Alice in wonderland

tAlice in Wonderland Thomas was nog net geen zeventien. Kort geleden had hij het raarste idee gehad wat hij ooit had gehad: wat zou het zijn om een meisje te zijn? Thomas wist dat het idioot was, maar hij begon zich werkelijk af te vragen of hij niet geboren werd met het verkeerde geslacht, een idee met geen enkele onderbouwing voor de aanvoerder het schoolvoetbalteam. Toch liet het Thomas niet los. Het verschuurde hem en het vocht zich een weg naar een plaats in zijn identiteit, totdat hij wanhopig werd. Hij had geen zusters, en het kwam ook niet omdat hij veel beinvloed werd door vrouwen in zijn leven, er was ook niets om uit te proberen – alles was gewoon te gek voor woorden. Op een gegeven dag tijdens een bezoekje aan zijn tante Liesbeth, nam hij eindelijk iemand in vertrouwen. Hij vertrouwde zijn tante en hij wist dat zij het niet verder zou vertellen. Zij hadden zojuist het ontbijt achter de rug toen Thomas een keer diep adem haalde. “Soms, “? zuchtte hij, “zou ik willen dat ik een meisje was, al was het alleen maar op proef. Als ik het niet leuk zou vinden, zou ik altijd weer een jongen kunnen worden. “? Liesbeth glimlachte. “Niets aan het toeval overlaten h ” en een ontsnappingsclausule achter de hand houden, “? zei ze. Het was voor Thomas geen verrassing, dat zijn tante niet geschokt was, of afstandelijk was – niets kon haar uit haar evenwicht halen. Toch was hij ietwat teleurgesteld dat ze niets meer te bieden had dat wat sympathie en een vers kopje thee. Kort daarna ging Thomas weer terug naar huis. Het was schemerig, de avondlucht was zwaar door de vochtigheid, de lucht was bloedrood en hij wist dat er een storm op komst was. Hij keek naar zijn verschijning in de spiegel – hij was zich net begonnen te scheren en hij had er de pest over in. Hij sloeg het scheerapparaat neer. Hoe graag zou hij willen om het zijn ouders of zijn broers te vertellen, maar hij was verstandig genoeg om zich te realiseren dat ze het nooit zouden begrijpen. Hij keek uit het raam, de lucht was inmiddels zwart geworden en de nacht was gevallen. Een verdwaalde bliksemschicht werd gevolgd door een zwak gerommel van de donder; regen begon tegen de ramen te tikken. Water stroomde uit een kapotte goot op het terras beneden als een mini waterval, en het geluid van de wind maakte Thomas blij dat hij veilig en warm tussen de muren van hun huis zat. Thomas kleedde zich uit en klom in bed met al zijn fantasieen en dromen. Hij keek naar het voeteneind van zijn bed en daar zat “meneer Jansen “?, een oude teddy beer, gehavend door de tijd en twee oudere broers. Het rechteroor en zijn linkeroog waren verdwenen, en stukjes vulling puilden uit een raar loshangende arm. Op een gegeven moment had zijn moeder voorgesteld dat hij zijn waarde had gehad en dat hij ten ruste gelegd moest worden in de vuilnisbak. Met een overstelpende loyaliteit ging hij de strijd aan en won en daardoor had “meneer Jansen “? zich een plaats verworven aan het voeteind van het bed. Thomas viel in een hele diepe slaap…… Hij werd gewekt door een zachte aanraking… “Alice, het is tijd om op te staan. “? Thomas draaide zich dromerig om. “Kom op Alice, ik heb een kopje thee naast je bed gezet. “? Thomas schudde zichzelf wakker en luisterde naar de wegstervende voetstappen. Hij gaapte en wreef de slaap uit zijn vermoeide ogen. Zijn ogen keken de kamer rond: dit was niet de kamer waarin hij was gaan slapen… Meneer Jansen knipoogde naar hem met twee glanzende ogen. Hij had een linker- en een rechteroor, en slechts een klein beetje vulling was uit zijn arm verdwenen. Thomas gaapte de kamer in het rond. Er hingen kanten gordijnen voor het raam, een mooie porseleinen