Aan de reling liep een aantal mannen te trekken aan een touw. Op de achtersteven staan drie mensen te kijken, de zeilen staan bol in de wind. Al een paar maanden zijn ze nu op zee, de kapitein staat met haar eerste en tweede man te kijken naar de trekkende mannen langs de reling. Langzaam wordt het touw binnenboord gehaald, aan het einde zit een klein bootje vast gemaakt. Een paar dagen geleden hebben de piraten het overvallen, er was geen gevecht voor nodig. Er waren vijf mensen aan boord, drie mannen en twee vrouwen. De mannen waren direct over boord gegooid en de vrouwen waren in het ruim van het piratenschip gezet. Nadat het schip weer tegen het grote schip was aangetrokken stapten er twee piraten aan boord. Na een korte inspectie worden de laatste spullen uit het bootje gehaald, daarna werd het bootje losgemaakt en in brand gestoken. Langzaam keek de kapitein het vuurbolletje na, even later verdween het in de golven. Claudine draaide zich om en keek haar stuurlui aan: dat was de moeite niet, het wordt tijd dat we weer eens een goede buit enteren , bromde ze tegen de mannen. Claudine was al jaren een gevreesde piraat, overal werd er over haar gepraat. Er stond ook een grote beloning voor degene die haar levend zou vangen. Zij was de vijftig al gepasseerd, haar vader had de zeeën ook bevaren en zo goed als leeg geroofd, tot op een dag hij tegen drie oorlogsschepen aanliep. Het enige wat hij kon doen was er voor zorgen dat Claudine en nog een paar vrouwen konden vluchten. Hij had hun op een klein roeibootje gezet, daarna was hij de oorlogsschepen aangevallen. De bemanning van de oorlogsschepen hadden niet gezien dat het roeibootje werd uitgezet, daarna hadden ze ook niet de tijd om er naar te kijken. Tijdens het gevecht waren er twee van de drie oorlogsschepen tot zinken gebracht en het derde schip was zwaar beschadigd. De piraat kon nog wel weg varen maar was niet veel verder gekomen dan enkele honderden meters en was daar gezonken. Het roeibootje was bij een eiland aangekomen, daar hebben de overlevende van het gevecht hun leven gesleten. Claudine is er opgegroeid, en heeft les in allerlei zaken gekregen van haar begeleiders. Vaak denkt ze terug aan de tijd op het eiland, het was er mooi en ook heel zwaar. Zij was zes geweest toen ze er aan kwamen. Het eiland was onbewoond, er stonden bomen en struiken, er was een mooi zoetwater rivier. Aan die rivier hadden ze hun kamp opgeslagen, met de zaden die ze mee hadden gekregen van de boot waren ze begonnen met het verbouwen van de grond. Deze verbouwing had hun het leven gered en elk jaar konden ze weer meer verbouwen. De lessen die Claudine moest volgen deed ze met heel veel plezier, zij was op twaalfjarige leeftijd wijzer dan haar begeleiders. Doordat er wel eens kisten aanspoelde van gezonken schepen kon zij haar studie voortzetten. In de kisten zaten soms boeken en dan weer wapens, alles was wel een keer aangespoeld. Jaren later konden zij eindelijk van het eiland af komen doordat ze een bootje hadden gemaakt met zelf gemaakt gereedschap. Na een lange en moeizame tocht waren zij opgepikt door een koopvaardijschip, op dit schip had Claudine haar ogen uitgekeken over de spullen die er op te vinden waren. Na gespreken met de bemanning was ze te weten gekomen dat er tegenwoordig geen piraten meer waren. Op die dag heeft ze gezworen dat zij haar vader zou wreken en een groot piratenschip zou hebben. Aan de wal is ze toen gaan werken om geld te verdienen, overdag deed ze gewoon werk en in de nacht deed ze dingen die niet mochten, na jaren had ze veel geld bij elkaar gespaard. Het plan speelde al jaren in haar hoofd, een groot sterk, zwaar bewapend schip laten bouwen. Het schip heeft ze laten bouwen en ook heeft ze zelf de bemanning een voor een aan genomen. Sommige zeiden dat ze er ook zin in hadden en liepen dan naar de schout om haar aan te geven. Nog voor de man bij de schout was had Claudine hem al een kopje