Memoires van een onsterfelijke

Het was midden in de nacht. Ik lag te slapen, toen de alchemist die ik in dienst had genomen opeens de deur van mijn slaapvertrek openzwaaide en met veel lawaai binnenstrompelde. Wordt wakker, gebood hij me, er is haast bij. In mijn slaapdronken toestand kon ik nog niet bevatten waarom hij me uitgerekend nu kwam bezoeken. Enne, zou ik even van je raam gebruik mogen maken? Ik liet hem zijn gang gaan. Hij opende de luiken, en terwijl ik ontwaakte deed hij de rok van zijn gewaad omhoog, stak zijn dikke, harige kont uit het raam en liet met veel harde scheetgeluiden zijn dikke drol op de rotsen aan de voet van mijn toren te pletter vallen. Aaahh, dat lucht op! Die bruine hoop zat me al de hele dag dwars. Je hebt net een heel bos moeten doorkruisen om hier te komen, waarom moet je dan uiteraard hier die reet van je uit mijn raam komen hangen? Je begrijpt het niet, ik kon het me niet veroorloven om te stoppen. Ik word achtervolgd door duistere wezens. Maar het is me gelukt! Je drankje is klaar! Dit moet ik even uitleggen. Een poos geleden had ik Matisse gevraagd om een drankje voor mij te brouwen dat mij onsterfelijk zou moeten maken. Daarvoor heb ik hem met klinkende munt betaald. Ik ging er echter van uit dat hij, net als zijn vele voorgangers, alweer de zoveelste charlatan zou blijken. Het enige wat mijn zucht naar onsterfelijkheid me tot nu toe had opgeleverd, was een plank vol smerige drankjes. Hij haalde het flesje uit een zak van zijn ruime gewaad. Kijk, dit is het. Nu pas viel me op dat hij een stijf pikkie had, en dat deze uit zijn gewaad stak. Zeg, geile bok, zei ik, wijzend op zijn lulletje, wat heeft dat te betekenen? Lopen er soms blote dienstmeiden op de torentrap? Natuurlijk niet, die paal heb ik gekregen van het werken met bovennatuurlijke krachten. Elke grote alchemist loopt continu rond met een stijve. Dat hoort erbij. En als je het niet erg vind, dan laat ik hem er even uitsteken. Gedurende de hele rit op het paard hiernaar toe heeft mijn eikel al langs mijn gewaad geschuurd. Nou zeg maar gerust paaltje hoor. Moet je zien, zei ik, en ik gooide het deken van mijn blote onderlichaam af. Speels slingerde ik wat met mijn lul. die van mij is slap nog bijna groter dan die van jou! En ik geloof best dat mensen als jij de hele dag een tent in de broek hebben. Maar dat is dan vast omdat jullie de hele dag jullie hulpknaapjes in hun billetjes en piemeltjes knijpen. Of hebben jullie tegenwoordig ook jonge meisjes in dienst? Dan zullen jullie vast wel regelmatig genieten van hun minitietjes, en hun gleufjes ook wel dagelijks op maagdelijkheid moeten controleren! En waarom ruk je je niet gewoon af? Na een paar keer slagroom kloppen zul je vast geen last meer hebben van die pik. Alchemisten masturberen niet, dat is verboden! Wij moeten rein van geest zijn voor onze praktijken. Gelukkig ben ik geen alchemist dan, want ik weet wel raad met mijn lul! Ik trek me helemaal suf, om over lekkere neukpartijen nog maar te zwijgen. Schiet nou maar op, roekeloos jongmens. Het interesseert me niet waar jij je lul insteekt, al neuk je je oma in haar kont! Hij greep een beker van tafel, en goot daar het drankje in. Nee, niet die beker! riep ik nog, maar het was al te laat. Nu had hij uitgerekend de beker gepakt waar ik, voordat ik ging slapen, tot twee keer toe enkele flinke stralen zaad in had gespoten. Wat maakt dat nu weer uit? zei Matisse geirriteerd. Drink nu maar op, want mijn ziel staat op het spel! Ik nam de beker van hem over. Buiten was uit het niets een hevig onweer ontstaan. Met elke bliksemflits viel mijn oog op zijn rode eikel, waar nu een druppel voorvocht aan hing. Om maar van de man af te zijn en weer te kunnen slapen, zette ik het drankje aan mijn lippen en dronk het in één teug leeg. Het laatste wat ik zag was een demonische glans in de ogen van de alchemist. Daarna werd ik opgeslokt door de duisternis “