pop keek hem aan vanaf een stoel naast het bed, gekleed in een heel mooie jurk. Er was een kleine kaptafel met een zilveren kam en borstel set, op een fraai gedecoreerde kanten kleedje. De kamer ademde een sfeer uit als de geur van bloemen, het behang aan de muur was groen met bossages, feeen en elfjes. Zijn ogen wendden zich tot de kledingkast, waaruit een jurk met petticoat stak. Thomas schudde zijn hoofd en reikte naar zijn theekopje met zijn kleine, tere en fijn gemanicuurde hand. De geplisseerde manchet van de nachtjapon die hij droeg leek hem wakker te schudden tot de realiteit van het moment. Hij werd zich bewust van zijn lange bruine haarlokken en de zachtheid van zijn lichaam en gezicht. Plotseling rolde hij uit bed, trok de nachtjapon uit en stond naakt voor de spiegel. Wat was er met hem gebeurd? Het voelde zich angstig, in de war en kon het gewoon niet geloven, en een meisjesachtige gaap ontsnapte zijn lippen. Het spiegelbeeld was niet die van hem, maar dat van een knap meisje die terugkeek naar hem met grote bruine ogen met lange krullende wimpers. Hij zag een paar leuke uitstekende lippen en een klein puntig neusje. Het lichaam had een smalle taille en ronde heupen, lange goed geschapen benen en een volledig vrouwelijke venusheuvel. De kleine, tere handen gingen omhoog naar de kleine puntige borsten. Thomas huiverde. Het was werkelijk waar, hij was een meisje. Hij moest zichzelf terugvinden, zijn fantasie was werkelijkheid geworden, maar nu was hij bang en verward. Hij draaide zich om naar de hoek van de kamer en vulde de wastafel. “Alice, “? kwam er uit een andere kamer. “Opschieten, je mag niet te laat komen. “? Alice waste zichzelf en voelde de zachtheid van haar eigen lichaam. Het was moeilijk uit te leggen hoe ze zich voelde toen ze in de zijden onderboek stapte en de haar bh vast maakte. Ze stapte bijna stijlvol in de petticoat. De lichtblauwe, licht omweid vallende rok, kwam bijna tot haar knieen; ze maakte hem vast en trok de rits omhoog. Ze trok de witte sweater aan en maakte de brede zwarte riem om haar middel vast. Ze voelde zich geheel vrouwelijk toen ze tussen een deinende massa van de petticoat zat. Haar benen waren zo zijdeachtig en zacht, zo anders als die van Thomas. Ze trok de korte witte sokken aan en de zwarte elegante schoentjes met een hakje van een centimeter of vijf. Alice borstelde haar haren en smeerde haar gezicht in. Dit leek allemaal wel als een gewoonte te zijn hoewel ze wist het nog nooit gedaan te hebben. Levendig lopend in haar schoenen, en erg nerveus naar de reactie van andere mensen, liep ze de keuken in. Hoe geweldig lekker was het gevoel van petticoats tegen iemands benen! “Goede morgen, Alice, heb je goed geslapen? “?vroeg haar moeder. “Uitstekend, “?glimlachte Alice bescheiden. De zuster van Alice zat tegenover haar. “Je ziet ernaar uit dat je de hoofdprijs hebt gewonnen, “?fluisterde Elly. Alice kon de waarheid niet vertellen terwijl de zich met veel vreugde bewoog met het voelen van haar kleding, en haar eigenlijke sekse. Er werd verder niets meer gezegd tot de zusters naar school liepen. Alice voelde zich opgelaten, maar waarom zou ze eigenlijk? Ze was tenslotte een echt meisje… “Je ziet er vandaag leuk uit, “? zei Elly. “Dank je. “? “Ik hoop dat je dat gekke idee als zou je een jongen zijn uit je hoofd hebt gehaald. “? Ze keek nauwgezet naar Alice. “Ik begon te denken, dat je aan het afknappen was. “? “Ik herinner me er helemaal niets van. Waarom zou ik eigenlijk een jongen willen zijn? “? Elly keek verwonderd. Ze passeerden verschillende andere kinderen die gedag zeiden. Alice voelde vreemde tintelingen toen de een specifieke jongen tegenkwamen. Hoe knap en