De baas stond er op, dat we te allen tijde beleefd waren tegen de klanten. “Onze doelgroep stelt dat op prijs. ” zo zei hij wel eens, en elke nieuw personeelslid kreeg dat ook te horen. “We mogen dus niet direkt amicaal tegen de klanten gaan doen, tenzij die er zelf mee beginnen. ” Het was bepaald niet moeilijk te raden welke categorie mensen hij als zijn doelgroep beschouwde, want hij was dealer van Mercedes Benz, en dat zijn meestal geen auto’s, die je aan arbeiders verkoopt. Niet dat die niet beleefd behandeld moesten worden, maar de omgang met deze groep mensen was vaak toch wat minder formeel. Onze klanten werden over het algemeen met alle egards behandeld, want zij waren gewend te worden bediend. Ik had daar geen moeite mee, want dat weet je van tevoren als je bij een Mercedesdealer gaat werken. We hadden zelfs wel klanten, die hun auto compleet door ons lieten onderhouden, en dat hield dan ook in dat we hem compleet in de was moesten zetten, want daar hadden maar weinig mensen zin in. tWe hadden een paar verkopers in dienst, jongens, die wisten waarover zij het hadden. Maar dat moest ook wel, want iemand die bij ons een auto kocht, wist dat in de regel ook heel goed. Zo’n klant hoefde je ook niet te vertellen dat een bepaald type een rotsvaste wegligging had, terwijl iedereen wist dat het ding als een dweil over de weg reed. Maar de verkopers hadden in de ogen van ons, monteurs, soms ook een mooi leventje. Als je een auto van twee of drie ton verkoopt, en de koper in kwestie had toevallig trek in eten, dan werd hem desgewenst een compleet diner in een naburig restaurant aangeboden. De verkoper ging dan mee, en de baas betaalde altijd. Dat is één van de leuke dingen in het leven van een Mercedesverkoper. Bij ons heetten ze trouwens geen verkoper, maar adviseur; de baas vond dat veel beter klinken. tMaar voor ons, monteurs, was het leven en werken in een Mercedesgarage ook bepaald niet slecht. We beschikten over alle mogelijke, soms superdeluxe gereedschap, en het pand was van allerlei faciliteiten voorzien, waaronder een paar riante douchecellen, fatsoenlijke kasten om je kleren in op te hangen en ruimte om je te verkleden. En de kantine leek wel een minirestaurant, waar we fatsoenlijk konden eten. De monteurs trokken dagelijks een schone overall aan, en die van de vorige dag ging in een zak naar een wasserij, die een keer per week langs kwam. De baas wilde niet dat we in overalls rondliepen, waar olievlekken van een week oud in zaten. Wie ’s morgens niet schoon op het werk kwam, werd subiet onder de douche gestuurd. De baas hield er nogal strenge regels op na, maar hij was prima om voor te werken. “We moeten het samen doen. ” was zijn credo. tOp een zomerse vrijdagmiddag kwam een goed geklede heer met een dito jonge dame de showroom in, waar ik net de daar aanwezige auto’s op vlekken en vingerafdrukken aan het contr??leren was. Klanten, die auto’s komen bekijken, laten altijd vingerafdruken achter, waardoor de auto’s er al gauw niet meer supernetjes uitzien. Bovendien lieten ze nog wel eens as van een sigaret of ander afval liggen, en dus was het bij ons de gewoonte de wagens daarop dagelijks te contr??leren. Vandaag was het dus mijn beurt, en deze keer speet me dat allerminst. We hadden in de loop van de tijd wel geleerd, vooral de verkopers, mensen in te schatten en ik kon al van een afstand zien dat deze man uit de hogere inkomensklasse kwam. De jonge dame, die onmiskenbaar zijn dochter was voor iets anders leek ze veel te veel op hem dwaalde al direkt door de showroom, toen haar vader door een van de verkopers werd aangesproken. “Goedemiddag, mijnheer Van Raaij. Aangezien het bij ons zo ongeveer koffietijd is, zou ik u graag een kop aanbieden. ” “Dat lijkt mij een goed