Summer of Love (1)

HIPPIEMEISJE

Mijn tante Juliette, zus van mijn moeder, was een echte hippie. Afgelopen zomer overleed zij onverwacht en Becky, haar enige kind en door mijn tante in d’r uppie opgevoed, vroeg me haar te helpen de spullen van haar moeder mee uit te zoeken en op te ruimen. Ik ben drie weken in San Francisco geweest, we zochten samen alles uit en hebben om veel dingen gelachen en gehuild. Een van de mooiste vondsten was een rijtje dagboeken die mijn tante in de jaren zestig bijhield. Daarin heeft ze haar volledige leven als hippie beschreven, tot in ieder detail.

Ik heb mijn nichtje gevraagd of ik er een mooi verhaal over mocht schrijven en dat vind ze heel fijn, zo leeft haar moeder dan toch wat voort. In dit verhaal beschrijf ik, met mijn toen achttien-jarige tante Juliette als de ik-persoon, haar ‘summer of love’ in het jaar 1967. In haar dagboeken en dus ook in dit verhaal ligt het accent op vrije liefde en seks, want dáár wisten die ‘bloemenkinderen’ wel raad mee, er was toen duidelijk nog geen aids. Geniet van het verhaal van mijn tante July, zoals ze haar daar noemden!

Ik wilde wat anders met mijn leven, ik was ons dorpje in de Betuwe zat. Ik wilde via een studie andere culturen leren kennen én ik wilde tussen andere mensen leven. Dat bestuderen zou wel aan de universiteit in Nijmegen of zo kunnen, maar verder zijn de mensen in NL wel zo’n beetje allemaal hetzelfde als ik. Daarom wilde ik naar Amerika want dáár gebeurde het. Na oeverloos zeuren regelde mijn vader met veel moeizaam getelefoneer en formulierengedoe dat ik kon gaan studeren aan de University of California in Berkeley, een plaatsje aan de andere kant van de baai van San Francisco. Zo is het begonnen en uiteindelijk ben ik in Amerika gebleven en bleef ik er ook na mijn belevenissen in de jaren 60 wonen.

Hippiebusje

Het is begin juni 1967, vanochtend vroeg ben ik geland op San Francisco Airport en nu ben ik op zoek naar vervoer om in Berkeley te komen. Aan een balie hebben ze me verteld dat er regelmatig een busje tussen het vliegveld en de studentenhuizen op de Campus rijdt waar mijn pa een kamer regelde. En ja hoor, na veel zoeken vind ik het. Het blijkt een heftig beschilderd vw-busje te zijn met in de laadruimte alleen maar matrassen en allerlei kleurige kleden, daar mag ik een plekje zoeken. Mijn koffer wordt op een rek op het dak gehesen en vervolgens … gebeurt er niks. Na een kwartier, ik ben de enige die in het busje is gaan zitten, klauter ik maar weer naar buiten en zie dan pas dat er een bonte verzameling mensen is gaan samenklonteren, een stukje van het busje af. Ze staan een beetje relaxed te kletsen en geven elkaar een of andere grote sigaret door, pas later begreep ik dat ze wiet rookten.

Ik loop naar ze toe en vraag waarom we niet vertrekken. De jongen, een leuke gast met lang haar die mijn koffer op het dak hees, trekt één wenkbrauw op en vraagt of ik haast heb. Ik zeg dat ik moe ben, graag naar mijn kamer wil en dan hoor ik het voor het eerst: ‘relax man’. Later zal ik dat nog duizenden keren horen maar deze keer zal ik nooit vergeten. Want ik dacht, ‘you’re right man’, waarom zou ik me haasten. Dus ga ik op de rand van de stoep zitten en kijk een beetje om me heen, ik wilde wat anders en echt, ik kréég wat anders. Wat een drukte en bonte mengeling van mensen, je kan aan alles zien dat San Francisco een internationale stad is. De ‘kofferjongen’ komt naast me zitten en stelt zich voor: ‘Hi, ik ben Richard.’ Ik antwoord dat ik Juliette ben en wil zijn hand schudden maar Richard is me voor en geeft me een dikke hug. Ik ben even verbaasd maar hug dan terug en ruik zijn lekkere geurtje, een combinatie van jongen en sjampoo en wiet en wierook en weet ik wat allemaal.

