De oude vrouw op de trein of ‘de stille kracht’.

Jongeman Is deze plaats nog vrij? Ik kijk geërgerd op. De halve trein is leeg en nu wil deze vrouw uitgerekend de plaats tegenover mijn waarop ik mijn tas heb neergezet. Blijkbaar ziet ze mijn ergernis. Excuseer meneer, maar ik heb nog niet ontbeten en dan is zo’n tafeltje in de midden toch veel gemakkelijker. Sorry mevrouw, u heeft gelijk. Ik sta op en til mijn tas in het bagagerek. Zal ik uw koffertje ook meteen? Graag jongeman, dank je wel. Ze zet haar tasje even op de zitting om er vervolgens een boterhamtrommel en een kleine thermoskan uit te halen en deze op het tafeltje te zetten. Ze zet de tas naast zich neer en neemt met een vriendelijk knikje schuin tegenover mij plaats. Ik verdiep me weer in mijn laptop. Ik wil mijn werk nog af hebben voordat ik straks op de zaak kom. We zijn al zeker een half uur onderweg. Jongeman?” Ik kijk in haar vriendelijke gezicht Blieft u ook een kopje lauwe thee? Ik ben verrast door dit aanbod. ?êh ja. Als u het kunt missen, graag. Ze pakt en porseleinen beker uit haar tas schenkt die in, biedt hem mij aan en schenkt vervolgens voor haarzelf de Bekerdop van de thermoskan vol. Lekker mevrouw, ik ken die thee niet. Het is gewoon Earl Grey hoor. Ik doe er alleen altijd een paar lepeltjes honing in. Studeert u? Nee mevrouw ik werk op een ICT bedrijf in Nijmegen. Dus u bent nu al aan het werk op uw laptop, en ik stoor. Nee hoor. Ik moet nog een kleinigheid afmaken, hooguit nog 15 minuten. Dan stoor ik u niet langer. Dan eten we daarna wel een boterham. Zegt ze beslist en verlegt haar aandacht van mij naar het raam en het voorbijflitsende landschap. Ik ga weer aan het werk, tussendoor een slokje thee nemend. Af en toe kijk ik over mijn laptop naar mijn onbekende reisgenote. Het is een kleine vrouw van naar ik schat rond de 50. Haar fijne getinte huid en gezichtstrekken verraden onmiskenbaar haar Indonesische roots. Ondanks het feit dat de jaren niet ongemerkt aan haar voorbij zijn gegaan straalt zij een bepaalde schoonheid uit. Ze heeft zwart halflang haar, doortrokken met zilvergrijze strepen. Even maken we oogcontact. Haar glimlach raakt me. Ter hoogte van Venlo klap ik mijn laptop dicht. Ze kijkt me aan. Tijd voor ontbijt. Ze maakt de boterhamtrommel open en reikt mij een boterham. Met kipfilet, gisteravond vers gebraden. Maar mevrouw, ik kan uw ontbijt toch niet Pak nou maar jongeman. Ik moet toch wat minder eten, het gaat allemaal maar op mijn heupen en buik zitten. Nou, voor zover ik kan zien in uw jas, is er niets mis met uw heupen en buik. U ben een vleier jongeman. Alstublieft mevrouw zeg toch Jij.

Ik reik haar mijn hand. John John Meiers. Aangenaam Bena Suwandi, maar alsjeblieft zeg maar Bena. De bruine boterham met gekruid kipfilet smaakt naar meer. Onder het genot van de boterham en nog een kopje thee vertelt ze honderduit. Ze is onderweg naar haar dochter die in Molenhoek woont en als docente op de hogeschool in Nijmegen werkt. Nog tijdens haar zwangerschap van een tweeling, is haar toenmalige verloofde met de noorderzon vertrokken. Nu ben ik dus van maandag tot woensdag oppasoma. Woensdag heb ik de trein van 10 voor 6 retour. Doet u, ik bedoel doe je dit pas. Ik heb je namelijk nog niet eerder gezien op deze trein? Nee ik doe dit al meer dan twee jaar. Voor de schoolvakantie had ik de trein een uur eerder. Dit trimester heeft mijn dochter pas in het tweede uur een groep. Maar dat is toch een hele opgave voor je, ieder week weer. Wat vind je man ervan? Mijn man? Oh je bedoelt vanwege mijn ring. Macht der gewoonte. Mijn man is twee jaar geleden plotseling overleden. Hartstilstand. Sorry gecondoleerd. Dat kon je toch niet weten jongen. Bovendien, het was geen liefdeshuwelijk. Het was meer gearrangeerd. Toentertijd, luisterde je naar je ouders. Het was het logisch dat ik een indo trouwde, een van ons. Hij was meer op de kazerne dan thuis. Hij nam zich niet vaak de moeite om buiten de weekends van Weert naar Geleen te rijden. Uw plaatsbewijzen alstublieft.’ Bena en ik tonen de conducteur onze abonnementen. Dank u, fijne dag verder.’ En jij jongen vind je vriendinnetje het niet erg dat je zo’n lange dagen maakt? Op de een of ander manier heeft Bena iets ontwapenends Ik ben normaal geen prater, zelfs mijn collega’s waar ik dagelijks mee samenwerk, weten nauwelijks iets van mijn privé. Ze vond het blijkbaar niet. Ik kwam een half jaar geleden veel te vroeg thuis. Op mijn werk was ik overvallen door de griep. Ik trof haar met haar ex in ons bed. Ze gaf mij nota bene de schuld omdat ik zoveel werkte. Ze vergat daarbij dat het mijn salaris was dat haar design kleding en schoenen bekostigde. Dat kon ze niet betalen van haar halftime job als kapster. Nu tippelt ze om zijn cocaine verslaving te bekostigen. Hij heeft nog nooit een dag gewerkt. Maar met een paar lijntjes in zijn neus en uitgerust zoals hij altijd is zal haar spermapotje niet te kort komen. Ze legt haar handen over de tafel op de mijne. Ze heeft je erg gekrenkt he John? Ik voel tranen opkomen. Ik dacht zij de moeder zou worden van onze kinderen. Dat vindt ik heel erg voor je John. Ze kijkt even naar buiten. Ik moet me haasten, we zijn al bijna in Molenhoek. Ik sta op, til haar koffertje uit het bagagerek en loop er mee naar de uitgang. Ze volgt mij met haar tas. Dank je wel John. Wanneer de trein is gestopt druk ik op de deuropener, stap uit en zet haar koffer op het perron.’ Ze staat nog in de trein. Ze bukt naar voren en drukt drie zoentje op mijn wangen. Dank je jongen, je bent een lieverd.. Misschien wel tot ziens. Terwijl de trein wegrijd blijf ik haar nakijken. Met zelfzekere pasjes loopt ze, haar koffer achter zich aantrekkend over het perron. Ik betrap me erop dat ik haar figuur bewonder.

