Rust bij de buren 5/5

Stille tranen: Je herkent het zeker. Als man, samen met je vrouw verplicht lopend door de supermarkt voor het doen van de dagelijkse inkopen. Een echte vent koopt 1x per maand in. Daarna klaar. Maar nee, het lot was mij (Vincent, 37jr) anders gezind dus daar liep ik dan weer. Oké, dat is waar, ik bleef in mijn gedachten trouw aan de zijde van mijn vrouw Gonnie (31jr) lopen, me niet bewust dat zij in feite zeker 4 rijen verderop liep. Als vermeend echte kerel had ik mijn interesse meer bij de snacks, chips, wijn en het bier. Gonnie, mijn vrouw voelde zich genoodzaakt om zich op het terrein van vitamine en levensmiddelen en groenten te begeven wat in de moderne tijd financieel bestempeld werd als biologisch- maar 10 jaar geleden als natuurlijk geteeld eten werd bestempeld. Denk nu niet dat ik dat niet waardeer. Nee, ik zag het als een maatschappelijk verantwoorde taakverdeling tussen man en vrouw. Een man staat immers serieuzer in het leven hield ik me voor. Toch!? Enfin, in mijn ogen allemaal zinloze tijd wist ik en me met 2 kratten bier in de handen, daarbij 3 flessen wijn, gvd nog duurder dan de 2 kratten bier bij elkaar onder mijn armen en 1 zak chips in mijn mond richting mijn vrouw begevend. Trots liet ik iedereen zien dat ik een moderne begrijpend winkelende man was die net als alle andere langslopende mannelijke sloebers in feite geëxploiteerd werd zonder enige vorm compensatie zodat onze illegale aanwezige medemensen vertwijfeld en minachtend tegen me opkeken. Was dit straks ook hun lot in Nederland? JA. Ik voelde hun denken. ECHT NIET. Na 3 maanden hier was het JA. Ik lachte in mezelf. Ik voelde me nu net als een vrouw die goed gevuld was. Ik had de grootste schik in me eentje en bevestigde mijn eigen mannelijke gedachte dat inkopen doen dus toch een belangrijke taak van de man zou moeten zijn. In feite alleen voor de man. Terugkomend in de realiteit zag ik mijn vrouw allerlei boodschappen oprapen die over de vloer van de Super verspreidt lagen. Een vrouw in een rolstoel stond ernaast. Toen ik volgepakt bij hun aankwam legde ik de kratten onder ons winkelwagentje en de rest erin. Ik keek daarna naar de vrouw. Gezeten in een rolstoel, een zeker in mijn ogen heftig verbrand gezicht. Haar vingers! Haar houding. Shit. Ik schrok en staarde haar aan. Maar ik herpakte me, wetend dat in het leven plezier en ellende hand in hand gaan. Tussen diep geluk en erbarmelijke ellende zit soms nog niet eens de dikte van een vloeitje. Niet de vrouw bleek onzeker. Ik was onzeker. Onzeker vanwege een ander die ik niet eens kende. Ik, die alles meende te hebben om gelukkig te zijn. Geld, aanzien en een hoerig geil lekker wijf. Dit afgezet tegen die gedachte en het zien van de vrouw waren echte ongelijkheden. Ze had alles mee .om zich ongelukkig te voelen. Hoe oneerlijk het leven. Niemand heeft erom gevraagd. De rest komt op je pad. Ik bleef dus nog steeds in mijn gedachten over hetgeen wat zich nu afspeelde en waar ik nu, niet primaat afzijdig maar menselijk nabij mee te maken kreeg. Stom kijkend naar mijn vrouw vroeg ik aan de vrouw wat er gebeurd was waarbij ze mijn nog steeds totaal onzekere houding meer dan perfect oppakte. Zonder het in feite zelf te beseffen nam ik de leiding . Wat leiding? Nee, ik begon in besef te komen dat er dingen hier en nu en dan ook meteen geregeld moeten worden. Immers ik was toch die grote zakenman. Rot op, scheldend tegen mezelf vanwege mijn dwaze houding die ik zelfs nog goed probeerde te praten. Ik pakte mijn vrouw bij haar arm, zette haar recht, gaf haar een kus en begon nu de resterende boodschappen op te rapen. Ondertussen stelde ik Gonnie en mezelf voor door onze namen te zeggen. Ondertussen zag ik de kratten bier staan. Ik herinnerde me mijn, nu te simpele maatschappelijke gedachten. Katja hoorde ik haar zeggen. Ik keek haar even zwijgend in de ogen. In de strijd der volkeren pakte