idee. ” antwoordde de man, die met de verkoper naar een comfortabel kantoortje ging. tVan Raaij heette hij dus, maar wat hij voor werk deed om zich interesse in een Mercedes te kunen veroorloven, wist ik nog niet. Het interesseerde me ook niet zo, want ik had werk te doen. Ik was net begonnen een 320 SLK onder handen te nemen, die werkelijk onder de vette vingerafdrukken zat; het was echt geen gezicht. Ik ging er voor het gemak maar van uit, dat ze van kinderen afkomstig waren. Terwijl ik aan het poetsen was, hoorde ik ineens een vriendelijke stem achter me vragen: “Hallo. Zou ik wel even in deze auto mogen zitten? ” tIk draaide me om en zag haar vriendelijk glimlachen. Jémig, wat was die meid mooi als ze lachte. Ik lachte terug, deed een stap opzij en zei: “Natuurlijk, ga uw gang, mevrouw. ” “Mevrouw? ” lachte ze, terwijl ze achter het stuur ging zitten van een auto, waarvoor ik zo ongeveer de rest van mijn leven zou moeten werken. “Ik heet Diana, hoor. ” “Het is hier niet de gewoonte, dat wij cliënten tutoyeren, mevrouw. ” verontschuldigde ik mij, “Dat is beleid van de zaak. ” “En als die cliënten, zoals je ons noemt, dat nu willen? ” lachte ze koket.
“De cliënt is hier koning, mevrouw. ” grinnikte ik. “Wat sta je nou te poetsen op dat ding? ” vroeg ze verwonderd. “Dat d?¡ng?? ” deed ik verontwaardigd. Omdat ik haar kennelijk moest tutoyeren meende ik me ook wel een klein grapje te kunnen veroorloven. “Diana, een Mercedes is geen d?¡ng, een Mercedes is één brok moderne k??nst! ” “O, sorrie hoor, neem me vooral niet kwalijk. ” lachte ze vrolijk. “Ik wilde je niet beledigen. ” “Valt wel wat mee, hoor. Ik maakte maar een grapje. ” “Dat begrijp ik. Maar je hebt mijn vraag nog niet beantwoord. ” “Waarom ik hier sta te poetsen? Omdat de auto onder de vette vingerafdrukken zit, waarschijnlijk van kinderen. Dat staat wat raar, dus worden de auto’s elke dag even gewreven. ” tTerwijl Diana in de auto de zit probeerde om de juiste en voor haar prettigste houding achter het stuur te krijgen, had ik onder het poetsen even de gelegenheid om haar te bewonderen. Ze scheen er niets van te merken. Ze had lang donker haar rond een uiterst knap en sexy gezichtje. Ze droeg een strak wollen truitje, dat haar buik bloot liet en een spijkerbroek, waarin haar lange slanke benen goed tot hun recht kwamen. Het truitje verborg een paar volgens mij grote borsten, die weliswaar in een behaatje zaten, maar waarop door de stof heen toch haar tepels waren te zien. Ik zou deze mooie meid wel eens weer willen zien. tHelaas was ik nu klaar met poetsen, dus moest ik deze mooie toverfee alleen laten. Bovendien kwam haar vader met de verkoper de showroom in en ging ik maar een andere auto poetsen. Het viel me echter op, dat Diana regelmatig mijn kant op keek. Als ik haar dan ook aankeek, begon ze prompt te lachen. Daardoor begon ik te vermoeden dat ik haar inderdaad nog wel eens weer zou zien, zeker als haar pa de auto kocht, waarvoor ze zo veel belangstelling hadden. tToen ik bezig was me te verkleden om naar huis te gaan, hoorde ik van Peter, de verkoper, dat Van Raaij een auto had gekocht. Voor z’n mooie dochter. Jémig, is die man zo rijk en zo gek op zijn dochter, dat hij haar zo maar, alsof het niets is, een Mecedes gaf? tEen enkele keer zag ik Diana wel eens op een afstand in de stad, en dan zag ze er altijd verdraaid sexy uit: korte rokjes (meestal) of een strakke broek, waarin haar benen en haar ongetwijfeld malse billen goed tot hun recht kwamen, en strakke truitjes, die haar grote borsten goed deden uitkomen. Maar voor een eenvoudige jongen als ik was zij gewoonweg onbereikbaar. Zo nu en dan kwam ze in de garage om iets aan haar auto te laten doen, en die enkele keer verliep het contact tussen haar en mij vrolijk en