Ik loop terug naar mijn plaats, haar zoentjes branden nog steeds op mijn wangen. Op de automatische piloot pak ik mijn laptop in. Ik moet er ook zo uit. Die dag wil mijn werk maar niet vlotten. Steeds weer zie ik Bena’s gezicht met haar exotische glimlach voor me. Ik begrijp mezelf niet. Was ik dat? Ik heb een wildvreemde vrouw, zonder reserves, de details van de grootste krenking in mijn leven verteld. Zo eerlijk was ik zelfs niet tegen mijn moeder geweest, op de avond dat mijn leven aan diggelen lag. Wanneer ik die woensdag in Nijmegen uitstap loop ik naar het bord met de vertrektijden. Ik zoek op hoe laat de trein vertrekt uit Nijmegen die om 10 over 6 stopt in Molenhoek. Een minuut over zes. Jammer, wanneer ik op tijd van mijn werk wegga haal ik met gemak de trein van half zes. Hallo John, wat leuk dat ik je weer tref. Mag je tas weer in het rek? Natuurlijk Bena. Zal ik je koffer er dan ook maar meteen in tillen? Ja jongen, aardig van je. Ze kijkt me aan. Heb je overgewerkt? Je hoeft toch maar tot vijf uur. Hoe weet ze mijn werktijden? Heb ik dat verteld, ik kan mij dat niet herinneren.’ ?êh nee. Ik had honger. Ik heb eerst een hapje gepakt bij de Burger King, bovendien had ik geen zin om nog voor mezelf te koken, vanavond. Jongen toch. Niet die ongezonde troep. Ik knik. Ze krijgt een resolute blik in haar ogen. Dat gebeurt volgende week niet! Ik neem wel iets mee. Gezond en lekker. Ik knik. Pas later besef ik dat ik er ongewild mee akkoord ben gegaan dat ik volgende woensdag weer de trein van een half uur later neem. Ongewild?’ Hoe was het bij je dochter Bena. Wel goed John. Cita doet haar uiterste best en de meiden zijn schatten. Maar ze hebben een vader nodig . En Cita een man. Als ze iets van haar moeder weg heeft, dan zal ze die wel snel vinden. Ze lacht Ik heb het, je al eerder gezegd John.. Je ben een vleier . Hoe was het op je werk? Wel oké naar ik aanneem, ik kreeg vanmiddag nog een schouderklopje van mijn baas. Maar eerlijk gezegd kan ik me van de afgelopen dagen weinig herinneren. Een glimlach siert haar mooie lippen en voor een moment verdrink ik in haar diepbruine ogen. Help je me even met mijn koffer John? Wil je? We zijn bijna in Geleen. Bijna in Geleen??? Ik ben toch net pas Wat is dit? Natuurlijk help ik Bena met haar koffer. Net zo als enkele dagen geleden zet ik haar koffer op het perron. Weer krijg ik drie zoentjes op mijn wangen , alleen dit keer voel ik v????r het derde zoentje even haar lippen langs die van mij strijken. Tot maandag John. Graag Bena, tot maandag. De rest van de week? Ik functioneer. Mijn beoordelingsgesprek verloopt bijzonder positief, mijn salaris zal met ingang van de volgende maand met twee periodieken stijgen en mij wordt de langverwachte lease auto aangeboden. Maar wat doe ik. Ik kies ervoor om zeker het komende jaar nog van het openbaar vervoer gebruik te maken. Mijn baas kijkt me aan vol onbegrip maar beloont dit onverwachte gebaar met nog een extra periodiek. De daaropvolgende maandag zit ik weer in de trein. Gelijk in Heerlen heb ik een tafeltje opgezocht en mijn tas op de plaats schuin tegenover mij gezet. Dit keer niet uit gemakzucht maar om op die manier de plaats voor Bena te reserveren’. Wanneer ik in Sittard nog steeds alleen zit voel ik een ongekend gemis. Ik lijk wel gek. Ik mis een vrouw. Ze kon mijn moeder wel zijn. Ik heb haar twee keer in de trein ontmoet. Toch neem ik die woensdag een trein later. Hallo John. Fijn dat je er bent. Mijn gevoel van spanning verandert acuut in opluchting. Waar was je maandag? Ik heb je gemist! Wie zei dat? Was ik dat? Sorry jongen. Maandag had ik een afspraak bij de gynaecoloog voor controle. Cita had een halve dag verlof gepakt. Nadat ik mijn tas en haar koffer in het bagagerek heb gedropt haalt zij gelijk een paar in aluminiumfolie verpakte bakjes uit haar tas. Etenstijd jongen! Het blijkt dat ze verschillende fruit- en vleeshapjes heeft ingebakken in een deegmantel. Gedipt in een van de meegebrachte sausjes zijn ze overheerlijk. Waar was je al die tijd Bena. Mijn ex kwam niet verder dan de wereldgerechten van Knorr, dat dan hooguit een keer er week. Zelfs jou boterhammen van laatst waren lekkerder. Je weet toch wat ze zeggen over de liefde van de man John? Ja Bena. Pas sinds ik jou heb leren kennen, ben ik in dat spreekwoord gaan geloven. Je bent een schat jongen. Ik kijk naar haar. Hoe aan hoe zij met haar klein goed verzorgde handen de hapjes naar haar mooi lichtrode gestifte lippen brengt. Ze kijkt me aan en lacht. Wat zit je naar me te kijken John?