ik de boodschappen van Katja van de grond en legde die in onze winkelwagen en keek de vrouw weer aan. Wel zei ik, wat heb je nog meer nodig? De resterende boodschappen laden we in en gingen richting kassa. Katja wilde haar boodschappen op de band leggen maar dat ging niet door. 1 man, 1 rekening, hierdoor beseffend dat ik in feite mijn stomme houding aan het afkopen was en legde alle boodschappen toch op de band. Gonnie stelde Katja gerust door te zeggen dat hij hoe dan ook toch zijn eigen richting koos. Na alle boodschappen te hebben afgerekend reden we het winkelwagentje naar onze bijna belangeloos door Koeweit gesponsorde SUV en laadden die daarin over. Katja was dus in feite, weer zoiets, overgeleverd aan onbekende mensen die haar even geholpen hadden. Geholpen hadden! Ze kon het wel alleen maar op haar tempo. Wat andere mensen als normaal accepteerde ging alles voor haar te snel. Een aaneenschakeling van een reacties op iets onbekends terwijl we als we ermee op de tv geconfronteerd worden het allemaal in ons hoofd zo begrijpelijk is. Ik bleef dus een lul. Tijdens het inladen kwamen deze gedachten in me op en keek naar Katja. Leuk je te leren kennen . Daarnaast Katja, bied ik je mijn verontschuldigingen vanwege mijn geschokte reactie . Ik ben me bewust dat ik me er nu wel heel erg vervelend onder voel. Sorry en ik weet dat je daar niets aan hebt Het antwoord niet afwachtend vervolgde ik mijn woordenvloed en deelde haar mede, zonder me af te vragen of zij of Gonnie het er überhaupt wel mee eens waren dat we naar ons huis rijden en dat ik haar daarna terug zou rijden naar haar eigen huis. Ik vond Katja mooi. Waarom is onbekend maar ik voelde me aangetrokken tot Katja. Gonnie stelde geen vragen en wees, zonder een reactie van Katja af te wachten, de plek in de wagen die voor haar het beste zou uitkomen. De voorstoel ging maximaal naar achteren. Er was geen overleg meer. We hielpen Katja de wagen in. Ik zou de rolstoel inklappen en in de wagen zetten. Katja zat al. Ik probeerde echter nog steeds die rolstoel in te klappen maar wist werkelijk niet hoe dat werkte. Katja riep ik. Help me even door te zeggen hoe ik dat ding op zijn knieën krijg en hem ingevouwen in de wagen kan krijgen . Aan de zijkanten, vlakbij de wielen zitten aan weerszijden knopjes. Als die ingedrukt worden dan klap de stoel samen en kijk uit voor je vingers! riep Katja. Verdomd!, Wat een uitvinding en legde de rolstoel in de auto om vervolgens naar onze woning te rijden. Daar aangekomen werd Katja weer in de rolstoel geassisteerd en ik pakte zoveel mogelijk goederen mee. Hup de lift in en voor de resterende goederen ga ik straks terug. Katja werd met onhandige hulp vanuit onze zijde de woning binnengereden. Daar aangekomen plaatste ik de goederen in de keuken en riep dat ik meteen de rest ging ophalen. Klaar is klaar. Nadat ik terugkwam heb ik meteen de rest opgeborgen en koel gezet. Zo. Klaar sprak ik tevreden tot Gonnie en Katja. Katja in de rolstoel en wij naast elkaar op de bank. We realiseerden ons dat Katja niet zomaar van links naar rechts haar hoofd kon wenden. Op dit moment was ik blij om wie Gonnie en ik qua sociale houding t.o. van anderen waren! Onuitgesproken heet dat een hoger maatschappelijk gedachten goed, niet gerelateerd aan ook maar enig vermeend hoge opleiding. Nee. Zowel Gonnie als ik hadden onze sociale opvoeding gehad. Ongeacht wat onze levensstijl ook was. Mijn motto is nog steeds dat er een verschil is tussen mijn persoonlijkheid en mijn houding. Mijn persoonlijkheid geeft iets aan over mij. Mijn houding geeft iets aan over jou! Gonnie vroeg Katja wat ze wilde eten of drinken. Het werd thee dus Katja kreeg thee. Daar zaten we dan. Nu met Katja, voor ons totaal onbekend maar met een andere insteek dan andere voor ons onbekenden. Het gesprek ging in het begin wat stuntelig en ongebruikelijk. In feite hetzelfde wanneer je als man of vrouw