kleiner gemaakt. Aan de bemanning heeft ze bijna een jaar gewerkt om hem bij elkaar te krijgen, het waren allemaal vrije mannen, sterk en nergens bang voor. Allemaal wilde ze graag voor de dochter van de wijlen grote zeerover werken. Toen het schip klaar was en in het water lag bleek het een fantasties snel schip te zijn, er was geen enkel schip wat sneller kon varen dan dit schip. Bij de doop stonden er veel mensen raar te kijken, de naam van het schip was: blauw , dat was een verwijzing naar de naam van haar vader, deze werd in zijn glorie jaren als zeerover altijd: blauwbaard” genoemd. Nadat de naam onthult was is het schip uit gevaren. Net buiten de haven werd de vlag gehesen, eerst een gewone landenvlag. Hier heeft Claudine en de bemanning een paar jaar mee gevaren. Dit deed ze om te zien hoe gevaarlijk het op de zeeën was, en ook of er snellere schepen waren dan die van haar. Na die jaren had ze op haar vroegere eiland een basis ingericht en daar was de vlag met het doodshoofd en de twee botten eronder op de boot gekomen.
Ze liep naar onderen en gooide de deur van haar grote kajuit dicht, boos stampte ze de kajuit in. Aan een de muren hing een grote spiegel, jaren geleden hadden ze een schip geënterd wat deze dingen vervoerde. Een spiegel en een grote wastobbe had ze gehouden, de rest was verkocht. De tobbe gebruikte ze een paar keer per week en de spiegel vrolijkte haar altijd weer op. Ze bleef voor de spiegel staan, haar handen maakte de banden waar haar kleren mee vast gehouden worden los. Als ze naakt voor de spiegel staat bekijkt ze zich van alle kanten, ze is al halverwege de vijftig maar ziet er nog steeds heel goed uit. Natuurlijk heeft de natuur haar hier en daar wat vetrolletjes gegeven, maar het misstaat haar zeker niet. De borsten zijn ook groot en heel erg gevoelig als zij opgewonden is. Het is een harde vrouw geworden in al die jaren, maar de man die haar plekjes weet te vinden zal een vrouw hebben die alles wil en waar een heerlijke nacht mee wordt beleefd. Haar vingers strelen haar groeiende tepels, zachtjes neemt ze beide tepels tussen duim en vinger en knijpt er zachtjes in. De opwinding schiet door haar buik, ze zakt iets door haar benen waardoor haar kutje een stukje open gaat staan. De vingers strelen zachtjes haar lichaam, het genot wordt steeds een stukje groter. Langzaam verdwijnt haar hand tussen de benen, dan komt hij omhoog en opent de lipjes iets verder. De vinger glijdt zonder moeite naar binnenhaar duim raakt het harde klitje. Met haar vinger streelt ze de binnen zijde van haar poesje de duim druk hard en afwisselend zachtjes op haar klitje. Het is alweer een poosje geleden dat ze is verwend, de schokken vliegen door haar lichaam. De tepels blijven hard naar voren wijzen, met haar hand drukt ze borst omhoog en legt haar lippen rond de tepel. Zachtjes bijtend met haar tanden en de tong strelend komt haar orgasme met een grote snelheid vanuit haar buik omhoog. Zonder zich te bekommeren om alles om haar heen zakt ze op haar knieën en streelt het knopje stevig, de vinger in haar poesje heeft het gevoelige plekje gevonden en gaat snel erover heen. Met een gesmoorde kreet komt ze heel hevig klaar, de sappen lopen langs haar hand op de grond, ze zakt verder op de vloer en blijft daar even ontspannen nagenieten. Na een poosje staat ze weer op en trekt de kleren weer aan, tegen de achterkant van het schip, onder de ramen, staat haar vrij grote bed. Met een sprong gooit ze zichzelf erop. Haar hoofd legt ze op het kussen, met een treurige blik denkt ze aan de laatste tijd. Al een hele poos is er geen grote buit binnen gehaald, de mannen beginnen te mokken die willen weer eens een goede buit binnen halen. Haar blik dwaalt door de ramen achter het schip, heel in de verte ziet ze een zeil? Of is het iets anders? Heel even kijkt ze naar het stipje dan staat ze op en pakt haar verrekijker. Na een bestudering van het stipje weet ze het zeker: het is een schip”. Ze loopt glimlachend de kajuit uit, als ze boven is roept ze de mannen op het dek, als de meeste er zijn begint ze: mannen achter ons heb ik een stip ontdekt, zover ik kan kijken is het een schip. Het kan natuurlijk een oorlogsbodem zijn, het kan ook een koopvaardijschip zijn. Moeten wij het schip tegemoet gaan of gaan we ervoor weg?”