informeel. Hoe rijk haar ouders ook mochten zijn, ik had niet de indruk dat Diana een kakjuffrouw was. tOp een zaterdagmorgen in juni, het was redelijk warm, kwam ze weer met de auto. Ik had die dag weekenddienst, wat erop neerkwam dat ik van acht tot twee in de zaak aanwezig moest zijn, en tot acht uur ’s avonds beschikbaar voor noodgevallen. Diana reed meteen de werkplaats in, stapte uit en ik zag dat ze weer heel sexy gekleed was: zeer strak truitje met een flink diepe Vhals en een beha, die haar toch al niet geringe borsten naar de opening leek te willen duwen. Ze droeg een minirokje dat, als ze stond, maar net tot onder haar billen kwam. In een flits vroeg ik me af waar dat rokje dan bleef als ze in de auto zat. “Goeiemorgen, Hans. ” zei ze vriendelijk, toen ze naast de auto stond. “Goeiemorgen, Diana. ” groette ik haar terug, “Wat kan ik voor je doen? ” “Nou, doe eerst maar even wat aan mijn auto. ” zei ze, waarop ik me prompt afvroeg wat ik dan nog meer zou moeten doen, want bij ons komen de meeste klanten alléén maar voor hun auto; slechts een enkeling kwam soms zonder een speciale bedoeling, wat meestal uitdraaide op een bak koffie in de kantine. Zou zij dat ook willen? tDan kon de zaterdag misschien nog leuk worden, want ik was de enige monteur, die vandaag dienst had, en de verkopers hadden vaak wel iets anders aan hun hoofd dan gezellig koffie drinken; bovendien deden zij dat nooit in de kantine, maar in hun eigen kantoor. Ik zag het wel zitten, een half uurtje met die mooie Diana in de kantine koffie drinken, want dan zou ik haar onopgemerkt eens op mijn gemak kunnen bekijken en nauwkeurig in me opnemen hoe mooi ze wel niet was. “Wat moet er dan aan gebeuren? ” vroeg ik verwonderd, want hij was niet voor reparatie aangemeld. “Ik wil graag dat je hem een servicebeurt geeft. Ik heb van de verkoper begrepen, dat nu de eerste olie er uit moet, plus de dingetjes die daarbij horen. ” “Oké, doe ik even voor je. Heb je haast? ” “Niet in het minst. Hoezo? ” “Het is koffietijd hier. Wil je ook een bakje? ” “Nou, graag, maar heb jij daar wel tijd voor? ” tIk grinnikte en zei: “Ik heb er alleen maar geen tijd voor als de klant geen tijd heeft. ” “Dan gaan we gezellig koffie drinken. ” lachte ze vrolijk, en ik meende haar borsten te zien bewegen, wat ik bepaald niet onprettig vond om te zien. “Hebben jullie een kantine hier? ”
“Wat jij heel oneerbiedig kantine noemt, heet bij ons restaurant, jonge dame. ” sprak ik streng, waarop ze prompt in de lach schoot. Ze legde vluchtig haar hand even op mijn arm en zei, terwijl we naar het schafthok (zoals we het zelf soms noemden) gingen: “Sorry, hoor. Hoe kan ik het goed maken? ” “Door straks even koffie voor me in te schenken. ” grapte ik. “Dat is alles? ” “Als je meer wilt doen, zal ik je niet tegenhouden, maar ik kan zo gauw niks bedenken. ” “Misschien bedenk ik zelf wel wat. ” glimlachte ze raadselachtig. tWe waren in de kantine aangekomen, waar ze om zich heen keek, op zoek naar een koffieapparaat of zoiets. Dat had ze al gauw gevonden, want het apparaat had niet alleen een logische, maar ook nog een prominente plaats. “Hoe drink jij de koffie? ” vroeg ze van achter het aanrecht, terwijl ik aan een tafel ging zitten. “Zwart met suiker, graag. ” “O, dat is makkelijk, want zo drink ik het ook. ” tEven later kwam ze bij me aan tafel zitten en sloeg haar benen over elkaar, waardoor ze een niet gering deel van haar dij liet zien; Diana had in elk geval mooie benen, en eigenlijk zou ik wel wat meer willen zien, maar daar kon ik natuurlijk moeilijk om vragen. Als ze dat tegen haar vader zou zeggen, dan hing die binnen de kortste keren bij mijn baas aan de lijn en zou ik direkt mijn biezen kunnen pakken. Hoe mooi en sexy ze ook was, dat had ik er toch