De zon was al onder toen Emma haar vingers langzaam over Soraya’s rug liet glijden. Ze lagen samen op het grote bed, hun lichamen naakt en verstrengeld, badend in het zachte licht van de schemering dat door de halfopen gordijnen viel.
“Ze zijn onderweg,” fluisterde Emma. Haar stem klonk lager dan normaal, met een toon van spanning die Soraya meteen opmerkte.
“Ben je daar klaar voor, liefje?”
Soraya glimlachte met gesloten ogen.
“Ik wacht al de hele dag. Ik wil ze in me voelen.”
Op dat moment klonk een deur. Het geluid van voetstappen op de trap deed Soraya’s hart sneller slaan. Emma draaide haar hoofd.
Tom en Peter verschenen in de deuropening. Naakt. Hun blikken geconcentreerd, gespannen, bijna samenzweerderig. Alsof ze iets deelden wat hier niet begonnen was. Niet vanochtend. Niet gisteren. Iets wat dieper zat, van verder terug kwam. Iets waar Emma en Soraya nog geen weet van hadden.
En ze waren niet alleen.
Achter hen verscheen een vrouw. Slank, met halflang koperrood haar, en een houding die zoveel zelfvertrouwen uitstraalde dat de kamer even stiller leek te worden. Alles aan haar was controle. Niet door wat ze deed, maar simpelweg door hoe ze stond.
Ze zei niets.
Haar blik gleed traag door de kamer, nam de ruimte in zich op — en hen. Emma voelde een koude tinteling over haar ruggengraat. Soraya verstijfde; haar adem stokte.
De vrouw droeg een kort leren jasje over een kanten body — zwart, verfijnd, opengesneden bij haar borsten en haar kruis. Haar tepels staken trots naar voren. Haar kale kut glansde in het zachte licht. Ze glimlachte. Niet uit vriendelijkheid, maar uit beheersing. Als iemand die weet dat het spel al lang begonnen is — en dat zij de regels bepaalt.
Pas toen ze haar jas op de grond liet glijden, sprak ze.
“Ik ben Mila.”
Emma kneep haar ogen iets samen. Soraya slikte hoorbaar.
Peter wierp een blik op Tom. Een korte, veelzeggende blik. Als een overeenkomst die opnieuw bevestigd werd, zonder woorden.
Emma merkte het meteen.
“Wie ís zij?” vroeg ze.
Tom aarzelde. Zijn ogen bleven op Mila gericht. En in dat moment veranderde hij. Hij werd kleiner. Niet fysiek, maar in zijn aanwezigheid. Geen jongen. Geen man. Iets ertussen. Iets dat zichzelf afstemde op haar.
“Een… kennis van vroeger,” zei hij uiteindelijk. Zijn stem klonk vlak, bijna leeg. “Zij… bracht ons samen.”
Emma draaide haar hoofd naar Peter. Die knikte zwijgend. Geen bevestiging. Geen uitleg. Meer… overgave.
Mila liep langzaam de kamer binnen. Haar hakken tikten ritmisch op de houten vloer, elke stap doordacht. Ze bewoog als iemand die niets hoeft te bewijzen — omdat ze al alles bezit.
Haar hand streek nonchalant over Soraya’s kuit, gleed omhoog naar haar heup. Een kleine aanraking, maar Soraya trilde. Mila was de storm die net binnenkwam. En iedereen voelde het.
Soraya’s ademhaling versnelde. Ze wilde iets zeggen, maar de woorden bleven steken. Haar blik was wankel: opwinding, onzekerheid — misschien allebei tegelijk.
Emma hield haar gezicht strak, maar haar ogen verraadden haar alertheid. Ze voelde hoe de verhoudingen verschoven, hoe de dynamiek kantelde. De manier waarop Tom en Peter keken… het ging niet alleen om lust. Dit was dieper. Oudere sporen. Onuitgesproken geschiedenis.
Mila keek Emma aan. Niet uitdagend. Niet speels. Haar blik was… beoordelend.
“Ik hoorde van Tommy,” zei ze. Ze zette een stap dichterbij. “Dat jullie je vanochtend gedroegen als hartstochtelijke kleine sletjes. Dat jullie er klaar voor zijn. En zin hebben in meer.”