Ik voel me betrapt en begin te blozen. ?êh, i,,, ik weet t eigenlijk niet, ik denk dat ik je op de een of andere manier boeiend vind. Boeiend, hmm boeiend het lijkt alsof de het woord proeft, zoals eerder de hapjes. Is dat het lot van een vrouw als ze haar aantrekkelijkheid verliest? Is ze dan alleen nog boeiend? Ik wil me net gaan verdedigen wanneer ik een warme hand op de mijne voel branden. Laat maar John. Je hoeft je niet te verdedigen. Ik ben een trotse oma. Weer die mysterieuze glimlach. en misschien ook nog boeiend. Wanneer zij even later haar hand wegtrekt, blijft het gloeien. Veel te snel al weer bereiken we Geleen en net als een week eerder. Zoent ze me weer 3 keer bij het afscheid. Dit keer drukt ze bij de derde zoen haar lippen op de mijne, ik meen voor een fractie van een seconde zelfs haar tong tegen mijn lippen te voelen. Ik heb het gevoel dat ik niet meer leef. Ik functioneer. Er gaan meerdere weken voorbij. Mijn enige levendige herinneringen zijn die van mijn tweewekelijkse ontmoetingen met Bena. Steeds weer weet ze me te verrassen met exotische hapjes en wijze spreuken. Het frisse voorjaar maakt plaats voor de eerste zomerse dagen. Haar rokken worden korter, en de blouses worden niet langer bedekt door jassen en vesten. Het is weer eens maandag. Blijkbaar zit ik haar weer eens gedachteloos aan te staren. Eén euro voor je gedachten John. Ik schrik op. Je gezicht Bena; het is mooi. Dat hoor ik graag jongen. Maar ik ben een vrouw Not just a pretty face. Ze kijkt om zich heen, maar onze medereizigers zijn allen met zichzelf, hun krant of hun smartphone in de weer. Ze staat op en draait zich voor me in het gangpad. Het is voor het eerst dat ik nu word getroffen door haar klassieke exotische schoonheid. Zij straalt in haar 1meter50 meer sensualiteit uit dan ik in jaren bij mijn ex heb gezien. Ja ze straalde seks uit, maar tegenover Bena was zij een als een ongeslepen diamant. Bena daarentegen lijkt vele glanzende facetten te bezitten in haar persoonlijkheid en zoals ik nu voor het eerst waarneem ook in haar lijf. Dank je jongen. Waarvoor. Voor je bewonderende blikken. Ik speelde al met het idee dat jij een pinda vrouwtje niet kon waarderen. Ik reageer norser dan gewild. Hoe kom je daarbij Bena. Ik ben geen racist. Lieverd Je hoeft geen racist te zijn vanwege het feit dat je je niet tot een bepaald type vrouw aangetrokken voelt. Ik heb echt helemaal niets tegen zwarte mannen, maar ik kan me niet voorstellen ooit echt op een te vallen. Wat is er John, wat wil je me vragen. Hoe doet ze het toch, ze kijkt dwars door me heen. uh Ik vroeg me af of je wel op een blanke jonge man,, op mij, zou kunnen vallen. Dat ben ik al vanaf onze eerste kennismaking. Zegt ze alsof het de meest natuurlijke zaak van de wereld is. John lieverd, we zijn bijna in molenhoek. Help je me weer even. Natuurlijk Bena. Aanstaande woensdag stap ik met jou uit in Heerlen. Ik zal bij mijn dochter koken en alles voorbereiden. Ik kom bij je eten. Ze vraagt niet, ze beveelt niet. Nee,ze stelt gewoon iets vast. Ons afscheid is zoal gewoonlijk met dat verschil dat ze nu haar armen om mijn nek legt bij het laatste zoentje op mijn mond, dat pas wordt onderbroken door de schrille fluittoon van de conducteur. Vergeet je me niet John? Nooit meer Bena. Het wil maar geen woensdag worden en wanneer die dag eindelijk aanbreekt kruipen de uren vooruit. Op het station in Nijmegen koop ik aan de bloemenstand een bos rode rozen.

