de bromfiets

Het is alweer jaren geleden. In Egmond aan Zee werd een meerdaagse cursus gehouden. De luxe van grote kamers, sauna en een zwembad verdreven de vorst die met 10 graden onder nul het strand onbegaanbaar maakte. Maar sofvonds sloeg de saaiheid toe. Tenminste, als je niet aan de bar luidruchtig wilde meedoen. Op een late avond wilde ik wat anders. In het dorp zelf was niets te doen, dus reed ik naar Alkmaar. Omdat de weg Anoniem was reed ik daar wat rond. Er was een grote kroeg aan een gracht, die me aanstond. Ik reed een extra rondje om de gracht om een parkeerplaats te vinden. Precies voor de toegang naar de kroeg lag er plotseling een vrouw met een brommer voor mijn auto. Ze beheerste het voertuig niet, maakte een zwaai opzij en schoof onderuit. Ze lag languit op straat. Iets teveel gedronken voor de gladde straat, zo leek het. Ik kon haar maar met moeite omhoog krijgen. Ondanks dat ze een zware rubber regenjas droeg was meteen duidelijk dat daar een aantrekkelijke vrouw in school. Lang, , lang haar, beetje onverzorgd maar met een goede uitstraling. Maar ook wat dronken of verdwaald. Niet onaantrekkelijk. Zij was niet gewond geraakt maar de brommer deed het niet meer. Grof vloekend vroeg ze zich af hoe ze in godsnaam thuis moest komen. Ik bood aan om haar te brengen. Het was bovendien richting hotel. “Hoe heet je “, vroeg ze. Ik noemde mijn naam. “Nou Rob “, zei ze, “dat gaan we doen maar er is een ding !!! “En dat is ? ” vroeg ik. “Ik ga niet met je neuken ! ” was het strenge antwoord. Ik moest erg lachen. De brommer in de achterklep van de auto gehesen. Alkmaar verlaten en haar via donkere buitenwegen naar huis gereden. Brommer in de schuur, regenkleding uit en gelegenheid voor een borrel. We dronken wat en kletsten steeds meer. Na haar derde bezoek aan de wc zei ze dat ze me verdomme lekker begon te vinden en dat dat helemaal de bedoeling niet was. Haar bed was een opgemaakte matras op de grond. Met weinig geld en weinig vrienden was haar leven sober. Ik vond haar lief, aangrijpend, aantrekkelijk en op een humorvolle manier ontspoord. Ze nam een pil om te kunnen gaan slapen. Zei ze. Ze lag in een broekje naakt op haar rug. Ik genoot van haar gestalte. Ik stond nog steeds gekleed met beide benen gespreid over haar heen. Zo had ik haar geholpen om te gaan liggen. “Hoe wil je me hebben? “, vroeg ik. “Naakt ” zei ze op zakelijke toon. Staande boven haar kleedde ik me langzaam uit. Zij keek en bleef kijken. Ik voelde ineens hoe een vrouw zich voelt als zij zich uitkleedt voor een man en ik vond dat prettig. Toen ik naast haar lag sloeg ze haar benen om me heen en trok me zo naar zich toe. Ik knuffelde haar geruime tijd. Dat was heel geruststellend voor ons beiden. Ze kuste mij eerst verlegen en terughoudend en daarna alsof ze de zee zelf wilde indrinken. Ze werd helemaal vloeibaar in mijn armen. Ik trok haar broekje langs haar lange benen uit. Ze vond dat spannend. Ik ook. Ik warmde haar grote koude voeten met mijn handen en tegen mijn buik. Spreidde daarna haar benen en kuste haar schoot. Als water in de woestijn nam ze die strelingen in zich op. Reageerde op een manier van diepe maar woordenloze vreugde. Ik koesterde haar en verkende alle hoekjes en plekjes van haar lijf. Streelde haar haren, waar ze niet genoeg van kon krijgen, en wat ik graag deed. Toen zij zich uiteindelijk aanbood greep ik haar en nam haar. Sterk en zeker. Ten diepste viel ik in haar lichaam, haar verwelkomende armen en de openheid van haar geest. Ik was haar steeds gewaar en bevredigde haar tot in haar tenen. Daarbij waren het niet de handelingen om dit te beschrijven, maar een beleving van iets warms nats en dierlijks dat van haar uit ging en mij meesleepte. Niet aldoor teder maar in wezen ruig. Als het randje van haar gevoel werd bereikt gromde ze als een leeuw, en stuurde mij met dat dierlijke geluid en geaccidenteerde bewegingen naar haarzelf. Geluiden die je normaal niet kunt voorbrengen. Behalve als je de diepste bodem zoekt in de beslotenheid van het eigen veilige nest, waar de prooi mee naartoe is gesleept. Ik voelde me afwisselend prooi en roofdier met tussenpozen van rust, aandacht en koestering, waarbij ze in een diepe huilbui kon verzinken. Ik had haar steeds meer lief en troostte haar. Een maand later werd de cursus voortgezet in motel A. Daar trof ik het werkelijk perfecte bed aan. Het was zacht en stabiel en als je er uit wilde hoefde je maar te rollen en je stond. Alles omvattende zachtheid en soepelheid zonder weg te zinken. Ik zou er dagen in door kunnen brengen. Ik wist natuurlijk wel wat ik die avond wilde. Ik wilde haar en haar verwennen met deze luxe die zij niet kende. Van haar genieten, van samen eten drinken praten en vrijen. Maar ze was er niet. Na lang zoeken kwam ik er achter dat ze in het ziekenhuis was opgenomen. Verder geen informatie. Een bezorgdheid vloog me aan maar toen ik bij het ziekenhuis aankwam was ze daar ook niet. Gewoon weg gegaan. Toen was het drie uur in de nacht. Ik heb haar niet meer gezien. Ik zag het ongelooflijk heerlijke luxe bed maar heel erg kort die nacht. De nacht die ik met haar zo graag had willen doorbrengen. Zij is waarschijnlijk vertrokken naar India, een grote onvervulde wens van haar. Ik zal haar en het bed nooit vergeten.”