Caitlin – 3 –

Zoals eerder gezegd is het niet de bedoeling dat er in het begin héél veel vaart in het verhaal zit. Een goede opbouw vind ik belangrijk om te kunnen aantonen hoe jonge snaken te werk gaan bij het veroveren en het ontdekken van hun erotische verlangens bij een nieuw slachtoffer, ditmaal mevrouw Dejonghe ofwel kortweg Caitlin genaamd. Lees misschien best eerst de 2 vorige deeltjes om de context te begrijpen. Ring ! ring ! Bij Caitlin werd de ochtendrust verbroken door het helse gerinkel van de wekker die ze op halfzeven had gezet. Ze had zalig geslagen maar voelde zich toch op een rare manier loom. Precies alsof ze tot in de vroege uurtjes een stapje in de wereld had gezet. Ze strekte zich uit onder haar satijnen lakens en piepte met haar snoet om zich heen. In haar appartement scheen een lichte ochtendzonnetje. Caitlin wreef zich in het gezicht en vond van zichzelf dat haar mond een wrange, droge niet verder te beschrijven smaak had. Nochtans had ze de avond voordien haar tanden gepoetst. Geen getreuzel meer en zo stapte Caitlin gezwind uit haar bed en schreed richting douche. Haar borsten zwiepten lichtjes op en neer bij het stappen. Zo in haar blootje vond ze het heerlijk om het warme water op haar lijf te voelen plenzen. Haar handen vulden zich met douchegel en ze begon zichzelf op een heerlijke manier in te zepen. Vooral haar hals en haar borsten kregen een flinke massagebeurt. Ze was nogal preuts en echt wel gesteld op hygiëne. Vlug gleed ze ook nog vlug met haar handen waarin het water kliederde naar haar grotje. Ze stak er twee vingers in en trok haar schaamlippen uiteen om het warme water vrij spel te geven. De haartjes er omheen genoten ook haar aandacht. Wat genoot ze ervan om, al was het maar eventjes, met zichzelf bezig te zijn. Dat hoefde eigenlijk niemand te weten. Maar door op deze manier haar vingers in en uit haar kutje te laten glijden werd Caitlin onmiddellijk helemaal wakker en dat was nodig ook want een drukke werkdag kondigde zich aan. Omdat ze alleen woonde en een afkeer had van huiselijke karweitjes dus ook van hand- en wasdiensten, besloot ze om maar om de 2 dagen andere kleren aan te trekken. Dus nam ze haar slip van de dag ervoor en haar bh. Daar was niks mis mee. Toen ze haar billen droog had gewreven, depte ze nog even haar venusheuvel om er zeker van te zijn dat er geen zeep achterbleven. Toen gleed ze in haar slip, trok haar jeansbroek aan en gespte ze haar bh rond haar welgevormde borsten, cup B voor alle duidelijkheid. Nu nog haastig haar slobbertrui aantrekken en klaar was ze ! Ontbijten vond ze verloren tijd en daar werd je toch maar dik van. Ja, ook zij lette op haar lijn. Tijdens de break rond halfelf zou ze wel een broodje halen in de leraarskamer. Ze keek op haar uurwerk en zag dat ze nog wat tijd over had om zich verder te fatsoeneren voor de spiegel. Ze haalde een borstel door haar halflange blonde haardos, bekeek haar gezicht. Twee lichtblauwe ogen, een halfronde neus en twee roze lippen keken haar aan. Ja, ze zag er snoezig uit in die slobbertrui. En haar figuur mocht er best wezen. Ooit zal ze zich in de armen storten van een geliefde en zich laten verwennen. Maar genoeg nu, niet dagdromen. De tijd tikt. Tijd om zich naar school te begeven. Eventjes vergewiste Caitlin of ze alles meehad en repte zich toen naar buiten. Aktentas mee, sleutelbos, handtas en een regenjas. Ja, je weet maar nooit welk weer haar vandaag te wachten stond. Toen ze de schoolparking opreed, kruiste ze enkele collega’s. Ze stapte uit en begaf zich naar de leraarszaal. Halverwege echter vloog een deur open en hoorde ze haar naam vermelden. Mevrouw Dejonghe, hebt u eventjes ?! De directeur