Pas wanneer ik in de trein zit begin ik te twijfelen. Misschien houdt ze niet van rode rozen Misschien vindt ze me aanmatigend en heb ik haar gebaren niet goed ingeschat. Jazeker, tijdens onze laatste reis samen had ze me twee keer lieverd genoemd. Maar mijn moeder noemt me ook lieverd? Wanneer de trein in Molenhoek stopt ben ik uitsluitend nog een lillend stuk twijfel. Waar is mijn spreekwoordelijk zelfzekerheid waarvoor ik zo wordt geroemd. Hallo John oh Hallo Bena, ik ben blij je te zien. Ik hoor het je zeggen John, maar je gezicht vertelt een ander verhaal. Voor het eerst komt ze nu naast me zitten. Pakt met haar handen een van de mijne en legt die in haar schoot. Wat is er toch met je jongen? Ik weet het niet Bena.. Het voelt alsof ik examen moet doen. Een examen waar de rest van mijn leven van afhangt. Ze kijkt me met een geheimzinnige glimlach aan. In zekere zin is dat ook zo lieverd Die rozen, zijn die voor mij? Ja Ik hoop dat je ze mooi vind? Ik vind ze prachtig Mag ik je zoenen, of schaam je je voor dit oude besje? Ik schud nee ze staat op. Neemt mijn hoofd in haar handen en kijkt met haar donkere ogen tot diep in mijn ziel. Als vanzelfsprekend vinden onze monden elkaar en haar tong vindt de mijne. Met haar speeksel vloeit ook haar liefde via mijn mond naar mijn hart. Ik voel tranen in mijn ogen schieten wanneer ze lost. Op de terugweg vertelt ze enthousiast over haar dochter Cita en haar kleindochters Satria en Setia. Ik weet inmiddels dat de meiden bijna hun 3e verjaardag vieren. Als terloops vraag ze me of ik het me zou kunnen voorstellen Papa te zijn voor kinderen die ikzelf niet verwekt heb. Daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht. Tot 8 maanden geleden dacht ik kinderen te gaan krijgen met mijn ex. Daarna heb ik noch over een relatie, noch over kinderen nagedacht. Weer pakt ze mijn handen. En als je er wel over nadenkt? Ik heb wat moeite om vrouwen nog te vertrouwen, maar in het geval dat er liefde en vertrouwen zou zijn, ben ik ervan overtuigd dat ik de kinderen net zo zou kunnen liefhebben als de moeder. Ik wist het wel jongen Ik wist het wel. Ooit had Bena me al eens gevraagd of ik me kon voorstellen, voor wat betreft mijn maatschappelijke carriere een stapje terug te doen. Ook dit was iets dat me nooit eerder had beziggehouden. Mijn ex zou er voor de kinderen zijn, Het feit dat ze nog halftime als kapster werkte was uitsluitend omdat ik het onzin vond dat zij thuisbleef om ons 2 persoons huisvrouwtje te zijn. Waar denk je over John? Sorry Bena Ik dacht er net aan. Een tijd geleden hebben we gesproken over een stapje terugdoen op mijn werk voor de vaderrol. De kans dat wanneer ik mijn ex niet had betrapt, dat ik dan mogelijk ook de kinderen van en andere man had opgevoed, was levensgroot aanwezig. In dat geval was dat geen keuze geweest. We zijn bijna in Geleen, John? Mag ik met je mee? Nu is het mijn beurt. Heb ik een keuze dan? Zij is plotseling heel serieus. Nee, die heb je niet! Wanneer we in Heerlen uitstappen neem ik haar in mijn arm. Na tien minuten lopen, staan voor mijn appartement. Ik neem haar jas aan en hang die naast de mijne op de kapstok. Ik ga haar voor naar mijn kleine maar knusse woonkamer met open keuken. Hmm praktisch, mannelijk maar toch warm bewondert Bena mijn inrichting. Blief je een glaasje rode wijn, Bena? Lekker John. Ik haal een flesje uit bergruimte. Mag ik je keuken in beslag nemen. Ik heb alleen twee pannetje, je kookplaat en je magnetron nodig. Je vind alle pannen in het kastje onder de kookplaat. Bestek en dergelijke liggen in de twee lades links. Doe alsof je thuis bent, dan haal ik de wijn en schenk ons vast een glaasje in. We proosten elkaar toe. Alles hoeft alleen warm te worden. Waar kan ik me een beetje fris maken John? Misschien kun jij dan vast de tafel dekken. Ik wijs haar mijn badkamer en leg twee handdoeken klaar. Breng je mijn koffertje even? Wanneer ik met de koffer voor de deur sta blijkt de deur op slot. Blijkbaar heeft ze de klink gehoord. Zet maar voor de deur John. Ik pak hem zo wel. Lichtelijk teleurgesteld laat ik de koffer achter en begin met tafel dekken. Kan ik er zo mee door John?

Ik draai me om naar de vrouw en mijn mond valt open. Bena staat in de deuropening in een rood met zwart zijden batik sarong met, zover ik kan zien, verder niets eronder. Doe je mond dicht John, je maakt me verlegen. Ik reik haar haar glas. Op de liefde , John. Op de liefde. Ze gaat naar mijn keukentje, waar vind ik een paar dekschalen? In het linker bovenkastje. Kort daarop staan drie schalen op de tafel te dampen. De maaltijd blijkt overheerlijk. Hoe heb je dat gedaan, Bena? Dat is mijn geheim lieverd. Hoofdzaak is, dat het je heeft gesmaakt. Ze staat op en zoent mijn voorhoofd. Zal ik je eerst even lekker wassen jongen? Ik ken mezelf niet terug. Aan haar hand loop ik als een mak schaap, naar mijn badkamer. Ze begint mijn overhemd los te knopen en met mijn vanzelfsprekende hulp sta ik enkele minuten later naakt voor haar. Zonder woorden , maar met zachte dwang dirigeert ze mij in de douchebak. Ze spoelt me af met een heerlijk lauwwarme straal , doet wat doucheschuim op een spons en begint me van mijn hals en nek naar onderen af te sponsen. Het voelt als vanzelfsprekend wanneer ze mijn inmiddels stijve piemel afsponst. Je hebt een mooie penis, John. dank je Bena. Even later droogt ze me af. Nu neem ik op mijn beurt, Bena aan mijn hand mee naar de slaapkamer. Ga je op bed liggen John? Op je buik alsjeblieft. Ik doe wat ze me vraagt en voel dat ze even later over mij heen staat en op mijn rug gaat zitten. Zij moet haar sarong nog aan hebben want ik voel de zijdeachtige stof koel op mijn rug en billen vallen. Een slipje heeft ze blijkbaar niet aan. Twee zachte lipjes begroeten mijn onderrug en laten telkens wanneer zij even gaat verzitten en heet nat plekje achter. Ik weet niet waar zij het vandaan heeft gehaald, maar enkele warme druppels vallen tussen mijn schouderbladen. Een erotisch kruidige geur streelt mijn heus nog voordat haar handjes mijn rug en hals beginnen te masseren. Geen plekje van mijn rug wordt overgeslagen, ze druppelt zelfs wat olie in mijn bilspleet en masseert mijn anus met twee vingers, een beetje druk, maar zonder binnen te dringen. Een voor een worden mijn benen gemasseerd. Voordat ze aan mijn voeten begint voel ik haar tong mijn voetzolen strelen. Draai je maar om John. Wanneer ik op mijn rug lig wil ze weer over me heen gaan zitten. Mag de sarong uit Bena? Weetje het zeker jongen? Ik ben niet meer helemaal strak. Maar daarvoor ben je heel veel meer. Ze knoopt het ding los en het stof glijd als een veer langs haar lichaam naar beneden. Je bent erg mooi Bena. Ze straalt. Terwijl ze over me heen stapt geniet ik van het uitzicht. Haar egaal bruine lichtbruine huid. Haar klein b-cupje, dat nauwelijks doorhangt, met kleine donkerbruin tepelhofjes, bekroont met twee harde koffieboontjes’; die er om schreeuwen om gekust te worden. Haar dun gekrulde schaamdriehoek met licht naar buiten piepende donkerbruine vleeslapjes. Ze laat zich zakken en legt mijn piemel tussen haar gloeiend natte lipjes. Ze pakt de kleine flacon van het bed en besprenkeld mijn borst met de geurende olie. Terwijl ze mij borst masseert glijd mijn pijlvis heerlijk door haar mosseltje. Met mijn heupen probeer ik mijn eikel naar de ingang te dirigeren.

