt, omdat er geklopt wordt. Een beeldschone blonde dame betreed de ruimte met de groetende woorden mevrouw Klinkers . Twee kostuums zegt mevrouw Klinkers, terwijl ze mijn richting op kijkt. De dame stelt zich niet voor, maar neemt een meetlint uit haar jaszak en begint mijn lichaam op te meten. Ze meet mijn schouders, de lengte van mijn armen, mijn borstomvang, waarna ze door de knie?½n zakt en de buitenkant van mijn been op meet. Dan gebeurt er iets vreemds, want nadat ze een tikje tegen de binnenkant van mijn onderbeen gegeven heeft, ten teken dat ik mijn benen iets dien te spreiden, kijkt ze omhoog en ik op haar neer. Haar ogen sprankelen, haar borsten lijken uit haar bloesje te willen springen, als ze met een hand haar meetlint aan de binnenkant van mijn enkel houdt en met de andere hand op zoek gaat naar de onderkant van mijn zak. Ze heeft het meetlint tussen haar middelvinger en wijsvinger gekneld, als haar hand door mijn broek op zoek gaat naar mijn zak. Een erectie is onoverkomelijk, besef ik als ik haar warme hand door mijn broek mijn ballen voel wegen, terwijl haar heldere blauwe kijkers me uitdagend aan lijken te kijken. Waar ik bang voor ben gebeurt dan ook binnen enkele seconden, want ik krijg een paal in mijn broek, die niet te verhullen valt. De vrouw schenkt er echter geen aandacht aan, voelt nogmaals ongegeneerd aan mijn ballen, om vervolgens op te staan met de woorden ik heb alles, wanneer dient het klaar te zijn mevrouw Klinkers? Vanmiddag is prima antwoord mevrouw Klinkers, waarna de vrouw, met een vriendelijk knikje verdwijnt door de kantoordeur. Mijn pik is echter nog op volle oorlogssterkte, wat mevrouw Klinker niet ontgaan is, want deze staart er onophoudelijk naar, terwijl ze naar de andere kant van het bureau loopt. Ze staat voor haar stoel als ze zegt discipline, beste Jonas is ook presteren . Hoe bedoelt u mevrouw Klinkers? vraag ik terwijl ik poog mijn jasje voor mijn erectie te houden. Ze beantwoordt mijn vraag niet, maar zegt als je ervoor kiest om je stage hier te vervolmaken, dan is eerlijkheid geboden en discipline vereist . Dat begrijp ik mevrouw Klinkers antwoord ik ingetogen, terwijl ik haar nu wel recht aan durf te kijken. Haar pupillen lijken vergroot en haar houding verzacht, doch haar woorden komen niet overeen met hetgeen ze vertelt, als ze zakelijk vraagt wil je hier je stage vervolmaken? Mijn impulsieve antwoord is ja mevrouw Klinkers , wat door geen enkel signaal gerechtvaardigd wordt, behalve de paal in mijn broek. Ze glimlacht alsof ze zojuist een prijs heeft gewonnen, die ze ingetogen viert, maar mij is wel duidelijk wie hier de scepter zwaait en op welke wijze. Tot mijn verbazing maakt mevrouw Klinkers een knoopje extra open van de bloes, die toch al niets aan de verbeelding over laat. Ze kijkt er emotieloos bij, doch haar woorden geven haar verwachting weer, als ze zegt nu jij . Omdat ik een hemd draag vraag ik voor de zekerheid welke knoop mevrouw Klinkers? Waar de meeste druk op wordt uitgeoefend knul zegt ze, waarbij haar stem eenmaal overslaat, dus ik weet dat het haar evenzeer opwindt als mij. Beschaamd over de situatie, maar ook opgewonden door haar duidelijke verwachting, weet ik niet wat me bezielt, als ik de riem van mijn broek open, terwijl ik van haar weg kijk. Kijk me aan zegt mevrouw Klinkers echter hard, dus ik gehoorzaam en zie dat ze nog een knoopje van haar bloes opent, zodat ze er nog drie te gaan heeft en haar BH zichtbaar begint te worden. In de hoop dat zij zich nog verder zal ontkleden maak ik de knoop van mijn broek los en open mijn rits, waardoor de druk van de ketel, of in dit geval het kruis, is. Haar ogen staan strak op de