plotseling in gesprek komt met een, in jouw ogen een werkelijk enorm aantrekkelijk knappe vrouw- of man. Je voelt je dan gewoon minder dus kut en onzeker. Nu was het, alleen richting Katja gezien, andersom. Wij waren onzeker. Om duidelijk aan te geven hoe ik me voelde gaf ik Katja blijk van mijn bevindingen- en mijn houding in de Super. Ik wilde dit nu meteen duidelijk zeggen zodat dit niet sluimerend, voor mij aan de orde bleef. Katja keek mij aan en daarna naar Gonnie. Gonnie greep hierdoor gevoelsmatig, zoals alleen vrouwen dat kunnen in. We verwachten niet dat je ook nu weer voor onbekenden je verhaal moet vertellen lieverd. Dat is niet de bedoeling. Je moet echt aannemen dat de uitnodiging van Vincent oprecht is. Geloof me! sprak Gonnie. Stom of niet maar zeer zeker niet respectloos zat ik Katja op te nemen. Op te nemen zoals elke kerel naar een voor hem speciale vrouw zat te kijken. Alleen nu was het beeld onherkenbaar. Sociaal weggestopt en dat maakte me zelfs in mijn gedachten boos. Katja zat hier tegenover ons. Afhankelijk, afwachtend en niet in staat om zichzelf te redden. Gonnie zag me zitten met mijn onuitgesproken gedachten en legde haar hand op mijn been. Ik voelde haar knijpen. Mijn Gonnie. Gonnie ging verder, stond op en vroeg wie nog wat en vooral waarom wilde drinken! Katja glimlachte. Thee graag . Je kan ook iets ander krijgen hoor! Je zegt het maar! gilde Gonnie min of meer vanuit de keuken. Ik nam fris, totaal in tegenstelling van hetgeen ik in het weekend drink. Ik hoorde thee! Gonnie en ik hadden natuurlijk vragen. Logisch. Het gesprek verliep eindelijk, eindelijk voor MIJ als normaal. Katja voelde dit natuurlijk feilloos aan. Immers dagelijks wordt ze geconfronteerd met zichzelf vanaf het moment dat ze wakker wordt, zich haar verleden realiserend. Het blijft een feit. Een gegeven. Hierover denkend een vervloekt iets. Er is geen God! Wel Barbaren! We spraken gezien de situatie zeker gezellig met elkaar maar Katja gaf aan naar huis te willen. Samen met Gonnie pakte ik alle spullen, al dan niet uit de koeling en brachten die, samen het Katja naar onze auto. Katja zat op haar plek, spullen ingeladen en we reden naar haar huis. Weer hetzelfde voor mij onbekende ritueel hetgeen me weer nadrukkelijk wees op problemen die anderen in het dagelijks leven ondervinden. Gonnie schreef op een stukje papier ons adres en telefoonnummer en vroeg of ze ons wilde bellen zodat we haar kunnen helpen als ze dat nodig heeft. Of gewoon gezellig bezoek. Na afscheid te hebben genomen vertrokken we weer. Stil aan boord. Beiden spraken niet. Ieder met eigen gedachten. Thuis gingen we samen het eten bereiden. Een vreemde serene stilte tussen ons beiden. Het echte leven is dus niet uitsluitend werken, TV kijken en spelletjes doen hé Vin! sprak mijn vrouw. Ik keek haar aan, begreep haar en zei verder niets. Een zwijgzame avond waarbij de uren nog trager verliepen dan bij onderwerping aan een kruisverhoor bij de Belastingdienst, na een door hen geconstateerde bewuste fraude, gepleegd uit uitsluitend financieel eigen belang zoals we die, gezien de alsdan gespeelde onschuld, niet eens meer kunnen overtreffen, binnen welk willekeurig theater dan ook, alleen herkennend binnen bekende bevolkingsgroepen, die handje handje, zich vermeend onbespied- en onbeschaamd liegend wanend en verder zonder enige daadwerkelijke opvoedkundige scrupules zich een weg banen door een, thans in 2014 verworpen democratisch gedachtegoed- en nog steeds onderling onuitgesproken maar zich wel gesteund voelend bij maatschappelijk- en uitsluitend voor hen niet toepasbaar-, eenzijdig verworpen indicaties welke pas door meer dan uitnemende grofheid- en dus slechts na meer dan eens constante alarmerende meldingen door gedupeerden en nadien de media, zich alle voorgaande- en terzake doende, door vervolgens, juist door hen onbeantwoorde correspondentie én feiten naast zich