echt niet voor over; voorlopig zou ik het initiatief aan haar moeten laten. tWe zaten zo wat over van alles en nog wat te kletsen en, natuurlijk, koffie te drinken, en zo nu en dan boog ze naar mij over als om haar woorden extra duidelijk te maken, maar daardoor gaf ze me wel een mooie inkijk in haar truitje, waar ik niets van een beha, maar wel een opwindend deel van haar borsten kon zien. Ze moest wel een verrekt klein behaatje hebben, want ik kon er zo gauw niets van ontdekken. Maar ondanks deze tamelijk opwindende aanblik hield ik de klok wel in de gaten en m’n pauze was gauwer om dan ik had verwacht. Dus zei ik haar op een gegeven moment: “Diana, ik zit hier wel heel gezellig met je te kletsen, maar de klok loopt door. En ik heb nog werk te doen. ” “Oké. ” knikte ze, terwijl ze opstond en de twee lege mokken pakte om ze op het aanrecht te zetten. “Zou me straks ook even kunnen uitleggen hoe de radio werkt? Het ding kan veel, maar ik weet niet hoe ik dat allemaal moet doen. ” “Oké, geen probleem. ” tWe gingen in haar auto zitten en ze legde uit wat ze van de radio wilde weten. Het ding was voor mij gesneden koek, en ik wilde haar met genoegen uitleggen hoe ze alle functies kon benutten. Het toestel zat in het midden onder het dashboard en deze Mercedes was nogal breed, waardoor we beiden wat scheef naar het midden hingen. Omdat ik de toetsen van de radio niet alleen blindelings wist te vinden, maar ook hun functies uit het hoofd kende, dwaalde mijn blik nu en dan af naar haar Vhals. Door de manier waarop ze naast me zat, kon ik nu nog iets meer van haar borsten zien dan daarnet in de kantine. Omdat die volgens mij prachtige borsten mijn aandacht wel eens een beetje afleidden, haperde mijn uitleg nog wel eens wat. tOp zo’n moment keek ze me aan en vroeg met een ondeugende blik in haar mooie, blauwe ogen: “Zit je nu naar mij of naar de radio te kijken, Hans? ” “Diana, die radio is voor mij gesneden koek en ik ken hem uit mijn hoofd. Daarom hoef ik er dus niet steeds naar te kijken om uit te leggen hoe hij werkt. ” probeerde ik me op de vlakte te houden. Maar daar trapte zij niet in. “En dus kun je zo nu en dan wel even naar mij kijken, vind je? ” “Nou ja, zo nu en dan leid je m’n aandacht wel een beetje af. ” bekende ik verlegen. tZe legde even haar hand op mijn arm, wat op mij bijna een elektriserend effekt had, en zei zacht en vriendelijk: “Dat vind ik niet erg, hoor. Soms kijk ik graag naar mannen, sterke mannen bij voorbeeld. ” “Dan hebben we iets gemeen, want ik kijk graag naar mooie vrouwen. ” “Ben je getrouwd, of heb je een vriendin? ” wilde ze weten, met haar hand nog steeds op mijn arm. “Geen van beide, daarom kan ik zonder problemen op mijn gemak naar mooie vrouwen kijken. ” “Ga gerust je gang, Hans. ” lachte ze koket. Ze zweeg even en kreeg toen ineens een idee. “Ben je morgen vrij? ” “Ja, hoezo? ” Ze zou toch niet met me willen stappen? “Nou, eigenlijk wil ik straks wel weer naar huis. Als je nou eerst die servicebeurt even doet, dan kan ik naar huis. En als je dan zo vriendelijk zou willen zijn om morgen bij mij thuis de werking van de radio nog eens uit te leggen. Ik weet wel, dat het dan je vrije dag is, maar als je niets te doen hebt . . . dan zouden we daarna nog iets anders kunnen doen, zwemmen of zo. . . ” tNu ben ik dol op zwemmen, maar ik voelde er morgen niet veel voor om daarvoor naar het zwembad te gaan. “Diana, ik heb er geen probleem mee om jou morgen de radio even uit te leggen, maar ik heb denk ik dan niet veel zin om naar het zwembad te gaan. Ik heb namelijk al besloten er een lekker luie dag van te maken. ” “Wie zegt dat je naar het zwembad moet? ” vroeg ze met een nauw ingehouden glimlach. “Het lijkt me, dat je voor zwemmen een zwembad nodig hebt. Of zie ik dat verkeerd? ” “Ken je die boerderij langs de provinciale weg? ” antwoordde ze met een wedervraag.
