BDSM artikelen, erectiepillen of gewoon iets voor de fun?Zoek erotische hulpmiddelen in onze vertrouwde webshop

Als de kat van huis is 11

Riet pakte zijn pik en hield die recht omhoog. Ze richtte hem tussen haar kutlellen en liet zich erop zakken. Moeiteloos drong hij in haar. Direkt begon ze op en neer te wippen en ze sloeg allerlei geile taal uit. Ze was niet meer af te remmen. Ze dacht nog uitsluitend aan een orgasme. “Ik neuk me klaar op die pik van jou! ” kreunde ze. “Ooooohh, wat heb jij een lekkere lul! ” Haar tieten slingerde wild heen en weer, terwijl ze de jongen zo wild als ze kon neukte. Ze was de controle over zichzelf helemaal verloren. Ze ramde haar onderlichaam als een bezetene op het iele jongenslijf. Ze zag hem met de ogen rollen, ten teken dat het niet lang meer kon duren of hij zou gaan spuiten. “Je houdt het nog even in! ” kreunde ze. “Je wacht tot ik klaargekomen ben en dan mag jij! ” “Ik spuit wanneer ik dat wil! ” hijgde hij ineens. “Je kan me niet dwingen! ” “Ooooohhh, neeeee… ” gilde Riet nu als dol geworden. “Mijn god… ik ga komen… ik ga klaarkomen op die worst! Kijk eens wat ik doe! Ik trek hem af… moet je zien wat een lekkere lul die jongen heeft! ” Terwijl ze haar orgasme beleefde, kon ze toch nog de concentratie opbrengen om hem nog eens duchtig af te trekken. Sonja zag dat het kereltje zijn ogen gesloten hield en genoot van elke aanraking die Riet maakte. Ze zag dat hij zijn orgasme nog even probeerde uit te stellen. “Spuit dan… “, hijgde Riet. “Oooohhh, laat eens zien hoe jij klaarkomt… toe maar, het mag! ” “Ik denk dat hij liever door ons tweeen klaargemaakt wordt! ” zei Sonja, die zich er nu ook mee bemoeide. “Zal ik je eens een handje helpen? ” Ze schoof op haar knieen dichterbij en boog zich over zijn pik heen. “Riet rukte zo hard ze kon aan zijn lul. “Laat mij even! ” hijgde Sonja, terwijl ze zichzelf stevig vingerde. Riet liet haar erbij komen. Direkt zoog Sonja zijn lul naar binnen. Ze kon hem voelen verkrampen, toen haar lippen eroverheen gleden. “Laat mij ook! ” hijgde Riet en Sonja zag tot haar genoegen dat ook Riet haar kittelaar weer gevonden had. Nu werd Michiel door hen beiden gepijpt. “Ik hou het niet meer… ik kom klaar! Jaaaaa, ik spuit… ik spuit in je mond! ” schreeuwde hij. Nu liet Sonja zijn lul eruit glijden en trok hem snel af, terwijl Riet met haar mond wijdopen boven zijn pik ging hangen. Ze wilde kennelijk alles opvangen. Daar spoot het zaad eruit! In dikke stralen spatte het uit zijn lul. Alles verdween in de mond van Riet, die nu zelfs haar mond helemaal over zijn eikel sloot. Stuiptrekkend kwam Michiel klaar. Nog nooit had hij zoiets meegemaakt. Dan viel hij uitgeput achterover en genoot zo nog na van het moment. “Het gaat veel te snel! ” klaagde hij zachtjes. “Het is veel te snel voorbij! ” Hij had echter niet gezien dat ze stiekum te benen had genomen. Sonja had Riet zachtjes bij een arm gepakt en haar weggetrokken bij de in extase liggende jongen. Ze had een vinger op de lippen gedrukt, ten teken dat ze stil moest zijn. Hij had niets in de gaten gehad. Toen ze een eindje bij hem vandaan waren en opgeslokt door het bos, had Riet gevraagd waar dat goed voor was. “We moeten proberen weg te komen! ” had ze geantwoord. “We kunnen hier niet blijven… ze misbruiken ons… en we raken nooit meer weg! ” “Welnee…! ” zei Riet, proberend haar vriendin gerust te stellen. “Hoe kom je daarbij! Ik heb toch gewoon met ze afgesproken… ik bedoel vrijwillig! Ik heb uit eigen vrije wil met hen afgesproken! ” “Ja… dat weet ik! ” zei Sonja. “Maar nu stuurden ze toch maar een bewaker met ons mee! Nee… ik zeg dat ze van plan zijn ons vast te houden, zodat ze ons kunnen gebruiken waneer ze maar willen! ” “Maar waar wil je dan naartoe? ” zei Riet. “Ik bedoel… we kunnen nergens naartoe… we zijn helemaal naakt! ” “We moeten proberen onze kleren terug te krijgen en ons dan uit de voeten maken! ” zei Sonja. “Maar… hoe wil je dat dan aanpakken? ” stamelde Riet. “We verbergen ons “, begon Sonja. “We verbergen ons in het bos, net zolang tot ze ons beginnen te zoeken en als dat dan gebeurt, pakken we onze kleren en smeren hem! ” “Weet jij de weg dan terug? ” vroeg Riet. “Nee… maar die vinden we wel! ” stelde Sonja haar vriendin gerust. “We komen echt wel ergens uit! Zo groot is het bos nu ook weer niet! ” “Weg… in de struiken! ” siste Riet ineens en ze trok Sonja mee naar een bosje dicht struikgewas. Ze zaten er nauwelijks in in een groep jongens liep hen voorbij. Pal