neerleggend- en onderwijl zich volledig bewust- en zonder enige terughoudendheid-, onderwijl nog liegend, bedriegend en vooral beroepsmatig aangemeten manipulerend gedrag zich trachten te redden én na jarenlang traineren maar wel op kosten van de Rechtstaat iemand anders rechten-, op te simpele doch wel wederom op kosten van derden gedeclareerde- dus op kosten van de Belastingbetaler zich natuurlijk zonder enig medeweten van ook hun eigen vreemdgaande vrouw zich menen te kunnen bevredigen in, het liefst ranzige, gore clubs, hotels en parkeerplaatsen vooral denkend dat de mensheid dom is en betrokkenen zoooo belangrijk, overtuigd van henzelf dat, in het bezit zijnd van meer dan 3 stropdassen, in relatie sfeer ontvangen- in hun meer dan sociaal/ maatschappelijk verwrongen geest indruk maakt en daarna verder onder de noemer van doktersbezoek en zgn. vergaderingen-, al dan niet met door HIV-, drank en/of SOA verteerde slachtoffers van de maatschappij gebruiken en zichzelf kennende en zeker meer dan bewust daarover dat ze geen een enkele eigenwaarde blijken te hebben waardoor het verwijzende vingertje, vooral op op hun werk weer enige uitkomst biedt. Ze weten dat ze zelf nog zieker zijn dan het schandalig product wat ze afgeleverd hebben. Dit realiserend bedenk ik me dat er echt belangrijke zaken zich afspelen in het leven. Onbewust denk ik nog steeds aan onze Katja. Haar zorgen. Haar ongemak. Haar leven en afhankelijkheid. Haar gevoel. Haar vrouwzijn. Ik denk gvd aan haar pijnlijke glimlach die ze ons heeft gegeven. Gonnie komt, waarom dan ook, naast me staan. We begrijpen elkaar. Ik trek Gonnie zwijgzaam naar me toe. Pak haar hand en neem haar mee naar de auto. Gonnie zwijgt en weet. We rijden naar Katja. Bellen aan. De deur gaat open. Ik neem adequaat het voortouw. Ik heb onze beslissing genomen. In feite brutaal blijf ik het heft in handen nemen, lopen de woning van Katja in en vraag zelfs de dames wat ze willen drinken, bewust dat ik in een iemand anders huis ben. Katja is verbaast over onze aanwezigheid omdat we in feite helemaal niets hebben afgesproken en er geen enkele reden is om zomaar binnen te vallen, niets van elkaar weten dan uitsluitend het beperkt verantwoord uitgesprokene tijdens ons eerste samenzijn. Ik kijk Katja aan. Ik verafschuw het aanzicht, niet haar gezicht. Gonnie komt naast me staan, recht voor Katja en we kijken elkaar alleen maar aan. Gonnie pakt de hand van Katja en vraagt of ze meewil naar ons huis. Niemand heeft gedronken van hetgeen ik had ingeschonken. Een knik en de rolstoel volgt soepel. Ik kijk nog eenmaal naar Katja, naar Gonnie wetend wat er door Gonnie en mij doorgaat. Ik duw de rolstoel door de deur, Katja kijkt vragend en nu iets onzeker. Begrijpelijk weet ik, maar ik wist even niets te zeggen. Ik kan het niet eens met mijn zogenaamde maatschappelijk- maar nu verwerpelijke eenzijdige kennis. Zwijgend gaan we richting auto. Inladen toch! Ik keer de auto en we rijden richting onze woning. Niemand spreekt en nadat we in onze woning zitten kijk ik Katja en Gonnie aan. Gonnie gaat nu naast Katja zitten. Dat maakt het makkelijker voor me. Ik spreek tegen Katja Een voor ons onbekende. Het is nog steeds middag. Het wordt avond en nacht. De vogels hoor ik al maar nog steeds verder zijn we in gesprek en niemand denkt er ook maar aan om naar bed te gaan. Op een geven moment geef Gonnie aan dat we gaan slapen en begeleiden Katja naar haar slaapkamer. Opstaan. De ochtend is al voorbij. We zijn al vele, vele vele uren met elkaar aan het praten geweest over vooral wat Katja is overgekomen en natuurlijk over ons leven. Het zakelijk leven, zelfs ons, soms in detail tredend privéleven. Ook de middag schiet voorbij net als de avond zodat het lijkt of we jaren hebben in te halen binnen een kort tijd bestek. Maandag blijf ik thuis. Uit het niets. Ik bel Henk, tegenwoordig mijn vertrouweling. Gonnie begrijpt mijn tegenstrijdige gevoelens. Ons leven staat in schril contrast met het leven van Katja. Welk zinloos voorrecht hebben wij meer, dan als mensen zoals Katja? 