“Ja, soms rij ik er wel langs. Hij staat pakweg tweehonderd meter van de weg af, en er loopt een oprijlaantje naar toe. ” “Precies. Die heeft mijn vader een paar jaar geleden laten verbouwen, en toen zijn we daar gaan wonen. ” “Dan zitten jullie daar volgens mij niet verkeerd. ” zei ik, “Maar waarom vertel je me dat? ” Ik keek naar haar, en weer dwaalden mijn ogen naar de gleuf tussen haar borsten, wat haar volgens mij niet ontging. Want ze glimlachte weer, toen ze antwoordde: “Ik zei al, dat mijn vader de boerderij heeft laten verbouwen. En hij gaat meestal ook niet graag de deur uit om te zwemmen. ” “En hoe heeft hij dat dan opgelost? ” “Hij heeft de ruimte in de stal gebruikt om er een zwembad in te bouwen. ” “Jémig, dus jij kunt zo vanuit je bed het water inrollen. ” verbaasde ik me. “Bij wijze van spreken, ja. ” lachte ze vrolijk. Wat was die meid toch mooi als ze lachte, dacht ik. “Dus hoef je bij ons niet naar het openbare zwembad, maar kun je gewoon binnen blijven. Je kunt toch wel zwemmen, hoop ik? ” “Op dat gebied kan ik jou ook nog wel wat leren, meisje. ” grinnikte ik, en nam een besluit. “Oké, ik kom morgen wel even langs. Hoe laat? ” “Mijn ouders zijn morgen de hele dag weg, dus zeg jij het maar. ” “Ben je dan de hele dag alleen? ” “Ja, is dat zo gek? Ik ben al groot, hoor! ” lachte ze vrolijk. “Ja, dat heb ik gezien. ” grinnikte ik. “Weet ik. Ik heb wel gezien, dat je soms naar me zit te kijken. En niet alleen naar mijn gezicht. ” “Ik zal nooit weer naar je kijken. ” beloofde ik kwasiplechtig. “Hé, dat heb ik niet gezegd. ” protesteerde ze lachend, “Ik zei dat ik het helemaal niet erg vind als je naar me kijkt. Kom morgen nou maar gewoon, dan mag je wat mij betreft de hele dag naar me kijken. ” “Ben je dan net zo mooi als je nu bent? ” daagde ik haar een beetje uit. “Dan ben ik nog mooier voor je, dat beloof ik. ” lachte ze, maar het leek me, dat haar stem enigszins zwoel en veelbelovend klonk. Ik nam me voor haar de volgende dag op tijd op te zoeken. “Oké, ik kom morgen. ” beloofde ik nogmaals, terwijl ik opstond. “Maar nu moet ik eerst toch echt even weer aan het werk, hoor. Ik zal jouw auto even een servicebeurt geven, dan kun jij weer rijden. Zitten de sleutels er in? ” “Ja. ” tIk ging weer naar de werkplaats en Diana kwam al gauw achter me aan. “Kun je er tegen als ik er bij blijf? ” “O jawel, hoor. Hoezo? ” “Nou, ik wil je niet het gevoel geven dat ik je op de vingers sta te kijken. ” “Dat maakt mij niets uit. Ik ga morgen de hele dag naar jou kijken, dus mag jij nu de hele dag naar mij kijken. ” lachte ik, terwijl ik in haar auto stapte. tIk reed de wagen boven de smeerkuil, waarop ze vroeg: “Mag ik wel even naar de wc? ” “Ga je gang; je kunt het moeilijk hier in de smeerkuil doen. ” tIk keek Diana even na toen ze naar de wc ging en stelde vast, dat ze een geweldig figuurtje had. Maar ik had werk te doen en even geen tijd om vrouwelijk schoon te bewonderen. Ik ging de smeerkuil in, pakte een sleutel en draaide de aftapplug los, waarna ik de olie in een vat liet stromen. Toen er niets meer uit kwam, draaide ik de aftapplug er weer in en trok hem even goed na. Eén van mijn collega’s had dat namelijk een keer niet gedaan en daarbij had de zaak heel veel geluk gehad. De volgende dag was de klant nog even met de auto teruggekomen en in de werkplaats viel de aftapplug er gewoon uit, met het gevolg dat alle olie uit de motor liep. Was dat onderweg gebeurd, dan had de zaak voor een compleet nieuwe motor kunnen zorgen. Nu zou ik Diana nog graag een keer weer willen zien, maar niet om een nieuwe motor in haar auto te monteren. tToen de aftapplug weer goed vast zat, pakte ik