Nieuwe straatgenoten (deel 6)

Ik heet Willie , zei de vrouw bij wie ik net had aangebeld en aan wie ik me had voorgesteld als Dirk, de achterbuurman. Ik zei dat ik kwam voor een nadere kennismaking omdat er iets vervelends was gebeurd. Er was gek genoeg nog niet meteen herkenning bij Willie. Willie was een vrouw van ongeveer vijftig jaar, een nog volle bos blond (geblondeerd?) haar en een vriendelijk gezicht (dat had ik me anders voorgesteld). Wij hadden een paar weken terug bezoek van de politie vanwege een klacht van jullie over het gedrag van mij en mijn vriendin , zei ik. Willie keek nu ineens met andere ogen naar mij. Ja, dat klopt , zei ze. Ze keek nu wat wantrouwend. Verbeeldde ik me de weerzin in haar gezicht? Ik wil mijn excuses aanbieden voor hetgeen er gebeurd is, wij hadden niet de bedoeling om jullie te choqueren. Nu kroop Willie een tikkeltje in de verdediging. Misschien hadden we beter rechtstreeks met jullie contact op kunnen nemen. Ik zei nog tegen Ton, mijn man, er hoeft niet meteen politie bij gehaald te worden . Hoe dan ook, jullie hebben er aanstoot aan genomen en het is natuurlijk ook niet netjes van ons. We willen het graag goedmaken. Mogen we jullie uitnodigen voor een etentje bij ons thuis? Dit had Willie niet verwacht. Ze sloeg beide handen verrast in elkaar en zei: Oh wat aardig van jullie. Ze wachtte even en zei toen: ik zou wel willen komen, maar of mijn man het wil? Dat betwijfel ik. Maar ik zal het er met hem over hebben. We namen afscheid en Willie beloofde mij te bellen om te zeggen of zij en haar man Ton op de uitnodiging in zouden gaan. Diezelfde avond nog werden we gebeld en anders dan we verwacht hadden was Ton akkoord. Onze achterburen zouden de volgende dag bij ons komen eten. Die volgende dag was weer een stralende zomerdag. We liepen de hele dag zomers gekleed. Eef was in bikini en ik in mijn zwembroek. Toen het tijd was om het eten te gaan bereiden deed ik een overhemd aan en een korte broek. Amber deed een zomers jurkje over haar bikini en liep verder lekker blootbeens en blootsvoets door het huis. We maakten een zomerse salade en hadden een schaal met mediterrane hapjes. Ook voor een lekker toetje hadden we zorg gedragen. We waren best zenuwachtig, want we hadden een plan. Zou alles volgens plan gaan? In dit plan speelden Carlo en Amber ook een rol. Toen de bel ging deed ik open. Willie en Ton stonden ook in zomers tenue voor de deur. Ton was een fors gebouwde man met een beetje nors gezicht. Toch lachte hij vriendelijk toen hij mij een stevige hand gaf om zich voor te stellen. Erg aardig van jullie om ons uit te nodigen. Ik heb een beetje spijt van mijn wel erg snelle actie om de politie op jullie dak te sturen! Moet je geen spijt van hebben Ton, anders hadden we jullie niet uitgenodigd! Da’s ook weer zo , beaamde hij. Ton was gekleed in een spijkerbroek, droeg gympen en had een geblokt overhemd aan, enigszins opengeknoopt. Hij had een gebruinde borst en droeg een gouden ketting. Zijn haar was al grijs, al was hij van voren ook al behoorlijk kaal (een terugwijkende haargrens). Ik vond hem het type vrachtwagenchauffeur, beetje ruwe bolster maar waarschijnlijk blanke pit. Willie was gekleed in een rode rok, wit T-shirt met een veel groter décolleté dan ik verwacht had bij haar. Haar gebruinde benen waren gestoken in witte open schoenen. Of zij in de eigen tuin die kleur opdeden of op het strand wist ik niet, want zelf had ik ze nooit in hun tuin zien zitten. Zij ons misschien ook niet, want hun ergernis was ontstaan door onze vrijpartij op het balkon, en dat is beter te zien vanuit de huizen achter ons. We nodigden dit voor ons nog onbekende echtpaar aan de tafel in onze voorkamer met uitzicht op de overburen. Ton wilde een biertje en Willie was in voor een roseetje. Het gesprek liep heel plezierig. Willie en Ton bleken lang zo kinderachtig niet te zijn als we geconcludeerd hadden uit hun agressieve actie. Ach , zei Ton, misschien was ik wel wat jaloers