Alsjeblieft niet jongen. Dat kan niet meer, maar ik maak ’t goed. Ze zakt langzaam naar beneden, druppelt wat olie op mijn kloppende eikel. Aftrekken is een veel te grove benaming voor het subtiele vinger en handspel waarmee ze me bespeelt. Het effect is echter hetzelfde, zo niet veel fijner. Al na enkele minuten voel ik dat mijn zaadsoldaatjes aan de poort van mijn prostaat kloppen. Ze moet gemerkt hebben dat ik me schrap zet om het nog even uit te stellen. Laat maar komen lieverd. Het zijn geen fonteinen of rondvliegende klodders. Nee, het is een gestaag golvend stroompje dat aan mijn eikel ontsnapt en over haar handjes loopt. Dit is geen instant orgasme, maar een intens intieme gewaarwording waarbij alle ingrediënten zorgvuldig en op het goede moment zijn samengebracht. Het toppunt van intimiteit is dat ze me diep in mijn ogen kijkt en haar handjes aflikt. Ik meen tranen in haar ogen te zien. Jongen toch , wat zal ik dit gaan missen. Ik til de lieverd van me af . Wat doe je jongen? Nu is het jou beurt Bena. Ik draai haar op haar buik. Ik doe mijn best om haar op dezelfde manier te verwennen als zij dat voorheen bij mij heeft gedaan. Ook ik druppel olie op haar rug en masseer haar rug en nek. Haar bolle kontje is een feest en in tegenstelling totdat van mij lijkt haar kringspiertje zich automatisch een beetje te openen wanneer met mijn olievinger erover strijk. Ze zucht verontwaardigt wanneer mijn handen zich verplaatsen van haar bips naar haar benen. Die verontwaardiging verdwijnt meteen wanneer ik een voor een haar mooi gelakte teentjes in mijn mond neem. Wil je je omdraaien liefje. Ik wil je voorkant nog Ze schud met haar hoofd. Die tijd heb ik niet meer jongen. Wil je iets voor me doen.? Voor jou wil ik alles wel doen Bena. Maak je penis glad met de olie, trek me op je en neem voor één keer mijn kontje, ik dacht niet dat ’t nog zover zou komen. Ik doe wat ze me vraagt en even later duwt mijn eikel tegen haar achterpoortje. Ik begin druk te zetten. Een intens gekerm ontsnapt diep uit haar keel. Ik trek gelijk terug. Alsjeblieft John, doe maar, je kunt niets meer kapotmaken Alsjeblieft ik wil het.. Snikt ze. Weer zet ik aan. Terwijl ze diep blijft zuchten schuif ik langzaam naar binnen. Bena, je voelt weergaloos, ik hou van je . Niet van mij lieverd, niet van mij Alsjeblieft wil je mijn plekje strelen, maar niet naar binnen gaan Zij ligt met haar handjes gevouwen op haar buik. Ik leg een hand op heen borstje en begin rustig te kneden. Met mijn andere hand streel ik rustig over haar schaamspleet en ik speel met haar duidelijk voelbare kittelknopje. Hmm, ooh God toch Wat doe je met me? Ze draait steeds onrustiger met haar heupen. Haar kringspiertje pulseert onwillekeurig. Ondank het feit dat ik net nog ben klaargekomen. Wordt het alweer onrustig in me. Oeegh ja ’t komt Ooh GOD ik k????????????????mm.. G????????d Ook ik ben zover, het lijkt of ik begin te zweven. Ik voel Bena niet meer op me. Ik verlies alle besef voor plaats en tijd en het wordt me zwart voor ogen. Ik wordt wakker doordat er licht door een kier in mijn gordijnen schijnt. Bena lig niet bij me. Wel lig ik onder haar zijden sarong die nog duidelijk de sporen van ons liefdesspel draagt. Ik loop naar de badkamer en even later door de rest van mijn appartement . Nergens ook maar een spoortje van Bena. Geen achtergebleven schaaltjes in de keuken, geen tas, niets.

