Caitlin – 4

Het wel en wee van mevrouw Dejonghe, Caitlin genoemd, wordt hier verder uit de doeken gedaan op een manier waarop ik het liefst schrijf, met spanning en geilheid die langzaam aan uit de hand loopt, als je begrijpt wat ik bedoel. Véél leesgenot. Zowel Diane als de directeur hielden hun adem in. Caitlin stond weliswaar met de rug naar hen toe maar het besef dat zich zo meteen een bijna naakt wijfje aan hen zou voorstellen, wond hen danig op. Het werd broeierig warm in het bureau. Alleen het tikken van de klok verbrak de geladen stilte. Caitlin had het gevoel dat wel tien paar blikken haar bewegingen volgden. Ze wist dat ze verder zonder veel poeha maar best kon gehoorzamen aan een simpele vraag. Ze had nog eventjes overwogen om fel te protesteren maar toen bedacht ze zich. Wat zou het baten en zou ze zich niet nog meer nodeloos belachelijk maken ?! Dus deed ze precies wat Diane haar had gevraagd. Eigenlijk werd het meer geformuleerd in de zin van een bevel waar Caitlin nog moeilijk onderuit kon. De secretaresse had haar stem verheven en had er geen doekjes om gewonden : die jeansbroek moest uit ! Caitlin probeerde zich te beheersen, ademde eens goed in en bracht toen haar handen naar de sluiting en de rits van haar jeansbroek. Haar vingers zochten en vonden en als in een slowmotion opende de broek zich en schoof het langs haar dijen omlaag. Ook haar slip was paars, net zoals haar bh. Omdat Caitlin met haar rug naar hen stond gekeerd, konden ze bijzonder goed vaststellen dat Caitlin over een paar flinke dijen beschikte. Hmm, lekker vlees oordeelde de directeur. Hij hapte naar adem en dacht reeds aan het ogenblik waarop hij zich op haar zou kunnen storten met al zijn verlangens. Omdat de jeansbroek helemaal uit moest, was Caitlin genoodzaakt om zich voorover te bukken. Zo gaf ze ongewild nog een mooier en geiler spektakel dan ze eigenlijk van plan was. Het schouwspel bracht ook Diane in vervoering. Ze was zinnens om het nieuwe juffertje nog meer op de proef te stellen. Het zicht op twee slanke maar volrijpe dijen bracht ook haar in vervoering. Daarom kwam ze bij Caitlin staan en stak ze haar handen uit om de jeansbroek in ontvangst te nemen. Caitlin verloor bijna eventjes haar evenwicht toen ze van de ene voet op de andere huppelde om de broek af te stropen. Eens zover greep de secretaresse de broek en de slobbertrui beet en wierp die in een openstaande wasmand. Ziezo, die zien we alvast niet meer terug ! Haha, en nu aan het werk. Maten opmeten. Heerlijk met zo’n brutaal schepsel. Die zou nu wel gekalmeerd zijn zekers ?! Kom eens hier staan en ze deed teken aan Caitlin om bij het invallend licht van het middenvenster te gaan staan. Deze aanpak duldde geen tegenspraak en het was overduidelijk dat Diane vanaf nu de touwtjes stevig in handen wou nemen. Daar stond precies een soort podium, een verhoogje waarop Caitlin plaats moest nemen. Kijk, het is zo voorbij. Sta rustig stil en zet je benen wat uit elkaar. Zo heb ik het graag. Dan kan ik nauwkeurig mijn werk doen. Diane had al menig wijfje getemd en in haar handen laten ontpoppen tot gewillig vlees. Ook nu zou het nieuwe juffertje er niet aan kunnen ontsnappen. Ongewild zou ze in een web vol intriges en vunzige geilheid ten onder gaan. Die opstandigheid zou gebroken worden. Diane was echt van plan om tot het uiterste te gaan. Niets van dit fatsoenlijk juffertje zou overeind blijven. Alleen al de gedachte aan de vele beproevingen die ze mevrouw Dejonghe zou opleggen, deed haar bijna haar kalmte verliezen. Neen, nog wat geduld. Nu niet hals over kop tewerk gaan. Geduld is een mooie gave. En daarom wou ze zo lang mogelijk genieten van het voorspel. Genieten van de valstrik die ze aan het spannen was en waarin Caitlin hopeloos in verstrikt zou geraken. Haha, wacht maar juffertje. Binnen enkele ogenblikken blijft er van jouw fatsoen niets meer over. Daar zal ik persoonlijk voor zorgen. Ondertussen stond Caitlin blootsvoets op het klein verhoogje en keek gelaten om zich heen. Zou iemand haar kunnen opmerken van buitenaf ? Wat moest ze hier nog allemaal doen vandaag ? Gelukkig dat de verwarming behaaglijk hoog stond anders had ze kou gevat. Daar stond ze dus. Enkel twee kleine stukjes textiel had ze nog om zich heen. Deze situatie was totaal nieuw voor haar. Dit gevoel van schaamte had ze nog nooit meegemaakt. Ze was wel trots op haar lichaam, maar zo ten voeten uit, te kijk staan in een wildvreemde omgeving en dan nog in het bijzijn van voorheen totaal onbekende personen, lieten haar niet onberoerd. Ze sloeg haar handen om haar borsten en voelde een onbehaaglijke tinteling door haar lichaam gieren. Diane genoot blijkbaar van de aanblik die het juffertje haar gaf. Ze paradeerde rondom het juffertje en bekeek haar van alle kanten. Wel, wel niet slecht. Helemaal niet slecht. Hoe oud was dat wijfje ? 