3 minuten met mijn Gonnie is afdoende. Ik pak de telefoon en bel, in meer dan verschillende talen, meer dan vele doktoren totdat ik m.i. de juiste heb. Ik regel en ga betalen. De prijzen liegen er niet om. Ook de duur van diverse behandelingsperioden. Onze Katja. Ik ben nu moe en wil gewoon zitten vertel ik Gonnie en Katja. Beiden worden nog niet ge?»nformeerd over de inhoud van mijn telefoongesprekken. Gonnie schenkt een Baco in. Katja werd een actief spreekster tijdens de gesprekken. Zowel Gonnie al ik aan de Baco, Katja aan de thee. Waarom? Wat is de reden? Ook dit legde Katja ons pas nu uit. Drank en standaard problemen gaan niet samen zegt Katja. Wat zou je dan in feite eigenlijk willen drinken? vraag ik. Vroeger, voor het ongeluk dronk ik rum cola zei Katja. Er was geen rum in huis. Ik vertrok meteen zonder woorden de auto in. Terug schonk ik rum cola voor Katja. Gonnie en ik de gebruikelijke Whisky. Katja is geen drank gewend. Moet gedwongen zelfredzaam zijn waardoor het geen optie is om veel te drinken. Oké wellicht naar wat we horen 1 of 2 drankjes. Maar nu is Gonnie in de buurt. Die kan assisteren. Ontspannen. Ja dat is het woord. Zo voel ik me nu. Ik loop naar de keuken en schenk voor ons drieën weer in. Gonnie voelt zich lekker zie ik. Katja begint tekenen van . te geven. Gonnie schenkt de laatste in en daarna helpt Gonnie Katja richting het toilet en begeleid haar naar douche en als Katja gereed is naar bed. Gonnie blijft lange tijd bij Katja zitten. Gonnie en ik blijven wakker en ik was fucking trots op mijn vrouw. Niet omdat wat ze deed maar om wie ze was. Zwijgzaam trek ik me naar haar toe, mijn handen op haar borsten. Ik zocht bescherming. Toen ik wakker werd zat Katja al vrolijk groetend met haar rolstoel in de kamer en was alle dingen in de kamer aan het bekijken. Ik gaf haar een kus en ging zitten. Nog vermoeid van alle plotselinge- maar zeker geestelijke inspanningen wilde ik koffie en stond op uit de stoel. Katja was me voor en draaide haar rolstoel en ging naar de keuken. Ik voelde me min of meer nog even bezwaard maar wachtte wel af. Katja kwam terug met mijn koffie. Nog bijkomend keek ik haar aan en we spraken zoals alle mensen die net wakker geworden zijn. Ik zag Katja in de door mijn vrouw gegeven badjas en staarde moeizaam door mijn ogen naar het tv journaal. De koffie was, op dat moment een weldaad en ik kwam weer tot zinnen. Een beetje kunnen slapen lieverd in een vreemd bed? vroeg ik. Katja rolde naar me toe. Ik keek tegen haar verbrande gezicht waarvan Gonnie en ik nu alles wist. Een ander deel van haar lichaam was ook verbrand. Katja zat nu voor me in haar stoel. Raar, vreemd maar in feite onbekend dus onwennig voelde ik haar naar me kijken. Zelfs dat was is beu. Ik stond op, liep richting Katja en gaf haar weer een kus. Niets meer en niets minder. Katja vroeg schuchter nu naar de telefoongesprekken die ik gister had gevoerd. Ze voelde dat die gesprekken over haar gingen. Ze wist het door haar aangeleerde mensenkennis. Waarom die interesse voor haar door vreemden? Wat moest ik zeggen? Het waarom moest ik nu uitleggen! Ik wilde maar kon geen uitleg geven. Ik bleef stil en haalde mijn schouders op. Katja pakte mijn hand vast met haar vervormde lelijk aanziende handen. Ik keek haar aan en tranen stonden in mijn ogen. Juist bij mij. De harde gevierde zakenman! Dit was voor mij even anders. Te vroeg? Emotioneel? Te vroeg niet. Emotioneel .. fucking ja. Ik kwam weer tot mezelf wetend dat Katja nog geen antwoord had gekregen maar Gonnie kwam binnen. Na niet meer dan even nu hoi en ons beiden een kus gevend. Katja rolde weer naar de keuken. Nu voor Gonnie. Katja wilde daarna op de bank zitten dus draaide ik de rolstoel naar de bank hielp haar rustig mee om