sterk zag hij eruit. Ze onderzocht zichzelf, want ze had nog nooit in dat licht over een jongen gedacht. Maar ook al, omdat ze nog nooit een vrouw was geweest. De school ging maar langzaam voorbij, het leek dat Alice en voorsprong had met huiswerk boven Thomas. Mensen leken veel aardiger ten opzichte van haar. Ze voelde zo geheel anders, meer op haar plaats en kon mee giechelen over dingen wat Thomas in het geheel niet amusant zou vinden. Als de dag vorderde, werd het Alice duidelijk dat hier het geluk lag waar ze zo lang naar verlangd had. Na schooltijd bleven veel meisjes wachten om de jongens voetbal zien spelen, niet zozeer voor hun kunde, maar hun benen en hun uiterlijk. Alice kon zich bijna niet inhouden te zeggen dat ze beter kon spelen dan de meeste, maar kon nog net op tijd op haar tong bijten. Misschien was ze niet zo goed in voelbal meer… Elly en Alice kwamen precies gelijk thuis. Ze voelde zich zo zeker van zichzelf dat ze vroeg of ze uit mocht. “Het spijt me Alice, maar het is jouw beert om af te wassen en er is nog veel borduurwerk te verrichten aan je jurk voor je feestje van volgende week. “? Zei haar moeder. “Hoe dan ook, je weet dat ik je niet toesta dat na donker nog uit ga. “? Alice voelde zich geirriteerd. Het was haar nog nooit geweigerd als ze als Thomas ’s avonds uit wilde gaan. Ze hielp met de afwas en ging toen naar haar kamer. Waarom was ze nu zo verdrietig? Miste ze haar familie? Natuur miste ze hen. Als ze maar Alice kon zijn bij hen… Ze vond de familie van Alice aardig, maar ze waren niet de hare. Alice besloot dat ze een heet bad verdiend had voordat ze naar bed ging. Ze keek nog een keer naar haar naakte lichaam, voordat ze haar slipje en nachtpon aantrok. Ze rolde zich in de lekkere lakens van het bed, met de wetenschap dat ze mogen weer de vervelende Thomas zou zijn. De zaterdag glom door het bovenlicht van het raam en liet de zachte ochtendlucht naar binnen. Thomas koesterde zich nog even lekker in de warmte van de dekens. Hij keek naar meneer Janzen en de oude beer knipoogde naar hem, een oog en een oor tekort. “Kopje thee, liefje. “? Glimlachte De moeder van Thomas en zette het naast zijn bed. De geur van zijn moeders verschijning herinnerde hem aan zijn rare maar heerlijke droom. Het was dezelfde geur die Alice gebruikte. Thomas pakte het kopje op en een slanke hand tikte een lange sliert haar naar achteren. Zijn moeders stem klonk vanuit de keuken: “Alice, onthoud alsjeblieft dat je om half tien naar balletles moet. “? Thomas verslikte zich in zijn thee, hij zette het kopje neer en rende naar de spiegel. Alice keek hem terug. Thomas opende de kledingkast. Alle kleding die hij gewoonlijk droeg waren verdwenen en in hun plaats waren die een modieus jong meisje moest hebben. Balletschoentjes en pumps hadden de plaats ingenomen van voetbalschoenen en gympen. Het leek alsof Thomas nooit had bestaan. Hoe kon dat nu mogelijk zijn, hij verwonderde zich erover, dat Alice een geaccepteerd lid van zijn familie was. Wat voor magie zat hier achter? Alice opende haar kledingkast en een rilling ging door haar heen toen ze de vrouwelijke fijne stoffen voelde. Ze kleedde zich lieflijk aan in een bloesje met een fijn bloemetjesmotief en een korte witte rok. Ze deed haar haar in een vrij slordige staart en bond er een wollen lapje omheen. Alice kookte bijna van opwinding toen ze in witte enkellaarsjes stapte en pakte haar balletschoentjes op. “Tut tut, Alice, zo kan je niet uit, laat mij maar even je paardenstaart doen, “? zei haar moeder. De broer van Alice lachte en maakte er een grapje over. Het was alsof Alice altijd deel uitmaakte van dit gezin. Zelfs de foto’s overal in het rond waren veranderd