Peter glimlachte. Anders dan Emma gewend was. Geen warme, spontane grijns. Dit was iets ouds. Iets wat herinnerde aan iets dat zij nog niet kende.
“Ze weet het niet,” zei hij zacht.
Tom knikte traag.
“Ze weet van niks.”
Emma trok haar wenkbrauwen samen.
“Waar hebben jullie het over?”
Niemand gaf antwoord.
Mila liep naar het bed, alsof het van haar was, en ging zitten. Soraya keek op — haar lippen half geopend, haar ogen vol vragen. Maar ook… verlangen.
Mila streelde achteloos haar been, haar duim langzaam richting haar glinsterende gleufje.
“Ik zie het,” zei ze. “Ze is gevoelig. Makkelijk te lezen. Mijn favoriete prooi.”
“Wie bén jij?” vroeg Emma opnieuw. “En waarom kijken zij naar je alsof jij…”
“…alsof ik ze bezit?” onderbrak Mila haar kalm. Ze hield haar blik vast. “Misschien omdat ik dat ook doe.”
Tom en de buurman zwegen. Maar hun houding sprak boekdelen. Dit was een verhaal dat al lang liep. En Emma had de eerste hoofdstukken gemist.
Mila boog zich naar Soraya en gleed met haar hand tussen haar benen. Soraya’s lichaam boog haar onbewust tegemoet. Haar kutje stond open. Kletsnat. Mila gleed met twee vingers tussen haar lippen. Soraya kreunde zacht. Niet voor Emma. Voor haar.
Er ging iets kapot in Emma. Geen jaloezie. Iets anders. Iets ongemakkelijk echts. Ze, die altijd leidde, altijd het spel bepaalde — stond nu aan de zijlijn. En keek toe.
Ze kwam overeind. Trotse houding. Schouders naar achter. Borsten naar voren.
“Jij speelt spelletjes,” beet ze toe. “Maar daar doe ik niet aan mee.”
Mila lachte zacht. Kort.
“Spelletjes?”
Ze draaide zich half naar Peter en Tom.
“Denk je dat wat zij hebben geleerd, uit henzelf kwam? Dat het spontaan ontstond?”
Soraya kreunde opnieuw. Haar benen wijd. Haar lichaam reageerde op Mila als op een oude geliefde.
Mila stond op en liep naar Emma toe. Langzaam, zonder haast, zonder twijfel.
Ze boog zich voorover, tot haar mond bij Emma’s oor was. Haar adem warm. Haar stem kil.
“Ik heb ze dingen laten voelen waar jij nog niet eens aan dénkt.”
Emma’s ademhaling stokte.
Mila’s felgroene ogen bleven op haar gericht.
“Ben jij klaar om te ontdekken waarom zij mij nooit echt zullen verlaten?”
Peter en Tom keken elkaar aan. Geen woorden. Alleen dat blikveld van herkenning. Ze hadden dit eerder meegemaakt — Mila, in haar element. Het bracht herinneringen terug aan die nacht in dat huisje. Die stoel.
Peter fluisterde iets tegen Tom. Een bijna onhoorbare ademhaling.
“Weet je nog… hoe je daar zat, met je handen vastgebonden… terwijl zij Charlotte de opdracht gaf om alleen je pik te likken, en haar verbood om te zuigen?”
Tom knikte traag. Zijn ogen bleven op Mila gericht.
“Ik was aan haar overgeleverd,” zei hij zacht. “Maar het voelde… vertrouwd.”
Emma ving hun woorden op. Ze zei niets. Maar het knaagde. Ze begreep ineens dat de geschiedenis tussen die drie zwaarder woog dan ze had gedacht. Dit hier — deze avond — was geen toevallige gebeurtenis. Ze werd deel van iets groters. Iets wat eerder begonnen was, en nu opnieuw werd gespeeld, opnieuw geschiedt. Maar met nieuwe pionnen.
En toch had ze de keuze.
Mila’s doortastende blik ontmoette opnieuw de hare.
“Ik heb altijd een zwak gehad,” zei ze achteloos, “voor vrouwen die denken dat ze niet te temmen zijn.”
Ondertussen knielde Soraya als vanzelf voor haar neer. Alsof haar lichaam al wist wat haar geest nog maar net begon te begrijpen. Haar lippen glansden van opwinding. Mila hield haar kin vast, zacht maar onverbiddelijk, en dwong haar omhoog te kijken.