mijne, als ze wederom een knoopje opent en me verwachtingsvol aan kijkt. Haar BH is een kanten exemplaar, dat moeite heeft haar volle borsten overeind te houden, doch het stuk textiel is van een excellente kwaliteit en slaagt er wonderwel in, zo blijkt. Direct nadat ik mijn broek over mijn boxershort naar beneden schuif, opent zij het op een na laatste knoopje, zodat haar BH en redelijk strakke buik, volledig zichtbaar zijn. Even weet ik niet wat te doen, maar als zij een klein knikje geeft, besef ik dat ze wilt dat ik mijn erectie onthul, wat ik dan ook verlegen en beschaamd doe. Je weet wat te doen zegt mevrouw Klinkers, die het laatste knoopje opent en mij een blik gunt op haar bijna blote bovenlijf, want ze houd haar handen in haar zij, met de panden van haar bloes en jasje erachter. Beschaamd neem ik mijn pik ter hand, kijk opgewonden naar de volle, uitnodigende vrouwenbollen in de exclusieve BH, aan de overkant van het bureau en ik begin te rukken. Je hebt twee minuten zegt mevrouw Klinkers op een zakelijk toon, maar ik ben het stadium van gewoon geil al lang gepasseerd, want ik wil slechts een ding: ontladen. De stilte in de ruimte, in combinatie met de aanblik van haar weelderige boezem maken het dat ik volledig in stilte, voel dat ik tot een climax ga komen. Eventjes bedenk ik hoe en waar ik mijn zaad kan deponeren, maar als haar ogen enkele seconden richting het pianohouten bureaublad zie staren, besef ik dat het geoorloofd is om mijn zaad daarop te spuiten, wat ik dan ook na enkele rukken doe. Dikke witte slierten zaad spuiten uit mijn pik, terwijl ik geen kik geef, maar me wel ontzettend opgelucht voel, over deze ontlading. Mijn opluchting maakt echter binnen enkele tellen plaats voor een gevoel van schaamte, die zijn weerga niet kent, want mijn hoofd was al rood, maar hij wordt nog roder, als mevrouw Klinkers plaats neemt in haar stoel, vliegensvlug haar hemd dicht knoopt en op de knop van de intercom drukt, met de mededeling tafelblad schoonmaken alsjeblieft . Zonder een mogelijkheid tot het schoonmaken van mijn krimpende pik, berg ik hem op en begin mijn broek te sluiten, als er op de deur wordt geklopt. Mevrouw Klinkers kijkt verveeld mijn kant op en wacht ongeduldig tot ik gefatsoeneerd ben, alvorens ze me gebied te gaan zitten, waarna ze de deur opent met het knopje onder haar bureau. Annet komt de ruimte binnen gelopen met een doek en een flesje schoonmaakmiddel, groet mevrouw Klinkers en begint het zaad van het bureau weg te poetsen. Annet instrueert je wel verder zegt mevrouw Klinkers vervolgens, zodat ik haar het kantoor uit volg. Annet gaat me voor naar haar kantoor, dat vele malen kleiner is dan dat van mevrouw Klinkers. Het doekje werpt ze achteloos in de prullenbak, waarna ze plaats neemt achter haar bescheiden bureau, om mij uit te nodigen tegenover haar plaats te nemen. Dat had ik niet gedacht zegt ze verwonderd. Wat niet? vraag ik nog steeds beschaamd. Dat je in het eerste uur bij mevrouw Klinkers al zou toegeven aan haar grillen antwoord ze, wijzend naar het flesje schoonmaakmiddel, dat ze op haar bureau geplaatst heeft. Mijn verlegenheid maakt weer plaats voor intense schaamte, dus ik krimp ineen en kijk, met een rood hoofd, richting de vloer. Het gerucht doet de ronde dat mevrouw Klinkers bewust gevraagd heeft voor een mannelijke stagiair zegt Annet omdat ze het effect wil bekijken op de seksualiteit van het personeel . Verwonderd kijk ik haar aan, want ik vraag me oprecht af, wat mijn rol daar dan in zou moeten zijn, doch het antwoord volgt nog voordat ik de vraag kan stellen, want Annet vervolgt het personeel is, zoals je ongetwijfeld gezien hebt, volledig samengesteld