Wanneer haar Sarong niet was zou ik nog denken dat ik gedroomd had. Een vreemde leegte overvalt me. Nadat ik me verzorgd heb vertrek ik naar het station. Bena lief, waarom ben je gegaan. Waarom geen afscheid?’ In Geleen sta ik op. Ik kijk over het perron. Maar natuurlijk hier ook geen spoor van haar . Ik neem weer plaats en neem me voor dat ik haar adres ga opzoeken. Zaterdag zal ik naar haar thuis gaan en haar vragen.’ Al tijdens mijn middag pauze heb ik haar adres gevonden. Gelukkig heet ze niet Janssen of de Vries. Dan had ik het kunnen schudden. B. Suwandi, Lindeheuvel 41, Geleen. Gelukkig zit mijn werk dezer dagen vol uitdagingen die mijn constante aandacht eisen. Daardoor verlopen de dagen nog redelijk vlot. De avonden zit ik voor tv, zap, zonder te kijken. Niets dringt er echt tot me door. Nadat ik die zaterdag mijn kleine huishouden heb verzorgd en boodschappen gedaan slaat de twijfel toe. Moet ik haar wel gaan opzoeken. Misschien is ze we kwaad als ik in haar privé binnendring. Ze is ja ook naar mij gekomen voor onze liefdesmaaltijd. Het was toch veel gemakkelijker geweest die bij haar thuis te nuttigen. Met pijn in mijn hart besluit ik de maandag af te wachten. Misschien tref ik haar weer gewoon in de trein terwijl ze naar haar dochter in Molenhoek reist. Die maandag sta ik nog voor Geleen op en kijk uit het raam. Ik zie haar niet op het perron. Wanneer de trein is vertrokken, loop ik alle wagons door. Bang dat ik haar misschien gemist heb. Maar geen Bena. Ook die woensdag op de weg terug geen enkel spoor van haar. Ik stap nu uit in Geleen. Eerder heb ik op mijn laptop al haar adres bestudeert. Het is hooguit tien minuten lopen vanaf het station. Wanneer ik voor het huis sta zie ik dat in de woonkamer een tv aan staat. Met trillende handen bel ik aan. Onder mijn arm heb ik de sarong die ik zorgvuldig ingepakt heb alsof het een cadeau is. Een blond meisje van circa 8 jaar opent de deur en kijkt me vragend. Nog voordat ik iets kan zeggen roept ze. Mam?í, een meneer met een cadeautje. Even later verschijnt de moeder. ?êh, excuseer. Maar ik zoek eigenlijk mevrouw Suwandi. De vrouw denkt even na. Oh ja. Mevrouw Suwandi. Ze was de vorige huurster. Toen ze twee maanden geleden ziek is geworden is ze bij haar dochter ingetrokken. Ik heb het adres nog om haar de post na te kunnen sturen. Ze opent de deur van de meterkast en haalt een kaartje tevoorschijn. Hier, neemt u maar mee. Er is al weken niets meer voor haar gekomen. Verward en met nog meer vraagtekens dan ik voorheen al had loop ik terug naar het station. Die zondag ben ik door mij moeder uitgenodigd voor het eten. Wat is met je jongen. Je lijkt zo afwezig. Hoe vertel je je moeder dat je seks hebt gehad met een vrouw van haar eigen leeftijd. Had ik seks met haar gehad. Seks had ik mij mijn ex. Met Bena had ik de liefde bedreven en beleeft. Zij had mij dieper geraakt dan ooit een vrouw voor haar.’ Is het een vrouw jongen? Ik schrik op uit mijn overpeinzing en knik. Ja Mama. Je wilt er nog niet over praten he. Ik knik weer. Ze legt haar handen op de mijne. Geef haar een kans John, niet alle vrouwen zijn als Karin. Dat weet ik Ma, jij bent daar toch een prima voorbeeld van. De daaropvolgende woensdag koop ik net als twee weken geleden een bos rozen op het Nijmeegse station. De ingepakte sarong heb ik in mijn rugzak. Javaplein 54 Molenhoek.’ Ik kijk op de plattegrond voor het station. Hoe lang ik ook zoek, geen Javaplein. Ik loop door naar een fietsenzaak die op dat moment net wordt gesloten. Sorry Ik zoek het Javaplein.. Maar dat staat niet op de plattegrond. Wacht even.. Oh Ja, dat is die nieuwbouwwijk aan de maas. Hij legt me uit hoe ik er kan komen. Na nog twee keer vragen en drie kwartier lopen sta ik voor een kleine alleenstaande bungalow. Ik bel aan. Al binnen enkel seconden hoor ik kinderen naar de deur rennen. Satria en Setia.. wacht op Mama. Mama maakt de deur open. Dan zwaait de deur ook al open. Ik kijk Bena recht in haar ogen. Alleen deze Bena is hooguit 30 jaar oud. Ze kijkt me vriendelijk, maar ook met een mengeling van verdriet, aan. Jij moet John zijn. Mama heeft me over je verteld. Kom binnen alsjeblieft. Ze neemt mijn jas van me aan en hangt die op haar kapstok.

Onwillekeurig zoek ik naar de jas van Bena, maar die zie ik niet. In de knusse woonkamer herken ik de Indonesische touch. Gelijk wordt mijn oog getrokken naar een grote foto van Bena op de schoorsteenmantel boven de open haard. Een zwart lint hangt over de lijst en naast de foto brand een kaarsje. Mama, die meneer huilt Meisjes, gaan jullie even op jullie kamer spelen, mama moet met John praten. Ik voel een hand op mijn schouder. Ga toch zitten John Blief je een glas Earl Grey. Ze verdwijnt in de keuken maar is gelijk weer terug met twee glazen dampende thee. Mam vertelde dat jij hem lekker vond. Ik knik en staar in mijn glas. Ik ben bang dat wanneer ik mijn mond opendoe, ik gelijk in weer in huilen uitbarst. Ik neem een slok. Ik begrijp het niet mevrouw. Geen mevrouw John. Je weet dat ik Cita heet, noem me alsjeblieft ook zo. Voorzichtig kijk ik in haar mooie gezicht, weer zie ik Bena. Sorry Cita, maar ik houd hield van je moeder. Dat heeft ze me verteld Ze heeft je uitgezocht Uitgezocht voor mij. Ze wilde me niet alleen achterlaten. Maar ik begrijp het niet, ze kan toch niet plotseling gaat de deur open. De kleine Satria trippelt binnen. Mama? Wat is het meisje? Oma zegt dat je gewoon alles moet vertellen Ze fluisterde in mijn oor dat alles nou goed komt. Nu zie ik ook tranen over de wangen van Cita lopen. Niet huilen mama. Ik ga met Setia al naar bed. Kom je ons straks nog een kusje brengen? ja liefje.. tot straks. Cita wrijft met haar handen haar ogen droog. Mijn kleine meid toch John, moet jij niet eerst een hapje eten. Je komt toch zeker net van je werk. Ik geloof niet dat ik een hap door mijn keel krijg. Vindt je het goed dat ik de meiden eerst even in bed help. Ze zijn net 3 dus. Je dochtertje Satira, maakt anders al een heel verstandige indruk. Ze lijkt op haar oma John. Straks zul je het misschien een beetje begrijpen. Mag ik een beetje rondkijken terwijl je weg bent? Natuurlijk, je bent thuis. Pas wanneer ze weg is dringt haar opmerking tot mij door. Ik ben thuis?’ Ik sta op en kijk rond. Veel familiekiekjes versieren de muren. Ik zie Bena van jonge vrouw, aan de arm van een streng kijkende militair in uniform tot trotse Oma met Satira en Setia. Ook zijn er veel foto’s van Cita, als kind met mama Bena, als teenager in bikini aan een strand en als moeder van de twee meiden. Boven de bank hangt een grote foto van Bena en Cita met de twee meisjes. Je zult het wel erg druk vinden. Wij pinda meisje hebben het niet zo op met het minimalisme in onze inrichting, wij hechten nog al aan foto’s en spulletjes. Ik snel naar de hal, pak de rozen van de sitetable en neem mijn rugzak van de kapstok.” Terug in de woonkamer zet Cita net een fles wijn en twee glazen op salontafel. “oh ja de rozen. Dank je wel.” Ze loop naar de keuken en komt vijf minuten later terug met de rozen in een vaas. “Ik heb ze schuin afgesneden, dan staan ze langer.” Ik overhandig haar het pakketje uit mijn rugzak. Ze scheurt het open en nog voordat het helemaal open is, zie ik tranen over haar wangen lopen, zelf houd ik het ook niet droog.” Dit is het enige dat ze achterliet toen ze twee weken geleden bij mij thuis was. “Schenk jij al even wijn in. Ik ben zo terug.” “Het is de tweede keer dat de sarong mijn mond doet openvallen.” “M..Maar ik had hem niet gewassen.” “Stoort, jou dat John… Mij niet in het minst.” Ze schenkt de glazen in en komt naast me zitten op de bank. Proost John. “Op mama.” “Op Bena.” Ik neem een flinke slok. “Je zult me zeker een vreemde vent vinden die met je moeder? … Ze was een enorm mooie en intrigerende vrouw.” “En ik dan… Lijk ik op haar.” Ik kijk Cita aan… Cupido schiet een pijl rechtstreeks in het centrum van mijn hart. Liegen is niet mogelijk. “Je ben mooi Cita. Misschien nog mooier dan Bena, ik geloof dat ik verliefd op je ben. Maar zij had iets dat jij niet hebt.”

“De stille kracht!”

Ik kijk haar aan. “ja John , Mama had dat. Satira nu ook. Ik weet alleen dat het bestaat, maar heb het niet.” Het is al lang geleden dat ik het boek van Louis Couperus heb geleden. Ik was 15 jaar en helemaal begrepen heb ik het nooit.
“Ik moet je wat vertellen John… Mama’s baarmoederhalskanker werd pas in een laat stadium, bijna drie maanden geleden, per toeval ontdekt. Ze was nooit ziek. Er waren uitzaaiingen. Zij zelf heeft ervoor gekozen om niet te starten met levensverlengende chemo. Zij noemde dat lijdensverlengende chemo. Tot voor 2 maanden terug reisde ze nog regelmatig naar haar huisje in Geleen. Dat wilde ze. En dat wilde ze alleen.” “Èh toen heb ik kennis met haar gemaakt.” “Ja John, ze heeft je gevonden in de trein. Maar de afgelopen maanden heeft zij niet meer met de trein gereisd, daarvoor was zij fysiek niet meer sterk genoeg.” “Maar?” Ze legt een vinger op mijn lippen. “John, ik begrijp het ook niet helemaal… … Dat is juist die stille kracht.”
“Precies twee weken geleden op woensdag avond laat is mama, terwijl ze in mijn armen lag, overleden. Het was vredig en opwindend tegelijk. Haar ogen stonden ver open. Ze prevelde ‘God toch … Wat doe je met me?’ Ze was onrustig op een fijne manier. Ze rolde op bed alsof ze de liefde bedreef. Haar laatste woorden waren: ‘Oeegh ja ’t komt… Ooh GOD ik kòòòòòòòòmm.. Gòòòòd…’ Het was alsof ze van hier al in de hemel kon kijken. Je zult me wel gek vinden, maar het leek wel of ze een intensief orgasme beleefde toen het leven haar verliet.” Tranen lopen over onze wangen. “Dat intensieve orgasme, dat heb ik samen met haar beleeft. Ik was bij haar toe ze stierf.” “John,,, Wij waren bij elkaar toe zij in onze armen stierf.” “Maar ik begrijp het niet. Ik werd wakker onder haar sarong” “Ik ook niet John. Misschien dat Satira het ons ooit kan uitleggen.”

We zitten naast elkaar op de bank. We vertellen elkaar alles. Ons verleden, onze verlangens, onze wensen voor de toekomst. Al na enkele uren ben ik met Cita vertrouwder, dan ik ooit met mijn ex Karin ben geweest.
“Ik ben moe John.. Ik wil gaan slapen.” Ik sta op en kus Cita op haar voorhoofd. “Waar wil je heen John?” “Ik neem een taxi naar Nijmegen. Ik vindt wel een hotelletje.” “Wil je mama beledigen John. Je slaapt hier in de logeerkamer. Je kunt morgen de trein naar je werk nemen. Ik zet je op het station af.” “Dat is niet nodig.. Ik heb twee dagen verlof genomen.”
Cita toont me de badkamer en de logeerkamer. Ze geeft me een nieuwe tandenborstel. Nadat ik me heb fris gemaakt kruip ik ongeschoren in het eenpersoons logeerbed. Het is aan de wijn te danken dat ik al snel begin weg te zakken. Ik neem maar vaag waar dat de deur van mijn kamer open gaat. Ik voel een miniem zoentje op mijn wang. “Meneer John… Mama huilt… Oma wil dat je naar haar toe gaat.” Ik ben in een keer klaarwakker. “Is goed Satira, welterusten.” “Welterusten.”