. Het is vrij stil op het dek, de mannen denken erover na: kapitein, wij zijn nog nooit voor welk schip dan ook weg gevlucht, ik denk dat het nu ook niet moet. Mocht het een oorlogbodem zijn dan zullen wij onze huid heel duur verkopen”. Er stijgt een gejuich op als de man zijn woorden heeft uitgesproken. Oke, dan gaan wij de steven draaien en zullen het schip tegemoet gaan. Met een beetje gunstig tij zullen wij hem kruizen tegen de avond. Stuurman draai het roer . Claudine blijft op het dek staan en gespt haar zwaard om, dan kijkt ze haar pistolen na en zorgt dat ze geladen zijn, de eerste stuurman is naar beneden gelopen en heeft er voor gezorgd dat alle kanonnen geladen zijn. Wat de meeste schepen niet weten is dat de Blauw” een dubbel aantal kannonen heeft, als de eerst rij geschoten heeft gaan de luiken ernaast open en vuren de tweede rij kanonnen. Dan is de eerst rij weer geladen zodat er een spervuur aan granaten is. Met haar gedachte aan een paar jaar terug, staat Claudine te kijken naar het naderende schip, toen werd er ook gedacht dat het een koopvaardijschip was.
Helaas het was een oorlogsschip, het gevecht was hevig maar door de dubbele rij met kannonen had ze het wel gewonnen. De Blauw was zwaar beschadigd maar kon nog wel gewoon varen, in een haven hebben ze het schip toen gerepareerd. Ook waren er gelijk verbeteringen aan gebracht, als er nu weer een gevecht zou plaatsvinden kon het goed zijn dat de Blauw bijna onbeschadigd uit het gevecht zou komen. Nog steeds was Claudine op zoek naar de man die haar vader had doen laten zinken. Het was een kapitein van de Spaanse marine, het gezicht van die man zou zij nooit vergeten. Het kon zijn dat de man al dood was, alleen wilde Claudine dat niet accepteren en bleef zoeken naar hem. Als de schepen dichterbij elkaar komen komt er uit het kraaiennest de kreet: Het is een Spaans oorlogsschip . Claudine is gelijk helemaal wakker en kijkt door haar kijker en zoekt het dek af, al snel ziet ze dat het een wat ouder oorlogsschip is. Haar gedachten beginnen te werken: misschien is hij er wel op te vinden , spookt er door haar hoofd heen. In de mast bij Claudine hangt nog steeds de vlag van een land, meestal wordt de piratenvlag pas gehesen als ze zeker weten met wie ze te doen hebben. Er wordt vanaf het oorlogsschip geseind met lichtsignalen dat ze een grotere afstand moeten nemen tussen de schepen in. Sein maar terug dat het roer niet meer zo heel erg goed werkt, en hou deze koers aan , roept Claudine naar de stuurman. De seiner geeft de boodschap door, even later komt er een bericht dat ze dan de helft van de zeilen moeten neerlaten. Lachend roept Claudine: dat zouden ze wel willen de angsthazen, stuurman nog twee graden dichter naar de honden toe , direct gaat het schip iets verder naar de Spanjaard toe. Er komen nu vanaf de Spanjaard allerlei signalen maar Claudine let daar niet meer op en staat al bij de hoorn om de aanval in te zetten. Als ze bijna op dezelfde hoogte zijn schreeuwt Claudine: laat ze maar zien wie we zijn, kanonniers open de luiken en geef het eerste salvo . De piraten vlag komt in de mast naar boven en gelijk gaan de luiken open. Een dondert geraas klinkt als de machtige kannonen uw verwoestende lading uitspugen. Direct volgt het tweede salvo, de kanonluiken van de Spanjaard zijn al voor de helft kapot geschoten, bij een derde salvo vallen er twee masten om en wordt de helft van de mannen op het dek weg gevaagd. Claudine maakt een heel korte bocht met de blauw die gevaarlijk overhelt door deze manoeuvre. De kracht van dit schip is dat het vaak