uit dames. Deze dames hebben enkele overeenkomsten, want ze zijn vrijwel allemaal vrijgezel en tussen de veertig en vijftig jaar, op een enkeling na . Plots begint Annet over iets anders, zo lijkt het, want ze zegt kijk Jonas, we hebben vijf afdelingen, waarop jij gaat werken. Elke dag op een andere afdeling. Het gerucht gaat dus, dat mevrouw Klinkers wil meten welke invloed jouw aanwezigheid heeft op de afdelingen, qua productiviteit, prestaties, sfeer enzovoorts . Ik probeer mijn slungelige lichaam nog kleiner te maken, want ik vouw mijn handen ineen, klem ze tussen mijn bovenbenen en kijk naar mijn schoenen, terwijl ik overdenk wat ik moet doen. De meeste dames hier zouden door kunnen gaan voor mijn moeder, qua leeftijd dan, maar ergens intrigeert de situatie me ook, want nooit eerder heb ik te maken gehad met een vrouw die zo dominant was, dat ik me zo maar voor haar heb afgetrokken. Wie weet wat er nog meer in het vat zit, bedenk ik me, want leeftijdsgenoten zien me over het algemeen niet staan, ondanks dat ik zeker niet de lelijkste ben, maar mijn verlegenheid is nu eenmaal een drempel. Annet legt een schema voor me, waar duidelijk op staat, op welke afdeling ik werkzaam ben en op welke dagen. Het schema rouleert inderdaad, dus geen dag is hetzelfde en geen week is hetzelfde. Mevrouw Klinkers wil dus echt iets meten, zo lijkt het althans. In het schema ben ik om de andere dag een uur ingedeeld bij de directrice zelf, gedurende 1 uur, dus ook haar zal ik de komende weken veelvuldig te zien krijgen ém stiekem hoop ik dat ik meer van haar te zien krijg. Annet werpt me vervolgens een mapje toe, met de mededeling je hebt twee uur om je in te lezen, waarna ik je naar de afdeling bedrijfskleding dien te brengen , dus ik neem het mapje van tafel en begin te lezen. De informatie betreft de historie van het bedrijf, de visie die men heeft inzake de bedrijfsvoering en een uitgebreide samenvatting van de afdelingen, hun werkzaamheden, alsmede de bijbehorende taakomschrijvingen van de medewerkers die er werken. De informatie geeft me veel inzicht over het bedrijf, maar er vallen twee zaken enorm op. Als eerste is het volledige document op de vrouwelijke medewerkster toegeschreven en ten tweede is laat het document niets aan twijfel over, anders gezegd alles ligt vast in duidelijke richtlijnen, zonder dat het dwingend wordt, want het vraagt om discipline, in plaats van dat het afdwingt. Anders gezegd: volg de richtlijnen en je zal jouw werk ruim op tijd af hebben, waarbij de volledige dienst wordt uitbetaald. Ik ben verbaasd over deze werkwijze en stel Annet er voorzichtig enkele vragen over, maar deze verzekerd me dat het ook echt uitgevoerd wordt, want dit is immers waarom de medewerksters hard en secuur werken, want zo zijn ze eerder klaar en krijgen ze toch het volle pond betaald. Een signaal van Annet’s computer maakt haar duidelijk, dat het tijd is om mij richting de afdeling bedrijfskleding te brengen, dus ze nodigt me uit haar te volgen, door enkele gangen richting de ruimte, waar ik wordt voorgesteld aan de bloedmooie dame, die mijn maten opgemeten heeft, eerder die dag. Ik laat je over aan Belinda zegt Annet, als ze me in de ruimte heeft afgezet, waarna ze de deur van het atelier, achter me sluit. De ruimte is bijna klinisch te noemen, want er staat een grote metalen tafel, dat dienst doet als snijtafel, annex kniptafel, met ernaast een industri?