de vetspuit en begon de smeerpunten na te lopen. Diana kwam weer terug in de werkplaats en ging op haar hurken bij de auto zitten kijken wat ik aan het doen was. Toen ik toevallig even haar kant op keek, schrok ik me lam. Ik kon zo onder haar toch al korte rokje kijken, maar waar een slipje had moeten zitten zat helemaal niets. Ik keek nog eens goed en stelde toen, tamelijk opgewonden, vast dat ze dus geen slipje aan had en dat ik zo tegen haar kutje stond aan te kijken; volgens mij deed ze het er om. Vanzelfsprekend had ik toen even geen haast met de vetspuit en besteedde ik buitengewoon veel aandacht aan die kant van de wagen, zodat ik nog even naar het donker gekroesde schaamhaar op haar lekkere kutje kon kijken. tMaar ik kon natuurlijk niet eeuwig onder de auto blijven staan, dus maakte ik het werk met de vetspuit niet zonder tegenzin af en kwam uit de smeerkuil. Ik keek haar even aan en zag aan haar knappe gezichtje dat ze wist wat ik had gezien. Diana was dus niet alleen een mooi, maar ook een geil meisje. Dat maakten wij maar zelden mee in de garage. Ik deed de motorkap omhoog en draaide de olievuldop los. Terwijl ik de olievulslang pakte en die in de vulopening hing, vroeg ik haar: “Mag ik jou eens iets persoonlijks vragen? ” “Ga je gang, Hans. ” Diana glimlachte een beetje raadselachtig, maar volgens mij vermoedde ze al wat ik haar wilde vragen. “Nou, ” begon ik, een beetje aarzelend, “zoals jij daarnet op je hurken naast de auto zat, terwijl je wist dat ik er onder stond, kon je volgens mij ook weten dat ik zo onder je rok kon kijken. ” tWeer legde ze even vriendschappelijk haar hand op mijn arm en antwoordde:
“Ik dacht al dat je zoiets zou vragen. Maar ik had je toch al gezegd, dat ik het niet erg vind dat je naar me kijkt? ” “Nou ja, maar ik . . . ik bedoel . . . onder je rok? ” “Als ik dat niet wilde, was ik niet zo gaan zitten, Hans. Als ik wel zo ga zitten, dan vind ik het niet erg dat je er gebruik van maakt. Jij bent toch ook wel eens geil? ” “Ja, dat heb je me nu wel gemaakt. ” flapte ik er uit, en had er al direkt spijt van, want wat moest ze wel niet van me denken? tMaar Diana lachte geamuseerd en tevreden legde ze haar hand op mijn schouder en vroeg zacht: “Heb ik je echt al een beetje geil gemaakt, Hans? ” “Hm, vind je het gek als ik zo tegen je blote poes kan aankijken? ” zei ik mopperend, terwijl ik de olievulslang weer terug hing. tZe keek snel even om zich heen, zag niemand en sloeg tot mijn verbazing haar lange, slanke armen om me heen en keek me lachend aan. “Vond je het leuk om me tussen mijn benen te zien? ” tTerwijl ik een antwoord probeerde te verzinnen pakte ze mijn hand en duwde die onder haar rok tussen haar benen. Ik voelde haar schaamhaar en werd ineens bloedgeil op dit prachtige meisje, maar dat kwam ook doordat ze haar borsten tegen mij aandrukte. Ze gaf me een kus en vroeg blij lachend: “Ben je klaar met de auto? ” “Ja, maar nog niet met jou. ” grijnsde ik en legde mijn handen op haar borsten. tMaar Diana, dat hete meisje, duwde ze zwoel glimlachend weg en zei: “Ik moet nog een boodschapje doen, Hans. Morgen mag je me een servicebeurt geven. ” “Jou of de auto? ” grinnikte ik. “Dat zoek je dan maar uit. ” lachte ze, stapte in en startte de motor. “Kom maar om een uur of tien, of slaap je uit? ” “Nee, een uur of tien is goed. ” zei ik. “Oké, tot morgen dan. ” lachte ze, reed de werkplaats uit, zwaaide nog even en was toen verdwenen, mij met een bult in m’n broek achterlatend. Om weer een beetje tot rust te komen stortte ik me maar op een auto, waaraan iets gerepareerd moest worden. tDe volgende dag stapte ik in mijn oude Mercedes, die ik voor een prikje van de baas had gekocht, en reed de stad door naar de Provinciale Weg, waaraan het huis van de