“Hoe goed kun jij luisteren, liefje?” vroeg ze met een fluwelen stem, doordrenkt met gezag.
“Ik doe m’n best,” fluisterde Soraya.
“Lik mijn kut.”
Mila duwde haar dijen uit elkaar. Haar schaamlippen glansden, geopend, als een uitnodiging — en een bevel. Soraya kroop dichterbij. Haar tong raakte eerst voorzichtig Mila’s schaamlippen aan. Aftastend, aarzelend. Maar al snel nam haar verlangen het over: haar tong gleed dieper, gretiger in Mila’s warme natte kutje.
Mila leunde iets achterover. Ontspannen. Sturend. Haar handen in Soraya’s krullen, alsof ze haar bespeelde als een instrument.
“Goed zo… langzaam, meisje. Niet alles in één keer… ja, zo… zuig mijn lippen zachtjes naar binnen. En dan weer loslaten. Gebruik je tong… ja, precies zo…”
Soraya kreunde. Haar gezicht werd glanzend nat van Mila’s sappen. Ze verloor zichzelf in die smaak, in dat ritme, in het bevel dat door haar lichaam gierde. Alsof alles was gereduceerd tot kut, geur, natte warmte en één vrouw die haar tot het uiterste dreef.
Opeens trok Mila haar hoofd omhoog aan haar haar. Niet grof. Wel gebiedend.
Ze keek haar aan.
“Ben jij een sletje voor mij, Soraya?”
Soraya hapte naar adem.
“Ja…”
“Zeg het.”
“Ik… ik ben jouw sletje.”
Mila knikte langzaam. Haar glimlach was beheerst.
“Dan is het tijd dat je dat ook laat zien.”
Ze wenkte Peter met één vinger.
“Kom. Ze heeft je verdiend.”
Peter stapte naar voren. Zijn lul was hard, groot, zwaar van bloed en geilheid. Alsof hij al uren had gewacht. Mila draaide Soraya op haar rug, spreidde haar benen wijd en hield haar stevig vast. Alsof ze een trofee toonde. Een pronkstuk. Een overgave.
Peter knielde tussen haar dijen. Zijn handen streelden haar huid, zijn eikel tikte zachtjes tegen haar glimmende kutlippen. Soraya kreunde hees.
“Laat me niet wachten… ik denk al de hele dag aan je lul… alsjeblieft… neuk me…”
Mila lachte zacht.
“Geef haar wat ze nodig heeft. Maar hou haar op het randje. Tot ik zeg dat het mag.”
Peter knikte.
“Zoals die nacht met Charlotte?”
“Precies.”
Peters lul gleed naar binnen. Langzaam. Eén diepe stoot die haar lichaam opende. Soraya’s mond viel open, haar vingers grepen in het laken. Ze kreunde luid. Geen subtiel geluid. Het kwam van diep. Ze werd gevuld. Gevormd. Niet alleen geneukt. Ze werd geleid.
Emma keek toe. Haar ademhaling zwaar. Er ging iets branden vanbinnen. Dit was geen gewone seks. Dit was macht. Overgave. En iets… ongewis.
Peter neukte in een traag, doelgericht ritme. Elke keer gleed zijn lul diep in haar warme, lekkende kutje. Soraya’s lichaam schokte bij elke beweging. Haar tepels stonden stijf. Haar huid glansde van zweet. Maar het was Mila die haar vasthield. Mila die haar bekken kantelde. Mila die haar tentoonstelde, zoals een meesteres een nieuw meesterwerk presenteert.
Mila fluisterde tegen haar oor, haar lippen langs haar slaap:
“Voel je dat? Dit is geen seks meer. Dit is toewijding. Dit is wie jij écht bent.”
Soraya kon nauwelijks antwoorden. Ze was een ritme geworden. Een geluid. Een functie. Ze werd genomen — op het scherp van verlangen geneukt.
“Alsjeblieft,” kreunde ze, “haal me niet weg hier… ik krijg er niet genoeg van…”
Peter gromde. Zijn handen rond haar heupen.
“Niet bewegen. Laat me dieper…”
“Ze is bijna waar ik haar wil,” zei Mila kalm.