Richard kijkt me vervolgens even goed aan en zegt dan dat ik mooie ogen heb. Zó zeg, deze jongen gaat er meteen vol in. Nou, toevallig heeft hij gelijk, want ik ben er trots op. Ik heb ‘grasgroene ogen’, zei mijn moeder altijd, en omdat ik ook nog eens lang roodbruin krullend haar heb kleurt dat samen met mijn ogen prachtig. Ik ben niet zo groot, doe veel aan sport waardoor ik een slank en gespierd lijf heb, ben ook daar blij mee. Mijn enige puntje van kritiek op mezelf is dat ik vrij kleine tietjes heb, maar ja, een mens kan niet alles hebben. Ik zie hoe Richard me van top tot teen bekijkt en dan breed grijnst, ik geloof dat ik hem beval. Maar helaas ziet hij dus ook dat ik truttig gekleed ben, ik draag een terlenka broek en een beige vestje, want in dat dorpje waar ik woonde is de kleding die ik hier om me heen zie duidelijk nog niet doorgedrongen. Alleen Richard al ziet er zó exotisch uit met zijn gerafelde spijkerbroek, India-bloes en blote voeten in sandalen dat ik me echt een boerentrien voel. Maar hij heeft er geloof ik geen last van, want het volgende wat hij liefjes vraagt is ‘shall we fuck tonight?’

Diepe stilte, ik praat aardig Engels maar dit woord ken ik dus nog niet. Richard vat het anders op, hij denkt dat ik verlegen ben en vraagt ‘wil je geen seks met me?’. Oké, nu ben ik dus écht verlegen, want wat is dit nou? ‘Ik ken je amper een half uur, ben je gek of zo?’ vraag ik hem een beetje bot, nadat ik weer een beetje bij zinnen ben. Richard schiet in de lach: ‘maak je geen zorgen July, het is maar een vraag hoor. Er is niks fijners dan neuken, dus waarom doe je zo moeilijk?’ ‘Nou, wat dacht je van een beetje verliefd zijn en zo?’ vraag ik dan.

Richard denkt even na en dan: ‘July, dat hoort bij je oude burgerlijke achtergrond. Je bent hier in de hoofdstad van vrede en liefde. Is dat niet genoeg om lekker met ons mee te doen? Weet je, relax man, vanavond zal je wel zien hoe ’t hieraan toe gaat.’ En dan springt hij op, steekt zijn hand uit om mij ook omhoog te trekken, hugt me nog even stevig en kuiert dan terug naar het groepje mensen. Ik moet dit echt verwerken en ga terug het busje in. Na nog weer tien minuten komt de rest ook, koffer na koffer wordt het dak opgehesen en het busje zit uiteindelijk vol met tegen elkaar aan geperste mensen, ik mag een biet zijn als er niet twee keer zoveel in zitten als toegestaan is.

Links van me zit een meisje met lange blonde haren en een ronde-glazen brilletje, ze draagt een lange rok met daarboven eerst veel blote buik en pas dan een minuscuul bovenstukje met flinke tieten. Rechts van me is Richard neergestreken die duidelijk van de gelegenheid gebruik maakt zich stevig tegen me aan te drukken. Whow, waar ben ik eigenlijk terecht gekomen. Net als ik me dat zo’n beetje zit af te vragen zie ik dat het busje de Oakland bridge opdraait, die ons naar Berkeley aan de overkant van de baai brengt.

Ik kijk mijn ogen uit, bekijk gulzig het steeds veranderende uitzicht op de skyline van San Francisco, het eiland Alcatraz en in de verte de Golden gate bridge en het valt het me vooral op hoe mooi die brug eigenlijk is. Iedereen kletst vrolijk door maar ik heb alleen maar oog voor al het nieuwe dat ik zie. Ondertussen begint het trouwens wel behoorlijk warm te worden tussen al die lijven, en vooral de verschillende geurtjes zijn behoorlijk bedwelmend. Steeds meer word ik me bewust dat ik echt in een andere wereld ben beland en dat is precies wat ik zocht, ik ga ervan genieten.