familie Van Raaij stond. Alleen de buitenkant zag er al prachtig uit, maar ik zou nog meer te zien krijgen. Toen ik mijn oude brik bescheiden ergens langs de kant had geparkeerd, belde ik aan en al vrij snel ging de voordeur open. tIn de opening stond Diana, die prompt begon te lachen toen ze mij zag, alsof ze blij was me te zien. Ze droeg hetzelfde truitje als gisteren, met de grote Vhals, die een opwindend deel van haar borsten liet zien, met zo te zien verder er niets onder. Maar in plaats van het korte minirokje droeg ze nu slechts een vrij hoog opgesneden broekje, dat volgens mij bij een bikini hoorde. “Hoi, kom er in. ” zei ze hartelijk en deed een stap opzij om me binnen te laten. tIk volgde haar naar een grote zitkeuken, waar ze zei: “Ga zitten, wil je koffie? ” “Graag. ” Met dat ik dat zei, kwam ik tot de nogal onthutsende ontdekking, dat ik mijn zwembroek had vergeten. Lekker handig, zeg: ga je zwemmen, vergeet je je spullen. “Maar het schiet me net te binnen dat ik m’n zwemspullen ben vergeten. ” “O, dat is niet zo handig. ” lachte ze geamuseerd, en zette een mok koffie voor me neer. “Als je naar de wc gaat, dan vergeet je je lul toch ook niet? ” t Ik schrok even van de manier, waarop ze het zei, maar herstelde me direkt en speelde erop in. “Nee, maar die zit vast, en die kun je dus moeilijk vergeten. ” “Tja, ” glimlachte Diana allerliefst, “nu kun je twee dingen doen: naar huis gaan om je zwembroek te halen, of zonder broek gaan zwemmen. ” “Ja, ik ga hier een beetje in mijn blote kont zwemmen. ” spotte ik. “Waarom niet? ” haakte ze daar direkt op in. “Niemand die je hier begluurt, hoor. Als ik alleen ben, dan zwem ik ook meestal naakt. ” “Oké, maar je bent nu niet alleen, en ik ook niet. ” Aan de ene kant trok het me wel om zonder broekje te zwemmen, want dat is echt heerlijk, maar aan de andere kant voelde ik er toch niet veel voor om dat te doen in het bijzijn van een meisje, dat ik net een paar dagen kende; zo zat ik niet in elkaar. “We zijn s?ímen alleen, Hans. ” merkte Diana vriendelijk op, terwijl ze geruststellend haar hand op mijn arm legde, omdat ze wel zag dat ik een beetje met de situatie verlegen was. “Je moet niet denken, dat ik zo maar met elke jongen naar bed ga, ook al zul je niet de eerste zijn, die ik in zijn blootje zie. Maar ik schaam me niet voor mijn lichaam, en dat hoef jij wat mij betreft ook niet te doen. En ik zal echt niet geshockeerd zijn als je zonder broekje gaat zwemmen, hoor. ” “M’n baas schopt me op straat als hij hoort dat ik in m’n blote kont met de dochter van een klant heb gezwommen. ” zei ik zacht, maar toen leek het wel alsof Diana boos werd. “Toen ik met mijn vader bij jullie in de showroom was, was ik de dochter van een klant. ” zei ze, en het leek wel alsof ze wat ge?»rriteerd was. “Nu ben ik Diana van Raaij, een meisje zoals er duizenden zijn. Ik laat me door jouw baas niet vertellen wat ik moet doen en nog minder wat ik moet laten. Jij bent Hans, en we hebben elkaar gewoon ergens ontmoet. ” “Waar dan? ” sputterde ik nog wat tegen, hoewel de gedachte dit mooie meisje straks naakt te zien me enorm aantrok. “Wat mij betreft in het Gulden Vat of zo. En bovendien, hoe zou je baas er achter moeten komen? Nou, drink je mok leeg, dan schenk ik nog een keer in. En daarna gaan we lekker zwemmen, baas of geen baas. ” besloot ze op commandotoon. “Geneer jij je dan niet? ” vroeg ik, toen ze de mokken op het aanrecht zette om ze weer vol te schenken. “Nee, waarom? ” “Nou, om je zo maar in je blootje aan mij te vertonen? ” “Ik zou niet weten waarom, ik ben hier in m’n eigen huis. ” “Ja, dat weet ik ook. Maar dat doe je toch ook niet voor de postbode, al zal die goeie man dat misschien wel graag eens willen? ” tDiana schoot in een hartelijke lach en zei: “De postbode, beste Hans, komt niet verder dan de voordeur, en daar kom ik nooit naakt. De mensen zouden raar opkijken. De enige plaatsen waar ik naakt ben, zijn m’n bed, de douche en soms het zwembad, zoals nu. ”