dingen kan doen die andere schepen niet kunnen. Voordat de Spanjaard in de gaten heeft wat er gebeurd is de Blauw alweer een de andere kant en laat de kannonen bulderen over het dek en op de luiken waar de kannonen staan. Ook de derde mast begeeft het en stort op het dek. Als Claudine weer om de Spanjaard heen is, zijn er nog maar weinig soldaten op dek in leven. Nog een keer wordt er een salvo over het dek geschoten, de zeilen van de Blauw worden dan ingehaald. Langzaam varen ze naar de Spanjaard toe. Als de enterkettingen worden over gegooid is er op het dek nog maar een handje vol soldaten in leven. De piraten springen aan boord en laten niemand in leven, snel wordt het hele schip doorzocht en de overlevende die in de ruimen zitten worden op het dek gedreven. Claudine is op zoek gegaan naar de commando hut, achterop het dek vindt ze de toegang naar de hut. De deuren zitten afgesloten, met een paar mannen proberen ze de deur te openen. Achter het schip zijn een paar piraten met touwen naar beneden gezakt om via de openingen in de hut te kunnen kijken. Even later vertellen deze mannen aan Claudine dat er een stuk of tien mannen in de hut zitten verborgen met veel pistolen en wapens. Claudine trekt zich terug met haar naaste mannen: we moeten van twee kanten tegelijk naar binnen , begint ze, als we aan beide zijde tegelijk een lading buskruit laten ontploffen, kunnen we met de schrik van de mannen binnen snel binnen komen. ik denk dat we beter van voren en van achteren en de zij kanten tegelijk kunnen aanvallen. Deze mannen zijn niet helemaal gek, ze weten heel goed wat ze doen en zullen waarschijnlijk niet zo heel erg schrikken. Om onze levens niet zomaar op het spel te zetten moeten we ze anders naar buiten lokken , antwoord een van de mannen. Claudine denkt even na: steek het bovendek in brand, als het dak boven hun hoofd weg is zullen ze wel iets moeten doen , zegt zij dan met een harde grijns op haar gezicht. De mannen juichen en halen er wat olie bij wat over het dek boven de kajuit wordt gegooid. Met een fakkel in haar hand loopt Claudine omhoog, al snel staat het dek in grote vlammen. De piraten zorgen er wel voor dat niet het hele schip in vlammen op gaat. Veel piraten zijn bezig om de kostbaarheden die aan boord van de Spanjaard zijn over te brengen naar de Blauw. Ook gaat er veel munitie en kogels voor de kanonnen mee. Langzaam brand het dek op en het vuur begint aan de zijkanten van de hut te vreten. Het vuur wordt een beetje geblust maar het blijft branden zodat het de zijkanten ook helemaal opvreet. Als het vuur zijn werk heeft gedaan kunnen de officieren zich niet meer verbergen en gaan staan, zonder een slag of stoot geven zij zich over. Een van de mannen komt naar voren: wij zijn Spaanse marine officieren en eisen dat wij onder de wetten op zee worden behandeld , roept hij hard. Claudine en de piraten beginnen heel hard te lachen, de man wordt op zijn knieën gedwongen net als de andere: wie van jullie is de bevelhebber op dit wrak? , vraagt Claudine. Er komt geen antwoord, langzaam trekt zij haar scherpe mes tussen de riem vandaan: ÔÇÿnog een keer, wie is de bevelhebber? .
Weer komt er geen antwoord, Claudine stapt op een van de geknielde mannen af en met een snelle beweging snijd zij zijn strot door. De man valt rochelend op het dek en is binnen een paar tellen dood. Zo gaat het nog drie keer en dan geeft er eindelijk een vrij jonge man antwoord: laat u de rest van ons in leven als het gezegd wordt? , vraagt hij hevig over zijn toeren. Als het antwoord mij aanstaat dan blijven jullie nog wel even leven, dat klopt , geeft zij grijnzend als antwoord. De jonge man staat op: ik ben kapitein Jorge Amarires, bevelhebber over dit schip, ik ben een zoon van admiraal Selectra Amarires . Even is het stil op het schip dan brult Claudine: deze mannen gaan mee met ons, zet ze naakt op het dek vastgebonden aan de masten. Maar niet te dicht bij elkaar, zet