De biecht

Ik ben nieuw in het dorp, een paar weken hiervoor ben ik uit de Randstad naar het oosten van het land verhuisd en ik ben al een paar keer langs die prachtige romaanse kerk gereden voordat ik besluit om die komend weekend een keer van binnen te bekijken. Deze zondag komt het er dan eindelijk van om voor het eerst een eucharistieviering bij te wonen en, zoals ik dat gewend ben doe ik dat in nette kleding. Ik houd er van om goed gekleed te gaan. Nadat ik me gedoucht heb doe ik een satijnen slipje aan, mijn borsten verwen ik met een lekker zittend Marliesje en als ik in de spiegel kijk denk ik dat ze prachtig zullen staan in mijn zwarte blouse. Ik merk dat ik nat word als ik zo naar me zelf kijk en ik glijd heel even met mijn vingers langs mijn schaamlippen voordat ik mijn zwarte kousen aan trek. De aanraking van mijn eigen vlees maakt dat ik kreun. Zal ik mezelf nog even vingeren? Ik besluit dat ik snel mijn rode rok aan doe, anders kon het kerkbezoek er wel eens bij inschieten. Mijn lippen maak ik vurig rood voordat ik met mijn schoenen in de hand ik in de auto stap. Ik ben geiler dan ik voor waar wil hebben.

Als ik de kerk binnen stap valt mij de serene rust op, mijn lopen is hoorbaar op de stenen vloer. Het achterste gedeelte van de kerk is afgesloten zodat de mensen zo veel mogelijk vooraan gaan zitten. Ik passeer een aantal pilaren, begroet ondertussen de mensen vriendelijk terug en ga een beetje onopvallend in het midden van de kerk zitten. Ik laat me meenemen in de stilte en ik voel dat mijn lichaam en mijn gedachten zich ontspannen. Mijn adem komt in een rustige cadans en heel even waan ik me in een mega groot ben waarin ik tantrisch wordt bemind. Ik voel hoe mijn tepels en mijn schaamlippen bewust mee doen in deze cadans van rust.

Als de mis begint hoor ik hoe de priester van achteruit met zijn misdienaren naar voren loopt en ik krijg de indruk dat zijn ogen al vanaf het eerste moment dat hij de kerk binnenkomt op mij gericht zijn. Als hij ter hoogte van mijn bank is zie ik dat hij opzij kijkt. We kijken elkaar op dat moment nog geen halve seconde recht in de ogen en ik voel mijn schaamlippen jubelen. Zij zijn al aan een groot gloria begonnen en de mis moet nog beginnen. God wat een stuk. Als hij achter het altaar staat en het koor het eerste lied zingt kijkt hij de kerk rond alsof hij op zoek is naar wild waar hij op jagen kan, een parochiaan met vochtige streken waar zijn lid later die dag een eigen hoogmis vieren kan of waar, waarschijnlijker, zijn handen straks zijn celibataire zaad uit laat stromen met die bewuste parochiaan voor ogen. Behalve mijzelf zie ik niet zoveel aantrekkelijks hier in deze kerk en ik vermoed dat ik hem dat hoogtepunt bezorgen ga. In zijn fantasie of in werkelijkheid.

Zie ik het goed dat ik de priester wat ongemakkelijk zie bewegen op het altaar. Het zal toch niet zo zijn dat hij last heeft van een stijve, die net gegroeid is en niet lekker in zijn broek zit? Wat denkt die man, hij kijkt alweer, probeert hij me in te schatten, is hij met een vleeskeuring bezig, zit ie af te wegen of ik alleenstaand ben of toch ergens een vriendje heb of misschien wel keurig, degelijk getrouwd ben zoals het merendeel van zijn naar ik vermoed zedige parochianen?

Hij heeft een mooie stem en hij spreekt de woorden met een diepe bas uit. Ik word meegenomen op het ritme van zijn stem en ik voel hoe de trilling van zijn stem mijn schaamlippen nog verder opent. God, zouden ze om me heen ruiken dat ik geil ben van die prachtige stem? Mijn ogen worden naar hem toegezogen en ik zie hem ook naar mij kijken alsof hij de afdruk van mijn lippen op zijn lid wil voelen, ik voel dat ook die naar hem toegezogen worden. Zou hij afgezogen willen worden, bedenk ik me als we collectief knielen en ik op de ideale pijphoogte voor hem zit, nou ja op veilige afstand, ruim 20 meter bij hem vandaan. Collectief knielen? Dat niet, ik merk dat ik een van de weinige ben die knielt, ik ben altijd al dol op knielen of bukken. Vraag maar aan mijn minnaars.