Haar vingers gleden naar Soraya’s klit. Eén aanraking was genoeg om haar te laten schokken.
“Niet klaarkomen,” beval Mila.
Soraya’s gezicht vertrok. Haar lichaam beefde.
“D-dat… kan ik niet… ik wil het…”
“Dan kun je gaan,” zei Mila koel.
Ze boog naar haar oor.
“Je komt pas klaar als ik je toestemming geef. Niet eerder. Begrepen?”
Soraya knikte. Trillend. Snakkend. Haar kut klemde rond Peters dikke lul, haar lijf op het randje van de afgrond. Maar Mila’s stem hield haar tegen.
“Stop,” zei Mila plots.
Peter trok zich terug. Zijn lul glinsterde van natheid. Soraya jammerde. Rauw. Frustratie in haar stem.
“Nee… nee, alsjeblieft…”
“Sst.” Mila legde haar vinger op haar lippen.
“Je zult straks smeken. Maar eerst wil ik zien wat je over hebt voor mij.”
Ze stond op, liep naar haar tas en haalde er een buttplug uit. Een glimmend, glad sieraad. Klein maar fijn.
“Ze is geschikt gemaakt,” fluisterde Mila, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders.
“Bind haar vast” haar stem sneed door de slaapkamer. Peter greep Soraya’s polsen, terwijl Tom haar dijen spreidde.
Emma keek toe. Haar hart bonsde. Dit ging verder dan spel. Dit was transformatie. Soraya had dit gewild — of misschien gewild om het te willen. En Mila… Mila ging verder dan leiden. Ze bouwde. Sloopte. Vormde opnieuw.
Peter en Tom hadden Soraya ondertussen met zachte maar zekere bewegingen vastgebonden. Haar lichaam lag geboeid, haar billen omhoog, haar kut druipend, haar kontje bloot en rood van eerder plezier.
Mila knielde achter haar. Ze spreidde Soraya’s billen. Liet haar tong langzaam over haar strakke, kleine roosje glijden. Soraya schreeuwde het uit van genot.
“God… wat doe je… aah… fuck…fuck… fuck!”
“Ssst.” Mila spuugde op haar roosje.
Ze bracht de plug met wat glijmiddel naar haar kont.
“Ontspan. Open voor mij.”
Peter en Tom keken elkaar aan. Geen woorden, alleen de stilte van belofte. In het midden van het bed lag Soraya, haar lijf glanzend van zweet, haar adem hortend. Haar wangen drukten tegen het kussen, haar ogen halfgesloten van genot.
“Ik wil alles… geef het me… ik wil het.” fluisterde ze, haar stem zinnelijk van verlangen.
Mila lachte zacht, een klank vol belofte.
“Dat ga je krijgen.”
Ze duwde langzaam de plug in Soraya’s kontje. Soraya probeerde zich te verzetten, haar lichaam trok zich instinctief terug. Een half protest, verstikt in een kreun. Maar toen kwam de overgave. Mila legde één hand op haar onderrug, de duim draaiend op de basis van de plug, terwijl haar andere hand speels over Soraya’s glinsterende lipjes gleed.
“Laat me zien hoe geil je bent… hoertje.”
Soraya beefde onder haar aanraking. Haar hele lichaam voelde niet langer van haarzelf—een speeltuin in Mila’s handen. Geen plek was onaangetast. En ze hield ervan. Elke seconde die haar dieper duwde in Mila’s controle voelde als thuiskomen.
Peter keek gefascineerd toe. Tom stond bij Emma, zijn erectie trots en ongeduldig — maar niemand durfde te bewegen. Niet zonder Mila’s toestemming.
“Wat ben je van mij, Soraya?” vroeg Mila kalm.
Soraya hijgde, haar stem bijna gebroken.
“Jouw bezit… jouw speeltje… aaaah… aah”
“Mijn slet?”
“Ja… ja, ik ben jouw slet…”
“Braaf meisje.”
Mila gleed met haar vingers in haar glibberige, warme opening en wreef zacht over haar klit. Ze vingerde Soraya’s kut lang genoeg om haar ademhaling te versnellen.
“Aaah jaa… f-fuck… ga door”,
Toen trok ze haar hand weer terug.
“Je krijgt je orgasme nog niet. Maar ik beloof je… het wordt het wachten waard.”