een sloep van dit schip uit. Vul het met proviand voor een paar weken, zo ook water. Dan gaat deze hond, en ze trekt een van de officieren omhoog, in de sloep en misschien komt hij ooit schepen tegen die hem kunnen helpen . Dan bukt zij zich naar de officier en geeft hem een brief: deze brief geef je als het je lukt om levend terug te komen aan die admiraal. Dan zeg je tegen hem dat hij nooit de grote piraat Blauwbaard had moeten omleggen. De dochter van deze grote piraat heeft zijn zoon gevangen en die zal hij nooit meer terug zien . De officier wordt in de sloep gezet en met een paar riemen en proviand wordt hij onder luid gejuich de zee op gestuurd. De andere officieren worden op de blauw gezet, op een paar plaatsen aan het wand worden ze vastgebonden, de zon begint zijn werk aardig te doen op de blote huid van de mannen. Claudine stapt van het oorlogsschip af en geeft de opdracht om het in brand te steken. In het ruim inspecteert zij langzaam de buitgemaakte spullen. Het is voornamelijk eten en drinken, veel munitie en een aantal kisten met balen stof voor het maken van kleding. In een paar andere kisten zitten nieuwe en moderne wapens. Deze worden allemaal uitgepakt en verdeeld onder de piraten. Claudine loopt weer naar boven, op het dek snuift zij de geur van de overwinning en de zee diep in haar longen. Het doet haar goed dat er weer eens een grote buit is binnen gehaald en zeker helemaal de gevangenneming van de zoon van haar grootste vijand. In gedachte probeert zij te zien wat ze met hem zal gaan doen, zij heeft hem in haar eigen hut laten vastbinden met een bewaker erbij. Met een heel goed gevoel loopt zij rustig naar haar hut. Laat mij alleen met deze hond , zegt ze tegen de bewaker. De man verdwijnt zonder iets te zeggen, de deur sluit zich achter hem. Claudine gaat aan de tafel zitten, altijd als zij een geslaagde entering heeft gedaan heeft zij een ondringbaar gevoel om seks te hebben. Haar poesje is helemaal nat en de tepels staan hard naar voren gericht. Vaak neemt zij dan een piraat of een van haar naaste helpers mee de hut in, maar nu heeft ze andere plannen. De jonge man kijkt haar bedroefd aan: laat u alstublieft mijn mannen gaan mevrouw , kreunt hij. Met een snelle beweging gooit Claudine het mes in het schot vlak naast zijn hoofd: spreek nooit meer voor ik je zeg dat je mag spreken, schoft , komt er heel dreigend uit haar keel. De jonge man is erg geschrokken en laat zijn hoofd zakken. Mijn vader heeft vroeger ook het leven van zijn bemanning gesmeekt, maar jou vader wilde daar ook niets van horen en heeft ze een voor een kopje kleiner gemaakt , gaat ze verder. Waarschijnlijk zul jij de verhalen wel kennen van zijn glorie tocht tegen de grote gevreesde piraat Blauwbaard. Nou jongen ik kan je een ander verhaal vertellen daarover, alleen ga ik dat niet doen want ik heb er geen zin in . Ze laat zich in de grote stoel vallen en legt haar benen voor zich op een aantal kussens. Met haar handen streelt ze langzaam over de krachtige benen. De rillingen in haar lichaam worden alleen maar groter, heel even sluit ze haar ogen en laat haar hoofd achterover zakken. Dan staat ze op en loopt naar de deur, de eerste man die ze ziet roept ze bij zich: wil jij Fransico voor mij halen!! . Fransico is de jonge stuurman, al een paar jaar is hij haar man die, als zij behoefte heeft, haar mag verwennen. De jongen weet haar gevoelige plekjes altijd feilloos te vinden. Even later gaat de deur open en stap de jonge piraat binnen, zijn ogen staan glinsterend. Hij heeft een mooi hoofd, elke vrouw zou voor hem vallen, Claudine was eerst ook voor zijn uitstraling gevallen, later heeft zij zijn eigenschappen ontdekt en kijkt nu alleen maar daar naar. De jonge piraat is goed gespierd, nergens is hij te dik en op zijn borst is een mooie begroeiing te zien. Zijn benen en armen zijn ook wat behaard, deze jongen is altijd de soort man geweest waar Claudine van hield. De