Als hij aan zijn toespraak begint, staat hij op de kansel, kijkt een beetje over ons heen. Zo kan ik hem aandachtig aankijken. Hij gebruikt zijn handen tijdens zijn toespraak en de gebaren passen bij datgene wat hij zegt en hoe hij het zegt. Het valt me op dat zijn linkerhand heel even niet mee doet. Alsof hij een zakdoek in zijn broekzak zoekt of daar misschien toch iets goed te leggen heeft omdat er iets is dat ongemakkelijk in zijn broek of onderbroek zit. Ik duw de gedachte dat hij een stijve lul of een afgestroopte eikel heeft of dat er vocht sijpelt snel weg. Ja god, er is echt iets, hij probeert quasi nonchalant nu aan zijn linkerhand te ruiken. Kort, veel te kort, maar mij valt zoiets direct op. Ik houd het er op dat ie aan zijn lul heeft gezeten en en passant zijn eigen geile geur heeft opgesnoven.

Ik geniet van de wierook bij de eucharistie en het lijkt wel alsof we allemaal een beetje bedwelmd raken. Of ben ik het alleen? De mensen lopen naar voren en ik twijfel nu of hij echt wel naar mij heeft zitten kijken. Ik zie nog een andere, jonge, vrouw, en twee ik vermoed asielzoekers met prachtige ogen als ik langs hen naar voren loop. Ik heb wel gezien dat iedereen haar (of zijn, maar heel veel mannen zijn er niet) hand uitsteekt om de hostie te ontvangen, maar ik wil graag dat hij die, zoals het hoort, op mijn tong legt. Niet zo hygienisch misschien, maar omdat ik de enige ben tot dan toe, ga ik een poging wagen. Het is mijn charmeoffensief dat ik in ga zetten. Mijn tong naar hem uitsteken, zodat hij met zijn hand de hostie op mijn tong kan leggen. Als ik voor hem sta besef ik dat het de linkerhand is, de hand die een tijdje uit beeld was, waar hij de hostie mee pakt en -verdomd- -ik jubel, ik word ter plekke nat- zijn vingers ruiken onmiskenbaar naar geile pik, mijn hele lichaam zindert en voordat ik weet wat ik doe zuig ik niet alleen de hostie naar binnen maar, hunkerend teefje dat ik ben, zuig ik met mijn tong en lippen ook zijn vingers. Ik kijk hem indringend aan, en hij kijkt mij recht in de ogen als ik alleen het woord ‘lichaam’ opvang. Ik voel dat deze man mijn lichaam wil, ik wil niet alleen zijn vingers maar ook zijn zaad proeven.

Ik geloof dat ik bij de misdienaar op de meest erotische manier ever de kelk met wijn vastpak, alsof mijn handen willen laten zien hoe ik zijn slanke schacht kan omvatten, hoe mijn vingers die sierlijk kunnen aftrekken en mijn handen zijn eikel zacht masseren kunnen, alsof mijn lippen aan de rand van de kelk de wijn naar binnen zuigen alsof ik hem wil laten zien hoe lekker ze pijpen kunnen.

Na afloop van de dienst staat meneer pastoor bij de uitgang te wachten op de parochianen. Sommige geeft hij een hand, anderen knikken vriendelijk naar hem vanuit de verte. De jonge vrouw doet een klein knikje door de knieen en hij pakt haar hand vast alsof hij haar een handkus geven wil. De twee Afrikaanse vrouwen maken een kort praatje met hem. Hoewel ik vrij in het midden zat ben ik toch een van de laatsten die vertrekt. Ik heb me verdekt opgesteld, heb een tijdje met de koster gesproken en die heeft me een parochieboekje gegeven met activiteiten die er in de kerk en in het parochiehuis gegeven worden. Hij, de pastoor, vroeg zich al af waar ik bleef. Hij wilde mij zijn rechterhand geven maar ik ben op dit moment alleen in zijn linkerhand geinteresseerd. De hand waarmee hij zich aftrekt, vrouwen vingert, zijn lul in haar schoot brengt. Dus pak ik de linker en kom direct terzake. ‘Vader, ik wil vanmorgen bij u biechten… Hebt u tijd voor mij?’ Hij kleurt net als ik rood maar hij herpakt zich wonderbaarlijk snel.
Ik wil biechten, in het biechthokje, traditioneel, en hoewel het hele ritueel nog maar nauwelijks gebruikt wordt neemt hij de gelegenheid om ons af te zonderen met beide(!) handen aan. Hij roept naar de koster dat die de kerk wel af kan sluiten. Hij heeft nog een biecht en wacht discreet bij de hoofdingang tot de koster die heeft afgesloten en is vertrokken. Ik ben inmiddels ‘devoot’ in het hokje gaan zitten en wacht tot ik de sleutels hoor omdraaien en de pastor in zijn wijde jurk aan de andere kant van het hokje komt zitten.