Aan de zijkant van de kamer leunde Emma tegen de muur, armen gekruist. Ze keek strak naar het bed, maar haar onregelmatige ademhaling verraadde haar innerlijke strijd. Ze keek toe, ja — maar niet onbewogen.
Soraya lag als een kunstwerk vastgebonden, haar lichaam gehuld in een elegant bondage-setje. Touwen boeiden haar polsen en enkels achter haar rug, haar borsten strak omwikkeld. Haar huid gloeide van verlangen — roodbruin, levend vlees, op het breekpunt van genot.
Mila zat achter haar als een priesteres bij een heilig ritueel. Haar hand bestuurde de plug met precisie, langzaam, doordacht. De andere streelde over Soraya’s klit, net niet stevig genoeg om haar te laten gaan.
“Ze kent nu alleen nog verwondering en emotie,” fluisterde Mila.
En dat klopte. Soraya’s geluiden waren geen woorden meer. Alleen rauwe kreten, grommen, smeken. Haar spieren waren slap, maar haar binnenste gespannen als een veer. Ze was een lichaam vol hunkering.
“Kom hier,” zei Mila, zonder op te kijken.
Emma schreed naar voren. Elk geluid leek harder — het piepen van het touw, het gesmoorde hijgen van Soraya.
Mila draaide haar hoofd langzaam naar haar toe.
Emma kwam dichterbij, haar ogen op Soraya gericht. Haar vriendin kreunde zacht, alsof haar lijf instinctief reageerde op Emma’s aanwezigheid.
“Voel haar,” zei Mila.
Emma’s vingers raakten Soraya’s dijen, warm en vochtig van opwinding. Ze gleed langzaam naar haar kutje, maar Mila greep haar pols.
“Niet daar. Eerst haar borsten.”
Emma slikte en knikte.
Ze liet haar vingers over de strakke lijnen van de touwen glijden. De huid eronder was gevoelig, licht rood gekleurd. Soraya zuchtte — een diepe, trillende ademhaling. Haar tepels stonden strak omhoog, glanzend en verlangend. Emma boog zich voorover, nam er één in haar mond, zoog zachtjes, toen steviger. Soraya gilde bijna.
Mila glimlachte.
“Ze heeft je gemist. Voel je dat?”
Emma knikte opnieuw, maar haar hoofd tolde.
Hoe kon dit tegelijk zo goed voelen… en haar zo in verwarring brengen?
Haar handen wilden meer. Haar lippen ook.
Maar het tempo werd haar opgelegd. De controle was niet van haar.
En dat… maakte het alleen maar opwindender.
Mila draaide zich naar Peter en Tom.
“Jullie mogen dichterbij komen. Maar geen van jullie raakt haar aan zonder mijn toestemming.”
De mannen knikten gehoorzaam. Tom kwam als eerste naast Emma staan, zijn ogen glanzend van lust. Peter bleef net iets verder, zijn blik gefixeerd op Soraya’s trillende lijf. Zijn handen balden zich tot vuisten, wit van ingehouden verlangen.
Mila richtte zich weer op Soraya. Ze haalde de plug langzaam uit haar kontje. Soraya kreunde hardop, haar hele lichaam trilde. Haar spieren ontspanden, haar adem stokte. Ze was leeg — maar verlangde meteen alweer naar invulling.
“Peter. Tom.” Mila keek hen doordringend aan, haar stem laag en dwingend.
“Neuk haar.” “Kijk naar haar. Zo gulzig, zo wijd, zo perfect om samen te delen”.
Tom was de eerste die bewoog. Hij kwam achter haar staan, bukte zich en duwde zonder aarzelen zijn harde lul tegen haar anus. Haar kont stond al open — zacht opgerekt, nat van glijmiddel en geilheid. Hij drukte door, langzaam maar vastberaden, tot zijn pik helemaal in haar verdween. Soraya kreunde diep, haar rug trok hol, haar vingers grepen de lakens alsof ze houvast zocht tegen de hardheid die op het punt stond haar te verzwelgen.
Peter stond al klaar. Zijn eikel glom, glanzend van voorvocht, zijn hand leidde hem soepel naar haar kut. Geen woorden. Alleen pure honger. Hij zette zich schrap en gleed moeiteloos naar binnen — warm, strak, drijfnat van geilheid.