piraat loopt naar Claudine toe en geeft haar een lange zoen, met zijn handen streelt hij zachtjes haar harde tepels die door de stof van haar bloes heen komen. Mmmm dat is lekker jongen, ga door en zorg dat ik een beetje rustig ga worden , gromt ze hem toe. Fransico maakt haar bloes en broek los en trekt dezen langzaam uit, elk stukje blanke huid streelt hij met zijn tong. De borsten bewerkt hij met zijn vingers en tong, zachtjes masseert hij de borsten. Zijn lippen sluiten zich rond haar tepels, heel even bijt hij erin, Claudine veert een stukje op en gelijk trekt Fransico de broek onder haar billen vandaan. Volledig naakt zakt ze terug in de stoel en laat haar minnaar zijn werk doen, de jongen zakt met zijn lippen over haar buik verder naar onderen. Zijn vingers blijven de tepels zachtjes strelen en verwennen, Claudine kreunt steeds harder. Dan laat Fransico ineens zijn vinger diep in haar natte grotje verdwijnen: oooojaaa dat is het jongen ik kom klaar mmmmmm . Met een diepe zucht laat zij zich helemaal gaan, het vocht loopt over de jongen zijn vingers en handen. Als Claudine een beetje is bij gekomen likt hij met plezier zijn vingers schoon. Met een zucht opent Claudine haar ogen weer, dan staat ze op en loopt naar de gavangen toe. Heel even haalt zij haar vingers langs haar natte grotje en duwt ze dan onder de neus van de jonge officier. Ondanks zijn benarde positie groeit zijn lul naar volle hardheid: zo onze officier wordt er opgewonden van , lacht ze heel gemeen, zorg maar dat hij overeind blijft staan, misschien dat ik je dan wel spaar , lachend loopt ze terug naar haar minnaar. Vlak voor Fransico, die nog steeds op de grond zit, blijft ze staan: lieve jongen lik mij, ik ben nog steeds vreselijk geil.
Trek eerst al je kleren uit, ik wil naakt bij me hebben . Fransico trek heel snel zijn kleren uit en gaat dan weer op de grond voor haar zitten, met zijn vingers streelt hij haar stevige benen. Langzaam kruipen de vingers omhoog, zijn tong streelt de omgeving rond het grotje zonder het echt aan te raken. Dan gaan zijn handen langs de benen naar de achterkant, in iedere hand neemt hij een bil en masseert deze zachtjes. Claudine probeert haar kutje tegen zijn lippen aan te drukken. Fransico trekt iedere keer zijn lippen weer weg en maakt haar helemaal gek, zijn vingers strelen haar bilnaad en drukken zachtjes tegen haar sterretje aan: wat ga je doen jongen? Mmmm wat is dit lekker zeg, nog even en ik kom weer klaar. Oooojaaa lik mijn klitje mmmm . Fransico weigert nog heel even om zijn lippen op haar kutje te zetten, dan pakt Claudine zijn hoofd beet en drukt het met kracht in haar kruis: lik mijn kutje Fransico, oooo wat is dit lekker jaaaaa ik kommmm , met krachtige schokken komt haar orgasme door het lichaam naar buiten. Met beide handen houdt zij het hoofd van Fransico beet om maar niet te vallen. Claudine blijft een heel poosje zo staan dan laat zij het hoofd van Fransico los en zakt naar beneden. De jongen laat zich op zijn rug vallen, zachtjes gaat Claudine op zijn buik zitten. Zachtjes kreunt ze nog een beetje, dan strelen haar vingers de behaarde borst van de jongen man: wat heb jij toch een zalig lichaam Fransico, ik geniet er iedere keer weer van mmmm . Haar vingers wekken de lust in zijn lichaam met sprongen op, langzaam begint zijn lul te groeien. Hij is niet uitermate groot geschapen, zijn lul is een centimeter of dertien, maar Claudine vindt dit meer dan genoeg en geniet iedere keer weer van zijn harde stok. Langzaam schuift zij een stukje naar onderen, haar billen raken zijn natte eikel. Ze wipt iets omhoog en met haar hand pakt ze gelijk zijn stijve lul vast: mmmm deze jongen gaat weer eens verborgen worden in een natte warme grot Fransico mmmm ik ben er heel erg aan toe , steunend laat zij zich zakken. De lul van Fransico verdwijnt helemaal zonder moeite in haar warme lichaam, met zijn handen begint hij haar gevoelige borsten en tepels te