½le naaimachine. Verder is er een lange kastenwand, waarachter ongetwijfeld de kostuums en hemden zijn opgeborgen, maar het vreemde is dat er geen Belinda te bekennen is. Binnen een minuut hoor ik echter gerommel aan de deur, waar ik zojuist door naar binnen ben geloodst, waarna een grijnzende Belinda de ruimte betreedt, met in haar hand een herenkostuum, dat ongetwijfeld voor mij bedoeld zal zijn, gezien de smalle, lange maatgeving ervan. Sorry, dat ik je heb laten wachten, maar mevrouw Klinkers wilde het pak persé keuren voordat jij het te zien zou krijgen zegt ze. Geen punt. Ben er net pas antwoord ik verlegen, terwijl ik eenmaal kort naar haar kijk, maar dan weer snel wegkijk, want haar schoonheid beangstigt me een beetje. Verlegen? vraagt Belinda. Eigenlijk wel antwoord ik. Oei zegt Belinda dan wordt dit een lastig momentje voor je . Hoezo? vraag ik opgelaten en onzeker, terwijl mijn verlegenheid alweer meester van me wordt. Het pak is nog niet afgestikt, je zal het dus moeten passen, met mijn hulp antwoord Belinda, die het pak voorzichtig op de grote metalen tafel legt en er een verhoging van een centimeter of dertig onder vandaan trekt, met de woorden kom hier maar eens op staan . Aarzelend loop ik naar het verhoginkje en stap er voorzichtig bovenop. Soepel zakt de bloedmooie blondine door haar knie?½n en maakt de veters van mijn schoenen los, waar ze me behendig uit helpt, waarna ze gaat staan. Haar helder blauwe ogen, met enkele prachtige rimpeltjes eromheen, kijken me recht aan, als ze mijn riem los maakt, dus ik kijk weg en probeer aan iets vervelends te denken, maar als ze mijn knoop en rits opent en mijn broek laat zakken, waar ze me vervolgens ook uit helpt, is het onmogelijk om niet te kijken, doch een erectie blijft door de spanning gelukkig achterwege. Belinda staart onderzoekend naar mijn kruis, waar een donkere plek duidelijk zichtbaar is mijn zwarte boxer. De drukt er met haar wijsvinger tegen en vraagt ongelukje gehad? Ik kan wel door de grond zakken van schaamte, doch het lef om te zeggen dat zij de oorzaak van deze plek is, omdat zij me een stijve bezorgd heeft, eerder op de dag, heb ik niet, integendeel zelfs, ik antwoord niet, maar leg mijn handen voor mijn kruis. Tut tut, niet zo preuts knul zegt Belinda met getuite lippen, waardoor ze er nog opwindender uitziet, wat ze toch al doet, want haar decolleté, is van de bovenkant af gezien weergaloos prachtig. Tot mijn verbazing beginnen haar handen de knoopje van mijn hemd te openen, van onderen naar boven. Het hemd laat ze van mijn schouders afglijden, waarna ze het elegant op vangt en het op tafel legt. Slungelig sta ik op het verhoginkje in de hoop dat ze me snel uit mijn lijden verlost en me het pak laat aantrekken, maar ze heeft haar plezier nog niet helemaal bot gevierd op me want ze vraagt op plagerige toon vertel eens Jonasje, hoe kom je aan die plek in je broekje? Beschaamd kijk ik de andere kant op en antwoord niet, maar leg wederom mijn handen op mijn kruis. Mijn houding is bijna apathisch, want zo vernedert als nu heb ik me nooit eerder gevoeld, ondanks dat ik op school vroeger ook wel eens gepest werd, maar nu, onder het toeziend oog van deze prachtige veertiger, lijkt het me allemaal te veel, want haar zelfverzekerde benadering maakt me nog onzekerder, dan ik al was. Belinda pakt me bij mijn heupen en draait me eraan om. Ongemakkelijk geef ik mee, want mijn evenwicht bewaren op het verhoginkje, terwijl ik mijn handen voor mijn kruis houdt, valt nog niet mee. Na enkele seconden draait ze me weer om en zegt gelukkig heb je de achterkant niet bevuild, dus vertel eens wat voor soort ongelukje je hebt gehad . Een diepe zucht verlaat mijn mond, omdat ik weet dat ze naar de bekende weg vraagt, maar het lijkt me niet handig om mevrouw Klinkers haar eer aan te tasten door te vertellen wat er precies heeft plaats gevonden op haar kantoor, dus ik stamel nauwelijks hoorbaar ik heb een