Maak liefde, geen oorlog

Als het busje de campus op draait geloof ik mijn ogen niet. Overal prachtige oude gebouwen met daarom heen veel groen van grote oude bomen en glooiende grasvelden. Dat gras ligt overal vol met groepjes jonge mensen, de een nog mooier uitgedost dan de ander en nadat we zijn uitgestapt hoor ik hoe al die mensen volop aan het praten zijn. Ik vraag Richard wat ze toch allemaal bepraten en hij vertelt dan dat dit allemaal politieke ‘cellen’ zijn, dat er morgenavond in een park in San Francisco een protestbijeenkomst tegen de oorlog in Vietnam is en dat iedereen zich daar nu op voorbereid. ‘En hun studie dan?’ vraag ik, achteraf beschouwd een beetje onnozel. Richard kijkt me grijnzend aan en zegt dan ‘honey, liefde komt op plaats een, de tweede plaats is voor protest tegen het establishment met die kloteoorlog, dan komt er een tijdje niks en als je dan nog tijd hebt ga je studeren. Maar deze zomer zal daar wel niks meer van komen.’ Nou, maar goed dat mijn pa dit niet hoort.

Dan vertel ik Richard dat ik in een van de woongebouwen op de campus een kamer heb toegewezen gekregen en vraag hem waar ik moet zijn. En dan grijnst hij wéér: ‘Dat systeem ligt helemaal op zijn gat hoor, er zijn hier zóveel mensen naartoe gekomen dat iedereen maar wat doet en gewoon lekker bij elkaar kruipt, je moet dus hopen dat je kamer vrij is. Come-on, we gaan op onderzoek.’ En hij hijst mijn koffer op zijn rug en vertrekt naar een gebouw dat iets verderop staat.

Als we de hal binnenlopen zie ik dat de naam van het gebouw is wegspoten en er een nieuwe naam overheen is gekalkt, ‘Home of Aquarius’. En overal waar ik kijk in de hal of de gang zitten of liggen mensen, in groepjes of alleen en ze praten, slapen of vrijen wat. De grote woonkamer is ook vol jonge mensen en puilt uit van de zooi en als we boven komen is het beeld hetzelfde, overal mensen en troep. Op mijn formulier staat dat ik kamer 2.5 heb maar als we daar arriveren is het duidelijk dat ik daar niet bij kan, er bivakkeren vijf mensen in een kamer voor twee.

Richard zet mijn koffer in de gang en we gaan er allebei naast zitten. Ik kijk hem aan en vraag ‘En nou?’ Als hij mijn beteuterde gezicht ziet begint hij luidkeels te lachen. ‘Whow July, als je jezelf nou eens zag. Relax man, rol vanavond gewoon ergens je matje uit, er is altijd wel plek.’ ‘Oké Richard, snap ik, maar wat doen al die mensen hier? Ik geloof er niks van dat iedereen hier studeert.’ ‘Tuurlijk niet,’ antwoordt hij. ‘Maar dit is wel het politieke centrum van de hele staat California, waar we de acties plannen tegen die kloteoorlog in Azië. Dus iedereen komt hier op af. Ga morgen mee naar die sit-in tegen de oorlog in San Francisco. In de hippiewijk Haight Ashbury kan je zien wat er gebeurt, heel imponerend!’ Nou ja, het lijkt erop dat ik hier verder toch niks kan doen en besluit mee te gaan.