“Nu heb je nog kleren aan. ” plaagde ik haar. Waarom deed ik eigenlijk zo preuts? Diana had er duidelijk geen bezwaar tegen met mij naakt te zwemmen, waarom zou ik dat dan wel hebben? Bovendien waren we hier in een privézwembad, waar letterlijk niemand ons kon zien. Toch moest ik me er nog even overheen zetten. tZe lachte weer die mooie lach van haar, zette de lege mokken op het aanrecht en draaide zich naar me om. “Je kunt natuurlijk ook een bikini van mij aantrekken. ” Ze kon haar knappe gezicht amper in de plooi houden., want ik zag de pretlichtjes in haar mooie ogen. “Ja, ik ga even een bikini aantrekken. ” antwoordde ik spottend, waarop ze gul begon te lachen. “Nou, je kunt het ook alleen bij het broekje laten. ” lachte ze. “Als dat net zo’n broekje is als wat je nu aan hebt, dan vrees ik dat het te klein is. ” “Hoezo? ” Ze wist het antwoord duidelijk zelf ook wel, maar kennelijk wilde ze het graag van mij horen. “Omdat mijn zwembroekje iets moet bergen, dat het bij jou niet hoeft te doen. ” “Daarom heb ik een beha nodig, want die moet iets verbergen, dat hij bij jou niet hoeft te doen. Maar waarom zou je dat doen, Hans? Ik heb hier mijn eigen huis niets te verbergen, dus waarom jij wel? ” “Misschien omdat ?¼k hier niet in mijn eigen huis ben, om maar iets te noemen? ” antwoordde ik zo poeslief, dat ze lachend haar hand even op mijn arm legde en zei: “Met jou is niet te praten, kom mee! ” “Ja, mevrouw. ” zei ik gedwee, en volgde haar een paar deuren door. “Je mag wel Diana tegen mij zeggen, hoor. ” glimlachte ze, gooide een deur open liet mij voorgaan. Ik belandde in een kamer, die duidelijk van een meisje was, getuige de inrichting. “En wat moeten we hier doen? ” vroeg ik. tDiana had kennelijk nogal pret, want ze lachte weer toen ze zei: “Eigenlijk lijkt het me best wel leuk om jou eens in een bikinibroekje te zien. Ik zal het grootste pakken, dat ik heb. ” tZe rommelde wat in een kast en gooide toen een broekje op haar tweepersoon bed. De lol kon ik er nog wel van inzien, dus trok ik m’n Tshirt uit en liet m’n broek zakken. “Ik zal me wel even omdraaien, hoor. ” deed ze preuts. “Als ik straks in m’n blote kont moet zwemmen, hoef je dat niet te doen. ” Ik liet m’n onderbroek zaken en stond toen in m’n blootje, het interesseerde me niet meer dat ze me kon zien. tDiana monsterde me even, terwijl ik haar broekje pakte en dat aantrok. “Hm, je ziet er goed uit, Hans. ” zei ze goedkeurend. “Dankjewel, dat kan ik ook van jou zeggen. ” “Je hebt nog niets van mij gezien. ” “Nou, n?¡ets . . . Gisteren op de zaak liet je al behoorlijk wat zien. ” pareerde ik. “O ja, dat is ook zo. Kon het je goedkeuring wegdragen? ” “O ja, zeker wel. ” zei ik, en sjorde haar broekje over mijn heupen, wat niet echt gemakkelijk was. “Nou, ik schaamde me toen dus al niet voor mijn lichaam, en dat doe ik nu nog steeds niet. Ze keek even naar me, en voegde er plagend aan toe: “Dat broekje staat je goed, trouwens. ” Ze trok het elastiek wat recht, tikte heel vrij even tegen de bult en glimlachte: “Maar als je een stijve krijgt, komt ‘ie volgens mij wel om het hoekje kijken. ” “Dat vrees ik ook. ” grinnikte ik, benieuwd wat ze nu zou zeggen. “Nou, dan kun je het toch maar beter zonder broekje doen, jongen. ” lachte ze, “Dan gaan we toch allebei lekker naakt zwemmen? ” “Jij ook? ” vroeg ik, “Je kunt toch gewoon een bikini of een badpak aantrekken? ” “Waarom? W?¡l je mij soms niet naakt zien? ” “Ja, dat wel natuurlijk, maar . . . ” “Maar w?át, Hans? ” “Als ik jou naakt zie, dan weet ik niet of ik nog w