masseren. Ze steunt voorover met haar handen op zijn schouders, diep in zijn ogen kijkend gromt ze: neuk me jongen, ik wil die harde lul van je in mij heen en weer voelen gaan mmmmm . Met veel moeite, omdat hij onder ligt, begint hij haar te neuken. De ogen van Claudine draaien alle kanten op, het is allen iets te veel voor haar. Zijn vingers en handen rond haar borsten en zijn harde roede in haar grotje. Oooo jongen ik ga alweer klaar komen, wat doe je vandaag allemaal met mij? , haar poesje knijpt ritmisch in de harde paal. Fransico heeft de grootste moeite om zich niet leeg te schieten in haar kut. Dan gromt Claudine: Fransico ik kommmmmm , haar lichaam trek helemaal in een stuip en begint te trillen waardoor er een bepaalde kracht op zijn lul komt te staan. Fransico kijkt Claudine aan en zegt dan: ik ga ook komen oooojaaa ik spuit uw kut helemaal vol jaaaaa . Met haar kutje knijpt ze nog harder in zijn lul waardoor hij helemaal niet meer weet wat er gebeurt, met krachtige stralen spuit hij zijn zaad in haar lichaam. Langzaam zakt Claudine voorover en blijft zo even liggen, langzaam zakt de verslappende pik uit haar kutje. Krachtig drukt zij de lipjes tegen elkaar en komt dan omhoog, over zijn borst kruipt ze omhoog een nat spoor achter latend. Dan zet ze haar kutje op zijn mond en kreunt: maak het af Fransico mmmm, drink mij leeg jaaaa dit is zo lekker .
Hij opent zijn mond en begint haar kutje te likken zijn zaad stroomt haar poesje uit en hij vangt het allemaal op en drinkt het op. Met zijn vingers en handen verwent hij haar billen en onderlichaam. Zijn tong streelt zachtjes het nog steeds harde knopje, zonder iets te zeggen loopt ineens haar kutje nog een keer leeg: oooo Fransico wat doe je? Ik kom klaar en moet plassen tegelijk ooojaaa drink mij heerlijk mmmm ga door , haar lichaam lijdt nu even een eigen leven. Met hevige schokken komt ze nog een keer klaar, dan valt ze van Fransico af op de kussens naast hem. De beide mensen vallen direct in een korte bijna slaap. Even later staat Claudine weer op, Fransico trekt ze aan zijn hand mee omhoog. Hand in hand lopen zij naar de gevangen: wat zullen wij met hem doen, Fransico? Zijn vader heeft mijn vader vermoord en vele van zijn mannen. Hij heeft er voor gezorgd dat ik jaren op een onbewoond eiland heb moeten wonen. En nu staat zijn zoon naakt met een harde lul vast gebonden in mijn hut. Wat ga ik met hem doen? . Fransico antwoord niet, hij weet dat je nu niet haar in de reden moet vallen omdat ze eigenlijk met zichzelf staat te praten. Dan kijkt Claudine Fransico aan: wat mijn lieve jongen ga ik doen? . Nu mag hij wel antwoorden: Er zijn verschillende dingen die u kunt doen, kapitein. Hetzelfde als wat u is overkomen. Op een onbewoond eiland, of een eiland waar kannibalen wonen. Hebben die ook eens een feestmaal. U kunt zijn pik afsnijden en deze op sterk water zetten en bewaren. We kunnen hem kiel halen voor de haaien gooien en nog veel meer denk ik . Ik heb een beslissing genomen Fransico, ik ga voor jouw tweede optie. De mannen krijgen een sloep van mij en wij zetten ze af bij kannibalen eiland . De jonge officier rilt van afgrijzen bij dit te horen: doet u ons alles aan maar alstublieft niet dat , brengt hij jankend uit. Claudine kijkt hem aan en zegt niets meer. Met Fransico loopt ze naar de grote badtobbe en stapt erin, de tobbe is die morgen al gevuld met schoon water, even later stapt zij eruit en mag Fransico zich er ook even in wassen. Als de beide zijn aangekleed zegt Claudine tegen Fransico: zet koers naar kannibaleneiland wij hebben iets af te geven daar . Lachend loopt Fransico de hut uit, Claudine blijft heel tevreden in haar grote luie stoel zitten en kijkt de jonge officier glimlachend aan: misschien laat ik je nog wel een keer genieten voor wij bij het eiland zijn, maar geloof mij nu maar echt. Daar op dat eiland zal jou en het leven van de andere officieren ophouden te bestaan . Ronald. “