en toonden Alice in plaats van Thomas. “Vergeet niet dat Wim hier na balletles met je heeft afgesproken, “? zei haar moeder. Alice vond het een beetje overdreven. “Ze “? vond Wim eigenlijk helemaal niet aardig. Balletles was enorm hard werken maar de lerares was niet onder de indruk van de prestaties van Alice. Maar de waarheid was, dat ze ten einde raad was en piekerde hoe dit nu allemaal gekomen was, en de enige mogelijkheid was waar ze aan kon denken was tante Liesbeth. Alice kwam thuis van balletles en kleedde zich om in haar mooiste roze jurk. Het stond iets omweid vanaf de middel, en haar petticoat ruiste. Door haar witte pumps met hoge hakken voelde ze zich zo elegant. Ze voegde wat rouge toe aan haar wangen en bracht wat mascara aan op haar lange wimpers. Ze stiftte haar lippen met lichtroze lipstick, ze voelde zich gewaagd en gek, en toch, ze was een meisje. De deurbel ging en Wim kwam de kamer binnen. Ze keek naar hem en besefte dat hij geheel anders was, zo gespierd en sterk! Ze voelde haar tepels reageren en haar borsten tintelen. Ze kon hem toch niet leuk vinden, maar hij zond haar hormonen de wildste signalen. Het voelde zo geruststellend en Wim was zo anders dan ze zich herinnerde vanuit het oogput van Thomas. Toen hij haar in zijn armen nam en haar kuste was ze niet in staat om hem te weerstaan en kuste hem terug. Haar verstand zei haar het niet te doen, maar haar zwakke vrouwelijke lichaam liet haar in de steek… Een week later ging ze naar tante Liesbeth voor een weekendje. “Zal ik je beautycase aanpakken liefje, “? glimlachte Liesbeth. “Dank je tante. Wat is uw tuin toch mooi, “? merkte Alice op toen ze even later thee zaten te drinken. “Ik vind de ornamenten speciaal mooi. “? Alice was veel beter in staat haar gevoelens te tonen dan die arme Thomas. Alice hielp haar tante in de keuken voor ze plaats nam op de bank in de kamer. Wat was het toch lekker om in een wolk van petticoats te zitten met zijdezachte benen. Thomas werd niet meer dan een vage droom en terwijl elke dag voorbij ging voelde Alice zich steeds zekerder dat ze altijd al “Alice “? was geweest. Tante Liesbeth keek naar haar en een gemeen glimlachje kwam over haar gezicht. “En, Thomas, hoe bevalt je je nieuwe leven? “? Vroeg ze. Alice kromp in elkaar, maar daarna hervond ze zich. “Zo u zat hier dus achter. “? Zei ze. “Jij hebt je wens, “? glimlachte Liesbeth. “En, voor iedereen anders ben jij altijd Alice geweest. “? “Maar als ik weer Thomas wil worden? “?vroeg Alice het lot tartend. Tante Liesbeth keek zorgvuldig naar Alice. “Maar dat wil je niet h “, of wel? “? “Maar als ik dat zou willen? “? “Daar is het dan nu te laat voor, mijn mooie meid, veel te laat. “? Ze schudde haar hoofd. “Het is niet alsof je op het centraal station bent, weet je, en dat je van trein kunt wisselen wanneer je wilt. Hoe dan ook, je bent zo’n mooie meid, Alice. “? Alice bloosde, in verlegenheid gebracht door de woorden van haar tante. “Tante, hoe wist u nu wat ik zou kiezen? “? “Ik wist het al jaren, ver voordat je mij vroeg om hulp… “? “Maar hoe hebt u het voor elkaar gebracht? “? “Dat, Alice, is mijn geheim en naar wat ik hoor word je al door jongens achterna gezeten. Het duurt niet lang meer en dan zal het net lijken alsof je altijd Alice bent geweest. “? “Wat is er met de echte Alice gebeurt? “? Liesbeth lachte. “Beste meid, de zuster van Elly is nu Thomas, op dezelfde manier zoals jij Alice bent. Als ik niemand had gevonden om met je ruilen had ik het niet voor elkaar kunnen brengen. Alice wilde altijd al zoals jou zijn en jij zoals Alice. Jij hebt je wens en Thomas de zijne. Nu moet je je concentreren om het mooie meisje uit je dromen te zijn. Gr. Yvonne”