25 jaar ? Mooi figuurtje : slanke, strakke dijen, een plat buikje en een naar voor gekantelde venusheuvel, en wat hoger : een halfgevulde bh, rond en strak waar doorheen ze twee tepelhoven kon ontwaren. Tja, niet iedereen was zo rijk en keurig geschapen. Ze moest het toegeven : de directeur had verdorie wel smaak in het uitkiezen van zijn personeel. Aangezien de tijd begon te dringen, besloot de secretaresse nu de volgende fase accuraat en doeltreffend te laten verlopen. En hierbij duldde ze zoals eerder gezegd geen protest. De volgende ogenblikken zouden cruciaal zijn in het verder opleiden en africhten van dit wijfje. Indien nodig ging ze tot het uiterste. Dat stemde haar euforisch. Haha, aan de slag dan maar. En ze zwaaide met haar meetlint. Diane had nu postgevat voor Caitlin en zei met zachte stem : Laat je armen zakken en hef je kin wat omhoog. Ik wil precies weten hoe groot je bent. Hoe vlugger we klaar zijn, hoe sneller het volgende onderzoek kan gebeuren hé ! Een juiste maat is o zo belangrijk om jou straks het perfecte uniform te doen passen hé. Het volgende onderzoek ? Had Caitlin dit goed gehoord ? Wat bedoelde de secretaresse daar nu mee ?! Waaraan was ze begonnen ? Hier stond ze nu , bijna naakt en kon niets inbrengen. Alle fut om verder te protesteren, had ze opgegeven. Het maakte haar niet meer uit. Ze had eerder moeten weigeren om STOP te zeggen. Nu besefte ze te laat hoe de zaken er voor stonden. Nu zou ze alles moeten ondergaan en hopen dat ze zonder kleerscheuren uit deze benarde situatie zou geraken. Maar niets was minder waar ! Jacques kun je eens een handje komen toesteken alsjeblieft ? Het meetlint krijg ik niet strak. De directeur had hierop zitten wachten. Hij kreeg het warm en koud tegelijk toen de secretaresse hem riep. Eindelijk kon hij met een goede reden, op het toneel verschijnen. Hij had moeite om niet té haastig op te staan en naar het wijfje toe te lopen. Rustig man, rustig. Alles komt in orde. Dit wijfje is straks helemaal van jou ! Jacques vervolgde Diane kun jij hier bovenaan het meetlint eens houden, net onder haar kin ? Caitlin had het niet meer. Ze moest haar gezicht omhoog kantelen en kon niets merken van wat er zich onder haar afspeelde. Ze voelde de warme adem van de directeur tegen haar boezem. Die hield het meetlint strak tegen haar kin. Hij zat gehurkt op het verhoog en keek met loense blik naar die twee volrijpe borsten die onder de paarse bh verscholen zaten. Een mooier zicht had hij zich niet durven dromen. Wat had hij zin om zich te vergrijpen aan deze prachtige boezem. Het was maar een woord. Maar nee, hij hield zich koest. Voorlopig nog , voorlopig ! Ondertussen had Diane het onderste eind van het meetlint tegen de venusheuvel van Caitlin geplant. Nu kon ze precies aflezen hoe lang het bovenlijf van het juffertje was. Hiervoor moest ze het meetlint een beetje al te fel eigenlijk tegen de paarse slip aandrukken. Daardoor voelde ze dat er nogal wat beharing verdoken zat. Daar moest in een volgende fase werk van gemaakt worden. Dus noteerde ze dit euvel in haar notitieboekje. Ziezo, deze maat hebben we al. Nu moet jij Caitlin, één been optillen en over de schouder van Jacques leggen. Enkel op deze manier kan ik de juiste lengte van jouw benen opmeten. Vooruit, je hebt een prachtig figuurtje. Je hoeft je nergens voor te schamen. Binnen enkele tellen zijn we klaar ! Vol ongeloof had Caitlin gehoord wat van haar werd verwacht. En de directeur ? Die stond er sto?»cijns bij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Van hem kon ze geen hulp verwachten. Integendeel ! Het leek er op dat hij maar al te graag een handje toestak. Als het er op aankwam, dan waren alle mannen dezelfde. Bij de aanblik van wat vrouwelijk bloot waren ze van slag en niet meer te houden. Dus stond ze er alleen voor. Er zat niets anders op dan haar linkerbeen omhoog te heffen en over de schouder van de directeur te leggen. Ze wou verdere tumult vermijden en haastte zich. Misschien kon ze door