zich te verplaatsen wetend dat Katja dat zelf ook heel goed kon. Ik haalde nu weer koffie voor Gonnie en mij en thee voor Katja. In de tussentijd ging het leven door en Gonnie hielp natuurlijk tussendoor Katja. Ik was door de emotionele- en daaraan gekoppelde zakelijke omstandigheden waarin Gonnie en ik nu verkeerden elk tijdsbesef kwijt. Henk regelde de zaak en ik kon hier verder met Gonnie. Gonnie raakte me aan in mijn gedachten. Ik keek op en wachtte op de rest van wat Gonnie me te vertellen had. Ik keek niet eens op over wat ik hoorde. Gonnie was naast Katja gaan zitten en had haar hand in haar handen. Ik hoorde het haar zeggen! Ik hoorde Gonnie, zonde enig overleg met mij vragen of Katja vanaf nu bij ons wilde blijven. Gonnie sprak niet uit medelijden. Gonnie sprak als vrouw tegen vrouw. Gonnie was ge?»nformeerd over de telefoongesprekken en wist van de aankomende zware perioden voor Katja. Ik werd zelfs weggezonden naar mijn studeerkamer door Gonnie, iets wat ik nooit had meegemaakt. Vrouwenzaken was het enige antwoord. KatjaÔÇÖs vragen zouden nu door Gonnie worden beantwoord. Ik wist het. Mijn Supermarkt gevoel was weg. Helemaal. Ik herinnerde me de kratten bier, de flessen wijn onder mijn armen en de zakken chips in mijn mond. Dat waren voorheen pas mannenzaken! Toch?! Het duurde meer dan 3u om te horen dat ik uit mijn studeerkamer, in mijn eigen huis naar de kamer mocht komen. Katja was ondertussen in haar slaapkamer. Emotioneel en lichamelijk moe. Ik wist al ruim tevoren dat Katja bij Gonnie en mij bleef maar dat werd nu onbevangen bevestigd door Gonnie. Ik was echt blij met de situatie. Een verhuizing werd geregeld. Een verhuizing blijft een vak merkten wij. Katja ons aansturend, Gonnie als wakend oog en Henk, Linda, Menno, Margreth en ik als lastdieren. In 1 dag verhuisd. Het is mogelijk. Om 22.00u zaten we in de nieuwe opstelling. Katja, Gonnie en ik. Een andere dagindeling en daardoor ook een nieuw leven moest nu wel aanvangen. Nu kon ik natuurlijk niet meer Gonnie ongenadig uitwonen op de keukentafel. Nu konden er geen geile en daarmee uit de hand lopende feesten worden gehouden. Denkend aan de toekomst en vooral wat te doen en wat te verwachten van de medische techniek zat ik even met, slechts met mezelf intern overleg te plegen. We zaten met elkaar te praten over standaard zaken en ik wilde nog wat te drinken inschenken. Thee lieverd? Nee Vin, wil je rum inschenken met cola?! 1 Rum+ en 2 Baco dus. Ik zat weer op de bank. Katja rechts, ik standaard links. Een gewoonte. Het voelt altijd nog goed nu Katja bij ons woont. We zijn nu een beetje aan elkaar gewend dus voelen ons bijna vrij en onvervaard! De periode van operaties komen eraan. Vele operaties maar we hebben de computeranimatie van de reconstructie gezien. Katja gelooft het maar moeilijk. Ook Esther en Enide die nog altijd veelvuldig bij ons over de vloer komen, bewegen zich, na een korte periode van gewenning net als voorheen. Vanavond waren ze er ook weer. De nodige BacoÔÇÖs en Breezers liepen de koeling uit. Eigenlijk viel de totale rust mij op. De rust die we vroeger hadden na een avond van geile sex Enide zei plots en zonder aanleiding dat ze wist waaraan ik dacht. Gonnie legde meteen haar hand op mijn been en wachtte het vervolg van Enide af. Enide zei echter niets, stond op en ging met Esther naar huis. Als afscheid gaf ons een kus. Bij Katja ging ze daarvoor door de knieën. Ze keek Katja indringend aan, gaf haar een kus streelde haar gezicht en vertrok. Gonnie en ik keken elkaar vragend aan. Katja keek naar ons en wist ook niet hoe of wat. Ligt dit aan mij? vroeg Katja zachtjes aan ons. Het was Gonnie die uiteindelijk antwoord gaf. Nee, het ligt natuurlijk niet aan jou joh. Maar ik denk dat ik weet wat Enide bedoeld . Zeker weten doe ik het niet. Ik kan niet voor haar spreken .t Katja begon te twijfelen en onzeker te worden. Plots was de omgeving haar helemaal vreemd. 