in hoogsteigen persoon had haar nodig. Zo vroeg in de morgen al ? Misschien moest ze nog wat paperassen doornemen omdat ze zo goed als nieuw was op school. De directeur wenkte haar en liet haar binnen in zijn massief eiken ingerichte bureau. Hij zette zich meteen neer in zijn bureaustoel en monterde de nieuwe juf van kop tot teen. Geen onaardige verschijning dacht hij bij zichzelf. Wel wat blue zo zonder ervaring maar tijd brengt raad. Daar stond Caitlin dan en luisterde naar wat de directeur haar te vertellen had. Mevrouw Dejonghe viel hij meteen in huis misschien weet u het nog niet. Maar dit schooljaar dachten wij er aan om een uniform in voege te brengen. En aangezien u nieuw bent hij schraapte zijn keel omdat u nieuw bent zo vervolgde hij hadden wij er aan gedacht met u te beginnen. Zo hoeft u zich niet in de kosten te steken. De schoolraad financiert dit project en u kunt er zich best maar naar schikken. Ziezo het was er uit. Nu eens zien hoe zij zou reageren vooraleer tot de actie over te gaan. Caitlin had alles aangehoord en knikte instemmend toen de directeur uitgepraat was. Ok zei ze hoe ziet het uniform er dan wel uit ? vroeg ze beleefd en nieuwsgierig. Het is nog in een proefproject maar mijn secretaresse die in haar vrije tijd naai- en snitwerk verricht, is daar meer van op de hoogte. En aangezien wij dit samen al hebben besproken, staat ze deze morgen tot uw dienst om uw maten op te meten. Juf Reinhilde zal deze morgen uw klas overnemen. We hebben dus alles al geregeld eigenlijk. Sorry dat wij zo overhaast te werk gaan en u daarmee overvallen maar het schooljaar is pas begonnen en wij willen er meteen werk van maken om u in te wijden. Daarom stel ik voor dat mijn secretaresse zich het komende uur over u ontfermt. Er parelde zweet op het voorhoofd van de directeur omdat hij verduiveld goed wist wat er zich het komende uur zou afspelen. Hij kreeg er al een ferme kwast van in zijn broek. En geloof me hij was wel meer gewoon maar de aanblik van dit nieuw wijfje deed hem watertanden. Zijn secretaresse had voldoende ervaring en maturiteit om stoute plannetjes tot een goed einde te brengen. Zo ook zou het geschieden met mevrouw Dejonghe. Voor ze het zou beseffen zou ze te kijk staan en zich wel moeten schikken naar de wrede instructies die de secretaresse haar zou opdragen. Akkoord dus ? maar de directeur wachtte niet op haar antwoord en drukte op een bel. Meteen vloog de zijdeur open en kwam de secretaresse binnen gewapend met naaidoos en meetlint. Net alsof ze stond te wachten aan de andere kant van de deur. Hmm, mevrouw Dejonghe moest eens weten ! Dag, euh, Caitlin is het zeker ? alsof ze dit nog niet wist. Maar ze veinsde en deed alsof ze enorm geinteresseerd was in het nieuwbakken juffertje. U bent nieuw ? Mag ik mij voorstellen, ik ben de secretaresse, zeg maar Diane. We hebben elkaar al eerder vluchtig ontmoet toen jij kwam solliciteren, maar vandaag ben ik er helemaal voor jou ! Ze gebruikte nu de jou vorm om het wat familiaarder te laten overkomen en om het juffertje op haar gemak te stellen. Hang jouw regenjas maar hier over de stoel en stap eens uit je laarzen, zo kan ik meteen eens zien hoe wij vanmorgen te werk zullen gaan. De directeur die het schouwspel van achter zijn bureau had gadegeslagen, deed er nog een schepje bovenop : Op mij moeten jullie niet letten hoor, doe maar alsof je thuis bent, ik heb mijn handen vol met allerlei briefwisseling. Ga maar gewoon door. Je hoeft je geen zorgen te maken. Ik ben deze vertoningen intussen al meer dan gewoon. Het water kwam hem al in de mond en de knots in zijn broek klopte gevaarlijk op en neer omdat hij wist welk schouwspel zich hier straks zou