Hij gebruikt een mooie openingszin, ‘Je bent nieuw in deze parochie, toch kom je me bekend voor. Je bent in elk geval niet onbekend met kerkrituelen zag ik wel. Ik hoop dat je je hier snel thuis voelt. En je wilde graag mee doen met ons verjongde parochiekoor Allegria, zei de koster. Dat zou fijn zijn, dat kan zeker een boost gebruiken. En ik weet zeker dat ze blij met je zijn.’

Ik beaam dat ik bij wil dragen aan het zingen in de kerk en het koor. En kom ter zake, want ik wil bij hem biechten en verlang daarom van hem uiterste discretie. Ik hoor hoe zijn adem versnelt en ik vermoed dat zijn lul strak in zijn broek staat als hij mij die discretie toezegt. Mijn naakte kut wrijf ik langzaam over de houten zitting van de biechtstoel. Ik voel vochtig hout, wat me nog meer opwindt. Wat zal de koster daar wel niet van zeggen als hij dat ziet. Ik ruik mezelf en begin te biechten; zeg dat ik voor het eerst van mijn leven schandelijke gedachten heb gehad tijdens de mis. Ik schaam me ervoor en ik wil er vergeving voor vragen. Hij kan me pas vergeven voor iets dat is opgebiecht, tot in detail blijkbaar. Anders kan hij me niet werkelijk vergeving schenken. ‘Weet u, Vader, dat het hout van dit biechthokje heel lekker is voor zachte vrouwenbillen om op te zitten?’

Hoeveel vrouwen hebben in de eeuwen voor mij in dit hokje met hun billen en hun schaamlippen over dit hout geschuurd terwijl ze stoute dingen opbiechtten die hen opwonden. Ik denk nog aan de tijd dat ik zelf jong was en met vriendinnen had gewed dat niemand durfde vingeren in het biechthokje. Hoe vaak zat ik daar met opgezwollen lippen, met een hart dat in mijn keel klopte omdat ik opgewonden en bang was om mezelf te vingeren. Toen ik de eerste keer had overwonnen ging het makkelijker. Trots vertelde ik over het overwinnen van mijn schaamte, hoorde hoe mijn vriendinnen hetzelfde deden tot een van hen te horen kreeg ‘zit je nu soms te vingeren?’ Ze hoefde geen ja meer te zeggen want ze kwam met open mond ‘oh kutje’ klaar.

Mijn kut stond wijd open en ik zei ‘Oh God, oh biechtvader, wilt u naar mij toebuigen en mij toefluisteren dat u mij vergeeft? Wilt u in mijn oor fluisteren, dat u mij vergeeft, dat ik nu geen slipje in de kerk draag, en de bank een beetje nat geworden is?’ Ik wachtte even. Ik geef toe dat ik vroeger heb gevingerd in het biechthokje, ik zeg het eerlijk, nu, ik kom met mijn oor dicht naar uw mond toe.’ Hij zegt niets, ik hoor beweging en denk dat hij nu met zijn gezicht vlak bij de opening is. Ik sta op, hij moet mijn slipje dat ik aan zijn kant gelegd heb gezien hebben. Mijn jas en blouse liggen opgevouwen naast me. Niet mijn oor, maar mijn kut is op een paar centimeter afstand van het zwarte gordijn waar nu vermoedelijk zijn mond en neus zijn. Hij moet mijn geile kut kunnen ruiken. Hij haalt diep adem, hij ademt in, hij moet net als ik mijn zilte geuren ruiken, de vochtige streken die niet meer verborgen zitten in mijn slipje maar dichter bij zijn neus zijn dan bij de mijne. ‘Spijt het je? Oprecht?’ vraagt hij en ik hoor opwinding in zijn stem.