2u later liep Gonnie naar de keuken en belde Enide en vroeg wat ze bedoelde. Ik kom eraan! zei Enide. We waren in gesprek maar constant ontweek Enide het onderwerp op zeer tactische wijze. Maar Katja bleef aanhouden waarna Enide wist dat dit het juiste tijdstip was geworden. Katja wist toch van het verleden van Gonnie, Vincent, mij en anderen. Ja? Oké. Dat hebben ze ingeruild om samen met jou verder te gaan! En ja, ze hebben alle mogelijkheden om dat ook elders te doen maar zo werkt dat nu eenmaal niet. Maar dat kan nu toch ook. In dat geval ga ik die avond gewoon weg. Dan is het toch goed. zei Katja. Enide liep naar Katja toe. Ging in het midden van de bank zitten en pakte rustig de handen van Katja. Als je dat zou opperen dan breekt ze dat. Dat betekent dan voor hen dat de liefde voor jou niet toereikend is. Iedereen heeft een keuze gemaakt. Gonnie en Vincent zullen altijd deel uit maken van jouw leven. Dat weet je. Maar je begrijpt of moet kunnen begrijpen dat op een ieders achtergrond ook wensen en zoals zij dat zeggen . fantasieën of hoe je het ook noemt aanwezig zijn. Hun echte fantasie bleek dus jij te zijn. Over de invulling mag je zelf nadenken en jouw vragen hoor ik dan morgen weer. En die zal ik beantwoorden. Nu gaan we allemaal incl. Esther en ik werken naar jouw operaties. Die komen binnenkort en die nemen de nodige tijd in beslag. Daar moeten we met ons 5-en keihard aan werken. Oh en nog even wat . Ik denk dat Vin en Gon het nooit willen horen dat je dan wel even weggaat . Je hoort hier . Enide gaf Katja een kus en vertrok direct. Gonnie en ik kwamen weer de kamer in en zagen een bedompte Katja zitten die niet wist hoe het gesprek weer op te pakken. Ik begrijp het allemaal niet. Wat verwachten jullie van mij? Ik ben in feite alleen maar een blokkade in jullie leven! Ik ontkende dit en haalde mijn schouders op en vervolgde Maar ik denk dat er nog 1 statisch iets is wat we die we eens en altijd een plaats moeten geven en dat is jouw begrijpelijke onzekerheid. Een onzekerheid waaraan we samen en na de operaties een einde aan gaan maken. Uitsluitend op dat wachten we nog. De rest hebben we al. Na de operaties reken je af met het verleden. Verder willen we eigenlijk dat je je lichaam vanaf nu nooit meer verbergt voor ons. We kunnen ons een indruk maken na hetgeen je verteld hebt . Katja bleef stil zitten maar keek ons wel steeds aan. Vincent? Gonnie? vroeg ze. Ja lieverd . Ik wil douchen . Wat is dat nu weer voor een vraag lachte Gonnie. Ga je ons dat nu plotseling vragen? Ja sprak Katja. Ja! En zweeg weer. Verbaast keken Gonnie en ik elkaar aan. Waarom ga je dat nu vragen? Katja hield haar mond, draaide haar rolstoel en reed richting badkamer. Gonnie en ik keken elkaar alleen maar aan. Sprakeloos omdat we niet wisten hoe en wat. Maar toen Katja in de hal bleef staan realiseerden we ons dat ze in feite op Gonnie wachtte die dus naar haar toe, liep niet wetende wat er is. Katja keek haar aan en vroeg. Willen jullie beiden mij misschien helpen bij het douchen? Gonnie keek haar aan en wenkte mij vele seconden daarna. Alsof het nooit anders is geweest deed Gonnie het licht aan in de badkamer en ik draaide Katja de badruimte in. Ik hielp Katja langzaam overeind en hield haar vast. Gonnie maakt haar knoopjes los en kleedde haar langzaam uit. Omdat de bel ging ging Gonnie opendoen en bleek Enide binnen te laten die Gonnie volgde. Enide ging zwijgzaam op het krukje zitten en keek toe hoe we Katja aan het uitkleden waren. Ze wist het realiseerde ik het me. Ze wist het. Voelde het al van te voren aan. De eerste kledingstukken vielen op de grond. Katja stond in haar broekje en bh voor ons. We keken Katja aan en wachtten in feite op verdere toestemming. Meteen stond Enide op en liep naar mij toe en begon ook mijn kleding uit te trekken tot op mijn boxer. Ook Gonnie moest eraan geloven. Ook Enide trok echter al haar