Gevangen in touw slaakte Soraya een doffe, half gesmoorde schreeuw. Vol en uitgerekt. Twee harde, stotende lichamen in haar tegelijk. Haar kut en kont gevuld, geen ruimte om te ontsnappen, alleen ondergaan.
“Ja… ja… gebruik me… allebei,” hijgde ze.
Toms pik gleed diepen haar kont, elke stoot duwde haar vooruit, terwijl Peter haar kut opvulde met harde, pompende stoten die haar schaamlippen deden trillen. Haar borsten schommelden mee op het ritme van hun bewegingen, haar tepels hard, gevoelig, verlangend naar elke wrijving, elke beet.
Ze voelde zich verscheurd en compleet tegelijk — als een lichaam dat van hen was.
“Oooo jaaa… neuk me… harder… neuk me… ik ben jullie sletje”.
Ze voelde haar spieren trillen, haar buik samentrekken, haar zintuigen explodeerden. Er was geen lucht, geen tijd, alleen het vullen, het nemen…
Peter kreunde, zijn ballen sloegen nat tegen haar dijen. Tom gromde zacht, diep in haar oor, zijn tempo onverbiddelijk.
“Stop. Hou op,” beval Mila ineens, haar stem scherp, helder als een zweepslag.
Beide mannen verstijfden. In een fractie van een seconde was de energie verschoven — niet langer hun ritme, hun stoten, hun overname.
Mila richtte zich langzaam op, haar blik ijzig, haar stem laag en onwrikbaar:
“Ga daar staan. Tegenover elkaar. En blijf staan.”
De mannen gehoorzaamden zwijgend. Peter stond trillend van ingehouden lust. Zijn pik glom, stijf, nog nat van Soraya’s warmte.
Het zaad borrelde in zijn ballen, zwaar, heet, klaar om zich een weg naar buiten te stoten. Hij voelde het pulseren — elke hartslag, elke ademhaling dreef hem dichter naar die rand.
Tom keek opzij, zijn eigen verlangen net zo zichtbaar.
“Laat ons weer,” fluisterde hij hees.
Maar Mila hield haar hand omhoog, dwingend.
“Niet voordat ik het zeg. Niet voordat je écht op springen staat.”
En daar stonden ze — twee mannen, kloppend van wellust, hun zaad kolkend, lijf gespannen tot breekpunt.
Getemd. Voor even.
Ze draaide zich om naar Soraya, die nog trillend op het bed lag.
“Open je benen voor Emma,” beval Mila, haar ogen op haar gericht.
“Laat haar zien wat voor moois je hebt.”
Soraya gehoorzaamde, tot waar de touwen het toelieten. Haar kut stond wijd open, druipend van geilheid. Emma’s ogen kleefden aan het glinsterde roze vlees. Haar slipje was kletsnat en voelde haar eigen lichaam reageren. Eén lik, eén vinger, één seconde en ze zou klaarkomen.
Maar ze wist ook: dit ging niet om haar.
Dit was Soraya’s moment. Haar overgave. Haar wedergeboorte.
Mila fluisterde vlak bij Soraya’s oor.
“Als ik je laat klaarkomen… hoor je dan bij mij?”
Een seconde stilte. Twee. Soraya’s stem brak.
“Altijd…”
“Goed.”
Mila keek naar Emma.
“Pak de vibrator.”
Emma aarzelde geen moment. Ze pakte de vibrator van het nachtkastje — klein, wit, met een zachte kop die trillingen beloofde die haar zouden openscheuren van genot.
“Zet hem op de laagste stand,” zei Mila. Haar stem was kalm, maar je voelde de spanning.
Emma klikte hem aan. Een zacht gezoem vulde de kamer. Ze keek naar Mila voor bevestiging.
“Steek hem erin,” beval Mila.
Emma duwde de vibrator langzaam naar binnen. Soraya’s lijf kromde zich, haar adem stokte. Haar kutje nam het ding gulzig op — nat en gretig.
“Oooh mijn God” siste Soraya.
De trillingen trokken door haar heen als elektrische golven. Emma keek toe, betoverd, terwijl Soraya’s heupen begonnen te bewegen.
Alsof haar lijf zelf het ritme wilde bepalen.