op jullie vrije manier van doen. Willie en ik hebben het nooit gedurfd om zo open en bloot te vrijen in het zicht van andere mensen. Dat was in onze tijd niet de gewoonte. Nou , zei Eef, het was voor ons ook de eerste en enige keer hoor . Ze loog over dat laatste, want we hadden ons met Carlo en Amber op het naaktstrand toch bepaald niet onbetuigd gelaten. En die keer met Karin was anders geweest, want haar tuin lag helemaal uit het zicht van de buren. He, en dan al meteen politie op je dak! , zei Ton. Ja Ton, ik zei toch ook: laat de politie er nou buiten! We gaan gewoon zelf even met die jongelui praten! , vulde Willie op verwijtende toon aan. Ik schonk Willies glas weer vol, want zij dronk de rosé alsof het water was. Ook Ton kon ik al van een nieuw half litertje voorzien. Net toen ik Ambers glas bijschonk, zei Willie ineens: Hé moet je dat daar zien zeg! , en ze wees naar het huis van de overburen. Daar stonden Carlo en Amber, in hun volle naaktheid voor het raam te vrijen. Innig omarmden zij elkaar en zoenden elkaar vol op de mond. Is jullie hele straat zo? , vroeg Ton. Ik zal de politie bellen! , zei ik quasi-verontwaardigd. Nee joh , zei Willie. Laat Ton maar even gaan zeggen dat dit geen pas geeft! Ben jij nou betoeterd , zei Ton. Die lui zijn in staat bloot de deur open te doen en als ik dat wijf dan zie, dan krijg ik een bobbel in de broek . Volgens mij heb je die nou al Ton! , grapte Willie er overheen. Nou inderdaad , zei de losgekomen Ton, dat wijfie mag er zijn zeg! Tsjonge wat een lekkere tieten! Ik wist niet dat jij zo geil kon zijn Ton , zei Eefje. Nou dan ken je hem nog niet wijffie , zei Willie. Hij kan een beest zijn hoor! Ik ga een grap uithalen! , zei ik. Ik bel toch de politie, een kennis van me. Die laat ik hun eens even flink schrik aanjagen, moet je zien hoe gauw ze weer in de kleren zitten! Ik belde Karin die in ons complot zat. Karin zei onmiddellijk dat ze voor zou komen rijden. Niet veel later stopte er een politiewagentje en daar stapte een sexy geklede agente uit. Karin had haar politiepet op, ze droeg haar witte overhemd zo ver open geknoopt dat haar gebruinde tietjes ondeugend naar buiten konden kijken. Ze zorgde er wel voor dat we dit goed konden zien, want voor ze aanbelde bij onze stoute overburen zwaaide ze even naar ons. Verdomme Wil , zei Ton. Dat is dat agentje dat toen bij ons was! Is zij een kennis van jullie? , vroeg Willie verbaasd. Geen wonder dat jullie er zo genadig van afgekomen zijn toen! We zagen nog hoe de agente bij het vrijende stel naar binnen ging. Plotseling deed Carlo de gordijnen dicht. Dit tot teleurstelling van Willie en Ton, die al helemaal klaar waren om te zien hoe dit verhaal zou aflopen. Opgewonden spraken we verder. Vooral Ton had het woord. Van zijn kleinburgerlijkheid was weinig over. Hij liet weten nu wel eens getuige te willen zijn van de arrestatie van die Amber. Kijk! , zei Willie, die steeds gespannen naar de overkant was blijven kijken. De gordijnen gaan weer open! Nu vielen onze achterburen bijna letterlijk van hun stoel. Voor onze ogen stonden drie naakte mensen, de beide dames hadden Carlo tussen zich in geklemd en streelden en zoenden hem als bezetenen. Karin had alleen haar pet nog op. Willie en Ton waren sprakeloos. In wat voor film zijn wij nou toch terecht gekomen? , bracht Ton nog uit. Vreemd genoeg bleef het op straat rustig. Wat dat betreft zat het allemaal mee, want met name Karin liep wel enig risico. Ze was in diensttijd bezig de eer van haar uniform te schenden. Na een dikke minuut deden Carlo en Amber het gordijn weer dicht, misschien wel in opdracht van Karin. Vrijwel meteen ging de telefoon. Eef nam aan en lachte. Ja, dat zal ik vragen , zei ze. Ze drukte de hoorn tegen haar schouder en zei: Het zijn onze overburen. Ze vragen of wij het toetje bij hen komen nuttigen. Ja, dat doen we Wil , zei Ton. Hij duldde geen tegenspraak, dat was duidelijk. Eef en ik keken elkaar aan en lachten. (wordt vervolgd)”