voor het struikgewas bleven ze stil staan en de beide vriendinnen konden hem horen overleggen. Ze zagen dat Michiel er ook bij stond. “Ik heb niet gezien welke kant ze opgingen! ” verontschuldigde hij zich tegenover de groep. “Denk je dat ze het kamp op eigen houtje terugvinden? ” vroeg iemand. “Ik weet het niet… ze waren ineens verdwenen! ” ze Michiel nogmaals. “Als we ze vinden, binden we ze vast zodat ze de benen niet kunnen nemen! ” hoorden ze een paar jongens zeggen. Riet keek Sonja snel aan. Ze had toch gelijk gehad met haar veronderstelling. “Ja… “, vielen een paar knapen bij. “En dan neuken we ze plat! ” Er ging een hoeraatje op en nu zagen de beide vriendinnen tot hun opluchting het groepje verder trekken. Stil bleven ze nog even zitten. “Het waren er tien! ” zei Sonja zachtjes. “Wat bedoel je daarmee? ” vroeg Riet aan haar vriendin. “Nou… dat betekent dat ze zich in twee groepen gesplitst hebben. Dat maakt het voor ons een stuk gemakkelijker. ” Ze kwamen uit het struikgewas en slopen terug in de richting van het kamp. Het was stil in het bos. Gelukkig waren er tussen de bomen overal groepjes struiken, dus als er onraad dreigde konden ze zich snel verstoppen. Ze kwamen ze bij het kamp aan. Het bleek te zijn verlaten en ze zagen hun kleren in het midden op een hoop liggen. Ze wachtten nog een poosje, om zeker te zijn dat er niemand was en toen gebaarde Sonja tegen Riet dat ze op de plek moest blijven liggen. Alleen zou ze veel sneller zijn, legde ze uit. Riet bleef stil in het struikgewas liggen en zag hoe Sonja naar het kamp toesloop. Nu ze wist wat de jongens van plan waren, wilde ze toch ook zo snel mogelijk weg van hier. Ze moest lachen, toen ze naar Sonja’s kont keek die uitdagend heen en weer schudde. Ze begreep niet van zichzelf dat ze nu, onder deze omstandigheden nog aan dergelijke dingen kon denken. Verbaasd merkte ze, dat haar vinger, tussen haar uitpuilende kutlellen was geslopen en zich daar uitstekend thuis leek te voelen. Ze dwong zichzelf aan iet anders te denken, maar niet voordat ze zichzelf beloofd had dat zodra ze thuis was zich aan Sonja te vergrijpen. Nu zag ze haar vriendin terugsluipen. Ze deed het heel voorzichtig. Snel begonnen ze zich aan te kleden en maakten zich vervolgens uit de voeten. Ze waren zomaar een richting ingeslagen en keken onophoudelijk om zich heen, zodat ze zich niet konden laten verrassen door een groep jongens die naar hen op zoek was. Zo liepen ze een tijdje in het bos, zonder iemand tegen te komen. “We hebben nu wel de autosleutels “, begon Riet, “maar ik heb geen idee, waar dat ding zich bevindt! ” “We vinden hem wel! ” zei Sonja geruststellend. “Het enige probleem, is dat ze er waarschijnlijk iemand neergezet hebben die moet zorgen dat we daar niet mee weg zullen komen. Maar dat zien we dan wel weer! ” Na een tijdje gelopen te hebben, kwamen ze opeens aan de rand van het bos. “Ik weet waar we zijn! ” riep Riet opgewonden. “Van hieruit kunnen we makkelijk in een half uurtje bij de auto zijn! We kunnen deze weg aanhouden… we zijn gered! ” Na ongeveer een half uur lopen, kwamen ze inderdaad bij de auto aan. Er stonden vier jongens bij te wachten. Ze hadden de vriendinnen nog niet gezien en dat was maar goed ook. Ze doken weer het struikgewas in. “En… wat doen we nu? ” vroeg Sonja aan haar vriendin. “Ik bedoel… je hebt de sleuteltjes, maar je kunt er niet in! ” Riet keek haar vriendin aan. Ze had er geen idee van hoe dit op te lossen. Opeens zag ze Sonja grinniken… “Kijk… “, begon deze. “Ik kan nogal hard lopen. Dus als ik ze weglok, kun jij bij de auto komen! Als je dan achter mij aanrijdt, pik je me zo op! ” “Denk je dat dat lukt? ” vroeg Riet verbaasd. “Denk je dat je die jongens voor kunt blijven? ” “Ik weet het wel zeker! ” zei Sonja vastberaden. “Het ligt alleen aan jou! Ik hoop dat ze allemaal achter mij aan rennen, maar je hebt ook de kans dat ze er een achterlaten. Die moet je dan uitschakelen! ” “Ja, dat snap ik “, zei Riet. “Wees daar maar niet bang voor. “Een kan ik er wel aan! ” “Okay “, zei Sonja. “Dan ga ik! “”

Wat vond je van dit verhaal?

(Alleen leden kunnen stemmen)

Aantal stemmen: . Gemiddeld cijfer:

Nog geen cijfer, ben jij de eerste ?

Geschreven door Anoniem

De schrijf(st)er van dit verhaal heeft er voor gekozen anoniem te blijven. Derhalve is er geen verdere informatie bekend over deze auteur.

Dit verhaal is 3660 keer gelezen.
Reageren? Leuk! Houd het aub on topic en netjes, dankjewel!

Plaats een reactie