“Niet bewegen,” zei Mila scherp.
Soraya bevroor. Alleen haar adem bewoog nog — zwaar, stotend.
Emma hield de vibrator vast, diep in haar, en verhoogde langzaam de stand.
Het gegrom uit Soraya’s keel werd rauwer — een mengsel van pijn, overgave en pure geilheid.
“Fuck… Emma…” gromde ze.
“Goed zo,” fluisterde Mila. “Hou haar daar. Op dat randje, laat haar smeken.”
Emma voelde Soraya’s spieren samentrekken.
Ze wist dat het niet lang meer zou duren.
“Mag ze komen?” vroeg ze zacht.
Mila liep langzaam naar voren.
Ze keek Soraya recht in de ogen.
“Vraag om klaar te komen, sletje”.
Soraya knikte, tranen in haar ogen. Haar mond opende zich, maar er kwam geen woord. Alleen adem. Alleen verlangen.
“Vraag het dan. Duidelijk.”
“Laat me klaarkomen… alsjeblieft…”
Met trage, verleidelijke bewegingen liet Mila haar vingers over haar buik glijden tot ze haar borsten bereikte. Ze pakte ze vast, kneep er stevig in, terwijl haar tepels zich tegen haar handpalmen duwden… “Je mag”.
Emma draaide de vibrator één stand hoger.
Emma voelde Soraya’s spieren samentrekken.
Emma plaatste de vibrator heel even op Soraya’s klit. Een zachte trilling — niet bruut. Juist dat maakt het ondraaglijk. Soraya hapte naar adem. Haar spieren trokken aan de boeien, haar hele lijf schokte. Haar adem kwam in stoten. Haar kut klopte, zwol, dreef — op het randje.
“Kijk hoe je er uitziet, vastgebonden, wijd voor ons”.
Peter kreunde. Zijn hand gleed onbewust naar zijn kruis, maar Mila’s blik sneed die beweging af.
“Niet. Alleen kijken.”
Hij trok zijn hand terug, hij zwichtte zonder tegen te stribbelen.
Tom hield zijn blik strak op Soraya gericht, alsof hij elk geluid, elke beweging wilde opslaan voor later. Maar hij bewoog niet. Ook hij wist: deze dans was niet de zijne.
Emma hield opnieuw de vibrator, dit keer ononderbroken, tegen Soraya’s klit. Haar vriendin gilde aan één stuk door, luider, wilder. Haar benen trilden oncontroleerbaar. Haar gezicht was nat van tranen en zweet.
“Oooh mijn… Jezus… Emma, ik ga… ik ga…”
“Ze is dichtbij,” fluisterde Emma.
“Laat haar wachten nog,” zei Mila zacht.
Emma beet op haar lip. Het kostte haar bijna evenveel moeite als Soraya. Alles in haar schreeuwde om los te laten, om haar vriendin te geven wat ze verdiende. Maar ze gehoorzaamde. Haalde het trillende speeltje weg. Soraya kreunde. Haar hele lichaam trilde.
“Goed zo,” zei Mila. “Nu raken we haar allemaal tegelijk aan.”
Soraya gilde. “Ooooh… jaaa… ik wil het”.
Overal vingers. Lippen. Warmte. Een hand op haar borsten, duimen over haar tepels. Iemand streelde haar dijen.. Een tong gleed traag over haar hals. Een adem blies zacht in haar oor.
Mila boog zich naar Soraya’s hoofd en streek haar duim over haar wang —teder, bijna lieflijk. “Je wilde overgave, toch?”
“Ja…” fluisterde Soraya. “Neem me.”
Soraya knikte, al was het nauwelijks meer dan een beweging. Haar ogen waren glanzend, de rand van extase én uitputting tegelijk.
“Ik ben helemaal van jou“ sidderde Soraya
Emma keek toe… De vibrator trilde zacht in haar hand. Ze keek op naar Mila.
“Nu?” vroeg ze.
“Ja,” zei Mila. “Maar laat haar breken op jouw tempo.”