haar goed gedrag verdere beproevingen ontlopen. Dat dacht ze tenminste. Niets was minder waar. Doordat Caitlin zonder morren of tegenstribbelen meewerkte, gaf ze blijkbaar het signaal dat ze met alles akkoord ging. De directeur greep maar al te graag dat blote onderbeen vast zodat Caitlin niet zou vallen. De aanraking met haar blote, warme huid deed hem watertanden. Hmmm wat een gevoel en wat een zicht. Jacques heb je nog een hand vrij ? Deze vraag moest Diane hem geen twee keer stellen. Natuurlijk had hij nog een hand vrij. En terwijl zijn ene hand op de knie van Caitlin rustte, stak hij zijn andere hand maar al te gretig uit om een eind meetlint in vast te kunnen nemen. Wat nu van hem werd verlangd werd meteen duidelijk. Terwijl Diane het meetlint strak naar beneden trok, moest de directeur het meetlint boven aan het begin van het dijbeen van Caitlin houden. Dit ging niet zonder slag of stoot ! Diane zag dat de directeur klungelde en greep in. Kijk Jacques, zo moet je het lint houden, precies op deze plaats en ze nam zijn hand vast en trok die nu helemaal stevig onderaan haar bilnaad zodat zijn eeltige, grote vingers tegen de slip van Caitlin aanbotste. Op die manier voelde Caitlin hoe een hand nadrukkelijk stevig tegen de onderkant van haar slip werd geduwd. Te stevig eigenlijk want ze hapte naar adem. Ook de directeur kreeg een bijzonder moeilijk moment te verwerken. Hij voelde net als Diane daarnet, nu ook het donslaagje dat onder de slip verborgen zat. En Caitlin wist niet meer waar ze het had. Moest dit nu echt zo nodig en zo nauwkeurig ? Die hand bleef daar maar zitten en deed haar blozen. Hoelang moest ze dit alles ondergaan ? Ze voelde kramp in het been dat op de schouder lag. Maar ze voelde ook een plotse opwelling in haar onderbuik. Ze wist dat ze gevangen zat tussen een dualiteit van gevoelens. De handpalm van de directeur moest nog even op zijn plaats zitten want het leek er op dat Diane maar niet de juiste lengte kon opmeten. Was het opzettelijk of toeval ? Feit is dat Caitlin zich meer en meer liet gaan en haar slip tegen zijn hand perste om rechtop te blijven staan. Dit signaal had de directeur opgevangen. Zijn vingers durfde hij amper nog te bewegen. Zo heerlijk en warm vond hij het op die plaats. Ook hij begon te blozen en zijn pik kreeg opnieuw een nieuwe stoot adrenaline. Wat een schouwspel. Die slanke, warme dijen in zijn nabijheid. Hij kreeg er maar niet genoeg van. Lang zou het nu niet meer duren of hij zou zich op haar kunnen storten en uitleven. Caitlin was er klaar voor. Dat voelde en dat zag hij. Goed zo, eindelijk meisje, ik heb alle maten op één uitzondering na. Maar daar zal een ander onderzoek klaarheid in brengen. Ga maar van het schavotje af. Je hebt je fatsoenlijk gedragen. Ik weet genoeg. Caitlin werd nu aan haar lot overgelaten. Ze haalde haar been van de schouder van de directeur en stond blootsvoets rond te draaien terwijl Diane en de directeur nog een paar zaken doornamen. Ze legde meteen haar handen voor haar venusheuvel zodat het natte plekje dat ze veronderstelde van zichtbaar te zijn onderaan haar slip, niet opgemerkt zou worden. Wat ze zojuist had meegemaakt, had ze nog nooit aan de lijve ondervonden. Het had haar gekwetst maar ook opgehitst. Vooral die stompige vingers tegen haar slip had ze stevig gevoeld en dit was nog maar het begin. Want wat ze zopas had ervaren, was nog niets in vergelijking met wat haar zo meteen te wachten zou staan Ze werd uit haar gepeins gehaald door geklop op de binnendeur. Caitlin, doe eens open. Het is waarschijnlijk de schoolarts, René Caitlin stond perplex. Wat nu weer ? Een schoolarts ?! Waarom ? Wat was er hier aan de hand ? Wat moest men nog meer van haar ? Had ze nog niet genoeg dingen moeten ondergaan ? Veel tijd om over deze vreemde situatie na te denken, werd haar niet gegund. Ze deed de deur open en keek binnen in de inrichting van een dokterspraktijk. Kom binnen, euh, Caitlin is het zeker ? Jij bent de nieuwe juf ? Ja, kom maar binnen en trek eens vlug je slip en bh uit De deur smakte dicht. Diane en de directeur wisten nu wat zich binnenskamers zou afspelen. En ze hielden zich paraat. Dit is voorlopig het einde van deel 4. Hou jij je ook paraat ? Wil je meer te weten komen wat Caitlin verder zal moeten ondergaan ? Benieuwd ? Eventjes geduld. Ik kruip binnenkort weer in mijn pen en ben ook benieuwd naar jullie reacties. Tot schrijfs, xxx, snoopy.”