erectie gehad . Oh reageert Belinda gespeeld verbaasd, alsof ze het tegen een klein kind heeft en hoe is dat dan gekomen? Na een korte stilte antwoord ik omdat u aan me gevoeld heeft . En waar heb ik dan aan gevoeld, volgens jou? vraagt ze vervolgens op een toon, die duidelijk maakt dat ik haar nergens van dien te beschuldigen. Tijdens het opmeten heeft u me aangeraakt antwoord ik zacht en beschaamd, alsof ik degene ben die er schuld aan is. Tsja, meten gaat niet zonder contact zegt Belinda luchtig, waarmee ik hoop dat hiermee haar vragen beantwoordt zijn, maar dit blijkt een illusie. Ze loopt richting de kasten, waar ze enkele hemden uit neemt en enkele kleine vierkante pakjes, welke ze allemaal achter mij op de grote metalen tafel legt. Als ze weer voor me komt staan zegt ze in dit bedrijf is de bedrijfskleding een onderdeel van de discipline, dus we zijn hier erg op gesteld. Vandaar dat we geen detail onbenut laten en het geheel faciliteren, van onderbroek tot winterjas . Op zich is dit natuurlijk geweldig, want een uniforme uitstraling en discipline maken serieus indruk op gasten, zo heb ik hedenochtend zelf ervaren, maar als Belinda de pijpjes van mijn boxershort beet neemt om deze van mijn onderlijf af te rukken, wordt het me toch even te veel, dus ik reageer verschrokken wat doe je nu? Ze glimlacht slechts en geeft een harde ruk aan het textiel, zodat ik eieren voor mijn geld kies en mijn geslacht bescherm met mijn handen, in plaats van de boxershort krampachtig te beschermen. Belinda opent een verpakking, die ze van tafel heeft genomen, vouwt het textiel uit, houdt het voor zich omhoog en zegt verkeerde, macht der gewoonte , terwijl ik opgelucht ademhaal want ze houdt een damesslip voor mijn gezicht, dat uiteraard niet voor mij bedoeld zal zijn. Ze werpt de slip achteloos op tafel en loopt richting de kast, waar ze nu enkele opgevouwen zwarte boxershort uit neemt, waarvan ze er een voor mij omhoog houdt, met de woorden dat is beter, lijkt me . Ze opent een beengat en helpt me erin, waarna ze me helpt om in de andere te stappen. Te traag schuift ze de boxershort om mijn benen omhoog, waarbij ik haar handen tegen de binnenkanten van mijn benen voel, dus mijn opwinding meldt zich, zo voel ik ook in mijn handen, waarmee ik het stuk mannenvlees af scherm. Het vroekje blijkt erg strak, doch elastisch, wat een uitwerking heeft op de lichtdoorlaatbaarheid, want des te hoger het broekje komt, des te beter is mijn huid erdoor zichtbaar. Als de bovenrand van de boxershort tot onder mijn ballen is genaderd, neem ik de taak van Belinda over, want ik trek het snel over mijn middel heen, zodat mijn kroonjuwelen bedekt worden, althans, dat denk ik, maar ik kom bedrogen uit, want het ding lijkt wel gemaakt van vitragestof, dus mijn stijf wordende geslacht tekent er niet alleen in af, het is zelfs zichtbaar. Omdat ik dit van bovenaf kan zien, moet zij het ook kunnen zien, bedenk ik, waarop ik wederom mijn handen ervoor houdt. Belinda glimlacht en zegt niet zo preuts Jonas, we dragen allemaal dergelijke broekjes . Mijn blik vol ongeloof zegt dat zal vast’, maar ik spreek de woorden uiteraard niet uit, doch Belinda lijkt me te willen overtuigen van haar woorden, want ze doet een stap terug, neemt haar rok bij de onderkant beet en tilt deze op tot onder haar kin, zodat ik recht tegen haar transparante slip aan kijk, wat weer een uitwerking heeft op mijn pik, want deze groeit direct uit tot een volledige erectie. Ze laat de rok los, zodat deze weer tot op haar knie valt, waarna ze de pantalon van tafel neemt en mij voorzichtig in de broekspijpen helpt. De situatie is bizar, want de handelingen lijken erg intiem, ondanks