kleding uit en stond naakt. Bij de volgende stap trok Enide de BH en het slipje van Gonnie uit en ook mijn boxer. Vincent, doe jij de BH af van Katja en trek ook haar slipje uit. Dat is als man op dit voor Katja belangrijke moment jouw taak . Heel langzaam verwijderde ik haar BH en string. Daar stond onze Katja, naakt en verbrand voor ons. Maar een schitterende vrouw van 19 jr. Als vrouw zo lief en onschuldig. Gonnie en ik voelden ons nu echt bevrijdt. We waren met ons 4en 1 geworden en zetten we Katja onder het warme water. Langzaam begonnen 6 handen haar lichaam te wassen. Enide haar haren, Gonnie haar gezicht, ik haar borsten en buik. Katja stond met haar rug, ter ondersteuning tegen mijn borst gedrukt. Niets was raar of vreemd. Enide was al lang klaar met het wassen van haar haren. Gonnie wachtte net als Enide zwijgzaam af wetende welke emoties niet alleen door Katja vloeiden maar ook door ons 3en. In gedachten verzonken bleef ik maar haar buik en borsten doen. Steeds maar weer. Zonder dat er werd gesproken begonnen Enide en Gonnie de rest van Katja te wassen. Op hun knieën, met hun handen zwaar in het zeep wasten ze de benen en voeten van Katja. Daarna gingen beide dames volledig op in hun werk door de billen en het kutje van Katja te wassen terwijl ik nog steeds zachtjes bezig was met het wassen van haar gedeeltelijk verbrande buik en borsten. Met mijn ogen dicht streelden mijn vingers haar littekens. Katja legde haar hoofd in mijn nek. Niemand zag haar tranen die over haar wangen liepen door het stromend water. Plots voelde ik een lichte schok. Een erkenbare. Mijn armen hield ik nu om haar heen als teken van bescherming. Ik voelde haar hoofd harder in mijn nek drukken. Dit was ons eerste moment van echt samen. Samen met Gonnie en Enide zonder dat het werd uitgesproken. Gonnie en Enide zaten ieder aan de zijkant van KatjaÔÇÖs heupen zodat wanneer de ene hand weg was, de andere terstond daarvoor in de plaats kwam. Gonnie keek Katja en Enide aan. Zonder een woord te zeggen hield Enide Katja vast en trok haar billen uit elkaar zodat Gonnie Katja kon masseren. Toen Gonnie klaar was hield Gonnie, zittend achter Katja haar schaamlipjes uit elkaar zodat Enide haar kutje begon te masseren. Heel langzaam werd het ritueel gespeeld en beide dames zagen dat Katja haar mond opende en mij haar liet kussen. Gonnie gleed met haar hand tussen de benen van Katja terwijl nu Enide haar kutje openhield zodat Gonnie zacht strelend het klitje aan het beroeren was terwijl Enide met haar vingertoppen over- en tussen de billen van Katja gleed. Het was de eerste keer in haar volwassen leven dat Katja zich aan anderen overgaf. Deze gevoelens waren onbekend. Katja voelde een nieuw gevoel in haar lichaam opkomen. Ze duwde wilde me wegduwen maar die kracht had ze niet. Ik hield haar vast. Gonnie ging verder met het strelen van haar klit en het nu ook vingeren van haar kutje. Strelend tot ze trillend maar ingehouden klaarkwam. Onze dochter kwam klaar in mijn armen. Enide pakte Katja zacht vast en zei dit is goed. Maar de volgende keer dat je weer bemind wordt volg je je gevoel en mag je je helemaal laten gaan lieverd. Er zijn mensen die van je houden en nog meer anderen in de toekomst die ook van je houden. Gevoelens delen kan niet iedereen. Jij kan het wel oké!? Zonder op een reactie te wachten begon Enide KatjaÔÇÖs klit te likken, Gonnie pakte haar heupen vast en duwde haar tong tussen haar billen. Katja en ik vrijden met open mond terwijl ik haar tepels zacht streelde. De aanpak was nu anders. Ik zag de veranderingen bij Katja en ging haar meer ondersteunen, met haar tong in mijn mond, blijvend spelend met haar tepels. Katja kwam voor de 2e keer in haar leven, nu niet op haar eigen vingers, klaar. Nu op de tong van Enide en Gonnie. Katja liet zich meer kreunend en zuchtend horen. Haar sappen vloeide. Nu niet meer ingetogen. Enide was nog niet tevreden