Ik sta op. Even twijfel ik, maar dan open ik de deur van Cita’s slaapkamer. Ik hoor hoe zij een snik wegslikt. Een nachtkastlampje verspreid een diffuus licht. Cita ligt van het licht weggedraaid. Ik sla het dekbed terug. Ze is naakt. Een mij bekende weeïge geur streelt mijn neus.. Ik doe mijn short uit en kruip achter haar in bed. Als door de bliksem getroffen draait ze zich om. Ze kust me… “In godsnaam waar bleef je?” “Ik wist toch niet of je..”Weer land een vinger op mijn lippen.” “John accepteer het nou. Als mama vindt dat wij samen moeten komen, dan is dat goed.” “Cita.. Ik ben verliefd op je… Maar jij? “ “Ik John… Ik hou al van je sinds mama mij de eerste keer over je vertelde.” “Is dat je keuze lieverd of ben je emotioneel gedwongen.” “De stille kracht dwingt niet John. Zij geeft richting. “
Haar mond is plotseling overal. Ook ik zoen haar waar ik haar ook maar raken kan. Ze is als een slang die met haar lijf mijn hele lichaam verkent. Overal laat zij natte plekjes achter… Is het niet met haar mond dan wel met haar gladgeschoren liefdesmosseltje. ‘Dit mag niet stoppen’ Ik vermijd het om haar geslacht te kussen en ook haar mondjes komen overal maar mijn snoeiharde pik wordt maar af en toe geraakt door een stukje van haar huid. Wanneer plotseling een van haar voetje voor mijn gezicht ligt kan ik er geen weerstand aan bieden. Ik pak haar voet en neem alle teentjes gelijk in mijn mond en begin te likken en te zuigen. Ik merk dat Cita opeens heel stil ligt, ze draait op haar rug en kijkt me aan. Ik pak nu haar andere voet en ook die teentjes krijgen mijn volledige aandacht. “John?” fluistert ze. “Ik neem haar teentje uit mijn mond. “Wil je dat ik stop?” Ze schud met haar mooie hoofdje. “Nee alsjeblieft ga door het is heerlijk, maar ik wil je wat vertellen.” Ik neem de teentje van het eerste voetje weer in mijn mond. “Mama, deed dat al zo lang ik me kan herinneren. Ze likte mijn voeten en kuste mijn tenen. Dat deed ze ook, tot bijna op het laatst bij de meisjes. Ik heb haar wel een gevraagd, toen ik klein was, waarom ze dat deed. Ze vertelde toen dat ze mij zo voorbereidde op mijn vrouw zijn. Toen begreep ik dat niet. Maar nu voel ik het. Het voelt alsof mijn tenen via onzichtbare draadjes zijn verbonden met mijn wanita en mijn rahim.” “Blijkbaar ziet ze de vraagtekens op mijn gezicht. Ze lacht. “Mijn kutje en mijn baarmoeder, ik vind de Indonesische woorden mooier.”Ik knik terwijl ik weer van voetje wissel. Ik wil me aan je geven John. Mijn ex… die heeft me genomen, omdat het hem te lang duurde. Aan jou wil ik me geven.” Ik laat haar voetje uit mijn mond glijden. De manier waarop ze me aankijkt laat me smelten. “Ik wacht wel Cita, ik wacht totdat jij er kaar voor bent.” “Gekkie, ik ben er klaar voor. Ik wil je burung diep in mijn wanita voelen, maar ik moet je waarschuwen, ik gebruik niets, het zou kunnen dat je zaadjes op vruchtbare aarde vallen.” Ik kruip naar haar omhoog, onze monden vinden elkaar in een zoen vol liefde en passie. Ik los en kijk haar aan. “Als het een meisje wordt, noemen we haar Bena.” Terwijl ik het zeg lopen tranen over onze wangen.

“Doe het John… Ik wil je.” Ze spreid haar benen en trekt haar wanita voor me open. Het laken onder haar is al donker gekleurd van haar vocht. Nog terwijl ik mijn eikel russen haar lipjes zet lijkt het alsof ik naar binnen wordt gezogen. Ik verdrink gelijk in haar wanita en in haar ogen. We bewegen nauwelijks, ik heb ook geen enkel besef van tijd. Op het moment dat ik klaarkom smelt ik samen met Cita. Voor even geen wanita, geen burung, maar alleen een gezamenlijke vuurbal van genot. Even later liggen we in elkaars armen, we lachen en huilen tegelijk. “John, waar heeft ze jou toch gevonden?” “Gewoon in de trein liefje. Ik was achtergelaten door een vrouw die die naam niet eens verdiend. Bena heeft me ontdekt bij de gevonden voorwerpen.”
We vallen in elkaars armen in slaap. Ik wordt wakker doordat ik getrippel hoor op het laminaat. “Ze slapen nog.” “Hoor ik een meisje stemmetje zeggen.” “Nee lieverds, mama is wakker. Kruip er maar lekker bij.” Ik sla mijn ogen op. Vier nieuwsgierige diepbruine oogjes kijken mij aan. “Ben jij onze nieuwe papa?” “Ik wil dat wel heel graag. Maar hoe zouden jullie dat vinden?” De twee kijken elkaar aan en knikken. Cita lacht. “Ik geloof dat je voor je eerste test bent geslaagd John, maar denk eraan er zullen nog vele volgen.” Willen jullie dat mama je voetjes kust zoals oma dat altijd deed? Gelijk zijn beiden enthousiast. “Kan hij dat ook mama.” “Hij.. heet John of papa, meisje. Maar vraag hem maar.” Het is Satira de me aankijkt. Ik zie hoe ze twijfelt. “Pappie, wil jij mijn voeten kussen?” “Heel graag liefje.” Even elkaar liggen ze te kirren van plezier. Opeens is Satira stil. “Mama…” “Wat is het meisje.”
“We krijgen een zusje hè?” “Ik geloof het wel liefje.” Ik kijk Cita vragend aan.
“Dat is nou ‘de stille kracht’ John.