dat ik beschaamd mijn handen voor mijn half transparante boxershort houdt. Belinda lijkt heel even in de professionele stand te springen, schuift de broek omhoog en knoopt hem zelfs voor me dicht, waarna ze de rits sluit. De bobbel in mijn broek is zichtbaar, doch ik ben én voel me minder bloot. Galant neemt Belinda me bij de hand beet en helpt me van het verhoginkje af, waarna ze me enkele malen ronddraait en het resultaat van haar inspanningen bekijkt. Het moet gezegd dat de broek perfect zit en goed aanvoelt, dus wat mij betreft is deze goedgekeurd, maar Belinda vind het nodig hier en daar een beetje aan de stof te trekken en er onnodig overheen te wrijven, waarbij mijn billen en mijn kruis uiteraard de meeste aandacht krijgen. Mijn pik staat ondertussen keihard in mijn broek en maakt ongetwijfeld voorvocht aan, want ik vind haar en de situatie uiterst opwindend. Uit de kast neemt Belinda een paar schoenen, waar ze me in helpt: zelfs zonder sokken zitten de schoenen als sloffen, wat gezien het merk geen bijzonderheid is, maar voor mij wel, want ik draag deze normaliter niet. De schoenen gaan echter direct weer uit, waarna Belinda de broek ook opent en deze voorzichtig van mijn benen neemt, omdat een en ander nog niet volledig is afgewerkt. Omdat mijn boxershort volledig gevuld wordt door mijn erectie, houd ik wederom mijn handen ervoor, maar Belinda’s blik verhard en ze zegt weet je dat het eigenlijk beledigend is wat je doet . Hoezo? vraag ik verrast. Je vind me mooi en ik wind je op, maar je hebt niet het respect om het eerlijk te laten zien antwoord ze, tot mijn verbazing. Ik twijfel, weet niet wat te doen, maar dit schijnt wel de prikkel te zijn die ik nodig heb, want haar dominante houding schept een verwachting, waar ik als vanzelf aan wil voldoen, dus ik haal mijn handen voor mijn geslacht weg en toon de paal in mijn boxershort. Dat is discipline, het is eerlijk en we boeken progressie zegt Belinda refererend aan de DEP uitleg die ik vanochtend van mevrouw Klinkers vernomen heb. Ietwat trots, leg ik zelfs afwachtend mijn handen op mijn rug, zodat deze niet slungelig langs mijn lijf hangen. Wederom springt Belinda in de professionele stand, want ze past me het hemd en het jasje, waar ze me even snel uit helpt als dat ze het me aan getrokken heeft, want het past als gegoten. Eigenlijk ben ik niet eerlijk tegen je geweest zegt Belinda, die plots wel heel dicht tegen me aan komt staan. Hoezo? vraag ik met een overslaande stem. Eerlijk is een van de drie pijlers waarop dit bedrijf is gefundeerd zegt belinda en ik heb je bewust geplaagd, dus het is ook aan mij om het naar beider tevredenheid op te lossen Mijn adem stokt, als ik haar hand op mijn pik voel en ze me indringend aan kijkt. Uiteraard probeer ik weg te kijken, maar Belinda neemt mijn kin voorzichtig beet en richt mijn gezicht richting het hare, terwijl ze me door mijn boxershort begint af te trekken. Met haar vrije hand streelt ze over mijn billen, terwijl de hand op mijn pik vaardig over mijn pik flitst, dus ik begin te hijgen, omdat dit niet meer te voorkomen is. Dat is ook eerlijk zegt Belinda zacht genieten en dit tonen . Door haar woorden krijg ik iets meer zelfvertrouwen, dus ik laat mijn ademhaling, die ik geconcentreerd controleer, los en hij mee op de snelheid van de rukkende hand op mijn pik. Het mag wel zegt Belinda zicht, die in mijn ogen ziet dat ik me niet meer kan inhouden omdat ik op ontploffen sta, wat dan ook direct gebeurt, na haar goedkeurende woorden. Krampend spuit ik de boxershort vol, wat me nooit eerder is overkomen, maar erg lekker blijkt zeker omdat ze me zachtjes blijft kneden door de besmeurde boxer he