afspelen. Eigenlijk had hij te doen met het nieuwe juffertje. Daar stond ze nu te kijk op haar blote voeten en in haar slobbertrui. Is het ook mogelijk om die trui uit te doen ? vroeg de secretaresse vervolgens. Die vraag bracht Caitlin nu echt in verlegenheid. Haar trui zomaar uitdoen in het bijzijn van de directeur ?! Geen sprake van ! Ze kreeg een blos op haar wangen en ze voelde rillingen over haar rug. Euh, wablief ? vroeg Caitlin nogmaals om zeker te zijn wat mevrouw Diane haar had gevraagd. Nochtans had ze de vraag heel goed begrepen. Maar ze wou tijd rekken om na te denken. Jouw trui Caitlin. Gewoon uitdoen meisje. Zo kan ik beter jouw lijn nauwkeuriger meten. Je weet wel . Voor het uniform hé ! Mevrouw Diane deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was om iemand die vraag te stellen om zich uit te kleden. Maar Caitlin, preuts als ze was, had er moeite mee om in de kijker te staan van een manspersoon, in het bijzonder dan van de directeur bovendien. Wat zou die wel niet denken van haar ? Dat ze zich zo gemakkelijk bloot gaf aan de eerste de beste ? Dat ze meteen haar trui over haar hoofd zou trekken zonder zich vragen te stellen ? Is het niet mogelijk om in het lokaal hiernaast verder te doen ? vroeg Caitlin poeslief. Ik heb er namelijk moeite mee om mij hier ten aanschouw van jan en alleman uit te kleden, begrijp je ? probeerde ze verder. Maar mevrouw Diane kwam bij haar staan en keek begripvol neer op het juffertje. Ze legde een hand op de schouder van Caitlin en zei beleefd maar met vaste stem : Stel je niet zo aan ! Hier komt niemand vreemds binnen. Dit blijft onder ons. En wat Jacques betreft, die is al meer gewoon hoor ! Wij delen geen geheimen. En bovendien hiernaast is de schoolarts bezig en die kunnen wij nu toch moeilijk storen voor zo’n bagatel, nietwaar ? Wees gerust, dit alles stelt niet veel voor. Gewoon wat maten opnemen en klaar zijn we. Ok ?! Kom trek die trui uit en laat mij het werk afmaken. Ik moet vandaag nog jouw exacte maten doorgeven want anders loopt alles vertraging op. Caitlin keek nog even in de richting van het bureau waar de directeur over een berg papieren zat en draaide zich toen om zodat ze met haar rug naar hem toegekeerd stond. Ze slikte nog even en kwam toen ter zake. Ok dan, als het echt niet anders kan opperde Caitlin. Diane keek toe, knikte hoopvol en zag toen hoe Caitlin uiteindelijk haar slobbertrui met twee handen vastnam en behoedzaam omhoog trok. De sluiting van haar paarse bh kwam eerst tevoorschijn en stak schril af tegen haar blanke huid . Caitlin merkte niet dat de directeur gestopt was met zijn papieren en een gemeen lachje om zijn mond toverde in de richting van Diane. Ze begrepen elkaar en beiden keken met ingehouden adem toe hoe Caitlin zich verder zou schikken naar de grillen van zijn secretaresse. Goed zo en nu jouw jeansbroek. Uit ! zeg ik je en vlug wat ! weerklonk het uit de mond van Diane die van op afstand het juffertje in het oog hield. Het werd muisstil in het lokaal. De secretaresse duldde blijkbaar geen tegenstand en haar stem verried dat het haar menens was. Ze schrok zelf van de toon waarop ze Caitlin toesprak. Dit juffertje moest en zou zich, totaal weerloos en onbeholpen, verder moeten uitkleden. Daar was geen ontkomen aan. En bovendien daar kickte Diane op. Nu was er geen weg meer terug. De slobbertrui lag op de grond en de rest zou weldra volgen Zo, beste lezers, dit is voorlopig het slot van een spannende vertoning. Ik stel jullie geduld best wel eventjes verder op de proef want er staat nog heel wat te gebeuren. Fantaseer er maar lekker op los. Tot de volgende en binnenkort kunnen jullie het vervolg hier terugvinden. Kusjes, snoopy.”