‘Oh Vader’, biecht ik verder, ‘vergeef me, maar ik ben geloof ik eerst aan de verkeerde kant van het biechthokje gaan zitten. In uw hokje heb ik mijn slipje laten liggen, dat wil ik graag even pakken.’ Ik open in een keer het gordijn tussen ons in daar sta ik, met alleen mijn rok en mijn kanten hemdje aan. Zijn open mond nog geen decimeter van mijn open kut. Hij pakt me bij mijn billen en duwt zijn mond tegen mijn rok, tegen mijn vochtige streken en ik voel dat hij mijn panties naar beneden trekt. Zijn mond vindt onder mijn rok mijn kut en proeft mijn vochtige kut. ‘Oh biechtvader, dit is mijn lichaam… voor jou’ en hij likt me, mijn handen zoeken houvast aan de wanden van het biechthokje, wrijven door zijn haren, mijn benen bewegen net als vroeger spastisch. Zijn lippen en zijn tong zijn bedreven, ik kom, ‘wat ben je toch lekker’ en ik schaam me dat ik mezelf eerst schaamteloos heb laten bevredigen. ‘Nu jij’ reageer ik en ik trek hem zijn priestergewaad uit, duw hem op het bankje in de biechtstoel en zet mijn mond aan zijn lippen en voel met mijn hand in zijn kruis. ‘Dit wilde je toch… Ik rook het zaad wel aan je vingers daarnet. Vader, dit is mijn lichaam…voor jou’, ik duw hem terug op het hout van zijn biechtstoel, neem zijn zak en zijn paal in mijn handen en ik zet mijn lippen aan zijn paal… en zuig hem…’hij zat niet goed he, net, toe maar, nu zit hij goed’ en ik zuig en streel zijn paal tot hij goddelijk tegen mijn huig spuit. En slurp. En slik. ‘Maria’ kreunt hij.

Pas nu herkent hij mij en dat maakt me blij. Hij weet nog hoe ik pijpte toen we 17, 18 waren en ik hem in het bos, in onze slaapkamers en die ene keer in het biechthokje van de plaatselijke kerk gepijpt heb. Ik deed het ‘speciaal’, ‘anders’, zei hij toen, waardoor ik wist dat ik niet de enige was die zijn zilte zaad in die tijd ontving. Hij had altijd volgehouden dat ik de enige was met wie hij het bed gedeeld had, maar daar was ik nooit zeker van. Plots was hij verdwenen uit het dorp, had nog een brief geschreven dat hij op het seminarie zat. In Engeland, vertelden zijn ouders, bleek uit de postzegel en bij toeval was mij ter ore gekomen dat hij priester was geworden in het dorpje waar ik naar toe verhuisd was nadat ik dat had gehoord.

Hij keek me aan, recht in de ogen en ik keek terug, geknield, met zijn sperma op mijn lippen, druipend langs mijn kin. ‘Maria’ was het enige dat hij minuten later opnieuw kon zeggen. ‘Ja, jouw Maria’ antwoordde ik devoot en hij stak zijn hand uit, zodat ik op kon staan en met mijn rok en hemd stond ik minutenlang tegen hem aan. Het deerde me niet dat mijn rok vol spermavlekken kwam. Opeens tilde hij me op, legde mij op mijn buik op een tafel aan de zijkant van de kerk en duwde zijn lul bij me naar binnen. ‘Ik wil je, ik neuk je, Maria.’ ‘Kom maar, ik ben van jou, en nu ontglip je mij niet meer, geef me, alles wat je hebt.’ Hij beukte, stootte, alsof ik zaad van bijna 25 jaar onthouding van hem ontving. Eindelijk kon ik alle ingehouden vreugdekreten nu in zijn nabijheid uitkrijsen. Eindelijk werd ik weer geneukt door hem naar wie ik al die jaren had verlangd en aan wie ik had gedacht in bed bij alle minnaars die in die jaren waren gepasseerd. Het ongemakkelijke hout, het deerde niet. De vlekken op mijn rok, vol trots zou ik ze tonen als straks iemand mij op straat zag lopen als ik op weg naar huis ging. Mijn kut, mijn lijf dat naar seks rook, als de jongens van het dorp me na zouden roepen, en een of twee me mee zouden nemen om zich aan me te goed te doen, ik zou het ze gunnen omdat mijn kut nog altijd niet bevredigd was nu ik hem, Hem zelf, eindelijk weer gevoeld had in me.