Emma liet geen ruimte, geen speling. De vibrator bleef strak op Soraya’s klit gedrukt, onverzettelijk, met een ritme dat haar helemaal onderuit haalde. Geen ontsnapping. Geen controle. Alleen dat ene punt van pure, meedogenloze focus. Soraya’s gil sneed door de kamer — rauw, gebroken, niet langer menselijk maar iets diepers, dierlijks. Haar lijf schokte, sloeg tegen de touwen, haar benen spanden zich krampachtig terwijl haar hele bekken trilde van de spanning die zich nergens kwijt kon.
Haar ogen draaiden weg, tanden op elkaar geklemd tegen de vloedgolf die door haar heen joeg. Maar het was zinloos. Haar lichaam rukte zich los van haar wil, ver voorbij genot, ver voorbij beheersing. Alles trilde, beefde, kromp samen — en toen brak het. Niet zacht. Niet mooi. Maar heftig. Wild. Diep. Alsof alles uit haar werd getrokken.
Ze schreeuwde het uit. Een rauwe, gekwelde orgasmegolf die haar hele systeem liet imploderen. Tranen stroomden, snot liep, haar adem stokte in horten en stoten. Haar buik trok in spasmes, natrillend op de rand van paniek en extase. Ze was niets meer dan een open zenuw — leeg, bezweet, bevend — compleet overgeleverd.
Emma hield haar vast. Niet letterlijk — maar met haar ogen, haar ademhaling, haar intentie. Ze was het anker terwijl Soraya zich verloor.
Het orgasme brak als een golf door haar heen. Niet één, maar een reeks — onophoudelijk, als een lichaam dat zichzelf opnieuw en opnieuw uit elkaar scheurt. Haar adem stokte. Haar keel was open maar stil — ze huilde zonder geluid, haar hele lijf in overgave, open, trillend.
En toen… niets. Geen beweging. Alleen haar hartslag, bonkend in haar slapen. Het na-schuddende lijf in touwen. Uitgeput.
Emma boog zich naar haar toe. Niet als de vrouw die haar net had opengebroken, maar als degene die haar nu weer zou terughalen.
“Je bent veilig,” fluisterde ze. Geen spel meer. Alleen warmte. Aanraking. Nabijheid.
En daar, in de stille echo van extase, kwamen de echte tranen. De zachte. De helende.
Mila stond recht. “Maak haar los. Zachtjes. Respectvol.”
Emma maakte als eerste een van de touwen los. Haar vingers trilden nauwelijks merkbaar, maar haar gelaat bleef vastbesloten. Terwijl het touw van Soraya’s pols gleed, liet ze haar hand even rusten — een zachte druk, een bevestiging: je bent er nog. Wij ook.
Tom volgde haar voorbeeld. Hij maakte zwijgend de touwen los, één voor één, alsof hij elk gebaar wilde verankeren in betekenis. Niet om haar vrij te maken, maar om haar terug te brengen.
Peter en Mila werkten samen aan de overgebleven boeien. Geen haast, geen woorden. Enkel aanrakingen die veiligheid ademden. Soraya’s ledematen zakten slap neer op het matras.
Toen het touw was ontknoopt, leek de stilte bijna heilig. Soraya lag daar, naakt, uitgerekt — open op een manier die Emma zelden had gezien. Haar borstkas ging langzaam op en neer, haar ogen halfgesloten; haar lippen trilden nog na — van lust, van overgave, van alles wat haar was genomen, gegeven en achtergelaten.
Het enige wat Soraya nu nodig had, was iemand die bleef. Dus ging ze naast haar liggen. Gewoon. Warmte delen. Aanwezig zijn zonder te vullen. Als een deken om haar heen.
Mila zat bij het hoofdeinde en streelde Soraya’s voorhoofd.
“Je bent ongelooflijk,” zei ze zacht.
Soraya’s glimlach brak iets open in Emma. Tranen gleden nog over haar wangen.
“Dank je,” fluisterde ze.
Peter hurkte erbij, zijn gezicht zachter dan Emma ooit bij hem had gezien.
“Je was prachtig. Zo echt.”
Tom bleef aan het voeteneind. Stil, maar met een blik die alles zei.
“Je gaf je over.”
Soraya draaide haar gezicht naar Emma. Haar stem was klein.
“Jij… hield me vast.”
Emma voelde haar keel samentrekken. Ze knikte.
“Altijd.”
Er viel een stilte. Geen ongemakkelijke leegte — het voelde als uitademen. Als stilte die mocht bestaan.
(Wordt vervolgd)