Hippiemeisje

Net als ik me begin af te vragen hoe ik nu verder moet zegt Richard ‘Come on July, we gaan andere kleren voor je zoeken,’ en trekt hij me aan een hand omhoog. De koffer laten we staan waar die staat en hij brengt me iets verder op de campus naar een standje met allemaal gebruikte kleding. Daar snuffel ik een tijdje en vind ik wat leuke rokken en bloesjes. Ik pas ze achter een gordijn dat als ‘paskamer’ dient en als ik me tot op mijn slipje uitkleed bekijk ik mijn lijf nog eens goed. Ik ben echt goed in vorm, heb veel getraind voor handbal thuis en blijf dat hier ook zeker doen. Mijn beha laat ik voortaan uit, ik heb die amper nodig en het is mode hier. Tot mijn geluk zie ik wél dat mijn tietjes iets gegroeid zijn, ik voelde het de laatste tijd al een beetje, ‘t is begonnen nadat ik een paar weken terug de pil ben gaan slikken. Fijn!

Ik doe de leukste kleren aan, een lange lichtgroene rok met rode bloemen en een oranje bloesje dat ik onder mijn tietjes vastknoop. Als ik daarna opnieuw in de spiegel kijk herken ik mijzelf amper, ik zie, heel weird, een echt hippiemeisje. Vooral mijn haren doen dat, ik had mijn lange donkerrode krullen altijd in een vlecht en heb ze nu los geschud. Daardoor komen mijn groene ogen nu ook echt mooier uit. Ik ben als kind zó vaak gepest met mijn rode haar maar ben er hier best trots op en als ik achter het kleed vandaan kom zie ik dezelfde reactie bij Richard. Hij joelt en klapt in zijn handen en roept ‘Whow July, you’re beautiful!!’ Hij vliegt op me af, hugt me, tilt me dan op en draait ons in het rond. Ik begin die jongen echt leuk te vinden…

‘Come on, ik laat je hier alles zien’ zegt Richard en hand in hand zwerven we over de campus en wijst hij me waar de faculteiten, de bibliotheek en de collegezalen zijn, allemaal in diepe rust en verlaten. Als ik zeg dat ik honger heb neemt hij me mee naar de mensa, het studentenrestaurant, en dat is geloof het enige wat hier nog goed werkt want we kopen er een paar heerlijke broodjes, daar was ik aan toe. Ondertussen begin ik steeds meer te gapen want afgelopen nacht in het vliegtuig sliep ik slecht. ‘Ik weet een goede plek voor je om een tukje te doen en misschien kan je daar ’t beste ook een tijdje gaan bivakkeren’ en weer pakt Richard me bij de hand.

Eerst halen we mijn koffer op en dan lopen we naar het theater van de campus. Daar in de zaal gaat een deur naar een verdiepte ruimte onder het podium, we kunnen er nét staan. Er zijn een paar kleine ramen naar buiten en als mijn ogen aan het licht zijn gewend zie ik allerlei spullen staan. Achter in een hoek liggen grote gordijnen op een stapel, eerder heeft Richard er al een soort bed van gemaakt en eenmaal daarop liggend slaap ik snel. Ik word wakker omdat Richard me kust en met zijn hand mijn lijf aan het verkennen is, hij zit al onder mijn bloesje aan mijn tietjes. Ik vind het wel wat snel daarvoor en toch heb ik er ook zin in, hij doet me echt wat en zeker sinds ik deze leuke kleren heb voel ik me behoorlijk geil.

Ik besluit Richards eerdere advies op te volgen en mee te doen, ik ga met een open mind dit tijdperk van liefde beleven. Ik druk me tegen hem aan, Richard pikt het meteen op en kust me heftig. Onze tongen hebben elkaar al snel gevonden en kronkelen en dansen er samen lustig op los, ohw, ik smelt echt voor die jongen. Hij is leuk om te zien ook, behoorlijk bruin en dan die lange donkerbruine haren met bijna zwarte ogen, echt mijn type. Richard gaat ondertussen ijverig verder en heeft mijn bloesje al omhooggeschoven, mijn tietjes bloot gemaakt en beweegt zich nu daarnaartoe, kust allebei mijn tepels en sabbelt er heerlijk op. Het voelt alsof er flitsen door buik schieten, rechtsreeks van mijn tepels naar mijn kutje. Ik ben al lang geen maagd meer maar heb het nou ook weer niet heel veel gedaan, zo ging dat niet in de Betuwe, het kan best een jaar geleden zijn dat ik met mijn laatste vriendje neukte en veel vond ik er niet aan…

X. Zara